Safe delivery of messagesSince time

Safe delivery of messages

Since time immemorial, methods to transfer secrets between one another have existed, and were an important part of human history. People would whisper secrets in dark alleyways or sometimes even devise a code to prevent any potential eavesdroppers from understanding what they were saying.

However, these methods would only work if the speaker and listener were in close proximity. Without the advanced internet technology that lets us easily communicate long-distance, people in the past had to put their messages into envelopes and deliver them by conventional means. Only, there was one problem: the envelope could be intercepted during delivery and resealed once read, unbeknownst to the actual intended recipient. Even when messages were altered or falsified, the recipient had no way of knowing. You can imagine how difficult it must have been for a message to be sent and received safe and sound.


So there was a need for a new method of security. While it may have been impossible to prevent someone from reading the message, people thought of a way to mark the message with a seal that would let the recipient know who wrote the message and if someone had opened the envelope while it was being delivered. This was how sealing became a regular practice. Once the message was inside the envelope, the writer would pour melted wax onto the flaps and push down on the heated wax with a seal engraved with a unique pattern. Anyone attempting to read the message would have had to damage the seal, and the actual recipient would know if the message was compromised by checking if the seal was intact. Unique patterns were engraved onto these seals to prevent anyone from trying to apply a seal of their own after damaging the original. Sometimes, messages were hidden so that they would only be revealed by using a special ink.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่งข้อความที่ปลอดภัยตั้งแต่เวลานมนาน วิธีการถ่ายโอนความลับระหว่างกันมีอยู่ และมีส่วนสำคัญของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ คนจะกระซิบความลับในตรอกซอกซอยที่มืด หรือบางครั้งก็ประดิษฐ์รหัสเพื่อป้องกันการดักฟังมีศักยภาพเข้าใจสิ่งที่พวกเขาได้พูดอย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้จะทำงานเท่าถ้าลำโพงและฟังในเมืองนั้น โดยเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตขั้นสูงที่ช่วยให้เราติดต่อสื่อสาร ทางไกล คนในอดีตที่มีการใส่ข้อความลงในซองจดหมาย และส่งพวกเขาวิธีการดั้งเดิม เท่านั้น มีปัญหาหนึ่ง: ซองจดหมายสามารถดักระหว่างการจัดส่ง และ resealed ครั้งเดียวเพื่อผู้รับจริง อ่าน แม้ว่าข้อความถูกเปลี่ยนแปลง หรือปลอม ผู้รับได้วิธีการรู้ คุณสามารถจินตนาการว่ายากก็ต้องได้รับข้อความจะถูกส่ง และได้รับความปลอดภัยSo there was a need for a new method of security. While it may have been impossible to prevent someone from reading the message, people thought of a way to mark the message with a seal that would let the recipient know who wrote the message and if someone had opened the envelope while it was being delivered. This was how sealing became a regular practice. Once the message was inside the envelope, the writer would pour melted wax onto the flaps and push down on the heated wax with a seal engraved with a unique pattern. Anyone attempting to read the message would have had to damage the seal, and the actual recipient would know if the message was compromised by checking if the seal was intact. Unique patterns were engraved onto these seals to prevent anyone from trying to apply a seal of their own after damaging the original. Sometimes, messages were hidden so that they would only be revealed by using a special ink.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จัดส่งที่ปลอดภัยของข้อความ

ตั้งแต่เวลานมนานวิธีการในการถ่ายโอนความลับระหว่างคนอื่นมีอยู่แล้วก็เป็นส่วนสำคัญของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ คนจะกระซิบความลับในตรอกซอกซอยมืดหรือบางครั้งแม้แต่ประดิษฐ์รหัสเพื่อป้องกันการลักลอบที่อาจเกิดขึ้นจากความเข้าใจสิ่งที่พวกเขาพูด.

แต่วิธีการเหล่านี้จะทำงานเฉพาะในกรณีที่ผู้พูดและผู้ฟังที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง โดยไม่ต้องเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตขั้นสูงที่ช่วยให้เราง่ายต่อการสื่อสารทางไกลผู้คนในอดีตที่ผ่านมามีการวางข้อความของพวกเขาเข้าไปในซองจดหมายและส่งพวกเขาด้วยวิธีธรรมดา เพียง แต่มีหนึ่งปัญหา: ซองจดหมายจะถูกดักระหว่างการจัดส่งและ resealed เคยอ่านถิ่นไปยังผู้รับที่ตั้งใจจริง แม้เมื่อมีข้อความถูกเปลี่ยนแปลงหรือปลอมผู้รับมีทางรู้ คุณสามารถจินตนาการว่ามันยากที่จะต้องได้รับข้อความที่จะส่งไปและได้รับความปลอดภัยและเสียง.


จึงมีความจำเป็นสำหรับวิธีการใหม่ของการรักษาความปลอดภัย ขณะที่มันอาจเป็นไปไม่ได้เพื่อป้องกันไม่ให้คนจากการอ่านข้อความให้คนคิดว่าวิธีที่จะทำเครื่องหมายที่ข้อความพร้อมประทับตราที่จะช่วยให้ผู้รับรู้ว่าใครเขียนข้อความและถ้ามีคนได้เปิดซองขณะที่มันกำลังจะถูกส่ง นี่คือวิธีการปิดผนึกกลายเป็นปฏิบัติปกติ เมื่อข้อความอยู่ข้างในซองจดหมายนักเขียนจะเทขี้ผึ้งละลายลงบนอวัยวะเพศหญิงและผลักดันลงบนขี้ผึ้งอุ่นพร้อมประทับตราสลักที่มีรูปแบบที่ไม่ซ้ำกัน ทุกคนพยายามที่จะอ่านข้อความจะมีตราประทับให้เกิดความเสียหายและผู้รับที่เกิดขึ้นจริงจะได้รู้ว่าถ้าข้อความถูกบุกรุกโดยตรวจสอบว่าตราประทับเป็นเหมือนเดิม รูปแบบที่ไม่ซ้ำกันถูกสลักลงบนแมวน้ำเหล่านี้เพื่อป้องกันไม่ให้คนจากการพยายามที่จะใช้ตราประทับของตัวเองหลังจากที่สร้างความเสียหายเดิม บางครั้งข้อความถูกซ่อนไว้เพื่อให้พวกเขาเท่านั้นที่จะได้รับการเปิดเผยโดยใช้หมึกพิเศษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จัดส่งปลอดภัยของข้อความตั้งแต่เวลานมนาน , วิธีการโอนความลับระหว่างกันและกันมีอยู่ และเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ผู้คนจะกระซิบความลับในตรอกมืดหรือบางครั้งแม้แต่ประดิษฐ์รหัสเพื่อป้องกัน eavesdroppers ใด ๆที่อาจเกิดขึ้นจากความเข้าใจในสิ่งที่พวกเขาพูดอย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้จะทำงานถ้าผู้พูดและผู้ฟังอยู่ในบริเวณใกล้เคียง . โดยเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตขั้นสูงที่ช่วยให้เราสามารถสื่อสารทางไกล คนสมัยก่อนต้องใส่ข้อความลงในซองจดหมายและส่งพวกเขาโดยวิธีธรรมดา แต่มีปัญหาหนึ่ง : ซองอาจจะดักในการจัดส่ง และ resealed เมื่ออ่าน ก็คือผู้รับที่แท้จริง . แม้เมื่อมีการเปลี่ยนแปลง หรือแก้ไขข้อความ ผู้รับก็ไม่มีทางรู้ คุณสามารถจินตนาการว่ามันต้องยากสำหรับข้อความที่จะส่งและรับที่ปลอดภัยและเสียงจึงมีความต้องการวิธีการใหม่ในการรักษาความปลอดภัย ในขณะที่มันอาจจะได้รับเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันไม่ให้ใครบางคนจากการอ่านข้อความ คนคิดวิธีที่จะทำเครื่องหมายข้อความที่มีตราประทับให้ผู้รับรู้ว่าใครเขียนข้อความ และถ้าใครได้เปิดซอง ในขณะที่มันถูกส่งไป นี้คือวิธีการปิดผนึกเป็นปฏิบัติปกติ เมื่อข้อความถูกภายในซองจดหมายที่นักเขียนจะเทขี้ผึ้งละลายบนอวัยวะเพศหญิงและกดลงบนขี้ผึ้งร้อนกับตราสลักด้วยลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์ ทุกคนพยายามที่จะอ่านข้อความก็ต้องทำลายผนึก และผู้รับที่แท้จริง จะรู้ว่าข้อความที่ถูกบุกรุกโดยการตรวจสอบถ้าผนึกถูกเหมือนเดิม รูปแบบไม่ซ้ำ สลักลงบนสัญลักษณ์เหล่านี้เพื่อป้องกันไม่ให้ใครพยายามที่จะใช้ตราของตนเองหลังจากทำลายต้นฉบับ บางครั้งข้อความถูกซ่อนเพื่อที่พวกเขาจะถูกเปิดเผย โดยใช้หมึกพิเศษ