The first questions to address are

The first questions to address are of paramount importance before any
iconographic conclusions can be drawn: what kind of monument was Wat Phra
Men and what functions did it serve? While there may be no definitive answers,
given the poor condition of the monument and since no dedicatory inscriptions
have been found in situ,comparisons with a few architectural examples from the
neighboring regions may be instructive.Sadly enough, almost nothing remains today of Wat Phra Men except a
mass of bricks. As in the case of Chedi Chula Prathon, the superstructure has long
collapsed and its original appearance is unknown. Consequently, the question of
its original shape has raised much speculation and discussion among scholars,
including Dupont and his Thai counterparts.7 Around the central core, which Dupont
called the “massif central”, a gallery was probably added during state III which
was undoubtedly used for the Buddhist rite of circumambulation (pradakṣiṇa).
This gallery appears to have been intersected on the four sides by axial passages
that were probably meant to lead ascending devotees from the external stairways
to the central core against which presumably four colossal Buddhas seated with
legs pendant were installed. On this ground Dupont attempted comparisons with
the Ānanda temple in Pagān or with the central sanctuary of Pahāṛpur in what is
today Bangladesh.8
However, according to Boisselier, those comparative studies
are not very convincing and even doubtful (1968, 49–51).
An intermediate space between the surrounding gallery and the external
stairways raises problems of interpretation regarding the access. Pichard wonders
whether the lateral projections could not abut on “false doors”. Consequently he
concludes: “if an analogy should be sought, it would rather be found with the angle
pavilions in Angkorean architecture” (1999, 166). This comparison with Khmer
architecture is interesting because Boisselier also discussed traces of later additions,
or Khmer restorations, at Wat Phra Men, which he set in relation with the last stage
(state III) of the monument. Of particular interest for Boisselier was the presence
of an ogival step (“en accolade”) at each axial projection, hitherto unknown in
the art of Dvāravatī but characteristic of Khmer architecture. “This addition may
provide an explanation for the discovery of P’ra Pim [clay tablets] belonging to
the ‘third group’ (standard Khmer, Mahāyānist tradition) during the excavation
of the monument” (1965, 140). Because of this evidence, Boisselier thought that
state III of the monument could date from the late 12th century during the reign of
King Jayavarman VII in Angkor, which is questionable. Indeed, Boisselier seems
to contradict himself here since a closer look at the type of the ogival steps from
Wat Phra Men (Dupont’s fig. A) relates them more appropriately to the Prasat Prei Chek, a Prei-Kmeng–style monument in Cambodia, of circa 635 to 700 (1966,
195).9 In any case, the rather late archeological material found in situ—the clay
tablets—also raises the question of longevity and occupation of such a site as Wat
Phra Men and its subsequent phase of abandonment. However, is it really necessary
to look to either Angkorean architecture or later edifices for any precedent at Wat
Phra Men?10
Distinct features reported by Dupont at Wat Phra Men—a somewhat
“cruciform”11 aspect and an enclosed circumambulating gallery around the central
core at state III (1959, 129, 135)—enable parallels to be drawn with neighboring
structures.12 Many “cruciform” temples—albeit different in size and shape—were
constructed throughout the southern seas by the 6th to the 8th centuries. JacqHergoualc’h’s
thorough study of the monuments in the Malay Peninsula has
revealed a number of such structures (e. g., 2002, 171–173, 204; docs. 18, 23, 24;
figs. 63, 87). Because of a similar presence of a gallery for circumambulation at BJ3
site near Yarang, Woodward recently suggested an analogy with Wat Phra Men13
(2003, 82 and 2008, 80). Stronger affiliations might be suggested for Blandongan
temple, a monument recently excavated at Batujaya, western Java, which shows
striking similarities not only with its ground plan but also with the archeological
material found there (Manguin and Indrajaya 2006, 247–250; figs. 23.3, 23.6).14 This assertion, however, awaits further comparative analysis and detailed scientific
reports.
These different parallels make it possible to propose a relative date for
Wat Phra Men in the late 7th or early 8th century, or even earlier; the iconographic
study of the statuary allegedly found there would seem to confirm that.15 Before
this material is analyzed, the exact nature and role of the monument in ancient
“Nakhon Pathom” should be examined. As is apparent from the modern names, the
main distinction between Wat Phra Men and Chedi Chula Prathon, for instance, is
that the former is not perceived today as having been a caitya (or a chedi in Thai),
that is a “memorial” to the Buddha, a king or important saints or events, but as
something else.16 So what else could it be? Most people and scholars, including
Dupont, would assume that it must have been a stūpa.
17 This is very likely but
remains hypothetical given that its original appearance is unknown and that no
relics were found during the excavations.18 Could it have rather been a shrine with
a central sanctuary (pratimagṛha) on its upper story dedicated to some important
deity or Buddhist icon? A clear answer is difficult to divine from what remains in
situ but this hypothesis should not be dismissed.19 Alternatively, as a compromise, Wat Phra Men could be considered as a kind of stūpa-shrine or a stūpa-prāsāda
which served both purposes of venerating some relics and worshipping Buddha
images insides niches or chapels. That might possibly be what Dupont had in mind
when he used the term stūpa (1959, 133–134).
There could well be other possibilities and symbolic interpretations of the
monument such as a “mountain-temple” or Mount Meru/Sumeru (“Phra Men” or
“Phra Sumen” in Thai), the cosmic mountain and abode of the gods—and Vairocana
according to certain Buddhist tantric traditions.20 It could also have served a maṇḍalalike
symbolism which remains to be determined (see note, infra), as in the case
of Borobudur or Pahāṛpur.21 In any case, these interpretations do not need to be
perceived as mutually exclusive because the stūpa in fact may well imply all those
symbolisms simultaneously and such could be the case for Wat Phra Men. So this
article carries the conditional assumption that Wat Phra Men was remodeled in its
final stage as a kind of stūpa-prāsāda, the stūpa being the core form, embellished
with a gallery and articulations of stories with projections or bhadra, which in the
prāsāda model are seen as doors and chambers.
As regards location, Wat Phra Men is, interestingly, rather remote compared
to Phra Prathon Chedi at the center of the old city (figure 1). Piriya Krairiksh
explains the fact by possible “decentralization” that might have occurred during the
7th century, Nakhon Pathom’s golden age, and migration of the population beyond
the moats and the building of new monuments on the city periphery, with Wat Phra
Men and Phra Pathom Chedi among them (1975, 173). Another interpretation could
be some sort of ritual or religious shift. Perhaps there was a need at the time for a
new type of complex or at least a new location for it outside the city. Wat Phra Men
could well have sheltered monastic communities known as the “forest tradition”
(araññavāsī) in search of relatively isolated places.22 The term wat in Thailand
denotes a Buddhist monastery and temple within a complex. Hence Wat Phra Men
could originally have occupied more extensive grounds than just the small area in which it is today delimited. Unfortunately, no monastic structures, such as vihāra
or kuṭi,
23 remain in Wat Phra Men or elsewhere, confirming that all such buildings
were built of perishable materials. Whatever the case, given the large size of the
extant monument, its perfect symmetry and cardinal orientation with four access
stairways, Wat Phra Men must have enjoyed great popularity and even “royal”
patronage. Its prestige conceivably accrued from the fine stone Buddha images that
were probably displayed in the main enclosure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำถามแรกที่อยู่ที่มีความสำคัญสูงสุดก่อนสามารถออกบทสรุป iconographic: ชนิดของอนุสาวรีย์วัดพระผู้ชายและฟังก์ชันที่ไม่ได้ใช้ ในขณะที่อาจมีคำตอบไม่ทั่วไปให้สภาพดี ของอนุสาวรีย์ และ ตั้งแต่ไม่จารึก dedicatoryพบในซิ เปรียบเทียบตัวอย่างสถาปัตยกรรมบางอย่างจากการภูมิภาคเพื่อนบ้านอาจจะให้คำแนะนำ เศร้ามาก เกือบไม่มีอะไรเหลือวันนี้ของวัดพระเมรุยกเว้นการมวลของอิฐ ในกรณีของเจดีย์จุฬา Prathon โครงสร้างส่วนบนที่ยาวนานได้ยุบ และลักษณะเดิมของไม่รู้จัก ดังนั้น คำถามที่รูปร่างของต้นฉบับได้ยกมากเก็งกำไรและการสนทนาระหว่างนักวิชาการดูปองท์และ counterparts.7 ของเขาไทยรอบหลักกลาง ดูปองท์ที่เรียกว่า "กลาง massif" เก็บอาจเพิ่มระหว่างรัฐ III ซึ่งไม่ต้องสงสัยใช้ในพุทธพิธีเวียน (pradakṣiṇa)เก็บนี้ปรากฏได้ระดับสี่ด้านตามทางเดินตามแนวแกนที่อาจมีความหมายเมื่อนำศาสนิกชนน้อยจาก stairways ภายนอกสบู่เซ็นทรัลกับที่สี่สันนิษฐานว่ามหาศาลพระนั่งด้วยจี้ขาถูกติดตั้ง นี้พื้นดูปองท์พยายามเปรียบเทียบวัด Ānanda ใน Pagān หรือ Pahāṛpur สถานกลางในวันนี้ Bangladesh.8 อย่างไรก็ตาม ตาม Boisselier ผู้ศึกษาเปรียบเทียบไม่น่าเชื่อถือมาก และแม้หนี้สงสัยสูญ (1968, 49-51)มีพื้นที่กลางระหว่างหอพักและภายนอกstairways ระดมปัญหาของการตีความเกี่ยวกับการเข้าถึง Pichard มหัศจรรย์ว่าประมาณด้านข้างอาจไม่สำคัญบน "ประตูปลอม" ดังนั้นเขาสรุป: "ว่าควรจะค้นหาการเปรียบเทียบ มันจะค่อนข้างจะพบกับมุมพาวิลเลี่ยนในสถาปัตยกรรม Angkorean" (1999, 166) นี้เปรียบเทียบกับเขมรสถาปัตยกรรมเป็นที่น่าสนใจเนื่องจาก Boisselier ยังกล่าวถึงร่องรอยของส่วนเพิ่มเติมในภายหลังหรือคืน ค่าเขมร ที่วัดพระเมรุ ซึ่งเขาตั้งสัมพันธ์กับขั้นตอนสุดท้าย(รัฐ III) ของอนุสาวรีย์ สนใจโดยเฉพาะสำหรับ Boisselier ได้อยู่ของขั้นการ ogival ("น้ำแอคโคเลด") ที่แต่ละแกนฉาย รู้จักมาจนบัดในศิลปะของ Dvāravatī แต่ลักษณะของสถาปัตยกรรมเขมร "นอกจากนี้อาจให้อธิบายการค้นพบของ P'ra พิมพ์ [เม็ดดิน] ของ'กลุ่มที่สาม' (มาตรฐานเขมร ประเพณี Mahāyānist) ในระหว่างการขุดค้นของอนุสาวรีย์" (1965, 140) เนื่องจากหลักฐานนี้ Boisselier คิดที่รัฐ III ของอนุสาวรีย์สามารถวันที่จากศตวรรษ 12 ปลายรัชกาลพระเจ้าวรมัน VII ในอังกอร์ ซึ่งเป็นการแก้แค้นคืน Boisselier ดูเหมือนจริงการขัดแย้งกับตัวเองนี่ตั้งแต่ชนิดของขั้นตอน ogival จากวัดพระเมรุของดูปองท์กิน A) กับพวกเขามากขึ้นอย่างเหมาะสมปราสาท Prei เชค อนุสาวรีย์ Prei Kmeng – สไตล์ในกัมพูชา ของเซอร์กา 635-700 (1966195) .9 ในกรณี วัสดุโบราณสายค่อนข้างพบใน situ – ดินเหนียวเม็ดโดยเพิ่มคำถามลักษณะและอาชีพของไซต์ดังกล่าวเป็นวัดพระเมรุและระยะต่อมาของ abandonment อย่างไรก็ตาม คือมันจำเป็นจริง ๆดูสถาปัตยกรรม Angkorean หรือ edifices ภายในเหตุใดวัดพระเมรุ? 10คุณลักษณะที่แตกต่างกันรายงาน โดยดูปองท์ที่วัดพระเมรุซึ่งมีค่อนข้างด้าน "cruciform" 11 และแกลเลอรี circumambulating ล้อมรอบใจกลางหลักที่รัฐ III (1959, 129, 135) — ใช้ parallels ไปกับเพื่อนบ้านstructures.12 เรา ๆ "cruciform" — แม้ว่าขนาดและรูปร่างแตกต่างกันซึ่งมีสร้างทั่วทะเลภาคใต้ โดยที่ 6 ถึงศตวรรษ 8 ของ JacqHergoualc'hได้ศึกษาอย่างละเอียดของอนุสาวรีย์ในคาบสมุทรมลายูเปิดเผยจำนวนโครงสร้างดังกล่าว (e. กรัม 2002, 171-173, 204 เอกสาร 18, 23, 24figs. 63, 87) เนื่องจากสถานะคล้ายของเก็บสำหรับการเวียนที่ BJ3ไซต์ใกล้ยะรัง วูดวาร์ดเพิ่งแนะนำการเปรียบเทียบกับวัดพระ Men13(2003, 82 และ 2008, 80) เป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งอาจจะแนะนำสำหรับ Blandonganวัด อนุสาวรีย์ที่เพิ่ง ขุดค้นใน Batujaya ชวาตะวันตก การแสดงความโดดเด่นเหมือนไม่ มีแผนดิน แต่ยัง มีแบบโบราณพบวัสดุ (Manguin และ Indrajaya 2006, 247-250; figs. 23.3, 23.6) .14 ยืนยันนี้ อย่างไรก็ตาม รอวิเคราะห์เปรียบเทียบเพิ่มเติม และรายละเอียดทางวิทยาศาสตร์รายงานการParallels ต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้สามารถเสนอญาติวันวัดพระเมรุ ในช่วงปลายเดือน 7 หรือต้นพุทธศตวรรษ หรือแม้กระทั่งก่อนหน้า นี้ ที่ iconographicศึกษา statuary หลังพบมีดูเหมือนจะ ยืนยัน that.15 ก่อนวิเคราะห์วัสดุนี้ แน่นอนธรรมชาติและบทบาทของอนุสาวรีย์ในโบราณควรจะตรวจสอบ "นครปฐม" เห็นได้ชัดเจนจากชื่อทันสมัย การความแตกต่างหลักระหว่างวัดพระเมรุและเจดีย์จุฬา Prathon เช่น เป็นว่า อดีตไม่ถือว่าวันนี้เป็นได้ caitya (หรือเจดีย์ไทย) ,นั่นคือ "อนุสรณ์" พระพุทธ รูป พระมหากษัตริย์ หรือนักบุญสำคัญ หรือ เหตุการณ์ แต่เป็นสิ่งที่ else.16 เพื่อให้ได้มันได้ คนและนักวิชาการ รวมมากที่สุดดูปองท์ จะสมมติว่า มันต้องมีการ stūpa17 นี้มีมาก แต่สมมุติอยู่ที่ลักษณะของต้นฉบับไม่รู้จักและไม่พระธาตุพบระหว่าง excavations.18 มันค่อนข้างจะมีศาลเจ้าด้วยจังหวัดกลาง (pratimagṛha) ในเรื่องของด้านบนจะสำคัญบางเทวดาหรือไอคอนพุทธ คำตอบที่ชัดเจนได้ยากจากส่วนในของพระซิแต่สมมติฐานนี้ไม่ควร dismissed.19 หรือ เป็นการประนีประนอม วัดพระเมรุอาจถือได้ว่าเป็นชนิดหนึ่งของศาลเจ้า stūpa หรือ stūpa-prāsādaที่ทำให้วัตถุประสงค์ทั้งของ venerating บางธาตุ และนมัสการพระภาพ insides ตรงไหนหรือ chapels ที่อาจจะดูปองท์ที่มีในจิตใจเมื่อเขาใช้คำว่า stūpa (1959, 133-134)ดีอาจมีอื่น ๆ และการตีความสัญลักษณ์ของการอนุสาวรีย์เช่น "วัดเขา" หรือเขาพระสุเมรุ/เขาพระสุเมรุ ("พระเมรุ" หรือ"Phra Sumen" ในภาษาไทย), ภูเขาจักรวาลและที่พักอาศัยของพระเจ้า — และ Vairocanaตามบางพุทธ tantric traditions.20 มันไม่มีให้บริการ maṇḍalalike เป็นสัญลักษณ์ที่ยังไม่กำหนด (ดูหมายเหตุ อินฟรา), เช่นในกรณีโบโรบูเดอร์หรือ Pahāṛpur.21 ใน กรณีที่ ตีความเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องมองเห็นเป็นนั่น เพราะ stūpa ในความเป็นจริงอาจดีเป็นสิทธิ์แบบทั้งหมดsymbolisms พร้อม ๆ กันเช่นอาจเป็นกรณีวัดพระเมรุ ดังนี้บทความนำอัสสัมชัญมีเงื่อนไขที่วัดพระเมรุถูกออกแบบในการขั้นตอนสุดท้ายเป็นแบบ stūpa-prāsāda, stūpa เป็นแบบฟอร์มหลัก การประดับประดาแกลเลอรี่และ articulations ของเรื่องประมาณหรือ bhadra ซึ่งในการรุ่น prāsāda จะเห็นเป็นประตูห้องสำหรับสถาน วัดพระเมรุเป็น แล็ ค่อนข้าง เปรียบเทียบระยะไกลเจดีย์ Prathon พระในตัวเมือง (รูป 1) Piriya Krairikshอธิบายความจริง โดยได้ "กระจายอำนาจการแพร่กระจาย" ที่อาจเกิดขึ้นในระหว่างการ7 ศตวรรษ นครปฐมยุคทอง และการโยกย้ายของประชากรเกินกว่าฮันนี้และอาคารของแห่งใหม่ในเมืองยสปริง กับวัดพระผู้ชายและพระปฐมเจดีย์ในหมู่พวกเขา (1975, 173) สามารถตีความอีกจัดเรียงบางพิธีกรรมหรือกะศาสนา บางทีมีความต้องการเวลาสำหรับการชนิดใหม่ของคอมเพล็กซ์หรือน้อยตำแหน่งใหม่สำหรับนอกเมือง วัดพระเมรุสามารถดีมีสถานที่ที่ชุมชนสงฆ์ที่เรียกว่า "ประเพณีป่า"(araññavāsī) ในการค้นหาค่อนข้างแยก places.22 วัดระยะในประเทศไทยแสดงวัดพุทธและวัดภายในที่ซับซ้อน ดังนั้นวัดพระผู้ชายสามารถเดิมมีการครอบครองจากมือมากกว่าเพียงพื้นที่ขนาดเล็กซึ่งก็คือวันนี้คั่น อับ ไม่สงฆ์โครงสร้าง เช่น vihāraหรือ kuṭi23 อยู่ ในวัดพระเมรุ หรือที่ อื่น ๆ ยืนยันที่อาคารดังกล่าวสร้างขึ้นจากวัสดุเปื่อยได้ ไม่ว่ากรณี กำหนดขนาดใหญ่ของการอนุสาวรีย์ยัง สมมาตรที่สมบูรณ์แบบ และปฐมนิเทศเชิงเข้า 4stairways วัดพระเมรุต้องได้เพลิดเพลินกับความนิยมอย่างมากและแม้แต่ "รอยัล"ใคร ของเพรสทีจดักรอสะสมจากหินดีพระพุทธรูปที่อาจจะถูกแสดงอยู่ในตู้หลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำถามแรกที่อยู่ที่มีความสำคัญยิ่งก่อนที่จะมี
ข้อสรุปที่เข้มข้นสามารถวาด: สิ่งที่ชนิดของอนุสาวรีย์เป็นวัดพระ
ผู้ชายและสิ่งที่ฟังก์ชั่นมันทำหน้าที่? ในขณะที่อาจจะไม่มีคำตอบที่ชัดเจน,
รับสภาพที่น่าสงสารของอนุสาวรีย์และเนื่องจากไม่มีจารึกอุทิศ
ได้ถูกพบในแหล่งกำเนิดเปรียบเทียบกับตัวอย่างสถาปัตยกรรมน้อยจาก
ภูมิภาคใกล้เคียงอาจจะ instructive.Sadly พอเกือบจะไม่มีอะไรเหลืออยู่ในปัจจุบันของวัดพระธาตุ ผู้ชายยกเว้น
มวลของอิฐ เช่นในกรณีของเจดีย์จุฬาประโทน, ตู้คอนเทนเนอร์มีความยาว
ยุบและลักษณะเดิมไม่เป็นที่รู้จัก ดังนั้นคำถามของ
รูปร่างเดิมได้ยกการเก็งกำไรมากและการอภิปรายในหมู่นักวิชาการ
รวมทั้งดูปองต์และ counterparts.7 ไทยของเขารอบแกนกลางซึ่งดูปองท์
ที่เรียกว่า "เทือกเขากลาง" แกลเลอรี่ที่ถูกเพิ่มเข้ามาในช่วงที่อาจจะเป็นรัฐที่สามซึ่ง
ไม่ต้องสงสัย ที่ใช้ในการพระราชพิธีพุทธ circumambulation (pradakṣiṇa).
หอศิลป์แห่งนี้ดูเหมือนจะได้รับ intersected ทั้งสี่ด้านโดยทางแกน
ที่มีความหมายอาจจะนำขึ้นบันไดที่ชื่นชอบจากภายนอก
ไปยังแกนกลางกับที่สันนิษฐานว่าเป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่โตมหึมาสี่นั่งอยู่กับ
ขา จี้ติดตั้ง บนพื้นดินนี้ดูปองต์พยายามเปรียบเทียบกับ
วัดĀnandaในศาสนาหรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์กลางของ Paharpur ในสิ่งที่เป็น
วันนี้ Bangladesh.8
อย่างไรก็ตามตามที่ Boisselier ผู้ศึกษาเปรียบเทียบ
ไม่ได้มากที่น่าเชื่อและแม้กระทั่งหนี้สงสัยจะสูญ (1968, 49-51)
พื้นที่ตรงกลางระหว่างแกลเลอรี่โดยรอบและภายนอก
บันไดยกปัญหาของการตีความเกี่ยวกับการเข้าถึง Pichard สงสัย
ว่าการคาดการณ์ด้านข้างไม่ได้จดที่ "ประตูที่ผิดพลาด" ดังนั้นเขา
สรุป: "ถ้าเปรียบเทียบควรจะขอก็ค่อนข้างจะพบกับมุม
ศาลาสถาปัตยกรรม Angkorean "(1999, 166) เปรียบเทียบกับเขมรนี้
เป็นสถาปัตยกรรมที่น่าสนใจเพราะ Boisselier ยังกล่าวถึงร่องรอยของการเพิ่มในภายหลัง
หรือบูรณะเขมรที่วัดพระเมรุซึ่งเขาตั้งอยู่ในความสัมพันธ์กับขั้นตอนสุดท้าย
(รัฐ III) ของอนุสาวรีย์ ที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเป็น Boisselier การปรากฏตัว
ของขั้นตอน ogival ("en เกียรติ") ในการฉายแต่ละแกนที่ไม่รู้จักมาจนบัดนี้ใน
ศิลปะทวาราวดี แต่ลักษณะของสถาปัตยกรรมเขมร "นอกจากนี้อาจ
ให้คำอธิบายสำหรับการค้นพบ P'ra พิม [เม็ดดิน] เป็นของ
'กลุ่มที่สาม (มาตรฐานเขมรประเพณีMahāyānist) ในระหว่างการขุดค้น
ของอนุสาวรีย์ "(1965, 140) เพราะหลักฐานนี้ Boisselier คิดว่า
รัฐที่สามของอนุสาวรีย์จะวันจากปลายศตวรรษที่ 12 ในรัชสมัยของ
พระเจ้าชัยวรมันปกเกล้าเจ้าอยู่หัวในนครซึ่งเป็นที่น่าสงสัย อันที่จริง Boisselier ดูเหมือน
จะขัดแย้งกับตัวเองที่นี่ตั้งแต่เวลามองใกล้ที่ประเภทของขั้นตอน ogival จาก
วัดพระผู้ชาย (Dupont ของมะเดื่อ.) ที่เกี่ยวข้องกับพวกเขามากขึ้นเหมาะสมกับปราสาท Prei Chek อนุสาวรีย์ Prei-Kmeng สไตล์ในประเทศกัมพูชาของ ประมาณ 635-700 (1966,
195) 0.9 ในกรณีใด ๆ วัสดุปลายค่อนข้างโบราณคดีที่พบในแหล่งกำเนิด-ดิน
แท็บเล็ตยังทำให้เกิดคำถามของการมีอายุยืนยาวและยึดครองเว็บไซต์ดังกล่าวเป็นวัด
พระเมรุและเฟสที่ตามมาของการถูกทอดทิ้ง . แต่มันเป็นสิ่งที่จำเป็นจริงๆ
ที่จะมองไปทั้งสถาปัตยกรรม Angkorean หรือ edifices ต่อมาก่อนที่วัดใด
พระเมรุ 10
คุณสมบัติที่แตกต่างรายงานโดยดูปองท์ที่วัดพระเมรุ-ค่อนข้าง
"ไม้กางเขน" 11 ด้านและแกลเลอรี่ circumambulating ปิดล้อมรอบกลาง
หลัก ที่รัฐ III (1959, 129, 135) แนวการเปิดใช้งานจะได้รับการวาดด้วยเพื่อนบ้าน
หลาย structures.12 "กางเขน" วัด-แม้จะแตกต่างกันในขนาดและรูปร่างถูก
สร้างขึ้นทั่วภาคใต้ของทะเลโดยที่ 6 ถึงศตวรรษที่ 8 JacqHergoualc'h ของ
การศึกษาอย่างละเอียดของอนุสาวรีย์ในคาบสมุทรมลายูได้
เปิดเผยจำนวนของโครงสร้างดังกล่าว (เช่น 2002, 171-173, 204; เอกสาร 18, 23, 24.
. มะเดื่อ 63, 87) เพราะการปรากฏตัวของแกลเลอรี่ที่คล้ายกันสำหรับ circumambulation ที่ BJ3
เว็บไซต์ใกล้ยะรังวู้ดเวิร์ดเมื่อเร็ว ๆ นี้ชี้ให้เห็นความคล้ายคลึงกับวัดพระ Men13
(2003, 82 และปี 2008 80) ความผูกพันที่แข็งแกร่งอาจจะมีการแนะนำให้ Blandongan
วัดอนุสาวรีย์ขุดเร็ว ๆ นี้ที่ Batujaya, Java ตะวันตกซึ่งแสดงให้เห็น
ความคล้ายคลึงกันที่โดดเด่นไม่เพียง แต่มีแผนพื้น แต่ยังมีนักโบราณคดี
พบว่ามีวัสดุ (Manguin และ Indrajaya 2006, 247-250. มะเดื่อ 23.3 , 23.6) 0.14 ยืนยันนี้ แต่กำลังรอคอยการวิเคราะห์เปรียบเทียบทางวิทยาศาสตร์ต่อไปและรายละเอียด
รายงาน.
แนวที่แตกต่างกันเหล่านี้ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะนำเสนอวันที่ญาติ
วัดพระเมรุในช่วงปลายทศวรรษที่ 7 หรือต้นศตวรรษที่ 8 หรือแม้กระทั่งก่อนหน้านี้; เข้มข้น
การศึกษาของรูปปั้นที่ถูกกล่าวหาว่าพบว่ามีก็ดูเหมือนจะยืนยัน that.15 ก่อนที่
สารนี้วิเคราะห์ลักษณะและบทบาทของอนุสาวรีย์ในสมัยโบราณ
"นครปฐม" ควรจะตรวจสอบ ในฐานะที่เป็นที่ประจักษ์จากชื่อที่ทันสมัย,
ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างวัดพระเจดีย์ชายและจุฬาฯ ประโทนเช่นเป็น
ว่าอดีตไม่ได้รับรู้ในวันนี้ว่าเป็น caitya (หรือเจดีย์ในภาษาไทย)
ที่เป็น "ความทรงจำ" ไปที่พระพุทธรูปพระมหากษัตริย์หรือธรรมิกชนที่สำคัญหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เป็น
สิ่งที่ else.16 ดังนั้นอะไรที่มันอาจจะเป็น? คนส่วนใหญ่และนักวิชาการรวมทั้ง
ดูปองต์จะคิดว่ามันจะต้องได้รับเจดีย์.
17 นี้เป็นอย่างมาก แต่
ยังคงประมาณการที่กำหนดว่าลักษณะเดิมเป็นที่รู้จักและไม่มี
พระธาตุที่พบในระหว่าง excavations.18 มันอาจจะได้รับค่อนข้าง ศาลเจ้าที่มี
สถานที่ศักดิ์สิทธิ์กลาง (pratimagṛha) บนชั้นบนของที่ทุ่มเทให้กับบางสิ่งที่สำคัญ
เทพหรือไอคอนพุทธ? คำตอบที่ชัดเจนยากที่จะทำนายจากสิ่งที่ยังคงอยู่ใน
แหล่งกำเนิด แต่สมมติฐานนี้ไม่ควร dismissed.19 ผลัดกันเป็นประนีประนอมวัดพระผู้ชายอาจจะถือว่าเป็นชนิดของเจดีย์-ศาลหรือเจดีย์-Prasada
ซึ่งทำหน้าที่วัตถุประสงค์ทั้งสอง เคารพพระธาตุและพระพุทธรูปบูชา
ภาพข้างซอกหรือโบสถ์ นั่นอาจจะเป็นสิ่งที่ดูปองท์มีอยู่ในใจ
เมื่อเขาใช้คำเจดีย์ (1959, 133-134).
จะดีอาจมีความเป็นไปได้อื่น ๆ และการตีความสัญลักษณ์ของ
อนุสาวรีย์เช่น "ภูเขาพระวิหาร" หรือเขาพระสุเมรุ / Sumeru (" พระเมรุ "หรือ
"พระสุเมร" ในภาษาไทย) ภูเขาจักรวาลและที่พำนักของเหล่าทวยเทพและ Vairocana
ตาม traditions.20 tantric พุทธบางอย่างนอกจากนี้ยังอาจได้ทำหน้าที่maṇḍalalike
สัญลักษณ์ซึ่งยังคงได้รับการพิจารณา (ดูบันทึกอินฟา) เช่นในกรณี
ของโรพุทโธหรือPahāṛpur.21ในกรณีใด ๆ การตีความเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องได้รับการ
มองว่าเป็นพิเศษร่วมกันเพราะเจดีย์ในความเป็นจริงอาจบ่งบอกถึงทุกคน
พร้อมกันและ symbolisms ดังกล่าวอาจจะเป็นกรณีที่วัดพระเมรุ ดังนั้น
บทความดำเนินสมมติฐานเงื่อนไขที่วัดพระเมรุได้รับการออกแบบในที่
ขั้นตอนสุดท้ายเป็นชนิดของเจดีย์-Prasada, เจดีย์เป็นรูปแบบหลักประดับ
ด้วยแกลเลอรี่และ articulations เรื่องราวกับประมาณการหรือ bhadra ซึ่งใน
รูปแบบ Prasada ถูกมองว่าเป็นประตูและห้อง.
ที่เกี่ยวกับสถานที่ตั้งของวัดพระเมรุเป็นที่น่าสนใจมากกว่าเมื่อเทียบกับระยะไกล
พระประโทนเจดีย์ที่เป็นศูนย์กลางของเมืองเก่า (รูปที่ 1) พิริยะไกรฤกษ์
อธิบายความเป็นจริงโดยที่เป็นไปได้ "การกระจายอำนาจ" ที่อาจจะเกิดขึ้นในช่วง
ศตวรรษที่ 7 จังหวัดยุคทองนครปฐมและการย้ายถิ่นของประชากรเกิน
คูเมืองและสร้างอนุเสาวรีย์ใหม่ที่อยู่รอบนอกเมืองที่มีวัดพระ
ชายและองค์พระปฐม เจดีย์ในหมู่พวกเขา (1975, 173) อีกความหมายก็อาจ
จะเรียงลำดับของการเปลี่ยนแปลงพิธีกรรมทางศาสนาหรือบางส่วน บางทีอาจจะมีความจำเป็นในเวลาสำหรับ
รูปแบบใหม่ที่ซับซ้อนหรืออย่างน้อยสถานที่ใหม่สำหรับมันนอกเมือง วัดพระเมรุ
ดีจะได้รับการปกป้องชุมชนวัดที่เรียกว่า "ประเพณีป่า"
(araññavāsī) ในการค้นหาของ places.22 ค่อนข้างโดดเดี่ยววัดระยะในประเทศไทย
หมายถึงวัดพุทธและวัดภายในที่ซับซ้อน ดังนั้นวัดพระเมรุ
เดิมจะได้ครอบครองพื้นที่กว้างขวางมากขึ้นกว่าเพียงแค่พื้นที่เล็ก ๆ ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันที่คั่น แต่น่าเสียดายที่ไม่มีโครงสร้างวัดเช่นวิหาร
หรือกุฏิ,
23 ยังคงอยู่ในวัดพระเมรุหรือที่อื่น ๆ ยืนยันว่าอาคารดังกล่าวทั้งหมด
ถูกสร้างขึ้นจากวัสดุที่เน่าเสียง่าย ไม่ว่ากรณีที่ได้รับขนาดใหญ่ของ
อนุสาวรีย์ที่ยังหลงเหลืออยู่สมมาตรที่สมบูรณ์แบบและการวางแนวพระคาร์ดินัลสี่เข้าถึง
บันไดวัดพระเมรุจะต้องมีความสุขความนิยมอย่างมากและแม้กระทั่ง "พระราช"
ในพระบรมราชูปถัมภ์ ศักดิ์ศรีมันน่ากลัวที่เกิดขึ้นจากพระพุทธรูปหินที่ดีที่
มีการแสดงผลอาจจะอยู่ในตู้หลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำถามแรกที่อยู่มีความสําคัญมหาก่อน
เข้มข้นที่สามารถวาดข้อสรุปใด ๆ : ชนิดของอนุสาวรีย์เป็นวัดพระ
ผู้ชายและสิ่งที่ฟังก์ชั่นที่ไม่ได้ใช้ ? ในขณะที่มันอาจจะไม่ใช่คำตอบแน่นอน
ที่ให้เงื่อนไขที่ดีของอนุสาวรีย์และตั้งแต่ไม่มีจารึกเกี่ยวกับการอุทิศ
ได้ถูกพบในแหล่งกำเนิด เปรียบเทียบกับไม่กี่สถาปัตยกรรมจากตัวอย่าง
ภูมิภาคประเทศเพื่อนบ้านอาจจะให้คำแนะนำ เศร้าพอ เกือบไม่มีอะไรที่ยังคงอยู่ในวันนี้ของวัดพระผู้ชายยกเว้น
มวลของอิฐ เช่นในกรณีของเจดีย์จุฬาประโทน , โครงสร้างส่วนบนได้นาน
ยุบและลักษณะเดิมที่ไม่รู้จัก ดังนั้นคำถามของ
รูปร่างเดิมได้ยกการเก็งกำไรมากและการอภิปรายในหมู่นักวิชาการ รวมทั้งดูปองท์และ counterparts
ไทยของเขา7 รอบแกนกลาง ซึ่งดูปองท์
เรียกว่า " กลางเทือกเขา " แกลเลอรี่น่าจะเพิ่มในระหว่างรัฐ III ซึ่ง
ไม่ต้องสงสัยใช้สำหรับพิธีกรรมของชาวพุทธ circumambulation ( pradak ṣผมṇ ) .
ภาพนี้ดูเหมือนจะได้รับการ intersected บน 4 ด้านโดยแกนหัวข้อ
ที่อาจหมายถึง ผู้ นำขึ้นจากบันไดภายนอก
กับแกนกลาง ซึ่งสันนิษฐานว่าพระพุทธรูปนั่งกับสี่ตัวกับ
ขาจี้ได้ถูกติดตั้ง บนพื้นดิน ดูปองท์พยายามเปรียบเทียบกับ
Āนันวัดใน Pag อุบาสกหรือกับกลางวิหารของป่าāṛทำในสิ่งที่เป็น 8

วันนี้บังคลาเทศ แต่ตามบ๊วซเซอร์ลิเยอร์การศึกษาเปรียบเทียบผู้
ไม่มากและยังสงสัย ( 1968 , 49 และ 51 ) .
พื้นที่กลางระหว่างรอบหอศิลป์และบันไดภายนอก
เพิ่มปัญหาการตีความเกี่ยวกับการเข้าถึง สิ่งมหัศจรรย์ ปิชารด์
ว่าประมาณการด้านข้างไม่ติดกับ " ประตูเท็จ " เขาจึง
สรุป : " ถ้าเปรียบเทียบควรค้นหา มันก็จะเจอกับมุม
ศาลาในสถาปัตยกรรม angkorean " ( 1999 , 166 ) การเปรียบเทียบกับเขมร
เป็นสถาปัตยกรรมที่น่าสนใจเพราะบ๊วซเซอร์ลิเยอร์ยังได้กล่าวถึงร่องรอยเพิ่มเติมในภายหลัง
หรือเขมรบูรณะวัดพระผู้ชาย ซึ่งเขาตั้งในส่วนที่เกี่ยวข้องกับเวที
สุดท้าย ( รัฐ III ) ของอนุสาวรีย์ ที่น่าสนใจโดยเฉพาะสำหรับบ๊วซเซอร์ลิเยอร์เป็นตน
ของขั้นตอน ogival ( en ) " ) ในแต่ละแกนเดิมแต่ก่อนไม่รู้จัก
ศิลปะของ DV อุบาสก ravat īแต่ลักษณะของสถาปัตยกรรมเขมร " นอกจากนี้อาจ
ให้คำอธิบายสำหรับการค้นพบของ p'ra พิม [ แก้ ] ของดิน

' ' ( กลุ่มที่ 3 มาตรฐานเขมร Mah อุบาสกอุบาสก Y หรือประเพณี ) ในระหว่างการขุดค้น
ของอนุสาวรีย์ " ( 1965 , 140 ) เพราะหลักฐานนี้ คิดว่า
บ๊วซเซอร์ลิเยอร์รัฐที่สามของอนุสาวรีย์จะเดทจากศตวรรษที่ 12 สาย ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ในอังกอร์
กษัตริย์ ซึ่งเป็นที่น่าสงสัย แน่นอน บ๊วซเซอร์ลิเยอร์ดู
ขัดแย้งตัวเองมาตั้งแต่ดูประเภทของขั้นตอน ogival จาก
วัดพระผู้ชาย ( Dupont ของมะเดื่อ ) เกี่ยวข้องกับพวกเขาอย่างเหมาะสมกับปราสาทไพร Chek , ศิลปะไพรกเมง–อนุสาวรีย์สไตล์ในกัมพูชาของเกี่ยวกับ 635 700 ( 1966
195 ) 9 ในกรณีใด ๆค่อนข้างช้าโบราณคดีวัสดุที่พบในแหล่งกำเนิดดิน
เม็ดยังยกคำถามของอายุและอาชีพของเว็บไซต์ดังกล่าวเป็นวัด
พระผู้ชาย และในระยะต่อมาของการสละ แต่มันจำเป็น
ดูทั้ง angkorean สถาปัตยกรรมหรือในภายหลัง edifices ใดอ้างที่วัด
พระผู้ชาย 10
คุณลักษณะที่แตกต่างกันรายงานโดยดูปองท์ ที่ วัดพระ men-a ค่อนข้าง
" ที่มีรูปร่างแบบไม้กางเขน " 11 ด้านและล้อมรอบ circumambulating แกลเลอรี่รอบแกนกลาง
สภาพ III ( 1959 , 129 , 135 ) - ช่วยให้แนวการวาดกับเพื่อนบ้าน
structures.12 หลาย " ที่มีรูปร่างแบบไม้กางเขน " วัดแม้จะแตกต่างกันในขนาดและรูปร่างเป็น
สร้างตลอดทะเลภาคใต้ โดย 6 ถึงศตวรรษที่ 8jacqhergoualc'h ของ
อย่างละเอียดการศึกษาอนุสาวรีย์ในคาบสมุทรมลายูมี
เปิดเผยหมายเลขของโครงสร้างดังกล่าว ( เช่น – 2545 171 173 , 204 ; เอกสารการ 18 , 23 , 24 ;
Figs 63 , 87 ) เพราะสถานะที่คล้ายกันของแกลเลอรี่สำหรับ circumambulation ที่ bj3
เว็บไซต์ใกล้อำเภอยะรัง วู้ดเวิร์ด เมื่อเร็ว ๆนี้ชี้ให้เห็นคล้ายคลึงกับวัดพระธาตุ men13
( 2003 และ 2008 , 80 )ความผูกพันที่แข็งแกร่งอาจจะแนะนำสำหรับวัด blandongan
, อนุสาวรีย์เมื่อเร็ว ๆนี้ที่ขุด batujaya ตะวันตก Java ซึ่งแสดงให้เห็นความคล้ายคลึงกันไม่เพียง แต่กับแผน
กระแทกพื้น แต่ด้วยวัสดุที่พบมีแหล่งโบราณคดี
( และ manguin indrajaya 2006 247 – 250 ; มะเดื่อ . 23.3 23.6 ) , 14 นี้ ยืนยัน รอต่อไป อย่างไรก็ตาม การเปรียบเทียบการวิเคราะห์และรายงานรายละเอียดทางวิทยาศาสตร์

แนวต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะนำเสนอวันที่ญาติ
วัดพระผู้ชายในช่วงศตวรรษที่ 7 หรือ 8 ก่อน หรือแม้กระทั่งก่อนหน้านี้ ศึกษาเข้มข้น
ของรูปปั้นที่ถูกกล่าวหาว่ามีดูเหมือนจะยืนยัน that.15 ก่อน
วัสดุนี้คือวิเคราะห์ แน่นอนธรรมชาติและบทบาทของอนุสาวรีย์โบราณใน
" จ. นครปฐม " ควรจะตรวจสอบ เป็นที่เห็นได้ชัดจากชื่อที่ทันสมัย