4.2. Field cagesIn the Weld cage ex

4.2. Field cages
In the
W
eld cage experiment aphid populations were
reduced in cages, allowing colonization by
H. axyridis
and
C. septempunctata
. Predation by coccinellids delayed
A. glycines
from reaching the 250 per plant threshold for 2
weeks compared with the medium-mesh and predator
exclusion treatments. Throughout this investigation num-
bers of all predators remained low in all treatments, indicat-
ing that small numbers of predators can have a signi
W
cant
impact on
A. glycines
populations in the
W
eld. We were
unable to exclude
O. insidiosus
from our predator exclusion
treatment; its abundance was highest in this treatment by
the end of the experiment. These data indicate that
O. insid-
iosus
may have bene
W
ted from the exclusion of other preda-
tors; however, it appears to have little impact on aphid
biological control when acting alone at the population lev-
els found in this experiment. While
A. aphidimyza
larvae
were more abundant and lacewing larvae were only found
in the medium-mesh treatment, there was not a signi
W
cant
di
V
erence in the number of these intraguild prey between
the medium- and large-mesh treatments. Since IGP did
occur in our microcosm experiments, it is likely to also
occur at some level in the
W
eld. It is possible that the
con
W
ned arena of a microcosm elevated the extent of IGP
relative to what occurs in soybean
W
elds. Alternatively, the
relatively low and variable number of
A. aphidimyza
and
C. carnea
found in our
W
eld study may have reduced our
ability to detect di
V
erences. Coccinellid larvae were more
abundant in the large-mesh treatment and
H. axyridis
was
the most common species. Since
H. axyridis
and
C. septem-
punctata
were able to deposit eggs inside the large-mesh
cage treatment, larvae would not have to colonize these
cages. This could have led to higher populations in this
treatment compared to the medium-mesh where coccinellid
larvae would have to disperse into the cages on their own.
Coccinellid larvae are likely to greatly impact both IGP and
aphid population dynamics. Aphid consumption by
H. axyridis
can vary from 90 to 370 aphids (depending on
the species of aphid) during its larval stage (Hukusima and
Kamei, 1970 in
Koch, 2003
). Coccinellid larvae are also
known to act as intraguild predators (
Lucas et al., 1998;
Kajita et al., 2000; Snyder et al., 2004a,b
). It is likely that in
this study coccinellid larvae contributed to decreased aphid
populations in the large-mesh treatment and may have
engaged in intraguild interactions with other predators.
When evaluating our
W
eld cage experiment, it is critical
to assess the role of cage design in in
X
uencing the results.
Our primary concern was that our predator exclusion cages
prevented dispersal of alate aphids, which could have been
responsible for the elevated aphid populations in this treat-
ment. While a lack of alate dispersal may have contributed to higher
A. glycines
populations, there is evidence that this
is not the only factor resulting in lower populations in the
large-mesh cage treatment. If dispersal was driving the
di
V
erence in aphid abundance, the medium-mesh and large-
mesh treatments should have both had signi
W
cantly fewer
aphids, as alates could disperse from these treatments.
Instead, we found that the number of aphids in the
medium-mesh which allowed alate dispersal did not di
V
er
from populations in the exclusion treatment where dis-
persal was prevented. This indicates that it was the di
V
er-
ence between the large-mesh and medium-mesh treatments
that resulted in better aphid suppression. The only di
V
er-
ence between these treatments was the presence or absence
of
H. axyridis
and
C. septempunctata
. A second concern
was that our medium-mesh was small enough to exclude
large lady beetles but still provided equal colonization of
small predators compared with the large-mesh treatment.
We evaluated this in a preliminary greenhouse experiment
prior to conducting our
W
eld experiment. We established
two portable hoop-houses on top of a greenhouse bench
and inside each placed one medium-mesh cage and one
large-mesh cage. Inside each cage were 12 heavily infested
soybean plants. The cages was surrounded on all sides with
2 rows of uninfested soybean plants onto which we released
O. insidiosus
adults,
A. aphidimyza
adults and
C. carnea
lar-
vae (100 individuals of each species). The cages were sam-
pled at 48, 96, and 144 h after the release of the predators.
For both
O. insidiosus
(
F
1,2
D
1.84,
P
D
0.779) and
C. carnea
(
F
1,2
D
0.07,
P
D
0.817) there was no di
V
erence in coloniza-
tion across the three sampling periods. As adult
A. aph-
idimyza
were released we did not begin to detect larvae
until 96 h, when one larva was found in a large-mesh cage.
At 144 h there was not a signi
W
cant di
V
erence in coloniza-
tion by
A. aphidimyza
in the medium-mesh and large-mesh
treatments (
F
1,2
D
2.13,
P
D
0.281). Our third concern was
that abiotic conditions were equal in all cages. To prevent
greater shading in our predator exclusion treatment we
used the exclusion mesh for the roofs of all three cage treat-
ments, so that all treatments were equally shaded.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.2 การฟิลด์กรงใน Weld กรงทดลอง aphid ประชากรได้ลดลงในกรง สนามโดยให้ H. axyridis และC. septempunctata. Predation โดย coccinellids ล่าช้าA. glycines จากการเข้าถึง 250 ต่อขีดจำกัดโรงงาน 2สัปดาห์เมื่อเทียบกับกลางตาข่ายและพรีเดเตอร์การรักษาแยกออก ตลอด num สอบสวนนี้-bers ล่าทั้งหมดยังคงต่ำในทรีทเมนต์ทั้งหมด indicat-จำนวนล่าขนาดเล็กสามารถมี signi เป็นกำลังWต้อนผลกระทบใน A. glycines ประชากรในการ Weld คำแนะนำไม่สามารถแยก โอ insidiosus จากแยกพรีเดเตอร์ของเรารักษา ความอุดมสมบูรณ์ของสูงที่สุดในการรักษานี้โดยสิ้นสุดการทดลอง ข้อมูลเหล่านี้บ่งชี้ว่า โอ insid-iosus อาจ beneWเท็ดจากข้อยกเว้นของ preda อื่น ๆ -tors อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนจะมีผลกระทบเล็กน้อยบน aphidควบคุมเมื่อทำหน้าที่เพียงอย่างเดียวที่ลิฟเยประชากร-แล้งที่พบในการทดลองนี้ ในขณะที่ Aphidimyza อ. ตัวอ่อนมีชุกชุมมาก และตัวอ่อน lacewing พบเท่านั้นในการบำบัดรักษาตาข่ายกลาง มีไม่ signi เป็นWต้อนดิVจำนวนเหยื่อเหล่านี้ intraguild erence ระหว่างรักษากลาง - และขนาดใหญ่ตาข่าย เนื่องจากไม่ได้ IGPเกิดขึ้นในพิภพในการทดลองของเรา มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในบางระดับในการ Weld เป็นที่คอนWโดยเวทีของพิภพในการยกระดับขอบเขตของ IGPเมื่อเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในถั่วเหลือง Welds อีกวิธีหนึ่งคือ การค่อนข้างต่ำ และตัวแปรจำนวน Aphidimyza อ. และC. carnea พบในของเรา Weld ศึกษาอาจมีการลดลงของเราความสามารถในการตรวจหาดิVerences Coccinellid ตัวอ่อนได้มากขึ้นอุดมสมบูรณ์ในการรักษาตาข่ายขนาดใหญ่ และ H. axyridis ถูกสายพันธุ์ที่พบมากที่สุด ตั้งแต่ H. axyridis และ C. septem-punctata สามารถฝากไข่ภายในขนาดใหญ่ตาข่ายรักษากรง ตัวอ่อนจะไม่มีการ colonize เหล่านี้กรง นี้ไม่ได้นำไปสู่ประชากรสูงในรักษาเมื่อเทียบกับตาข่ายกลางที่ coccinellidตัวอ่อนจะได้กระจายเข้าไปในกรงที่ตนเองตัวอ่อน Coccinellid มีแนวโน้มส่งผลกระทบอย่างมากต่อทั้ง IGP และพลศาสตร์ประชากร aphid ปริมาณ aphid โดยH. axyridis จะแตกต่างจาก 90 การ aphids 370 (ขึ้นอยู่กับพันธุ์ aphid) ในช่วงของระยะ larval (Hukusima และKamei, 1970 ใน คอ 2003). มีตัวอ่อน Coccinellidรู้จักกันเป็น intraguild ล่า(Lucas et al., 1998Kajita et al., 2000 Al. ร้อยเอ็ด Snyder, 2004a บี). เป็นไปได้ส่วนตัวอ่อนนี้ coccinellid ศึกษา aphid ลดลงประชากรในการบำบัดรักษาตาข่ายขนาดใหญ่ และอาจมีหมั้นใน intraguild การโต้ตอบกับล่าอื่น ๆเมื่อประเมินของเรา Weld กรงทดลอง มันเป็นสิ่งสำคัญการประเมินบทบาทของการออกแบบกรงในในXuencing ผลความกังวลหลักของเราคือการที่เราพรีเดเตอร์แยกกรงป้องกัน dispersal aphids alate ซึ่งจะได้รับรับผิดชอบประชากร aphid ยกระดับในการรักษานี้-ติดขัด ในขณะที่การขาด alate dispersal อาจมีส่วนสูง A. glycines ประชากร มีหลักฐานดังนี้ไม่ใช่ปัจจัยเดียวในประชากรต่ำกว่าในการใหญ่ตาข่ายกรงรักษา ถ้า dispersal ขับดิVerence อุดมสมบูรณ์ aphid ตาข่ายขนาดกลาง และขนาดใหญ่-รักษาตาข่ายควรทั้งมี signiWcantly น้อยaphids เป็น alates สามารถกระจายจากการรักษาเหล่านี้แทน เราพบว่าจำนวน aphids ในการตาข่ายกลางซึ่งได้รับอนุญาต alate dispersal ได้ไม่ดีVเอ้อจากประชากรในการบำบัดรักษาแยกที่ dis-persal ถูกป้องกัน บ่งชี้ว่า เป็นการดีVเอ้อ-ence ระหว่างรักษา ตาข่ายขนาดใหญ่ และขนาดกลางตาข่ายที่ให้ปราบปราม aphid ดี ดีเท่านั้นVเอ้อ-ence ระหว่างการรักษาเหล่านี้มีสถานะการขาดงานของ H. axyridis และ C. septempunctata. ความกังวลที่สองไม่ว่า กลางของตาข่ายเล็กพอที่จะแยกด้วงหญิงขนาดใหญ่แต่ยังคงให้สนามเท่าล่าขนาดเล็กเมื่อเทียบกับการรักษาตาข่ายขนาดใหญ่เราประเมินนี้ในการทดลองเบื้องต้นเรือนกระจกก่อนการดำเนินการของเรา Weld ทดลอง เราก่อตั้งขึ้นบ้านแบบพกพาห่วงสองบนบัลลังก์เรือนกระจกและอยู่ภายในแต่ละกรงตาข่ายกลางหนึ่งและหนึ่งกรงตาข่ายขนาดใหญ่ ภายในแต่ละกรง มี 12 อย่างมากรบกวนพืชถั่วเหลือง กรงถูกล้อมรอบทุกด้านด้วยแถว 2 ของพืชถั่วเหลือง uninfested ที่เรานำออกใช้โอ insidiosus ผู้ใหญ่ Aphidimyza อ. ผู้ใหญ่ และ C. carnea lar-vae (100 คนละพันธุ์) กรงได้สาม-pled ที่ 48, 96 และ 144 h หลังจากปล่อยของล่าสำหรับทั้งสอง โอ insidiosus (F1, 2D1.84 PD0.779) และ C. carnea(F1, 2D0.07 PD0.817) นั่นคือ ไม่ดีVerence ใน coloniza-สเตรชันทั้งระยะการสุ่มตัวอย่าง 3 เป็นผู้ใหญ่ A. aph-idimyza ถูกปล่อยออกมาเราไม่ได้เริ่มการตรวจหาตัวอ่อนจนถึง 96 h เมื่อพบหนอนหนึ่งในกรงตาข่ายขนาดใหญ่ที่ 144 h มีไม่การ signiWต้อนดิVerence ใน coloniza-สเตรชันโดย Aphidimyza อ. ในกลางตาข่ายตาข่ายขนาดใหญ่(รักษาF1, 2D2.13 PD0.281) นั้นเป็นเรื่องที่สามของเราที่เงื่อนไข abiotic ถูกเท่าในกรงทั้งหมด เพื่อป้องกันไม่ให้แรเงาในพรีเดเตอร์แยกรักษาเรามากกว่าใช้ตาข่ายแยกสำหรับหลังคาทั้งหมด 3 กรงรักษา-ments เพื่อให้การรักษาทั้งหมดถูกแรเงาเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.2 กรงสนาม
ใน
W
กรงทดลองภาคสนามประชากรเพลี้ยถูก
ลดลงอยู่ในกรงที่ช่วยให้การล่าอาณานิคมโดย
เอช axyridis
และ
ซี septempunctata
ปล้นสะดมโดย coccinellids ล่าช้า
A. glycines
จากการเข้าถึงเกณฑ์ต่อต้น 250 สำหรับ 2
สัปดาห์ที่ผ่านมาเมื่อเทียบกับขนาดและล่าตาข่าย
รักษายกเว้น ตลอดการสอบสวนนวนนี้
Bers ล่าทั้งหมดยังคงอยู่ในระดับต่ำในการรักษาทั้งหมด indicat-
ไอเอ็นจีที่ตัวเลขเล็ก ๆ ของผู้ล่าจะมีนัยสำคัญ
W
ลาดเท
ผลกระทบต่อ
ก Glycines
ประชากรใน
W
ภาคสนาม เราก็
ไม่สามารถที่จะไม่รวม
โอ insidiosus
จากการยกเว้นล่าของเรา
รักษา ความอุดมสมบูรณ์เป็นที่สูงที่สุดในการรักษาโรคนี้โดย
ในตอนท้ายของการทดลอง ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า
โอ insid-
iosus
อาจจะมีประโยชน์
W
เท็ดจากการยกเว้นของ preda- อื่น ๆ
tors; แต่ดูเหมือนว่ามันจะมีผลกระทบเพียงเล็กน้อยต่อเพลี้ย
ควบคุมทางชีวภาพเมื่ออยู่คนเดียวที่ทำหน้าที่ lev- ประชากร
ELS ที่พบในการทดลองนี้ ในขณะที่
เอ aphidimyza
ตัวอ่อน
มีความอุดมสมบูรณ์มากขึ้นและตัวอ่อน Lacewing พบเฉพาะ
ในการรักษากลางตาข่ายไม่มีนัยสำคัญ
W
ลาดเท
ดิ
V
การตั้งในจำนวนของเหยื่อเหล่านี้ intraguild ระหว่าง
กลางและขนาดใหญ่การรักษาตาข่าย ตั้งแต่ IGP ไม่
เกิดขึ้นในการทดลองพิภพของเราก็มีแนวโน้มที่จะยัง
เกิดขึ้นในระดับในบาง
W
ภาคสนาม เป็นไปได้ว่า
นักโทษ
W
เวทีเน็ดของพิภพยกระดับขอบเขตของ IGP
เมื่อเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในถั่วเหลือง
W
elds อีกวิธีหนึ่งคือ
จำนวนที่ค่อนข้างต่ำและตัวแปรของ
A. aphidimyza
และ
ซี carnea
พบในของเรา
W
การศึกษาภาคสนามอาจจะมีการลดลงของเรา
มีความสามารถในการตรวจสอบ di
V
erences ตัวอ่อน Coccinellid ได้มากขึ้น
มากมายในการรักษาที่มีขนาดใหญ่ตาข่ายและ
เอช axyridis
เป็น
ชนิดที่พบมากที่สุด ตั้งแต่
เอช axyridis
และ
ซี เดือนกันยายน
punctata
ก็สามารถที่จะฝากเงินภายในไข่ขนาดใหญ่ตาข่าย
กรงรักษาตัวอ่อนจะได้ไม่ต้องอพยพไปตั้งถิ่นฐานเหล่านี้
กรง ซึ่งอาจจะนำไปสู่ประชากรที่สูงขึ้นใน
การรักษาเมื่อเทียบกับขนาดตาข่ายที่ coccinellid
ตัวอ่อนจะต้องแยกย้ายกันไปเข้ากรงของตัวเอง.
ตัวอ่อน Coccinellid มีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบอย่างมากทั้ง IGP และ
เพลี้ยการเปลี่ยนแปลงของประชากร การบริโภคเพลี้ยโดย
เอช axyridis
สามารถแตกต่างกัน 90-370 เพลี้ย (ขึ้นอยู่กับ
สายพันธุ์ของเพลี้ย) ในระหว่างขั้นตอนตัวอ่อน (Hukusima และ
คาเมอิ, 1970 ใน
คอค 2003
) ตัวอ่อน Coccinellid นอกจากนี้ยัง
เป็นที่รู้จักกันเพื่อทำหน้าที่เป็นผู้ล่า intraguild (
ลูคัส, et al, 1998;.
Kajita et al, 2000;.. ไนเดอร์, et al, 2004a, B
) มันมีโอกาสที่ใน
การศึกษาครั้งนี้ตัวอ่อน coccinellid ส่วนร่วมในการลดลงเพลี้ย
ประชากรในการรักษาที่มีขนาดใหญ่ตาข่ายและอาจจะมี
ส่วนร่วมในการปฏิสัมพันธ์กับ intraguild ล่าอื่น ๆ .
เมื่อประเมินของเรา
W
การทดลองภาคสนามกรงมันเป็นสิ่งสำคัญ
ในการประเมินบทบาทของการออกแบบในกรง ใน
X
uencing ผล.
ความกังวลหลักของเราคือการที่กรงยกเว้นล่าของเรา
ป้องกันไม่ให้เกิดการแพร่กระจายของเพลี้ย alate ซึ่งจะได้รับ
ความรับผิดชอบในการยกระดับประชากรเพลี้ยลูออไรด์ในนี้
ment ในขณะที่ขาดการกระจาย alate อาจจะทำให้สูงขึ้น
ก glycines
ประชากรมีหลักฐานที่ว่านี้
ไม่ได้เป็นปัจจัยเดียวที่ส่งผลให้ประชากรที่ต่ำกว่าใน
การรักษากรงตาข่ายขนาดใหญ่ ถ้าการกระจายกำลังขับรถ
di
V
การตั้งในความอุดมสมบูรณ์เพลี้ยกลางและขนาดใหญ่ตาข่าย
ตาข่ายการรักษาควรจะมีทั้งสองมีนัยสำคัญ
W
อย่างมีน้อย
เพลี้ยเป็น alates จะแยกย้ายกันไปจากการรักษาเหล่านี้.
แต่เราพบว่าจำนวนของเพลี้ยใน
กลางตาข่ายซึ่งได้รับอนุญาตกระจาย alate ไม่ di
V
เอ้อ
จากประชากรในการรักษายกเว้นที่ปรากฏ
Persal ได้รับการป้องกัน นี้แสดงให้เห็นว่ามันเป็นดิ
V
เอ่อ
ence ระหว่างตาข่ายขนาดใหญ่และการรักษากลางตาข่าย
ที่มีผลในการปราบปรามเพลี้ยดีกว่า เพียง di
V
เอ่อ
ence ระหว่างการรักษาเหล่านี้คือการมีหรือไม่มี
ของ
เอช axyridis
และ
ซี septempunctata
ความกังวลที่สอง
คือการที่ตาข่ายขนาดกลางของเรามีขนาดเล็กพอที่จะไม่รวม
ด้วงผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่ แต่ยังคงให้การล่าอาณานิคมที่เท่ากันของ
นักล่าที่มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับการรักษาขนาดใหญ่ตาข่าย.
เราประเมินในเบื้องต้นการทดลองเรือนกระจก
ก่อนที่จะมีการดำเนินการของเรา
W
การทดลองภาคสนาม เราก่อตั้งขึ้น
สองแบบพกพาห่วงบ้านด้านบนของม้านั่งเรือนกระจก
และภายในแต่ละคนอยู่หนึ่งกรงตาข่ายขนาดกลางและ
ขนาดใหญ่กรงตาข่าย ภายในแต่ละกรง 12 รบกวนอย่างหนัก
พืชถั่วเหลือง กรงถูกล้อมรอบทุกด้านด้วย
2 แถวของพืชถั่วเหลือง uninfested บนที่เราปล่อยออกมา
ทุม insidiosus
ผู้ใหญ่
A. aphidimyza
ผู้ใหญ่และ
ซี carnea
lar-
Vae (100 คนของแต่ละสายพันธุ์) กรงถูก sam-
ทำความที่ 48, 96 และ 144 ชั่วโมงหลังจากการเปิดตัวของนักล่า.
ทั้ง
ทุม insidiosus
(
F
1,2
D
1.84,
P
D
0.779) และ
ซี carnea
(
F
1,2
D
0.07,
P
D
0.817) ไม่มี di
V
ในการตั้ง coloniza-
การทั่วทั้งสามรอบระยะเวลาการสุ่มตัวอย่าง ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่
A. aph-
idimyza
ถูกปล่อยออกมาเราไม่ได้เริ่มต้นในการตรวจสอบตัวอ่อน
จนถึง 96 ชั่วโมงเมื่อตัวอ่อนที่พบในกรงตาข่ายขนาดใหญ่.
ที่ 144 ชั่วโมงไม่มีนัยสำคัญ
W
ลาดเทดิ
V
ในการตั้ง coloniza-
การโดย
เอ aphidimyza
ในกลางตาข่ายและขนาดใหญ่ตาข่าย
รักษา (
F
1,2
D
2.13,
P
D
0.281) ความกังวลที่สามของเราคือ
ว่าเงื่อนไข abiotic เท่ากับในกระชังทั้งหมด เพื่อป้องกันไม่ให้
การแรเงามากขึ้นในการรักษาของเรายกเว้นล่าเรา
ใช้ตาข่ายยกเว้นสำหรับหลังคาของทุกลูออไรด์กรง
ments เพื่อให้การรักษาทุกคนอย่างเท่าเทียมกันเป็นร่มเงา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.2 . ข้อมูลกรงนะคะ
w

ในกรงทดลองอ่อนละมั่งจำนวน
ลดลงในกรงให้อาณานิคมโดย
h axyridis

C และ septempunctata

การปล้นสะดมโดยแตนเบียนหนอน
.
ส่วนล่าช้าถึง 250 ต่อเกณฑ์โรงงาน 2
สัปดาห์เทียบกับกลางตาข่าย และนักล่า
ยกเว้นการรักษา ตลอดการสืบสวน NUM -
bers ของผู้ล่ายังคงอยู่ต่ำในการรักษา , indicat -
ไอเอ็นจีขนาดเล็กที่ตัวเลขของผู้ล่าได้ signi
w

ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อ
.
ส่วนประชากรใน
w
ละมั่ง . เราไม่สามารถที่จะแยก

O

insidiosus จากการรักษายกเว้นนักล่าของเรา ; ความอุดมสมบูรณ์ของปริมาณสูงสุดในการรักษานี้โดย
สิ้นสุดการทดลอง ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า insid
O
-
iosus อาจดี
w
เท็ด จากการยกเว้น preda - อื่นๆ
ทอร์ส อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนจะเล็ก ๆน้อย ๆที่มีต่อเพลี้ย
ชีวภาพควบคุมเมื่อทำคนเดียวที่ประชากรเลฟ -
ELS พบในการทดลอง


. . aphidimyza ในขณะที่ตัวอ่อนมีชุกชุมมากขึ้น และเลซวิงค์ ~ i ) พบเฉพาะ
ในกลางประกบการรักษา ไม่มี signi
w

.
v
erence ลาดเทในจํานวนนี้ intraguild เหยื่อระหว่าง
ขนาดกลาง - และรักษาตาข่ายขนาดใหญ่ ตั้งแต่ IGP ไม่ได้
เกิดขึ้นในการทดลองพิภพของเรา มันมักจะเกิดขึ้นที่บางระดับยัง

w
ละมั่ง . เป็นไปได้ว่า

w
เน็ดคอนเวทีของพิภพยกระดับขอบเขตของ IGP
เมื่อเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในถั่วเหลือง
w
elds . หรืออีกวิธีหนึ่ง ,
ค่อนข้างต่ำและตัวแปรจำนวน
A

C aphidimyza และ carnea
W

พบในของเราศึกษาละมั่ง อาจจะลดความสามารถของเรา

v
erences ตรวจสอบได . coccinellid ตัวอ่อนมากขึ้น
มากมายในการรักษาขนาดใหญ่ตาข่ายและ
.

axyridis เป็นชนิดที่พบบ่อยที่สุด ตั้งแต่ axyridis


H และ C -

septem punctata สามารถฝากไข่ภายในขนาดใหญ่ กรงตาข่าย
รักษา ตัวอ่อนจะไม่ต้องอพยพ กรงนี่

นี้อาจนำไปสู่สูงกว่าประชากรในนี้
การรักษาเมื่อเทียบกับกลางตาข่ายที่ coccinellid
ตัวอ่อนจะกระจายเข้าไปในกรงของตัวเอง
coccinellid ตัวอ่อนมีแนวโน้มที่จะมีผลอย่างมากต่อทั้ง IGP และ
พลวัตประชากรเพลี้ย . การบริโภคด้วย
.
axyridis เพลี้ยจะแตกต่างจาก 90 ถึง 370 เพลี้ยอ่อน ( ขึ้นอยู่กับชนิดของเพลี้ย
) ช่วงดักแด้ของมัน ( hukusima และ
Kamei 1970 ใน

Koch , 2003 )coccinellid ตัวอ่อนยังรู้จักทำตัวเป็นนักล่า intraguild

ลูคัส et al . , 1998 ;
คาจิตะ et al . , 2000 ; สไนเดอร์ et al . , 2004a B
) มันมีแนวโน้มว่า ในการศึกษานี้พบ coccinellid
3
ประชากรลดลงอ่อนในการรักษาตาข่ายขนาดใหญ่ และอาจมี
หมั้นใน intraguild ปฏิสัมพันธ์กับนักล่าอื่น ๆของเรา
w

เมื่อประเมินกรงละมั่ง การทดลอง มันเป็นวิกฤต
เพื่อศึกษาบทบาทของการออกแบบกรงใน
x

uencing ผลลัพธ์ กังวลหลักของเราคือกรงยกเว้นนักล่าของเรา
ป้องกันการแพร่กระจายของเพลี้ยอ่อนซึ่งมีปีกซึ่งอาจได้รับ
รับผิดชอบสูงในการรักษาประชากรเพลี้ย -
ment ในขณะที่การขาดซึ่งมีปีกกระจายอาจมีส่วนให้สูงกว่า
.
ส่วนประชากร มีหลักฐานว่า
ไม่ใช่ปัจจัยเดียวที่เป็นผลในการลดประชากรใน
ขนาดใหญ่ตาข่ายกรงรักษา ถ้ากระจายกำลังขับดี

V
erence ในอ่อนอุดมสมบูรณ์ ขนาดกลาง และขนาดใหญ่ ตาข่าย ตาข่าย -
การรักษาควรมีทั้งมี signi
w

ลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อเพลี้ยน้อยลง เป็น alates สามารถกระจายจากการรักษาเหล่านี้ .
แทน เราพบว่ามีจำนวนเพลี้ยใน
ตาข่ายที่ได้รับอนุญาตซึ่งมีปีกกระจายกลาง ไม่ได้ดิ
v

เอ้อจากประชากรในการรักษาไปที่โรค -
persal ถูกขัดขวาง นี้บ่งชี้ว่ามันเป็น Di
v
-
เอ้อ ENCE ระหว่างตาข่ายตาข่ายขนาดใหญ่ขนาดกลางและการรักษา
ที่ส่งผลดี เพลี้ยอ่อนในการปราบปราม เพียงดี
v
-
เอ้อ ENCE ระหว่างเหล่านี้การรักษาคือการแสดงตนหรือขาด



axyridis ของ H และ C . septempunctata


เรื่องที่สองเป็นตาข่ายกลางเราเล็กพอที่จะแยก
ด้วงเลดี้ขนาดใหญ่ แต่ยังคงให้เท่ากับของนักล่าอาณานิคม
ขนาดเล็กเมื่อเทียบกับการรักษาตาข่ายขนาดใหญ่
เราประเมินในเบื้องต้นก่อนที่จะทำการทดลอง
เรือนกระจกของเรา
w
ละมั่ง การทดลอง เราก่อตั้ง
บ้านสองห่วงแบบพกพาบนม้านั่งและเรือนกระจก
ภายในแต่ละวางหนึ่งกลางตาข่ายกรงและหนึ่ง
กรงตาข่ายขนาดใหญ่ ภายในแต่ละกรงอายุ 12 หนักที่รบกวน
ถั่วพืช กรงถูกล้อมรอบทุกด้านด้วย
2 แถวของพืชถั่วเหลือง uninfested ลงซึ่งเราออก
O
insidiosus ผู้ใหญ่
A

C aphidimyza ผู้ใหญ่และ carnea

ลา - เว้ ( 100 บุคคลแต่ละชนิด ) กรงมีแซม -
ถึง 48 , 96 และ 144 ชั่วโมงหลังจากการเปิดตัวของนักล่า insidiosus
O
2
(
2 F

D

p
D
1.84 , 0.779 ) และ C (

carnea
F
2
D

p
D
0.07 0.817 ) ไม่มี Di
v
-
erence ใน coloniza tion ในการวิจัยครั้ง เป็นผู้ใหญ่
A
-
idimyza APH ออกเราไม่ได้เริ่มตรวจพบตัวอ่อน
จนถึง 96 H เมื่อตัวอ่อนพบในกรงตาข่ายขนาดใหญ่ .
ที่ 144 H ไม่มี signi
w

v
erence ไม่ได้ดีใน coloniza -

A
aphidimyza tion โดยใน ตาข่ายและตาข่าย
ขนาดใหญ่ขนาดกลางการรักษา (
F
2
D

p
D
2.13 , 0.281 ) ปัญหาที่สามคือ
เงื่อนไขการทดลองเท่ากับในกรง เพื่อป้องกันการแรเงาในการยกเว้นมากกว่า

ใช้ Predator รักษาเราตัดตาข่ายสำหรับหลังคาของทั้งสามกรงเลี้ยง -
ments , เพื่อให้ทุกคนรักษากันสีเทา