WHEN Rachel Hudson was 2, she recal

WHEN Rachel Hudson was 2, she recalled details about things she had done weeks and months before, prompted by her mother, a psychologist studying children's memories. But by the time she was 8, the only episode Rachel could recall from her first couple of years was a trip to Disneyland.

The old mystery of just why most people are unable to dredge up memories from the first years of life has a new solution, thanks to research like that of Rachel's mother, Dr. Judith Hudson of Rutgers University.

The ability to fix a childhood memory strongly enough to last into adulthood, psychologists now say, depends on the mastery of skills of attention, thought and language at the level of an average 3- or 4-year-old. People simply do not retain into adulthood memories of specific episodes that took place at 1 or 2, before these crucial abilities emerge, although research like that with Rachel shows that as young children they do, indeed, have such memories.

"Most adults have trouble remembering much, other than fragmentary impressions, before they were 3 1/2," said Dr. Robyn Fivush, a psychologist at Emory University in Atlanta. "Yet we know that children as young as 2 can remember what happened to them even months before."

The new research, based largely on studies of the developing memories of young children, contradicts Freud's notion that "infantile amnesia," the inability of adults to remember the events of early infancy -- is due to the later repression of perverse lusts and hatreds that seethe during the first years of life.

Instead, the findings suggest a more innocent end to life's early amnesia: that toddlers acquire the skills for remembering significant episodes in their lives only as they acquire the language skills necessary for later retrieval. As they have conversations with adults about past events, psychologists say, infants learn the art of shaping events into a story, the form that allows memories to be retrieved many years later.

"We have a whole new way of thinking about earliest memories, based on studies of what young kids actually remember," said Dr. Ulric Neisser, a psychologist at Emory. "At 2 1/2 or 3, kids are not very interested in the past. You don't see a bunch of 3-year-olds sitting around talking about old times."

Dr. Neisser added, "But ask a 2-year-old about what happened on a visit to grandma's months before, and she'll have some memories: 'saw a horsie.' The question is why, as adults, don't we remember those very episodes from life's first few years?"

Part of the answer, psychologists say, lies in distinguishing between three fundamentally different kinds of memory. One is a "generic" memory, in which the most general attributes of a familiar situation are stored, like what grandma always served for lunch, or what color the rooms were in a childhood house.

Such general characteristics do not pertain to any single episode but are distilled from a series of repeated episodes, which Dr. Neisser has called repisodes, episodes that blend into a generic memory. When an event has occurred in a child's life about five or more times, it tends to be stored in memory in this general form.

A second kind of memory, "episodic," is for specific events, like a visit to grandma's when a favorite, rarely seen, cousin was also there. Such memories are for a distinct event at a given time and place. But few of these specific episodes -- such as what was eaten for breakfast that morning -- are significant enough to warrant remembering years later.

But out of such specific episodes people select and weave together the particularly meaningful events that compose "autobiographical memory," the story of one's life. These are the specific memories that last throughout a lifetime, beginning with what people call their earliest memory. As autobiographical memory begins, infantile amnesia ends. The Power of Story

From the time children begin to talk, around age 2, they have both generic and episodic memories, researchers say. But they do not begin to weave together autobiographical memory until around age 3 1/2, according to research reported by Dr. Katherine Nelson, a psychologist at the City University of New York, in the January issue of Psychological Science.

On the basis of research with young children, Dr. Nelson, as have others, concluded that although children as young as 1 or 2 do have episodic memories, these memories almost never last into later childhood, let alone adulthood. Autobiographical memory seems to take root only as children begin to have conversations with their parents or others about what has happened to them.

"Parents implicitly model for their young children how to piece together a story with a beginning, a middle and an end about what has happened," said Dr. Fivush. "Between 3 1/2 and 4 1/2, children reach a critical level of language ability, where words become the medium through which you represent the events of your life to yourself rather than, say, images. And years later, when you tell a story from your earliest years, language is the medium of retrieval."

The process of autobiographical memory seems to be given a great impetus by adults who review events with a young child. In Dr. Fivush's research, young children of parents who mulled over incidents with much embellishment of detail had at 4 years better memories for things that had happened to them than did children of parents who typically simply asked, "Do you remember the time we went to the circus?"

"At around 3 or 4, you find mothers talking a lot about past events to a kid," said Dr. Neisser. "Then a kid starts to value her memories and starts to tell stories about herself. The events you can easily remember as an adult are those you had, back then, put into a narrative, at least in your own mind."

At about the same period, children learn from talking to parents and others that a given event can be seen from multiple perspectives. "Around age 4 children seem to start to understand that people see things differently," said Dr. Fivush. "I might have gone to the circus and been scared by the big animals, while someone else loved it." Photos as Hindrance

This cognitive ability to see an event from several points of view, some psychologists contend, may add to the thoroughness with which it is remembered, as a stronger net of associations is built. The onset of that ability also marks the point at which most people have their earliest lasting memory.

Still another capacity that ripens around age 4 is the ability to perceive the structure ofevents more as an adult would, highlighting the most salient points. Toddlers notice mostly what to adults seem to be trivial details, psychologists say.

Oddly, seeing an event in a photo frequently or discussing it often with others does not determine how well it is remembered, either in the short term or in later autobiographical memory. Dr. Fivush had parents keep track of distinctive events in the lives of children between the ages of 2 and 6 and also had them note how often the children talked over those events or looked at photos of them. There was no apparent effect on the children's memory.

Indeed, talking over an event with a very young child may somehow interfere with its being stored in memory, according to findings by Dr. Neisser, with JoNell Adair, a graduate student, that will be published in The Journal of Experimental Psychology later this year.

In a study of college students, in which their memories were verified by checking with their parents, Dr. Neisser and Ms. Adair found that events from the first four years of life that became enshrined in family stories or for which there were photos were remembered less well than events that had no such memory aids.

But they also found that those students who had been hospitalized or who had had a sibling born between their second and third birthday could usually still remember the event. "For such highly memorable events, people seem to have memories, though a bit fragmentary, as early as age 2, though that may mean closer to 3," said Dr. Neisser.

Other studies of adult's earliest memories have found that most date from around 3 1/2. A few people report no memories of their childhood at all before age 8 or so. Revising the Autobiography

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อราเชลฮัดสัน 2 เธอยกเลิกรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำสัปดาห์และเดือนก่อน ได้รับการพร้อมท์ โดยแม่ของเธอ จิตวิทยาการศึกษาเด็กความทรงจำ แต่เวลาเธอ 8 ตอนเดียวราเชลสามารถเรียกคืนจากเธอสองปีแรกของ การเดินทางไปดิสนีย์แลนด์ตรวจสอบอายุของเพียงทำไมคนส่วนใหญ่ไม่สามารถขุดขึ้นความทรงจำจากปีแรกของชีวิตมีปัญหา ด้วยวิจัยเช่นที่แม่ของราเชล ดร.ฮัดสัน Judith มหาวิทยาลัย Rutgersความสามารถในการแก้ไขปัญหาหน่วยความจำวัยเด็กพอจะสุดท้ายเป็นวุฒิ นักจิตวิทยาเชื่อว่า ขึ้นอยู่กับต้นแบบทักษะความสนใจ ความคิดและภาษาในระดับของการเฉลี่ย 3 หรือ 4-ปี คนก็ไม่รักษาเป็นทรงวุฒิเฉพาะตอนที่เอา 1 หรือ 2 ก่อนเกิดความสำคัญเหล่านี้ แม้ว่าการวิจัยเช่นนั้นกับราเชลแสดงที่เป็นเด็กเล็กที่พวกเขาทำ แน่นอน มีความทรงจำดังกล่าว"ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่มีปัญหาในการจดจำมาก นอกจากความประทับใจ fragmentary ก่อนที่พวกเขา 3 1/2 กล่าวว่า ดร. robyn ใน Fivush จิตวิทยามหาวิทยาลัย Emory แอตแลนต้า "แต่เรารู้ว่า เด็ก 2 สามารถจำสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาแม้แต่เดือนก่อน"งานวิจัยใหม่ ใหญ่ตามศึกษาทรงพัฒนาของเด็กเล็ก ทุกความคิดของ Freud ที่ "infantile amnesia ไม่ผู้ใหญ่จำเหตุการณ์ในวัยเด็กช่วง - ครบปราบปรามหลัง perverse คนเยาะเย้ยบังเกิดและความที่ seethe ในช่วงปีแรกของชีวิตแทน ลึกแนะนำท้ายที่บริสุทธิ์มากจะ amnesia ช่วงต้นของชีวิต: ให้เด็กวัยหัดเดินได้รับทักษะการจดจำชื่อตอนที่สำคัญในชีวิตของพวกเขาเป็นพวกเขาได้รับทักษะภาษาจำเป็นสำหรับการเรียกในภายหลังเท่านั้น ขณะที่พวกเขามีการสนทนากับผู้ใหญ่เกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีต นักจิตวิทยาพูด ทารกเรียนรู้ศิลปะของการสร้างรูปร่างเหตุการณ์เป็นเรื่องราว แบบฟอร์มที่ช่วยให้ความทรงจำถูกเรียกในภายหลังหลายปี"เรามีวิธีใหม่ทั้งความคิดเกี่ยวกับความทรงจำแรกสุด ตามการศึกษาที่เด็กหนุ่มจริงจำ กล่าวว่า ดร. Ulric Neisser จิตวิทยาที่ Emory "2 1/2 หรือ 3 เด็กไม่มีความสนใจในอดีต คุณไม่เห็นพวงของ 3 ปีนั่งรอบ ๆ พูดถึงเวลาเก่า"ดร. Neisser เพิ่ม, " แต่ขอให้เป็น 2 ปีเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการเยี่ยมชมของยายเดือนก่อน และเธอจะมีบางความทรงจำ: 'เห็น horsie เป็น' คำถามคือ ทำไม เป็นผู้ใหญ่ ไม่เราจำตอนนั้นมากจากชีวิตของปี"ส่วนหนึ่งของคำตอบ นักจิตวิทยาพูด อยู่ในการแยกความแตกต่างระหว่างความแตกต่างกันสามชนิดของหน่วยความจำ หนึ่งคือหน่วยความจำที่ "ทั่วไป" ในซึ่ง คุณลักษณะของสถานการณ์ที่คุ้นเคยทั่วไปส่วนใหญ่ถูกเก็บไว้ เช่นคุณยายอะไรเสิร์ฟสำหรับอาหารกลางวัน หรือสีอะไร ห้องอยู่ในบ้านเด็กลักษณะทั่วไปดังกล่าวไม่เกี่ยวข้องกับใด ๆ ตอนเดียว แต่กลั่นจากชุดตอนซ้ำ ดร. Neisser ได้เรียก repisodes ตอนที่ผสมผสานลงในหน่วยความจำทั่วไป เมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นในชีวิตของเด็กประมาณห้า หรือครั้ง มันมีแนวโน้มที่จะถูกเก็บในหน่วยความจำในแบบฟอร์มนี้ทั่วไปหน่วยความจำ "episodic รูปแบบที่สองเป็นสำหรับเหตุการณ์เฉพาะ เช่นการเยี่ยมชมของคุณยายเมื่อได้รับความนิยม ไม่ค่อยเห็น ลูกพี่ลูกน้องยังมี ความทรงจำดังกล่าวจะมีเหตุการณ์ที่แตกต่างกันที่กำหนดเวลาและสถานที่ แต่ตอนนี้เฉพาะ - เช่นที่รับประทานอาหารเช้าที่เช้า - ไม่กี่มีความสำคัญมากพอที่จะรับประกันการจำปีแต่จากตอนนั้นเฉพาะ คนเลือก และทอกันมีความหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหตุการณ์ที่เขียน "อัตชีวประวัติหน่วยความจำ เรื่องราวของชีวิต นี่คือความทรงจำเฉพาะที่สุดท้ายตลอดชีวิต เริ่มต้น ด้วยอะไรคนเรียกหน่วยความจำแรกสุดของพวกเขา เมื่อหน่วยความจำอัตชีวประวัติเริ่ม infantile amnesia จบ พลังของเรื่องราวจากเวลาที่เด็กเริ่มพูดคุย อายุ 2 รอบพวกเขาได้ทั่วไป และ episodic ความทรงจำ นักวิจัยกล่าวว่า แต่พวกเขาไม่เริ่มสานกันจำอัตชีวประวัติจนรอบอายุ 3 1/2 ตามรายงาน โดยดร.แคทเธอรีนเนลสัน จิตวิทยาในการเมืองมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก ในเดือนมกราคมเรื่องวิทยาศาสตร์ทางจิตใจโดยใช้การวิจัยกับเด็ก ดร.เนลสัน เป็นได้ผู้อื่น สรุปว่า แม้ว่าเด็กเป็น 1 หรือ 2 มี episodic ความทรงจำ ความทรงจำเหล่านี้เกือบจะไม่ล่าสุดในวัยเด็กในภายหลัง นับประสาวุฒิ หน่วยความจำอัตชีวประวัติน่าจะ ปักหลักเป็นเด็กเริ่มได้สนทนากับพ่อแม่หรือผู้อื่นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นไปเท่า"พ่อแม่นัยรุ่นสำหรับเด็กของพวกเขาวิธีการชิ้นร่วมกันเรื่องราวเริ่มต้น เป็นกลาง และสิ้นสุดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น กล่าวว่า ดร. Fivush "ระหว่าง 3 1/2 และ 4 1/2 เด็กถึงระดับความสามารถภาษา คำกลายเป็น สื่อที่คุณแสดงเหตุการณ์ในชีวิตของคุณเพื่อตัวเองมากกว่า กล่าวว่า ภาพที่ และปีต่อมา เมื่อคุณบอกเรื่องราวของปีแรกสุด ภาษา กลางของเรียก"กระบวนการหน่วยความจำอัตชีวประวัติที่น่าจะได้รับแรงผลักดันที่ดี โดยผู้ใหญ่ที่ทบทวนเหตุการณ์กับเด็กหนุ่ม งานวิจัยของดร. Fivush เด็กของผู้ปกครองที่ mulled เหนือปัญหากับประดับมากของรายละเอียดที่ได้ที่ 4 ปีความทรงจำที่ดีสำหรับสิ่งที่เกิดไปกว่าที่ไม่เด็กของผู้ปกครองที่มักจะถามเพียง "คุณจำเวลาที่เราไปกับคณะละครสัตว์หรือไม่""ประมาณ 3 หรือ 4 หาแม่พูดมากเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีตเพื่อเด็ก กล่าวว่า ดร. Neisser "แล้วเด็กเริ่มความทรงจำของเธอ และเริ่มเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเอง เหตุการณ์ที่คุณสามารถจดเป็นผู้ใหญ่คือคุณ กลับมาแล้ว ใส่ลงในการเล่าเรื่อง น้อยในใจของคุณเอง"ที่เกี่ยวกับรอบระยะเวลาเดียวกัน เด็กเรียนรู้จากการพูดคุยกับผู้ปกครองและผู้อื่นว่า เหตุการณ์ที่กำหนดสามารถมองเห็นจากหลายมุมมอง "สถานอายุ เด็ก 4 ดูเหมือนจะ เริ่มเข้าใจว่า คนย่อมเห็นต่างกัน กล่าวว่า ดร. Fivush "ผมอาจได้ไปคณะละครสัตว์ และการกลัวสัตว์ใหญ่ ในขณะที่คนอื่นรักได้" ภาพถ่ายเป็นกำแพงนักจิตวิทยาบางแข่ง อาจเพิ่มนี้รับรู้ความสามารถในการดูเหตุการณ์จากมุมมองหลายจุดของ thoroughness ซึ่งจะเป็นที่จดจำ เป็นสุทธิที่แข็งแกร่งของความสัมพันธ์อยู่ ของความสามารถในการทำเครื่องหมายจุดที่คนส่วนใหญ่มีหน่วยความจำถาวรแรกสุดของพวกเขาอื่นยังคงกำลังการผลิตที่ ripens รอบอายุ 4 คือ ความสามารถในการสังเกต ofevents โครงสร้างมากขึ้นเป็นผู้ใหญ่จะ เน้นจุดเด่นที่สุด นักจิตวิทยากล่าวว่า เด็กวัยหัดเดินสังเกตเห็นส่วนใหญ่สิ่งที่ผู้ใหญ่ดูเหมือนจะเป็นรายละเอียดเล็กน้อยน่า เห็นเหตุการณ์ในภาพถ่ายบ่อย หรือคุยมักจะ มีผู้อื่นกำหนดวิธีที่ดีมันจะจดจำ ในระยะสั้น หรือ ในภายหลังอัตชีวประวัติหน่วยความจำ ดร. Fivush มีผู้ปกครองติดตามการเหตุการณ์ที่โดดเด่นในชีวิตของเด็กระหว่างวัย 2 และ 6 และยัง มีพวกเขาสังเกตว่า เด็กคุยกันผ่านเหตุการณ์เหล่านั้น หรือมองภาพถ่ายของพวกเขา ไม่ชัดเจนในหน่วยความจำของเด็กได้จริง พูดกับเด็กมากเหตุการณ์อย่างใดอาจรบกวนความที่ถูกเก็บไว้ในหน่วยความจำ ตามผลการวิจัยโดยดร. Neisser กับเอแดร์ JoNell บัณฑิตนักเรียน ที่จะเผยแพร่ในสมุดรายวันของทดลองจิตวิทยาช่วงปลายปีนี้ในการศึกษาของนักเรียน ในความทรงจำของพวกเขาถูกตรวจสอบ โดยตรวจสอบกับผู้ปกครอง ดร. Neisser และนางสาวเอแดร์พบว่า เหตุการณ์จากสี่ปีแรกของชีวิตที่กลายเป็นที่ประดิษฐาน ในเรื่องครอบครัว หรือ สำหรับซึ่งมีรูปถ่าย ที่จำน้อยดีกว่าที่มีเครื่องช่วยจำดังกล่าวไม่แต่พวกเขายังพบว่า นักเรียนเหล่านั้นที่มีการพักหรือที่เคยมีพี่น้องที่เกิดระหว่างวันที่สอง และสามของพวกเขาอาจจะยังคงจำเหตุการณ์ "สำหรับดังกล่าวสูงประวัติการณ์ คนดูเหมือนจะ มีความทรงจำ fragmentary บิตแต่ เป็นต้นที่อายุ 2 แต่ที่อาจหมายถึงใกล้จะ 3 กล่าวว่า ดร. Neisserศึกษาอื่นความทรงจำแรกสุดของผู้ใหญ่ได้พบว่าส่วนใหญ่วันจากประมาณ 3 1/2 บางคนรายงานไม่มีความทรงจำของเด็กก่อนอายุ 8 หรือที่ การปรับตัวเช่นเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อราเชลฮัดสันคือ 2, เธอเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอได้ทำสัปดาห์และเดือนก่อนที่จะได้รับแจ้งจากแม่ของเธอเป็นนักจิตวิทยาการศึกษาความทรงจำของเด็ก แต่เมื่อถึงเวลาที่เธอเป็น 8 เพียงฉากราเชลจะเรียกคืนจากคู่แรกของเธอในปีที่ผ่านมาก็คือการเดินทางไปดิสนีย์แลนด์. ความลึกลับเก่าเพียงแค่ว่าทำไมคนส่วนใหญ่ไม่สามารถที่จะขุดความทรงจำจากปีแรกของชีวิตมีทางออกใหม่ ขอบคุณการวิจัยเช่นนั้นของแม่ของราเชล, ดร. จูดิ ธ ฮัดสันของมหาวิทยาลัยรัทเกอร์. ความสามารถในการแก้ไขปัญหาของหน่วยความจำในวัยเด็กอย่างมากพอที่จะผ่านเข้าสู่วัยผู้ใหญ่นักจิตวิทยาตอนนี้บอกว่าขึ้นอยู่กับการเรียนรู้ทักษะความสนใจความคิดและภาษาที่ได้ ระดับของค่าเฉลี่ย 3 หรือ 4 ปี คนก็ไม่ได้เก็บเป็นความทรงจำวัยผู้ใหญ่ตอนเฉพาะที่เกิดขึ้นในวันที่ 1 หรือ 2 ก่อนที่จะมีความสามารถที่สำคัญเหล่านี้โผล่ออกมาถึงแม้ว่าการวิจัยเช่นนั้นกับราเชลแสดงให้เห็นว่าเป็นเด็กหนุ่มที่พวกเขาทำจริงมีความทรงจำดังกล่าว. "ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่มีปัญหา จดจำมากนอกเหนือจากการแสดงผลเป็นชิ้นเป็นอันก่อนที่พวกเขา 3 1/2 "ดร. โรบิน Fivush นักจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยเอมอรีในแอตแลนตากล่าวว่า "แต่เรารู้ว่าเด็กเป็นสาวเป็น 2 สามารถจดจำสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาได้เดือนก่อน." การวิจัยใหม่ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับการศึกษาของความทรงจำที่พัฒนาเด็กเล็กขัดแย้งกับความคิดของฟรอยด์กล่าวว่า "ความทรงจำในวัยแรกเกิด" การไร้ความสามารถของผู้ใหญ่ จะจำเหตุการณ์ในวัยเด็กตอนต้น - เกิดจากการปราบปรามหลังของตัณหาขี้อ้อนและความเกลียดชังที่พล่านในช่วงปีแรกของชีวิต. แต่ผลการวิจัยชี้ให้เห็นจุดสิ้นสุดที่บริสุทธิ์มากขึ้นในความทรงจำในช่วงต้นของชีวิตที่เด็กได้เรียนรู้ทักษะในการจดจำ ตอนที่สำคัญในชีวิตของพวกเขาเท่านั้นที่พวกเขาได้เรียนรู้ทักษะภาษาที่จำเป็นสำหรับการเรียกใช้ในภายหลัง ขณะที่พวกเขามีการสนทนากับผู้ใหญ่เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ผ่านมานักจิตวิทยาบอกว่าทารกเรียนรู้ศิลปะของการสร้างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นลงในเรื่องรูปแบบที่ช่วยให้ความทรงจำที่จะดึงหลายปีต่อมา. "เรามีวิธีใหม่ของการคิดเกี่ยวกับความทรงจำเก่าแก่ที่สุดตาม เกี่ยวกับการศึกษาของสิ่งที่เด็กหนุ่มจริงจำ "ดร. Ulric Neisser นักจิตวิทยาที่เอมอรีกล่าวว่า "ใน 2 หรือ 3 1/2, เด็กไม่ได้สนใจมากในอดีตที่ผ่านมา. คุณไม่เห็นพวงของเด็กอายุ 3 ปีนั่งรอบพูดคุยเกี่ยวกับครั้งเก่า." ดร. Neisser กล่าวเสริมว่า "แต่ขอ 2 ปีเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในการเข้าชมเดือนยายก่อนและเธอจะมีความทรงจำบางส่วน: 'เห็น Horsie ได้.' คำถามคือว่าทำไมเป็นผู้ใหญ่เราไม่จำเหล่านั้นตอนมากจากสิ่งมีชีวิตในช่วงปีแรก ๆ ? "ส่วนหนึ่งของคำตอบที่นักจิตวิทยาบอกว่าอยู่ในความแตกต่างระหว่างสามชนิดที่แตกต่างกันโดยพื้นฐานของหน่วยความจำ หนึ่งคือ "ทั่วไป" หน่วยความจำซึ่งในคุณลักษณะทั่วไปมากที่สุดจากสถานการณ์ที่คุ้นเคยจะถูกเก็บไว้เหมือนสิ่งที่คุณยายทำหน้าที่เสมอสำหรับมื้อกลางวันหรือสิ่งที่สีห้องพักอยู่ในบ้านในวัยเด็ก. ลักษณะทั่วไปดังกล่าวไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ใด ๆ เดียว แต่จะมีการกลั่นจากซีรีส์เอพซ้ำซึ่งดร. Neisser ได้เรียก repisodes ตอนที่ผสมผสานลงในหน่วยความจำทั่วไป เมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้นในเด็กชีวิตประมาณห้าครั้งหรือมากกว่าก็มีแนวโน้มที่จะถูกเก็บไว้ในหน่วยความจำในรูปแบบทั่วไป. ชนิดที่สองของหน่วยความจำ "หลักการ" สำหรับเหตุการณ์เฉพาะเช่นการไปเยือนของยายเมื่อชื่นชอบ , ไม่ค่อยเห็นญาติอยู่ที่นั่นยัง ความทรงจำดังกล่าวสำหรับเหตุการณ์ที่แตกต่างกันในเวลาที่กำหนดและสถานที่ แต่ไม่กี่ตอนที่เฉพาะเจาะจงเหล่านี้ - เช่นสิ่งที่กินสำหรับอาหารเช้าในเช้าวันนั้น - มีความสำคัญพอที่จะรับประกันการจดจำปีต่อมา. แต่คนที่ออกมาจากตอนที่เฉพาะเจาะจงเช่นการเลือกและสานเข้าด้วยกันในกิจกรรมที่มีความหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ประกอบด้วย "ความทรงจำเกี่ยวกับอัตชีวประวัติ" เรื่องราวของชีวิตหนึ่งของ เหล่านี้เป็นความทรงจำที่เฉพาะเจาะจงที่มีอายุการใช้งานตลอดอายุการใช้งานเริ่มต้นด้วยสิ่งที่ผู้คนเรียกหน่วยความจำที่เก่าแก่ที่สุดของพวกเขา ในฐานะที่เป็นหน่วยความจำอัตชีวประวัติเริ่มต้นความทรงจำในวัยแรกเกิดจะสิ้นสุดลง พลังของเรื่องราวจากเด็กเวลาที่เริ่มต้นที่จะพูดคุยรอบอายุ 2 พวกเขามีความทรงจำทั้งทั่วไปและหลักการนักวิจัยกล่าวว่า แต่พวกเขาไม่ได้เริ่มต้นที่จะสานหน่วยความจำอัตชีวประวัติกันจนอายุประมาณ 3 1/2 ตามการวิจัยที่รายงานโดยดร. แคทเธอรีเนลสันเป็นนักจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยเมืองนิวยอร์กในฉบับเดือนมกราคมของวิทยาศาสตร์ทางจิตวิทยา. บนพื้นฐานของ การวิจัยที่มีเด็กเล็ก, ดร. เนลสันขณะที่มีคนอื่น ๆ ได้ข้อสรุปว่าถึงแม้เด็กเป็นสาวเป็น 1 หรือ 2 จะมีความทรงจำหลักการทรงจำเหล่านี้แทบจะไม่เคยเข้ามาในวัยเด็กที่มีอายุการใช้งานต่อมาให้วัยเพียงอย่างเดียว หน่วยความจำอัตชีวประวัติดูเหมือนว่าจะใช้รากเป็นเพียงเด็กเริ่มที่จะมีการสนทนากับพ่อแม่ของพวกเขาหรือคนอื่น ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา. "พ่อแม่โดยปริยายแบบสำหรับเด็กเล็กของพวกเขาวิธีการที่จะปะติดปะต่อเรื่องราวที่มีจุดเริ่มต้นที่เป็นกลางและปลายเกี่ยวกับสิ่งที่ ได้เกิดขึ้น "ดร. Fivush กล่าวว่า "ระหว่าง 3 และ 4 1/2 1/2 เด็กถึงระดับที่สำคัญของความสามารถทางภาษาที่เป็นคำพูดที่สื่อผ่านที่คุณเป็นตัวแทนของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของคุณให้กับตัวเองมากกว่าการพูด, ภาพ. และปีต่อมาเมื่อคุณ บอกเล่าเรื่องราวจากปีที่เก่าแก่ที่สุดของภาษาเป็นสื่อกลางในการดึง. "กระบวนการของหน่วยความจำอัตชีวประวัติดูเหมือนว่าจะได้รับแรงผลักดันที่ดีโดยผู้ใหญ่ที่ทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเด็กหนุ่ม ในดรวิจัย Fivush ของเด็กเล็กของผู้ปกครองที่ mulled มากกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับการจัดแต่งมากของรายละเอียดได้ที่ 4 ปีความทรงจำที่ดีกว่าสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขากว่าพ่อแม่ของเด็กที่มักจะถามเพียงแค่ "คุณจำเวลาที่เราเดิน เพื่อให้คณะละครสัตว์? "" ในรอบ 3 หรือ 4 คุณจะพบแม่พูดมากเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเพื่อเด็ก "ดร Neisser กล่าวว่า "จากนั้นเด็กเริ่มที่จะเห็นคุณค่าของความทรงจำของเธอและเริ่มที่จะบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเอง. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่คุณสามารถจำได้ง่ายเป็นผู้ใหญ่เป็นคนที่คุณได้กลับมาแล้วใส่ลงไปในการเล่าเรื่องอย่างน้อยในใจของคุณเอง." ที่เกี่ยวกับ ช่วงเวลาเดียวกันเด็กเรียนรู้จากการพูดคุยกับพ่อแม่และคนอื่น ๆ ว่าเหตุการณ์ที่กำหนดสามารถเห็นได้จากหลายมุมมอง "รอบอายุเด็ก 4 คนดูเหมือนจะเริ่มต้นที่จะเข้าใจว่าคนเห็นสิ่งที่แตกต่างกัน" ดร. Fivush กล่าวว่า "ผมอาจจะได้ไปคณะละครสัตว์และได้รับการกลัวสัตว์ขนาดใหญ่ในขณะที่คนอื่นรักมัน." ภาพถ่ายเป็นอุปสรรคนี้ความสามารถทางปัญญาที่จะเห็นเหตุการณ์จากหลายจุดของมุมมองนักจิตวิทยาบางคนโต้แย้งอาจเพิ่มทั่วถึงด้วยซึ่งจะเป็นที่จดจำในฐานะสุทธิที่แข็งแกร่งของความสัมพันธ์ที่ถูกสร้างขึ้น การโจมตีของความสามารถที่ยังนับเป็นจุดที่คนส่วนใหญ่มีหน่วยความจำที่ยั่งยืนที่เก่าแก่ที่สุดของพวกเขา. ยังคงความสามารถในการที่ ripens อายุประมาณ 4 คือความสามารถอีกครั้งเพื่อให้รับรู้ ofevents โครงสร้างมากขึ้นเป็นผู้ใหญ่จะเน้นจุดที่สำคัญมากที่สุด เด็กวัยหัดเดินสังเกตเห็นส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่ดูเหมือนจะเป็นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ นักจิตวิทยาบอกว่า. ผิดปกติเห็นเหตุการณ์ในภาพบ่อยหรือพูดคุยกับคนอื่น ๆ มักจะไม่ได้กำหนดวิธีการที่ดีที่จะเป็นที่จดจำทั้งในระยะสั้นหรือในภายหลังหน่วยความจำอัตชีวประวัติ ดร. Fivush มีพ่อแม่ติดตามเหตุการณ์ที่โดดเด่นในชีวิตของเด็กที่มีอายุระหว่าง 2 และ 6 และยังได้ทราบว่าพวกเขามักจะพูดถึงเด็กมากกว่าเหตุการณ์เหล่านั้นหรือมองไปที่ภาพถ่ายของพวกเขา ไม่มีผลกระทบที่เห็นได้ชัดในหน่วยความจำของเด็กเป็น. อันที่จริงการพูดคุยในช่วงเหตุการณ์ที่มีเด็กเล็กมากอย่างใดอาจรบกวนการถูกเก็บไว้ในหน่วยความจำตามผลการวิจัยโดยดร Neisser กับ JoNell เอแดร์, นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่จะได้รับ ที่ตีพิมพ์ในวารสารจิตวิทยาการทดลองในช่วงปลายปีนี้. ในการศึกษาของนักศึกษาซึ่งในความทรงจำของพวกเขาถูกตรวจสอบโดยการตรวจสอบกับผู้ปกครองของพวกเขาดร. Neisser และนางสาวเอแดร์พบว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากสี่ปีแรกของชีวิตที่กลายเป็นที่ประดิษฐาน ในเรื่องครอบครัวหรือที่มีรูปถ่ายที่ถูกจำน้อยกว่าเหตุการณ์ที่ไม่มีโรคเอดส์หน่วยความจำดังกล่าว. แต่พวกเขายังพบว่านักเรียนที่ได้รับการรักษาในโรงพยาบาลหรือผู้ที่ได้มีพี่น้องที่เกิดระหว่างวันเกิดที่สองและสามของพวกเขาอาจมักจะยังจำได้ เหตุการณ์. "สำหรับเหตุการณ์ดังกล่าวที่น่าจดจำอย่างมากคนดูเหมือนจะมีความทรงจำ แต่ bit เป็นชิ้นเป็นอันเป็นช่วงต้นอายุ 2 แต่ที่อาจหมายถึงการใกล้ชิดกับ 3" ดร Neisser. กล่าวว่าการศึกษาอื่นๆ ของความทรงจำที่เก่าแก่ที่สุดของผู้ใหญ่ได้พบว่าวันที่มากที่สุดจาก ประมาณ 3 1/2 ไม่กี่คนที่รายงานไม่มีความทรงจำในวัยเด็กของพวกเขาที่ทั้งหมดก่อนอายุ 8 หรือมากกว่านั้น ปรับอัตชีวประวัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อนางราเชล ฮัดสัน 2 เธอเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องที่เธอได้ทำ สัปดาห์ และเดือน ก่อนรับแจ้งจากแม่ของเธอ นักจิตวิทยาการศึกษา ความทรงจำ ของเด็กๆ แต่เมื่อเธออายุ 8 , เฉพาะตอนที่เรเชลเรียกเธอคู่แรกของปีคือการเดินทางไปดิสนีย์แลนด์ .

เก่าปริศนาทำไมผู้คนส่วนใหญ่ไม่สามารถที่จะขุดความทรงจำจากปีแรกของชีวิต มีโซลูชั่นใหม่ ต้องขอบคุณงานวิจัยแบบนี้แม่ของราเชล ดร. จูดิธ ฮัดสันของมหาวิทยาลัยรัทเกอร์ส .

สามารถแก้ไขวัยเด็กความทรงจำขอพอเมื่อเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ นักจิตวิทยา แล้วบอกว่า ขึ้นอยู่กับ ความสามารถของทักษะความสนใจภาษาและความคิดในระดับเฉลี่ย 3 - หรือ 4 ขวบ . คนก็ไม่ได้เก็บในความทรงจำตอนเป็นเฉพาะเจาะจงที่เอาสถานที่ใน 1 หรือ 2 ก่อนความสามารถสำคัญเหล่านี้เกิดขึ้น แม้ว่าการวิจัยแบบนี้กับราเชล แสดงให้เห็นว่าเป็นเด็กที่พวกเขาทำแน่นอนมีความทรงจำแบบนี้

" ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่มีปัญหาในการจดจำมาก นอกจากแสดงผลครบ ,ก่อนที่พวกเขาจะเป็น 3 1 / 2 " ดร. Robyn fivush , นักจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยเอมอรีในแอตแลนตา . แต่เรารู้ว่าเด็กเป็นสาวเป็น 2 สามารถจำสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาแม้แต่เดือนก่อน "

งานวิจัยใหม่ใช้ไปในการศึกษาการพัฒนาความจำของเด็กหนุ่ม ฟรอยด์ขัดแย้งกับความคิดที่ว่า " เด็กที่สูญเสียความทรงจำ" ความสามารถของผู้ใหญ่ที่จะจำเหตุการณ์ในช่วงต้นวัยเด็ก -- เนื่องจากการปราบปรามกิเลส ขี้อ้อน และภายหลังจากความเกลียดชังที่วุ่นวายในช่วงปีแรกของชีวิต

แทน แสดงให้เห็นว่าปลายอันบริสุทธิ์ของชีวิต : ความจำเสื่อมที่เด็กได้รับทักษะที่จำสำคัญเอพในชีวิตเท่านั้นในขณะที่พวกเขาได้รับทักษะภาษาที่จำเป็นสำหรับการเรียกใช้ในภายหลัง ตามที่พวกเขามีการสนทนากับผู้ใหญ่เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา นักจิตวิทยาบอกว่า ทารกได้เรียนรู้ศิลปะของการสร้างเหตุการณ์ในเรื่อง แบบฟอร์มที่ช่วยให้ความทรงจำที่จะถูกดึงมาหลายปีต่อมา . . .

" เรามีวิธีใหม่ของการคิดเกี่ยวกับความทรงจำแรกสุด โดยใช้การศึกษา สิ่งที่เด็กหนุ่มจำได้ว่า " ดร. อัลริกไนเซอร์ , นักจิตวิทยาที่เอมอรี” ที่ 2 1 / 2 หรือ 3 เด็กจะไม่ค่อยสนใจอดีต นายไม่เห็นพวก 3-year-olds นั่งพูดคุยเกี่ยวกับครั้งเก่า "

ดร. ไนเซอร์เพิ่ม" แต่ถามว่า 2 ปี เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในการเข้าชมของคุณยายเดือนก่อน และเธอก็มีความทรงจำ : ' เห็น horsie ' คำถามก็คือทำไมต้องเป็นผู้ใหญ่ เราไม่จดจำเหล่านั้นมากตอนจากชีวิตครั้งแรกไม่กี่ปี ?

ส่วนของคำตอบ นักจิตวิทยาบอกว่า อยู่ในความแตกต่างระหว่างสามชนิดพื้นฐานของหน่วยความจำ หนึ่งคือ " ความทั่วไป "ซึ่งในลักษณะทั่วไปที่สุดของสถานการณ์ที่คุ้นเคยจะถูกเก็บไว้ เหมือนที่คุณยายจะให้บริการสำหรับมื้อกลางวัน หรือสีอะไรที่ห้องพักในวัยเด็กบ้าน

ลักษณะทั่วไป ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตอนเดียว แต่ใด ๆที่กลั่นจากชุดซ้ำตอน ซึ่ง ดร. ไนเซอร์ได้เรียก repisodes ตอนที่ผสมผสาน เป็นหน่วยความจำทั่วไปเมื่อเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นในชีวิตของเด็กประมาณห้าครั้งหรือมากกว่า มันจึงถูกเก็บไว้ในหน่วยความจําในรูปทั่วไปนี้

เป็นชนิดที่สองของหน่วยความจำ , " เชน " เป็นเหตุการณ์ที่เฉพาะเจาะจง เช่น ไปเยี่ยมคุณยายที่ชื่นชอบ ไม่ค่อยเห็น ญาติก็มี ความทรงจำสำหรับเหตุการณ์ที่แตกต่างกันในเวลาที่กำหนดและสถานที่แต่ไม่กี่ตอนเฉพาะเหล่านี้ - เช่นอะไรกินสำหรับอาหารเช้าในเช้าวันนั้น . . . ที่สำคัญพอที่จะรับประกันการจำปีต่อมา . . .

แต่ออก เช่น เฉพาะตอนคนเลือกและสานกันโดยเฉพาะเหตุการณ์ที่ประกอบด้วยความหมายจำ " อัตชีวประวัติ " เรื่องราวของชีวิตหนึ่งของ เหล่านี้คือความทรงจำที่เฉพาะเจาะจงที่ล่าสุดตลอดอายุการใช้งานเริ่มต้นด้วยสิ่งที่ผู้คนเรียกความทรงจำเก่าของพวกเขา เป็นอัตชีวประวัติหน่วยความจำเริ่มต้นเด็กความจำเสื่อมสิ้นสุด พลังของเรื่องราว

จากเวลาที่เด็กเริ่มพูดรอบ 2 อายุ มีทั้งทั่วไปและความทรงจำตอน , นักวิจัยกล่าวว่า แต่พวกเขาไม่เริ่มสานด้วยกันอัตชีวประวัติความทรงจำจนถึงอายุประมาณ 3 1 / 2 , ตามการวิจัยที่รายงานโดย ดร. แคทเธอรีน เนลสันนักจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์กในปัญหามกราคมของวิทยาศาสตร์ทางจิตวิทยา

บนพื้นฐานของการวิจัยกับเด็ก ดร. เนลสัน มีคนอื่น สรุปได้ว่า แม้ว่าเด็กเป็นสาวเป็น 1 หรือ 2 ก็มีความทรงจำ ตอน ความทรงจำเหล่านี้เกือบจะไม่เคยเข้าไปทีหลัง วัยเด็ก อย่าว่าแต่ผู้ใหญ่ความทรงจำอัตชีวประวัติดูเหมือนว่าจะใช้รากเป็นเพียงเด็กเริ่มที่จะมีการสนทนากับพ่อแม่หรือคนอื่น ๆเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา

" พ่อแม่โดยปริยายแบบสำหรับเด็กของพวกเขาวิธีการปะติดปะต่อเรื่องราวกับการเริ่มต้น , กลางและสิ้นสุดกับสิ่งที่เกิดขึ้น " ดร. fivush ” ระหว่าง 3 1 / 2 และ 4 1 / 2 เด็กถึงระดับวิกฤต ความสามารถทางภาษาที่คำพูดเป็นสื่อผ่านที่คุณเป็นตัวแทนของเหตุการณ์ในชีวิตของคุณด้วยตัวคุณเองมากกว่า ว่า ภาพ และปีต่อมา เมื่อเธอเล่าเรื่อง จากปีเก่าของคุณ ภาษาเป็นสื่อกลางในการดึง "

กระบวนการอัตชีวประวัติหน่วยความจำเหมือนได้รับแรงผลักดันที่ดีโดยผู้ใหญ่ที่ทบทวนเหตุการณ์กับเด็กคนหนึ่ง ของ ดร. fivush การวิจัย