The letter came in the morning, but

The letter came in the morning, but Emeka did not read it. Not straight away. He was convinced that whatever it contained would be harmless, nothing that could not wait. An invitation to an official function, maybe. It was not until he was getting ready to go home that evening that he remembered it.

He pushed his chair away from his desk and began to read in a rush, hardly comprehending the words at first. And then he read it again, standing up, as if by that singular act, he could make the contents of the letter disappear; make the whirlwind swirling around him and uprooting him stop. He felt something - tennis ball-shaped and fluffy - lodge itself in his throat, its fuzziness tickling. For the rest of his life, he would associate this feeling with heartbreak.

He wanted to smash things. To fling his computer through the window. He sat down, his head in his hands. He could not go home. He could not carry this news back to Kaitonne, his pregnant wife. Instead, he called his friends and asked if they wanted to meet up for beer and catfish at the popular Best Restaurant. He wanted a moratorium from the news.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอักษรที่ให้มาในตอนเช้า แต่ Emeka ได้อ่าน ไม่ทันที เขาเชื่อว่า สิ่งที่มีอยู่จะไม่เป็นอันตราย ไม่มีอะไรที่ไม่สามารถรอ เชิญอย่างเป็นทางการทำงาน ที จนเขาได้รับพร้อมที่จะกลับบ้านคืนนั้นที่เขาจำไม่ได้เขาผลักเก้าอี้ของเขาออกไปจากโต๊ะของเขา และเริ่มอ่านเร่งรีบ แทบไม่เข้าใจคำว่าครั้งแรก แล้ว เขาอ่านมันอีกครั้ง ลุกขึ้น ยืนว่าพ.ร.บ.ที่เอกพจน์ เขาจะทำให้เนื้อหาของจดหมายหายไป ทำเรื่องลมกรดแยกรอบเขา และ uprooting เขาหยุด เขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่าง -เทนนิสทรงกลม และนุ่ม - ลอดจ์เองในคอของเขา การกระตุ้นของ fuzziness สำหรับส่วนเหลือของชีวิตของเขา เขาจะเชื่อมโยงความรู้สึกนี้กับปวดใจเขาอยากจะชนสิ่ง โยนคอมพิวเตอร์ของเขาผ่านทางหน้าต่าง เขานั่งลง ศีรษะของเขาในมือของเขา เขาไม่สามารถไปบ้าน เขาไม่สามารถดำเนินการนี้ข่าวกลับไป Kaitonne ภรรยาตั้งครรภ์ แทน เขาเรียกว่าเพื่อนของเขา และได้ออกตามค่าเบียร์และปลาดุกที่ร้านอาหารสุดยอด เขาต้องการเป็นการชั่วคราวจากข่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอักษรเข้ามาในตอนเช้า แต่ Emeka ไม่ได้อ่านมัน ไม่ตรงไป เขาเชื่อว่าสิ่งที่มันมีอยู่จะไม่เป็นอันตรายอะไรที่ไม่สามารถรอ ได้รับเชิญไปฟังก์ชั่นอย่างเป็นทางการอาจจะ มันไม่ได้จนกว่าเขาก็พร้อมที่จะกลับบ้านในเย็นวันนั้นว่าเขาจำได้ว่ามัน. เขาผลักเก้าอี้ของเขาออกไปจากโต๊ะทำงานของเขาและเริ่มที่จะอ่านในการวิ่งแทบจะไม่เข้าใจคำพูดในตอนแรก และแล้วเขาก็อ่านอีกครั้งยืนขึ้นราวกับว่าการกระทำเอกพจน์เขาจะทำให้เนื้อหาของตัวอักษรที่หายไปนั้น ทำให้ลมบ้าหมูหมุนรอบตัวเขาและถอนเขาหยุด เขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่าง - เทนนิสทรงกลมและนุ่ม - ยื่นตัวเองในลำคอของเขาเลือนมันจั๊กจี้ สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขาเขาจะเชื่อมโยงความรู้สึกนี้ด้วยความเสียใจ. เขาต้องการที่จะชนสิ่ง พุ่งคอมพิวเตอร์ของเขาผ่านหน้าต่าง เขานั่งลงหัวของเขาในมือของเขา เขาไม่สามารถกลับบ้านได้ เขาไม่สามารถดำเนินการข่าวนี้กลับไป Kaitonne ภรรยาของเขาตั้งครรภ์ แต่เขาเรียกว่าเพื่อนของเขาและถามว่าพวกเขาต้องการที่จะตอบสนองขึ้นสำหรับเบียร์และปลาดุกที่ร้านอาหารที่ดีที่สุดที่เป็นที่นิยม เขาต้องการเลื่อนการชำระหนี้จากข่าว