I can remember my most embarrassing

I can remember my most embarrassing moment as if it happened in last summer. On that night, I plan to go home after classes. To go back to sleep at home during the holidays,
In that moment, I felt tired and wanted to return home to sleep, as I do. The distance to return home gradually far enough. I drive a car with a fast enough. And events that occurred suddenly. My car brakes sharply, and I do not know where it happened? I think I accidentally fall asleep. in that moment, I don't know what to do? But fortunately for me, no one was seriously injured, have only motorcycle falling. And the story is good, he is not injured. He was not angry. (Because motorcycle is no damage). But he said warning blame me driving. I feel sorry and ashamed in the event happened. Because I was wrong. Mom and dad blame me in the event this time. And the events of that night made me change driving behavior, such as many more careful consciously reckless ride in a car with a friend and so on.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมสามารถจดจำช่วงเวลาที่น่าอายที่สุดของฉันว่ามันเกิดขึ้นในฤดูร้อน ในคืนนั้น ฉันวางแผนจะกลับบ้านหลังเรียน จะกลับไปนอนที่บ้านในช่วงวันหยุด ในช่วงเวลานั้น ฉันรู้สึกเหนื่อย และต้องการกลับบ้านไปนอนหลับ ฉัน ระยะทางไปกลับบ้านค่อย ๆ ไกลพอ ผมขับรถรวดเร็วพอ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน รถเบรกอย่างรวดเร็ว และไม่รู้ที่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ผมคิดว่า ผมเผลอหลับไป ในช่วงเวลานั้น ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร แต่โชคดีสำหรับฉัน ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บสาหัส มีเพียงรถจักรยานยนต์ล้ม และเรื่องราวดี เขาไม่บาดเจ็บ เขาก็ไม่ได้โกรธ (เนื่องจากรถจักรยานยนต์เสียหายไม่มี) แต่เขากล่าวเตือนตำหนิฉันขับรถ ผมรู้สึกเสียใจ และละอายใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะฉันคิดผิด แม่และพ่อตำหนิฉันในเหตุการณ์ครั้งนี้ และเหตุการณ์ในคืนนั้นทำให้ผมเปลี่ยนพฤติกรรมการขับขี่ เช่นหลายขี่ประมาทมีสติระมัดระวังมากขึ้นในรถกับเพื่อนเพื่อความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดของฉันเป็นถ้ามันเกิดขึ้นในช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมา ในคืนวันนั้นผมวางแผนที่จะไปที่บ้านหลังเลิกเรียน ที่จะกลับไปนอนที่บ้านในช่วงวันหยุด
ในช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกเหนื่อยและอยากจะกลับบ้านไปนอนหลับที่ผมทำ ระยะทางที่จะกลับบ้านค่อยไกลพอ ผมขับรถที่มีเร็วพอ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน เบรกรถของฉันอย่างรวดเร็วและฉันไม่ทราบว่ามันเกิดขึ้น? ฉันคิดว่าฉันเผลอหลับไป ในขณะนั้นผมไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร? แต่โชคดีสำหรับฉันไม่มีใครได้รับบาดเจ็บสาหัสมีรถจักรยานยนต์ล้มเท่านั้น และเรื่องราวที่เป็นสิ่งที่ดีเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาไม่ได้โกรธ (เพราะเป็นรถจักรยานยนต์ไม่มีความเสียหาย) แต่เขาบอกว่าคำเตือนโทษฉันขับรถ ผมรู้สึกเสียใจและละอายใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะผมเป็นคนผิด แม่และพ่อตำหนิผมในเหตุการณ์ในครั้งนี้ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้นทำให้ฉันเปลี่ยนพฤติกรรมการขับรถดังกล่าวเป็นจำนวนมากระมัดระวังมากขึ้นนั่งประมาทมีสติในรถกับเพื่อนและอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันยังจำช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดของฉันเป็นถ้ามันเกิดขึ้นในช่วงฤดูร้อน ในคืนนั้น ฉันวางแผนจะกลับบ้านหลังจากเรียน กลับไปนอนที่บ้านในช่วงวันหยุดในตอนนั้น ผมรู้สึกเหนื่อยและอยากกลับไปนอน ที่ผมทำ ระยะทางไปกลับค่อยๆ ไกลพอ ผมขับรถด้วยความเร็วพอ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกระทันหัน รถผมเบรคอย่างรวดเร็ว , และฉันไม่ทราบว่ามันเกิดอะไรขึ้น ? ฉันคิดว่า ฉันเผลอหลับไป ในตอนนั้น ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ? แต่โชคดีสำหรับฉัน ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ มีเพียงรถจักรยานยนต์ล้ม และเป็นเรื่องที่ดี เขาจะไม่บาดเจ็บ เขาไม่ได้โกรธ ( เพราะรถไม่เสีย ) แต่เขากล่าวว่าคำเตือนโทษฉันขับรถ ผมรู้สึกเสียใจและอับอายในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะผมผิด พ่อและแม่ตำหนิผมในงานในครั้งนี้ และเหตุการณ์ในคืนนั้นทำให้ฉันต้องเปลี่ยนพฤติกรรมการขับรถหลาย เช่นระมัดระวังมีสติเสี่ยงนั่งรถกับเพื่อนและ