When school ended for the day, I sa

When school ended for the day, I saw anxious mothers meeting the other new children at the gate. I waited and waited, and my fear grew as I watched the other children disappear. Finally, I was the only one left. Too embarrassed to return to school, I walked out into the Shanghai streets. The crowds became thicker. I became hopelessly lost. I did not know my home address. Shanghai in those days was not a safe place. Children were often kidnapped. Darkness fell, and I was hungry and afraid. I stood in front of a brightly lit restaurant. The owner saw me in my new school uniform and asked me to come inside. There, I saw it: the telephone! Our new Shanghai phone number had stuck in my mind. I lifted the phone. When he answered, Father was quite calm. No one had missed me. At home again, Father said to me, 'Next time, take a map with you. I realized then that, without Aunt Baba, I had to look after

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อโรงเรียนสิ้นสุดวัน ฉันเห็นแม่กังวลประชุมอื่น ๆ ใหม่เด็กที่ประตู ฉันรอ และรอ และความกลัวของฉันขึ้นมาจากเฝ้าดูเด็กอื่น ๆ ที่หายไป ในที่สุด ผมเดียวซ้าย อับอายไป กลับไปโรงเรียน ฉันเดินออกไปถนนในเซี่ยงไฮ้ ฝูงชนก็หนา ฉันก็มีสูญหาย ผมไม่รู้ที่อยู่บ้านของฉัน เซี่ยงไฮ้ในวันที่ไม่ปลอดภัย เด็กมักจะได้รับการลักพาตัว ความมืดลดลง และผมหิว และกลัว ยืนหน้าร้านสว่างสดใส เจ้าของเห็นฉันในเครื่องแบบนักเรียนใหม่ของฉัน และถามฉันมาภายใน มี ฉันเห็น: โทรศัพท์ หมายเลขโทรศัพท์เซี่ยงไฮ้ของเราใหม่ก็ติดอยู่ในใจของฉัน ผมยกโทรศัพท์ เมื่อเขาตอบ พ่อถูกค่อนข้างเงียบสงบ ไม่มีพลาดผม ที่บ้าน อีก พ่อพูดกับฉัน, ' อาทิตย์ ใช้แผนที่กับคุณ ฉันรู้แล้วว่า โดยป้าบา ผมจะดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อสิ้นสุดวันที่โรงเรียนสำหรับวันที่ผมเห็นแม่กังวลประชุมเด็กใหม่อื่น ๆ ที่ประตู ฉันรอและรอคอยและความกลัวของฉันเติบโตเป็นฉันดูเด็กคนอื่น ๆ หายไป สุดท้ายผมเป็นเพียงคนเดียวที่เหลือ เกินไปอายที่จะกลับไปที่โรงเรียนฉันเดินออกไปที่ถนนเซี่ยงไฮ้ ฝูงชนกลายเป็นหนา ฉันกลายเป็นหายไปอย่างไร้ความหวัง ผมไม่ทราบว่าอยู่ที่บ้านของฉัน เซี่ยงไฮ้ในวันนั้นไม่ได้เป็นสถานที่ที่ปลอดภัย เด็กมักจะถูกลักพาตัวไป มืดลงและฉันก็หิวและกลัว ฉันยืนอยู่ในด้านหน้าของร้านอาหารที่สว่างจ้า เจ้าของเห็นฉันอยู่ในโรงเรียนใหม่ของฉันเหมือนกันและขอให้ผมเข้ามาข้างใน ที่นั่นฉันเห็นมัน: โทรศัพท์! ใหม่ของเราหมายเลขโทรศัพท์เซี่ยงไฮ้ได้ติดอยู่ในใจของฉัน ผมยกโทรศัพท์ เมื่อเขาตอบว่าพ่อค่อนข้างสงบ ไม่มีใครเคยพลาดฉัน ที่บ้านอีกครั้งพ่อบอกกับผมว่า 'ครั้งต่อไปจะใช้แผนที่ที่มีคุณ ฉันรู้แล้วว่าไม่มีป้าบาบาผมต้องดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อโรงเรียนเลิก สำหรับวันนี้ ผมเห็นมารดาวิตกประชุมใหม่อื่น ๆ เด็กที่ประตู รอแล้วรอเล่า และความกลัวของฉันก็เป็นฉันดูเด็กคนอื่น ๆหายไป ในที่สุด ฉันเป็นคนเดียวที่ถูกทิ้งเอาไว้ อายเกินไปที่จะกลับไปโรงเรียน ฉันเดินเข้าไปในเซี่ยงไฮ้ถนน ฝูงชนเริ่มหนาขึ้น ผมก็แพ้หมดท่า . ผมไม่ได้รู้ที่อยู่ฉันเซี่ยงไฮ้ในวันเหล่านั้นไม่ได้เป็นสถานที่ที่ปลอดภัย เด็กมักจะถูกลักพาตัวไป ความมืดที่ลดลงและฉันหิวและกลัว ผมยืนตรงหน้าสว่างจ้าร้านอาหาร เจ้าของร้านเห็นผมในชุดนักเรียนโรงเรียนใหม่ของฉันและให้ฉันเข้ามา ที่นั่น ผมเห็นมัน : โทรศัพท์ ใหม่เซี่ยงไฮ้หมายเลขโทรศัพท์ที่ติดอยู่ในจิตใจของฉัน ผมยกโทรศัพท์ เมื่อเขาตอบ พ่อค่อนข้างสงบไม่มีใครคิดถึงผม ที่บ้านอีก คุณพ่อบอกผมว่าคราวหน้า เอาแผนที่กับคุณ ฉันตระหนักแล้วว่า ไม่มีป้าบาบา ฉันต้องดูแล