studies dealing with employment rat

studies dealing with employment rates of students after high school are frankly disheartening.only 4 percent of students with emotional and behavioral disorders who have exited high school are employed two years later. compared with 59 percent of typical adolescents who have left or completed high school. Three to five years later, the contrasts are even stronger: of students without disabilities, percent are employed, compared with cartoto percent of students with emotional and behavioral disorders. Significant challenges persist in preparing young people with emotional and behavioral disorders for meaningful employment and involvement in our communities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดการกับอัตราจ้างงานนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมศึกษาจะตรงไปตรงมา disheartening.only ร้อยละ 4 ของนักเรียนที่มีความผิดปกติทางอารมณ์ และพฤติกรรมที่ออกจากโรงเรียนเป็นลูกจ้างสองปีต่อมา เมื่อเทียบกับร้อยละ 59 ของวัยรุ่นทั่วไปที่มีซ้าย หรือมัธยมเสร็จสมบูรณ์ สามถึงห้าปีต่อมา การสัมผัสแข็งแกร่ง: นักเรียนไม่มีความพิการ เปอร์เซ็นต์พนักงาน เปรียบเทียบกับร้อยละ cartoto ของนักเรียนที่มีความผิดปกติทางอารมณ์ และพฤติกรรม ความท้าทายสำคัญที่คงอยู่ในการเตรียมคนหนุ่มสาวกับโรคทางอารมณ์ และพฤติกรรมสำหรับการจ้างงานที่มีความหมายและมีส่วนร่วมในชุมชนของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาการจัดการกับอัตราการจ้างงานของนักเรียนหลังเลิกเรียนสูงตรงไปตรงมา disheartening.only ร้อยละ 4 ของนักเรียนที่มีความผิดปกติท​​างอารมณ์และพฤติกรรมที่ได้เดินออกมาจากโรงเรียนมัธยมมีการจ้างงานสองปีต่อมา เมื่อเทียบกับร้อยละ 59 ของวัยรุ่นทั่วไปที่ได้ไปทางซ้ายหรือเสร็จสิ้นการโรงเรียนมัธยม สามถึงห้าปีต่อมาความแตกต่างที่มีแข็งแกร่งยิ่งขึ้น: นักเรียนไม่มีความพิการร้อยละเป็นลูกจ้างเทียบกับร้อยละ cartoto ของนักเรียนที่มีความผิดปกติท​​างอารมณ์และพฤติกรรม ความท้าทายที่สำคัญยังคงมีอยู่ในการเตรียมคนหนุ่มสาวที่มีความผิดปกติท​​างอารมณ์และพฤติกรรมสำหรับการจ้างงานและการมีส่วนร่วมที่มีความหมายในชุมชนของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาเกี่ยวกับอัตราการจ้างงานของนักเรียนมัธยมเป็นตรงไปตรงมา disheartening.only 4 ร้อยละของนักเรียนที่มีความผิดปกติทางอารมณ์และพฤติกรรมที่ต้องออกจากโรงเรียนมัธยมในอีกสองปีถัดมา เมื่อเทียบกับร้อยละ 59 ของวัยรุ่นทั่วไป ที่จากไป หรือ จบ ม.ปลาย สามถึงห้าปีต่อมา ความแตกต่างอยู่ที่แข็งแกร่ง :ของนักเรียนโดยไม่บกพร่อง ร้อยละ 1 เมื่อเทียบกับ cartoto ร้อยละของนักเรียนที่มีความผิดปกติทางอารมณ์และพฤติกรรม ความท้าทายต่างๆ คงอยู่ในการเตรียมเยาวชนที่มีความผิดปกติทางอารมณ์และพฤติกรรมที่มีการจ้างงานและการมีส่วนร่วมในชุมชนของเรา