During a stay on the moon humans ar

During a stay on the moon humans are exposed to elevated radiation levels due to the lack of
substantial atmospheric and magnetic shielding compared to the Earth’s surface. The absence of
magnetic and atmospheric shielding allows cosmic rays of all energies to impinge on the lunar surface.
Beside the continuous exposure to galactic cosmic rays (GCR), which increases the risk of cancer
mortality, exposure through particles emitted in sudden nonpredictable solar particle events (SPE) may
occur. SPEs show an enormous variability in particle flux and energy spectra and have the potential to
expose space crew to life threatening doses. On Earth, the contribution to the annual terrestrial dose of
natural ionizing radiation of 2.4 mSv by cosmic radiation is about 1/6, whereas the annual exposure
caused by GCR on the lunar surface is roughly 380 mSv (solar minimum) and 110 mSv (solar
maximum). The analysis of worst case scenarios has indicated that SPE may lead to an exposure of
about 1 Sv. The only efficient measure to reduce radiation exposure is the provision of radiation
shelters.
Measurements on the lunar surface performed during the Apollo missions cover only a small energy
band for thermal neutrons and are not sufficient to estimate the exposure. Very recently some
data were added by the Radiation Dose Monitoring (RADOM) instrument operated during the
Indian Chandrayaan Mission and the Cosmic Ray Telescope (CRaTER) instrument of the NASA LRO
(Lunar Reconnaisance Orbiter) mission. These measurements need to be complemented by surface
measurements.
Models and simulations that exist describe the approximate radiation exposure in space and on the
lunar surface. The knowledge on the radiation exposure at the lunar surface is exclusively based on
calculations applying radiation transport codes in combination with environmental models.
Own calculations are presented using Monte-Carlo simulations to calculate the radiation environment
on the moon and organ doses on the surface of the moon for an astronaut in an EVA suit and are
compared with measurements. Since it is necessary to verify/validate such calculations with measurement
on the lunar surface, a description is given of a radiation detector for future detailed surface
measurements. This device is proposed for the ESA Lunar Lander Mission and is capable to characterize
the radiation field concerning particle fluencies, dose rates and energy transfer spectra for ionizing
particles and to measure the dose contribution of secondary neutrons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดินบนดวงจันทร์มนุษย์กำลังเผชิญกับระดับรังสีสูงเนื่องจากมีพบแม่เหล็ก และบรรยากาศ shielding เมื่อเทียบกับพื้นผิวของโลก การขาดงานของแม่เหล็ก และบรรยากาศ shielding ให้รังสีคอสมิกของพลังงานทั้งหมดไป impinge บนพื้นผิวดวงจันทร์นอกจากสัมผัสที่ต่อเนื่องกับรังสีคอสมิกกาแลคซี (GCR), ซึ่งเพิ่มความเสี่ยงของโรคมะเร็งการตาย แสงผ่านออกมาในเหตุการณ์ฉับพลันอนุภาคพลังงานแสงอาทิตย์ nonpredictable (SPE) อนุภาคอาจเกิดขึ้น SPEs แสดงความแปรผันที่มหาศาลในอนุภาคแรมสเป็คตราฟลักซ์และพลังงาน และมีศักยภาพเปิดเผยลูกเรือพื้นที่ปริมาณการคุกคามชีวิต บนดิน จัดสรรให้ยาดวงประจำปีของธรรมชาติรังสี ionizing ของ mSv 2.4 โดยรังสีคอสมิกคือประมาณ 1/6 ในขณะที่ความเสี่ยงประจำปีเกิดจาก GCR บนพื้นผิวดวงจันทร์เป็นประมาณ 380 mSv (แสงน้อย) และ 110 mSv (พลังงานแสงอาทิตย์สูงสุด) การวิเคราะห์สถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดได้ระบุว่า SPE อาจนำไปสู่การเปิดเผยเกี่ยวกับเอส 1 วัดประสิทธิภาพเท่านั้นเพื่อลดความเสี่ยงรังสีเป็นบทบัญญัติของรังสีพักอาศัยวัดบนพื้นผิวดวงจันทร์ทำระหว่างครอบคลุมภารกิจอพอลโลเท่าพลังงานขนาดเล็กวงการ thermal neutrons อยู่ไม่เพียงพอต่อการประเมินความเสี่ยง บางมากเมื่อเร็ว ๆ นี้เพิ่มข้อมูลตามเครื่องมือรังสียาตรวจสอบ (RADOM) การดำเนินการในระหว่างการจันทรายานอินเดียภารกิจและกล้องโทรทรรศน์รังสีคอสมิก (ปล่อง) วัด NASA LROภารกิจ (จันทรคติ Reconnaisance Orbiter) วัดเหล่านี้จำเป็นต้องมีตู้พื้นผิววัดแบบจำลองและการจำลองที่มีอยู่อธิบายแสงรังสีประมาณ ในพื้นที่ และในการพื้นผิวดวงจันทร์ ความรู้เกี่ยวกับแสงรังสีที่พื้นผิวดวงจันทร์เป็นไปตามคำนวณใช้รหัสขนส่งรังสีร่วมกับแบบจำลองสิ่งแวดล้อมแสดงการคำนวณเองใช้จำลอง Monte-Carlo เพื่อคำนวณสิ่งแวดล้อมรังสีในปริมาณ moon และอวัยวะบนพื้นผิวของดวงจันทร์สำหรับนักบินอวกาศความใน EVA ชุดและมีเมื่อเทียบกับวัด เนื่องจากจำเป็นต้องตรวจสอบ/ตรวจวัดคำนวณดังกล่าวบนพื้นผิวดวงจันทร์ ให้คำอธิบายของเครื่องตรวจจับรังสีสำหรับพื้นผิวรายละเอียดในอนาคตวัด อุปกรณ์นี้จะนำเสนอสำหรับภารกิจ Lander จันทรคติของประเทศ และการกำหนดลักษณะฟิลด์รังสีที่เกี่ยวข้องกับอนุภาค fluencies ยาพิเศษ และพลังงานแรมสเป็คตราโอนย้ายสำหรับการ ionizingอนุภาคและ การวัดสัดส่วนปริมาณของ neutrons รอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระหว่างการเข้าพักในมนุษย์ดวงจันทร์มีการสัมผัสกับระดับรังสีสูงขึ้นเนื่องจากการขาดการ
ป้องกันบรรยากาศและสนามแม่เหล็กอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับพื้นผิวโลก กรณีที่ไม่มีการ
ป้องกันแม่เหล็กและบรรยากาศช่วยให้รังสีคอสมิกของพลังงานทั้งหมดที่จะกระทบกับพื้นผิวดวงจันทร์.
นอกจากการเปิดรับอย่างต่อเนื่องเพื่อรังสีคอสมิกกาแล็คซี่ (GCR) ซึ่งเพิ่มความเสี่ยงของโรคมะเร็ง
ตายผ่านการสัมผัสอนุภาคที่ปล่อยออกมาในฉับพลัน nonpredictable เหตุการณ์อนุภาคพลังงานแสงอาทิตย์ (SPE) อาจ
เกิดขึ้น SPEs แสดงความแปรปรวนอย่างมากในการไหลของอนุภาคและสเปกตรัมพลังงานและมีศักยภาพที่จะ
เปิดเผยลูกเรือปริมาณพื้นที่ที่จะคุกคามชีวิต บนโลกมีส่วนร่วมในปริมาณบกประจำปีของ
รังสีตามธรรมชาติของ 2.4 mSv โดยรังสีคอสมิกคือประมาณ 1/6 ในขณะที่การเปิดรับประจำปี
ที่เกิดจากการ GCR บนพื้นผิวดวงจันทร์เป็นประมาณ 380 mSv (แสงอาทิตย์ขั้นต่ำ) และ 110 mSv (พลังงานแสงอาทิตย์
สูงสุด) การวิเคราะห์สถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดได้ชี้ให้เห็นว่าเอสพีอีอาจนำไปสู่การเปิดรับของ
ประมาณ 1 Sv มาตรการที่มีประสิทธิภาพเท่านั้นที่จะลดความเสี่ยงจากการฉายรังสีเป็นบทบัญญัติของรังสี
ที่พักพิง.
วัดบนพื้นผิวดวงจันทร์ดำเนินการในระหว่างการปฏิบัติภารกิจอพอลโลครอบคลุมเฉพาะพลังงานขนาดเล็ก
วงนิวตรอนความร้อนและไม่เพียงพอที่จะประเมินการสัมผัส มากเมื่อเร็ว ๆ นี้บาง
ข้อมูลที่เพิ่มขึ้นโดยการตรวจสอบปริมาณรังสี (RADOM) เครื่องมือที่ใช้ในการดำเนินการในช่วงที่
อินเดีย Chandrayaan ภารกิจและรังสีคอสมิกกล้องโทรทรรศน์ (ปล่อง) เครื่องมือของนาซา LRO
(จันทรคติลาดตระเว ณ Orbiter) ภารกิจ วัดเหล่านี้จะต้องมีการเสริมด้วยพื้นผิว
การวัด.
รุ่นและแบบจำลองที่มีอยู่อธิบายรังสีประมาณในพื้นที่และบน
พื้นผิวดวงจันทร์ ความรู้เกี่ยวกับการได้รับรังสีที่พื้นผิวดวงจันทร์จะขึ้นเฉพาะใน
การคำนวณการใช้รหัสการขนส่งรังสีร่วมกับรุ่นสิ่งแวดล้อม.
การคำนวณของตัวเองจะถูกนำเสนอโดยใช้การจำลอง Monte-Carlo ในการคำนวณสภาพแวดล้อมรังสี
ในปริมาณที่ดวงจันทร์และอวัยวะบนพื้นผิวของ ดวงจันทร์สำหรับนักบินอวกาศในชุดสูท EVA และ
เมื่อเทียบกับการวัด เพราะมันเป็นสิ่งที่จำเป็นในการตรวจสอบ / ตรวจสอบการคำนวณดังกล่าวกับวัด
บนพื้นผิวดวงจันทร์, คำอธิบายจะได้รับของเครื่องตรวจจับรังสีสำหรับรายละเอียดพื้นผิวในอนาคต
การวัด อุปกรณ์นี้มีการเสนอให้ Lander จันทรคติอีเอสเอภารกิจและมีความสามารถที่จะอธิบายลักษณะ
ข้อมูลรังสีที่เกี่ยวข้องกับการลบรอยอนุภาคปริมาณและอัตราการถ่ายโอนพลังงานสเปกตรัมสำหรับโอโซน
อนุภาคและการวัดปริมาณการมีส่วนร่วมของนิวตรอนรอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระหว่างอยู่บนดวงจันทร์ มนุษย์ที่มีระดับรังสีสูงเนื่องจากการขาด
อย่างมากบรรยากาศและมีระบบป้องกันสนามแม่เหล็กเมื่อเทียบกับผิวโลก ขาด
แม่เหล็กและบรรยากาศช่วยป้องกันรังสีคอสมิกของพลังงานที่จะกระทบกับพื้นผิวดวงจันทร์
ข้างแสงต่อเนื่อง รังสีคอสมิกในดาราจักร ( GCR ) ซึ่งเพิ่มความเสี่ยงของการเสียชีวิตโรคมะเร็ง
,แสงผ่านอนุภาคที่ปล่อยออกมาในฉับพลัน nonpredictable พลังงานแสงอาทิตย์อนุภาคเหตุการณ์ ( SPE ) อาจ
เกิดขึ้น spes แสดงความผันแปรอย่างมหาศาลในฟลักซ์อนุภาคและพลังงานแสง และมีศักยภาพที่จะ
เปิดเผยลูกเรืออวกาศเพื่อคุกคามต่อชีวิต บนโลก มีส่วนทำให้ปริมาณบกปี
ธรรมชาติรังสี 2.4 MSV จากรังสีคอสมิกคือประมาณ 1 / 6ส่วนปีแสง
เกิดจาก GCR บนพื้นผิวดวงจันทร์เป็นประมาณ 380 ของพลังงานแสงอาทิตย์ ( ขั้นต่ำ ) และ 110 ของพลังงานแสงอาทิตย์ (
สูงสุด ) การวิเคราะห์สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดกรณีมีการระบุว่า เอสพีอาจนำไปสู่ความเสี่ยง
1 SV . เพียงที่มีประสิทธิภาพมาตรการเพื่อลดรังสีคือการให้ที่พักพิงรังสี

วัดบนพื้นผิวดวงจันทร์แสดงในโครงการอพอลโลครอบคลุมพลังงานขนาดเล็ก
วงนิวตรอนความร้อนและไม่เพียงพอที่จะประเมินการสัมผัส มากเมื่อเร็ว ๆนี้ข้อมูลบางอย่าง
ถูกเพิ่มโดยการใช้รังสี ( ดม ) ดำเนินการระหว่าง
อินเดียจันทรายานภารกิจและกล้องโทรทรรศน์รังสีคอสมิก ( ปล่องภูเขาไฟ ) เครื่องมือของนาซา lro
( จันทรคติ reconnaisance ยานอวกาศ ) ภารกิจ วัดเหล่านี้ต้องถูก complemented โดยการวัดพื้นผิว
.
แบบจำลองและแบบจำลองที่มีอยู่อธิบายการแผ่รังสีโดยประมาณในพื้นที่และบน
พื้นผิวดวงจันทร์ ความรู้เกี่ยวกับรังสีที่พื้นผิวดวงจันทร์เป็นเฉพาะบนพื้นฐานของการคำนวณการใช้รหัสการขนส่ง
รังสีร่วมกับแบบจำลองทางสิ่งแวดล้อม
คำนวณเองจะแสดงโดยใช้ Monte Carlo แบบจำลองในการคำนวณสภาพแวดล้อมรังสี
บนดวงจันทร์และขนาดของอวัยวะบนพื้นผิวของดวงจันทร์ นักบินอวกาศในสูทอีวาและ
เมื่อเทียบกับการวัด เพราะมันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อตรวจสอบ / ตรวจสอบการคำนวณนั้นด้วยการวัด
บนพื้นผิวดวงจันทร์ คําอธิบายให้ของรังสีเครื่องตรวจจับรายละเอียดของพื้นผิว
สำหรับอนาคตการวัด อุปกรณ์นี้จะเสนอให้ ESA Lander จันทรคติภารกิจ และมีความสามารถที่จะศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับ fluencies
รังสีอนุภาค Spectra และอัตราปริมาณการถ่ายโอนพลังงานสำหรับชิ้นส่วน
อนุภาคและการวัดปริมาณผลงานของนิวตรอนทุติยภูมิ