The aim of the present study was to

The aim of the present study was to describe the main
aspects of the natural history of S. agalactiae infection incultured Nile tilapia in Brazil and to study the phenotypic
diversity, virulence and infection routes of this pathogen.
Materials and methods
During the period 2003–2007, outbreaks of meningoencephalitis
and septicemia in Nile tilapia cultivated in
nine different fish farms in six Brazilian states were
investigated. Six to twenty’ fish of each farm showing
typical clinical signs were sampled immediately transported
to the laboratory. For each farm, data were collected
on the type of culture system used, water temperature,
mortality record and weight range of fish affected.
For bacterial isolation, swabs of brain and kidney of each
fishwere sampled aseptically, streaked onto 5% sheep blood
agar and incubated at 28 8C for 72 h. The isolates were
characterized phenotypically and serologically using API20
STREP and Slidex Latex Agglutination kits (both from
BioMerieux, France), respectively. Amplification and
sequencing of the 16S rRNA gene were performed for all
strains identified as S. agalactiae. Total DNA was extracted
usinga commercialDNeasykit (Qiagen,Germany).16S rRNA
was amplified by PCR with the universal primers C70 (50-
AGA GTT TGA TYMTGG C-30) and B37 (50-TAC GGY TAC CTT
GTT ACG A-30), according to described by Fox et al. (1995).
PCR products were purified using a Wizard PCR Preps kit
(Promega, USA) and sequenced. Sequencing reactions were
performed using a BigDyeTM Terminator Cycle sequencing
kit (Applied Biosystems, CA, USA) and run on an ABI 3730XL
genetic analyzer (Applied Biosystems). Sequences were
alignedandthencomparedtosequenceof reference strain of
S. agalactiae ATCC 13813 (GenBank accession number
DQ303183) using the BLASTn algorithm. The limit fixed
for identification of a bacterial species was 98% nucleotide
identity in the 16S rRNA gene fragment sequenced.
To compare the virulence of S. agalactiae isolated from
different farms, five strains were selected for LD50 determination
(SA 01-03, SA 05-04, SA 08-05, SA 16-06 and SA 20-
06). The selected strains were inoculated in BHI and
incubated at28 8Cfor48 hunder lowagitation.The bacterial
suspension was then adjusted to an absorbance of 0.530 at
600 nm, corresponding to 108 CFU/mL. Nile tilapia fingerlings
(S. agalactiae free) were acquired from a commercial
hatchery at an average weight of 41.86  11.57 g for LD50
determination. Each experimental group comprised ten fish

kept in a 57-L aquariumsupplied with flow-through dechlorinated
tap water (0.5 L/h). Fish were maintained on a 12:12 h
light/dark period at awater temperature of 28 8C and were fed
to satiationwithVITAFISH32%PB(Matsuda,GO,Brazil) twice a
day. Fish were acclimated for a period of 10 days. Fish were
anesthetized by immersion in a bath containing 10 mg/L
benzocaine. Ten fish were challenged by i.p. injection with
0.1 mLof S.agalactiae inoculumat dilutionsrangingfrom101 to
108 CFU/mL (one dilution per group) and control fish with
0.1 mL of sterile BHI. Challenged fish were monitored for 15
days. Samples of brain and kidneywere collected fromall dead
fish toreisolate thebacteria.The LD50 valuewas determined by
the Sperman-Ka¨rbermethod(KaplanandKoprowski,1973).To
evaluate S. agalactiae infection route in fish, three studieswere
conducted: a cohabitation trial, an immersion bath challenge,
and experimental infection by gill inoculation. For these
experiments, juvenile Nile tilapia with a weight of
84.67  21.1 g was used. Fish were maintained under the
same aquarium conditions as described for LD50 determination.
The fishwereobservedfor clinical signsandmortalityfora
period of 15 days and all dead fish were submitted to
bacteriological analysis for isolation of S. agalactiae. The
bacterial strain used was SA 20-06.
For the cohabitation assay, two tilapiawere anesthetized
and challenged as previously described by i.p. injection.
When clinical signs first appeared, these two diseased fish
were placed among five healthy animals in a 57-L aquarium
to allowdirect physical contact. For the immersion trial, fish
groups were anesthetized and then immersed in a 10-L
bucket containing water inoculated with S. agalactiae at a
final dose of 1.12  106 CFU/mL. After 15 min the fish were
returned to an aquarium with uncontaminated water. The
control groupwasimmersed inwater containing sterile BHI.
For the gill inoculation assay, six fish per group were
inoculated using a 1 mLsyringe by slowly applying0.1 mLof
S. agalactiae suspension (106 CFU/mL) over the gill surface
(McNulty et al., 2003). After 1 min, fish were replaced in the
aquarium. The Ethics Committee for Animal Experiments of
the FederalUniversity of Lavras approved the protocols used
in this study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีจุดมุ่งหมายของการศึกษาปัจจุบันเพื่อ อธิบายหลัก
ด้านธรรมชาติวิทยาของการติดเชื้อ S. agalactiae incultured นิล ในบราซิล และเรียนไทป์
หลากหลาย virulence และติดเส้นทางของการศึกษานี้
วัสดุและวิธีการ
ในระหว่างรอบระยะเวลา 2003–2007 ระบาด meningoencephalitis
และบริการในปลานิลที่เพาะปลูกใน
มีฟาร์มปลาต่าง ๆ เก้าในอเมริกาบราซิล 6
สอบสวน หกถึงยี่สิบ ' ปลาของแต่ละฟาร์มแสดง
อาการแสดงทางคลินิกทั่วไปมีตัวอย่างส่งทันที
เพื่อห้องปฏิบัติการ ได้เก็บข้อมูลในแต่ละฟาร์ม
น้ำกับชนิดของระบบวัฒนธรรมที่ใช้ อุณหภูมิ,
ช่วงคอร์ดและน้ำหนักของการตายของปลาที่ได้รับผลกระทบ
สำหรับแยกเชื้อแบคทีเรีย swabs ของสมองและไตแต่ละ
ตัวอย่าง aseptically, fishwere ลายบนเลือดแกะ 5%
agar และ incubated ที่ 8C 28 สำหรับ 72 h แยกได้
ลักษณะ phenotypically และ serologically ใช้ API20
STREP และ Slidex ยาง Agglutination ชุด (ทั้งจาก
BioMerieux ฝรั่งเศส), ตามลำดับ ขยาย และ
ดำเนินลำดับ 16S rRNA ยีนทั้งหมด
เป็น S. agalactiae สายพันธุ์ มีสกัดดีเอ็นเอรวม
usinga commercialDNeasykit (Qiagen เยอรมนี) .16S rRNA
ขยาย โดย PCR กับไพรเมอร์สากล C70 (50-
AGA GTT TGA TYMTGG C-30) และ B37 (มาตรวัด 50 GGY มาตรวัด CTT
GTT จีบ A-30), ตามอธิบายโดยฟ็อกซ์และ al. (1995)
ผลิตภัณฑ์ PCR ได้บริสุทธิ์ใช้ชุด Preps PCR ช่วย
(Promega, USA) และตามลำดับ ลำดับปฏิกิริยาถูก
ใช้ลำดับรอบเทอร์มิเนเตอร์ BigDyeTM
ชุด (ใช้ Biosystems, CA, USA) และรันบน 3730XL เป็นลักชัวรี่
วิเคราะห์ทางพันธุกรรม (Biosystems ใช้) ลำดับถูก
alignedandthencomparedtosequenceof ต้องใช้อ้างอิงของ
S. agalactiae ATCC 13813 (เลขทะเบียน GenBank
DQ303183) โดยใช้อัลกอริทึม BLASTn วงเงินถาวร
สำหรับการระบุชนิดแบคทีเรียมีนิวคลีโอไทด์ 98%
เอกลักษณ์ในส่วน rRNA 16S ยีนเรียงลำดับ
การเปรียบเทียบ virulence ของ S. agalactiae โดดเดี่ยว
ฟาร์มต่าง ๆ สายพันธุ์ห้าถูกเลือกสำหรับการกำหนด LD50
(SA 01-03, SA 05-04, SA 08-05, SA 16 06 และ 20 SA-
06) สายพันธุ์ที่เลือกถูก inoculated ใน BHI และ
incubated lowagitation at28 8Cfor48 ฮันเดอร์แบคทีเรีย
ระงับถูกปรับไปเป็น absorbance 0.530 ที่
600 nm ที่สอดคล้องกับ 108 CFU/mL ชนิดปลานิลแม่น้ำไนล์
(S. agalactiae free) ได้รับมาจากการค้า
โรงเพาะที่มีน้ำหนักเฉลี่ยของ 41.86 11.57 สำหรับ LD50
กำหนด แต่ละกลุ่มการทดลองประกอบด้วยปลาสิบ

เก็บกับกระแสผ่าน dechlorinated aquariumsupplied 57 L
น้ำประปา (0.5 L/h) ปลาที่อยู่ใน 12:12 h
ระยะแสง/มืดอุณหภูมิ awater 28 8C ถูกติดตาม
การ satiationwithVITAFISH32%PB(Matsuda,GO,Brazil) สองตัว
วัน ปลาถูก acclimated สำหรับรอบระยะเวลา 10 วัน ปลาถูก
ด้วย โดยแช่ในน้ำเป็น 10 mg/L
benzocaine ปลาสิบถูกท้าทาย โดยฉีด i.p. ด้วย
0.1 mLof S.agalactiae inoculumat dilutionsrangingfrom101 การ
108 CFU/mL (หนึ่งเจือจางต่อกลุ่ม) และการควบคุมปลาด้วย
0.1 mL ของ BHI กอซ มีการตรวจสอบปลาสนุก ๆ 15
วัน Fromall รวบรวมตัวอย่างของสมองและ kidneywere ตาย
ปลา toreisolate thebacteriaValuewas LD50 ตาม
Sperman-Ka¨rbermethod(KaplanandKoprowski,1973)เพื่อ
ประเมินเส้นทาง S. agalactiae ติดเชื้อในปลา สาม studieswere
ดำเนินการ: การพยายามทดลอง ความท้าทายการแช่อ่างอาบน้ำ,
และทดลอง โดย inoculation เหงือก สำหรับเหล่านี้
ทดลอง นิลเยาวชนกับน้ำหนักของ
84.67 21.1 g ใช้ ปลาถูกเก็บรักษาภายใต้การ
สัตว์เดียวเงื่อนไขตามที่อธิบายไว้สำหรับกำหนด LD50 การ
signsandmortalityfora คลินิก fishwereobservedfor
ระยะเวลา 15 วันและปลาทั้งหมดตายแล้วส่งมาที่
bacteriological วิเคราะห์แยกของ S. agalactiae ใน
ต้องใช้แบคทีเรียที่ใช้ถูก SA 20 06.
สำหรับทดสอบพยายาม tilapiawere สองด้วย
และท้าทายอธิบายไว้ก่อนหน้านี้โดยฉีด i.p..
เมื่ออาการทางคลินิกก่อนปรากฏ ปลาเส้นเหล่านี้สอง
ถูกวางระหว่างห้าสัตว์สุขภาพสัตว์ 57 L
allowdirect ติดต่อทางกายภาพ สำหรับทดลองแช่ ปลา
กลุ่มด้วย และจากนั้น สัมผัส 10-L
ถังประกอบด้วยน้ำ inoculated กับ s ได้ agalactiae ที่เป็น
ยาสุดท้ายของ 1.12 106 CFU/mL หลังจาก 15 นาที ได้ปลา
กลับไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำดื่ม
ควบคุม inwater groupwasimmersed ประกอบด้วยกอซ BHI.
สำหรับทดสอบ inoculation เหงือก ปลา 6 สำหรับแต่ละกลุ่มถูก
inoculated ใช้ 1 mLsyringe โดยช้า applying0.1 mLof
S. agalactiae ระงับ (106 CFU/mL) ผ่านผิวเหงือก
(McNulty et al., 2003) หลังจาก 1 นาที ปลาถูกแทนที่ใน
พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ คณะกรรมการจริยธรรมของสัตว์ทดลองของ
FederalUniversity Lavras อนุมัติโพรโทคอลที่ใช้
ในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการอธิบายหลัก
แง่มุมของประวัติศาสตร์ธรรมชาติของการติดเชื้อเอ agalactiae incultured ปลานิลในบราซิลและในการศึกษาฟีโนไทป์
ความหลากหลายทางความรุนแรงและการติดเชื้อของเส้นทางนี้เชื้อโรค
วัสดุและวิธีการ
ในช่วงระยะเวลา 2003-2007 ระบาดของสมองอักเสบ
และโลหิตเป็นพิษในปลานิลที่เพาะปลูกใน
ฟาร์มเลี้ยงปลาเก้าที่แตกต่างกันในหกรัฐของบราซิลได้
รับการตรวจสอบ หกถึงยี่สิบ 'ปลาของฟาร์มแต่ละการแสดง
อาการทางคลินิกทั่วไปทำการเก็บตัวอย่างได้ทันทีส่ง
ไปยังห้องปฏิบัติการ สำหรับแต่ละฟาร์มถูกเก็บรวบรวมข้อมูล
เกี่ยวกับชนิดของระบบวัฒนธรรมที่ใช้อุณหภูมิน้ำ
บันทึกการตายและช่วงน้ำหนักของปลาที่ได้รับผลกระทบ
สำหรับการแยกเชื้อแบคทีเรีย swabs ของสมองและไตของแต่ละ
fishwere ตัวอย่าง aseptically, ลายลง 5% แกะเลือด
และวุ้น บ่มที่ 28 8C 72 ชั่วโมง สายพันธุ์ที่ถูก
ลักษณะ Phenotypically และ serologically ใช้ API20
Strep และ Slidex ยาง Agglutination ชุด (ทั้งจาก
BIOMERIEUX, ฝรั่งเศส) ตามลำดับ การขยายและ
ลำดับของยีน 16S rRNA ได้ดำเนินการสำหรับทุก
สายพันธุ์ระบุว่าเป็นเอส agalactiae ดีเอ็นเอรวมการสกัด
usinga commercialDNeasykit (Qiagen, เยอรมนี) .16 S rRNA
ถูกขยายโดยวิธี PCR กับ C70 ไพรเมอร์สากล (50 -
AGA GTT TGA TYMTGG C-30) และ B37 (50-TAC ggy TAC CTT
GTT ACG-30) ตามที่อธิบายโดยฟ็อกซ์และอัล (1995)
ผลิตภัณฑ์พีซีอาร์ได้รับการทำให้บริสุทธิ์โดยใช้ชุดตัวช่วยสร้าง PCR Preps
(Promega, สหรัฐอเมริกา) และติดใจ ปฏิกิริยาลำดับที่ถูก
ดำเนินการโดยใช้วงจรลำดับ BigDyeTM Terminator
ชุด (Applied Biosystems, CA, USA) และทำงานใน ABI 3730XL
วิเคราะห์ทางพันธุกรรม (Applied Biosystems) ลำดับเป็น
สายพันธุ์อ้างอิง alignedandthencomparedtosequenceof ของ
เอส agalactiae ATCC 13813 (GenBank ภาคยานุวัติจำนวน
DQ303183) โดยใช้ขั้นตอนวิธีการ BLASTn จำกัด คงที่
เพื่อระบุตัวตนของสายพันธุ์แบคทีเรียที่เป็นเบื่อหน่าย 98%
เอกลักษณ์ในส่วนของยีน 16S rRNA ติดใจ
เพื่อเปรียบเทียบความรุนแรงของ S. agalactiae ที่แยกได้จาก
ฟาร์มที่แตกต่างกันห้าสายพันธุ์ที่ถูกเลือกสำหรับการกำหนด LD50
(SA 01-03, SA 05 -04, SA 08-05, 16-06 และ SA SA 20 -
06) สายพันธุ์ที่ถูกเชื้อใน BHI และ
บ่ม at28 8Cfor48 hunder lowagitation.The แบคทีเรีย
ระงับการปรับแล้วการดูดกลืนแสงของ 0.530 ที่
600 นาโนเมตรสอดคล้องกับ 108 โคโลนี / มิลลิลิตร ไนล์พันธุ์ปลานิล
(S. agalactiae ฟรี) ที่ได้มาจากการค้า
โรงเพาะฟักที่น้ำหนักเฉลี่ย 41.86? 11.57 กรัม LD50
กำหนด แต่ละกลุ่มทดลองประกอบด้วยสิบปลาเก็บไว้ใน 57-L aquariumsupplied กับการไหลผ่าน dechlorinated น้ำประปา (0.5 ลิตร / ชั่วโมง) ปลาที่ถูกเก็บรักษาไว้ใน 0:12 ชั่วโมงระยะเวลาที่แสง / มืดที่อุณหภูมิ a น้ำจาก 28 8C และได้รับการเลี้ยงดูที่จะ satiationwithVITAFISH32% PB (มัทสึดะ, GO, บราซิล) สองวัน ปลาถูกปรับเป็นเวลา 10 วัน ปลาถูกดมยาสลบโดยการแช่ในอ่างที่มี 10 mg / L benzocaine สิบปลาถูกท้าทายโดยการฉีด ip ด้วย0.1 mLof S.agalactiae inoculumat dilutionsrangingfrom101 ไป108 โคโลนี / มิลลิลิตร (หนึ่งเจือจางต่อกลุ่ม) และการควบคุมปลาที่มี0.1 มิลลิลิตรหมัน BHI ปลาพิการได้รับการตรวจสอบเป็นเวลา 15 วัน ตัวอย่างของสมองและ kidneywere เก็บตาย fromall toreisolate ปลา valuewas LD50 thebacteria.The กำหนดโดย. Sperman-Ka ¨ rbermethod (KaplanandKoprowski, 1973) เพื่อประเมินเส้นทางการติดเชื้อ S. agalactiae ในปลาสาม studieswere ดำเนินการ: การทดลองการอยู่ร่วมกันอาบน้ำแช่ ความท้าทายและการติดเชื้อจากการทดลองโดยการฉีดวัคซีนเหงือก เหล่านี้การทดลองปลานิลเยาวชนแม่น้ำไนล์ที่มีน้ำหนัก84.67? 21.1 กรัมถูกนำมาใช้ ปลาถูกเก็บรักษาภายใต้เงื่อนไขที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเช่นเดียวกับที่อธิบายไว้สำหรับการกำหนด LD50 signsandmortalityfora คลินิก fishwereobservedfor ระยะเวลา 15 วันและปลาตายทั้งหมดถูกส่งไปยังการวิเคราะห์แบคทีเรียในการแยกเอส agalactiae สายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรียที่ใช้เป็น SA 20-06 สำหรับการวิเคราะห์การอยู่ร่วมกันสอง tilapiawere ยาสลบและท้าทายตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้โดยการฉีด ip เมื่ออาการปรากฏตัวครั้งแรกทั้งสองมีอาการของโรคปลาถูกวางไว้ในหมู่ห้าสัตว์มีสุขภาพดีในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ 57-L ไป การติดต่อทางกายภาพ allowdirect สำหรับการทดลองการแช่ปลากลุ่มที่ได้รับการดมยาสลบและจากนั้นแช่ใน 10-L ถังน้ำที่มีเชื้อ S. agalactiae ที่ปริมาณสุดท้ายของ 1.12? 106 โคโลนี / มิลลิลิตร หลังจาก 15 นาทีปลาที่ถูกส่งกลับไปยังพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่มีน้ำปนเปื้อน ควบคุม groupwasimmersed inwater ที่มีการฆ่าเชื้อ BHI สำหรับทดสอบการฉีดวัคซีนเหงือกปลาหกต่อกลุ่มที่ถูกใช้หัวเชื้อ 1 mLsyringe โดยช้า applying0.1 mLof เอส agalactiae ระงับ (106 โคโลนี / มิลลิลิตร) ผ่านพื้นผิวเหงือก(McNulty et al,., 2003) 1 นาทีหลังจากที่ปลาถูกแทนที่ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ คณะกรรมการจริยธรรมการทดลองสัตว์ของFederalUniversity ของ Lavras ได้รับการอนุมัติโปรโตคอลที่ใช้ในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือ เพื่ออธิบายประเด็นหลัก
ของประวัติศาสตร์ธรรมชาติของการติดเชื้อ S . แลคเตีย incultured ปลานิลในบราซิล และเพื่อศึกษาความหลากหลายคุณสมบัติ
, โรคและการติดเชื้อเส้นทางของเชื้อโรคนี้ และวิธี

วัสดุในช่วงปี 2546 – 2550 การระบาดของเยื่อหุ้มสมองกับสมองอักเสบ และภาวะโลหิตเป็นพิษในปลานิลที่เลี้ยง
ใน
เก้าที่แตกต่างกันปลาฟาร์มใน 6 รัฐของบราซิลถูก
สอบสวน หกยี่สิบ ' ปลาแต่ละฟาร์ม แสดงอาการทางคลินิกทั่วไปจำนวน

ส่งทันทีไปยังห้องปฏิบัติการ แต่ละฟาร์ม เก็บข้อมูล
กับชนิดของระบบการเลี้ยงที่ใช้ อุณหภูมิน้ำ และน้ำหนักของช่วงของบันทึก

สำหรับปลาที่ได้รับผลกระทบ จากการแยกจากสมองและไตของแต่ละ
fishwere ตัวอย่าง aseptically ลายลง 5% , แกะเลือด
วุ้นและบ่มที่อุณหภูมิ 28 8C 72 ชั่วโมง ไอโซเลท และคนที่ใช้ลักษณะ phenotypically

และ api20 Strep slidex ยางเกาะติดกันอิสระ ( ทั้งจาก
biomerieux , ฝรั่งเศส ) , ตามลำดับ และการเพิ่มจำนวนของยีน 16S rRNA

ได้ทุกสายพันธุ์ที่ระบุว่าเป็นเอสแลคเตีย . ดีเอ็นเอทั้งหมดถูกสกัด
การ commercialdneasykit ( QIAGEN , เยอรมนี ) เบส 16S rRNA
ถูกขยายโดยวิธี PCR ไพรเมอร์กับ C70 สากล ( 50 -
AGA gtt TGA tymtgg c-30 ) และ b37 ( 50-tac G TAC ซีทีที
gtt ACG a-30 ) ตามที่อธิบายไว้โดยฟ็อกซ์ et al . ( 2538 ) .
ผลิตภัณฑ์ PCR เป็นบริสุทธิ์ใช้พ่อมด PCR Preps Kit
( promega , USA ) และนี้ ปฏิกิริยาดังกล่าวมีการใช้ bigdyetm Terminator รอบ

ลำดับชุด ( Applied Biosystems , CA , USA ) และวิ่งบนปลาย 3730xl
พันธุกรรมวิเคราะห์ ( Applied Biosystems ) ลำดับถูก
alignedandthencomparedtosequenceof อ้างอิงเมื่อย
S . แลคเตีย ) 13 , 813 ( ขนาดเข้าเบอร์
dq303183 ) ใช้ blastn ขั้นตอนวิธี วงเงินถาวร
การจำแนกชนิดของแบคทีเรียสายพันธุ์คือ 98% นิวคลีโอไทด์ในยีน 16S rRNA
เอกลักษณ์
ส่วนนี้เปรียบเทียบความรุนแรงของ S . แลคเตียแยกจาก
ฟาร์มที่แตกต่างกันห้าสายพันธุ์ที่คัดเลือก ld50 ความมุ่งมั่น
( ซา 01-03 ซา 05-04 ซา 08-05 ซา 16-06 20 - ซา
06 ) การคัดเลือกสายพันธุ์เชื้อบ่มใน BHI และ
at28 8cfor48 hunder lowagitation . การระงับแบคทีเรีย
แล้วปรับเป็นค่า 0.530 ที่
600 nm ที่ 108 CFU / mlปลานิลลูกปลา
( S . แลคเตียฟรี ) ได้มาจากพาณิชย์
โรงเพาะฟักที่น้ำหนักเฉลี่ย 41.86  11.57 G สำหรับ ld50
ความมุ่งมั่น แต่ละกลุ่มประกอบด้วยสิบปลา

เก็บไว้ใน 57-l aquariumsupplied กับ flow-through dechlorinated
ประปา ( 0.5 ลิตร / ชั่วโมง ) ปลาที่ถูกเก็บรักษาไว้ใน 12 : 12 H
แสง / มืด ช่วงที่อุณหภูมิ awater 28 8C และเลี้ยง
เพื่อ satiationwithvitafish32 % PB ( มัตสึดะ , ไป , บราซิล ) สองครั้งต่อวัน
. ปลาเป็น acclimated สำหรับระยะเวลา 10 วัน ปลา
อสัญญีโดยแช่ในอ่างที่มี 10 mg / l
สมณศักดิ์ . 10 ปลาถูกท้าทายโดยการฉีดไอพีด้วย


s.agalactiae 0.1 mlof inoculumat dilutionsrangingfrom101 108 CFU / ml ( หนึ่งในแต่ละกลุ่ม ) และการควบคุมปลา
0.1 มิลลิลิตร BHI เป็นหมันปลาถูกท้าทาย 15
วัน ตัวอย่างของสมองและ kidneywere รวบรวมจำนวนปลา toreisolate thebacteria ตาย
.
ld50 กันโดยกำหนด sperman กะตั้ง rbermethod ( kaplanandkoprowski , 1973 ) .

S . แลคเตียการติดเชื้อประเมินเส้นทางในปลา สาม studieswere
) : การอยู่ร่วมกันทดลองแช่นํ้าท้าทาย
และทดลองการติดเชื้อเหงือกการฉีดวัคซีนสำหรับการทดลองเหล่านี้
เด็กปลานิลกับน้ำหนัก
84.67  21.1 กรัมใช้ ปลายังคงภายใต้เงื่อนไขเดียวกันตามที่อธิบายไว้ในตู้ปลา

ld50 ความมุ่งมั่น fishwereobservedfor คลินิก signsandmortalityfora
ระยะเวลา 15 วัน และปลาตายที่ถูกส่งไปยัง
การวิเคราะห์แบคทีเรียเพื่อแยก s . แลคเตีย .
แบคทีเรียสายพันธุ์ที่ใช้ใน 20-06 .
เพื่อการอยู่ร่วมกันโดยสอง tilapiawere อสัญญี
และท้าทายเป็นอธิบายไว้ก่อนหน้า โดยฉีดไอพี .
เมื่ออาการปรากฏครั้งแรกทั้งสองโรคปลา
อยู่ระหว่างห้าสุขภาพสัตว์ใน 57-l พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
เพื่อ allowdirect ติดต่อทางกายภาพ สำหรับการทดลอง กลุ่มปลา
ถูกวางยาสลบแล้วแช่ในถังที่มีน้ำใส่ 10-l
Sแลคเตียที่
dose สุดท้ายของ 1.12  105 CFU / มล. หลังจาก 15 นาทีปลา
กลับไปตู้ปลากับไม่น้ำ
groupwasimmersed ที่มีการควบคุมใน BHI เป็นหมัน .
สำหรับเหงือก การตรวจสอบปลาหกต่อเชื้อกลุ่ม
ใช้ 1 mlsyringe โดยค่อยๆ applying0.1 mlof
S . แลคเตียระงับ ( 106 cfu / ml ) เหนือเหงือกพื้นผิว
( นัลตี้ et al . , 2003 ) หลังจาก 1 นาทีปลาถูกแทนที่ใน
พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ คณะกรรมการจรรยาบรรณสัตว์ทดลอง
federaluniversity ของ Lavras อนุมัติระเบียบการใช้
ในการศึกษานี้