However, price stability has had to

However, price stability has had to be compensated with
budget deficits since 1950. After 1950, the Thai government always managed expenditure
policy over revenue received, as a consequence this budget deficit was often financed by
public external debt (see Ingram 1971; Warr and Nidhiprabha, 1996; Jansen 1997). Total
external debt jumped from 16.6% of GNP to 51.3% in 2004. (see table 7). Total debt service
ratio used to be at the highest level standing of 27.4 in 1985 though its level was reveled off
after 1987 but then it jumped to more than 20% in 1998 after the economic crisis broke out.
However, this total debt service ratio has been declined to a manageable level at 8.4% in
2004.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ก็ต้องชดเชยกับเสถียรภาพราคาขาดดุลงบประมาณตั้งแต่ปี 1950 หลังจากปี 1950 รัฐบาลจะจัดการค่าใช้จ่ายนโยบายมากกว่ารายได้ที่ได้รับ ผลขาดดุลงบประมาณนี้ถูกมักเคหะหนี้สาธารณะภายนอก (ดูอิงแกรม 1971 Warr และ Nidhiprabha, 1996 แจนเซน 1997) ผลรวมหนี้ภายนอกเพิ่มขึ้นจาก 16.6% ของ GNP 51.3% ในปี 2004 (ดูตาราง 7) หนี้สินรวมบริการอัตราส่วนที่ใช้เป็นที่สูงสุดระดับยืนของ 27.4 ในปี 1985 แต่ระดับเป็น reveled ปิดหลังจากปีค.ศ. 1987 แต่แล้ว มันเพิ่มขึ้นมากกว่า 20% ในปี 1998 หลังจากวิกฤตเศรษฐกิจเกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม ถูกปฏิเสธนี้หนี้สินรวมบริการอัตราระดับจัดการที่ 8.4% ใน2004

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามเสถียรภาพด้านราคาได้มีการได้รับการชดเชยด้วยการขาดดุลงบประมาณตั้งแต่ 1950 หลังจากที่ปี 1950 รัฐบาลไทยจัดการเสมอค่าใช้จ่ายนโยบายมากกว่ารายได้ที่ได้รับเป็นผลให้การขาดดุลงบประมาณนี้เป็นทุนมักจะโดยหนี้สาธารณะภายนอก(ดูอินแกรม 1971; Warr และ Nidhiprabha 1996; Jansen 1997) รวมหนี้ต่างประเทศเพิ่มขึ้นจาก 16.6% ของผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติเพื่อ 51.3% ในปี 2004 (ดูตารางที่ 7) การชำระหนี้รวมอัตราส่วนที่ใช้เป็นที่ยืนอยู่ในระดับสูงสุดของ 27.4 ในปี 1985 แม้ว่าระดับได้ปลื้มออกหลังจากที่1987 แต่ก็เพิ่มขึ้นถึงกว่า 20% ในปี 1998 หลังจากที่วิกฤตเศรษฐกิจโพล่งออกมา. อย่างไรก็ตามอัตราส่วนนี้หนี้รวมมี ถูกปฏิเสธให้อยู่ในระดับที่จัดการได้ที่ 8.4% ในปี2004

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม เสถียรภาพด้านราคาได้ถูกชดเชยด้วย
ขาดดุลงบประมาณตั้งแต่ 1950 หลัง 1950 รัฐบาลไทยมักจัดการนโยบายรายจ่ายมากกว่ารายได้ที่ได้รับ
เป็นผลมาจากการขาดดุลงบประมาณนี้มักจะถูก financed โดย
หนี้สาธารณะ ( เห็นอินแกรม 1971 ; และวอร์ nidhiprabha , 1996 ; Jansen 1997 ) หนี้รวม
กระโดดจาก 16.6% ของ GNP ถึง 51.3 % ในปี 2004 ( ตารางที่ 7 )อัตราส่วนหนี้สินรวมบริการ
เคยอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อยืนใน 1985 ถึงแม้ว่าระดับของมันคือ reveled ปิด
หลังจาก 1987 แต่ก็เพิ่มขึ้นมากกว่า 20% ในปี 1998 หลังจากวิกฤตเศรษฐกิจยากจนออก .
อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนหนี้บริการนี้รวมได้รับลดลงถึงระดับจัดการที่ 8.4% ใน
2004