A string quartet is a musical ensem

A string quartet is a musical ensemble of four string players – two violin players, a viola player and a cellist – or a piece written to be performed by such a group. The string quartet is one of the most prominent chamber ensembles in classical music, with most major composers, from the mid to late 18th century onwards, writing string quartets.

The string quartet was developed into its current form by the Austrian composer Joseph Haydn, with his works in the 1750s establishing the genre. Ever since Haydn's day the string quartet has been considered a prestigious form and represents one of the true tests of the composer's art. With four parts to play with, a composer working in anything like the classical key system has enough lines to fashion a full argument, but none to spare for padding. The closely related characters of the four instruments, moreover, while they cover in combination an ample compass of pitch, do not lend themselves to indulgence in purely colouristic effects. Thus, where the composer of symphonies commands the means for textural enrichment beyond the call of his harmonic discourse, and where the concerto medium offers the further resource of personal characterization and drama in the individual-pitted-against-the-mass vein, the writer of string quartets must perforce concentrate on the bare bones of musical logic. Thus, in many ways the string quartet is pre-eminently the dialectical form of instrumental music, the one most naturally suited to the activity of logical disputation and philosophical enquiry.

Quartet composition flourished in the Classical era, with Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven and Franz Schubert following Haydn in each writing a number of quartets. A slight slackening in the pace of quartet composition occurred in the later 19th century, in part due to a movement away from classical forms by composers such as Franz Liszt, Richard Wagner and Richard Strauss, though it received a resurgence in the 20th with the Second Viennese School, Béla Bartók, Dmitri Shostakovich and Elliott Carter producing highly regarded examples of the genre. In the 21st century it remains an important and refined musical form.

The standard structure for a string quartet is four movements, with the 1st movement in Sonata form, Allegro, in the tonic key; 2nd movement is a slow movement, in the subdominant key; 3rd movement is a Minuet and Trio, in the tonic key; and the 4th movement is often in Rondo form or Sonata rondo form, in the tonic key.

Some quartets play together for many years in ensembles which may be named after the first violinist (e.g. the Takács Quartet), a composer (e.g. the Borodin Quartet) or a location (e.g. the Budapest Quartet). Well-known string quartets can be found in the list of string quartet ensembles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียงสายเป็นวงดนตรีดนตรีสี่สายผู้เล่น – ผู้เล่นไวโอลิน 2 ผู้เล่นวิโอลา และ cellist – หรือเขียนการดำเนินการ โดยกลุ่มดังกล่าว เสียงสตริงที่เป็นหนึ่งวงหอโดดเด่นที่สุดในดนตรีคลาสสิก กับคีตกวีสำคัญมากที่สุด จากที่กลางถึงปลายศตวรรษที่ 18 เป็นต้นไป เขียน quartets สายอักขระเสียงสตริงที่ได้รับการพัฒนาในรูปแบบปัจจุบันโดยนักประพันธ์ชาวออสเตรียโจเซฟไฮเดิน กับผลงานของเขาใน 1750s การกำหนดประเภทการ ตั้งแต่วันของไฮเดินสายเสียงมี การพิจารณาแบบอันทรงเกียรติและแสดงถึงหนึ่งการทดสอบจริงของศิลปะของนักประพันธ์ ส่วนสี่เล่นกับ ทำงานอะไรเช่นระบบคีย์คลาสสิกแต่งมีบรรทัดพอแฟชั่นอาร์กิวเมนต์ทั้งหมด แต่ไม่มีอะไหล่สำหรับระยะห่าง ตัวที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดของเครื่อง 4 นอก ในขณะที่พวกเขาครอบคลุมรวมอาณาเขตกว้างขวางของสนาม ไม่ยืมตัวเองปลดปล่อยในลักษณะ colouristic เพียงอย่างเดียว ดังนั้น ผู้ประพันธ์ซิมโฟนีของคำสั่งวิธีการสำหรับ textural โดดเด่นนอกเหนือจากการโทรของวาทกรรมที่มีค่าของเขา และกลางคอนแชร์โตมีทรัพยากรเพิ่มเติมของคุณลักษณะส่วนบุคคลและละครในหลอดเลือดดำบุคคล pitted-กับเดอะมวล ผู้เขียนของสตริ quartets ต้อง perforce เน้นมุ่งของตรรกะดนตรี ดังนั้น ในเสียงสตริงคือก่อนคน แบบ dialectical ดนตรีบรรเลง ธรรมชาติเหมาะกิจกรรม disputation ตรรกศาสตร์และปรัชญาถามองค์ประกอบของเสียงความเจริญรุ่งเรืองในยุคคลาสสิก Wolfgang สมเด็จโรงแรมโมสาร์ท ลุดวิกแห่งแวนบีโธเฟน และ Franz Schubert ตามไฮเดินละเขียนจำนวน quartets ตัวเล็ก slackening ในจังหวะของเสียงประกอบเกิดในศตวรรษต่อมา ในส่วนการเคลื่อนไหวออกจากรูปแบบคลาสสิกโดยคีตกวีเช่น Franz ลิสท์อพาร์ต ริชาร์ดวากเนอร์ และริชาร์ดสโทรส แม้ว่าจะได้รับรีเซอร์เจนซ์ใน วันที่ 20 มีสองเวียนเนเซโรงเรียน Béla Bartók, Dmitri Shostakovich และ คาร์เตอร์ตผลิตสูงถือว่าตัวอย่างของประเภท ในศตวรรษที่ 21 ก็ยังคงสำคัญ และกลั่นดนตรีแบบโครงสร้างมาตรฐานสำหรับเสียงสตริงเป็นความเคลื่อนไหว 4 มีการเคลื่อนไหวที่ 1 ในโซ Allegro คีย์โทนิก 2 เคลื่อนไหวเป็นการเคลื่อนไหวช้า คีย์ subdominant เคลื่อนไหว 3 เป็น Minuet และทริโอ ในโทคีย์ และการเคลื่อนไหว 4 มักจะเป็นในฟอร์ม Rondo หรือ rondo โซ ในโทคีย์บาง quartets เล่นด้วยกันหลายปีในวงการซึ่งอาจมีชื่อ violinist แรก (เช่นเสียง Takács), ประพันธ์ (เช่นเสียง Borodin) หรือตำแหน่งที่ตั้ง (เช่นเสียงบูดาเปสต์) สามารถพบ quartets สายที่รู้จักกันดีในรายการของวงสตริงเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สตริงเป็นวงดนตรีในสี่ผู้เล่นสตริง - สองผู้เล่นไวโอลินเล่นไวโอลินและเชลโล - หรือชิ้นส่วนที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่จะดำเนินการโดยกลุ่มดังกล่าว สี่สตริงเป็นหนึ่งในที่โดดเด่นที่สุดตระการตาในดนตรีคลาสสิกกับนักประพันธ์เพลงที่สำคัญที่สุดจากช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่ 18 เป็นต้นไปเขียนเชือก quartets. วงสตริงที่ได้รับการพัฒนาเป็นรูปแบบปัจจุบันโดยนักแต่งเพลงชาวออสเตรียโจเซฟไฮเดินด้วย ผลงานของเขาในยุค 1750 สร้างประเภท นับตั้งแต่วันไฮวงสตริงได้รับการพิจารณารูปแบบที่มีชื่อเสียงและเป็นหนึ่งในการทดสอบที่แท้จริงของศิลปะของนักแต่งเพลง ด้วยสี่ส่วนที่จะเล่นกับนักแต่งเพลงที่ทำงานในสิ่งที่ต้องการระบบที่สำคัญคลาสสิกที่มีมากพอที่จะสายแฟชั่นอาร์กิวเมนต์เต็ม แต่ไม่มีผู้ใดที่จะสำรองไว้สำหรับการขยาย ตัวละครที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดในสี่ของตราสารยิ่งไปกว่านั้นในขณะที่พวกเขาครอบคลุมในการรวมกันเข็มทิศกว้างขวางของสนามไม่ยืมตัวให้ปล่อยตัวในลักษณะ colouristic อย่างหมดจด ดังนั้นที่แต่งซิมโฟนีคำสั่งวิธีการสำหรับการตกแต่งเนื้อสัมผัสที่เกินกว่าการเรียกร้องของวาทกรรมฮาร์โมนิของเขาและที่กลางประสานเสียงมีทรัพยากรต่อไปของตัวละครส่วนบุคคลและการละครในแต่ละ-หลุม-กับที่มวลเส้นเลือดนักเขียน ของเชือก quartets ต้อง Perforce สมาธิในกระดูกเปลือยของตรรกะดนตรี ดังนั้นในหลาย ๆ วงสตริงเป็นก่อนอย่างเห็นได้ชัดในรูปแบบวิภาษของดนตรีที่มากที่สุดคนหนึ่งเป็นธรรมชาติเหมาะกับการทำงานของการอภิปรายเชิงตรรกะและสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมปรัชญา. องค์ประกอบสี่เจริญรุ่งเรืองในยุคคลาสสิกกับโวล์ฟกังอะมาเดอุสโมซาร์ท, ลุดวิกฟานเบโธเฟน ฟรานซ์ชูเบิร์ตและไฮต่อไปนี้ในการเขียนแต่ละจำนวน quartets หย่อนยานเล็กน้อยในการก้าวขององค์ประกอบสี่ที่เกิดขึ้นในภายหลังศตวรรษที่ 19 ในส่วนหนึ่งเนื่องจากการเคลื่อนไหวออกไปจากรูปแบบคลาสสิกโดยนักประพันธ์เพลงเช่น Franz Liszt, ริชาร์ดวากเนอร์และริชาร์ดสเตราส์แม้ว่ามันจะได้รับการฟื้นฟูใน 20 ที่มีสอง โรงเรียนเวียนนาเบลาบาร์ต็อก, ตัวอ่อนและเอลเลียตคาร์เตอร์ผลิตได้รับการยกย่องเป็นตัวอย่างของประเภท ในศตวรรษที่ 21 มันก็ยังคงเป็นรูปแบบดนตรีที่สำคัญและการกลั่น. โครงสร้างมาตรฐานสำหรับวงสตริงสี่เคลื่อนไหวกับการเคลื่อนไหวที่ 1 ในรูปแบบโซนาต้า Allegro ในยาชูกำลังที่สำคัญ; การเคลื่อนไหวครั้งที่ 2 คือการเคลื่อนไหวช้าในคีย์ภาย; การเคลื่อนไหวที่ 3 คือการเต้นรำและสามในคีย์ยา; และการเคลื่อนไหว 4 มักจะเป็นในรูปแบบ Rondo หรือ Sonata รูปแบบ Rondo ในคีย์โทนิค. quartets บางคนเล่นด้วยกันมานานหลายปีในตระการตาซึ่งอาจจะตั้งชื่อตามนักไวโอลินครั้งแรก (เช่นTakácsสี่) นักแต่งเพลง (เช่น Borodin สี่ ) หรือสถานที่ (เช่นบูดาเปสต์สี่) ที่รู้จักกันดีเชือก quartets สามารถพบได้ในรายการตระการตาวงสตริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเครื่องสายบรรเลงดนตรีเป็นสี่สาย เล่นไวโอลิน และสองผู้เล่น ผู้เล่นวิโอล่าและเชลโล่–หรือชิ้นส่วนที่เขียนเป็น ขับร้องโดย เช่นกลุ่ม วงเครื่องสายเป็นหนึ่งในที่โดดเด่นที่สุดในห้อง ตระการตาในเพลงคลาสสิก กับคีตกวีรายใหญ่ที่สุดจากกลางถึงปลายศตวรรษที่ 18 เป็นต้นมา เขียนข้อความ คว ตท .

วงเครื่องสายที่ถูกพัฒนาขึ้นในรูปแบบปัจจุบัน โดยนักแต่งเพลงชาวออสเตรียฟรานซ์ โจเซฟ ไฮเดิน กับผลงานในคริสต์ทศวรรษ 1730 สร้างประเภท ตั้งแต่ไฮวันวงเครื่องสายได้ถูกถือว่าเป็นฟอร์มที่มีชื่อเสียงและเป็นหนึ่งในบททดสอบที่แท้จริงของคีตกวีศิลป์ กับสี่ส่วนที่จะเล่นกับเป็นนักแต่งเพลง ทำงานอะไร เช่น ระบบคีย์คลาสสิกมีเส้นพอแฟชั่นการโต้เถียงกันเต็ม แต่ไม่มีอะไหล่ สำหรับช่องว่างภายใน ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับตัวละครทั้งสี่เครื่องมือ นอกจากนี้ในขณะที่พวกเขาครอบคลุมในการรวมกันเป็นเข็มทิศกว้างขวาง สนาม ไม่ยืมตัวเองเพื่อความลุ่มหลงในผลหมดจด colouristic . ดังนั้นที่แต่งเพลงซิมโฟนีของคำสั่งวิธีการบำรุงเนื้อนอกเหนือวาทกรรมกระแสฮาร์มอนิกของเขา และที่เสนอเพิ่มเติมของคอนแชร์โตกลางทรัพยากรบุคคลคุณสมบัติและการละครในแต่ละหลุมกับมวลเส้นเลือด , นักเขียนของสตริงคว ตทต้องด้วยความจำเป็นฝักใฝ่กระดูกเปลือยของตรรกะ , ดนตรี ดังนั้นในหลายๆวงเครื่องสายเป็น pre เด่นรูปแบบของวิภาษบรรเลงดนตรี คนส่วนใหญ่ย่อมเหมาะกับกิจกรรมของโต้เถียงตรรกะและปรัชญาถาม

สี่องค์ประกอบความเจริญรุ่งเรืองในยุคหลังคลาสสิคด้วย Wolfgang Amadeus Mozart , Franz Schubert และ Ludwig van Beethoven ต่อไปนี้ไฮเดินในแต่ละเขียนหมายเลขของคว ตท .ร่องเล็กน้อยในจังหวะขององค์ประกอบสี่เกิดขึ้นในภายหลังศตวรรษที่ 19 ในส่วนหนึ่งเนื่องจากการเคลื่อนไหวจากรูปแบบคลาสสิกโดยคีตกวีเช่น วลาดิเมียร์ คอซลอฟ ริชาร์ด วากเนอร์ และริชาร์ด สเตราส์ แม้จะได้รับการฟื้นตัวในศตวรรษที่ 20 กับโรงเรียนเวียนนา 2 เฮราบาร์แบรินีดิมิทรีชอสตาโกวิช Elliott , และ คาร์เตอร์ผลิตถือว่าสูงตัวอย่างของประเภทในศตวรรษที่ 21 มันยังคงอยู่ที่สำคัญและรูปแบบดนตรีที่กลั่น .

โครงสร้างมาตรฐานสำหรับเครื่องสายสี่ท่อน กับ 1 การเคลื่อนไหวของโซนาตา , Allegro , คีย์ยา ; 2 เคลื่อนไหวช้าเคลื่อนไหวในคีย์ซับโดมินันท์ ; 3 เป็นน้องสาวหรือพี่สาวสามและในคีย์ โทนิค และการเคลื่อนไหวที่ 4 มักจะเป็นในรูปแบบหรือรูปแบบ Rondo Rondo โซนาตาในคีย์ยา

บาง คว ตทเล่นด้วยกันหลายปีในตระการตาซึ่งอาจจะตั้งชื่อตามนักไวโอลินครั้งแรก ( เช่นตาก . kgm CS สี่ ) , นักแต่งเพลง ( เช่น Borodin สี่ ) หรือสถานที่ ( เช่นสี่บูดาเปสต์ ) สตริงคว ตทรู้จักกันดีสามารถพบได้ในรายการของเครื่องสายตระการตา .