The puzzles have to fit the world a

The puzzles have to fit the world as best as possible, at least the way we do it," said Miller. "Jonathan Blow loves to feature the puzzles, so his levels, the puzzles that are there just in some ways can be arbitrary, because the thing is the puzzle. But I think what we've done and what we've gotten to in our little niche, what we do, we're trying to balance all three of the legs that I think are interactive: the environment, the puzzles, or whatever the friction is, and the story."

He added later that it’s “a pain in the ass.”

“We have people who are in charge of those aspects. So the art guy may come up with a visually stunning looking piece of equipment, but the story guy goes, ‘That doesn’t make sense, that couldn’t be in this world,’ and we have to figure that out.” The same goes in any direction—puzzles that don’t fit the story, story that doesn’t fit the art. It must be cohesive.

For West, a level design could start as a sketch on a soggy bar napkin (he actually once approved a bar napkin scrawl as an initial design) or an MS Paint drawing, but from there he believes collaboration with artists is vital so that they “don’t get handed this dodecahedron that’s done in this gray flat texture and get told to turn it into a carousel.” He wants to see plausible spaces, and he makes a point of saying that it’s a team effort, that “the best level designers are the ones who work well with their artists.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปริศนามีให้พอดีกับโลกเป็นที่สุดเป็นไปได้ อย่างน้อยเราจะมัน มิลเลอร์กล่าว "โจนาธานเป่ารักคุณลักษณะปริศนา ระดับของเขา ปริศนาที่มีเพียงในบางวิธีสามารถโดยพลการ เพราะสิ่งเป็นปริศนา แต่ผมคิดว่า สิ่งที่เราทำและสิ่งเราเคยไปในช่องน้อยของเรา เราทำ เรากำลังพยายามปรับสมดุลทั้งหมดสามขาที่ผมคิดว่า เป็นแบบโต้ตอบ: สภาพแวดล้อม ปริศนา หรือว่าแรงเสียดทาน และเรื่องราว "เขาเพิ่มในภายหลังว่า มันเป็น "ความเจ็บปวดในตูดด้วย""เรามีคนรับผิดชอบด้านนั้นด้วย เพื่อคนศิลปะอาจมากับมองตา ชิ้นส่วนของอุปกรณ์ แต่เรื่องผู้ชาย ไป 'ที่ไม่ได้ทำให้รู้สึก ซึ่งไม่มีในโลกนี้ และเรามีการคิดที่ออก" เดียวกันไปในทิศทางใด ๆ — ปริศนาที่ไม่พอดีกับเรื่องราว เรื่องราวที่ไม่เหมาะสมกับศิลปะ จะต้องมีเหนียวสำหรับ West ออกแบบระดับสามารถเริ่มเป็นภาพร่างบนเปียกแถบผ้าเช็ดปาก (เขาจริงเมื่ออนุมัติบาร์ scrawl ผ้าเช็ดปากเป็นการออกแบบเริ่มต้น) หรือการวาด ภาพสี MS แต่จากที่นั่น เขาเชื่อว่า กับศิลปินเป็นสำคัญเพื่อให้พวกเขา "ไม่ได้รับมอบนี้ทรงสิบสองหน้าที่จะทำเนื้อแบนสีเทานี้ และได้บอกให้เปิดเป็นรูปแบบหมุน ได้" อยากดูช่องที่เป็นไปได้ และเขาทำให้จุดของบอกว่า มันเป็นความพยายามของทีม ที่ "นักออกแบบระดับที่ดีที่สุดคือ คนที่ทำงานกับศิลปินของพวกเขา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริศนามีให้พอดีกับโลกที่ดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้อย่างน้อยวิธีที่เราทำมัน "กล่าวว่ามิลเลอร์." โจนาธานเป่ารักที่จะมีปริศนาเพื่อให้ระดับของปริศนาที่มีเพียงแค่ในบางวิธีสามารถโดยพลการ เพราะสิ่งที่เป็นปริศนา แต่ผมคิดว่าสิ่งที่เราทำและสิ่งที่เราเคยไปในซอกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราสิ่งที่เราทำเรากำลังพยายามที่จะรักษาความสมดุลของทั้งสามของขาที่ฉันคิดว่ามีการโต้ตอบ: สภาพแวดล้อมปริศนา, หรืออะไรก็ตาม แรงเสียดทานและเป็นเรื่อง. "

เขาเพิ่มในภายหลังว่ามันเป็น" ความเจ็บปวดในตูด. "

" เรามีคนที่อยู่ในความดูแลของด้านที่. ดังนั้นผู้ชายศิลปะอาจเกิดขึ้นกับชิ้นส่วนที่มองเห็นสวยงามของอุปกรณ์ แต่ คนที่แต่งตัวประหลาดเรื่องที่จะไป ' แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความรู้สึกที่ไม่อาจจะอยู่ในโลกนี้และเราจะต้องคิดออกว่า. "เดียวกันจะไปในทิศทางปริศนาใด ๆ ที่ไม่เหมาะสมเรื่องเรื่องที่ ไม่พอดีศิลปะ. มันจะต้องเหนียว.

เวสต์การออกแบบระดับสามารถเริ่มต้นเป็นภาพร่างบนผ้าเช็ดปากบาร์เปียก A (จริง ๆ แล้วเขาครั้งหนึ่งเคยได้รับการอนุมัติเขียนลวก ๆ แถบผ้าเช็ดปากเป็นออกแบบเบื้องต้น) หรือการวาดภาพสี MS แต่จาก มีเขาเชื่อว่าการทำงานร่วมกันกับศิลปินที่มีความสำคัญเพื่อให้พวกเขา "ไม่ได้รับการส่งมอบเฟนี้ที่ทำในเนื้อแบนสีเทาและได้รับการบอกว่าจะทำให้มันกลายเป็นม้าหมุน." เขาต้องการที่จะเห็นช่องว่างที่เป็นไปได้และเขาทำให้จุดของ บอกว่ามันเป็นความพยายามของทีมว่า "ที่ดีที่สุดสำหรับนักออกแบบระดับจะเป็นคนที่ทำงานได้ดีกับศิลปินของพวกเขา."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปริศนามีให้พอดีกับโลกที่ดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ อย่างน้อยสิ่งที่เราทำ " มิลเลอร์ " โจนาธาน พัดรักประกอบด้วยปริศนา , ระดับ , ปริศนาที่มีเพียงในบางวิธีสามารถโดยพลการ เพราะสิ่งที่เป็นปริศนา แต่เราคิดว่าสิ่งที่เราทำและสิ่งที่เราได้มาในโพรงเล็ก ๆน้อย ๆของเรา สิ่งที่เราทำ เรากำลังพยายามเพื่อความสมดุลของทั้ง 3 ขา ที่ฉันคิดว่าเป็นแบบโต้ตอบ : สภาพแวดล้อม , ปริศนา , หรืออะไรก็ตาม แรงเสียดทาน และเรื่อง " .เขา กล่าวภายหลังว่า มัน " น่ารำคาญ "" เรามีคนที่รับผิดชอบในด้าน ดังนั้นผู้ชายศิลปะอาจมากับสวยงามสายตามองหาชิ้นส่วนของอุปกรณ์ แต่เรื่องผู้ชายไป ที่ไม่สมเหตุสมผล ที่ไม่ได้อยู่ในโลกใบนี้ และเราต้องคิดออก . " เดียวกันจะไปในทิศทางใด ๆ ปริศนาที่ไม่เหมาะกับเรื่องนี้เป็นเรื่องไม่ได้ ไม่เหมาะกับงานศิลปะ มันต้องเหนียว .สำหรับตะวันตก การออกแบบระดับจะเริ่มวาดบนผ้าเช็ดปากบาร์เปียก ( ที่จริงเขาเมื่อได้รับอนุมัติแถบผ้าเช็ดปากเขียนลวก ๆเป็นการออกแบบเบื้องต้น ) หรือ MS Paint วาดรูป แต่เขาเชื่อว่า ความร่วมมือกับศิลปินเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้พวกเขา " ไม่รับส่งนี้ Dodecahedron เสร็จแล้วในพื้นผิวแบนสีเทา และได้รับการบอกที่จะเปิดเข้าไปในรถ เขาอยากเห็นมันเป็น และเขาก็ทำให้จุดว่ามันเป็นความพยายามของทีมว่า " นักออกแบบระดับที่ดีที่สุดจะเป็นคนที่ทำงานได้ดีกับศิลปินของพวกเขา . "