arousal states and the sensation of

arousal states and the sensation of hunger (Bruch, 1964). The restraint
eating theory links overeating to the persistent hunger that may manifest
itself in people who are severely dieting. In this state of persistent
hunger, it is hypothesized that a breakdown in the restrictive control
mechanisms can lead to overeating and other forms of excessive eating
(Herman & Polivy, 1975; Van Strien et al., 1986).
Previous studies have demonstrated a link between acute stress and
chemosensory perception (Al'absi, Nakajima, Hooker, Wittmers, &
Cragin, 2012; Dess & Edelheit, 1998; Ileri-Gurel, Pehlivanoglu, &
Dogan, 2013; Nakagawa, Mizuma, & Inui, 1996). For example, Dess
and Edelheit (1998) have shown that acute stress increased sensitivity
to bitterness of saccharin in young adults. Additionally, Nakagawa
et al. (1996) demonstrated that sweetness, sourness, and bitterness
intensities were decreased in individuals following stressful mental
tasks. Similarly, a recent study showed that acute stress, elicited by public
speaking, math, and a cold pressor test, reduced sweet taste perception
(Al'absi et al., 2012).
Compared to the effect of acute stress, relatively little attention has
been paid to human studies addressing a relationship of chronic stress
with food perception or eating behavior. It has been reported that
most people suffer from loss of appetite and desire for foods when
they are under intensemental stress orwhen suffering frommelancholia
(Blundell & Rogers, 1991). By contrast, it has been also observed that
chronic stress was shown to increase the amount of consumption
(Slochower, Kaplan, & Mann, 1981; Dallman et al., 2003; for a review
see Torres & Nowson, 2007). In addition, in randomly selected samples
of people, itwas found that adults under high levels of chronic stress are
more likely to consume a diet high in sugar and fat (Kandiah et al., 2006;
Ng & Jeffery, 2003).
There are a limited number of studies showing a relationship
between chronic stress and chemosensory perception. Data obtained
in animal studies suggest that the relationship to chronic stress may
involve changes in taste receptors (Okamoto, Miyoshi, Imoto, Ryoke, &
Watanabe, 2010). In that study, the researchers found chronic stress
to decrease sweet and umami taste perception in rats. When further
examined, Okamoto et al. (2010) found that the mRNA transcription
for the taste receptor, T1R3, was reduced in the high stress rats. In a
recent human study, Al'absi et al. (2012) showed a relationship between
perceived stress and distress on intensities of sweet and umami tastes. In
other words, reduced intensities of sweet and umami tastes in response
to stress were more pronounced in the participants who reported being
under higher chronic stress.
As shown above, relatively less attention has been paid to the chronic
stress-induced changes in chemosensory perception. However,many
North Americans still report high levels of chronic stress. Notably,
according to the 2013 Stress in America survey, 78% of adults in the
United States reported that mental stress level increased or remained
the same over the past 5 months in everyday life (American Psychological
Association, 2014). Additionally, because chronic stress has been
linked to other physiological changes such as poor immune function
(Dhabhar & Mcewen, 1997), cardiovascular disease (Vitaliano et al.,
2002) and metabolic syndrome (Aschbacher et al., 2014; Chandola,
Brunner, & Marmot, 2006; Vitaliano et al., 2002), it is valuable to note
a possible link between chronic stress and chemosensory perception.
Building on previous research, this study aimed to determine whether
chronic stress alters sensory perception and overall impression of
foods, in particular with potato-chips.
2. Materials andmethods
This study was conducted according to the Declaration of Helsinki
for studies on human subjects. The protocol was approved by the
University Institutional Review Board of the University of Arkansas
(Fayetteville, AR, U.S.A.). The experimental procedure was thoroughly
explained to all participants and a written informed consent was
obtained from each prior to their participation. In the online survey
(see below), if volunteers chose to continue the online survey, their
consent was implied.
2.1. Participants
Using an online survey program (http://www.surveymonkey.com),
a survey containing the 10-item Perceived Stress Scale (PSS), a selfadministrated
questionnaire on stress over the previous month
(Cohen, Kamarck, & Mermelstein, 1983; Cohen & Williamson, 1988),
was sent out potential volunteers registered through the consumer profile
database of the University of Arkansas Sensory Service Center (Fayetteville,
AR). The consumer database contains over 5000 area residents
(Northwest Arkansas), with themajority of the consumers between 18
and 55 years old. Potential participantswere asked to rate the degree to
which situations in life are perceived as stressful on a 5-point scale ranging
from 0 (never) to 4 (very often). Among the 10 items, 4 items were
worded in an opposite (i.e., positive) direction; theywere then reversescored.
Next, the individual responses to the 10 items were summed
(Cohen & Janicki-Deverts, 2012). The summed score can be ranged
from 0 to 40-point, with higher scores representing greater psychological
stress in the last month. Previous clinical studies have demonstrated
positive relationships between the scores of PSS and psychological stressrelated
biomarkers such as cortisol level (Kalra, Einarson, Karaskov, Van
Uum, & Koren, 2007; Pruessner, Hellhammer, & Kirschbaum, 1999).
The participants who scored below 10-point on the PSS were labeled
“lowstress group”,while the participantswho scored 25-point or higher
were labeled as “high stress group.” Sixty-eight participants (34 males
and 34 females) whose scores were within one of the two ranges were
invited to participate in the study. The low stress group (mean age ±
standard = 37 ± 13 years) and high stress group (40 ± 11 years)
were not significantly different in terms of mean age [t = −1.03, P =
0.31]. In addition, the two groups were not significantly different in the
gender ratio (for both groups: 17 males and 17 females).
2.2. Samples and preparation
Four different potato chips were used: Lay's Original® (Frito-Lay,
Plano, TX, U.S.A.), Great Value Original Potato Chips (Great Value,
Bentonville, AR, U.S.A.), Lay's Oven Baked Original® (Frito-Lay, Plano,
TX, U.S.A.), and Popchips Sea Salt Potato® (Popchips Inc., San Francisco,
CA, U.S.A.).
According to the amount of calorie per serving-size, the four chips
were classified into two groups: “high-calorie chips” and “low-calorie
chips”. That is, the Lay's Original® (160 cal per serving; 90 cal from
fat) and the Great Value Original Potato Chips (160 cal per serving;
90 cal from fat) were grouped together as “high-calorie chips”, while
the Lay's Oven Baked Original® (120 cal per serving; 20 cal from fat)
and Popchips Sea Salt Potato® (120 cal per serving; 35 cal from fat)
made up the “low-calorie chips”.
All food samples were purchased from the local supermarket one day
before the sensory test and stored at room temperature until served.
2.3. Procedure
Participants were asked not to eat and drink for 2 h before the
experiment. The participants sat in individual sensory testing booths
maintained at approximately 20 °C. Compusense® five software
(Compusense Inc., Guelph, ON, Canada) was used for instruction, scales
and data collection. During the experiment, each participant was
presented with 3 potato chips of each sample served in a sequential
monadic fashion, in which the presentation order was based on the
William Latin Square design (Williams, 1949). Each sample was served
in a 4-oz soufflé cup identified by a 3-digit randomized code in order to
minimize any stimulus error (Meilgaard, Civille, & Carr, 2007). After
consuming the served food sample, participants were asked to rate
overall liking of the food itself on a 9-point hedonic scale ranging from
278 C.R. Luckett et al. / Food Research International 76 (2015) 277–282

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อเมริกาเร้าอารมณ์และความรู้สึกหิว (Bruch, 1964) การยับยั้งชั่งใจรับประทานอาหารที่เชื่อมโยงทฤษฎี overeating จะหิวแบบที่อาจแสดงรายการเองในคนที่มีการอดอาหารอย่างรุนแรง ในสถานะของแบบนี้หิว จึงตั้งสมมติฐานว่าที่รายละเอียดในการควบคุมเข้มงวดกลไกอาจ overeating และอื่น ๆ รูปแบบของการรับประทานอาหารมากเกินไป(Herman และ Polivy, 1975 รถตู้ Strien et al., 1986)การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการเชื่อมโยงระหว่างความเครียดเฉียบพลัน และรู้ chemosensory (Al'absi นาคาจิมะ Hooker, Wittmers, &Cragin, 2012 Dess & Edelheit, 1998 Ileri-Gurel, Pehlivanoglu, &Dogan, 2013 นาคางาวะ Mizuma และ Inui, 1996) ตัวอย่าง Dessและ Edelheit (1998) แสดงให้เห็นว่า ความเครียดเฉียบพลันเพิ่มขึ้นไวให้รสขมของแซกคารีนในผู้ใหญ่ นอกจากนี้ นาคางาวะal. ร้อยเอ็ด (1996) แสดงว่าความหวานหอม sourness และรสขมปลดปล่อยก๊าซลดลงในบุคคลต่อไปนี้เครียดจิตงาน ในทำนองเดียวกัน การศึกษาล่าสุดพบว่าความเครียดเฉียบพลัน elicited โดยสาธารณะพูด คณิตศาสตร์ และการ ทดสอบ pressor เย็น ลดรับรู้รสหวาน(Al'absi et al., 2012)เปรียบเทียบกับผลของความเครียดเฉียบพลัน ค่อนข้างมีความสนใจน้อยจ่ายให้มนุษย์ศึกษากำหนดความสัมพันธ์ของความเครียดเรื้อรังการรับรู้อาหารหรือพฤติกรรมการรับประทานอาหาร มีการรายงานที่คนส่วนใหญ่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการสูญเสียความอยากอาหารและความต้องการอาหารเมื่อพวกเขาอยู่ภายใต้ orwhen ความเครียด intensemental ทุกข์ frommelancholia(Blundell และโรเจอร์ส 1991) โดยคมชัด มันมีได้ยังพบที่ความเครียดเรื้อรังที่แสดงการเพิ่มของปริมาณการใช้(Slochower, Kaplan และมานน์ 1981 Dallman และ al., 2003 สำหรับความเห็นดูทอร์เรส & Nowson, 2007) นอกจากนี้ ในตัวอย่างที่สุ่มเลือกคน พบผู้ใหญ่ภายใต้ความเครียดเรื้อรังระดับสูงแนวโน้มที่จะบริโภคอาหารสูงน้ำตาลและไขมัน (Kandiah et al., 2006Ng และเจฟ 2003)มีจำนวนจำกัดของการศึกษาที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดเรื้อรังและรับรู้ chemosensory ข้อมูลที่ได้รับในสัตว์การศึกษาแนะนำว่า อาจสัมพันธ์กับความเครียดเรื้อรังเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในรสนิยม receptors (Okamoto มิโยชิ Imoto, Ryoke, &เบะ 2010) ในการศึกษา นักวิจัยพบความเครียดเรื้อรังลดรู้รสหวานและรสอูมามิในหนู เมื่อมีการเพิ่มเติมตรวจสอบ Okamoto et al. (2010) พบว่า mRNA transcriptionสำหรับตัวรับรส T1R3 ถูกลดลงในหนูที่มีความเครียดสูง ในการการศึกษาล่าสุดมนุษย์ Al'absi et al. (2012) แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างรับรู้ความเครียดและความทุกข์ในการปลดปล่อยก๊าซของรสหวานและรสอูมามิ ในคำอื่น ๆ การปลดปล่อยก๊าซที่ลดลงของรสหวานและรสอูมามิในการตอบสนองความเครียดได้ชัดเจนยิ่งขึ้นในคนที่รายงานอยู่ภายใต้ความเครียดเรื้อรังสูงขึ้นเหมือนข้างบน ความสนใจค่อนข้างน้อยได้จ่ายให้เรื้อรังเปลี่ยนแปลงทำให้เกิดความเครียดในการรับรู้ที่ chemosensory อย่างไรก็ตาม ในนอร์ธอเมริกันยังคงรายงานระดับสูงของความเครียดเรื้อรัง ยวดตามความเครียด 2013 ในอเมริกาสำรวจ 78% ของผู้ใหญ่ในการสหรัฐอเมริการายงานว่า ระดับความเครียดทางจิตใจเพิ่มขึ้น หรือยังคงอยู่เหมือนเดือน 5 ที่ผ่านมาในชีวิตประจำวัน (จิตวิทยาอเมริกันการเชื่อมโยง 2014) นอกจากนี้ เนื่องจากความเครียดที่เรื้อรังได้เชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงสรีรวิทยาอื่น ๆ เช่นยากจนอักเสบ(Dhabhar & Mcewen, 1997), โรคหัวใจและหลอดเลือด (Vitaliano et al.,2002) และกลุ่มอาการเผาผลาญ (Aschbacher et al., 2014 Chandolaบรูนเนอร์ & Marmot, 2006 Vitaliano และ al., 2002), มันเป็นสิ่งที่มีค่าสังเกตการเชื่อมโยงที่เป็นไปได้ระหว่างความเครียดเรื้อรังและรับรู้ chemosensoryอาคารวิจัยก่อนหน้า การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดว่าเปลี่ยนแปลงความเครียดเรื้อรังประสาทรับรู้และภาพรวมอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับฝรั่ง-2. วัสดุ andmethodsการศึกษานี้ได้ดำเนินการตามปฏิญญาเฮลซิงกิศึกษาในเรื่องมนุษย์ โพรโทคอลได้รับการอนุมัติโดยการมหาวิทยาลัยสถาบันคณะกรรมการของมหาวิทยาลัยอาร์คันซอ(ฟาเยตต์วิลล์ อาร์คันซอ สหรัฐอเมริกา) ขั้นตอนการทดลองถูกต้องอธิบายผู้เรียนทั้งหมดและแจ้งความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรได้จากก่อนการเข้าร่วม ในแบบสำรวจออนไลน์(ดูด้านล่าง), ถ้าเลือกอาสาสมัครการ แบบสำรวจออนไลน์ของพวกเขายินยอมได้โดยนัย2.1. ผู้เข้าร่วมใช้โปรแกรมแบบสำรวจออนไลน์ (http://www.surveymonkey.com),สำรวจความคิดเห็น 10 สินค้าถือว่าเครียดขนาด (PSS), selfadministrated ประกอบด้วยแบบสอบถามเกี่ยวกับความเครียดมากกว่าเดือนก่อนหน้า(โคเฮน Kamarck, & Mermelstein, 1983 โคเฮน & Williamson, 1988),ส่งออกมีศักยภาพอาสาสมัครลงทะเบียนผ่านโปรไฟล์ผู้บริโภคฐานข้อมูลของมหาวิทยาลัยศูนย์บริการ Sensory อาร์คันซอ (ฟาเยตต์วิลล์AR) อาศัยอยู่ในพื้นที่กว่า 5000 ประกอบด้วยฐานข้อมูลผู้บริโภค(ตะวันตกเฉียงเหนือรัฐอาร์คันซอ), กับ themajority ของผู้บริโภคระหว่าง 18และอายุ 55 ปี Participantswere เป็นไปได้ขอให้ระดับการให้คะแนนซึ่งสถานการณ์ในชีวิตจะมองเห็นเป็นเครียดบนมาตราส่วน 5 จุดตั้งแต่จาก 0 (ไม่เคย) (บ่อยมาก) 4 ระหว่างรายการ 10 มีสินค้า 4 รายการอธิบายในการข้าม (เช่น บวก) ทิศทาง theywere แล้ว reversescoredถัดไป การตอบสนองแต่ละ 10 รายการถูกรวม(โคเฮนและ Janicki-Deverts, 2012) สามารถจะอยู่ในช่วงคะแนน summedจาก 0 ไป 40 จุด มีคะแนนสูงกว่าแสดงมากกว่าจิตใจความเครียดในเดือน การศึกษาทางคลินิกที่ก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนของ PSS stressrelated จิตใจbiomarkers เช่นระดับ cortisol (Kalra, Einarson, Karaskov รถตู้ระบุวัน & Koren, 2007 Pruessner, Hellhammer, & Kirschbaum, 1999)คนที่คะแนนต่ำกว่า 10 จุดใน PSS ถูกป้าย"lowstress กลุ่ม" ใน ขณะที่ participantswho คะแนน 25-จุด หรือสูงกว่าได้ชื่อเป็น "กลุ่มที่มีความเครียดสูง" หกแปดคน (ชาย 34และหญิง 34) คะแนนได้ในหนึ่งในสองช่วงได้ได้รับเชิญให้เข้าร่วมในการศึกษา กลุ่มที่มีความเครียดต่ำ (อายุเฉลี่ย±มาตรฐาน = 37 ± 13 ปี) และกลุ่มที่มีความเครียดสูง (40 ± 11 ปี)ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในแง่ของอายุเฉลี่ย [t = −1.03, P =$ 0.31] ., 2 กลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในการอัตราส่วนเพศ (ทั้งกลุ่ม: 17 ชายและหญิง 17)2.2. ตัวอย่าง และการเตรียมใช้ฝรั่งแตกต่างกันสี่: เลย์เดิม® (Frito เลย์Plano, TX สหรัฐอเมริกา), ต้นฉบับฝรั่ง (ดี ทำเลBentonville อาร์คันซอ สหรัฐอเมริกา), วางของเตาอบอบเดิม® (Frito เลย์ PlanoTX สหรัฐอเมริกา), และ Popchips ทะเลเกลือมันฝรั่ง? (Popchips Inc., San FranciscoCA สหรัฐอเมริกา)ตามจำนวนแคลอรี่ต่อขนาดเสิร์ฟ สี่อย่างคือชิปได้แบ่งกลุ่มที่สอง: "แคลอรี่สูงชิ" และ "ต่ำแคลอรี่ชิ" นั่นคือ การเลย์เดิม® (160 cal ต่อให้บริการ cal 90 จากไขมัน) และดีค่าต้นฉบับฝรั่ง (160 cal ต่อให้บริการcal 90 จากไขมัน) ได้ในขณะที่จัดกลุ่มเข้าด้วยกันเป็น "ชิแคลอรี่สูง"วางของ®เตาอบเดิม (cal 120 ต่อบริการ cal 20 จากไขมัน)และมันฝรั่งเกลือทะเล Popchips ® (cal 120 ต่อบริการ cal 35 จากไขมัน)ขึ้น "ชิแคลอรี่ต่ำ"ตัวอย่างอาหารทั้งหมดซื้อจากซุปเปอร์มาร์เก็ตหนึ่งวันก่อนทดสอบการรับรู้ และเก็บไว้ที่อุณหภูมิห้องจนกว่าจะ เสิร์ฟ2.3 ขั้นตอนผู้เข้าร่วมได้ขอไม่ให้กิน และดื่มใน h 2 ก่อนทดลอง คนที่นั่งในแต่ละบูธทดสอบทางประสาทสัมผัสคงที่ประมาณ 20 องศาเซลเซียส ซอฟต์แวร์ Compusense ® 5ใช้สำหรับคำแนะนำ เครื่องชั่งน้ำหนัก (Compusense Inc., Guelph, ON แคนาดา)และรวบรวมข้อมูล ในระหว่างการทดลอง ผู้เรียนแต่ละฝรั่ง 3 ของแต่ละอย่างในการเรียงลำดับแสดงแฟชั่น monadic ที่สั่งงานนำเสนอเป็นไปตามออกแบบจัตุรัสละติน William (วิลเลียมส์ 1949) แต่ละตัวอย่างแนะนำในถ้วย 4 oz soufflé ระบุรหัส 3 หลัก randomized เพื่อลดข้อผิดพลาดกระตุ้นใด ๆ (Meilgaard, Civille, & คาร์ 2007) หลังจากใช้ตัวอย่างอาหารบริการ ผู้เรียนถูกต้องอัตราโดนใจโดยรวม ของอาหารเองใน 9 จุด hedonic ตั้งแต่278 C.R. Luckett et al. / อาหารวิจัยนานาชาติ 76 (2015) 277-282

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐเร้าอารมณ์และความรู้สึกของความหิว (Bruch, 1964) ยับยั้งชั่งใจการรับประทานอาหารที่เชื่อมโยงทฤษฎีการกินมากเกินไปกับความหิวถาวรที่อาจแสดงให้เห็นตัวเองในคนที่มีการอดอาหารอย่างรุนแรง ในรัฐถาวรนี้หิวก็จะตั้งสมมติฐานว่ารายละเอียดในการควบคุมที่เข้มงวดกลไกสามารถนำไปสู่การกินมากเกินไปและรูปแบบอื่นๆ ของการรับประทานอาหารที่มากเกินไป(เฮอร์แมนและ Polivy 1975; แวน Strien et al, 1986).. การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นถึงการเชื่อมโยง ระหว่างความเครียดเฉียบพลันและการรับรู้chemosensory (Al'absi จิมาโสเภณี Wittmers และCragin 2012; & Edelheit กลัด, 1998; Ileri-Gurel, Pehlivanoglu และโดแกน, 2013; นาคางาวะ Mizuma และ Inui, 1996) ยกตัวอย่างเช่นกลัดและ Edelheit (1998) ได้แสดงให้เห็นว่าความเครียดเฉียบพลันเพิ่มขึ้นความไวความขมขื่นของขัณฑสกรในผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาว นอกจากนี้นาคากาวาet al, (1996) แสดงให้เห็นว่าหวานเปรี้ยวและรสขมเข้มลดลงในบุคคลดังต่อไปจิตที่เครียดกับงาน ในทำนองเดียวกันการศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าความเครียดเฉียบพลันที่เกิดจากประชาชนที่พูดภาษาคณิตศาสตร์และการทดสอบ Pressor เย็นลดลงการรับรู้รสหวาน (Al'absi et al., 2012). เมื่อเทียบกับผลกระทบของความเครียดเฉียบพลันให้ความสนใจค่อนข้างน้อยมีรับการชำระเงินเพื่อการศึกษาของมนุษย์ที่อยู่ในความสัมพันธ์ของความเครียดเรื้อรังกับการรับรู้อาหารหรือพฤติกรรมการรับประทานอาหาร มันได้รับรายงานว่าคนส่วนใหญ่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการสูญเสียความกระหายและความปรารถนาสำหรับอาหารเมื่อพวกเขาอยู่ภายใต้ความเครียดintensemental orwhen ทุกข์ frommelancholia (Blundell และโรเจอร์ส, 1991) ในทางตรงกันข้ามจะได้รับการตั้งข้อสังเกตว่าความเครียดเรื้อรังก็แสดงให้เห็นการเพิ่มจำนวนของการบริโภค(Slochower, แคปแลนและแมนน์ 1981; Dallman et al, 2003;. สำหรับความคิดเห็นเห็นตอร์เรและNowson 2007) นอกจากนี้ในกลุ่มตัวอย่างที่สุ่มเลือกคน itwas พบว่าผู้ใหญ่ภายใต้ระดับสูงของความเครียดเรื้อรังมีแนวโน้มที่จะกินอาหารที่มีน้ำตาลสูงและไขมัน(Kandiah et al, 2006;.. อึ้งและเจฟฟรีย์, 2003) นอกจากนี้ยังมีอยู่ ในจำนวนที่ จำกัด ของการศึกษาความสัมพันธ์การแสดงระหว่างความเครียดเรื้อรังและการรับรู้chemosensory ข้อมูลที่ได้รับในการศึกษาสัตว์แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์กับความเครียดเรื้อรังอาจเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการรับรส(Okamoto, มิโยชิ, Imoto, Ryoke และวาตานาเบะ, 2010) ในการศึกษาที่นักวิจัยพบว่าความเครียดเรื้อรังเพื่อลดการรับรู้รสหวานและรสในหนู เมื่อต่อการตรวจสอบ Okamoto et al, (2010) พบว่าการถอดรหัสของ mRNA สำหรับรับรสชาติ T1R3 ได้รับการลดลงในหนูความเครียดสูง ในการศึกษาของมนุษย์ที่ผ่านมา Al'absi et al, (2012) แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดการรับรู้และความทุกข์อยู่กับความเข้มของรสชาติหวานและรส ในคำอื่น ๆ ที่ลดลงของความเข้มรสชาติหวานและรสในการตอบสนองต่อความเครียดได้เด่นชัดมากขึ้นในผู้เข้าร่วมที่รายงานเป็นภายใต้ความเครียดเรื้อรังที่สูงขึ้น. ตามที่ปรากฏข้างต้นค่อนข้างความสนใจน้อยได้รับการจ่ายให้กับเรื้อรังเปลี่ยนแปลงความเครียดที่เกิดขึ้นในการรับรู้ chemosensory แต่หลายอร์ทอเมริกันยังคงรายงานระดับสูงของความเครียดเรื้อรัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งตาม 2013 ความเครียดในการสำรวจอเมริกา 78% ของผู้ใหญ่ในสหรัฐอเมริการายงานว่าระดับความเครียดทางจิตใจเพิ่มขึ้นหรือยังคงอยู่เหมือนกันที่ผ่านมา5 เดือนในชีวิตประจำวัน (American Psychological Association 2014) นอกจากนี้เนื่องจากความเครียดเรื้อรังได้รับการเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาอื่น ๆ เช่นการทำงานของภูมิคุ้มกันไม่ดี (Dhabhar และประทีป, 1997), โรคหัวใจและหลอดเลือด (Vitaliano, et al. และภาวะ metabolic syndrome (ASCHBACHER et al, 2014 2002). Chandola, Brunner, และบ่าง 2006. Vitaliano, et al, 2002) ก็เป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่จะต้องทราบการเชื่อมโยงที่เป็นไปได้ระหว่างความเครียดเรื้อรังและการรับรู้chemosensory. อาคารวิจัยก่อนหน้านี้การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบว่าความเครียดเรื้อรังเปลี่ยนแปลงการรับรู้ทางประสาทสัมผัสและความประทับใจโดยรวมของอาหารเฉพาะอย่างยิ่งกับมันฝรั่งทอด. 2 วัสดุ andmethods การศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการตามปฏิญญาเฮลซิงกิสำหรับการศึกษาในเรื่องของมนุษย์ โปรโตคอลที่ได้รับความเห็นชอบจากคณะกรรมการทบทวนมหาวิทยาลัยสถาบันของมหาวิทยาลัยอาร์คันซอ(วิลล์, AR, สหรัฐอเมริกา) ขั้นตอนการทดลองอย่างละเอียดอธิบายให้ผู้เข้าร่วมทั้งหมดและยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรได้ที่ได้รับจากแต่ละก่อนที่จะมีส่วนร่วมของพวกเขา ในการสำรวจออนไลน์(ดูด้านล่าง) ถ้าอาสาสมัครเลือกที่จะดำเนินการสำรวจออนไลน์ของพวกเขาได้รับความยินยอมก็ส่อ. 2.1 ผู้เข้าร่วมการใช้โปรแกรมการสำรวจออนไลน์ (http://www.surveymonkey.com) การสำรวจมี 10 รายการที่รับรู้ขนาดความเครียด (PSS) ซึ่งเป็น selfadministrated แบบสอบถามความเครียดจากเดือนก่อนหน้า(โคเฮน Kamarck และ Mermelstein 1983 ; & โคเฮนวิลเลียมสัน, 1988) ถูกส่งออกที่มีศักยภาพอาสาสมัครลงทะเบียนผ่านรายละเอียดของผู้บริโภคฐานข้อมูลของมหาวิทยาลัยอาร์คันซอประสาทศูนย์บริการ (วิลล์, AR) ฐานข้อมูลของผู้บริโภคที่มีมากกว่า 5000 พื้นที่อยู่อาศัย(Northwest Arkansas) กับ themajority ของผู้บริโภคระหว่าง 18 และ 55 ปี participantswere ที่อาจเกิดขึ้นขอให้ประเมินระดับซึ่งสถานการณ์ในชีวิตได้รับรู้เป็นเครียดในระดับ5 จุดตั้งแต่0 (ไม่เคย) ถึง 4 (บ่อยมาก) ในบรรดา 10 รายการ 4 รายการถูกworded ในตรงข้าม (เช่นบวก) ทิศทาง; theywere แล้ว reversescored. ถัดไปการตอบสนองของแต่ละบุคคลไปยัง 10 รายการได้รับการสรุป(โคเฮนและ Janicki-Deverts 2012) คะแนนสรุปสามารถอยู่ในช่วง0-40 จุดด้วยคะแนนที่สูงกว่าที่เป็นตัวแทนของทางด้านจิตใจมากขึ้นความเครียดในเดือนที่ผ่านมา การศึกษาทางคลินิกก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างคะแนนของ PSS และจิตใจ stressrelated biomarkers เช่นระดับคอร์ติซอ (Kalra, Einarson, Karaskov แวนUum และโคเรน, 2007; Pruessner, Hellhammer และ Kirschbaum, 1999). ผู้เข้าร่วมที่ได้คะแนนด้านล่าง 10 จุดใน PSS มีป้าย"กลุ่ม lowstress" ในขณะที่ participantswho คะแนน 25 จุดหรือสูงกว่าได้รับการระบุว่าเป็นกลุ่ม"ความเครียดสูง." ผู้เข้าร่วมหกสิบแปด (34 เพศชายและ34 หญิง) ที่มีคะแนนอยู่ภายในหนึ่งของทั้งสอง ช่วงที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมในการศึกษา กลุ่มความเครียดต่ำ (อายุเฉลี่ย±มาตรฐาน= 37 ± 13 ปี) และกลุ่มความเครียดสูง (40 ± 11 ปี) ไม่แตกต่างกันในแง่ของอายุเฉลี่ย [t = -1.03, P = 0.31] นอกจากนี้ทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันในอัตราส่วนเพศ (ทั้งกลุ่ม 17 เพศชายและเพศหญิง 17). 2.2 ตัวอย่างและการจัดเตรียมสี่มันฝรั่งทอดที่แตกต่างกันถูกนำมาใช้: เลย์Original® (Frito-Lay, พลาโน, เท็กซัสสหรัฐอเมริกา), ค่าที่พักมันฝรั่งทอด (Original คุ้มค่า, Bentonville, AR, USA), เลย์ของเตาอบอบOriginal® (Frito-Lay , พลาโน, เท็กซัส, สหรัฐอเมริกา) และ Popchips เกลือทะเลPotato® (Popchips อิงค์ซานฟรานซิส. CA, USA) ตามปริมาณของแคลอรี่ต่อการให้บริการขนาดสี่ชิปถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มคือ "สูง ชิปแคลอรี่ "และ" แคลอรี่ต่ำชิป" นั่นคือเลย์Original® (160 แคลต่อการให้บริการ 90 ไขมันจากไขมัน) และค่าที่พักมันฝรั่งทอด (Original 160 แคลต่อการให้บริการ; 90 ไขมันจากไขมัน) ได้รับการรวมกลุ่มกันเป็น "ชิปสูงแคลอรี่" ในขณะที่วางของเตาอบอบOriginal® (120 แคลต่อการให้บริการ 20 ไขมันจากไขมัน) และ Popchips เกลือทะเลPotato® (120 แคลต่อการให้บริการ; 35 ไขมันจากไขมัน) ที่ทำขึ้น "ชิปต่ำแคลอรี่". ตัวอย่างอาหารทั้งหมดที่ซื้อมาจากท้องถิ่น ซูเปอร์มาร์เก็ตหนึ่งวันก่อนที่จะมีการทดสอบทางประสาทสัมผัสและเก็บไว้ที่อุณหภูมิห้องจนทำหน้าที่. 2.3 ขั้นตอนการเข้าร่วมถูกถามว่าจะไม่กินและดื่มเป็นเวลา 2 ชั่วโมงก่อนที่จะมีการทดสอบ ผู้เข้าร่วมการนั่งอยู่ในบูธทดสอบทางประสาทสัมผัสของแต่ละบุคคลไว้ที่ประมาณ 20 องศาเซลเซียส Compusense®ห้าซอฟแวร์(CompuSense อิงค์กู, ON, แคนาดา) ที่ใช้สำหรับการเรียนการสอน, เครื่องชั่งน้ำหนักและการเก็บรวบรวมข้อมูล ระหว่างการทดสอบผู้เข้าร่วมแต่ละคนได้นำเสนอกับมันฝรั่งทอด 3 ของกลุ่มตัวอย่างแต่ละคนทำหน้าที่ในลำดับแฟชั่นเอกซึ่งในการนำเสนอเพื่อที่อยู่บนพื้นฐานของวิลเลียมละตินออกแบบสแควร์(วิลเลียมส์, 1949) แต่ละตัวอย่างถูกเสิร์ฟในถ้วยsoufflé 4 ออนซ์ระบุรหัสสุ่ม 3 หลักเพื่อลดข้อผิดพลาดในการกระตุ้นใดๆ (Meilgaard, Civille และคาร์ 2007) หลังจากที่การบริโภคอาหารที่เสิร์ฟตัวอย่างที่ผู้เข้าร่วมถูกถามให้คะแนนความชอบโดยรวมของอาหารของตัวเองในระดับความชอบ9 จุดตั้งแต่278 CR Luckett et al, / งานวิจัยด้านอาหารนานาชาติ 76 (2015) 277-282

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สหรัฐอเมริกาเร้าอารมณ์และความรู้สึกของความหิว ( ที่ บรุค , 1964 ) อั้น
กินทฤษฎีการเชื่อมโยงมากเกินไปที่จะหมั่นความหิวที่อาจปรากฏในคน
ตัวเองอย่างรุนแรง ลดความอ้วน ในสถานะของความหิวถาวร
นี้ คือ การเข้มงวดในการควบคุม
กลไกสามารถนำไปสู่การกินมากเกินไปและรูปแบบอื่น ๆของการรับประทานอาหารมากเกินไป
( Herman & polivy 1975 ;รถตู้ strien et al . , 1986 )
การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นการเชื่อมโยงระหว่างความเครียดเฉียบพลันและ
chemosensory การรับรู้ ( al'absi นากาจิมะ อีตัว วิตต์เมอร์& , ,
cragin , 2012 ; เดส& edelheit , 1998 ; ขั้นสูง gurel pehlivanoglu &
, , โดแกน , 2013 ; นากางาวะ mizuma &นู , 2539 ) . ตัวอย่างเช่นเดส
edelheit ( 1998 ) และพบว่า ความเครียดเฉียบพลัน
ความไวเพิ่มขึ้นความขมของขัณฑสกรในเยาวชน นอกจากนี้ นากา
et al . ( 1996 ) พบว่า ความหวาน ความเปรี้ยว และขม
ความเข้มลดลงในบุคคลต่อไปนี้เคร่งเครียดทางจิต
งาน ในการศึกษาล่าสุดพบว่า อาการเครียด โดยใช้
การพูดสาธารณะ , คณิตศาสตร์ และแบบทดสอบ pressor เย็นลด
การรับรู้รสหวาน ( al'absi et al . ,
2012 )เมื่อเปรียบเทียบกับผลของความเครียดเฉียบพลัน ความสนใจค่อนข้างน้อยมี
การจ่ายเพื่อการศึกษามนุษย์กับความสัมพันธ์ กับการรับรู้ความเครียดเรื้อรัง
อาหารหรือพฤติกรรมการ มันได้รับรายงานว่า
คนส่วนใหญ่ทุกข์ทรมานจากการสูญเสียความกระหายและความปรารถนาสำหรับอาหารเมื่อ
พวกเขาอยู่ภายใต้ความเครียดหรือความทุกข์ intensemental frommelancholia
( บลันเดิล&โรเจอร์ส , 1991 ) โดยความคมชัดมันถูกพบว่า ความเครียดเรื้อรัง
ถูกแสดงเพื่อเพิ่มปริมาณการบริโภค
( slochower , Kaplan & , Mann , 1981 ; ดาลแมน et al . , 2003 ; สำหรับความคิดเห็น
เห็นตอร์เรส& nowson , 2007 ) นอกจากนี้ ในการสุ่มเลือกตัวอย่าง
คน พบว่า ผู้ใหญ่ในระดับสูงของความเครียดเรื้อรัง
มีแนวโน้มที่จะบริโภคอาหารสูงในน้ำตาลและไขมัน ( kandiah et al . , 2006 ;
ของ& Jeffery , 2003 ) .
มีจำนวน จำกัด ของการศึกษาแสดงความสัมพันธ์ระหว่าง ความเครียดเรื้อรัง และ chemosensory
รับรู้ ข้อมูล
ในการศึกษาสัตว์แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์กับความเครียดเรื้อรังอาจเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในตัวรับรสชาติ (
โอคาโมโต้ มิโยชิ imoto ryoke
, , &วาตานาเบะ , 2010 ) ในการศึกษานั้น นักวิจัยพบ
ความเครียดเรื้อรังลด หวาน และรสชาติอูมามิ รับรู้ในหนู ตอนต่อไป
ตรวจสอบ โอกาโมโตะ และคณะ ( 2010 ) พบว่า mRNA transcription
สำหรับรสนิยมที่ตัวรับ t1r3 ถูกลดลงในหนู ความเครียดสูง ใน
ล่าสุดมนุษย์ศึกษา al'absi et al . ( 2012 ) พบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความเครียดและความทุกข์ใน
เข้มหวานและรสชาติอูมามิ .
ในคำอื่น ๆลดความเข้มของหวานและรสอูมามิในการตอบสนองที่จะเครียด
เด่นชัดมากขึ้นในผู้ที่อยู่ภายใต้ความเครียดเรื้อรังสูงกว่ารายงานถูก
.
ดังแสดงข้างต้น ค่อนข้างน้อย ความสนใจถูกจ่ายให้เรื้อรัง
stress-induced เปลี่ยนแปลง chemosensory รับรู้ แต่อย่างไรก็ตามหลายคน
อเมริกันเหนือยังรายงานระดับสูงของความเครียดเรื้อรัง
โดย