Dental caries is the most prevalent

Dental caries is the most prevalent of all chronic diseases among US children (USDHHS, 2000). It affects 18% of all children ages 2-4, 52%
of children ages 6-8, and 80% of adolescents age 17 (Kaste et al., 1996). In
China, caries prevalence ranges from 67% to 86% among pre-school
children (3 to 6 yrs old) and 32% to 48% among adolescents (12 yrs old)
(PRCMPH, 1987, 1999; Petersen and Guang, 1994; Wang et al., 1994;
Douglass et al., 1995; Peng et al., 1997; Wong et al., 1997, 2001; Petersen
and Esheng, 1998). High caries prevalence still endures as one of the major
oral health issues in children.
Because dental caries is a disease that is both preventable and costly to
treat, previous studies have focused on identifying caries risk predictors,
including developmental tooth defects, mutans streptococci infection
(time, source, and level), lactobacilli counts, salivary buffer capacity and
flow rate, sucrose intake frequency, and past caries experience (Seppä et
al., 1989; Alaluusua et al., 1990; Helfenstein et al., 1991; Disney et al.,
1992; Steiner et al., 1992; Vehkalahti et al., 1996; van Palenstein
Helderman et al., 2001). Most of these studies, however, consisted of a
single or several cross-sectional surveys. Information validating the
correlation between caries in primary and permanent dentitions of the
same individuals is needed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคฟันผุเป็นที่แพร่หลายมากที่สุดของโรคเรื้อรังทั้งหมดในหมู่เด็กสหรัฐ (USDHHS, 2000) มันมีผลต่อ 18% ของเด็กทุกเพศทุกวัย 2-4, 52%
ของเด็กอายุ 6-8 และ 80% ของวัยรุ่นอายุ 17 (kaste et al., 1996) ในประเทศจีนฟันผุชุกช่วงจาก 67% เป็น 86% ในหมู่ก่อนวัยเรียนเด็ก(3-6 ปีเก่า) และ 32% เป็น 48% ในหมู่วัยรุ่น (12 ปีเก่า) (PRCMPH, 1987, 1999; ปีเตอร์เสนและ Guang 1994; วัง et al, 1994;. ดักลาส, et al, 1995;. เป็ง, et al, 1997;. วงศ์ et al, 1997, 2001. ปีเตอร์เสนและEsheng, 1998) โรคฟันผุสูงชุกยังคงเป็นหนึ่งในที่สำคัญปัญหาสุขภาพช่องปากในเด็ก. เพราะโรคฟันผุเป็นโรคที่เป็นทั้งที่ป้องกันได้และค่าใช้จ่ายให้กับการรักษา, การศึกษาก่อนหน้านี้ได้มุ่งเน้นไปที่การระบุความเสี่ยงโรคฟันผุพยากรณ์, รวมทั้งข้อบกพร่องฟันพัฒนาการ mutans เชื้อ streptococci ( เวลาแหล่งที่มาและระดับ) นับแลคโตจุบัฟเฟอร์น้ำลายและอัตราการไหลความถี่การบริโภคน้ำตาลซูโครสและประสบการณ์ฟันผุที่ผ่านมา(Seppä et al, 1989;. Alaluusua, et al, 1990;. Helfenstein et al, 1991;. ดิสนีย์และ ล. 1992; ทิ et al, 1992;. Vehkalahti et al, 1996;. รถตู้ Palenstein. Helderman, et al, 2001) ส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านี้ แต่ประกอบด้วยเดียวหรือหลายการสำรวจภาคตัดขวาง ข้อมูลการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างโรคฟันผุใน dentitions ประถมศึกษาและถาวรของบุคคลเดียวกันเป็นสิ่งจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคฟันผุเป็นที่แพร่หลายมากที่สุดของทุกโรคเรื้อรังในหมู่พวกเราเด็ก ( usdhhs , 2000 ) มันมีผลต่อ 18 % ของเด็กอายุ 2-4 , 52 %
เด็กอายุ 6-8 และ 80% ของวัยรุ่นอายุ 17 ( ซอส et al . , 1996 ) ความชุกโรคฟันผุใน
จีน ช่วงจาก 67% 86 % ของเด็กปฐมวัย
( 3 - 6 ขวบ ) และ 32% ถึง 48 % ของวัยรุ่น ( 12 ขวบ )
( prcmph , 1987 , 1999 ; ปีเตอร์เซน และกวง , 1994 ;Wang et al . , 1994 ;
ดักลาส et al . , 1995 ; Peng et al . , 1997 ; วง et al . , 1997 , 2001 ; และปีเตอร์เซน
esheng , 1998 ) ความชุกโรคฟันผุสูง ก็ย่อมเป็นหนึ่งในปัญหาสุขภาพช่องปากที่สำคัญ

เพราะโรคฟันผุในเด็ก เป็นโรคที่สามารถป้องกันได้และราคาแพง

ทั้งรักษา การศึกษาก่อนหน้านี้ได้เน้นการระบุความเสี่ยงพยากรณ์
รวมทั้งการพัฒนาฟันบกพร่องจำนวนเชื้อ การติดเชื้อ
( เวลา , แหล่งที่มา และระดับ ) , Lactobacilli นับความจุบัฟเฟอร์ และอัตราการไหลของน้ำลาย
ซูโครส ปริมาณ ความถี่ และประสบการณ์ที่ผ่านมาและฟันผุ ( Sepp
อัล et . , 1989 ; alaluusua et al . , 1990 ; เฮล์ฟฟั่นสไตน์ et al . , 1991 ;
Disney et al . , 1992 ; สไตเนอร์ et al . , 1992 ; vehkalahti et al . , 1996 ; รถตู้ palenstein
helderman et al . , 2001 ) ส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ประกอบด้วย
เดียวหรือหลายการสำรวจแบบภาคตัดขวาง ข้อมูลการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการประถมศึกษา

dentitions ถาวรของบุคคลเดียวกันเป็น