results, the moisture content was 6

results, the moisture content was 62.23%, which was similar to
the results obtained for the bigeye snapper skin (64.08%)
(Kittiphattanabawon, Benjakul, Visessanguan, Nagai, & Tanaka,
2005) and shark skin (61.96%) (Kittiphattanabawon et al., 2010),
but smaller than Nile perch skin (68.4e72.7%) (Muyonga et al., 2004)
and brown backed toadfish (73.4%) (Senaratne et al., 2006) (data not
shown). The crude protein, crude lipid and ash content of the
balloon fish skin on a wet weight basis were 21.95%, 0.73% and
15.87%, respectively. The moisture, protein, fat and ash contents of
the Nile perch skin were 68.4%, 21.6%, 6.8% and 6.0%, respectively
(Muyonga et al., 2004). In addition, shark skin contained
61.96% moisture, 24.75% protein, 0.19% fat and 12.12% ash
(Kittiphattanabawon et al., 2010). The content of crude fat in the
balloon fish skin was a little lower than the Nile perch skin (5e6%)
but similar to that of bigeye snapper (0.98%) and shark skin (0.19%).
Conversely, a higher crude ash content was observed in the balloon
fish skin, probably because the skin was covered with spine

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผล ความชื้นได้ 62.23% ซึ่งคล้ายกับผลลัพธ์ที่ได้สำหรับผิวหนังปลาพบ (64.08%)(Kittiphattanabawon เบญจกูล Visessanguan, Nagai และทานา กะ2005) และผิวปลาฉลาม (61.96%) (Kittiphattanabawon et al. 2010),แต่ขนาดเล็กกว่าผิวเกาะแม่น้ำไนล์ (68.4e72.7%) (Muyonga et al. 2004)วงศ์ปลาคางคก (73.4%) และน้ำตาล (Senaratne et al. 2006) (ข้อมูลไม่แสดง) โปรตีน ไขมันดิบ และเถ้าเนื้อหาของการปลาบอลลูนผิวตามน้ำหนักเปียกได้ 0.73% 21.95% และ15.87% ตามลำดับ หาความชื้น โปรตีน ไขมัน และเถ้าของผิวเกาะแม่น้ำไนล์ถูก 68.4%, 21.6%, 6.8% และ 6.0% ตามลำดับ(Muyonga et al. 2004) นอกจากนี้ ผิวปลาฉลามอยู่ความชื้น 61.96%, 24.75% โปรตีน 0.19% ไขมัน และเถ้า 12.12%(Kittiphattanabawon et al. 2010) เนื้อหาของไขมันในตัวหนังปลาบอลลูนถูกน้อยกว่าผิวเกาะแม่น้ำไนล์ (5e6%)แต่คล้ายกับปลาฉลามผิว (0.19%) และพบปลากะพง (0.98%)ในทางกลับกัน ปริมาณเถ้าน้ำมันดิบสูงถูกตรวจสอบในบอลลูนปลาผิว อาจ เพราะผิวถูกปกคลุม ด้วยกระดูกสันหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลความชื้นเป็น 62.23% ซึ่งใกล้เคียงกับ
ผลที่ได้รับสำหรับผิวตาหวานปลากะพง (64.08%)
(Kittiphattanabawon, เบญจกุล, Visessanguan นากาอิและทานากะ,
2005) และผิวหนังฉลาม (61.96%) (Kittiphattanabawon et al, . 2010)
แต่มีขนาดเล็กกว่าแม่น้ำไนล์ผิว (68.4e72.7%) (Muyonga et al., 2004)
และสีน้ำตาล Toadfish ได้รับการสนับสนุน (73.4%) (Senaratne et al., 2006) (ข้อมูลไม่
แสดง) ระดับโปรตีนไขมันและเถ้าเนื้อหาของ
หนังปลาบอลลูนบนพื้นฐานน้ำหนักเปียกเป็น 21.95%, 0.73% และ
15.87% ตามลำดับ ความชื้นโปรตีนไขมันและเถ้าเนื้อหาของ
ผิวคอนแม่น้ำไนล์เป็น 68.4%, 21.6%, 6.8% และ 6.0% ตามลำดับ
(Muyonga et al., 2004) นอกจากนี้ผิวฉลามที่มี
ความชื้น 61.96%, 24.75% โปรตีนไขมัน 0.19% และเถ้า 12.12%
(Kittiphattanabawon et al., 2010) เนื้อหาของไขมันดิบในที่
หนังปลาบอลลูนเป็นเพียงเล็กน้อยต่ำกว่าแม่น้ำไนล์ผิว (5e6%)
แต่คล้ายกับว่าตาหวานปลากะพง (0.98%) และผิวฉลาม (0.19%).
ตรงกันข้ามปริมาณเถ้าน้ำมันดิบสูงขึ้น ข้อสังเกตในบอลลูน
หนังปลาอาจจะเป็นเพราะผิวถูกปกคลุมด้วยกระดูกสันหลัง