winnie was different. Her calmness

winnie was different. Her calmness had left her and she was afraid. With shaking hands, she tried to fix the veil that had fallen from her face. Her mind was filled with a terrible picture of herself hanging by the neck - for that is what the law did to murderers ! She could not let that happen to her. She must go at once to the river and throw herself of a bridge !


Time seemed to stand still as she moved slowly across the shop and almost fell into the street. It was like falling into water, like jumping to your death in a sea of fog. Each gas lamp had a little half-circle of fog around it and she felt it in her hair and all over her face. The cabs and the horses were gone, and in the black street the window of the little restaurant was a square of blood-red light. Winnie, all alone in the world, managed to get past the lighted window, but then felt too tried to continue. Falling forwards again, she suddenly felt someone's hand holding her. She looking up into a face - a man's face with fair hair - and said in surprise,'Mr Ossipon!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วินนี่แตกต่างกัน ความเงียบของเธอได้ทิ้งเธอ และเธอกลัว ด้วยการจับมือ เธอพยายามแก้ไขผิวที่มีการลดลงจากใบหน้าของเธอ ใจของเธอก็เต็มไป ด้วยรูปภาพน่ากลัวของตัวเองที่แขวน โดยคอ - สำหรับที่เป็นกฎหมายที่ไม่ให้ murderers เธอไม่สามารถปล่อยให้เกิดขึ้นกับเธอ เธอต้องไปแม่น้ำครั้ง และโยนตัวสะพานเวลาดูเหมือนจะ ยืนยังเป็นเธอย้ายช้าทั่วร้าน และเกือบตกเป็นถนน ได้เช่นล้มลงในน้ำ กระโดดของคุณตายในทะเลหมอกเลย แต่ละหลอดแก๊สมีวงกลมครึ่งเล็กน้อยหมอกอยู่รอบ ๆ และเธอรู้สึกว่าผมของเธอ และ ทั่วใบหน้าของเธอ นี่และม้าหายไป และดำถนน หน้าต่างของร้านอาหารเล็ก ๆ มีเหลี่ยมของแสงสีแดงเลือด วินนี่ อยู่คนเดียวในโลก จัดการได้ผ่านหน้าต่างกระจก แต่แล้ว สักหลาดพยายามต่อไป เธอก็อยู่ข้างหน้าอีก รู้สึกของมือถือเธอขึ้น เธอมองขึ้นไปหน้า -ใบหน้าของชายผมแฟร์ - และว่า แปลกใจ 'นาย Ossipon '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วินนี่เป็นที่แตกต่างกัน ความสงบของเธอได้ทิ้งเธอและเธอก็กลัว ด้วยการจับมือเธอพยายามที่จะแก้ไขม่านที่ได้ตกลงมาจากใบหน้าของเธอ ใจของเธอก็เต็มไปด้วยภาพที่น่ากลัวของตัวเองห้อยคอ - เพราะนั่นเป็นสิ่งที่กฎหมายทำกับฆาตกร! เธอไม่สามารถปล่อยให้ที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอจะต้องไปในครั้งเดียวกับแม่น้ำและโยนตัวเองของสะพาน! เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งในขณะที่เธอเดินช้า ๆ ไปทั่วร้านและเกือบจะลดลงไปที่ถนน มันเป็นเหมือนล้มลงในน้ำเช่นการกระโดดไปสู่ความตายในทะเลหมอก โคมไฟก๊าซแต่ละคนมีครึ่งวงกลมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของหมอกรอบ ๆ และเธอก็รู้สึกว่ามันในผมของเธอและทั่วใบหน้าของเธอ แท็กซี่และม้าก็หายไปและในถนนดำหน้าต่างของร้านอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นตารางของแสงสีแดงเลือด วินนี่คนเดียวในโลกที่มีการจัดการเพื่อให้ได้มาหน้าต่างสว่าง แต่แล้วก็รู้สึกว่าพยายามเกินไปที่จะดำเนินการต่อไป ตกไปข้างหน้าอีกครั้งทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามือของใครบางคนที่ถือของเธอ เธอมองขึ้นไปบนใบหน้า - ใบหน้าของมนุษย์กับผมยุติธรรม - และกล่าวว่าในความประหลาดใจ 'นาย Ossipon!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วินนี่ ที่แตกต่างกันคือ ความสงบของเธอทิ้ง เธอกลัว ด้วยมือที่สั่น เธอพยายามจะซ่อมม่านที่ร่วงหล่นจากใบหน้าของเธอ จิตใจของเธอเต็มไปด้วยภาพที่น่ากลัวของตัวเองห้อยคอ - นั่นคือสิ่งที่กฎหมายทำอะไรกับฆาตกร เธอจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นกับเธอ เธอต้องไป แม่น้ำ และโยนตัวของสะพาน


เวลาดูเหมือนจะยืนนิ่งเมื่อเธอย้ายช้าผ่านร้านค้าและเกือบตกถนน มันเหมือนกับตกลงไปในน้ำ ชอบกระโดดไปตายในทะเลหมอก แต่ละโคมไฟแก๊สมีวงกลมเล็ก ๆน้อย ๆของหมอก ครึ่งรอบ และเธอรู้สึกมันในผมของเธอไปทั่วใบหน้าของเธอ แท็กซี่ และ ม้าหายไปและในถนนดำ หน้าต่างของร้านอาหารเล็ก ๆน้อย ๆเป็นตารางของเลือดสีแดงอ่อน วินนี่ อยู่คนเดียวในโลกได้ผ่านจุดต่าง แต่ก็รู้สึกเหมือนกัน พยายามต่อไป ล้มไปข้างหน้าอีกครั้ง อยู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีคนมือถือของเธอ เธอมองไปที่ใบหน้าของชายหน้า - ผม - ยุติธรรมและกล่าวอย่างประหลาดใจ คุณ ossipon !