Kise: Ah, he’s really here! Aomine-

Kise: Ah, he’s really here! Aomine-cchi!
Aomine: Ah? Oh it’s you guys.
Kise: Momo-cchi, you really know Aomine-cchi well enough to guess he would be here.
Momoi: The arcade is right next to Tokyo Hand, I just thought he would definitely be here.
Aomine: Satsuki.
Momoi: What?
Aomine: Here, catch.
Momoi: *catches* Oh. This… is a teddy bear? …Why?
Aomine: Nothing special… I had some time to kill so I got it.
Momoi: So this is… for me?
Aomine: There’s no point in me holding it.
Momoi: Hehe. It’s cute~ Thank you, Aomine-kun!
Aomine: Heh… *yawns* I’m hungry. Let’s go find something to eat.
Momoi: Eh?! Even though you’ve eaten so much curry just now?!
Aomine: And you didn’t even finish half your meal.
Momoi: Uhn… now that you mention it, I am a little hungry.
Aomine: Heh, right? By the way, it’s your treat.
Momoi: Geez, I’ve already paid for lunch, didn’t I? (⌒▽⌒)
Aomine: Well if we’re eating, it’s definitely got to be ramen. Man, ramen is the best. Which ramen should I order?
Momoi: Hey, are you listening? DAI-CHAN!
Aomine: *laughing* Didn’t hear you~
Kise: *to himself* Really now. Who in the world is supposed to be Momo-cchi’s partner, I wonder~~?
Kise: *calling out* Hey, wait for me, you two!

——END——

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Kise: Ah เขาอยู่จริง ๆ Aomine-cchiAomine: อา โอ้ ได้พวกคุณKise: Momo-cchi คุณจริง ๆ รู้ Aomine cchi ดีพอเดาคงจะเป็นที่นี่โมะโมะอิ: อาเขตนี้ตั้งอยู่ติดกับโตเกียวมือ ฉันคิดว่า เขาแน่นอนจะมีที่นี่Aomine: ซัตสึกิโมะโมะอิ: อะไรAomine: จับที่นี่โมะโมะอิ: * จับ * Oh นี้...เป็นตุ๊กตาหมี … ทำไมAomine: ไม่มีอะไรพิเศษ... ผมมีเวลาในการฆ่าเพื่อผมมันโมะโมะอิ: ดังนี้หมู่เกาะ... สำหรับฉันAomine: มีจุดในฉันถือมันโมะโมะอิ: Hehe น่ารัก ~ Aomine kun ขอบคุณAomine: Heh... * yawns * ฉันหิว ลองไปหาอะไรกินโมะโมะอิ: เอ๊ะ แม้ว่าคุณได้กินแกงมากเดี๋ยวAomine: และคุณยังไม่เสร็จสิ้นมื้อครึ่งโมะโมะอิ: Uhn...หลังจากที่คุณพูดถึงมัน ฉันหิวAomine: Heh ขวา โดยวิธีการ เป็นการรักษาโมะโมะอิ: Geez ฉันได้แล้วจ่ายสำหรับอาหารกลางวัน ไม่ฉัน (⌒▽⌒)Aomine: ดีถ้าเราจะรับประทานอาหาร มันมีแน่นอนได้เป็น ราเม็ง คน ราเม็งได้ดีสุด ฉันควรสั่งราเม็งที่โมะโมะอิ: Hey คุณฟังหรือไม่ ไดจังAomine: * หัวเราะ * ไม่ได้ยินคุณ ~Kise: * ตนเอง * จริง ๆ ตอนนี้ คนในโลกควรจะเป็นหุ้นส่วน Momo cchi หวัง ~ ~Kise: * โทรออก * Hey รอของฉัน คุณสอง— — สิ้นสุด — —

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kise: อ่าเขาจริงๆนี่! Aomine-cchi!
Aomine: แอมป์? โอ้ก็พวกคุณ.
Kise: Momo-cchi คุณจะรู้ว่าจริงๆ Aomine-cchi ดีพอที่จะคิดว่าเขาจะอยู่ที่นี่.
Momoi: อาเขตอยู่ติดกับโตเกียวมือผมก็คิดว่าเขาแน่นอนจะเป็นที่นี่.
Aomine: Satsuki
Momoi: อะไร
Aomine: ที่นี่จับ.
Momoi: * * * * * * * * จับโอ้ นี้ ... เป็นตุ๊กตาหมี? ... ทำไม?
Aomine: ไม่มีอะไรพิเศษ ... ฉันมีเวลาที่จะฆ่าดังนั้นผมบางได้มัน.
Momoi: ดังนั้นนี่คือ ... สำหรับฉันหรือไม่
Aomine: มีจุดในตัวผมถือมันไม่ได้.
Momoi: อิอิ มันน่ารัก ~ ขอขอบคุณ Aomine คุง!
Aomine: หึ ... * * * * * * * * yawns ฉันหิว ขอไปหาอะไรกิน.
Momoi: เอ๊ะ ?! ถึงแม้ว่าคุณจะได้กินแกงมากเพียงแค่ตอนนี้ ?!
Aomine: และคุณไม่ได้จบครึ่งมื้ออาหารของคุณ.
Momoi: Uhn ... ตอนนี้ที่คุณพูดถึงมันผมเล็ก ๆ น้อย ๆ หิว.
Aomine: Heh ใช่มั้ย? โดยวิธีการที่มันรักษาของคุณ.
Momoi: โธ่ผมได้จ่ายเงินไปแล้วสำหรับมื้อกลางวันฉันไม่? (⌒▽⌒)
Aomine: ดีถ้าเรากำลังรับประทานอาหารก็มีแน่นอนจะเป็นราเม็ง ผู้ชาย, ราเม็งที่ดีที่สุดคือ ราเม็งซึ่งผมควรจะสั่งซื้อ
Momoi: Hey, คุณฟัง? DAI-CHAN!
Aomine: * * * * * * * * หัวเราะไม่ได้ยินคุณ ~
Kise: * * * * * * * * กับตัวเองจริงๆตอนนี้ ใครในโลกที่ควรจะเป็นพันธมิตร Momo-cchi ของฉันสงสัย ~~?
Kise: * * * * * * * * โทรออกเฮ้รอฉันคุณสอง--END--

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิ : อา เขามาจริงๆด้วย ! cchi โอะมิเนะ !
โอะมิเนะ : อา โอ้ นั่นมัน
คิ : โมโม่ cchi ลูกรู้จริงๆนะโอะมิเนะ cchi ดีพอที่จะเดาว่าเขาจะมาที่นี่
โมโมอิ : อาเขต อยู่ติดกับโตเกียวมือ ฉันแค่คิดว่าเขาจะต้องมาที่นี่ โอะมิเนะ

: ซาสุกิ โมโมอิ อะไร ?
โอะมิเนะ : ที่นี่จับ
โมโมอิ : * จับได้ * โอ้ นี่ . . . . . . . ตุ๊กตาหมี ? . . . . . . . ทำไม ?
โอะมิเนะ :ไม่มีอะไรพิเศษ . . . . . . . ผมมีเวลาที่จะฆ่าฉันได้แล้ว
โมโมอิ : นี่มัน . . . . . . . สำหรับฉัน
โอะมิเนะ : ไม่มีประโยชน์ ฉันถือมัน .
โมโมอิ : ฮิฮิ มันน่ารัก ~ ขอบคุณค่ะ โอะมิเนะคุง !
โอะมิเนะ : . . . . . . . . * หาว * ฉันหิว เราไปหาอะไรกินกัน
โมโมอิ : เอ๋ ? ! แม้ว่าคุณจะกินมากแกงนะ !
โอะมิเนะ : และคุณไม่ได้ทานอาหารให้เสร็จครึ่ง .
โมโมอิ : เอ๊ะ . . . . . . . ตอนนี้ที่คุณเอ่ยถึงมันฉันหิวนิดหน่อย .
โอะมิเนะ : เฮ้ , ใช่มั้ย ? ว่าแต่ มันรักษาของคุณ .
โมโมอิ : เฮ้อ ผมได้จ่ายเงินไปแล้วสำหรับมื้อกลางวัน ไม่ใช่หรือ ? ( ⌒▽⌒ )
โอะมิเนะ : ถ้าเรากิน มันก็ต้องมีราเมน ผู้ชาย ราเมน จะดีที่สุด ที่ฉันสั่งราเมน ?
โมโมอิ : เฮ้ ฟังอยู่รึเปล่า ? ไดจัง
โอะมิเนะ : * หัวเราะ * ไม่ได้ยิน ~
คิ : * ตัวเอง * จริง ๆแล้วมีใครในโลกนี้ควรจะเป็นของโมโม่ cchi คู่น้า ~ ~ ~ ~ ~
คิ : * เรียก * เฮ้ย รอฉันด้วย เธอสองคน

-- จบ --