and the US (National Research Counc

and the US (National Research Council, 2001), and 14.8 mg/day in the UK (Scientific Advisory Committee on Nutrition, 2010). The estimated average requirement for iron is 8 mg/day which is the daily intake estimated to meet the requirements of half the healthy females in this particular life stage (National Health and Medical Research Council, 1991).
According to the Australian Department of Health and Ageing, females do not consume iron in sufficient quantities (National Health and Medical Research Council, 1991). In 1999, the Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO) determined that 66% of Australian females aged between 19 and 44 years consume less than 12 mg/day of iron; 6 mg/day less than the recommended daily intake of 18 mg/day set by the National Health and Medical Research Council (Baghurst, 1999; National Health and Medical Research Council, 1991). Reasons for the gap between the RDI for iron and actual iron intake have been hypothesised as lack of affordability, poor access to fresh foods, and lack of knowledge and awareness about nutrition (Ball, Mishra, Thane, & Hodge, 2004). Assessing young women’s level of knowledge relating to dietary iron will help researchers and clinicians to understand a potential factor contributing to iron deficiency in this population.
The absorption of dietary iron is a complex process which has been well investigated (Collings et al., 2013). Absorption and availability of iron in the body is more important for iron status than total iron intake (National Health and Medical Research Council, 1991). Dietary iron consists of elemental iron, and either haem or non-haem iron (Zhu, Kaneshiro, & Kaunitz, 2010). Between 25 and 35% of haem iron is absorbed through the intestinal wall, whereas only 2–15% of non-haem iron is absorbed (Monsen et al., 1978; National Health and Medical Research Council, 1991). Ascorbic acid is known to enhance the absorption of non-haem iron, largely due to its ability to reduce ferric to ferrous iron (Hurrell & Egli, 2010; Monsen et al., 1978). Meat, fish and poultry have an enhancing effect on iron absorption from plant-based meals; the effect of 30 g of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และสหรัฐอเมริกา (สภาวิจัยแห่งชาติ 2001), และ 14.8 มิลลิกรัมในสหราชอาณาจักร (วิทยาศาสตร์คณะกรรมการที่ปรึกษาเกี่ยวกับโภชนาการ 2010) ความต้องการเฉลี่ยประมาณสำหรับเหล็กคือ 8 มิลลิกรัมต่อวันซึ่งเป็นการบริโภคประจำวันโดยประมาณเพื่อตอบสนองความต้องการของหญิงที่มีสุขภาพดีครึ่งในขั้นนี้ชีวิตเฉพาะ (สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ 1991)ตามที่ออสเตรเลียกรมสุขภาพและสูงอายุ หญิงไม่ใช้เหล็กในปริมาณที่เพียงพอ (สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ 1991) ในปี 1999 วิทยาศาสตร์เครือจักรภพและองค์การวิจัยอุตสาหกรรม (CSIRO) กำหนดว่า 66% ของหญิงออสเตรเลียที่อายุระหว่าง 19 ปี 44 ใช้น้อยกว่า 12 มิลลิกรัมเหล็ก 6 มิลลิกรัมต่อวันน้อยกว่าการบริโภคประจำวันแนะนำ 18 มิลลิกรัม/วันโดยสุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ (Baghurst, 1999 สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ 1991) สาเหตุช่วงระหว่าง RDI สำหรับเหล็กและเหล็กจริงบริโภคได้ถูก hypothesised ขาดความสามารถในการจ่าย จนถึงอาหารสด และขาดความรู้และความตระหนักเกี่ยวกับโภชนาการ (ลูก มิชราเกส์ เทน และ Hodge, 2004) ประเมินระดับความรู้ที่เกี่ยวข้องกับเหล็กอาหารของหญิงสาวจะช่วยให้นักวิจัยและ clinicians เข้าใจตัวมีศักยภาพเอื้อต่อการขาดเหล็กในประชากรนี้ดูดซึมของเหล็กอาหารเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนซึ่งได้รับความตรวจสอบ (Collings et al., 2013) ดูดซึมและความพร้อมของเหล็กในร่างกายเป็นสำคัญสำหรับเหล็กกว่าการบริโภคเหล็กทั้งหมด (สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ 1991) เหล็กอาหารประกอบด้วยธาตุเหล็ก และ haem หรือ haem ไม่ใช่เหล็ก (Zhu คาเนชิโร่ & Kaunitz, 2010) ระหว่าง 25 และ 35% ของ haem เหล็กถูกดูดซึมผ่านผนังลำไส้ เพียง 2 – 15% ของเหล็ก haem ไม่เป็น ดูดซึม (Monsen et al., 1978 สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ 1991) กรดแอสคอร์บิคเป็นที่รู้จักกันเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการดูดซึมเหล็กไม่ใช่ haem ส่วนใหญ่เนื่องจากความสามารถในการลดเฟอร์รีดเหล็ก (Hurrell & Egli, 2010 Monsen et al., 1978) เนื้อ ปลา และสัตว์ปีกมีผลส่งเสริมการดูดซึมเหล็กจากอาหารจากพืช ผลของ 30 กรัมของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และสหรัฐอเมริกา (สภาวิจัยแห่งชาติ, 2001) และ 14.8 มิลลิกรัม / วันในสหราชอาณาจักร (คณะกรรมการที่ปรึกษาทางวิทยาศาสตร์โภชนาการ, 2010) ประมาณความต้องการเฉลี่ยสำหรับเหล็กคือ 8 มิลลิกรัม / วันซึ่งเป็นการบริโภคประจำวันที่คาดว่าจะตอบสนองความต้องการของครึ่งหญิงสุขภาพดีในชีวิตเวทีนี้โดยเฉพาะ (สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ 1991).
ตามที่ออสเตรเลียกรมอนามัยและ ผู้สูงอายุเพศหญิงไม่กินธาตุเหล็กในปริมาณที่เพียงพอ (สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์, 1991) ในปี 1999 วิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมเครือจักรภพองค์การวิจัย (CSIRO) ระบุว่า 66% ของผู้หญิงออสเตรเลียที่มีอายุระหว่าง 19 และ 44 ปีที่ใช้พลังงานน้อยกว่า 12 มิลลิกรัม / วันเหล็ก 6 มิลลิกรัม / วันน้อยกว่าปริมาณที่แนะนำประจำวันของ 18 มิลลิกรัม / วันที่กำหนดโดยสุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ (Baghurst 1999; สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์, 1991) เหตุผลที่ช่องว่างระหว่าง RDI สำหรับเหล็กและการบริโภคเหล็กที่เกิดขึ้นจริงได้รับการสมมุติฐานการขาดการจ่ายเข้าถึงยากจนอาหารสดและการขาดความรู้และความตระหนักเกี่ยวกับโภชนาการ (บอล Mishra โขดหินและฮ็อดจ์ 2004) การประเมินระดับของหญิงสาวที่มีความรู้ที่เกี่ยวข้องกับเหล็กในอาหารจะช่วยให้นักวิจัยและแพทย์ที่จะเข้าใจปัจจัยที่มีศักยภาพที่เอื้อต่อการขาดธาตุเหล็กในประชากรกลุ่มนี้.
ดูดซึมธาตุเหล็กในอาหารเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนซึ่งได้รับการตรวจสอบอย่างดี (Collings et al., 2013) . การดูดซึมและความพร้อมของธาตุเหล็กในร่างกายเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับสถานะเหล็กกว่าการบริโภคเหล็กทั้งหมด (สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ 1991) เหล็กอาหารประกอบด้วยธาตุเหล็กและทั้งฮีมหรือไม่ฮีมเหล็ก (จู้ Kaneshiro และ Kaunitz 2010) ระหว่าง 25 และ 35% ของฮีมเหล็กจะถูกดูดซึมผ่านผนังลำไส้ขณะที่มีเพียง 2-15% ของธาตุเหล็กที่ไม่ใช่ฮีมถูกดูดซึม (Monsen et al, 1978;. สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ 1991) วิตามินซีเป็นที่รู้จักกันเพื่อเพิ่มการดูดซึมของธาตุเหล็กที่ไม่ใช่ฮีมส่วนใหญ่เนื่องจากความสามารถในการลด ferric เหล็กเหล็ก (Hurrell & Egli 2010;. Monsen, et al, 1978) เนื้อสัตว์ปลาและสัตว์ปีกมีผลในการเสริมสร้างการดูดซึมธาตุเหล็กจากอาหารจากพืช; ผลของ 30 กรัม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และเรา ( สภาวิจัยแห่งชาติ 2544 ) และ 14.8 มก. / วันใน UK ( คณะกรรมการที่ปรึกษาทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับโภชนาการ , 2010 ) เฉลี่ยประมาณความต้องการเหล็ก 8 มิลลิกรัม / วัน ซึ่งเป็นปริมาณโดยประมาณทุกวันเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ที่มีครึ่งหนึ่งในนี้โดยเฉพาะเวทีชีวิต ( สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์
, 1991 )ตามที่กรมของออสเตรเลียสุขภาพและผู้สูงอายุหญิงไม่กินธาตุเหล็กในปริมาณที่เพียงพอ ( สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ พ.ศ. 2534 ) ใน 1999 , องค์การวิจัยวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมเครือจักรภพ ( CSIRO ) ระบุว่า 66% ของออสเตรเลียเพศหญิงอายุระหว่าง 19 และ 44 ปี กินน้อยกว่า 12 มิลลิกรัมต่อวันของเหล็ก6 มิลลิกรัมต่อวันน้อยกว่าที่แนะนำการบริโภคประจำวันของ 18 มก. / วัน ตั้งโดยสุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ ( baghurst , 1999 ; สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ พ.ศ. 2534 ) เหตุผลสำหรับช่องว่างระหว่างปริมาณการบริโภคเหล็กเหล็กและจริงได้วิชาที่ขาดถึงความประหยัด จนเข้าถึงอาหารสด และการขาดความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับโภชนาการ ( บอล Mishra , ,& THANE ฮอดจ์ , 2004 ) การประเมินระดับเยาวชนหญิงของความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคเหล็กจะช่วยให้นักวิจัยและแพทย์ที่จะเข้าใจศักยภาพของปัจจัยที่มีผลต่อการขาดธาตุเหล็กในประชากรนี้
การดูดซึมของอาหาร เหล็ก คือ กระบวนการที่ซับซ้อนซึ่งจะสอบสวน ( คอลลิ่ง et al . , 2013 )การดูดซึมและความเป็นประโยชน์ของธาตุเหล็กในร่างกายเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเหล็กสถานะมากกว่าการบริโภคเหล็กทั้งหมด ( สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ พ.ศ. 2534 ) อาหารที่ประกอบด้วยธาตุเหล็กเหล็กและไม่ใช่เหล็กหรือทั้งแฮมแฮม ( จู คาเนชิโร่& kaunitz , 2010 ) ระหว่าง 25 และ 35 % ของแฮมเหล็กถูกดูดซึมผ่านผนังลำไส้ ,ส่วนที่ 2 –เพียง 15 % ไม่ใช่แฮมเหล็กดูดซึม ( มันเซิ่น et al . , 1978 ; สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ , 1991 ) วิตามินซีเป็นที่รู้จักกันเพื่อเพิ่มการดูดซึมของธาตุเหล็กที่ไม่ใช่แฮม , ส่วนใหญ่เนื่องจากความสามารถในการลดเหล็กกับเหล็ก ( ฮอเริล& egli , 2010 ; มันเซิ่น et al . , 1978 ) เนื้อ ปลา สัตว์ปีก และมีการเพิ่มผลการดูดซึมธาตุเหล็กจากอาหารจากพืช ;ผลของ 30 กรัม