Appadurai’s framework revolves arou

Appadurai’s framework revolves around the analytical trope of disjuncture (p. 32). He
constantly warns us that the ‘new global cultural economy has to be seen as a complex,
overlapping, disjunctive order’. Disjuncture and related words appear repeatedly in the
essay, on pp. 32, 33, 35, 37, 39, 41, 43, 44, 46, and 47. There are also related terms,
such as chaos, fractal, fractured, non-isomorphic, etc. He believes that focusing on
disjuncture provides a powerful criticism of Marxist models that give ordered causal
priority to capital accumulation and class relations because they are ‘inadequately quirky’
(p. 33). In particular, this ‘complex, overlapping, disjunctive order’ can no longer ‘be
understood in terms of existing center-periphery models (even those that might account
for multiple centers and peripheries)’ (p. 32).
Appadurai’s meta theory of disjuncture centers on what he schematically characterizes
as ‘five dimensions of global cultural flows’ (the previously mentioned ‘scapes’). He
assures us that they interrelate but are not causally ordered (being disjunctive). Here, it
is worth noting a confusion in the scapes terminology. Scapes, by analogy to landscapes,
are the results of processes, given material shape and meaning by human action.1 Scapes
are distributions at any given time, results of processes, but are not the processes themselves.
The processes, we assume, are specifiable flows, mobilities, and relations. But this
distinction is not always made clear, with the consequent problem that observation of
the patterned distribution (people consuming a diaspora’s media products, say) is taken
for specification of the flow or relation (the diaspora’s history and its culture industries),
which may not in fact have been deeply investigated.
Appadurai’s exposition of scapes is filled with complex and rich analytical remarks,
about which we can hardly do justice here. The key conceptual framework is a strong
contrast between stability (implicitly, lack of action) and movement, with the latter but
not the former seen as worthy of political and cultural analysis of action, relation, and
change.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรอบของ Appadurai revolves รอบ trope วิเคราะห์ของ disjuncture (p. 32) เขา
เตือนเราตลอดเวลาที่ ' เศรษฐกิจวัฒนธรรมใหม่มีให้เห็นเป็นที่ซับซ้อน,
สั่งเหลื่อม disjunctive'. Disjuncture และคำที่เกี่ยวข้องปรากฏซ้ำ ๆ ในการ
เรียง บนนำ 32, 33, 35, 37, 39, 41, 43, 44, 46 และ 47 นอกจากนี้ยังมีเงื่อนไขที่เกี่ยวข้อง,
เช่นวุ่นวาย เศษส่วน fractured ไม่ใช่ isomorphic ฯลฯ เขาเชื่อที่เน้นบน
disjuncture ให้วิจารณ์ประสิทธิภาพของรูปแบบ Marxist ที่ให้สั่งสาเหตุ
ความสำคัญกับทุนสะสมและระดับความสัมพันธ์เพราะเป็น
(p. 33) 'inadequately มอนสเตอร์ที่เล่นโวหาร' โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 'ซับซ้อน เหลื่อม disjunctive ใบสั่งนี้' ไม่สามารถ ' ได้
เข้าใจในรุ่นยสปริงศูนย์ที่มีอยู่ (แต่อาจบัญชี
หลายศูนย์และ peripheries)' (p. 32) .
ทฤษฎีของ Appadurai meta disjuncture ศูนย์กลางอะไรเขา schematically ระบุลักษณะ
เป็น '5 ขนาดของกระแสวัฒนธรรมโลก' (กล่าวถึงก่อนหน้านี้ ' scapes') เขา
เรามั่นใจว่า พวกเขา interrelate แต่จะไม่ causally สั่ง (ถูก disjunctive) ที่นี่ มัน
เป็นความสับสนในคำศัพท์ scapes เร็ว ๆ Scapes โดยเปรียบเทียบกับภูมิประเทศ,
คือผลลัพธ์ของกระบวนการ กำหนดรูปร่างวัสดุและความหมายมนุษย์ action.1 Scapes
การกระจายที่มีกำหนด เวลา ผลลัพธ์ของกระบวนการ แต่มีกระบวนการตัวเองไม่
เราสมมติ มีกระบวนการ ขั้นตอนการ specifiable, mobilities และความสัมพันธ์ แต่นี้
ความแตกต่างไม่เสมอจะล้าง ปัญหาผลลัพธ์ที่สังเกตของ
กระจายมีลวดลาย (คนใช้ของพลัดถิ่นสื่อผลิตภัณฑ์ พูด) ถูก
สำหรับข้อมูลจำเพาะของไหลหรือความสัมพันธ์ (ประวัติของพลัดถิ่นและของอุตสาหกรรมวัฒนธรรม),
ซึ่งอาจไม่จริงได้แล้วลึกสืบสวนได้
เต็มไป ด้วยความซับซ้อน และหลากหลายวิเคราะห์ถ้อย นิทรรศการของ Appadurai scapes
เกี่ยวกับที่ที่เราสามารถไม่ทำความยุติธรรมที่นี่ กรอบแนวคิดสำคัญคือ แรง
ความแตกต่างระหว่างความมั่นคง (นัย ขาดการดำเนินการ) และการเคลื่อนไหว แต่หลัง
ไม่เดิมเห็นเป็นคุณค่าของการวิเคราะห์ทางการเมือง และวัฒนธรรมของการกระทำ ความสัมพันธ์ และ
เปลี่ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบ Appadurai หมุนรอบเปรียบเทียบวิเคราะห์ของ disjuncture (พี. 32) เขา
อย่างต่อเนื่องเตือนเราว่าเศรษฐกิจวัฒนธรรมใหม่ทั่วโลกจะต้องมีการมองว่าเป็นที่ซับซ้อน
ทับซ้อนกันเพื่อลักษณะที่แยก ' คำ Disjuncture และที่เกี่ยวข้องปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกใน
เรียงความที่ได้ pp. 32, 33, 35, 37, 39, 41, 43, 44, 46, และ 47 นอกจากนี้ยังมีคำที่เกี่ยวข้อง,
เช่นความสับสนวุ่นวาย, เศษส่วน, ร้าวไม่ isomorphic ฯลฯ เขาเชื่อว่าการมุ่งเน้นไปที่
disjuncture ให้คำติชมที่มีประสิทธิภาพของรูปแบบมาร์กซ์ที่ให้สั่งสาเหตุ
ความสำคัญกับการสะสมทุนและชั้นความสัมพันธ์เพราะพวกเขาจะ 'เล่นโวหารอย่างไม่พอเพียง'
(พี. 33) โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้ซับซ้อนทับซ้อนกันเพื่อลักษณะที่แยก 'ไม่สามารถ' จะ
เข้าใจในแง่ของการที่มีอยู่รุ่นกลางรอบ (แม้กระทั่งผู้ที่อาจบัญชี
สำหรับศูนย์หลายและร่ำรวย) '(พี. 32)
ทฤษฎีเมตา Appadurai ของ disjuncture ศูนย์ในสิ่งที่เขาแผนผังลักษณะ
เป็น 'ห้าขนาดของกระแสวัฒนธรรมโลก (ที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้' ภูมิ ') เขา
ทำให้เรามั่นใจว่าพวกเขาข้อง แต่ไม่ได้มีคำสั่งให้เหตุผล (เป็นลักษณะที่แยกออก) ที่นี่มัน
เป็นมูลค่า noting ความสับสนในคำศัพท์ภูมิ ยินดีโดยเปรียบเทียบกับภูมิประเทศที่
เป็นผลของกระบวนการรูปร่างวัสดุที่กำหนดและความหมายโดยยินดี action.1 มนุษย์
มีการกระจายในเวลาใดก็ตามผลของกระบวนการ แต่ไม่ได้กระบวนการของตัวเอง
กระบวนการเราสมมติเป็น specifiable กระแสเคลื่อนที่และความสัมพันธ์ แต่
ความแตกต่างไม่ได้ทำชัดเจนเสมอกับปัญหาที่เกิดขึ้นสังเกตว่า
การกระจายลวดลาย (คนบริโภคผลิตภัณฑ์สื่อพลัดถิ่นของพูด) จะได้รับ
สำหรับคุณสมบัติของการไหลหรือความสัมพันธ์ (ประวัติศาสตร์พลัดถิ่นและอุตสาหกรรมวัฒนธรรมของมัน)
ซึ่งอาจจะ ไม่ได้อยู่ในความเป็นจริงที่ได้รับการตรวจสอบลึก
นิทรรศการ Appadurai ของภูมิที่เต็มไปด้วยข้อสังเกตในการวิเคราะห์ที่ซับซ้อนและหลากหลาย
เกี่ยวกับการที่เราแทบจะไม่สามารถทำเพื่อความยุติธรรมที่นี่ กรอบแนวคิดที่สำคัญคือมีความแข็งแกร่ง
ความแตกต่างระหว่างความมั่นคง (โดยปริยายขาดของการดำเนินการ) และการเคลื่อนไหวกับหลัง แต่
ไม่เคยมองว่าเป็นความคุ้มค่าของการวิเคราะห์ทางการเมืองและวัฒนธรรมของการดำเนินความสัมพันธ์และ
การเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

appadurai กรอบหมุนรอบรูปแบบวิเคราะห์ของการตัดขาด ( หน้า 32 ) เขาเตือนเราว่า
ตลอดเวลา ' วัฒนธรรมเศรษฐกิจใหม่ทั่วโลกได้เห็นเป็นซับซ้อน
ซ้อน สั่ง ' ดิซจัง . การตัดขาดและที่เกี่ยวข้องกับคำที่ปรากฏบ่อยๆใน
เรียงความ , pp . 32 , 33 , 35 , 37 , 39 , 41 , 43 , 44 , 46 และ 47 นอกจากนี้ยังมีที่เกี่ยวข้องกับเงื่อนไข
เช่นความวุ่นวาย , เศษส่วน , หักไม่ใช่พวกเรา ฯลฯ เขาเชื่อว่า เน้น
การตัดขาดให้วิจารณ์ที่มีประสิทธิภาพของรูปแบบมาร์กซ์ให้ความสำคัญกับสาเหตุ
สั่งสะสมทุนและระดับความสัมพันธ์ เพราะพวกเขาเป็น ' ไม่เพียงพอที่จะเบ๊อะ '
( หน้า 33 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้ซับซ้อน ซ้อน สั่ง ' ดิซจังไม่ต้อง
เข้าใจในแง่ของเดิมศูนย์รอบนอกรุ่น ( แม้ผู้ที่อาจบัญชี
ศูนย์หลายรอบ ) ( หน้า 32 )
appadurai ของ Meta ทฤษฎีศูนย์การตัดขาดสิ่งที่เขาแผนผัง characterizes
" ห้ามิติของกระแสวัฒนธรรมโลก ' ( ก่อนหน้านี้กล่าวถึง ' ยินดี ' ) เขายืนยันกับเราว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน
แต่ไม่ได้อยู่ตามลำพังสั่ง ( ดิซจัง )ที่นี่มัน
เป็นมูลค่า noting ความสับสนในทิวทัศน์ศัพท์ ทิวทัศน์โดยคล้ายคลึงกับภูมิประเทศ
คือ ผลลัพธ์ของกระบวนการ ให้รูปร่างวัสดุและความหมายจากการกระทำของมนุษย์ ที่ 1 ยินดี
มีการแจกแจงในเวลาใดก็ตาม ผลลัพธ์ของกระบวนการ แต่ไม่มีกระบวนการตัวเอง
กระบวนการ เราถือว่า เป็นเฉพาะเจาะจง ( mobilities และความสัมพันธ์ แต่นี่
ความแตกต่างไม่ได้ทำให้ชัดเจนด้วย เนื่องจากปัญหาที่สังเกตของ
ลวดลายกระจาย ( ผู้บริโภคผลิตภัณฑ์ สื่อของพลัดถิ่นพูด ) ถ่าย
สำหรับคุณสมบัติของการไหลหรือความสัมพันธ์ ( ประวัติของพลัดถิ่นและของอุตสาหกรรมวัฒนธรรม ) ซึ่งอาจจะไม่ใช่ความจริง

ได้ทำการศึกษาอย่างลึกซึ้งappadurai ปกรณ์ของทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน และความเห็นเชิงวิเคราะห์ที่อุดมไปด้วย
ซึ่งเราไม่ได้ทำยุติธรรมที่นี่เลย กรอบแนวคิดที่สำคัญคือความแตกต่างระหว่างความมั่นคงแข็งแรง
( โดยปริยาย ขาดการกระทำและการเคลื่อนไหวกับหลังแต่
ไม่อดีตเห็นคุณค่าของการวิเคราะห์การเมือง และวัฒนธรรมของการกระทำ , ความสัมพันธ์ , และ
เปลี่ยน