- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Once upon a time in Japan there liv
Once upon a time in Japan there lived two frogs. One frog lived in the city of Osaka, in a quiet little swamp outside of town. The other frog lived in a clear, flowing stream near Kyoto.
Of course the two frogs did not know each other.
One day the frog who lived in the swamp in Osaka overheard a man who was passing by. "There over the mountain in beautiful Kyoto is a glorious palace," the man said. "Everyone ought to see the Mikado's palace there."
The frog in the swamp began to dream. "Ah, how I would love to see the city of Kyoto, how I would cherish a visit to the palace of the Mikado!"
She thought about this for a while, and at last she decided. "I shall climb the mountain and go to see Kyoto for myself."
And she hopped out of the swamp.
At the very same time the frog who swam in the crystal clear waters of Kyoto was sitting very still. He was thinking. "My home is lovely, but surely there is more to see in this world than one pretty place."
Now the frog from Kyoto had nothing against the Mikado, the country's emperor. He thought the Mikado's palace was a fine place indeed. But he knew that beauty and majesty are not everything, and he had grown weary of the world around him.
"I think I shall climb the mountain and visit other cities," he said to his friends. "I have heard Osaka is a place to see," and with that he leaped out of the stream.
So each frog set out to cross the tall mountain that separated Kyoto from Osaka.
Up and up and up climbed the frog from Osaka. She leaped and hopped with all her strength, so excited was she about this fine adventure.
And up and up climbed the frog from Kyoto. "Oh, to see a brand new world," he thought as he jumped along.
On and on they leapt, and after a while they grew thirsty, and soon they grew tired. But neither frog thought of these troubles. Instead their eyes bulged with delight as they dreamed of new worlds, the vistas they would see when they at last reached the summit.
On they climbed.
At long last, huffing and puffing, the frog from Osaka reached the very top of the mountain. There, in the tall grass beneath a flowering dogwood tree she squatted to catch her breath and rest her tired legs.
Suddenly she felt a blade of grass beside her shiver. "Who's there?" she cried.
"Who indeed?" Now this was the frog from Kyoto who had, at long last, reached the mountain peak too. "It is I," he said. "A frog from Kyoto."
"Ah," the frog from Osaka sighed, "you must be a most distinguished explorer, my friend."
"What do you mean?" asked the frog from Kyoto.
"You have come from the land of palaces, home of the great emperor, isn't that so?"
The frog from Kyoto harrumphed and gurgled. He was trying hard to catch his breath. "Indeed," said he, "I am from the land of palaces. And you, gracious explorer? Where do you come from?"
"Well," croaked the frog from Osaka, thinking how nice it was to be called a gracious explorer, "I am from Osaka, and I have traveled far to see your land."
"And that is my plan!" said the frog from Kyoto. "I wish to see Osaka. It is a place I've never seen."
The frog from Osaka smiled to herself. "You needn't bother with Osaka," she said. "It is a poor place, filled with swampy water that clogs the pores, you see. Now Kyoto—that is the land of crystal-clear streams, I hear. A land a frog can really enjoy."
"Ha!" said the frog from Kyoto. "Let me tell you what it's like to sit all day in a sparkling stream. Sparkle and shimmer, sparkle and shimmer. All that glistening water makes one's eyes ache, my friend. Take it from me."
Now both frogs fell silent, and they stared at each other.
The frog from Kyoto was thinking: This frog from Osaka does not look very different from me.
And the frog from Osaka? She thought, "How peculiar that this sparkly eyed frog from Kyoto looks so much like me."
The two frogs sat silently, listening to the whistle grass surrounding them, staring into each others' eyes. And after a long time had passed, the frog from Kyoto sighed. "I have climbed a high mountain," he said. "It was a tiring climb, and I do not wish to climb all the way down to Osaka if it is as dull as you say."
"I feel the same way," said the frog from Osaka. "My journey up the mountain was a strain, you see. My legs are feeling very weak, and if the sparkling streams are not so wonderful, I don't wish to hop all the way there."
Again they sat in silence, listening to the whistling grass.
"Ah," sighed the frog from Osaka at long last, "if only we were taller. Then we could look down from this mountaintop and see the cities of our dreams. Then we would know if we wished to continue traveling."
"It is a shame," the frog from Kyoto agreed, "but we are short, and we are stuck here in the tall grass without such a view."
They both sighed sadly.
Then the frog from Kyoto puffed out his throat. "It's true we are tiny and the grass is tall, but gracious friend, we frogs from Kyoto are famous for our intelligence. I am sure we can find a solution to this problem. Let me think."
The frog from Kyoto closed his eyes, and he thought for a long, long while. And then, with a thought, he opened his eyes and leaped into the air, so high he very nearly caught sight of the city below.
Then he turned to the frog from Osaka. "Come my friend. I shall stand upon my hind legs and turn toward you, and you shall stand upon your hind legs and turn toward me. That way we shall hold each other up, and then we shall be taller than this tall grass and able to see the sights we are longing to see."
The frog from Osaka, impressed by his intelligence, agreed. "A good plan," said she.
So they hopped onto their hind legs, and they held each other steady, and the frog from Kyoto looked one way, and the frog from Osaka looked the other.
Alas, they had made one mistake. The frog from Kyoto faced Osaka, and the frog from Osaka faced Kyoto, but as you know, frogs' eyes are set so far back on their heads that when they looked, they were actually looking at their own cities. The frog from Kyoto looked out and saw Kyoto, and the frog from Osaka looked and saw the city of Osaka.
The frog from Kyoto nearly wept. "Oh my," he said, "Osaka looks just like Kyoto."
"My thoughts precisely," said the frog from Osaka. "Your city looks exactly like the city I call home."
And so they let go of each other, and they dropped down on their four legs again. Then they squatted very still in that tall grass and stared sadly at each other.
"There seems no point in traveling all the way down the mountain just to see a city so very like my own," said the frog from Kyoto.
"No point at all," agreed the frog from Osaka. "I think I shall return home," she said. "Farewell, my friend."
"Farewell to you."
And with that the frogs hopped back down the mountain, back to their homes, happy to think the place they lived was just as good as any other home, and almost exactly the same.
Of course the two frogs did not know each other.
One day the frog who lived in the swamp in Osaka overheard a man who was passing by. "There over the mountain in beautiful Kyoto is a glorious palace," the man said. "Everyone ought to see the Mikado's palace there."
The frog in the swamp began to dream. "Ah, how I would love to see the city of Kyoto, how I would cherish a visit to the palace of the Mikado!"
She thought about this for a while, and at last she decided. "I shall climb the mountain and go to see Kyoto for myself."
And she hopped out of the swamp.
At the very same time the frog who swam in the crystal clear waters of Kyoto was sitting very still. He was thinking. "My home is lovely, but surely there is more to see in this world than one pretty place."
Now the frog from Kyoto had nothing against the Mikado, the country's emperor. He thought the Mikado's palace was a fine place indeed. But he knew that beauty and majesty are not everything, and he had grown weary of the world around him.
"I think I shall climb the mountain and visit other cities," he said to his friends. "I have heard Osaka is a place to see," and with that he leaped out of the stream.
So each frog set out to cross the tall mountain that separated Kyoto from Osaka.
Up and up and up climbed the frog from Osaka. She leaped and hopped with all her strength, so excited was she about this fine adventure.
And up and up climbed the frog from Kyoto. "Oh, to see a brand new world," he thought as he jumped along.
On and on they leapt, and after a while they grew thirsty, and soon they grew tired. But neither frog thought of these troubles. Instead their eyes bulged with delight as they dreamed of new worlds, the vistas they would see when they at last reached the summit.
On they climbed.
At long last, huffing and puffing, the frog from Osaka reached the very top of the mountain. There, in the tall grass beneath a flowering dogwood tree she squatted to catch her breath and rest her tired legs.
Suddenly she felt a blade of grass beside her shiver. "Who's there?" she cried.
"Who indeed?" Now this was the frog from Kyoto who had, at long last, reached the mountain peak too. "It is I," he said. "A frog from Kyoto."
"Ah," the frog from Osaka sighed, "you must be a most distinguished explorer, my friend."
"What do you mean?" asked the frog from Kyoto.
"You have come from the land of palaces, home of the great emperor, isn't that so?"
The frog from Kyoto harrumphed and gurgled. He was trying hard to catch his breath. "Indeed," said he, "I am from the land of palaces. And you, gracious explorer? Where do you come from?"
"Well," croaked the frog from Osaka, thinking how nice it was to be called a gracious explorer, "I am from Osaka, and I have traveled far to see your land."
"And that is my plan!" said the frog from Kyoto. "I wish to see Osaka. It is a place I've never seen."
The frog from Osaka smiled to herself. "You needn't bother with Osaka," she said. "It is a poor place, filled with swampy water that clogs the pores, you see. Now Kyoto—that is the land of crystal-clear streams, I hear. A land a frog can really enjoy."
"Ha!" said the frog from Kyoto. "Let me tell you what it's like to sit all day in a sparkling stream. Sparkle and shimmer, sparkle and shimmer. All that glistening water makes one's eyes ache, my friend. Take it from me."
Now both frogs fell silent, and they stared at each other.
The frog from Kyoto was thinking: This frog from Osaka does not look very different from me.
And the frog from Osaka? She thought, "How peculiar that this sparkly eyed frog from Kyoto looks so much like me."
The two frogs sat silently, listening to the whistle grass surrounding them, staring into each others' eyes. And after a long time had passed, the frog from Kyoto sighed. "I have climbed a high mountain," he said. "It was a tiring climb, and I do not wish to climb all the way down to Osaka if it is as dull as you say."
"I feel the same way," said the frog from Osaka. "My journey up the mountain was a strain, you see. My legs are feeling very weak, and if the sparkling streams are not so wonderful, I don't wish to hop all the way there."
Again they sat in silence, listening to the whistling grass.
"Ah," sighed the frog from Osaka at long last, "if only we were taller. Then we could look down from this mountaintop and see the cities of our dreams. Then we would know if we wished to continue traveling."
"It is a shame," the frog from Kyoto agreed, "but we are short, and we are stuck here in the tall grass without such a view."
They both sighed sadly.
Then the frog from Kyoto puffed out his throat. "It's true we are tiny and the grass is tall, but gracious friend, we frogs from Kyoto are famous for our intelligence. I am sure we can find a solution to this problem. Let me think."
The frog from Kyoto closed his eyes, and he thought for a long, long while. And then, with a thought, he opened his eyes and leaped into the air, so high he very nearly caught sight of the city below.
Then he turned to the frog from Osaka. "Come my friend. I shall stand upon my hind legs and turn toward you, and you shall stand upon your hind legs and turn toward me. That way we shall hold each other up, and then we shall be taller than this tall grass and able to see the sights we are longing to see."
The frog from Osaka, impressed by his intelligence, agreed. "A good plan," said she.
So they hopped onto their hind legs, and they held each other steady, and the frog from Kyoto looked one way, and the frog from Osaka looked the other.
Alas, they had made one mistake. The frog from Kyoto faced Osaka, and the frog from Osaka faced Kyoto, but as you know, frogs' eyes are set so far back on their heads that when they looked, they were actually looking at their own cities. The frog from Kyoto looked out and saw Kyoto, and the frog from Osaka looked and saw the city of Osaka.
The frog from Kyoto nearly wept. "Oh my," he said, "Osaka looks just like Kyoto."
"My thoughts precisely," said the frog from Osaka. "Your city looks exactly like the city I call home."
And so they let go of each other, and they dropped down on their four legs again. Then they squatted very still in that tall grass and stared sadly at each other.
"There seems no point in traveling all the way down the mountain just to see a city so very like my own," said the frog from Kyoto.
"No point at all," agreed the frog from Osaka. "I think I shall return home," she said. "Farewell, my friend."
"Farewell to you."
And with that the frogs hopped back down the mountain, back to their homes, happy to think the place they lived was just as good as any other home, and almost exactly the same.
0/5000
กาลครั้งหนึ่งในญี่ปุ่น มีอยู่สองกบ กบหนึ่งอาศัยอยู่ในตัวเมืองโอซาก้า ในบึงเล็ก ๆ บรรยากาศนอกเมือง กบอาศัยอยู่ในลำธารใส ไหลใกล้เกียวโตแน่นอนกบสองไม่รู้กันวันหนึ่งกบที่อาศัยอยู่ในพรุในโอซาก้าตก overheard คนผ่านมา ชายคนนั้นกล่าวว่า "บนภูเขาในเกียวโตสวยมีวังรุ่งโรจน์ "ทุกคนควรจะดูของมิคาโดพามี"กบในพรุเริ่มฝัน "Ah วิธีฉันชอบที่จะดูเมืองเกียวโต ว่าฉันจะหวงแหนไปวังมิคาโด" เธอคิดว่า เรื่องนี้ในขณะ และในที่สุด เธอตัดสินใจ "ฉันจะปีนเขา และไปดูเกียวโตสำหรับตัวเอง" และเขา hopped ออกจากพรุในเวลาเดียวกันมาก กบที่มารถในการใสเกียวโตนั่งมากยัง เขาคิด "จะเดินทางไปบ้านของฉัน แต่ย่อม มีมากขึ้นเมื่อต้องการดูในโลกนี้สวยกว่า"ตอนนี้ กบจากเกียวโตมีอะไรกับมิคาโด จักรพรรดิของประเทศ เขาคิดว่า ของมิคาโดพามีดีแน่นอน แต่เขารู้ว่า ความสวยงามและพระไม่ทุกอย่าง และเขาได้ปลูกโลกรอบเขาเบื่อหน่าย "ฉันคิดว่า ฉันจะปีนเขา และชมเมืองอื่น ๆ เขากล่าวกับเพื่อนของเขา "ผมได้ยินโอซาก้าเป็นต้องการดู และที่เขา leaped จากกระแสข้อมูลดังนั้นแต่ละกบตั้งออกข้ามเขาสูงที่แยกออกจากโอซาก้าเกียวโต ค่า และค่า และค่าปีนกบจากโอซาก้า เธอ leaped และ hopped ด้วยทั้งหมดของเธอแรง ตื่นเต้นมากเธอเกี่ยวกับการผจญภัยนี้ดีและค่า และค่าปีนกบจากเกียวโต "โอ้ ดูโลกใหม่, " เขาคิด ตามเขาไปตามนั้น และพวกเขาหลุดออก มา และหลังพวกเขาโตกระหายน้ำ และเร็ว ๆ นี้ พวกเขาเติบโตเหนื่อย แต่กบไม่คิดว่า ปัญหาเหล่านี้ แทน ตา bulged ด้วยความยินดีพวกเขาฝันถึงโลกใหม่ สตันนิ่งวิสต้าส์ที่พวกเขาจะเห็นเมื่อพวกเขาถึงการประชุมสุดยอดที่สุดในพวกเขาปีนในที่สุดยาว huffing และ puffing กบจากโอซาก้าถึงยอดเขา มี ในหญ้าใต้ต้นไม้ดอกต้นดอกวูด ที่นาง squatted เพื่อจับลมหายใจของเธอ และวางขาเธอเหนื่อยทันใดนั้นเธอรู้สึกใบหญ้าข้างเธอศิวะ "ใครอยู่ที่นั่น" เธอร้องเรียก"ที่แท้จริง" ขณะ นี้เป็นกบจากเกียวโตซึ่ง ในที่สุดจึง ถึงยอดเขาเกินไป "ก็ฉัน เขากล่าวว่า "กบจากเกียวโต""อา กบจากโอซาก้าถอนหายใจ "คุณต้องเป็น explorer เครื่องเป่าผม เพื่อนของฉัน""ไม่คุณหมายถึงอะไร" ถามกบจากเกียวโต"คุณมาจากดินแดนของพระราชวัง บ้านของจักรพรรดิมาก ไม่ที่เพื่อ? "กบจากเกียวโต harrumphed และ gurgled เขาได้พยายามอย่างหนักเพื่อจับลมหายใจของเขา "จริง ๆ กล่าวว่า เขา "ฉันมาจากที่ดินของพระราชวัง และ คุณ explorer เมตตา คุณมาจาก""ดี croaked กบจากโอซาก้า คิดว่า ดีก็จะเรียกว่า explorer เมตตา "ฉันมาจากโอซาก้า และฉันได้เดินทางไกลไปดูที่ดินของคุณ""และนั่นคือแผนของฉัน" กล่าวว่า กบจากเกียวโต "ฉันต้องการดูโอซาก้า มันเป็นผมไม่เคยเห็น"กบจากโอซาก้ายิ้มให้ตัวเอง "คุณไม่จำเป็นต้องยุ่งกับโอซาก้า เธอกล่าว "สถานที่ดี มีเป็นหนองน้ำที่อุดตันรูขุมขน คุณดู เกียวโตตอนนี้ซึ่งเป็นดินแดนแห่งสายธารใส ฟัง ที่ดินกบสามารถสนุกกับการ""ฮา" กล่าวว่า กบจากเกียวโต "ปล่อยให้ฉันบอกคุณมันคืออะไรเช่นที่นั่งทุกวันในกระแสเป็นประกาย แวววาว และ shimmer วาว และ shimmer ประกายที่น้ำทำให้ตา ache เพื่อนของฉัน เถิดจากฉัน"ตอนนี้ กบทั้งสองตกเงียบ และพวกเขาจ้องไปที่อื่นคิดกบจากเกียวโต: กบนี้จากโอซาก้าไม่ดูแตกต่างมากจากการและกบจากโอซาก้า เธอคิดว่า "วิธีแปลกประหลาดที่นี้กบ eyed sparkly เกียวโตลักษณะนั้นเหมือนฉัน"กบสองนั่งเงียบ ๆ ฟังหญ้านกหวีดรอบพวกเขา การจ้องมองในดวงตาของผู้อื่น และหลังจากได้ผ่านเวลานาน กบจากเกียวโตถอนหายใจ "ฉันได้ปีนขึ้นภูเขาสูง เขากล่าวว่า "ก็ปีนเหนื่อย และฉันไม่ต้องการปีนทางลงโอซาก้าน่าเบื่อคุณพูด""ฉันรู้สึกแบบเดียวกัน กล่าวว่า กบจากโอซาก้า "ฉันเดินทางขึ้นเขาไม่ต้องใช้ คุณเห็น ขาของฉันมีความรู้สึกที่อ่อนมาก และถ้ากระแสประกายไม่ยอดเยี่ยมดังนั้น ฉันไม่ต้องการกระโดดทั้งหมดวิธีการมี"อีก พวกเขานั่งในความเงียบ ฟังหญ้าแดง"อา ถอนหายใจกบจากโอซาก้าที่สุดยาวนาน "ถ้าเพียงแต่เราไม่สูง แล้ว เราสามารถดูจากตรงนี้ และดูเมืองของเรา แล้ว เราจะรู้ว่าถ้าเราปรารถนาการเดินทาง""มันเป็นความอัปยศ กบจากเกียวโต ตกลง "แต่เราก็มี และเราจะติดอยู่ที่นี่ในหญ้าไม่เช่นนี้"พวกเขาทั้งสองถอนหายใจเศร้าแล้วกบจากเกียวโตตุ่ยจมูกของเขา "มันเป็นความจริงเรามีขนาดเล็ก และสูงกว่า แต่เพื่อนสุภาพ เรากบจากเกียวโตอยู่ในปัญญาของเรา ผมมั่นใจว่า เราสามารถหาวิธีแก้ปัญหานี้ ผมคิดว่า "กบจากเกียวโตปิดตาของเขา และเขาคิดว่า หนึ่งยาว นาน แล้ว ด้วยความคิด เขาเปิดตา และ leaped ไปในอากาศ สูงดังนั้นเขามากเกือบจับสายตาของลูกค้าเป็นหลักแล้ว เขาก็หันไปกบจากโอซาก้า "มาเพื่อน ฉันจะยืนตามฉันขาหลัง และหันหน้าเข้าหาคุณ และคุณจะยืนตามของขาหลัง และหันหน้าเข้าหาผม วิธีนี้เราจะค้างกัน และจากนั้นเราจะสูงกว่านี้หญ้า และสามารถดูแหล่งเรากำลังโหยหา"กบจากโอซาก้า ประทับใจ ด้วยปัญญาของเขา ตกลง "ดีแผน กล่าวว่า เธอดังนั้น พวกเขา hopped บนขาหลังของพวกเขา และเดิมกันมั่นคง กบจากเกียวโตมอง วิธีหนึ่ง และกบจากโอซาก้าดูอีกด้วยอนิจจา พวกเขาได้ทำผิดหนึ่ง กบจากเกียวโตกับโอซาก้า และกบจากโอซาก้ากับเกียวโต แต่ว่า ตาของกบตั้งอยู่ไกลกลับบนศีรษะของพวกเขาว่า เมื่อพวกเขามอง พวกเขาถูกจริงมองที่เมืองของตนเอง กบจากเกียวโตมองออก และเห็นเกียวโต และกบจากโอซาก้ามองเห็นเมืองโอซาก้ากบจากเกียวโตเกือบร้องไห้ "โอ้ ฉัน, " เขากล่าวว่า "โอซาก้าดูเหมือนเกียวโต""ผมคิดอย่างแม่นยำ, " กล่าวว่า กบจากโอซาก้า "เมืองของคุณดูเหมือนกับเมืองที่ผมเรียกว่าบ้าน"ดังนั้น พวกเขาให้ไปกัน และพวกเขาหล่นลงมาบนเข่าสี่อีกด้วย แล้วพวกเขา squatted มากในหญ้าที่สูง และเริ่มเศร้ากัน "มีเหมือนไม่มีจุดในการเดินทางลงจากภูเขาเพื่อดูเมืองดังมากเหมือนตัวเอง กล่าวว่า กบจากเกียวโต"จุดที่ ตกลงกบจากโอซาก้า "ฉันคิดว่า ฉันจะกลับบ้าน เธอกล่าว "อำลา เพื่อนของฉัน""อำลาเพื่อคุณ"และกับ กบ hopped ไปลงภูเขา กลับบ้าน ยินดีคิดว่า พวกเขาอาศัยอยู่บ้านเพียงเป็นดีใด ๆ และเกือบตรงเหมือนกัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
Once upon a time in Japan there lived two frogs. One frog lived in the city of Osaka, in a quiet little swamp outside of town. The other frog lived in a clear, flowing stream near Kyoto.
Of course the two frogs did not know each other.
One day the frog who lived in the swamp in Osaka overheard a man who was passing by. "There over the mountain in beautiful Kyoto is a glorious palace," the man said. "Everyone ought to see the Mikado's palace there."
The frog in the swamp began to dream. "Ah, how I would love to see the city of Kyoto, how I would cherish a visit to the palace of the Mikado!"
She thought about this for a while, and at last she decided. "I shall climb the mountain and go to see Kyoto for myself."
And she hopped out of the swamp.
At the very same time the frog who swam in the crystal clear waters of Kyoto was sitting very still. He was thinking. "My home is lovely, but surely there is more to see in this world than one pretty place."
Now the frog from Kyoto had nothing against the Mikado, the country's emperor. He thought the Mikado's palace was a fine place indeed. But he knew that beauty and majesty are not everything, and he had grown weary of the world around him.
"I think I shall climb the mountain and visit other cities," he said to his friends. "I have heard Osaka is a place to see," and with that he leaped out of the stream.
So each frog set out to cross the tall mountain that separated Kyoto from Osaka.
Up and up and up climbed the frog from Osaka. She leaped and hopped with all her strength, so excited was she about this fine adventure.
And up and up climbed the frog from Kyoto. "Oh, to see a brand new world," he thought as he jumped along.
On and on they leapt, and after a while they grew thirsty, and soon they grew tired. But neither frog thought of these troubles. Instead their eyes bulged with delight as they dreamed of new worlds, the vistas they would see when they at last reached the summit.
On they climbed.
At long last, huffing and puffing, the frog from Osaka reached the very top of the mountain. There, in the tall grass beneath a flowering dogwood tree she squatted to catch her breath and rest her tired legs.
Suddenly she felt a blade of grass beside her shiver. "Who's there?" she cried.
"Who indeed?" Now this was the frog from Kyoto who had, at long last, reached the mountain peak too. "It is I," he said. "A frog from Kyoto."
"Ah," the frog from Osaka sighed, "you must be a most distinguished explorer, my friend."
"What do you mean?" asked the frog from Kyoto.
"You have come from the land of palaces, home of the great emperor, isn't that so?"
The frog from Kyoto harrumphed and gurgled. He was trying hard to catch his breath. "Indeed," said he, "I am from the land of palaces. And you, gracious explorer? Where do you come from?"
"Well," croaked the frog from Osaka, thinking how nice it was to be called a gracious explorer, "I am from Osaka, and I have traveled far to see your land."
"And that is my plan!" said the frog from Kyoto. "I wish to see Osaka. It is a place I've never seen."
The frog from Osaka smiled to herself. "You needn't bother with Osaka," she said. "It is a poor place, filled with swampy water that clogs the pores, you see. Now Kyoto—that is the land of crystal-clear streams, I hear. A land a frog can really enjoy."
"Ha!" said the frog from Kyoto. "Let me tell you what it's like to sit all day in a sparkling stream. Sparkle and shimmer, sparkle and shimmer. All that glistening water makes one's eyes ache, my friend. Take it from me."
Now both frogs fell silent, and they stared at each other.
The frog from Kyoto was thinking: This frog from Osaka does not look very different from me.
And the frog from Osaka? She thought, "How peculiar that this sparkly eyed frog from Kyoto looks so much like me."
The two frogs sat silently, listening to the whistle grass surrounding them, staring into each others' eyes. And after a long time had passed, the frog from Kyoto sighed. "I have climbed a high mountain," he said. "It was a tiring climb, and I do not wish to climb all the way down to Osaka if it is as dull as you say."
"I feel the same way," said the frog from Osaka. "My journey up the mountain was a strain, you see. My legs are feeling very weak, and if the sparkling streams are not so wonderful, I don't wish to hop all the way there."
Again they sat in silence, listening to the whistling grass.
"Ah," sighed the frog from Osaka at long last, "if only we were taller. Then we could look down from this mountaintop and see the cities of our dreams. Then we would know if we wished to continue traveling."
"It is a shame," the frog from Kyoto agreed, "but we are short, and we are stuck here in the tall grass without such a view."
They both sighed sadly.
Then the frog from Kyoto puffed out his throat. "It's true we are tiny and the grass is tall, but gracious friend, we frogs from Kyoto are famous for our intelligence. I am sure we can find a solution to this problem. Let me think."
The frog from Kyoto closed his eyes, and he thought for a long, long while. And then, with a thought, he opened his eyes and leaped into the air, so high he very nearly caught sight of the city below.
Then he turned to the frog from Osaka. "Come my friend. I shall stand upon my hind legs and turn toward you, and you shall stand upon your hind legs and turn toward me. That way we shall hold each other up, and then we shall be taller than this tall grass and able to see the sights we are longing to see."
The frog from Osaka, impressed by his intelligence, agreed. "A good plan," said she.
So they hopped onto their hind legs, and they held each other steady, and the frog from Kyoto looked one way, and the frog from Osaka looked the other.
Alas, they had made one mistake. The frog from Kyoto faced Osaka, and the frog from Osaka faced Kyoto, but as you know, frogs' eyes are set so far back on their heads that when they looked, they were actually looking at their own cities. The frog from Kyoto looked out and saw Kyoto, and the frog from Osaka looked and saw the city of Osaka.
The frog from Kyoto nearly wept. "Oh my," he said, "Osaka looks just like Kyoto."
"My thoughts precisely," said the frog from Osaka. "Your city looks exactly like the city I call home."
And so they let go of each other, and they dropped down on their four legs again. Then they squatted very still in that tall grass and stared sadly at each other.
"There seems no point in traveling all the way down the mountain just to see a city so very like my own," said the frog from Kyoto.
"No point at all," agreed the frog from Osaka. "I think I shall return home," she said. "Farewell, my friend."
"Farewell to you."
And with that the frogs hopped back down the mountain, back to their homes, happy to think the place they lived was just as good as any other home, and almost exactly the same.
Of course the two frogs did not know each other.
One day the frog who lived in the swamp in Osaka overheard a man who was passing by. "There over the mountain in beautiful Kyoto is a glorious palace," the man said. "Everyone ought to see the Mikado's palace there."
The frog in the swamp began to dream. "Ah, how I would love to see the city of Kyoto, how I would cherish a visit to the palace of the Mikado!"
She thought about this for a while, and at last she decided. "I shall climb the mountain and go to see Kyoto for myself."
And she hopped out of the swamp.
At the very same time the frog who swam in the crystal clear waters of Kyoto was sitting very still. He was thinking. "My home is lovely, but surely there is more to see in this world than one pretty place."
Now the frog from Kyoto had nothing against the Mikado, the country's emperor. He thought the Mikado's palace was a fine place indeed. But he knew that beauty and majesty are not everything, and he had grown weary of the world around him.
"I think I shall climb the mountain and visit other cities," he said to his friends. "I have heard Osaka is a place to see," and with that he leaped out of the stream.
So each frog set out to cross the tall mountain that separated Kyoto from Osaka.
Up and up and up climbed the frog from Osaka. She leaped and hopped with all her strength, so excited was she about this fine adventure.
And up and up climbed the frog from Kyoto. "Oh, to see a brand new world," he thought as he jumped along.
On and on they leapt, and after a while they grew thirsty, and soon they grew tired. But neither frog thought of these troubles. Instead their eyes bulged with delight as they dreamed of new worlds, the vistas they would see when they at last reached the summit.
On they climbed.
At long last, huffing and puffing, the frog from Osaka reached the very top of the mountain. There, in the tall grass beneath a flowering dogwood tree she squatted to catch her breath and rest her tired legs.
Suddenly she felt a blade of grass beside her shiver. "Who's there?" she cried.
"Who indeed?" Now this was the frog from Kyoto who had, at long last, reached the mountain peak too. "It is I," he said. "A frog from Kyoto."
"Ah," the frog from Osaka sighed, "you must be a most distinguished explorer, my friend."
"What do you mean?" asked the frog from Kyoto.
"You have come from the land of palaces, home of the great emperor, isn't that so?"
The frog from Kyoto harrumphed and gurgled. He was trying hard to catch his breath. "Indeed," said he, "I am from the land of palaces. And you, gracious explorer? Where do you come from?"
"Well," croaked the frog from Osaka, thinking how nice it was to be called a gracious explorer, "I am from Osaka, and I have traveled far to see your land."
"And that is my plan!" said the frog from Kyoto. "I wish to see Osaka. It is a place I've never seen."
The frog from Osaka smiled to herself. "You needn't bother with Osaka," she said. "It is a poor place, filled with swampy water that clogs the pores, you see. Now Kyoto—that is the land of crystal-clear streams, I hear. A land a frog can really enjoy."
"Ha!" said the frog from Kyoto. "Let me tell you what it's like to sit all day in a sparkling stream. Sparkle and shimmer, sparkle and shimmer. All that glistening water makes one's eyes ache, my friend. Take it from me."
Now both frogs fell silent, and they stared at each other.
The frog from Kyoto was thinking: This frog from Osaka does not look very different from me.
And the frog from Osaka? She thought, "How peculiar that this sparkly eyed frog from Kyoto looks so much like me."
The two frogs sat silently, listening to the whistle grass surrounding them, staring into each others' eyes. And after a long time had passed, the frog from Kyoto sighed. "I have climbed a high mountain," he said. "It was a tiring climb, and I do not wish to climb all the way down to Osaka if it is as dull as you say."
"I feel the same way," said the frog from Osaka. "My journey up the mountain was a strain, you see. My legs are feeling very weak, and if the sparkling streams are not so wonderful, I don't wish to hop all the way there."
Again they sat in silence, listening to the whistling grass.
"Ah," sighed the frog from Osaka at long last, "if only we were taller. Then we could look down from this mountaintop and see the cities of our dreams. Then we would know if we wished to continue traveling."
"It is a shame," the frog from Kyoto agreed, "but we are short, and we are stuck here in the tall grass without such a view."
They both sighed sadly.
Then the frog from Kyoto puffed out his throat. "It's true we are tiny and the grass is tall, but gracious friend, we frogs from Kyoto are famous for our intelligence. I am sure we can find a solution to this problem. Let me think."
The frog from Kyoto closed his eyes, and he thought for a long, long while. And then, with a thought, he opened his eyes and leaped into the air, so high he very nearly caught sight of the city below.
Then he turned to the frog from Osaka. "Come my friend. I shall stand upon my hind legs and turn toward you, and you shall stand upon your hind legs and turn toward me. That way we shall hold each other up, and then we shall be taller than this tall grass and able to see the sights we are longing to see."
The frog from Osaka, impressed by his intelligence, agreed. "A good plan," said she.
So they hopped onto their hind legs, and they held each other steady, and the frog from Kyoto looked one way, and the frog from Osaka looked the other.
Alas, they had made one mistake. The frog from Kyoto faced Osaka, and the frog from Osaka faced Kyoto, but as you know, frogs' eyes are set so far back on their heads that when they looked, they were actually looking at their own cities. The frog from Kyoto looked out and saw Kyoto, and the frog from Osaka looked and saw the city of Osaka.
The frog from Kyoto nearly wept. "Oh my," he said, "Osaka looks just like Kyoto."
"My thoughts precisely," said the frog from Osaka. "Your city looks exactly like the city I call home."
And so they let go of each other, and they dropped down on their four legs again. Then they squatted very still in that tall grass and stared sadly at each other.
"There seems no point in traveling all the way down the mountain just to see a city so very like my own," said the frog from Kyoto.
"No point at all," agreed the frog from Osaka. "I think I shall return home," she said. "Farewell, my friend."
"Farewell to you."
And with that the frogs hopped back down the mountain, back to their homes, happy to think the place they lived was just as good as any other home, and almost exactly the same.
การแปล กรุณารอสักครู่..
กาลครั้งหนึ่งในญี่ปุ่น มี อยู่ สอง กบ กบตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในเมือง โอซาก้า ในบึงเงียบเล็กๆ นอกเมือง กบตัวอื่น ๆอยู่ในที่ชัดเจน กระแสไหลใกล้เกียวโต
แน่นอนกบสองตัวไม่ทราบว่าแต่ละอื่น ๆ .
วันเดียวกบที่อาศัยอยู่ในหนองน้ำในโอซาก้า แอบได้ยินคนที่เดินผ่าน . มีมากกว่าภูเขาสวยงาม เกียวโต เป็นพระราชวังที่รุ่งโรจน์" เขากล่าวว่า . " ทุกคนควรจะเห็นวังของมิคาโดะนั้น "
กบในบึงเริ่มฝัน อา ฉันชอบที่จะเห็นเมืองเกียวโต แล้วผมจะหวงแหนเยี่ยมชมพระราชวังของมิคาโดะ "
เค้าคิดเรื่องนี้มานานแล้ว และสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจ " ผมจะปีนภูเขาและไปเห็นเกียวโตเอง เธอกระโดดออกมาจาก "
หนองในเวลาเดียวกันมากกบที่ว่ายน้ำในน้ำทะเลใสของเกียวโต นั่งมาก เขาคิดยังไง " บ้านน่ารัก แต่ย่อมมีมากขึ้นที่จะเห็นในโลกนี้มากกว่าหนึ่งสถานที่สวย "
ตอนนี้กบจากเกียวโตมีอะไรกับมิคาโดะ , จักรพรรดิของประเทศ เขาคิดว่าของมิคาโดะ พระราชวังเป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ แต่เขารู้ว่าความงามและทรงไม่ทุกอย่างและเขาก็เบื่อหน่ายต่อโลกรอบตัวเขา
" ผมคิดว่าผมจะปีนภูเขาและเยี่ยมชมเมืองอื่น ๆ " เขาพูดกับเพื่อนๆของเขา ผมเคยได้ยิน โอซาก้า เป็นสถานที่ดู " และที่เขากระโดดออกมาจากลำธาร
ดังนั้นแต่ละกบออกข้ามภูเขาสูงที่แยกจากเกียวโต โอซาก้า
ขึ้นและขึ้นและขึ้นปีน กบ จากโอซาก้า เธอกระโดด และกระโดดด้วยพลังทั้งหมดของเธอตื่นเต้นเธอเกี่ยวกับการผจญภัยนี้ .
และขึ้นและขึ้นปีนกบจากเกียวโต . โอ้ เห็นโลกแบรนด์ใหม่ " เขาคิดว่าเขากระโดดตาม
และพวกเขาจะกระโดด และหลังจากนั้นไม่นานก็เริ่มหิวน้ำ และในไม่ช้าก็เริ่มเหนื่อย แต่กบคิดว่า ปัญหาเหล่านี้ แทนสายตาของพวกเขาที่พวกเขาฝันถึงฉุกับความสุขในโลกใหม่ไปพวกเขาจะเห็นเมื่อพวกเขาในที่สุดถึงสุดยอด พวกเขาปีน
.
ในที่สุด huffing และพอง กบ จากโอซาก้า ไปถึงด้านบนสุดของภูเขา มีในหญ้าสูงใต้ Dogwood ออกดอกต้นไม้เธอว่ามาจับลมหายใจของเธอและพักขาเหนื่อย
ทันใดนั้นเธอรู้สึกใบหญ้าข้างๆสั่นของเธอ " . นั่นใคร ? " เธอร้องไห้ .
" ใครจริงๆ" ตอนนี้มันเป็นกบจากเกียวโตที่ , ที่ยาวถึงยอดภูเหมือนกัน มันเป็นฉัน " เขากล่าว กบจากเกียวโต "
" อา " กบจากโอซาก้าถอนหายใจ " คุณต้องเป็นนักสำรวจ ที่เด่นที่สุด เพื่อนฉัน "
" หมายถึงอะไร ? " ถาม กบ จากเกียวโต .
" เธอมาจากที่ดินของพระราชวัง บ้านของจักรพรรดิ์ที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่หรือ ? "
กบจากเกียวโตและ harrumphed gurgled .เขาพยายามอย่างหนักที่จะจับลมหายใจของเขา” แน่นอน , " เขากล่าว " ผมจากที่ดินของพระราชวัง และคุณ เมตตา Explorer ? คุณมาจากที่ไหน ?
" ก็ " ตายกบจากโอซาก้า คิดดีก็จะเรียกว่า Explorer เมตตา " ฉันมาจากโอซาก้า และผมต้องเดินทางไกลไปดูที่ดินของคุณ . "
" และนั่นคือแผนของฉัน ! " กล่าวว่า " กบ จากเกียวโต ฉันต้องการที่จะเห็น โอซาก้ามันเป็นสถานที่ที่ผมเคยเห็น "
กบจากโอซาก้า ยิ้มกับตัวเอง " คุณไม่ต้องรำคาญกับโอซาก้า , " เธอกล่าว มันเป็นสถานที่ที่ไม่ดี ที่เต็มไปด้วยแอ่งน้ำน้ำที่อุดตันอยู่ในรูขุมขน เห็นไหม ตอนนี้ที่เกียวโตที่แผ่นดินใสสาย ฉันได้ยิน ที่ดินที่กบสามารถสนุกกับ "
" ฮา " กล่าวว่า " กบ จากเกียวโต ให้ฉันบอกคุณว่ามันชอบนั่งทั้งวันในกระแสแสนและเป็นประกายระยับเป็นประกายระยับและ . ทั้งหมดที่วิบวับน้ำทำให้ดวงตาเจ็บ เพื่อน เอามันไปจากฉัน . "
ตอนนี้กบทั้งสองลดลงเงียบ เขาจ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ .
กบจากเกียวโตก็คิด : นี้กบจากโอซาก้า ดูไม่แตกต่างจากฉัน .
และกบจากโอซาก้า ? นางคิดว่า " วิธีการที่แปลกนี้ sparkly กบจากเกียวโต ดูเหมือนฉันมาก "
กบสองตัวนั่งเงียบๆ ฟังเสียงนกหวีดหญ้ารอบพวกเขา จ้องเข้าไปในดวงตาของกันและกัน และหลังจากที่เวลาผ่านไปนาน กบ จากเกียวโตถอนหายใจ " . ฉันปีนขึ้นไปบนภูเขาสูง , " เขากล่าว . " มันเหนื่อยปีน , และฉันไม่ต้องการที่จะปีนมาถึงโอซาก้า ถ้ามันน่าเบื่อเหมือนที่คุณพูด "
" ผมรู้สึกเหมือน " กบ จากโอซาก้า" ผมเดินทางขึ้นภูเขาคือความเครียด คุณก็เห็น ขาของฉันรู้สึกอ่อนแอมาก และถ้ากระแสแสน ไม่ได้วิเศษมาก ผมไม่อยากโดดตลอดทางมี . "
อีกครั้งที่พวกเขานั่งอยู่ในความเงียบ ฟังเสียงผิวปากหญ้า .
" อ๊ะ . . " ถอนหายใจกบจากโอซาก้าในที่สุด " ถ้าเราสูงขึ้น แล้วเราก็มองลงจากยอดเขานี้ และเห็นเมืองในฝันของเราแล้วเราก็จะรู้ถ้าเราปรารถนาที่จะยังคงเดินทาง . "
" มันน่าเสียดาย " กบจากเกียวโตเห็นด้วย " แต่จะสั้นและเรากำลังติดอยู่ในหญ้าสูงโดยไม่ต้องเช่นมุมมอง "
ทั้งสองถอนหายใจอย่างเศร้าๆ แล้วกบจากเกียวโต ระบายคอ " มันจริงที่เรามีขนาดเล็กและหญ้าสูง แต่น้ำใจเพื่อนเรากบจากเกียวโตที่มีสติปัญญาของเราฉันแน่ใจว่า เราสามารถหาวิธีการแก้ไขปัญหานี้ ฉันคิดว่า "
กบจากเกียวโต ปิดตาของเขา และเขาคิดว่าสำหรับยาวในขณะที่ แล้ว มีความคิด เขาเปิดตาและกระโดดไปในอากาศสูงจนเขาแทบจะจับสายตาของเมืองด้านล่าง .
จากนั้นเขาก็กลายเป็นกบจากโอซาก้า " มาเพื่อน ผมจะยืนบนขาหลัง และหันไปทางคุณและคุณจะยืนบนขาหลัง และหันไปทางฉัน วิธีที่เราจะจัดกันขึ้น แล้วเราจะได้สูงกว่านี้ หญ้าสูงและสามารถดูสถานที่ท่องเที่ยวที่เราอยากเจอ "
กบจากโอซาก้า ประทับใจความฉลาดของเขาตกลง . การวางแผนที่ดี , " เธอกล่าว ดังนั้นพวกเขาจะขึ้น
บนขาหลังของพวกเขาและพวกเขาจับมือกัน มั่นคง และกบจากเกียวโต มองไปทางหนึ่งและกบจากโอซาก้าดูอื่น ๆ .
" พวกเขาได้ทำผิดครั้งเดียว กบจากเกียวโตกับโอซาก้า และกบจากโอซาก้ากับเกียวโต แต่อย่างที่คุณรู้ , กบตาตั้งไกลกลับมาในหัวของพวกเขาเมื่อพวกเขาดู พวกเขากำลังมองเมืองของตนเอง กบจากเกียวโต มองออกไปเห็นเกียวโต และกบจากโอซาก้ามองและเห็นเมืองโอซาก้า
กบจากเกียวโตเกือบร้องไห้ . " โอ้ , " เขากล่าวว่า , " โอซาก้าเหมือนเกียวโต "
" ความคิดผมถูกต้องกล่าวว่า " กบจากโอซาก้า " เมืองเหมือนเมืองที่ฉันเรียกว่าบ้าน "
และดังนั้นพวกเขาปล่อยให้ไปของแต่ละอื่น ๆและพวกเขาหล่นลงบนของขาทั้งสี่อีกครั้ง แล้วพวกเขา squatted ยังคงมากที่หญ้าสูง และจ้องมอง น่าเศร้าที่แต่ละอื่น ๆ
" ดูเหมือนไม่มีจุดในการเดินทางลงเขาจะเห็นเมืองมาก เหมือนเป็นของฉัน " กล่าวว่า กบ จากเกียวโต .
" ไม่มีจุดที่ " ตกลง " กบ จากโอซาก้า ฉันคิดว่า ฉันจะกลับบ้าน " เธอกล่าว ลาก่อน , เพื่อนของฉัน . "
"
" ลาก่อนคุณ และกับ กบกระโดด ลงมาจากภูเขา กลับ บ้านความสุขที่คิดว่าสถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่เป็นเพียงดีเท่าที่อื่น ๆบ้านและเกือบตรงเดียวกัน
แน่นอนกบสองตัวไม่ทราบว่าแต่ละอื่น ๆ .
วันเดียวกบที่อาศัยอยู่ในหนองน้ำในโอซาก้า แอบได้ยินคนที่เดินผ่าน . มีมากกว่าภูเขาสวยงาม เกียวโต เป็นพระราชวังที่รุ่งโรจน์" เขากล่าวว่า . " ทุกคนควรจะเห็นวังของมิคาโดะนั้น "
กบในบึงเริ่มฝัน อา ฉันชอบที่จะเห็นเมืองเกียวโต แล้วผมจะหวงแหนเยี่ยมชมพระราชวังของมิคาโดะ "
เค้าคิดเรื่องนี้มานานแล้ว และสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจ " ผมจะปีนภูเขาและไปเห็นเกียวโตเอง เธอกระโดดออกมาจาก "
หนองในเวลาเดียวกันมากกบที่ว่ายน้ำในน้ำทะเลใสของเกียวโต นั่งมาก เขาคิดยังไง " บ้านน่ารัก แต่ย่อมมีมากขึ้นที่จะเห็นในโลกนี้มากกว่าหนึ่งสถานที่สวย "
ตอนนี้กบจากเกียวโตมีอะไรกับมิคาโดะ , จักรพรรดิของประเทศ เขาคิดว่าของมิคาโดะ พระราชวังเป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ แต่เขารู้ว่าความงามและทรงไม่ทุกอย่างและเขาก็เบื่อหน่ายต่อโลกรอบตัวเขา
" ผมคิดว่าผมจะปีนภูเขาและเยี่ยมชมเมืองอื่น ๆ " เขาพูดกับเพื่อนๆของเขา ผมเคยได้ยิน โอซาก้า เป็นสถานที่ดู " และที่เขากระโดดออกมาจากลำธาร
ดังนั้นแต่ละกบออกข้ามภูเขาสูงที่แยกจากเกียวโต โอซาก้า
ขึ้นและขึ้นและขึ้นปีน กบ จากโอซาก้า เธอกระโดด และกระโดดด้วยพลังทั้งหมดของเธอตื่นเต้นเธอเกี่ยวกับการผจญภัยนี้ .
และขึ้นและขึ้นปีนกบจากเกียวโต . โอ้ เห็นโลกแบรนด์ใหม่ " เขาคิดว่าเขากระโดดตาม
และพวกเขาจะกระโดด และหลังจากนั้นไม่นานก็เริ่มหิวน้ำ และในไม่ช้าก็เริ่มเหนื่อย แต่กบคิดว่า ปัญหาเหล่านี้ แทนสายตาของพวกเขาที่พวกเขาฝันถึงฉุกับความสุขในโลกใหม่ไปพวกเขาจะเห็นเมื่อพวกเขาในที่สุดถึงสุดยอด พวกเขาปีน
.
ในที่สุด huffing และพอง กบ จากโอซาก้า ไปถึงด้านบนสุดของภูเขา มีในหญ้าสูงใต้ Dogwood ออกดอกต้นไม้เธอว่ามาจับลมหายใจของเธอและพักขาเหนื่อย
ทันใดนั้นเธอรู้สึกใบหญ้าข้างๆสั่นของเธอ " . นั่นใคร ? " เธอร้องไห้ .
" ใครจริงๆ" ตอนนี้มันเป็นกบจากเกียวโตที่ , ที่ยาวถึงยอดภูเหมือนกัน มันเป็นฉัน " เขากล่าว กบจากเกียวโต "
" อา " กบจากโอซาก้าถอนหายใจ " คุณต้องเป็นนักสำรวจ ที่เด่นที่สุด เพื่อนฉัน "
" หมายถึงอะไร ? " ถาม กบ จากเกียวโต .
" เธอมาจากที่ดินของพระราชวัง บ้านของจักรพรรดิ์ที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่หรือ ? "
กบจากเกียวโตและ harrumphed gurgled .เขาพยายามอย่างหนักที่จะจับลมหายใจของเขา” แน่นอน , " เขากล่าว " ผมจากที่ดินของพระราชวัง และคุณ เมตตา Explorer ? คุณมาจากที่ไหน ?
" ก็ " ตายกบจากโอซาก้า คิดดีก็จะเรียกว่า Explorer เมตตา " ฉันมาจากโอซาก้า และผมต้องเดินทางไกลไปดูที่ดินของคุณ . "
" และนั่นคือแผนของฉัน ! " กล่าวว่า " กบ จากเกียวโต ฉันต้องการที่จะเห็น โอซาก้ามันเป็นสถานที่ที่ผมเคยเห็น "
กบจากโอซาก้า ยิ้มกับตัวเอง " คุณไม่ต้องรำคาญกับโอซาก้า , " เธอกล่าว มันเป็นสถานที่ที่ไม่ดี ที่เต็มไปด้วยแอ่งน้ำน้ำที่อุดตันอยู่ในรูขุมขน เห็นไหม ตอนนี้ที่เกียวโตที่แผ่นดินใสสาย ฉันได้ยิน ที่ดินที่กบสามารถสนุกกับ "
" ฮา " กล่าวว่า " กบ จากเกียวโต ให้ฉันบอกคุณว่ามันชอบนั่งทั้งวันในกระแสแสนและเป็นประกายระยับเป็นประกายระยับและ . ทั้งหมดที่วิบวับน้ำทำให้ดวงตาเจ็บ เพื่อน เอามันไปจากฉัน . "
ตอนนี้กบทั้งสองลดลงเงียบ เขาจ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ .
กบจากเกียวโตก็คิด : นี้กบจากโอซาก้า ดูไม่แตกต่างจากฉัน .
และกบจากโอซาก้า ? นางคิดว่า " วิธีการที่แปลกนี้ sparkly กบจากเกียวโต ดูเหมือนฉันมาก "
กบสองตัวนั่งเงียบๆ ฟังเสียงนกหวีดหญ้ารอบพวกเขา จ้องเข้าไปในดวงตาของกันและกัน และหลังจากที่เวลาผ่านไปนาน กบ จากเกียวโตถอนหายใจ " . ฉันปีนขึ้นไปบนภูเขาสูง , " เขากล่าว . " มันเหนื่อยปีน , และฉันไม่ต้องการที่จะปีนมาถึงโอซาก้า ถ้ามันน่าเบื่อเหมือนที่คุณพูด "
" ผมรู้สึกเหมือน " กบ จากโอซาก้า" ผมเดินทางขึ้นภูเขาคือความเครียด คุณก็เห็น ขาของฉันรู้สึกอ่อนแอมาก และถ้ากระแสแสน ไม่ได้วิเศษมาก ผมไม่อยากโดดตลอดทางมี . "
อีกครั้งที่พวกเขานั่งอยู่ในความเงียบ ฟังเสียงผิวปากหญ้า .
" อ๊ะ . . " ถอนหายใจกบจากโอซาก้าในที่สุด " ถ้าเราสูงขึ้น แล้วเราก็มองลงจากยอดเขานี้ และเห็นเมืองในฝันของเราแล้วเราก็จะรู้ถ้าเราปรารถนาที่จะยังคงเดินทาง . "
" มันน่าเสียดาย " กบจากเกียวโตเห็นด้วย " แต่จะสั้นและเรากำลังติดอยู่ในหญ้าสูงโดยไม่ต้องเช่นมุมมอง "
ทั้งสองถอนหายใจอย่างเศร้าๆ แล้วกบจากเกียวโต ระบายคอ " มันจริงที่เรามีขนาดเล็กและหญ้าสูง แต่น้ำใจเพื่อนเรากบจากเกียวโตที่มีสติปัญญาของเราฉันแน่ใจว่า เราสามารถหาวิธีการแก้ไขปัญหานี้ ฉันคิดว่า "
กบจากเกียวโต ปิดตาของเขา และเขาคิดว่าสำหรับยาวในขณะที่ แล้ว มีความคิด เขาเปิดตาและกระโดดไปในอากาศสูงจนเขาแทบจะจับสายตาของเมืองด้านล่าง .
จากนั้นเขาก็กลายเป็นกบจากโอซาก้า " มาเพื่อน ผมจะยืนบนขาหลัง และหันไปทางคุณและคุณจะยืนบนขาหลัง และหันไปทางฉัน วิธีที่เราจะจัดกันขึ้น แล้วเราจะได้สูงกว่านี้ หญ้าสูงและสามารถดูสถานที่ท่องเที่ยวที่เราอยากเจอ "
กบจากโอซาก้า ประทับใจความฉลาดของเขาตกลง . การวางแผนที่ดี , " เธอกล่าว ดังนั้นพวกเขาจะขึ้น
บนขาหลังของพวกเขาและพวกเขาจับมือกัน มั่นคง และกบจากเกียวโต มองไปทางหนึ่งและกบจากโอซาก้าดูอื่น ๆ .
" พวกเขาได้ทำผิดครั้งเดียว กบจากเกียวโตกับโอซาก้า และกบจากโอซาก้ากับเกียวโต แต่อย่างที่คุณรู้ , กบตาตั้งไกลกลับมาในหัวของพวกเขาเมื่อพวกเขาดู พวกเขากำลังมองเมืองของตนเอง กบจากเกียวโต มองออกไปเห็นเกียวโต และกบจากโอซาก้ามองและเห็นเมืองโอซาก้า
กบจากเกียวโตเกือบร้องไห้ . " โอ้ , " เขากล่าวว่า , " โอซาก้าเหมือนเกียวโต "
" ความคิดผมถูกต้องกล่าวว่า " กบจากโอซาก้า " เมืองเหมือนเมืองที่ฉันเรียกว่าบ้าน "
และดังนั้นพวกเขาปล่อยให้ไปของแต่ละอื่น ๆและพวกเขาหล่นลงบนของขาทั้งสี่อีกครั้ง แล้วพวกเขา squatted ยังคงมากที่หญ้าสูง และจ้องมอง น่าเศร้าที่แต่ละอื่น ๆ
" ดูเหมือนไม่มีจุดในการเดินทางลงเขาจะเห็นเมืองมาก เหมือนเป็นของฉัน " กล่าวว่า กบ จากเกียวโต .
" ไม่มีจุดที่ " ตกลง " กบ จากโอซาก้า ฉันคิดว่า ฉันจะกลับบ้าน " เธอกล่าว ลาก่อน , เพื่อนของฉัน . "
"
" ลาก่อนคุณ และกับ กบกระโดด ลงมาจากภูเขา กลับ บ้านความสุขที่คิดว่าสถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่เป็นเพียงดีเท่าที่อื่น ๆบ้านและเกือบตรงเดียวกัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- สวัสดีวันแรกของการสอบ
- Venipuncture
- 3.1.2. Hydroxide as a counter-transporti
- I send a pictured I drew it for you. Sor
- เอกสารอ้างอิง
- เขาพูดคนเดียว
- สามารถบริหารความขัดแย้งระหว่างบุคคลและปร
- STARD
- STARD
- ผมขอบคนใจดีครับ
- All to do with service.
- Did you still have this item available f
- Get insight into all of your website’s t
- Don't you want someone gentle for her to
- แมลงสาบเป็นสัตว์ที่น่าเกลียดน่ากลัว
- ฉันเชื่อว่าคุณไม่ได้คิดแบบนั้น ฉันเชื่อค
- Agenda 21 and Johannesburg Plan of Imple
- Get Healthy Live Better
- Which hotel are you staying at?
- ฉันเชื่อว่าคุณไม่ได้คิดแบบนั้น ฉันเชื่อค
- Avoidance of misfortune, disasters, acci
- ห้องสมุดในทัศนะของข้าพเจ้าหนังสือช่วยให้
- เล่นเฟรชบุ๊คได้ไม่เกิน 23.00 น.
- ฉันสบายดีขอบคุณค่ะ
