Two castor bean cultivars were subj

Two castor bean cultivars were subjected to
water stress induced by polyethylene glycol 6000 (PEG)
under in vitro conditions. After 15 days, a reduced percentage
of surviving plants, leaf abscission and greater leaf
cuticular wax content were observed, accompanied by
reduced water loss through the leaves. PEG also caused a
decrease in soluble protein content and increases in the
levels of hydrogen peroxide (H2O2) and malondialdehyde,
as well as increases in the specific activities of superoxide
dismutase, ascorbate peroxidase and catalase enzymes.
These findings suggest that the mechanisms of tolerance of
these genotypes are associated with their ability to activate
key enzymes of the antioxidant defense system. However,
the adaptive responses induced in response to stress were
not sufficient to improve plant performance during the
acclimatization period, and their survival rate dropped
nearly 50 % relative to control treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองถั่วละหุ่งพันธุ์ถูกต้องน้ำความเครียดที่เกิดจากเอทิลีนไกลคอล 6000 (PEG)ภายใต้เงื่อนไขในหลอดทดลอง หลังจาก 15 วัน ลดเปอร์เซ็นต์พืช ใบตัดแขนขาและใบมากกว่าอยู่รอดขี้ผึ้ง cuticular เนื้อหาข้อสังเกต พร้อมด้วยขาดทุนลดน้ำผ่านใบไม้ หมุดที่เกิดจากการลดปริมาณโปรตีนที่ละลายน้ำและการเพิ่มขึ้นไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ (H2O2) และ malondialdehyde ระดับของเช่นเป็นเพิ่มขึ้นในกิจกรรมเฉพาะของซูเปอร์ออกไซด์dismutase เอนไซม์ catalase และฮอส ascorbateผลการวิจัยเหล่านี้แนะนำให้กลไกของค่าเผื่อพันธุ์เหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับความสามารถในการเปิดใช้งานเอนไซม์ที่สำคัญของระบบการป้องกันสารต้านอนุมูลอิสระ อย่างไรก็ตามตอบสนองการปรับตัวในการตอบสนองที่เกิดความเครียดได้ไม่เพียงพอในการปรับปรุงประสิทธิภาพโรงงานในระหว่างการระยะเวลา acclimatization และอัตราการอยู่รอดของพวกเขาลดลงเกือบ 50% เมื่อเทียบกับการควบคุมรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองละหุ่งพันธุ์ถูกยัดเยียดให้
แรงดันน้ำที่เกิดจาก polyethylene glycol 6000 (PEG)
ภายใต้เงื่อนไขในหลอดทดลอง หลังจาก 15 วันลดลงร้อยละ
ของพืชมีชีวิตรอดการตัดแขนขาใบและใบมากขึ้น
เนื้อหาขี้ผึ้ง cuticular ถูกตั้งข้อสังเกตพร้อมกับ
การสูญเสียน้ำลดผ่านใบ PEG ยังก่อให้เกิดการ
ลดลงในเนื้อหาที่ละลายน้ำได้โปรตีนและเพิ่มขึ้นใน
ระดับของไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ (H2O2) และ Malondialdehyde,
เช่นเดียวกับการเพิ่มขึ้นของกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงของ superoxide
dismutase, ascorbate peroxidase และเอนไซม์ catalase.
การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่ากลไกของความอดทนของ
ยีนเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับความสามารถในการเปิดใช้งาน
เอนไซม์ที่สำคัญของระบบการป้องกันสารต้านอนุมูลอิสระ แต่
การตอบสนองการปรับตัวเหนี่ยวนำในการตอบสนองต่อความเครียดได้
ไม่เพียงพอที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพของพืชในช่วง
ระยะเวลาที่เคยชินกับสภาพและอัตราการรอดของพวกเขาลดลง
เกือบ 50% เมื่อเทียบกับการควบคุมการรักษา