described that annealing caused the

described that annealing caused the ordering rearrangement
of starch molecules, resulting in the decreased SP. Gel
volume fraction decreased and led to the increased gel
hardness. It was found that either increase or decrease in
solubility could possibly improve gel hardness. At high
solubility, the gel would become harder because the leached
starch molecules form the continuous gel matrix (Lii, Tsai,
& Tseng, 1996). However, at low solubility, gel surface
hardness was found to increase (Chung et al., 2000). These
led to the apparent increase in gel hardness following
annealing.
In case of HMT, starch moisture was dominant factor
affecting gel hardness. Gel hardness was low in starch with
low moisture (15 g/100 g) compared to starch with intermediate
moisture (20 g/100 g). The range observed were
52.60–58.72 g and 53.50–61.23 g, respectively. During
HMT, increase in gel hardness was attributed to the
increased cross-linking between starch chains in the
particular amylose portion. These allowed the formation
of more junction zone in the continuous phase of the gel,
resulting in the increased gel hardness (Liu et al., 2000).
The high moisture content and the elevated temperature of
treatment could allow polymer chain motion and consequently
the greater effects (Hoover & Vasanthan, 1994b).
The most pronounced effect was expected for starch at high
moisture (25 g/100 g), but the observed range of gel
hardness was low, 48.21–56.88 g. Trends observed for the
high moisture starches were gel hardness increased for
some extent and gradually decreased with increasing
temperature and time of treatment. This was probably
because of partial gelatinization in particular at high
temperature and long time of HMT, which indicated by an
apparently low gelatinization enthalpy measured by DSC
(data not showed). These caused some of starch structure
to collapse and resulted in a less rigid starch gel.
The highest gel hardness of 60.38 g was obtained from
starch annealed at 55 1C for 24 h. Whereas, HMT of starch
with 20 g/100 g moisture at 110 1C for 1.5 h gave the highest
gel hardness of 61.23 g. These were considered to be the
optimal conditions for annealing and HMT on improving
starch gel hardness.
3.2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อธิบายว่า การอบเหนียวเกิด rearrangement สั่งของโมเลกุลแป้ง การเกิดเจล sp.ลดลงเศษส่วนปริมาตรลดลง และนำไปเจเพิ่มขึ้นความแข็ง พบที่เพิ่มขึ้น หรือลดลงละลายอาจสามารถปรับปรุงความแข็งของเจล ที่สูงละลาย เจจะกลายเป็นหนักเพราะที่ leachedโมเลกุลแป้งแบบเมตริกซ์เจลอย่างต่อเนื่อง (Lii, Tsai& หยานี 1996) อย่างไรก็ตาม ที่ละลายต่ำ เจลอาบน้ำผิวพบความแข็งเพิ่มขึ้น (Chung et al., 2000) เหล่านี้นำไปเพิ่มชัดเจนต่อความแข็งของเจลการอบเหนียวกรณี hmt ทำ แป้งความชื้นเป็นปัจจัยหลักส่งผลกระทบต่อความแข็งของเจล ความแข็งของเจลอยู่ในระดับต่ำในแป้งด้วยความชื้นต่ำ (15 g/100 g) เปรียบเทียบกับแป้งกับปานกลางความชื้น (20 g/100 g) ช่วงที่สังเกตได้g 52.60 – 58.72 และ 53.50 – 61.23 กรัม ตามลำดับ ในระหว่างการHmt ทำ เพิ่มความแข็งของเจลเกิดจากการเพิ่ม cross-linking ระหว่างโซ่แป้งในตัวและเฉพาะส่วน เหล่านี้ได้ก่อตัวโซนเชื่อมต่อเพิ่มเติมในระยะต่อเนื่องของเจเกิดความแข็งเพิ่มขึ้นเจ (หลิวและ al., 2000)ชื้นสูงและอุณหภูมิสูงการรักษาอาจทำให้เคลื่อนไหวห่วงโซ่พอลิเมอร์ และจากนั้นผลมากกว่า (ฮูเวอร์ & Vasanthan, 1994b)การออกเสียงลักษณะพิเศษคาดว่าสำหรับแป้งที่สูงความชื้น (25 กรัม/100 กรัม), แต่ช่วงสังเกตของเจลความแข็งอยู่ในระดับต่ำ แนวโน้ม 48.21 – 56.88 กรัมสังเกตสำหรับการสมบัติความชื้นสูงมีความแข็งของเจลเพิ่มสำหรับบ้าง และค่อย ๆ ลดลง ด้วยการเพิ่มอุณหภูมิและเวลาของการรักษา คำแนะนำเพราะ gelatinization บางส่วนโดยเฉพาะที่สูงอุณหภูมิและเวลานานของ hmt ทำ ซึ่งบ่งชี้โดยการต่ำเห็นได้ชัดว่าความร้อนแฝง gelatinization วัด โดย DSC(ข้อมูลไม่พบ) เหล่านี้เกิดจากโครงสร้างแป้งบางเมื่อต้องยุบ และทำให้เกิดเจลแป้งแข็งน้อยความแข็งเจสูง 60.38 ของได้รับจากแป้ง annealed ที่ 1C 55 สำหรับ 24 h. ขณะ hmt ทำของแป้งกับ 20 กรัม/100 กรัมความชื้นที่ 1C 110 สำหรับ 1.5 h ให้ที่สูงที่สุดจากความแข็งของเจลของ 61.23 เหล่านี้ได้ถือเป็นการเงื่อนไขที่เหมาะสมสำหรับการอบเหนียวและ hmt ทำในการปรับปรุงแป้งแข็งเจล3.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อธิบายว่าเกิดจากการหลอมปรับปรุงใหม่การสั่งซื้อ
ของโมเลกุลแป้งมีผลในการลดลง SP เจล
ส่วนปริมาณลดลงและนำไปสู่การเจลเพิ่ม
ความแข็ง พบว่าทั้งการเพิ่มขึ้นหรือลดลงใน
การละลายอาจจะปรับปรุงความแข็งของเจล ที่สูง
สามารถในการละลายเจลจะกลายเป็นยากเพราะชะล้าง
โมเลกุลแป้งรูปแบบเมทริกซ์เจลอย่างต่อเนื่อง (Lii, Tsai,
& เซ่งส์, 1996) อย่างไรก็ตามในการละลายต่ำพื้นผิวเจล
แข็งพบว่าเพิ่มขึ้น (Chung et al., 2000) เหล่านี้
นำไปสู่การเพิ่มขึ้นเห็นได้ชัดในความแข็งของเจลต่อไป
หลอม.
ในกรณีที่ HMT ความชื้นแป้งเป็นปัจจัยสำคัญ
ที่มีผลต่อความแข็งของเจล ความแข็งเจลอยู่ในระดับต่ำในแป้งที่มี
ความชื้นต่ำ (15 กรัม / 100 กรัม) เมื่อเทียบกับแป้งกับกลาง
ความชื้น (20 กรัม / 100 กรัม) สังเกตช่วงเป็น
52.60-58.72 กรัมและ 53.50-61.23 กรัมตามลำดับ ในช่วง
HMT เพิ่มขึ้นในความแข็งของเจลถูกนำมาประกอบในการ
เพิ่มการเชื่อมโยงข้ามระหว่างโซ่แป้งใน
ส่วนอะมิโลสโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหล่านี้ได้รับอนุญาตการก่อตัว
ของเขตทางแยกมากขึ้นในขั้นตอนอย่างต่อเนื่องของเจล
มีผลในการเพิ่มความแข็งของเจล (Liu et al., 2000).
ความชื้นสูงและอุณหภูมิสูงของ
การรักษาอาจทำให้การเคลื่อนไหวโซ่ลิเมอร์และส่งผล
มากขึ้น ผลกระทบ (ฮูเวอร์และ Vasanthan, 1994b).
ผลเด่นชัดมากที่สุดคือที่คาดไว้สำหรับแป้งที่สูง
ความชื้น (25 กรัม / 100 กรัม) แต่ช่วงที่สังเกตของเจล
มีความแข็งต่ำ 48.21-56.88 กรัม แนวโน้มสังเกต
แป้งที่มีความชื้นสูงได้รับความแข็งของเจลที่เพิ่มขึ้นสำหรับ
บางส่วนและค่อยๆลดลงตามการเพิ่ม
อุณหภูมิและเวลาของการรักษา นี่อาจจะเป็น
เพราะการเกิดเจลบางส่วนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สูง
อุณหภูมิและเวลาที่ยาวนานของ HMT ซึ่งระบุโดย
เอนทัลเจลต่ำเห็นได้ชัดว่าวัดด้วย DSC
(ข้อมูลไม่ได้แสดงให้เห็น) เหล่านี้เกิดจากบางส่วนของโครงสร้างแป้ง
จะยุบและส่งผลให้เจลแป้งแข็งน้อย.
ความแข็งสูงสุดของเจล 60.38 กรัมที่ได้รับจาก
อบแป้งที่ 55 1C เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ในขณะที่ HMT ของแป้ง
กับ 20 กรัม / 100 กรัมความชื้นที่ 110 1C 1.5 ชั่วโมงให้สูงสุด
ความแข็งของเจล 61.23 กรัม เหล่านี้ได้รับการพิจารณาให้เป็น
สภาวะที่เหมาะสมสำหรับการหลอมและ HMT ในการปรับปรุง
ความแข็งของเจลสตาร์ช.
3.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อธิบายว่า การหล่อทำให้การสั่งซื้อใหม่
ของโมเลกุลแป้ง ส่งผลให้ลด sp . เจล
ปริมาณลดลง และนำไปสู่การเพิ่มเจล
ความแข็ง พบว่าให้เพิ่มหรือลด
การละลายอาจปรับปรุงความแข็งเจล ในการละลายสูง
, เจลจะกลายเป็นหนักเพราะถูกชะล้าง
โมเลกุลแป้งรูปแบบเมทริกซ์เจล ( LII อย่างต่อเนื่อง ,ไช่ ,
&เช็ง , 1996 ) อย่างไรก็ตาม ในการละลายต่ำความแข็งผิว
เจลพบว่าเพิ่มขึ้น ( Chung et al . , 2000 ) เหล่านี้
นำไปสู่ชัดเจนเพิ่มความแข็งของเจลอ่อนต่อไป
.
ในกรณีของ HMT ความชื้นแป้งเด่นปัจจัย
มีผลต่อความแข็ง เจล ความแข็งของเจลมีค่าต่ำในแป้งด้วย
ความชื้นต่ำ ( 15 กรัม / 100 กรัม ) เมื่อเทียบกับแป้งมีความชื้นปานกลาง
( 20 กรัม / 100 กรัม )ช่วงที่สังเกตได้
52.60 – 05 – 61.23 58.72 กรัมต่อกรัม ตามลำดับ ระหว่าง
HMT เพิ่มขึ้นในความแข็งของเจล ประกอบกับเพิ่มการเชื่อมโยงระหว่างแป้ง

ส่วนโซ่ในโลสโดยเฉพาะ เหล่านี้ได้รับอนุญาตจัดตั้ง
เพิ่มเติมแยกโซนในวัฏภาคต่อเนื่องของเจล
ส่งผลให้ความแข็งเพิ่มขึ้น เจล ( Liu et al . , 2000 ) .
มีความชื้นสูงและอุณหภูมิสูงของการอนุญาตให้เคลื่อนไหวได้

และโซ่พอลิเมอร์และผลกระทบมากขึ้น ( & vasanthan 1994b ฮูเวอร์ , ) .
ผลเด่นชัดมากที่สุด คาด แป้งที่ความชื้นสูง
( 25 กรัม / 100 กรัม ) แต่สังเกตช่วงความแข็งของเจล
48.21 –ต่ำ แนวโน้ม 56.88 g )
ความชื้นสูงมีความแข็งเพิ่มขึ้น
เจลแป้งบางส่วนและจะค่อยๆ ลดลงเมื่อเพิ่ม
อุณหภูมิและเวลาในการรักษา นี้อาจเป็นเพราะบางส่วนโดยเฉพาะ

แป้งสุกที่อุณหภูมิสูงและเวลาที่ยาวนานของ HMT ซึ่งระบุโดย
ต่ำเห็นได้ชัดค่า enthalpy ที่วัดโดย DSC
( ข้อมูลไม่พบ ) เหล่านี้ทำให้เกิดโครงสร้างของแป้ง
การยุบและทำให้เกิดเจลแป้ง
แข็งน้อยกว่าความแข็งของเจลสูงสุด 60.38 กรัม ได้จาก
แป้งอบที่ 55 ใน 24 ชั่วโมง ส่วน HMT แป้ง
20 กรัม / 100 กรัม ความชื้นที่ 110 1C 1.5 H ให้สูงสุด
เจลความแข็งของ 61.23 กรัม เหล่านี้ถือว่าเป็นสภาวะที่เหมาะสมสำหรับการอบและ HMT

ในการปรับปรุงความแข็ง เจลแป้ง
3.2 .