아낀다[너를 다 알고 싶어]Seventeen fics and s

아낀다
[너를 다 알고 싶어]
Seventeen fics and shit.
TABLE OF CONTENTS SAY THE NAME, SEVENTEEN! ARCHIVE
[F] I Don’t Dance
Title: I Don’t Dance
Pairing: Soonchan (Soonyoung x Chan)
Length: 2,184 words
Summary: High school!AU in which Soonyoung needs another body on the dance team and Chan’s the perfect candidate. Only problem is that Chan refuses to dance.
A/N: Because this ship is adorable??
“Oh! Dance team!” Hansol exclaimed as he and his three freshmen friends walked around the club fair. He nudged Chan. “You like to dance, right? You should join!”
Chan glanced over at the booth and gulped, a bit intimidated by the upperclassmen that sat at the table. “Uh.. I’ll pass..”
“Why?” Seungkwan asked loudly, almost drawing attention to them. “It seems like fun! And the upperclassmen aren’t so scary!”
“Yeah,” Chan coughed as he scratched the back of his neck as he nervously glanced back at the table. “But.. I don’t dance anymore..”
“Oh, right..” Minghao nodded. “Not ever since–”
“Hyung I said not to talk about it anymore!” Chan pouted as he kept walking around with his friends, avoiding gazes of the other booths and older students that kept trying to talk to them.
Unlike his friends, Chan didn’t want to be here. Seungkwan shook and greeted everyone, including some teachers, who waved and asked if the four were interested in joining. He even accepted the fliers and free pens they offered. “What? My mom taught me to never miss opportunities, even if all I get are free supplies!”
Hansol already registered for the Science Honor Society, along with the Astronomy Club, and the Anime club, which was the only club Seungkwan refused to be dragged into.
Minghao branched off as he walked to the Dance Team himself and even the Wushu and Martial Arts Club, which just happened to be one of his many talents. “Chan, you should pick something though.. and something you like..”
–
Soonyoung sat at the booth with Junhui and a smile plastered on his face. “This is so exciting, Junnie!” He kicked his feet in his chair as he almost made the things on the display table fall. Luckily, Junhui was able to catch them in time.
Junhui sighed. “Just don’t scare people this time, okay? I’m pretty sure Jihoon created that A cappella Team just because you kept scaring him with your enthusiasm.”
Soonyoung frowned as he pushed Junhui. “Hey, he just happened to like singing more than dancing, and I respect that.” He turned his head and spotted Chan with his friends. This underclassmen looked a bit more intimidated than the others, but Soonyoung sensed some dancing vibes from him.
“Stop staring them down too!” Junhui added. “We didn’t get Seokmin because of your creepy stares either!”
“He just happened to be more interested in singing like Jihoon! Which, again, I respect wholeheartedly.”
He kept a close eye on Chan, especially when he saw one of his tall friends approach their table. Minghao talked to Junhui about the program and joined immediately. He ran back to Chan and his group and Soonyoung noticed that small smile Chan had.
“Well, if we can’t make them come to us, I guess we’ll just come to them.”
–
Soonyoung never had the chance to run up to Chan and beg him to join, which seemed like a good idea in his head. He gained a few people though, which he was happy with.
“We got more than last year, which is good!” Junhui pointed out as it was audition day. Soonyoung sat there, impatiently tapping his pen against his clipboard as he waited for the next candidate.
Unlike previous years, Soonyoung made it so that walk-ins can gladly audition if they so desired. He changed this, in hopes to see Chan.
To his surprise, he did see Chan, only to watch him walk to the bleachers where him and his two other friends sat as Minghao waited in line. Soonyoung frowned to himself, but still watched the auditions as planned.
Maybe Chan would change his mind.
–
“You guys need to stop forcing me, because it’s not happening,” Chan moped.
Hansol laughed as he slapped Chan’s back. “Oh hush, we’re only here to support Minghao!”
“But if you want to audition too, by all means, go for it!” Seungkwan snickered. “We brought an extra banner for you just in case.“
Chan looked to see that his two older friends had banners with Minghao’s name on it and the two cheered loudly as it was Minghao’s turn to audition in front of Soonyoung and Junhui.
Soonyoung was already informed about Minghao’s breakdancing and how he’s been dancing since he was a child, but seeing it up close was pretty impressive. The underclassman may not be much of a talker, but his moves spoke for him.
Immediately after Minghao finished, Soonyoung clapped and said he was accepted onto the team. Hansol and Seungkwan screamed loudly as they raised their bboy’s banner and stood up from the stands.
Chan stood up and cheered as well, less intimidated as he saw the blond one pull Minghao in for a hug and the brunette patted his back.
Chan convinced his friends to stay with him as Minghao sat with them and the four watched others audition. What really struck him was how encouraging the blond one, notably the team captain, was to the other auditions.
The others were moved as well, enough so for Seungkwan to run down and audition on the spot. Chan and Minghao groaned as they covered their faces in embarrassment and Hansol claps and cheers his best friend from afar.
He performed his favourite choreographed dance from After School, an idol group he keeps tabs on, and the two judges smiled and cheered him on, Soonyoung even clapped and sang the song he was performing.
By the end, Soonyoung ran up to Seungkwan, happily laughing, and hugged him. “I think you might have done better than the original performance,” he said with an eye smile.
Seungkwan ran back, ecstatic and he pull Chan by his shirt collar. “Dude, you have to audition! Soonyoung and Junhui are the two nicest hyungs ever!”
Chan looked passed his friend’s head, seeing Soonyoung and Junhui sit back at their chairs looking at their clipboards, as if they were waiting for him. Which they were. Soonyoung made sure to glance in his peripheral at Chan.
“I can’t,” Chan sighed as he pulled Seungkwan’s hands off of his shirt and he ran down and out of the gymnasium.
–
It’s been a few weeks after the dance auditions and Chan waited in the hallway outside of the Biology classroom, waiting for Hansol who was chatting with his teacher about community service.
After school, he noticed the hallways were dead, upperclassmen and underclassmen alike were either on their way home or at their extracurricular. Minghao was at his Dance Team practice, Seungkwan with his Chorus for an after school rehearsal. Hansol’s Astronomy class was in a few and Chan offered to walk with him to the planetarium before he went home.
Just his luck, Soonyoung turned the corner, holding his duffle bag of spare clothes he changes into after dance practice. Chan’s face reddened as he pulled his phone out and pretended to be busy, mindlessly scrolling through his apps.
“Hey,” Soonyoung smiled as he approached Chan. The younger one looked up and gave a small smile, locking his phone and putting it in his back pocket, giving a shy wave. “What are you up to?”
“Ah,” Chan coughed. “Just… waiting for my friend.” He pointed to the classroom and Soonyoung peaked in, seeing that Hansol was having an intense conversation about his Arabidopsis plants.
His gaze went back to Chan. “He seems like he’s going to be a while..” That’s when it hit Soonyoung. “What’s your name again? Chan, right?” The younger one stayed quiet and nodded. Soonyoung smiled and formally introduced himself. “Well, I have dance practice in a few. Do you wanna tag along? Hansol usually stops by to get Minghao, so he can get you there too.”
How could Chan resist this kind invitation, with an additional eye smile that made him blush even more. With no choice, Chan nodded and followed the older to one of the practice rooms behind the gym.
Glancing around the room, Chan didn’t recognize the faces. He hid behind Soonyoung, gripping his shirt. The older noticed and smiled before whispering, “It’s okay, they’re nice.” He put his bags down and led the younger towards the others.
Minghao noticed and waved at the two as he was talking to Junhui. Chan exhaled in relief, happy to see a familiar face. “Are you joining us today?”
“He’s just going to be observing today,” Soonyoung answered in reply, ruffling Chan’s hair. “But he’s welcome to jump in anytime,” he smiled. Chan felt his cheeks grow warmer. His back leaned against the wall adjacent to the mirror wall as practice began.
Chan has never seen anyone as intense and compassionate when it came to dancing like Soonyoung. He watched as the blond had beads of sweat stream down as he overlooked the others, seeing they were in sync with the routine.
Every now and then, they made eye contact, and Chan got a glimpse of that eye smile that made Chan drawn into Soonyoung. He tried to focus on the mirror, but his eyes always wandered back to Soonyoung.
It was break time when the two talked once more. Soonyoung sat down with Chan, wiping his forehead with the towel in hand. “What do you think?” He panted as he watched the members either lean against the wall or walk out to grab water.
Chan turned his head and he felt his heart beat faster than usual, odd he noted. He nodded. “You guys are really good.”
A small smile appeared on Soonyoung’s face as he looked at the ground and extended his legs out on the floor. “Thanks, but we still have a long way to go.” He looked at Chan and patted his shoulder. “We’d be better if we had another dancer too,” he winked.
Nearing the end, Hansol joined Chan against the wall, waiting for Minghao so they can all walk home together. Looking over, Hansol was mimicking the dance moves in his seat. “I had a go at it once,” he said, pushing up his glasses. “Soonyoung h

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

아낀다[너를 다 알고 싶어]Seventeen fics and shit.TABLE OF CONTENTS SAY THE NAME, SEVENTEEN! ARCHIVE[F] I Don’t DanceTitle: I Don’t DancePairing: Soonchan (Soonyoung x Chan)Length: 2,184 wordsSummary: High school!AU in which Soonyoung needs another body on the dance team and Chan’s the perfect candidate. Only problem is that Chan refuses to dance.A/N: Because this ship is adorable??“Oh! Dance team!” Hansol exclaimed as he and his three freshmen friends walked around the club fair. He nudged Chan. “You like to dance, right? You should join!”Chan glanced over at the booth and gulped, a bit intimidated by the upperclassmen that sat at the table. “Uh.. I’ll pass..”“Why?” Seungkwan asked loudly, almost drawing attention to them. “It seems like fun! And the upperclassmen aren’t so scary!”“Yeah,” Chan coughed as he scratched the back of his neck as he nervously glanced back at the table. “But.. I don’t dance anymore..”“Oh, right..” Minghao nodded. “Not ever since–”“Hyung I said not to talk about it anymore!” Chan pouted as he kept walking around with his friends, avoiding gazes of the other booths and older students that kept trying to talk to them.Unlike his friends, Chan didn’t want to be here. Seungkwan shook and greeted everyone, including some teachers, who waved and asked if the four were interested in joining. He even accepted the fliers and free pens they offered. “What? My mom taught me to never miss opportunities, even if all I get are free supplies!”Hansol ลงทะเบียนสำหรับวิทยาศาสตร์เกียรติสังคม พร้อมดาราคลับ และคลับการ์ตูน ซึ่งเป็นคลับเฉพาะ Seungkwan ปฏิเสธที่จะลากไปMinghao branched ปิดเป็นเขาเดินในทีมเต้นเอง และแม้แต่อันดับ และ คลับ ศิลปะการต่อสู้ที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นหนึ่งในความสามารถของเขามาก "จันทร์ คุณควรเลือกบางสิ่งบางอย่างแม้ว่า... และสิ่งที่คุณชอบ.."–Soonyoung วันเสาร์ที่บูธจุนและปูนหน้ายิ้ม "นี้ไม่ให้น่าตื่นเต้น Junnie" เขาเตะเท้าในเก้าอี้ของเขาเขาทำในสิ่งที่ในฤดูใบไม้ร่วงตารางแสดงเกือบ โชคดี จุนก็สามารถที่จะจับพวกเขาในเวลาจุนถอนหายใจ "เพียงอย่าตกใจคนเวลานี้ เอาล่ะ ฉันรัก Jihoon สร้างที่ cappella เป็นทีมเพียง เพราะคุณเก็บ scaring เขา ด้วยความกระตือรือร้น"Soonyoung frowned เป็นเขาผลักจุน "Hey เขาเกิดชอบร้องเพลงเต้นรำมากกว่า และที่เคารพ" เขาหันหัวของเขา และด่างจันกับเพื่อนของเขา Underclassmen นี้มอง intimidated บิตมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ แต่ Soonyoung ทรงไวบ์สไซท์ซีอิ้งเต้นรำบางอย่างจากเขา"หยุดจ้องมองพวกเขาลงไป" จุนที่เพิ่ม "เราไม่ได้รับ Seokmin เพราะคุณน่าขนลุก stares อย่างใดอย่างหนึ่ง! ""เขาเพิ่งเกิดขึ้นให้ความสนใจในการร้องเพลงเช่น Jihoon ซึ่ง อีก นับถือคำ"He kept a close eye on Chan, especially when he saw one of his tall friends approach their table. Minghao talked to Junhui about the program and joined immediately. He ran back to Chan and his group and Soonyoung noticed that small smile Chan had.“Well, if we can’t make them come to us, I guess we’ll just come to them.”–Soonyoung never had the chance to run up to Chan and beg him to join, which seemed like a good idea in his head. He gained a few people though, which he was happy with.“We got more than last year, which is good!” Junhui pointed out as it was audition day. Soonyoung sat there, impatiently tapping his pen against his clipboard as he waited for the next candidate.Unlike previous years, Soonyoung made it so that walk-ins can gladly audition if they so desired. He changed this, in hopes to see Chan.To his surprise, he did see Chan, only to watch him walk to the bleachers where him and his two other friends sat as Minghao waited in line. Soonyoung frowned to himself, but still watched the auditions as planned.Maybe Chan would change his mind.–“You guys need to stop forcing me, because it’s not happening,” Chan moped.Hansol laughed as he slapped Chan’s back. “Oh hush, we’re only here to support Minghao!”“But if you want to audition too, by all means, go for it!” Seungkwan snickered. “We brought an extra banner for you just in case.“Chan looked to see that his two older friends had banners with Minghao’s name on it and the two cheered loudly as it was Minghao’s turn to audition in front of Soonyoung and Junhui.Soonyoung was already informed about Minghao’s breakdancing and how he’s been dancing since he was a child, but seeing it up close was pretty impressive. The underclassman may not be much of a talker, but his moves spoke for him.Immediately after Minghao finished, Soonyoung clapped and said he was accepted onto the team. Hansol and Seungkwan screamed loudly as they raised their bboy’s banner and stood up from the stands.Chan stood up and cheered as well, less intimidated as he saw the blond one pull Minghao in for a hug and the brunette patted his back.Chan convinced his friends to stay with him as Minghao sat with them and the four watched others audition. What really struck him was how encouraging the blond one, notably the team captain, was to the other auditions.The others were moved as well, enough so for Seungkwan to run down and audition on the spot. Chan and Minghao groaned as they covered their faces in embarrassment and Hansol claps and cheers his best friend from afar.He performed his favourite choreographed dance from After School, an idol group he keeps tabs on, and the two judges smiled and cheered him on, Soonyoung even clapped and sang the song he was performing.By the end, Soonyoung ran up to Seungkwan, happily laughing, and hugged him. “I think you might have done better than the original performance,” he said with an eye smile.Seungkwan ran back, ecstatic and he pull Chan by his shirt collar. “Dude, you have to audition! Soonyoung and Junhui are the two nicest hyungs ever!”
Chan looked passed his friend’s head, seeing Soonyoung and Junhui sit back at their chairs looking at their clipboards, as if they were waiting for him. Which they were. Soonyoung made sure to glance in his peripheral at Chan.
“I can’t,” Chan sighed as he pulled Seungkwan’s hands off of his shirt and he ran down and out of the gymnasium.
–
It’s been a few weeks after the dance auditions and Chan waited in the hallway outside of the Biology classroom, waiting for Hansol who was chatting with his teacher about community service.
After school, he noticed the hallways were dead, upperclassmen and underclassmen alike were either on their way home or at their extracurricular. Minghao was at his Dance Team practice, Seungkwan with his Chorus for an after school rehearsal. Hansol’s Astronomy class was in a few and Chan offered to walk with him to the planetarium before he went home.
Just his luck, Soonyoung turned the corner, holding his duffle bag of spare clothes he changes into after dance practice. Chan’s face reddened as he pulled his phone out and pretended to be busy, mindlessly scrolling through his apps.
“Hey,” Soonyoung smiled as he approached Chan. The younger one looked up and gave a small smile, locking his phone and putting it in his back pocket, giving a shy wave. “What are you up to?”
“Ah,” Chan coughed. “Just… waiting for my friend.” He pointed to the classroom and Soonyoung peaked in, seeing that Hansol was having an intense conversation about his Arabidopsis plants.
His gaze went back to Chan. “He seems like he’s going to be a while..” That’s when it hit Soonyoung. “What’s your name again? Chan, right?” The younger one stayed quiet and nodded. Soonyoung smiled and formally introduced himself. “Well, I have dance practice in a few. Do you wanna tag along? Hansol usually stops by to get Minghao, so he can get you there too.”
How could Chan resist this kind invitation, with an additional eye smile that made him blush even more. With no choice, Chan nodded and followed the older to one of the practice rooms behind the gym.
Glancing around the room, Chan didn’t recognize the faces. He hid behind Soonyoung, gripping his shirt. The older noticed and smiled before whispering, “It’s okay, they’re nice.” He put his bags down and led the younger towards the others.
Minghao noticed and waved at the two as he was talking to Junhui. Chan exhaled in relief, happy to see a familiar face. “Are you joining us today?”
“He’s just going to be observing today,” Soonyoung answered in reply, ruffling Chan’s hair. “But he’s welcome to jump in anytime,” he smiled. Chan felt his cheeks grow warmer. His back leaned against the wall adjacent to the mirror wall as practice began.
Chan has never seen anyone as intense and compassionate when it came to dancing like Soonyoung. He watched as the blond had beads of sweat stream down as he overlooked the others, seeing they were in sync with the routine.
Every now and then, they made eye contact, and Chan got a glimpse of that eye smile that made Chan drawn into Soonyoung. He tried to focus on the mirror, but his eyes always wandered back to Soonyoung.
It was break time when the two talked once more. Soonyoung sat down with Chan, wiping his forehead with the towel in hand. “What do you think?” He panted as he watched the members either lean against the wall or walk out to grab water.
Chan turned his head and he felt his heart beat faster than usual, odd he noted. He nodded. “You guys are really good.”
A small smile appeared on Soonyoung’s face as he looked at the ground and extended his legs out on the floor. “Thanks, but we still have a long way to go.” He looked at Chan and patted his shoulder. “We’d be better if we had another dancer too,” he winked.
Nearing the end, Hansol joined Chan against the wall, waiting for Minghao so they can all walk home together. Looking over, Hansol was mimicking the dance moves in his seat. “I had a go at it once,” he said, pushing up his glasses. “Soonyoung h

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

아 낀 다
[ 너 를 다 알 고 싶 어 ]
เจ็ด FICS และอึ.
สารบัญพูดชื่อที่สิบเจ็ด! เก็บ
[F]
ผมไม่เต้นรำชื่อเรื่อง: ฉันไม่สนใจจับคู่: Soonchan (Soonyoung x Chan) ความยาว: 2184 คำย่อ: โรงเรียนมัธยมปลายในออสเตรเลียซึ่ง Soonyoung ความต้องการของร่างกายอื่นในทีมเต้นและชานผู้สมัครที่สมบูรณ์ ปัญหาเดียวก็คือชานปฏิเสธที่จะเต้น. A / N: เพราะเรือลำนี้เป็นที่น่ารัก ?? "โอ้! ทีมเต้น "Hansol อุทานออกมาในขณะที่เขาและเพื่อนสามคนของเขานักศึกษาเดินไปรอบ ๆ สโมสรยุติธรรม เขาสะกิดจันทร์ "คุณชอบที่จะเต้นใช่มั้ย? คุณควรจะเข้าร่วม! "จันชำเลืองมองไปที่บูธและกลืนน้ำลายบิตข่มขู่โดยupperclassmen ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ "เอ่อ .. ฉันจะผ่าน .. " "ทำไม?" ถามเสียงดัง Seungkwan เกือบดึงความสนใจให้กับพวกเขา "มันดูเหมือนว่าสนุก! และ upperclassmen จะไม่น่ากลัวมาก! "" ใช่ "จันไอในขณะที่เขามีรอยขีดข่วนด้านหลังของคอของเขาในขณะที่เขาประหม่าชำเลืองมองกลับมาที่โต๊ะ "แต่ .. ผมไม่ได้เต้นอีกต่อไป .. " "โอ้ใช่ .. " Minghao พยักหน้า "ไม่เคย since-" "ผมบอกว่าพี่ไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับมันอีกต่อไป!" จัน pouted ในขณะที่เขาเก็บไว้เดินไปรอบ ๆ กับเพื่อน ๆ ของเขาหลีกเลี่ยง gazes ของบูธอื่น ๆ และนักเรียนเก่าที่เก็บไว้พยายามที่จะพูดคุยกับพวกเขา. ซึ่งแตกต่างจากเพื่อน ๆ ของเขา จันทร์ไม่ได้ต้องการที่จะอยู่ที่นี่ Seungkwan สั่นสะเทือนและได้รับการต้อนรับทุกคนรวมทั้งครูบางคนที่โบกมือและถามว่าสี่มีความสนใจในการเข้าร่วม เขายังได้รับการยอมรับใบปลิวและปากกาฟรีที่พวกเขานำเสนอ "อะไร? แม่ของฉันสอนให้ฉันไม่เคยพลาดโอกาสแม้ว่าทั้งหมดที่ฉันได้รับมีอุปกรณ์ฟรี! "Hansol ลงทะเบียนไปแล้วสำหรับวิทยาศาสตร์เกียรติสังคมพร้อมกับชมรมดาราศาสตร์และศูนย์อะนิเมะซึ่งเป็นสโมสรเดียว Seungkwan ปฏิเสธที่จะลากเข้าไปใน . Minghao แยกออกไปขณะที่เขาเดินไปที่ทีมเต้นของตัวเองและแม้กระทั่งวูซูและต่อสู้คลับศิลปะที่เพิ่งเกิดขึ้นจะเป็นหนึ่งในความสามารถของเขาหลายคน "จันคุณควรเลือกสิ่งที่แม้ว่า .. และสิ่งที่คุณต้องการ .. " - Soonyoung นั่งที่บูธกับ Junhui และรอยยิ้มฉาบบนใบหน้าของเขา "นี่เป็นที่น่าตื่นเต้นเช่นนั้น Junnie!" เขาเตะเท้าของเขาในเก้าอี้ของเขาในขณะที่เขาเกือบจะทำสิ่งที่ในฤดูใบไม้ร่วงตารางการแสดงผล โชคดีที่ Junhui ก็สามารถที่จะจับพวกเขาในเวลา. Junhui ถอนหายใจ "ก็ไม่ได้ทำให้ผู้คนแตกตื่นเวลานี้โอเค? ผมค่อนข้างมั่นใจว่าจีฮุนที่สร้างทีมปากเปล่าเพียงเพราะคุณกลัวเขาเก็บไว้ด้วยความกระตือรือร้นของคุณ. "Soonyoung ขมวดคิ้วในขณะที่เขาผลัก Junhui "เฮ้เขาเพิ่งเกิดขึ้นจะชอบร้องเพลงมากกว่าเต้นรำและผมเคารพว่า." เขาหันหัวของเขาและพบจันกับเพื่อน ๆ ของเขา underclassmen นี้มองบิตขู่มากกว่าคนอื่น ๆ แต่รู้สึก Soonyoung รู้สึกเต้นรำบางอย่างจากเขา. "หยุดจ้องมองพวกเขาลงเกินไป!" Junhui เพิ่ม "เราไม่ได้รับ Seokmin เพราะจ้องที่น่าขนลุกของคุณทั้ง!" "เขาก็เกิดขึ้นจะเป็นความสนใจในการร้องเพลงเหมือนจีฮุน! ซึ่งอีกครั้งผมมีความเคารพด้วยใจจริง. "เขาเก็บตาใกล้บนชานโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นเพื่อนคนหนึ่งของเขาสูงของพวกเขาเข้ามาใกล้โต๊ะ Minghao พูดคุยกับ Junhui เกี่ยวกับโปรแกรมและเข้าร่วมทันที เขาวิ่งกลับไปหลงและกลุ่ม Soonyoung เขาสังเกตเห็นว่ารอยยิ้มเล็ก ๆ ชานมี. "ดีถ้าเราไม่สามารถทำให้พวกเขามาให้เราผมคิดว่าเราก็จะมาถึงพวกเขา." - Soonyoung ไม่เคยมีโอกาสที่จะเรียกใช้ ถึงหลงและขอให้เขาเข้าร่วมซึ่งดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดีในหัวของเขา เขาได้รับไม่กี่คน แต่ที่เขามีความสุขกับ. "เรามีมากขึ้นกว่าปีที่ผ่านมาซึ่งเป็นสิ่งที่ดี!" Junhui ชี้ให้เห็นในขณะที่มันเป็นวันออดิชั่น Soonyoung นั่งอยู่ที่นั่น, อดทนแตะปากกาของเขากับคลิปบอร์ดของเขาในขณะที่เขารอคอยผู้สมัครต่อไป. ซึ่งแตกต่างจากปีก่อนหน้า Soonyoung ทำให้มันเพื่อให้เดินอินยินดีที่สามารถออดิชั่นถ้าพวกเขาต้องการให้ เขาเปลี่ยนนี้ในความหวังที่จะเห็นจันทร์. เขาต้องประหลาดใจที่เขาไม่เห็นจันทร์เท่านั้นที่จะดูเขาเดินไปยังอัฒจันทร์ที่เขาและเพื่อนอีกสองคนของเขานั่งรออยู่ใน Minghao สาย Soonyoung ขมวดคิ้วกับตัวเอง แต่ยังคงเฝ้าดูออดิชั่นตามที่วางแผนไว้. บางทีจันทร์จะเปลี่ยนความคิดของเขา. - "พวกคุณจำเป็นต้องหยุดการบังคับให้ฉันเพราะมันไม่ได้เกิดขึ้น" จักรยานยนต์จันทร์. Hansol หัวเราะในขณะที่เขาตบหลังของจัน "โอ้สุดยอดเราเท่านั้นที่นี่เพื่อสนับสนุน Minghao!" "แต่ถ้าคุณต้องการที่จะออดิชั่นมากเกินไปโดยทั้งหมดไปได้!" Seungkwan snickered "เรานำแบนเนอร์พิเศษสำหรับคุณเพียงในกรณีที่." จันมองไปเห็นว่าทั้งสองเป็นเพื่อนเก่าของเขามีป้ายที่มีชื่อ Minghao ของมันและทั้งสองเชียร์เสียงดังในขณะที่ได้มีการเปิด Minghao ในการออดิชั่นในด้านหน้าของ Soonyoung และ Junhui. Soonyoung ถูก ทราบแล้วเกี่ยวกับแผนก Minghao และวิธีการที่เขาได้รับการเต้นตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก แต่เห็นมันใกล้ชิดเป็นที่น่าประทับใจสวย underclassman อาจจะไม่มากนักพูด แต่ย้ายของเขาได้พูดคุยกับเขา. ทันทีหลังจาก Minghao เสร็จแล้ว Soonyoung ปรบมือและบอกว่าเขาได้รับการยอมรับเข้าสู่ทีม Hansol และ Seungkwan กรีดร้องเสียงดังเช่นที่พวกเขายกแบนเนอร์บีบอยของพวกเขาและลุกขึ้นยืนจากอัฒจันทร์. จันยืนขึ้นและให้กำลังใจเป็นอย่างดีขู่น้อยกว่าที่เขาเห็นผมบลอนด์คนหนึ่งดึง Minghao ในอ้อมกอดและสีน้ำตาลตบหลังของเขา. จันเชื่อของเขา เพื่อนที่จะอยู่กับเขาเป็น Minghao นั่งอยู่กับพวกเขาและคนอื่น ๆ ดูสี่ออดิชั่น จริงๆสิ่งที่ทำให้เขาเป็นวิธีการส่งเสริมให้หนึ่งสีบลอนด์สะดุดตากัปตันทีมคือการออดิชั่นอื่น ๆ . คนอื่น ๆ ที่ถูกย้ายเป็นอย่างดีพอสำหรับการเรียกใช้ Seungkwan ลงและออดิชั่นในจุดที่ หลงและ Minghao ครางขณะที่พวกเขาปกคลุมใบหน้าของพวกเขาในความลำบากใจและ Hansol ปรบมือและเสียงเชียร์เพื่อนที่ดีที่สุดของเขาจากระยะไกล. เขาดำเนินการเต้นของเขาที่ชื่นชอบการออกแบบท่าเต้นจากโรงเรียนหลังจากที่กลุ่มไอดอลที่เขาช่วยให้แท็บบนและทั้งสองพิพากษายิ้มและให้กำลังใจเขาใน Soonyoung ปรบมือได้และร้องเพลงเขาได้รับการดำเนินการ. ตอนท้าย Soonyoung วิ่งไป Seungkwan อย่างมีความสุขเสียงหัวเราะและกอดเขา "ผมคิดว่าคุณอาจจะทำดีกว่าผลการดำเนินงานเดิม" เขากล่าวด้วยรอยยิ้มตา. Seungkwan วิ่งกลับมามีความสุขและเขาดึงจันโดยปกเสื้อของเขา "ชายคุณต้องออดิชั่น! Soonyoung และ Junhui เป็นสองพี่ ๆ ที่อร่อยที่สุดที่เคย! "จันมองผ่านหัวเพื่อนของเขาเห็นSoonyoung Junhui และกลับมานั่งที่เก้าอี้ของพวกเขากำลังมองหาที่ clipboards ของพวกเขาราวกับว่าพวกเขารอให้เขา ซึ่งพวกเขา Soonyoung ทำให้แน่ใจว่าจะได้อย่างรวดเร็วในรอบข้างของเขาที่จัน. "ฉันไม่สามารถ" จันถอนหายใจในขณะที่เขาดึงมือ Seungkwan ออกของเสื้อของเขาและเขาวิ่งลงและออกจากโรงยิม. - มันเป็นเพียงไม่กี่สัปดาห์หลังจากที่ออดิชั่นและการเต้นรำ จันรออยู่ในห้องโถงนอกห้องเรียนชีววิทยารอ Hansol ที่ถูกพูดคุยกับครูของเขาเกี่ยวกับการบริการชุมชน. หลังจากที่โรงเรียนเขาสังเกตเห็นทางเดินตาย upperclassmen และ underclassmen เหมือนกันทั้งในทางของพวกเขาที่บ้านหรือนอกหลักสูตรของพวกเขา Minghao อยู่ที่การปฏิบัติของทีมเต้นของเขากับนักร้อง Seungkwan ของเขาสำหรับการฝึกซ้อมหลังจากที่โรงเรียน ระดับดาราศาสตร์ Hansol อยู่ในไม่กี่จันทร์และเสนอที่จะเดินไปกับเขาไปท้องฟ้าจำลองก่อนที่เขาจะกลับบ้าน. เพียงแค่โชคของเขา Soonyoung เปิดมุมถือถุง duffle ของเขาของเสื้อผ้าว่างเขาเปลี่ยนเป็นหลังจากการซ้อมเต้น ใบหน้าจันแดงในขณะที่เขาดึงโทรศัพท์ของเขาออกมาและแกล้งทำเป็นไม่ว่างไม่มีเหตุผลเลื่อนผ่านแอพพลิเคของเขา. "เฮ้" Soonyoung ยิ้มในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้จัน น้องหนึ่งเงยหน้าขึ้นและทำให้รอยยิ้มเล็ก ๆ ล็อคโทรศัพท์ของเขาและวางไว้ในกระเป๋าหลังของเขาให้คลื่นขี้อาย "สิ่งที่คุณขึ้นไป?" "อา" จันไอ "เพียงแค่ ... รอให้เพื่อนของฉัน." เขาชี้ไปที่ห้องเรียนและ Soonyoung ยอดเห็นว่า Hansol ได้มีการสนทนาที่รุนแรงเกี่ยวกับพืช Arabidopsis ของเขา. สายตาของเขาก็กลับไปที่จัน "เขาดูเหมือนว่าเขาจะเป็นในขณะที่ .. " นั่นคือเมื่อมันตี Soonyoung "คุณชื่ออะไรนะ? จันใช่มั้ย? "น้องหนึ่งอยู่ที่เงียบสงบและพยักหน้า Soonyoung ยิ้มและแนะนำอย่างเป็นทางการของตัวเอง "ดีฉันมีซ้อมเต้นในไม่กี่ คุณต้องการที่จะแท็กพร้อม? Hansol มักจะแวะมาที่จะได้รับ Minghao เพื่อให้เขาได้รับคุณมีมากเกินไป. "วิธีจันสามารถต้านทานเชิญชนิดนี้มีตายิ้มเพิ่มเติมที่ทำให้เขาอายมากยิ่งขึ้น ไม่มีทางเลือกจันทน์พยักหน้าและตามเก่าให้เป็นหนึ่งในห้องซ้อมที่อยู่เบื้องหลังการออกกำลังกาย. วินาศภัยไปรอบ ๆ ห้องจันทน์ไม่รู้จักใบหน้า เขาซ่อนตัวอยู่เบื้องหลัง Soonyoung จับเสื้อของเขา พี่สังเกตเห็นและยิ้มก่อนที่จะกระซิบว่า "มันโอเคที่พวกเขากำลังมีความสุข." เขาใส่ถุงของเขาลงและนำไปสู่การที่อายุน้อยกว่าคนอื่น ๆ . Minghao สังเกตเห็นและโบกมือให้ทั้งสองขณะที่เขากำลังพูดคุยกับ Junhui จันทร์หายใจออกในการบรรเทาความสุขที่จะเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย "คุณเข้าร่วมกับเราในวันนี้" "เขาเพิ่งจะได้รับการสังเกตในวันนี้" คำตอบใน Soonyoung ตอบครุยผมชาน "แต่เขาก็ยินดีที่จะข้ามไปในทุกที่ทุกเวลา" เขายิ้ม จันทร์รู้สึกว่าแก้มของเขาเติบโตที่อบอุ่น หลังของเขาพิงกับผนังที่อยู่ติดกับผนังกระจกการปฏิบัติเริ่ม. จันไม่เคยเห็นใครเป็นรุนแรงและความเห็นอกเห็นใจเมื่อมันมาถึงการเต้นรำเช่น Soonyoung เขาดูเป็นสีบลอนด์มีลูกปัดของเหงื่อสตรีมลงในขณะที่เขามองข้ามคนอื่น ๆ ได้เห็นพวกเขาอยู่ในซิงค์กับกิจวัตรประจำวัน. ทุกขณะนี้แล้วพวกเขาได้ติดต่อตาและจันได้เหลือบตายิ้มที่ทำให้จันดึงเข้าไปที่ Soonyoung เขาพยายามที่จะมุ่งเน้นไปที่กระจก แต่สายตาของเขามักจะเดินกลับไปที่ Soonyoung. มันเป็นเวลาที่จะทำลายเมื่อทั้งสองพูดคุยกันอีกครั้ง Soonyoung นั่งลงกับจันเช็ดหน้าผากของเขาด้วยผ้าขนหนูในมือ "คุณคิดอย่างไร?" เขา panted ในขณะที่เขาเฝ้าดูสมาชิกทั้งยันกับผนังหรือเดินออกไปคว้าน้ำ. จันหันหัวของเขาและเขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วกว่าปกติแปลกเขาตั้งข้อสังเกต เขาพยักหน้า "พวกคุณเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ." รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏบนใบหน้า Soonyoung ในขณะที่เขามองไปที่พื้นดินและขยายขาของเขาออกมาบนพื้น "ขอบคุณ แต่เรายังคงมีทางยาวไป." เขามองไปที่หลงและตบไหล่ของเขา "เราต้องการจะดีกว่าถ้าเรามีนักเต้นอีกด้วย" เขาขยิบตา. ใกล้ถึงจุดจบที่เข้าร่วม Hansol จันทร์กับผนังรอ Minghao เพื่อให้พวกเขาทุกคนสามารถเดินกลับบ้านด้วยกัน มองไป Hansol ถูกลอกเลียนแบบท่าเต้นในที่นั่งของเขา "ผมมีไปที่นั้นครั้งเดียว" เขากล่าวว่าการผลักดันขึ้นแว่นตาของเขา "Soonyoung ชั่วโมง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

아낀다

[ ]
สิบเจ็ด너를다알고싶어สุ . . . แม่ง
สารบัญพูดชื่อ , อายุ ถาวร
[ F ] ฉันไม่เต้น

ชื่อ : ผมไม่เต้นคู่ : ศิลปกิจโกศล ( soonyoung x จัง )

สรุป : ความยาว : 216 คำโรงเรียนมัธยม ! หรือที่ soonyoung ต้องการตัวอื่นในทีมเต้น และชานเป็นผู้สมัครที่สมบูรณ์แบบ แต่ปัญหาคือว่า ชานไม่ยอมเต้น .
/ N : เพราะเรือลำนี้กำลังน่ารัก ?
" โอ้ ! ทีมเต้น " hansol อุทานเป็นเขาสามคนเพื่อนเดินไปรอบ ๆสโมสรที่ยุติธรรม เขาสะกิดชาน " คุณชอบเต้นใช่ไหม คุณควรเข้าร่วม "
ชาน มองไปที่บูธ และ gulped บิต intimidated โดยรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ " เอ่อ . . . . . . . ฉันขอผ่าน . . . . . . . "
" ทำไม ? " seungkwan ถามเสียงดัง เกือบจะดึงความสนใจไปที่พวกเขา " ดูเหมือนสนุกและอยู่ปีสุดท้าย ไม่น่ากลัว "
" ใช่ " ชาน ไอที่เขาเกาหลังคอเขาอย่างหงุดหงิด เหลือบมองกลับมาที่โต๊ะ " แต่ . . . . . . . ฉันจะไม่เต้นรำอีกต่อไป . . . . . . . "
" โอ้ ใช่ . . . . . " Minghao พยักหน้า " ก็ตั้งแต่– "
" พี่ฉันบอกว่าอย่าพูดถึงมันอีกเลย " ชานยื่นเขาเอาแต่เดินกับเพื่อนๆหลีกเลี่ยง gazes ของบูธอื่น ๆและ แก่นักเรียนที่พยายามจะพูดคุยกับพวกเขา .
ซึ่งแตกต่างจากเพื่อน ๆของเขา ชานไม่อยากอยู่ที่นี่ seungkwan จับมือและทักทายทุกคน รวมถึงครูบางคนที่โบกมือเรียกและถามว่าทั้ง 4 คน สนใจเข้าร่วม เขารับใบปลิวและฟรีปากกาที่พวกเขาเสนอ " อะไร ? แม่ของฉันสอนให้ไม่พลาดโอกาสถ้าผมได้รับพัสดุฟรี ! "
hansol ลงทะเบียนแล้ววิทยาศาสตร์สังคมยกย่อง พร้อมกับชมรมดาราศาสตร์ และอะนิเมะคลับ ซึ่งเป็น seungkwan คลับเดียวที่ปฏิเสธที่จะถูกลากเข้ามา .
Minghao กิ่งปิดที่เขาเดินไปเต้นทีมตัวเอง และแม้แต่ วูซู ชมรมศิลปะการต่อสู้ ที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นหนึ่งในความสามารถมาก ของเขา " ชานคุณควรเลือกอะไร แต่ . . . . . . . และบางอย่างที่คุณชอบ . . . . . . . "
-
soonyoung นั่งอยู่ที่บูธด้วย จุงฮุยและรอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าของเขา . " มันน่าตื่นเต้น ดังนั้นคังจุน ! " เขาเตะเท้าของเขาในเก้าอี้ของเขาขณะที่เขาเกือบจะทำให้สิ่งที่อยู่บนโต๊ะแสดงอยู่ โชคดีที่ จุงฮุยก็สามารถที่จะจับพวกเขาในเวลา
จุงฮุยก็ถอนหายใจ " อย่าหลอกนะฉันค่อนข้างแน่ใจว่าจีฮุนสร้าง a cappella ทีมเพียงเพราะคุณเอาแต่กลัวเขา ด้วยความกระตือรือร้นของคุณ . "
soonyoung ขมวดคิ้ว เขาผลัก จุงฮุย . " นี่ เขาก็ชอบร้องเพลงมากกว่าเต้น ผมเคารพว่า " เขาหันศีรษะของเขาและพบชานกับเพื่อนๆของเขา นี้น้องดูค่อนข้างกลัว มากกว่าคนอื่น ๆแต่ soonyoung รู้สึกบาง ๆเต้นจากเขา .
" หยุดลงด้วย จุงฮุย " เพิ่ม " เราไม่ได้รับ seokmin เพราะของคุณน่าขนลุกจ้องเหมือนกัน ! "
" เขาเกิดสนใจในการร้องเพลงเหมือนจีฮุน ! ซึ่ง , อีกครั้ง , ฉันนับถือด้วยใจจริง "
เขาเก็บตาปิดบนชาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นเพื่อนตัวสูงของเขาวิธีการตารางของพวกเขาMinghao คุยกับ จุงฮุยเกี่ยวกับโปรแกรมและเข้าร่วมทันที เขาวิ่งกลับไปที่ชานและกลุ่มและ soonyoung สังเกตเห็นว่า จันยิ้มเล็กได้ .
" เอ่อ ถ้าเราไม่สามารถทำให้พวกเขามาหาเรา งั้นเราก็มาเพื่อพวกเขา . "
-
soonyoung ไม่เคยมีโอกาสที่จะวิ่งขึ้นไป ชาน และขอร้องให้เขาเข้าร่วม ซึ่งดูเหมือน ความคิดดีๆในหัวของเขา เขาได้รับไม่กี่ คน แม้ว่าซึ่งเขามีความสุข .
" เราได้มากกว่าปีที่แล้ว ซึ่งเป็นดี " ชี้ จุงฮุยเป็นออดิชั่นทั้งวัน soonyoung นั่งอย่างหงุดหงิด เคาะปากกากับคลิปบอร์ดของเขาขณะที่เขารอผู้สมัครต่อไป
ซึ่งแตกต่างจากปีก่อนหน้านี้ soonyoung ทำให้เดิน ins สามารถยินดีออดิชั่นถ้าพวกเขาต้องการ เขาเปลี่ยนนี้ในความหวังที่จะเห็นชาน
แปลกใจของเขา เขาเห็นชานแค่เห็นเขาเดินไปที่อัฒจันทร์ที่เขาและเพื่อนทั้งสองของเขาอื่น ๆนั่งเป็น Minghao รอในบรรทัด soonyoung ขมวดคิ้วกับตัวเอง แต่ก็ยังได้ดูการออดิชั่นตามแผน
บางทีชานจะเปลี่ยนใจ
-
" พวกนายต้องเลิกบังคับผม เพราะมันไม่ได้เกิดขึ้น " ชาน moped .
hansol หัวเราะในขณะที่เขาตบชานกลับมา " โอ้ เงียบ เราแค่มาที่นี่เพื่อสนับสนุน Minghao ! "