The purpose of this paper is to pro

The purpose of this paper is to provide guidance for evaluating the safety of enzyme preparations used in animal feed. Feed enzymes are typically added to animal feed to increase nutrient bioavailability by acting on feed components prior to or after consumption, i.e., within the gastrointestinal tract. In contrast, food processing enzymes are generally used during processing and then inactivated or removed prior to consumption. The enzymes used in both applications are almost always impure mixtures of active enzyme and other metabolites from the production strain, hence similar safety evaluation procedures for both are warranted. We propose that the primary consideration should be the safety of the production strain and that the decision tree mechanism developed previously for food processing enzymes (Pariza and Johnson, 2001) is appropriate for determining the safety of feed enzymes. Thoroughly characterized non-pathogenic, non-toxigenic microbial strains with a history of safe use in enzyme manufacture are also logical candidates for generating safe strain lineages, from which additional strains may be derived via genetic modification by traditional and non-traditional strategies. For new feed enzyme products derived from a safe strain lineage, it is important to ensure a sufficiently high safety margin for the intended use, and that the product complies with appropriate specifications for chemical and microbial contamination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของเอกสารนี้จะให้คำแนะนำในการประเมินความปลอดภัยของการเตรียมเอนไซม์ที่ใช้ในอาหารสัตว์ เอนไซม์อาหารปกติบวกกับอาหารสัตว์เพื่อเพิ่มการดูดซึมธาตุอาหาร โดยทำหน้าที่ในส่วนประกอบอาหารก่อน หรือหลัง จากการ ใช้ เช่น ภายในระบบทางเดิน ในทางตรงกันข้าม เอนไซม์อาหารแปรรูปโดยทั่วไปใช้ในระหว่างการประมวลผลแล้วยกเลิก หรือลบออกก่อนที่จะใช้ เอนไซม์ที่ใช้ในโปรแกรมประยุกต์ทั้งสองมักเกือบ impure ผสมอื่น metabolites จากพันธุ์ผลิตและใช้เอนไซม์ ดังนั้น warranted คล้ายขั้นตอนการประเมินความปลอดภัยทั้ง เราเสนอว่า การพิจารณาหลักควรเป็นความปลอดภัยของผลิตพันธุ์ และว่า กลไกต้นไม้ตัดสินใจพัฒนาก่อนหน้านี้สำหรับเอนไซม์ (Pariza และ Johnson, 2001) การแปรรูปอาหารที่เหมาะสมสำหรับการกำหนดความปลอดภัยของอาหารเอนไซม์ ลักษณะอย่างละเอียดไม่ใช่อุบัติ สายพันธุ์จุลินทรีย์ไม่ toxigenic มีประวัติปลอดภัยใช้ในการผลิตเอนไซม์สามารถสมัครทางตรรกะสำหรับการสร้างต้องใช้เซฟเชื้อชาติ จากสายพันธุ์ใดเพิ่มเติมสามารถได้รับผ่านการปรับเปลี่ยนทางพันธุกรรม โดยกลยุทธ์ไม่ใช่แบบดั้งเดิม และแบบ สำหรับเอนไซม์อาหารใหม่ ๆ จากคนเชื้อสายต้องใช้เซฟ มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจเผื่อความปลอดภัยที่สูงเพียงพอสำหรับใช้ และผลิตภัณฑ์ที่สอดคล้องกับเหมาะสมข้อกำหนดสำหรับการปนเปื้อนสารเคมี และจุลินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือการให้คำแนะนำสำหรับการประเมินความปลอดภัยของการเตรียมเอนไซม์ที่ใช้ในการผลิตอาหารสัตว์ เอนไซม์ฟีดมักจะมีการเพิ่มการผลิตอาหารสัตว์เพื่อเพิ่มการดูดซึมสารอาหารโดยทำหน้าที่ในการป้อนชิ้นส่วนก่อนหรือหลังการบริโภคเช่นในระบบทางเดินอาหาร ในทางตรงกันข้ามเอนไซม์แปรรูปอาหารโดยทั่วไปจะใช้ในระหว่างการประมวลผลและการใช้งานแล้วหรือถูกลบออกก่อนที่จะมีการบริโภค เอนไซม์ที่ใช้ในการใช้งานทั้งที่เกือบจะไม่ดีเสมอผสมของเอนไซม์ที่ใช้งานและสารอื่น ๆ ที่ผลิตจากความเครียดดังนั้นขั้นตอนการประเมินความปลอดภัยที่คล้ายกันสำหรับทั้งสองได้รับการประกัน เราเสนอว่าการพิจารณาหลักควรจะเป็นความปลอดภัยของสายพันธุ์การผลิตและการที่กลไกต้นไม้ตัดสินใจพัฒนาก่อนหน้านี้สำหรับเอนไซม์แปรรูปอาหาร (Pariza และจอห์นสัน, 2001) มีความเหมาะสมสำหรับการกำหนดความปลอดภัยของเอนไซม์อาหารสัตว์ อย่างทั่วถึงลักษณะที่ไม่ก่อให้เกิดโรคสายพันธุ์จุลินทรีย์ที่ไม่ toxigenic ที่มีประวัติของการใช้ความปลอดภัยในการผลิตเอนไซม์นอกจากนี้ยังมีผู้สมัครที่เหมาะสมสำหรับการสร้างสายพันธุ์ lineages ปลอดภัยจากการที่สายพันธุ์เพิ่มเติมอาจจะได้รับผ่านการดัดแปลงพันธุกรรมโดยกลยุทธ์แบบดั้งเดิมและที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิม สำหรับผลิตภัณฑ์เอนไซม์ฟีดใหม่ที่ได้มาจากเชื้อสายความเครียดความปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าระดับความปลอดภัยที่สูงเพียงพอสำหรับการใช้งานที่ตั้งใจและว่าผลิตภัณฑ์ที่สอดคล้องกับข้อกำหนดที่เหมาะสมสำหรับการปนเปื้อนของสารเคมีและจุลินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอแนวทางสำหรับการประเมินความปลอดภัยของการใช้เอนไซม์ในอาหารสัตว์ กินเอนไซม์โดยทั่วไปเพิ่มอาหารสัตว์เพื่อเพิ่มการดูดซึมสารอาหารโดยแสดงส่วนประกอบของอาหารก่อน หรือ หลังการบริโภค เช่น ภายในทางเดินอาหาร ในทางตรงกันข้ามเอนไซม์ในอาหารแปรรูปโดยทั่วไปจะใช้ในการประมวลผลแล้ว เจ้าบ้าน หรือเอาออกก่อนการบริโภค เอนไซม์ที่ใช้ในการใช้งานมักจะปนเปส่วนผสมของเอนไซม์ที่ใช้งานและสารอื่น ๆจากสายพันธุ์การผลิตจึงคล้ายกับการประเมินความปลอดภัยวิธีการทั้งสองมีหมายจับเราขอเสนอให้พิจารณาหลักควรเป็นตู้ของสายพันธุ์ผลิตและต้นไม้การตัดสินใจกลไกการพัฒนาก่อนหน้านี้สำหรับเอนไซม์อาหารแปรรูป ( pariza และจอห์นสัน , 2001 ) มีความเหมาะสมเพื่อกำหนดความปลอดภัยของเอนไซม์ในอาหาร ลักษณะโรค ไม่ถี่ถ้วน ,ไม่ toxigenic จุลินทรีย์สายพันธุ์ที่มีประวัติปลอดภัยใช้ในการผลิตเอนไซม์ยังมีผู้สมัครตรรกะเพื่อสร้างความปลอดภัยสายพันธุ์พันธุ์ ซึ่งสายพันธุ์เพิ่มเติมอาจจะได้มาผ่านการดัดแปรพันธุกรรม โดยแบบดั้งเดิมและที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิม กลยุทธ์ ใหม่อาหารเอนไซม์ ผลิตภัณฑ์ที่ได้จากการเมื่อย ปลอดภัยมันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าขอบตู้สูงเพียงพอสำหรับการใช้งาน และผลิตภัณฑ์ที่สอดคล้องกับคุณสมบัติที่เหมาะสมสำหรับสารเคมีและการปนเปื้อนของจุลินทรีย์