Anne Frank's diary endures, not onl

Anne Frank's diary endures, not only because of the remarkable events she described, but due to her extraordinary gifts as a storyteller and her indefatigable spirit through even the most horrific of circumstances. For all its passages of despair, Frank's diary is essentially a story of faith, hope and love in the face of hate. "It's utterly impossible for me to build my life on a foundation of chaos, suffering and death," she wrote on July 15, 1944. "I see the world being slowly transformed into a wilderness; I hear the approaching thunder that, one day, will destroy us too. I feel the suffering of millions. And yet, when I look up at the sky, I somehow feel that everything will change for the better, that this cruelty too shall end, that peace and tranquility will return once more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไดอารี่ของ Anne Frank endures ไม่เพียงแต่เนื่อง จากเหตุการณ์โดดเด่นที่เธออธิบาย แต่เนื่อง จากเธอของขวัญพิเศษเป็น storyteller และจิตวิญญาณของเธอ indefatigable ผ่านแม้สุด horrific สถานการณ์ สำหรับทั้งหมดของทางเดินของความสิ้นหวัง ไดอารี่ของแฟรงค์นั้นเป็นเรื่องของความเชื่อ ความหวัง และความรักหน้าเกลียด "เป็นไปไม่ได้เพราะจะสร้างชีวิตบนรากฐานของความสับสนวุ่นวาย ความทุกข์ และความตาย เธอเขียนบน 15 กรกฎาคม 1944 "เห็นโลกถูกช้าเปลี่ยนเป็นถิ่นทุรกันดาร ฉันได้ยินฟ้าร้องใกล้ที่ วันหนึ่ง จะทำลายเราเกินไป ฉันรู้สึกทุกข์ล้าน และยังได้ เมื่อฉันค้นหาในท้องฟ้า อย่างใดรู้สึกว่า ทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงที่ดีกว่า ที่นี้โหดเกินไปจะสิ้นสุด ที่สงบจะกลับมาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไดอารี่ของแอนน์แฟรงค์คงไม่เพียง แต่เพราะเหตุการณ์ที่น่าทึ่งเธออธิบาย แต่เนื่องจากของขวัญพิเศษของเธอในฐานะนักเล่าเรื่องและจิตวิญญาณไม่ย่อท้อของเธอผ่านได้มากที่สุดที่น่ากลัวของสถ​​านการณ์ สำหรับทางเดินของความสิ้นหวังทุกไดอารี่ของแฟรงก์เป็นหลักเป็นเรื่องของความเชื่อความหวังและความรักในการเผชิญกับความเกลียดชัง "มันเป็นไปไม่ได้อย่างเต็มที่สำหรับผมที่จะสร้างชีวิตของฉันอยู่บนรากฐานของความสับสนวุ่นวายความทุกข์ทรมานและความตาย" เธอเขียนเมื่อวันที่ 15 กรกฏาคม 1944 "ผมเห็นโลกถูกเปลี่ยนช้าลงในถิ่นทุรกันดารนั้นฉันได้ยินเสียงฟ้าร้องที่ใกล้เข้ามาวันหนึ่ง จะทำลายเราด้วย. ฉันรู้สึกทุกข์ทรมานของล้าน. และยังเมื่อฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าฉันอย่างใดรู้สึกว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนให้ดีขึ้นที่โหดร้ายนี้ก็จะจบลงที่ความสงบสุขและความสงบสุขจะกลับมาอีกครั้ง .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไดอารี่ของแอนน์ แฟรงค์ อดทนไม่เพียงเพราะของที่เธออธิบายเหตุการณ์ แต่เนื่องจากของขวัญพิเศษของเธอเป็นผู้เล่าเรื่อง และจิตวิญญาณของความพากเพียรของเธอผ่านแม้ที่สุดน่ากลัวของสถานการณ์ ทั้งหมดของหัวข้อของความสิ้นหวัง ไดอารี่ของแฟรงค์เป็นหลักเรื่องของความศรัทธาความหวังและความรักในหน้าเกลียด" มันแทบเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะสร้างชีวิตบนพื้นฐานของความสับสนวุ่นวาย , ความทุกข์ทรมานและความตาย " เธอเขียนเมื่อ 15 กรกฎาคม 1944 . ผมเห็นโลกถูกเปลี่ยนอย่างช้า ๆเข้าไปในป่า ฉันได้ยินใกล้ธันเดอร์ว่า วันหนึ่ง จะทำลายเราได้เหมือนกัน ผมรู้สึกถึงความเจ็บปวดของล้าน แต่เมื่อฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้า บางทีผมก็รู้สึกว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นความโหดร้ายนี้จะจบลงที่ความสงบจะกลับมาอีกครั้ง