“Should one be satisfied then,” Sit

“Should one be satisfied then,” Sitte asks rhetorically,
“to place this mechanically produced project,
conceived to fit any situation, into the middle of an
empty place without organic relation to its surroundings
or to the dimensions of any particular
building?” (p. 75). Indeed, he was certain that one
should not.
Formalist ideas like Sitte’s can be seen in the
works of the recent generation of urban designers,
such as Allan Jacobs’ (1993) fine writing on street
definition. Edmund Bacon (1974) adds a number of
additional guides to good form, demanding that
good design should interlock and interrelate buildings
across space.
Bacon stresses that the human experience of this
articulated space happens along an axis of movement.
To define this axis, the designer may strategically
place small and large buildings to create scale
linkages receding in space; or insert in the landscape
an arch, gate, or pair of pylons that set the
frame of reference for structures appearing on a
recessed plane. The designer may also repeat similar
forms in diminishing perspective, as an arch may
be placed deep behind another arch, to create unifying
form in space and foster the human experience
of penetrating into depth. And the designer
may use stairs, ramps, and other changes in gradient
to engage the participant in the satisfaction of
experiencing ascent and descent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ควรหนึ่งจะพอใจแล้ว Sitte ถาม rhetorically"การวางโครงการผลิตกลไกให้พอดีกับสถานการณ์ ในตรงกลางของการสถานที่ว่างเปล่า โดยไม่มีความสัมพันธ์ของอินทรีย์กับสภาพแวดล้อมหรือขนาดของเฉพาะใด ๆสร้าง (p. 75) จริง เขาก็แน่ใจว่าหนึ่งไม่ควรไอเดีย formalist เหมือนของ Sitte เป็นไปได้ในการผลงานของรุ่นล่าสุดของนักออกแบบในเมืองเช่นอัลลัน Jacobs' (1993) เขียนบนถนนคำจำกัดความของ วางเบคอน (1974) เพิ่มจำนวนคำแนะนำเพิ่มเติมแบบฟอร์มดี เรียกร้องที่ออกแบบที่ดีควร และประสาน interrelate อาคารทั่วพื้นที่เครียดและเบคอนให้สัมผัสของมนุษย์นี้การคิดพื้นที่เกิดขึ้นตามแนวแกนของการเคลื่อนไหวการกำหนดแกนนี้ ผู้ออกแบบอาจมีกลยุทธ์อาคารสถานขนาดเล็ก และใหญ่จะสร้างมาตราส่วนเริ่มในพื้นที่ การเชื่อมโยง หรือใส่ในแนวนอนมีซุ้มประตู ประตู หรือคู่ของเสาที่ตั้งกรอบอ้างอิงสำหรับโครงสร้างที่ปรากฏบนเครื่องเครื่องบินโคม ผู้ออกแบบยังอาจทำซ้ำคล้ายแบบฟอร์มในมุมมอง ที่ลดลง ตามส่วนโค้งอาจวางลึกหลังซุ้มประตูอื่น สร้าง unifyingรูปแบบในพื้นที่ และส่งเสริมงานของมนุษย์เจาะลงลึก และผู้ออกแบบอาจใช้บันได ทางลาด และการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ในการไล่ระดับสีการมีส่วนร่วมความพึงพอใจของผู้ร่วมกิจกรรมพบขึ้นและลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"หนึ่งควรจะพอใจแล้ว" Sitte ถามรำพึง
"ที่จะวางโครงการนี้ผลิตกลไก
รู้สึกให้เหมาะสมกับสถานการณ์ใด ๆ เข้ากลางนั้น
สถานที่ว่างเปล่าโดยไม่ต้องมีความสัมพันธ์อินทรีย์เพื่อสภาพแวดล้อม
หรือขนาดของใดโดยเฉพาะ
อาคาร?" ( พี. 75) อันที่จริงเขาเป็นบางอย่างที่หนึ่ง
ไม่ควร.
ความคิดเหือดเช่น Sitte สามารถมองเห็นได้ใน
ผลงานของรุ่นล่าสุดของนักออกแบบในเมือง
เช่นอัลลันจาคอบส์ (1993) เขียนที่ดีบนถนน
นิยาม เอ๊ดมันด์เบคอน (1974) ได้เพิ่มจำนวนของ
คำแนะนำเพิ่มเติมเพื่อให้รูปแบบที่ดีเรียกร้องให้
การออกแบบที่ดีควรจะเชื่อมต่อกันและข้องอาคาร
ทั่วพื้นที่.
เบคอนเน้นว่าประสบการณ์ของมนุษย์นี้
พื้นที่ก้องที่เกิดขึ้นตามแนวแกนของการเคลื่อนไหว.
การกําหนดแกนนี้ ออกแบบกลยุทธ์อาจ
วางอาคารขนาดเล็กและขนาดใหญ่ในการสร้างระดับ
ความเชื่อมโยงถอยในพื้นที่; หรือใส่ในแนวนอน
ซุ้มประตูหรือคู่ของเสาที่ตั้ง
กรอบของการอ้างอิงสำหรับโครงสร้างที่ปรากฏบน
เครื่องบินปิดภาคเรียน นักออกแบบยังอาจทำซ้ำคล้าย
รูปแบบในมุมมองที่ลดลงเป็นโค้งอาจ
จะวางอยู่หลังซุ้มลึกอีกเพื่อสร้างการรวม
รูปแบบในพื้นที่และส่งเสริมประสบการณ์ของมนุษย์
ในการเจาะลึกลงไปใน และนักออกแบบ
อาจจะใช้บันไดทางลาดและการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ในการไล่ระดับสี
ที่จะเข้าร่วมมีส่วนร่วมในความพึงพอใจของการ
ประสบขึ้นและตกลงมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" หนึ่งควรจะพอใจแล้ว " ถาม rhetorically ซิต ," สถานที่นี้กลไกผลิตโครงการรู้สึกเพื่อให้เหมาะสมกับสถานการณ์ต่าง ๆในช่วงของว่างเปล่าไม่มีความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมของอินทรีย์หรือขนาดของใด ๆอาคาร ? " ( หน้า 75 ) จริงๆ แล้ว เขามั่นใจว่า หนึ่งไม่ควรformalist ความคิดเหมือนผู้เลี้ยงเด็กก็สามารถเห็นได้ในผลงานของรุ่นล่าสุดของนักออกแบบชุมชนเมืองเช่น ลันส์ " ( 1993 ) เขียนได้บนถนนนิยาม เอ็ดมันด์ เบคอน ( 1974 ) เพิ่มจำนวนของคำแนะนำเพิ่มเติมเพื่อให้ฟอร์มดีการออกแบบที่ดีควรประสาน และมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันอาคารทั่วพื้นที่เบคอน เน้นที่ประสบการณ์ของมนุษย์นี้ก้องพื้นที่เกิดขึ้นตามแกนของการเคลื่อนไหวการกำหนดแกนนี้ นักออกแบบอาจกลยุทธ์สถานที่อาคารขนาดเล็กและขนาดใหญ่เพื่อสร้างขนาดการเชื่อมโยงลดลงในพื้นที่ หรือแทรกในแนวนอนซุ้ม , ประตู , หรือคู่ของเสาที่ตั้งกรอบของการอ้างอิงสำหรับโครงสร้างที่ปรากฏบนปิดภาคเรียนเครื่องบิน นักออกแบบอาจซ้ำคล้ายรูปแบบในงาน มุมมอง เป็นโค้งอาจอยู่ลึกหลังซุ้มอื่น เพื่อสร้างการรวบรวมรูปแบบในพื้นที่และเสริมสร้างประสบการณ์ของมนุษย์ในการเจาะเข้าไปในความลึก และออกแบบอาจจะใช้ บันได ทางลาด และการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ในการไล่ระดับสีการมีส่วนร่วมของผู้เข้าร่วมในความพึงพอใจของพบขึ้นและโคตร .