with the parent) and Pearson's corr

with the parent) and Pearson's correlations (for
continuous demographic variables, such as parental
age). These analyses revealed only two significant
relationships, between fathers' age and their
Hospital Anxiety and Depression Scale scores.
Older fathers reported less anxiety, r(20) = —.54,
p < .05, and less depression symptoms, r(20) =
—.53, p > < .05. Thus, age was retained as a variable
for the analyses of fathers' data described later.
The main statistical analyses were focused on
hierarchical regression procedures. First, the
child's total Developmental Behavior Checklist
score was entered into the regression as a predictor.
In order to explore evidence for mediation,
we entered self-efficacy scores as the second step
in the analysis. If self-efficacy mediated the effect
of behavior problems on anxiety or depression,
we would expect to see checklist scores initially
making a significant independent contribution to
the prediction of the dependent variable. However,
once self-efficacy scores were entered, we
would expect to see a reduction in the contribution
made by Checklist scores and for this contribution
to no longer be significant (cf. Baron &
Kenny, 1986).
In the third step of the regression, an interaction
term for the Developmental Behavior
Checklist and self-efficacy scores was entered.
This term was the product of the z-transformed
scores on the Developmental Behavior Checklist
and the self-efficacy measure as recommended by
Baron and Kenny (1986). Evidence for the moderating
effect of self-efficacy could be established
at this third step if the interaction term explained
a significant proportion of the variance over and
above that accounted for by the main effects of
its two contributing variables (Baron & Kenny,
1986). Four regression analyses were conducted in
this manner (two for fathers and two for mothers).
The analyses for fathers included an additional
first step where their age was entered as a predictor
variable because it had a significant univariate association
with Hospital Anxiety and Depression
Scale scores. Thus, the contribution of other variables
was evaluated independent of age effects.
The results of the regression analyses are summarized
in Tables 2 to 5.
All of the steps of the regression models summarized
in Tables 2 to 5 led to significant prediction
of parents' Hospital Anxiety and Depression
Scale scores. In terms of evidence for the role of
self-efficacy as a mediator variable carrying the effect
of their child's behavior problems on parents'
mental health, there is appropriate evidence in Ta

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับผู้ปกครอง) และความสัมพันธ์ของเพียร์สัน(ตัวแปรทางประชากรอย่างต่อเนื่อง เช่นผู้ปกครองอายุ) เปิดเผยเหล่านี้วิเคราะห์เฉพาะ 2 อย่างมีนัยสำคัญความสัมพันธ์ระหว่างอายุของบิดา และของพวกเขาโรงพยาบาลความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าระดับคะแนนบิดาอายุรายงานความวิตกกังวลน้อยลง r(20) = — . 54r(20) < .05 และอาการซึมเศร้าน้อย p =— การ 53, p >< .05 ดังนั้น มีสะสมอายุเป็นตัวแปรสำหรับวิเคราะห์ข้อมูลของบรรพบุรุษที่อธิบายไว้ในภายหลังวิเคราะห์ทางสถิติหลักที่เน้นกระบวนการถดถอยแบบลำดับชั้น ครั้งแรก การเด็กรวมพัฒนาลักษณะการทำงานรายการตรวจสอบป้อนคะแนนในการถดถอยเป็นผู้ทายผลการการสำรวจหลักฐานสำหรับกาชาดเราใส่คะแนนประสิทธิภาพตนเองเป็นขั้นตอนสองในการวิเคราะห์ ถ้าตนเองประสิทธิภาพ mediated ผลปัญหาพฤติกรรมความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้าเราคาดหวังว่าจะดูคะแนนสอบครั้งแรกทำสำคัญอิสระร่วมคำทำนายของตัวแปรขึ้นอยู่กับ อย่างไรก็ตามเมื่อมีป้อนคะแนนประสิทธิภาพตนเอง เราคาดว่าจะเห็นการลดลงในสัดส่วนโดยตรวจสอบคะแนนและ สำหรับส่วนนี้จะไม่สำคัญ (cf. บารอนและเคนนี 1986)ในขั้นตอนสามของการถดถอย การโต้ตอบระยะการพัฒนาพฤติกรรมมีป้อนรายการการตรวจสอบและคะแนนประสิทธิภาพตนเองระยะนี้เป็นผลิตภัณฑ์ของ z-แปลงคะแนนตรวจสอบลักษณะการทำงานพัฒนาและการวัดประสิทธิภาพตัวเองเป็นแนะนำด้วยบารอนและเคนนี (1986) หลักฐานสำหรับการดูแลสามารถสร้างลักษณะพิเศษของประสิทธิภาพตนเองในขั้นตอนที่สามนี้ถ้าอธิบายคำโต้ตอบสัดส่วนของผลต่างมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญ และภาพความคิด โดยผลกระทบหลักของ2 สนับสนุนตัวแปรของ (รอนและเคนนี1986) การวิเคราะห์การถดถอยสี่ได้ดำเนินการในลักษณะนี้ (สองสำหรับบรรพบุรุษ) และสองสำหรับมารดาวิเคราะห์สำหรับบิดารวมเพิ่มเติมขั้นตอนแรกที่อายุของพวกเขาถูกป้อนเป็นจำนวนประตูที่ตัวแปรเนื่องจากมันมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญอย่างไร univariateด้วยโรงพยาบาลความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าระดับคะแนน ดังนั้น สัดส่วนของตัวแปรอื่น ๆถูกประเมินขึ้นอยู่กับลักษณะพิเศษมีสรุปผลการวิเคราะห์ถดถอยในตาราง 2-5สรุปขั้นตอนของแบบจำลองถดถอยทั้งหมดในตาราง 2-5 นำไปสู่การคาดเดาอย่างมีนัยสำคัญของโรงพยาบาลความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของผู้ปกครองระดับคะแนน ในหลักฐานสำหรับบทบาทของประสิทธิภาพตนเองเป็นตัวแปร mediator ดำเนินผลปัญหาพฤติกรรมของลูกกับพ่อแม่สุขภาพจิต มีหลักฐานที่เหมาะสมอยู่ในตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับผู้ปกครอง) และความสัมพันธ์ของเพียร์สัน (สำหรับตัวแปรกลุ่มผู้เข้าชมอย่างต่อเนื่องเช่นผู้ปกครองอายุ) การวิเคราะห์เหล่านี้เผยให้เห็นเพียงสองอย่างมีนัยสำคัญความสัมพันธ์ระหว่างอายุบรรพบุรุษของพวกเขาและความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าโรงพยาบาลคะแนนขนาด. บรรพบุรุษเก่ารายงานความวิตกกังวลน้อยกว่าอาร์ (20) = -.54, p <0.05 และน้อยอาการซึมเศร้า, อาร์ (20) = -.53, p> <0.05 ดังนั้นอายุถูกเก็บรักษาไว้เป็นตัวแปรสำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลของพ่ออธิบายต่อไป. การวิเคราะห์ทางสถิติหลักกำลังจดจ่ออยู่กับขั้นตอนการถดถอยลำดับชั้น ครั้งแรกของเด็กรวมพฤติกรรมการพัฒนาการตรวจสอบคะแนนที่ถูกป้อนเข้าสู่การถดถอยเป็นปัจจัยบ่งชี้ได้. เพื่อที่จะสำรวจหลักฐานไกล่เกลี่ยเราป้อนคะแนนการรับรู้ความสามารถตนเองเป็นขั้นตอนที่สองในการวิเคราะห์ ถ้าการรับรู้ความสามารถตนเองพึ่งผลกระทบของปัญหาพฤติกรรมต่อความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้า, เราจะคาดหวังที่จะเห็นคะแนนรายการตรวจสอบครั้งแรกทำผลงานที่เป็นอิสระที่สำคัญในการทำนายของตัวแปรขึ้นอยู่กับ แต่ครั้งหนึ่งคะแนนการรับรู้ความสามารถตนเองถูกป้อนเราคาดว่าจะเห็นการลดลงในผลงานที่ทำโดยการตรวจสอบและคะแนนสำหรับผลงานนี้จะไม่เป็นอย่างมีนัยสำคัญ(cf บารอนและเคนนี, 1986). ในขั้นตอนที่สามของการถดถอย การปฏิสัมพันธ์ยาวสำหรับพฤติกรรมพัฒนาการตรวจสอบและคะแนนการรับรู้ความสามารถตนเองถูกป้อน. คำนี้เป็นผลิตภัณฑ์ของ Z-เปลี่ยนคะแนนในรายการตรวจสอบพฤติกรรมพัฒนาการและการวัดประสิทธิภาพของตนเองตามคำแนะนำของบารอนและเคนนี(1986) หลักฐานในการดูแลผลกระทบของการรับรู้ความสามารถของตนเองจะได้รับการจัดตั้งขึ้นในขั้นตอนที่สามนี้ถ้าระยะปฏิสัมพันธ์อธิบายสัดส่วนที่มีนัยสำคัญของความแปรปรวนมากกว่าและเหนือที่คิดโดยผลกระทบหลักของสองตัวแปรที่เอื้อมัน(บารอนและเคนนี1986) สี่การวิเคราะห์การถดถอยได้ดำเนินการในลักษณะนี้ (สองพ่อและสองสำหรับคุณแม่). การวิเคราะห์สำหรับบรรพบุรุษรวมเพิ่มขั้นตอนแรกที่อายุของพวกเขาได้รับการป้อนเป็นบ่งชี้ตัวแปรเพราะมันมีความสัมพันธ์univariate อย่างมีนัยสำคัญกับโรงพยาบาลความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าคะแนนชั่ง. ดังนั้นการมีส่วนร่วมของตัวแปรอื่น ๆได้รับการประเมินเป็นอิสระจากผลกระทบที่อายุ. ผลของการวิเคราะห์การถดถอยมีรายละเอียดในตารางที่ 2 ถึง 5 ทั้งหมดในขั้นตอนของรูปแบบการถดถอยสรุปในตารางที่ 2-5 นำไปสู่การคาดการณ์อย่างมีนัยสำคัญของโรงพยาบาลของผู้ปกครองความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าคะแนนชั่ง ในแง่ของหลักฐานสำหรับบทบาทของการรับรู้ความสามารถตนเองเป็นตัวแปรคนกลางถือผลของเด็กของพวกเขาเกี่ยวกับปัญหาพฤติกรรมของพ่อแม่สุขภาพจิตมีหลักฐานที่เหมาะสมตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับผู้ปกครอง ) และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (
ตัวแปร ประชากรอย่างต่อเนื่อง เช่น ผู้ปกครอง
อายุ ) การวิเคราะห์เหล่านี้พบเพียงสองอย่าง
ความสัมพันธ์ระหว่างอายุและความกังวลของพวกเขาและระดับคะแนนภาวะซึมเศร้าโรงพยาบาล

พ่อแก่บรรพบุรุษของเขา มีความวิตกกังวลน้อย , R ( 2 ) = . 54 ,
p < . 05 , ลดอาการซึมเศร้า , R ( 2 ) =
- . 53 , p > < 05 . ดังนั้นอายุยังคงเป็นตัวแปร
สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลบรรพบุรุษอธิบายในภายหลัง .
หลักสถิติวิเคราะห์ข้อมูลเน้น
วิธีถดถอยแบบลำดับชั้น . แรก ของทั้งหมดตามรายการตรวจสอบพฤติกรรมเด็ก

คะแนนเข้าไปในสมการถดถอยได้ดี .
เพื่อสํารวจหลักฐานสำหรับการไกล่เกลี่ย
เราป้อนคะแนนการรับรู้ความสามารถของตนเองเป็น
2 ขั้นตอนในการวิเคราะห์ ถ้าการรับรู้ความสามารถของตนเองโดยผล
ของปัญหาพฤติกรรมต่อความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้า
เราคาดหวังที่จะเห็นผลตรวจสอบเบื้องต้น
การบริจาคอย่างอิสระ

การทำนายของตัวแปรตาม อย่างไรก็ตาม เมื่อคะแนนแรง

เข้ามา เราคาดหวังที่จะเห็นการลดลงในการทำโดยการตรวจสอบและให้คะแนน

นี้ผลงานไม่เป็นที่สำคัญ ( CF . บารอน&

เคนนี่ , 1986 )ในขั้นตอนที่สามของการปฏิสัมพันธ์
ระยะพัฒนาการตรวจสอบและคะแนนการรับรู้ความสามารถของตนเองมีพฤติกรรม

เข้ามา ในระยะนี้เป็นผลิตภัณฑ์ของ z-transformed

คะแนนพัฒนาการพฤติกรรมการตรวจสอบและวัดความสามารถของตนเองตามที่แนะนำโดย
บารอนและเคนนี่ ( 1986 ) หลักฐานสำหรับผลของความสามารถของตนเองสามารถควบคุม

ตั้งขึ้นในขั้นตอนที่สามนี้ถ้าปฏิสัมพันธ์คําอธิบาย
ส่วนใหญ่ของความแปรปรวนและ
ข้างบนที่คิดโดยผลกระทบหลักของ
สองสาเหตุตัวแปร ( บารอน&เคนนี่
1986 ) สี่ขั้นตอนในการวิเคราะห์จำนวน
ลักษณะนี้ ( สองบิดาและมารดา 2 )

เพิ่มเติมจากการวิเคราะห์บรรพบุรุษรวมขั้นตอนแรกที่อายุของพวกเขาที่ถูกป้อนได้ดี
ตัวแปรเพราะมีสมาคมทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญ
กับความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า
โรงพยาบาลระดับคะแนน ดังนั้น บทบาทของตัวแปรอื่น ๆประเมินอิสระ

ผลอายุ ผลของการถดถอยการวิเคราะห์สรุปตาราง 5
.
ทุกขั้นตอนของการถดถอยแบบสรุป
ตาราง 5 LED

ทำนายสำคัญของพ่อแม่ในโรงพยาบาลระดับคะแนนความวิตกกังวลและความซึมเศร้า
. ในแง่ของหลักฐานสำหรับบทบาทของตนเองในฐานะสื่อกลาง ตัวแปร

ถือผลของปัญหาพฤติกรรมของเด็กกับผู้ปกครอง
สุขภาพจิต มีหลักฐานที่เหมาะสมในทา