Ji Wu Jiu just finished his verdict

Ji Wu Jiu just finished his verdict, when he heard the “wait” beyond the door, all in the hall also turned and look at the door. Ye Zhen Zhen was slowly pushed in by Su Yue. She was wearing a dark red robe, embroidered with colourful small birds, that were very cute, she was wearing a outer clothing that has one gold embroidered phoenix, with a pearl encrusted on the phoenix’s head, looking very peaceful. Her cloth’s was meant to bring a meaning of a hundred birds looking at the phoenix.

Ye Zhen Zhen glanced through everyone that was there and ended with Ji Wu Jiu’s face. He was looking at her as well, but his gaze was on her hands. In her soft and snow white left hand, she was holding two walnuts. The diameter of the walnuts is around one a half inch, the shape is like a peach bun, the skin colour is very red, the pattern and texture of the walnuts are also very smooth, and shiny. This type of walnut is the best there is in terms of antique walnuts, and looking at its surface, it surely has been used for many years, really the cream of the crop.

But, these walnuts is slightly bigger than the normal walnuts, as Ye Zhen Zhen’s hands are considered small, and to hold both and still turning them around, it seems that it is slightly uncoordinated.

Zhuang Concubine and Xian Concubine stood up to greet her, and Xian Concubine had to move to give her space as well, to give her the second best seat in the hall. Ye Zhen Zhen was pushed by Su Yue to Ji Wu Jiu’s side, and stopped. The whole time, Ji Wu Jiu’s eyes has only been following Ye Zhen Zhen’s turning left hand, with smile that is slowly creeping up on his face. Ye Zhen Zhen thought that Ji Wu Jiu only wanted the good things in her hands, so she pretended that she didn’t notice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จีวูจิวดูพึ่งเสร็จพิพากษาของเขา เมื่อเขาได้ยินการ "รอ" นอกเหนือจากประตู ทั้งหมดในห้องโถงยังเปิด และมองไปที่ประตู เย่ช้าถูกผลักในเจินเจิน โดย Su หยู เธอถูกใส่ความเข้มสีแดงเสื้อคลุม ปัก ด้วยสีสันนก ที่น่ารักมาก เธอกำลังสวมใส่เสื้อผ้าภายนอกที่มีฟีนิกซ์ทองปักหนึ่ง เพิร์ลที่หุ้มห่อบนหัวของฟีนิกซ์ มองมาก ผ้าของเธอถูกหมายถึงการนำความหมายของนกร้อยดูอคาเดมีเจินเจินเย glanced ผ่านทุกคน ที่ไม่มีสิ้นสุดหน้า Jiu จิวู เขาถูกมองที่เธอเป็นอย่างดี แต่สายตาของเขาในมือของเธอ ในน้ำอัดลมของเธอ และหิมะสีขาวซ้ายมือ เธอกำลังจับวอลนัทสอง เส้นผ่าศูนย์กลางของวอลนัทเป็นหนึ่งนิ้ว ครึ่ง รูปร่างเป็นเหมือนบุญพีช สีผิวเป็นสีแดงมาก รูปแบบและพื้นผิวของวอลนัทยังมีมาก และเงา วอลนัทชนิดนี้เป็นส่วนที่มีในโบราณวอลนัท และมองที่พื้นผิวนั้น ย่อมมีการใช้หลายปี ครีมเพาะจริง ๆแต่ วอลนัทเหล่านี้เป็นเล็กน้อยใหญ่กว่าวอลนัทปกติ เป็นเย่เจินเจินเป็นมือถือขนาดเล็ก และ การระงับทั้งยัง เปิดให้สถาน ดูเหมือนว่า มันเป็นเล็กน้อยด้วยจ้วงนางสนมและนางสนมอานขึ้นยืนทักทายเธอ และนางสนมในซีอานได้ย้ายให้พื้นที่ของเธอด้วย จะให้เธอนั่งสองส่วนในห้องโถง เย่เจินเจินที่ถูกผลักดัน โดย Su หยูจีวู Jiu ด้าน และหยุด เวลา Jiu วูจิตาได้เท่านั้นแล้วต่อเยเจินเจินของเปิดซ้ายมือ มีรอยยิ้มที่จะเลื้อยช้าขึ้นบนใบหน้าของเขา เย่เจินเจินคิดว่า จีวูจิวดูเฉพาะต้องสิ่งดีในมือของเธอ เพื่อเธอ pretended ว่า เธอไม่ได้สังเกต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จีวู Jiu เพิ่งเสร็จสิ้นการตัดสินของเขาเมื่อเขาได้ยิน "รอ" เกินประตูทั้งหมดในฮอลล์ก็หันและมองไปที่ประตู เจ้า Zhen Zhen ถูกผลักอย่างช้า ๆ โดยซูยู เธอได้รับการสวมใส่เสื้อคลุมสีแดงเข้มปักกับนกขนาดเล็กที่มีสีสันที่มีความน่ารักมากเธอก็สวมเสื้อผ้าด้านนอกที่มีสีทองปักฟีนิกซ์ด้วยมุกประดับเพชรบนหัวของต้นอินทผลัมที่กำลังมองหาที่เงียบสงบมาก ผ้าของเธอก็หมายความว่าจะนำความหมายของร้อยนกกำลังมองหาที่ฟีนิกซ์. เจ้า Zhen Zhen ชำเลืองมองผ่านทุกคนที่อยู่ที่นั่นและจบลงด้วยใบหน้าจีวู Jiu ของ เขากำลังมองมาที่เธอเช่นกัน แต่สายตาของเขาอยู่ในมือของเธอ ในที่อ่อนนุ่มและหิมะมือซ้ายของเธอขาวเธอถือสองวอลนัท เส้นผ่านศูนย์กลางของวอลนัทที่เป็นประมาณหนึ่งนิ้วครึ่งรูปร่างเป็นเหมือนขนมปังพีชสีผิวเป็นสีแดงมากรูปแบบและเนื้อสัมผัสของวอลนัทนอกจากนี้ยังเรียบมากและเงางาม ชนิดของวอลนัทนี้เป็นที่ดีที่สุดที่มีอยู่ในแง่ของวอลนัทโบราณและมองไปที่พื้นผิวของมันมันก็ถูกนำมาใช้เป็นเวลาหลายปีจริงๆครีมของพืช. แต่วอลนัทเหล่านี้เป็นเพียงเล็กน้อยขนาดใหญ่กว่าวอลนัทปกติ มือของเจ้า Zhen Zhen ที่ได้รับการพิจารณาขนาดเล็กและที่จะถือทั้งสองและยังคงหันไปรอบ ๆ มันก็ดูเหมือนว่ามันเป็นจังหวะเล็กน้อย. จ้วงเมียน้อยและซีอานเมียน้อยลุกขึ้นยืนเพื่อทักทายเธอและซีอานเมียน้อยต้องย้ายไปให้พื้นที่ของเธอเช่นกัน ที่จะให้เธอที่นั่งที่ดีที่สุดที่สองในห้องโถง เจ้า Zhen Zhen ถูกผลักดันโดยซูยูไปทางด้านจีวู Jiu และหยุด ตลอดเวลาที่ดวงตาของจีวู Jiu ได้รับเพียงการเปลี่ยนต่อไปนี้เจ้า Zhen Zhen ซ้ายมือด้วยรอยยิ้มที่ช้าคืบคลานขึ้นบนใบหน้าของเขา เจ้า Zhen Zhen คิดว่าจีวู Jiu เพียงต้องการสิ่งที่ดีอยู่ในมือของเธอเพื่อให้เธอแกล้งทำเป็นว่าเธอไม่ได้สังเกตเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จีวูจินเพิ่งพิพากษาของเขา เมื่อเขาได้ยินว่า " รอ " เหนือประตู ทุกคนในฮอลล์ก็หันไปมองที่ประตู เจ้าจินจินค่อยๆ ผลักในซู Yue เธอสวมเสื้อคลุมสีแดงเข้มปักด้วยนกขนาดเล็กที่มีสีสันสวยงาม ที่น่ารักมาก เธอสวมเสื้อผ้าด้านนอกที่มีสีทอง ปักด้วยมุกหุ้มห่อฟินิกซ์ บนศีรษะของฟินิกซ์ดูเงียบสงบมาก ผ้าของเธอเป็นตั้งใจจะนำความหมายของร้อยนกมองฟินิกซ์ เจิน เจิน อ่านผ่านๆ

" ทุกคนที่เคยมี และจบลงด้วยใบหน้าของจีวูจิน เขาก็มองเธออยู่เช่นกัน แต่สายตาของเขาอยู่ในมือของเธอ ในเธอนุ่มและหิมะขาว มือซ้าย เขายื่นสองวอลนัท เส้นผ่าศูนย์กลางของวอลนัทประมาณหนึ่งครึ่งนิ้วรูปร่างเหมือนพีชขนมปังผิวสีมันแดงมาก ลวดลาย และพื้นผิวของวอลนัทยังเป็นเนียนมาก และเงางาม ของถั่วชนิดนี้ที่สุด ในแง่ของโบราณวอลนัท และมองที่พื้นผิวของมัน มันย่อมมีการใช้มานานหลายปี จริงๆครีมของพืช

แต่วอลนัทวอลนัทเหล่านี้จะใหญ่กว่าปกติเมื่อมือของเจ้าเจินเจิน ถือว่าเป็นขนาดเล็ก และค้างไว้ และยังเปลี่ยนรอบ ๆพวกเขา ดูเหมือนว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย uncoordinated

จ้วงพระสนมและเซียนเมียน้อยยืนขึ้นทักทายเธอ และซีอาน สนม มีการย้ายเพื่อให้พื้นที่เธอเช่นกัน เพื่อให้เธอสองที่นั่งที่ดีที่สุดในฮอลล์ . เจ้าจินจินถูกผลักโดย ซูว ด้านข้างของจีวูจินและหยุด เวลาทั้งหมดจี วู ยู ตาก็เดินตามเจ้าเจินเจิน เลี้ยวซ้ายมือ ด้วยรอยยิ้มที่ค่อยๆคืบคลานขึ้นบนใบหน้าของเขา เจ้าจินจินคิดว่า จีอู๋จิ่วต้องการแต่สิ่งดี ๆ ในมือของเธอ เธอแกล้งทำเป็นว่าเธอไม่ได้ยิน