In 1950, he began practicing guitar

In 1950, he began practicing guitar regularly under the tutelage of Jesse Lee Denson, a neighbor two-and-a-half years his senior. They and three other boys—including two future rockabilly pioneers, brothers Dorsey and Johnny Burnette—formed a loose musical collective that played frequently around the Courts.[34] That September, he began ushering at Loew's State Theater.[35] Other jobs followed, including Precision Tool, Loew's again, and MARL Metal Products.[36]

During his junior year, Presley began to stand out more among his classmates, largely because of his appearance: he grew out his sideburns and styled his hair with rose oil and Vaseline. On his own time, he would head down to Beale Street, the heart of Memphis's thriving blues scene, and gaze longingly at the wild, flashy clothes in the windows of Lansky Brothers. By his senior year, he was wearing them.[37] Overcoming his reticence about performing outside the Lauderdale Courts, he competed in Humes's Annual "Minstrel" show in April 1953. Singing and playing guitar, he opened with "Till I Waltz Again with You", a recent hit for Teresa Brewer. Presley recalled that the performance did much for his reputation: "I wasn't popular in school ... I failed music—only thing I ever failed. And then they entered me in this talent show ... when I came onstage I heard people kind of rumbling and whispering and so forth, 'cause nobody knew I even sang. It was amazing how popular I became after that."[38]

Presley, who never received formal music training or learned to read music, studied and played by ear. He also frequented record stores with jukeboxes and listening booths. He knew all of Hank Snow's songs,[39] and he loved records by other country singers such as Roy Acuff, Ernest Tubb, Ted Daffan, Jimmie Rodgers, Jimmie Davis, and Bob Wills.[40] The Southern Gospel singer Jake Hess, one of his favorite performers, was a significant influence on his ballad-singing style.[41][42] He was a regular audience member at the monthly All-Night Singings downtown, where many of the white gospel groups that performed reflected the influence of African-American spiritual music.[43] He adored the music of black gospel singer Sister Rosetta Tharpe.[40] Like some of his peers, he may have attended blues venues—of necessity, in the segregated South, on only the nights designated for exclusively white audiences.[44] He certainly listened to the regional radio stations, such as WDIA-AM, that played "race records": spirituals, blues, and the modern, backbeat-heavy sound of rhythm and blues.[45] Many of his future recordings were inspired by local African-American musicians such as Arthur Crudup and Rufus Thomas.[46][47] B.B. King recalled that he had known Presley before he was popular, when they both used to frequent Beale Street.[48] By the time he graduated from high school in June 1953, Presley had already singled out music as his future

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1950 เขาเริ่มฝึกกีต้าร์อย่างสม่ำเสมอภายใต้ tutelage ของเจสซีลี Denson มีเพื่อนบ้านสอง และครึ่งปีอาวุโสของเขาด้วย พวกเขาและสามชายอื่น ๆ — รวมทั้งสองร็อกอะบิลลีในอนาคตผู้บุกเบิก พี่ Dorsey และจอห์นนี่ Burnette — จัดกลุ่มดนตรีหลวมที่เล่นบ่อยรอบศาล[34] กันยายนนั้น เขาเริ่ม ushering ที่โรงละครของ Loew รัฐ[35] งานอื่น ๆ ตาม รวมถึงเครื่อง มือความแม่นยำ Loew ของอีกครั้ง และ ผลิตภัณฑ์โลหะ MARL[36]ในช่วงของปี สเพรสลีย์เริ่มยืนออกมากขึ้นในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของเขา ส่วนใหญ่เนื่องจากลักษณะของเขา: เขาโตออกจอนของเขา และสไตล์ผมของเขา ด้วยน้ำมันกุหลาบและวาสลี เวลาของเขา เขาจะหัวลง Beale Street แห่งของ Memphis เจริญรุ่งเรืองบลูส์ฉาก และมองที่เสื้อผ้าฉูดฉาด ป่าในหน้าต่างของ Lansky บรา longingly โดยปีอาวุโสของเขา เขาได้สวมใส่พวกเขา[37] overcoming reticence ของเขาเกี่ยวกับการดำเนินการภายนอกศาลลอเดอร์เดล เขาร่วมแข่งขันในของ Humes ประจำปี "Minstrel" แสดงใน 1953 เมษายน ร้องเพลง และเล่นกีต้าร์ เขาเปิด ด้วย "จนไออินเตอร์อีกด้วยคุณ" ตีล่าสุดสำหรับ Brewer เทเรซา สเพรสลีย์ยกเลิกว่า ประสิทธิภาพไม่มากสำหรับชื่อเสียงของเขา: "ไม่ค่อยนิยมในโรงเรียน... ล้มเหลวไม่เพลงโดยเฉพาะสิ่งที่เคยล้มเหลว แล้ว ก็ป้อนผมในนี้แสดงความสามารถพิเศษ...เมื่อฉันมา onstage ผมได้ยินคนชนิด rumbling และวิสเปอริง และอื่น ๆ 'cause ไม่มีใครรู้ว่า ฉันจะสร้าง มันเป็นแหล่งยอดนิยมว่าเป็นหลังจากที่"[38]สเพรสลีย์ ที่ไม่เคยได้รับเพลงอย่างเป็นทางการฝึกอบรม หรือเรียนรู้วิธีการอ่านเพลง ศึกษา และเล่น ด้วยหู นอกจากนี้เขายังมักเก็บระเบียน jukeboxes และบูธฟัง เขารู้ทั้งหมดของเพลงแฮงก์สโนว์, [39] และรักระเบียน โดยนักร้องประเทศอื่นเช่นรอย Acuff เออร์เนสต์ Tubb, Ted Daffan ร็อด เจอร์ส Jimmie, Jimmie Davis และ Bob Wills[40] พระวรสารใต้นักร้อง Jake Hess หนึ่งในนักแสดงของเขาชื่นชอบ มีอิทธิพลสำคัญในสไตล์การร้องเพลงบทกวีของเขา[41][42] เขาเป็นสมาชิกทั่วไปชมที่ที่ Singings เดือนดาวน์ทาวน์ ที่ All-Night ที่กลุ่มพระกิตติคุณสีขาวที่ทำมากมายได้รับอิทธิพลเพลง African-American จิตวิญญาณ[43] เขาเคารพเพลงพระกิตติคุณดำนักร้องน้องสาวเซต Tharpe[40] เช่นบางส่วนของเพื่อนของเขา เขาอาจได้เข้าร่วมกีฬาบลูส์ – จำเป็น ในภาคใต้จำแนก บนเฉพาะคืนที่กำหนดสำหรับเฉพาะขาวชม[44] เขาฟังสถานีวิทยุภูมิภาค เช่น WDIA-น. ที่เล่น "แข่งขันระเบียน" อย่างแน่นอน: spirituals บลูส์ และเสียงทันสมัย backbeat-หนักของ blues และจังหวะ[45] หลายบันทึกของเขาในอนาคตได้แรงบันดาลใจ โดยเฉพาะนักดนตรี African-American Arthur Crudup และ Thomas Rufus[46][47] บีบีบิวล์ดิ้งกษัตริย์ยกเลิกว่า เขารู้จักสเพรสลีย์ก่อนที่กำลังนิยม เมื่อพวกเขาทั้งสองใช้บ่อย Beale Street[48] ตามเวลาเขาจบศึกษาจากโรงเรียนมัธยมในเดือน 1953 มิถุนายน สเพรสลีย์ได้แล้ว singled out เพลงเป็นอนาคตของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1950 เขาเริ่มฝึกกีต้าร์อย่างสม่ำเสมอภายใต้การปกครองของเจสซีลีเดนสัน, เพื่อนบ้านที่สองและครึ่งปีที่ผ่านมาผู้บริหารระดับสูง พวกเขาและเด็กผู้ชายสามคนรวมทั้งอีกสองผู้บุกเบิกอะบิลลีอนาคตพี่น้องอร์ซีย์และจอห์นนี่ Burnette ที่เกิดขึ้นรวมดนตรีหลวมที่เล่นบ่อยรอบศาล. [34] ที่กันยายนเขาเริ่มการนำไปสู่ที่โรงละครรัฐวส. [35] งานอื่น ๆ ตามมา . รวมทั้งพรีซิชั่เครื่องมือวสอีกครั้งและ MARL ผลิตภัณฑ์โลหะ [36] ในช่วงต้นปีของเขาเพรสลีย์เริ่มที่จะโดดเด่นมากขึ้นในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของเขาส่วนใหญ่เนื่องจากลักษณะ: เขางอกออกมาจากจอนของเขาและสไตล์ผมของเขาด้วยน้ำมันดอกกุหลาบและ วาสลิน เมื่อวันเวลาของเขาเขาจะมุ่งหน้าลงไป Beale Street หัวใจของฉากบลูส์ที่เจริญรุ่งเรืองของเมมฟิสและจ้องมอง longingly ที่ป่าเสื้อผ้าฉูดฉาดในหน้าต่างของบราเดอร์แลนสกี โดยปีสุดท้ายของเขาได้รับการสวมใส่พวกเขา. [37] การเอาชนะความเงียบของเขาเกี่ยวกับการดำเนินการนอกศาลลอเดอเขาในการแข่งขันประจำปี Humes เป็น "นักร้อง" โชว์ในเดือนเมษายนปี 1953 การร้องเพลงและเล่นกีตาร์เขาเปิดด้วย "จนฉัน Waltz อีกครั้งกับ คุณ "ตีล่าสุดสำหรับเทเรซาเหล้า เพรสลีย์เล่าว่าผลการดำเนินงานไม่มากสำหรับชื่อเสียงของเขาว่า "ผมไม่เป็นที่นิยมในโรงเรียน ... ฉันล้มเหลวในสิ่งที่เพลงเดียวที่ฉันเคยล้มเหลวและจากนั้นพวกเขาเข้ามาฉันในการแสดงความสามารถพิเศษนี้ ... เมื่อฉันมาบนเวทีผมได้ยินมา. คนชนิดของเสียงดังก้องและเสียงกระซิบและอื่น ๆ เพราะไม่มีใครรู้ว่าฉันยังร้องเพลง. มันเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจวิธีที่นิยมฉันกลายเป็นหลังจากนั้น. "[38] สเพรสลีย์ที่ไม่เคยได้รับการฝึกการฟังเพลงอย่างเป็นทางการหรือเรียนรู้ที่จะอ่านเพลง, การศึกษาและการแสดงโดย หู นอกจากนี้เขายังแวะเวียนเข้าร้านแผ่นเสียงกับ jukeboxes และบูธฟัง เขารู้ว่าทุกเพลงแฮงค์หิมะ [39] และเขารักบันทึกโดยนักร้องประเทศอื่น ๆ เช่นรอย Acuff, เออร์เนสต์ Tubb, เท็ด Daffan, Jimmie Rodgers, จิมมี่เดวิสและบ๊อบพินัยกรรม. [40] นักร้องพระกิตติคุณภาคใต้เจคเดิม หนึ่งในนักแสดงที่ชื่นชอบของเขามีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญกับสไตล์เพลง-การร้องเพลงของเขา. [41] [42] เขาเป็นสมาชิกคนปกติที่ผู้ชมเป็นรายเดือนทุกคืน singings เมืองที่หลายกลุ่มพระกิตติคุณสีขาวที่ดำเนินการสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพล จิตวิญญาณของเพลงอเมริกัน. [43] เขาชื่นชอบเพลงของนักร้องพระกิตติคุณดำ Sister Rosetta Tharpe. [40] เช่นเดียวกับบางส่วนของเพื่อนร่วมงานของเขาเขาอาจจะได้เข้าร่วมบลูส์สถานที่ของความจำเป็นในการแยกใต้เพียงคืน ที่กำหนดไว้สำหรับผู้ชมเฉพาะสีขาว [44] เขาได้ฟังอย่างแน่นอนสถานีวิทยุภูมิภาคเช่น WDIA-AM, ที่เล่น "บันทึกการแข่งขัน".. spirituals, บลูส์และทันสมัยเสียง BACKBEAT หนักของจังหวะและบลูส์ [45 ] จำนวนมากของการบันทึกในอนาคตของเขาได้รับแรงบันดาลใจจากนักดนตรีแอฟริกันอเมริกันในท้องถิ่นเช่นอาร์เธอร์ Crudup และรูฟัสโทมัส. [46] [47] บีบีคิงจำได้ว่าเขาเคยรู้จักมาสเพรสลีย์ก่อนที่เขาจะได้รับความนิยมเมื่อพวกเขาทั้งสองใช้บ่อย Beale Street [48] ​​เมื่อถึงเวลาที่เขาจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมในมิถุนายน 1953 เพรสลีย์ได้แยกแล้วออกเพลงเป็นอนาคตของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1950 เขาเริ่มซ้อมกีตาร์อยู่เสมอภายใต้การดูแลของเจสซีลีเดนสัน เพื่อนบ้านครึ่งปีอาวุโสของเขา พวกเขาและสามอื่น ๆรวมถึงสองหนุ่มผู้บุกเบิกร็อกอะบิลลีในอนาคตพี่น้อง Dorsey และจอห์นนี่ เบอร์เนตต์ก่อตั้งดนตรีที่เล่นบ่อย ๆหลวมรวมศาล [ 34 ] กันยายน เขาได้เริ่มก้าวที่ลูว์รัฐโรงละคร [ 35 ] งานอื่น ๆตามรวมทั้งเครื่องมือความแม่นยำ ลูว์อีกและผลิตภัณฑ์โลหะปูน [ 36 ]

ระหว่างรุ่นน้องปีเพรสลีย์เริ่มที่จะยืนออกในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของเขา , ส่วนใหญ่เพราะการปรากฏตัวของเขา เขาเติบโตขึ้นและเคราของเขาและสไตล์ผมด้วยน้ำมันกุหลาบ และ วาสลีน ในเวลาของเขาเอง เขาจะก้มหน้าลง Beale Street , หัวใจของเมมฟิสบลูส์ของฉากเฟื่องฟู และมองทุกอย่างในป่าเสื้อผ้าที่ฉูดฉาดในหน้าต่างของแลนสกี้พี่น้องกัน ปีอาวุโสของเขา เขาใส่พวกเขา . [ 37 ] overcoming ปัญหาของเขาเกี่ยวกับการแสดงนอก Lauderdale ศาล เขาแข่งขันในฮิวมึสประจำปี " นักร้อง " แสดงในเดือนเมษายน 1953 ร้องเพลงและเล่นกีตาร์ เขาเปิด " จนกว่าฉันจะเต้นรำกับคุณอีกครั้ง " ตีล่าสุดสำหรับเทเรซ่า บรูเวอร์เพรสลีย์เรียกว่าการแสดงไม่มากสำหรับชื่อเสียงของเขา : " ผมไม่ได้ดังในโรงเรียน . . . . . . . ฉันล้มเหลวเพลงเพียงสิ่งเดียวที่ฉันล้มเหลว และพวกเขาก็เข้าไปในโชว์ . . . . . . . เมื่อผมขึ้นมาบนเวทีผมได้ยินคนชนิดของก้องและกระซิบ และอื่น ๆ เพราะไม่มีใครรู้ว่าฉันร้องเพลงได้ มันน่าพิศวงวิธีที่นิยมก็หลังจากนั้น " [ 38 ]

เพรสลีย์ ,ผู้ที่ไม่เคยได้รับการฝึกดนตรีอย่างเป็นทางการหรือเรียนรู้ที่จะอ่านเพลง , การศึกษาและเล่นโดยหู เขามักจะเก็บบันทึกกับจูคบ็อกซ์ และการฟัง บูธ เขารู้ทั้งหมดของแฮงค์หิมะเพลง [ 39 ] และเขารักบันทึกโดยนักร้องประเทศอื่น เช่น รอย acuff เออร์เนส tubb เท็ด daffan , จิมมีร็อดเจอร์ส , จิมมี เดวิส และบ๊อบพินัยกรรม [ 40 ] ใต้พระกิตติคุณนักร้อง Jake Hessหนึ่งในนักแสดงที่เขาชื่นชอบคือมีผลต่อการร้องเพลงบัลลาดสไตล์ [ 41 ] [ 42 ] เขาเป็นผู้ชมปกติที่รายเดือนทั้งคืน singings ตัวเมืองที่มากมายของขาวประเสริฐ กลุ่มที่แสดงสะท้อนให้เห็นอิทธิพลของชาวอเมริกันวิญญาณเพลง [ 43 ] เขาชอบเพลงของพระเยซูสีดำนักร้องน้อง Rosetta tharpe [ 40 ] ชอบบางส่วนของเพื่อนของเขาเขาอาจจะเข้าร่วมบลูส์สถานที่มีความจำเป็นในการแยกใต้ ในคืนที่กำหนด โดยเฉพาะสีขาว ผู้ชม [ 44 ] แน่นอนเขาฟังสถานีวิทยุท้องถิ่น เช่น wdia-am ว่าเล่น " บันทึก " การแข่งขัน : เพลงสวด , บลูส์ , และทันสมัย backbeat หนักเสียงของจังหวะและบลูส์[ 45 ] หลายบันทึกอนาคตของเขาได้แรงบันดาลใจจากท้องถิ่นชาวอเมริกันนักดนตรีเช่นอาเธอร์ crudup และรูฟัสโทมัส [ 46 ] [ 47 ] บี. บี. คิง หอที่เขาเคยรู้จัก เพรสลีย์ ก่อนที่เขากำลังเป็นที่นิยม เมื่อพวกเขาทั้งสองใช้บ่อย Beale Street [ 48 ] โดยเวลาที่เขาจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมในเดือนมิถุนายน 1953 เพรสลีย์ได้ singled out เพลงอนาคตของเขา