Limestone labyrinth[edit]Mammoth Ca

Limestone labyrinth[edit]
Mammoth Cave developed in thick Mississippian-aged limestone strata capped by a layer of sandstone, making the system remarkably stable. It is known to include more than 390 miles (630 km) of passageway;[5] new discoveries and connections add several miles to this figure each year. Mammoth Cave National Park was established to preserve the cave system.

The upper sandstone member is known as the Big Clifty Sandstone: thin, sparse layers of limestone interspersed within the sandstones give rise to an epikarstic zone, in which tiny conduits (cave passages too small to enter) are dissolved by the natural acidity of groundwater. The epikarstic zone concentrates local flows of runoff into high-elevation springs which emerge at the edges of ridges. The resurgent water from these springs typically flows briefly on the surface before sinking underground again at elevation of the contact between the sandstone caprock and the underlying massive limestones. It is in these underlying massive limestone layers that the human-explorable caves of the region have naturally developed.

The limestone layers of the stratigraphic column beneath the Big Clifty, in increasing order of depth below the ridgetops, are the Girkin Formation, the Ste. Genevieve Limestone, and the St. Louis Limestone. For example, the large Main Cave passage seen on the Historic Tour is located at the bottom of the Girkin and the top of the Ste. Genevieve Formation.


The Bottomless Pit in Mammoth Cave, woodcut, 1887 (Nuno Carvalho de Sousa Collection, Lisbon)
Each of the primary layers of limestone is divided further into named geological units and subunits. One area of cave research involves correlating the stratigraphy with the cave survey produced by explorers. This makes it possible to produce approximate three-dimensional maps of the contours of the various layer boundaries without the necessity for test wells and extracting core samples.

The upper sandstone caprock is relatively hard for water to penetrate: the exceptions are where vertical cracks occur. This protective role means that many of the older, upper passages of the cave system are very dry, with no stalactites, stalagmites, or other formations which require flowing or dripping water to develop.

However, the sandstone caprock layer has been dissolved and eroded at many locations within the park, such as the Frozen Niagara room. The "contact" between limestone and sandstone can be found by hiking from the valley bottoms to the ridgetops: typically, as one approaches the top of a ridge, one sees the outcrops of exposed rock change in composition from limestone to sandstone at a well-defined elevation.[6]

At one valley bottom in the southern region of the park, a massive sinkhole has developed. Known as "Cedar Sink," the sinkhole features a small river entering one side and disappearing back underground at the other side.

Mammoth Cave is home to the endangered Kentucky cave shrimp, a sightless albino shrimp.

Visiting[edit]

A ranger-guided tour of the cave
The National Park Service offers several cave tours to visitors. Some notable features of the cave, such as Grand Avenue, Frozen Niagara, and Fat Man's Misery, can be seen on lighted tours ranging from one to six hours in length. Two tours, lit only by visitor-carried paraffin lamps, are popular alternatives to the electric-lit routes. Several "wild" tours venture away from the developed parts of the cave into muddy crawls and dusty tunnels. The lectures delivered by the National Park Service cave guides are varied by tour, so that in taking several tours the visitor learns about different facets of the cave's formation, or of the cave's human history and prehistory.

The Echo River Tour, one of the cave's most famous attractions, used to take visitors on a boat ride along an underground river. The tour was discontinued for logistic and environmental reasons in the early 1990s.[7]

Mammoth Cave headquarters and visitor's center is located on Mammoth Cave Parkway. The parkway connects with Kentucky Route 70 from the north and Kentucky Route 255 from the south within the park.[8]

History[edit]
Prehistory[edit]

The World Heritage Site plaque
The story of human beings in relation to Mammoth Cave spans six thousand years. Several sets of Native American remains have been recovered from Mammoth Cave, or other nearby caves in the region, in both the 19th and 20th centuries. Most mummies found represent examples of intentional burial, with ample evidence of pre-Columbian funerary practice.

An exception to purposeful burial was discovered when in 1935 the remains of an adult male were discovered under a large boulder. The boulder had shifted and settled onto the victim, a pre-Columbian miner, who had disturbed the rubble supporting it. The remains of the ancient victim were named "Lost John" and exhibited to the public into the 1970s, when they were interred in a secret location in Mammoth Cave for reasons of preservation as well as emerging political sensitivities with respect to the public display of Native American remains.

Research beginning in the late 1950s led by Patty Jo Watson of Washington University in St. Louis, Missouri has done much to illuminate the lives of the late Archaic and early Woodland peoples who explored and exploited caves in the region. Preserved by the constant cave environment, dietary evidence yielded carbon dates enabling Watson and others to determine the age of the specimens, and an analysis of their content, also pioneered by Watson, allows determination of the relative content of plant and meat in the diet of either culture over a period spanning several thousand years. This analysis indicates a timed transition from a hunter-gatherer culture to plant domestication and agriculture.

Another technique employed in archaeological research at Mammoth Cave was "experimental archaeology", in which modern explorers were sent into the cave using the same technology as that employed by the ancient cultures whose leftover implements lie discarded in many parts of the cave. The goal was to gain insight into the problems faced by the ancient people who explored the cave, by placing the researchers in a similar physical situation.

Ancient human remains and artifacts within the caves are protected by various federal and state laws. One of the most basic facts to be determined about a newly discovered artifact is its precise location and situation. Even slightly moving a prehistoric artifact contaminates it from a research perspective. Explorers are properly trained not to disturb archaeological evidence, and some areas of the cave remain out-of-bounds for even seasoned explorers, unless the subject of the trip is archaeological research on that area.

Besides the remains that have been discovered in the portion of the cave accessible through the Historic Entrance of Mammoth Cave, the remains of cane torches used by Native Americans, as well as other artifacts such as drawings, gourd fragments, and woven grass moccasin slippers are found in the Salts Cave section of the system in Flint Ridge.

Earliest known history[edit]
The 31,000-acre (13,000 ha) tract known as the "Pollard Survey" was sold by indenture September 10, 1791 in Philadelphia by William Pollard. 19,897 acres (8,052 ha) of the "Pollard Survey" between the North bank of Bacon Creek and the Green River were purchased by Thomas Lang, Jr., a British American merchant from Yorkshire, England on June 3, 1796, for £4,116/13s/0d (£4,116.65). The land was lost to a local county tax claim during the War of 1812.

Legend has it that the first European to discover Mammoth Cave was either John Houchin or his brother Francis Houchin, in 1797. While hunting, Houchin pursued a wounded bear to the cave's large entrance opening near the Green River. Some Houchin Family tales have John Decatur "Johnny Dick" Houchin as the discoverer of the cave, but this is highly unlikely because Johnny Dick was only 10 years old in 1797 and was unlikely to be out hunting bears at such a tender age. His father John is the more likely candidate from that branch of the family tree, but the most probable candidate for discoverer of Mammoth Cave is Francis "Frank" Houchin whose land was much closer to the cave entrance than his brother John's. There is also the argument that their brother Charles Houchin, who was known as a great hunter and trapper, was the man who shot that bear and chased it into the cave. The shadow over Charles's claim is the fact that he was residing in Illinois until 1801. Contrary to this story is Brucker and Watson's The Longest Cave, which asserts that the cave was "certainly known before that time." Caves in the area were known before the discovery of the entrance to Mammoth Cave. Even Francis Houchin had a cave entrance on his land very near the bend in the Green River known as the Turnhole, which is less than a mile from the main entrance of Mammoth Cave.

The land containing this historic entrance was first surveyed and registered in 1798 under the name of Valentine Simons. Simons began exploiting Mammoth Cave for its saltpeter reserves.

According to family records passed down through the Houchin, and later Henderson families, John Houchin was bear hunting and the bear turned and began to chase him. He found the cave entrance when he ran into the cave for protection from the charging bear.

19th century[edit]

Map of Mammoth Cave from 1897, penned by R. E: Call
In partnership with Valentine Simon, various other individuals would own the land through the War of 1812, when Mammoth Cave's saltpeter reserves became significant due to the British blockade of United States's ports. The blockade starved the American military of saltpeter and therefore gunpowder. As a result, the domestic price of saltpeter rose and production based on nitrates extracted from caves such as Mammoth Cave became more lucrative.

In July 1812, the cave was purchase

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาวงกตหินปูน [แก้ไข]ถ้ำแมมมอธที่พัฒนาในชั้นหินปูน Mississippian aged หนาปรบมือตามชั้นของหินทราย ทำให้ระบบมีเสถียรภาพอย่างยิ่ง เป็นที่รู้จักแก่กว่า 390 ไมล์ (630 กิโลเมตร) ทาง [5] เชื่อมต่อและค้นพบใหม่เพิ่มไมล์หลายรูปนี้แต่ละปี ก่อตั้งขึ้นเพื่อรักษาระบบถ้ำอุทยานแห่งชาติถ้ำแมมม็อธเรียกว่าสมาชิกบนหินทรายเป็นหินทราย Clifty ใหญ่: ชั้นหินปูนที่กระจายภายใน sandstones บางพิเศษ เบาให้สูงขึ้นเพื่อโซน epikarstic ส่วนยุบที่ conduits เล็ก ๆ (ถ้ำทางเดินเล็กเกินกว่าจะใส่) โดยมีธรรมชาติของน้ำบาดาล โซน epikarstic มุ่งเน้นขั้นตอนภายในของไหลบ่าเป็นสปริงยกสูงซึ่งเกิดที่ขอบของสันเขา Resurgent น้ำจากน้ำพุเหล่านี้มักจะไหลสั้น ๆ บนพื้นผิวก่อนจมใต้ดินอีกที่ยกระดับของการติดต่อระหว่าง caprock หินทรายและตีนผาขนาดใหญ่ที่อยู่ภายใต้การ ก็ในนี้ชั้นหินปูนขนาดใหญ่ที่ธรรมชาติได้พัฒนาถ้ำมนุษย์ explorable ภาค ต้นชั้นหินปูนของคอลัมน์ stratigraphic ใต้ Clifty ใหญ่ ลำดับของความลึกด้านล่าง ridgetops ที่เพิ่มขึ้นจะ ก่อ Girkin หิน ปูน Genevieve Ste. และหินปูน St. Louis ตัวอย่าง เห็นทัวร์ประวัติศาสตร์เส้นทางถ้ำหลักใหญ่อยู่ที่ด้านล่างของ Girkin ด้านบนของ Ste. Genevieve ก่อหลุม Bottomless ในถ้ำแมมมอธ ภาพพิมพ์แกะไม้ 1887 (คอลเลกชันของ Nuno Carvalho de Sousa ลิสบอน)แต่ละชั้นหลักของหินปูนจะแบ่งออกอีก เป็นชื่อหน่วยธรณีวิทยาและ subunits หนึ่งในพื้นที่ของถ้ำวิจัยเกี่ยวข้องกับกำลังรวบรวมการลำดับชั้นหินที่ มีการสำรวจถ้ำที่ผลิต โดยเอ็กซพลอเรอร์สอินน์ ซึ่งทำให้สามารถผลิตแผนที่โดยประมาณสามมิติของรูปทรงของขอบเขตชั้นต่าง ๆ โดยไม่มีความจำเป็นสำหรับการทดสอบบ่อและการแยกตัวอย่างหลักCaprock หินทรายบนจะค่อนข้างยากสำหรับน้ำเข้า: มีข้อยกเว้นที่แนวรอยแตกเกิดขึ้น บทบาทการป้องกันนี้หมายความ ว่า ทางเดินเก่า ด้านบนของถ้ำมากมายจะแห้งมาก นายไม่ หินย้อย หรือก่อตัวอื่น ๆ ที่จำเป็นต้องไหล หรือขจีน้ำพัฒนาอย่างไรก็ตาม ชั้น caprock หินทรายมีส่วนยุบ และการกัดเซาะในพื้นที่ภายในสวนสาธารณะ เช่นห้องแช่แข็งไนแองการา "ติดต่อ" ระหว่างหินปูนและหินทรายสามารถพบได้ โดยการเดินป่าจากพื้นหุบเขา ridgetops: โดยปกติ เป็นหนึ่งใกล้ด้านบนของตัวริดจ์ หนึ่งเห็น outcrops หินสัมผัสการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบจากหินปูนหินทรายที่ระดับความสูงโดยการ [6]มีพัฒนาหลุมยุบขนาดใหญ่ที่ด้านล่างหุบเขาหนึ่งภาคสวน เรียกว่า "Cedar จม หลุมยุบคุณลักษณะแม่น้ำเล็ก ๆ ใส่ด้านหนึ่ง และหายไปในใต้ดินกลับกันถ้ำแมมมอธเป็นหน้ากุ้งถ้ำใกล้สูญพันธุ์ของเคนตั๊กกี้ กุ้ง sightless albinoเยี่ยมชม [แก้ไข]ทัวร์แนะนำ ranger ของถ้ำบริการอุทยานแห่งชาติมีหลายถ้ำทัวร์นักท่องเที่ยว คุณลักษณะบางประการที่โดดเด่นของถ้ำ อเว นิวแกรนด์ ไนแองกา ราที่แช่แข็ง และความทุกข์ ยากของคนอ้วน สามารถมองเห็นบนกระจกทัวร์ตั้งแต่หนึ่งถึงหกชั่วโมงในความยาว ทัวร์สอง สว่างเท่านั้น โดยผู้เยี่ยมชมทำพาราฟินโคมไฟ เส้นทางแสงไฟฟ้ายอดนิยมแทนได้ "ป่า" ทัวร์หลายกิจการจากส่วนพัฒนาของถ้ำเข้าตระเวนโคลนและฝุ่นอุโมงค์ บรรยายโดยการแนะนำบริการอุทยานแห่งชาติถ้ำจะแตกต่างกัน โดยทัวร์ เพื่อให้ในการทัวร์หลาย ชมที่รู้เกี่ยวกับแง่มุมต่าง ๆ ของถ้ำก่อ หรือถ้ำของมนุษย์ประวัติ ศาสตร์และยุคก่อนประวัติศาสตร์เอคโคริเวอร์ทัวร์ หนึ่งของถ้ำแห่งสถานที่ท่องเที่ยว ใช้ใช้นักท่องเที่ยวล่องเรือไปตามแม่น้ำใต้ดินการ ทัวร์ถูกยกเลิกด้วยเหตุผลด้านสิ่งแวดล้อม และโลจิสติกในช่วงปี 1990 [7]สำนักงานใหญ่ของถ้ำแมมมอธและเยี่ยมศูนย์อยู่ที่ปาร์คเวย์ถ้ำแมมมอ พาร์คเวย์เชื่อมต่อกับเคนตั๊กกี้ 70 เส้นทางจากเหนือและเคนทักกีกระบวน 255 จากใต้ภายในสวน [8][แก้ไข] ประวัติศาสตร์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ [แก้ไข]หินปูนมรดกโลกเรื่องราวของมนุษย์เกี่ยวกับถ้ำแมมมอธครอบคลุมปีหกพัน หลายชุดของชาวอเมริกันพื้นเมืองยังคงได้รับการกู้คืนจากถ้ำแมมมอธ ถ้ำอื่น ๆ ในบริเวณใกล้เคียงในภูมิภาค ในทั้งสองนับศตวรรษ 19 และ 20 มัมมี่ที่พบส่วนใหญ่แสดงตัวอย่างของการฝังศพตก มีหลักฐานเพียงพอฝึกก่อน Columbian ฟิวข้อยกเว้นการฝังศพ purposeful ถูกค้นพบเมื่อในปี 1935 ของเพศชายเป็นผู้ใหญ่ถูกค้นพบภายใต้หินขนาดใหญ่ หินที่มีเปลี่ยน และจ่ายไปยังเหยื่อ การ Columbian ก่อนขุดแร่ ใครมีรบกวนอิฐที่สนับสนุนมัน ของเหยื่อโบราณมีชื่อว่า "จอห์นที่หายไป" และจัดแสดงต่อสาธารณชนในทศวรรษ 1970 เมื่อพวกเขาถูก interred ในที่ลับในถ้ำแมมมอธเหตุผลอนุรักษ์ตลอดจนรัฐทางการเมืองกับการแสดงสาธารณะของชาวอเมริกันพื้นเมืองยังคงเกิดขึ้นจุดเริ่มต้นของการวิจัยในช่วงทศวรรษ 1950 สายนำ โดย Watson โจ้แพ็ตตี้มหาวิทยาลัยวอชิงตันในเซนต์ Louis มิสซูรีได้ทำมากส่องชีวิต Archaic สายและคนป่าก่อนที่อุดม และถ้ำในภูมิภาคสามารถ รักษา โดยสภาพแวดล้อมคงถ้ำ อาหารหลักฐานหาคาร์บอนเปิดใช้งาน Watson และอื่น ๆ เพื่อกำหนดอายุไว้เป็นตัวอย่าง และการวิเคราะห์เนื้อหา นอกจากนี้ยัง เป็นผู้บุกเบิก โดย Watson ได้กำหนดเนื้อหาสัมพันธ์ของพืชและเนื้อสัตว์ในอาหารของทั้งสองวัฒนธรรมเป็นระยะเวลาหลายพันปีเลย วิเคราะห์นี้บ่งชี้ว่า การเปลี่ยนเวลาจากวัฒนธรรม hunter-gatherer ปลูก domestication และเกษตรอีกเทคนิคที่ทำงานวิจัยทางโบราณคดีที่ถ้ำแมมมอธ "ทดลองโบราณคดี" ซึ่งมีส่งเอ็กซ์พลอเรอร์ที่ทันสมัยเข้าไปในถ้ำที่ใช้เทคโนโลยีเดียวกันกับวัฒนธรรมโบราณที่มีเหลือใช้ที่นอนที่ถูกละทิ้งในหลายส่วนของถ้ำได้ เป้าหมายคือการ เข้าใจในปัญหากับคนโบราณที่สำรวจถ้ำ โดยทำการวิจัยในสถานการณ์จริงที่คล้ายกันมนุษย์ยังคงโบราณและโบราณวัตถุภายในถ้ำมีป้องกัน โดยกฎหมายของรัฐบาลกลาง และรัฐต่าง ๆ หนึ่งข้อเท็จจริงพื้นฐานการกำหนดเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ที่เพิ่งพบคือความแม่นยำตำแหน่งและสถานการณ์ ย้ายวัตถุสมัยก่อนประวัติศาสตร์แม้แต่เล็กน้อย contaminates มันจากมุมมองงานวิจัย เอ็กซ์พลอเรอร์อย่างถูกต้องได้รับการฝึกอบรมไม่ให้รบกวนหลักฐานทางโบราณคดี และบางส่วนของถ้ำยังคง out-of-bounds สำหรับเอ็กซ์พลอเรอร์ยังเก๋า เว้นแต่วิจัยโบราณคดีบนพื้นที่ที่เป็นเรื่องของการเดินทางนอกจากยังคงอยู่ที่ได้ถูกค้นพบในส่วนของถ้ำในอดีตเข้าของแมมมอถ้ำเข้า ของใช้ โดยชาวอเมริกันพื้นเมือง รวมทั้งสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ เช่นภาพวาด บางส่วนของบวบ และรองเท้า moccasin ทอหญ้า torches เท้าพบในถ้ำเกลือของระบบในริดจ์ผู้ทรงแรกสุดรู้จักประวัติ [แก้ไข]31,000-เอเคอร์ (13,000 ฮา) ทางเดินที่เรียกว่า "Pollard สำรวจ" ถูกขาย โดย indenture 10 กันยายน ค.ศ. 1791 ในฟิลาเดลเฟีย โดย William Pollard 19,897 เอเคอร์ (8,052 ฮา) ของ "สำรวจ Pollard" ระหว่างของครีเบคอนและแม่น้ำสีเขียวที่ซื้อ โดย Thomas Lang จูเนียร์ พ่อค้าอเมริกันกับอังกฤษจากยอร์คเชียร์ อังกฤษบน 3 มิถุนายน 1796 สำหรับ £ 4,116/13s/0 d (£4,116.65) แผ่นดินเกิดสูญหายจะเคลมภาษีท้องถิ่นเขตระหว่างสงครามของ 1812ตำนานมีว่าที่ยุโรปแรกเยือนถ้ำแมมมอธอยู่จอห์น Houchin หรือน้อง Francis Houchin ค.ศ. 1797 ขณะล่าสัตว์ Houchin ติดตามหมีได้รับบาดเจ็บจะเป็นถ้ำขนาดใหญ่เข้าเปิดใกล้แม่น้ำกรีน นิทานบางครอบครัว Houchin มี Houchin "จอห์นดิ๊ก" ดีเคเตอร์จอห์น discoverer ของถ้ำ แต่นี้ไม่น่าสูงเนื่องจากจอห์นนี่ดิ๊กได้เพียง 10 ปีในค.ศ. 1797 และก็ไม่น่าที่จะออกล่าหมีที่อายุชำระเงิน พ่อของเขาจอห์นฟังยิ่งจากนั้นสาขาของต้นไม้ครอบครัว แต่ผู้สมัครมากที่สุดน่าเป็นสำหรับ discoverer ของถ้ำแมมมอธ Francis " Frank " Houchin มีที่ดินถูกมากใกล้กับทางเข้าถ้ำกว่าน้องจอห์นของ นอกจากนี้ยังมีอาร์กิวเมนต์ที่ว่า พี่ชายของชาร์ลส์ Houchin ซึ่งถูกเรียกว่าเป็นฮันเตอร์ที่ดีและดัก มีคนยิงหมีนั้น และคนนั้นได้ไล่เข้าไปในถ้ำ เงากว่าการเรียกร้องของชาร์ลส์คือ ความจริงที่ว่า เขาถูกแห่งรัฐอิลลินอยส์จน 1801 ขัดกับเรื่องนี้คือ Brucker และของ Watson ยาวที่สุดถ้ำ ซึ่งยืนยันว่า ถ้ำ "แน่นอนทราบก่อนเวลานั้น" ถ้ำในพื้นที่ได้ทราบก่อนการค้นพบทางเข้าถ้ำแมมมอธ แม้ Francis Houchin ได้เข้าถ้ำบนแผ่นดินใกล้โค้งแม่น้ำสีเขียวที่เรียกว่า Turnhole ซึ่งมีน้อยกว่าหนึ่งกิโลเมตรจากทางเข้าของถ้ำแมมมอธที่ดินที่ประกอบด้วยทางประวัติศาสตร์ที่สำรวจครั้งแรก และลงทะเบียนใน 1798 ภายใต้ชื่อของ Simons วาเลนไทน์ Simons เริ่ม exploiting ถ้ำแมมมอธสำหรับสำรองของ saltpeterตามระเบียนครอบครัวโดย Houchin และภายหลังครอบครัว Henderson จอห์น Houchin ล่าหมี และหมีเปิด และเริ่มไล่เขา เขาพบทางเข้าถ้ำเมื่อเขาวิ่งเข้าไปในถ้ำเพื่อป้องกันจากหมีชาร์จศตวรรษที่ 19 [แก้ไข]แผนที่ของถ้ำแมมมอธจาก 1897 เขียน โดย R. e:โทรร่วมกับวาเลนไทน์ Simon บุคคลอื่นต่าง ๆ จะเองที่ดินผ่านสงคราม 1812 เมื่อจอง saltpeter ถ้ำแมมมอธเป็นสำคัญเนื่องจากการปิดล้อมอังกฤษสหรัฐอเมริกาพอร์ต ขวางการ starved ทหารอเมริกัน saltpeter และดินปืน ดัง โร saltpeter ราคาภายในประเทศ และผลิตตาม nitrates สกัดจากถ้ำเช่นถ้ำแมมมอธกลายเป็นร่ำรวยมากขึ้นในเดือน 1812 กรกฎาคม ถ้ำถูกซื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาวงกตหินปูน [แก้ไข]
ถ้ำแมมมอ ธ ที่พัฒนาขึ้นในชั้นหินปูนหนา Mississippian วัยปกคลุมด้วยชั้นของหินทรายทำให้ระบบมีเสถียรภาพอย่างน่าทึ่ง มันเป็นที่รู้จักกันรวมกว่า 390 ไมล์ (630 กิโลเมตร) ทางเดิน; [5] การค้นพบใหม่และการเชื่อมต่อเพิ่มไปหลายไมล์ตัวเลขนี้ในแต่ละปี อุทยานแห่งชาติ Mammoth Cave ก่อตั้งขึ้นเพื่อรักษาระบบถ้ำ. สมาชิกหินทรายบนเป็นที่รู้จักในฐานะบิ๊ก Clifty หินทราย: บางเบาบางชั้นหินปูนสลับภายในหินทรายก่อให้เกิดโซน epikarstic ซึ่งในท่อร้อยสายไฟเล็ก ๆ (ทางเดินถ้ำขนาดเล็กเกินไป ที่จะเข้า) จะเลือนหายไปจากความเป็นกรดตามธรรมชาติของน้ำบาดาล โซน epikarstic มุ่งกระแสท้องถิ่นที่ไหลบ่าลงไปในน้ำพุสูงสูงซึ่งโผล่ออกมาที่ขอบของสันเขา ฟื้นคืนน้ำจากน้ำพุเหล่านี้มักจะไหลสั้น ๆ บนพื้นผิวก่อนที่จะจมอยู่ใต้ดินอีกครั้งที่ระดับความสูงของการติดต่อระหว่างแคพรอคหินทรายและหินปูนขนาดใหญ่พื้นฐาน มันอยู่ในชั้นหินปูนเหล่านี้พื้นฐานขนาดใหญ่ที่ถ้ำมนุษย์ explorable ของภูมิภาคได้มีการพัฒนาตามธรรมชาติ. ชั้นหินปูนของคอลัมน์ชั้นหินใต้บิ๊ก Clifty ในการสั่งซื้อที่เพิ่มขึ้นของความลึกด้านล่าง ridgetops ที่มีการก่อ Girkin, Ste เจเนเวียหินปูนและเซนต์หลุยส์หินปูน ยกตัวอย่างเช่นทางเดินขนาดใหญ่ถ้ำหลักที่เห็นในทัวร์ประวัติศาสตร์ตั้งอยู่ที่ด้านล่างของ Girkin และด้านบนของ Ste เจเนเวียสร้าง. หลุมลึกในแมมมอ ธ ถ้ำแม่พิมพ์, 1887 (Nuno Carvalho de Sousa เก็บลิสบอน) แต่ละชั้นหลักของหินปูนแบ่งเป็นชื่อหน่วยงานทางธรณีวิทยาและหน่วยย่อย หนึ่งในพื้นที่ของการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการมีความสัมพันธ์ถ้ำหินที่มีการสำรวจถ้ำที่ผลิตโดยนักสำรวจ นี้จะทำให้มันเป็นไปได้ในการผลิตประมาณแผนที่สามมิติของรูปทรงของขอบเขตชั้นต่างๆโดยไม่จำเป็นที่หลุมทดสอบและการสกัดตัวอย่างหลัก. แคพรอคบนหินทรายค่อนข้างยากสำหรับน้ำที่จะเจาะ: ข้อยกเว้นที่มีรอยแตกที่เกิดขึ้นในแนวตั้ง บทบาทในการป้องกันนี้หมายความว่าหลายคนที่มีอายุมากกว่าทางเดินบนของระบบถ้ำจะแห้งมากที่มีหินงอกหินย้อยไม่มีหินงอกหรือการก่อตัวอื่น ๆ ที่ต้องไหลหรือน้ำหยดในการพัฒนา. แต่ชั้นหินทรายแคพรอคที่ได้รับการละลายและการกัดเซาะที่ หลาย ๆ สถานที่ในสวนสาธารณะเช่นในห้องแช่แข็งไนแอการา "ติดต่อ" ระหว่างหินปูนหินทรายและสามารถพบได้โดยการเดินป่าจากพื้นหุบเขา ridgetops: มักจะเป็นหนึ่งในวิธีการด้านบนของแนวหนึ่งเห็นก้อนหินสัมผัสการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบจากหินปูนหินทรายที่ดี กำหนดระดับความสูง. [6] ที่หนึ่งด้านล่างหุบเขาในภาคใต้ของสวนสาธารณะขนาดใหญ่มี้ได้มีการพัฒนา ที่เรียกว่า "ซีดาร์อ่างล้างจาน" มี้ให้บริการสระน้ำขนาดเล็กเข้าด้านหนึ่งและหายกลับใต้ดินที่ด้านอื่น ๆ . ถ้ำแมมมอ ธ เป็นบ้านกุ้งถ้ำเคนตั๊กกี้ที่ใกล้สูญพันธุ์กุ้งเผือกตาบอด. เยี่ยมชม [แก้ไข] เรนเจอร์ทัวร์แนะนำ ถ้ำบริการอุทยานแห่งชาติถ้ำมีทัวร์หลายกับผู้เข้าชม บางคุณสมบัติที่โดดเด่นของถ้ำเช่นแกรนด์อเวนิว, ไนแองกาแช่แข็งและความเดือดร้อนของชายอ้วนสามารถมองเห็นได้ในทัวร์ได้ลงตั้งแต่ 1-6 ชั่วโมงในระยะ สองจุดบริการทัวร์, ไฟเท่านั้นโดยผู้เข้าชมดำเนินโคมไฟพาราฟินเป็นทางเลือกที่นิยมในการเส้นทางที่ไฟฟ้าที่มีแสงสว่างเพียงพอ หลาย "ป่า" ทัวร์ร่วมออกไปจากส่วนที่พัฒนาจากถ้ำเต็มไปด้วยโคลนเข้าไปรวบรวมข้อมูลและอุโมงค์เต็มไปด้วยฝุ่น การบรรยายการจัดส่งโดยบริการอุทยานแห่งชาติคู่มือถ้ำจะแตกต่างกันโดยการท่องเที่ยวเพื่อที่ว่าในการทัวร์หลายผู้เข้าชมได้เรียนรู้แง่มุมที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการก่อตัวของถ้ำหรือประวัติศาสตร์ของมนุษย์ถ้ำและประวัติศาสตร์. แม่น้ำ Echo ทัวร์ซึ่งเป็นหนึ่งในถ้ำ สถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดที่ใช้ในการพานักท่องเที่ยวนั่งเรือไปตามแม่น้ำใต้ดิน ทัวร์ถูกยกเลิกด้วยเหตุผลทางโลจิสติกและสิ่งแวดล้อมในช่วงต้นปี 1990. [7] สำนักงานใหญ่ของแมมมอ ธ ถ้ำและศูนย์บริการนักท่องเที่ยวตั้งอยู่ในถ้ำแมมมอ ธ ปาร์คเวย์ ปาร์คเวย์เชื่อมต่อกับเคนตั๊กกี้เส้นทาง 70 จากทางทิศเหนือและเคนตั๊กกี้เส้นทาง 255 จากทางทิศใต้ในสวนสาธารณะ. [8] ประวัติ [แก้ไข] ประวัติศาสตร์ [แก้ไข] มรดกโลกมอบโล่ประกาศเกียรติคุณเรื่องราวของมนุษย์ในความสัมพันธ์กับถ้ำแมมมอ ธ มีช่วงหกพัน ปี หลายชุดของชนพื้นเมืองอเมริกันยังคงได้รับการกู้คืนจากถ้ำแมมมอ ธ หรือถ้ำใกล้เคียงอื่น ๆ ในภูมิภาคทั้งในศตวรรษที่ 19 และ 20 มัมมี่ที่พบมากที่สุดเป็นตัวแทนของตัวอย่างของการฝังศพโดยเจตนามีหลักฐานเพียงพอของการปฏิบัติศพก่อน Columbian. ยกเว้นฝังศพเด็ดเดี่ยวถูกค้นพบเมื่อในปี 1935 ยังคงเป็นของผู้ใหญ่เพศชายที่ถูกค้นพบภายใต้ก้อนหินขนาดใหญ่ ก้อนหินได้ขยับตัวและตั้งรกรากอยู่บนเหยื่อคนงานเหมืองก่อน Columbian ที่ได้รบกวนเศษสนับสนุนมัน ซากของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายโบราณชื่อ "หายไปจอห์น" และการจัดแสดงให้ประชาชนเข้ามาในปี 1970 เมื่อพวกเขาถูกฝังอยู่ในสถานที่ลับในถ้ำแมมมอ ธ สำหรับเหตุผลของการเก็บรักษาเช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นใหม่ความเปราะบางทางการเมืองที่เกี่ยวกับการแสดงของชนพื้นเมือง ชาวอเมริกันยังคง. การวิจัยเริ่มต้นในช่วงปลายปี 1950 นำโดยแพตตี้โจวัตสันของมหาวิทยาลัยวอชิงตันในเซนต์หลุยส์ได้ทำมากเพื่อเพิ่มความสว่างชีวิตของผู้คนในสมัยโบราณป่าไม้ปลายและต้นที่การสำรวจถ้ำและใช้ประโยชน์ในภูมิภาค รักษาโดยสภาพแวดล้อมที่คงที่ถ้ำหลักฐานการบริโภคอาหารให้ผลวันที่เปิดใช้งานคาร์บอนวัตสันและคนอื่น ๆ เพื่อตรวจสอบอายุของตัวอย่างและการวิเคราะห์เนื้อหาของพวกเขายังเป็นหัวหอกโดยวัตสันช่วยให้การกำหนดเนื้อหาญาติของพืชและเนื้อสัตว์ในอาหารของ ทั้งวัฒนธรรมในช่วงระยะเวลาที่ทอดหลายพันปี การวิเคราะห์นี้จะแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่หมดเวลาจากวัฒนธรรมเธ่อรวบรวมเพื่อ domestication พืชและการเกษตร. อีกเทคนิคหนึ่งที่ใช้ในการศึกษาวิจัยทางโบราณคดีถ้ำแมมมอ ธ ที่ถูก "โบราณคดีทดลอง" ซึ่งสำรวจที่ทันสมัยถูกส่งเข้าไปในถ้ำโดยใช้เทคโนโลยีเช่นเดียวกับที่การจ้างงานโดย วัฒนธรรมโบราณที่มีการดำเนินการโกหกที่เหลือทิ้งในหลายส่วนของถ้ำ เป้าหมายของเราคือเพื่อให้ได้รับความเข้าใจในปัญหาที่ประสบโดยคนโบราณที่สำรวจถ้ำโดยการวางนักวิจัยในสถานการณ์ทางกายภาพที่คล้ายกัน. มนุษย์โบราณสถานและโบราณวัตถุภายในถ้ำได้รับการคุ้มครองโดยการต่างๆของรัฐบาลกลางและกฎหมายของรัฐ หนึ่งในข้อเท็จจริงพื้นฐานที่สุดที่จะได้รับการพิจารณาเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ที่ค้นพบใหม่เป็นตำแหน่งที่แม่นยำและสถานการณ์ แม้เพียงเล็กน้อยย้ายสิ่งประดิษฐ์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่ปนเปื้อนได้จากมุมมองของการวิจัย สำรวจได้รับการฝึกฝนอย่างถูกต้องไม่รบกวนหลักฐานทางโบราณคดีและบางพื้นที่ของถ้ำยังคงออกจากขอบเขตสำหรับสำรวจเก๋าแม้เว้นแต่เรื่องของการเดินทางคือการวิจัยทางโบราณคดีในพื้นที่นั้น. นอกจากนี้ยังคงอยู่ที่ได้รับการค้นพบในส่วน ถ้ำสามารถเข้าถึงได้ผ่านทางเข้าประวัติศาสตร์ของแมมมอ ธ ถ้ำซากอ้อยโคมไฟที่ใช้โดยชาวพื้นเมืองอเมริกันเช่นเดียวกับสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ เช่นภาพวาดชิ้นส่วนมะระและทอรองเท้าแตะแตะหญ้าที่พบในถ้ำเกลือส่วนหนึ่งของระบบใน ฟลินท์ริดจ์. ได้เร็วประวัติศาสตร์ที่รู้จักกัน [แก้ไข] 31,000 เอเคอร์ (13,000 ฮ่า) ​​ทางเดินที่เรียกว่า "การสำรวจพอลลาร์" ถูกขายโดยสัญญา 10 กันยายน 1791 ในฟิลาเดลโดยวิลเลียมพอลลาร์ 19,897 ตารางเมตร (8,052 ฮ่า) ​​"พอลลาร์สำรวจ" ระหว่างธนาคารทางตอนเหนือของเบคอนลำธารและแม่น้ำสีเขียวถูกซื้อโดยโทมัสแลงจูเนียร์ผู้ประกอบการค้าของอังกฤษอเมริกันจาก Yorkshire, อังกฤษเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 1796 สำหรับ£ 4,116 / 13s / 0 วัน (£ 4,116.65) ที่ดินหายไปเรียกร้องภาษีเขตท้องถิ่นในช่วงสงคราม 1812 ในตำนานเล่าว่าชาวยุโรปคนแรกที่จะค้นพบถ้ำแมมมอ ธ ได้ทั้งจอห์น Houchin หรือพี่ชายของเขาฟรานซิส Houchin ใน 1797 ในขณะที่การล่าสัตว์ Houchin ไล่หมีที่ได้รับบาดเจ็บไป เปิดทางเข้าขนาดใหญ่ของถ้ำแห่งหนึ่งใกล้กรีนริเวอร์ บางครอบครัวนิทาน Houchin มีจอห์นดีเคเตอร์ "จอห์นนี่ดิ๊ก" Houchin เป็นผู้ค้นพบถ้ำ แต่นี้ไม่น่าจะสูงเพราะจอห์นนี่ดิ๊กเป็นเพียงอายุ 10 ปีใน 1797 และไม่น่าที่จะออกล่าหมีที่ดังกล่าวอ่อนโยนอายุ จอห์นพ่อของเขาเป็นผู้สมัครที่มีโอกาสมากขึ้นจากสาขาของต้นไม้ครอบครัวนั้น แต่ผู้สมัครที่น่าจะเป็นมากที่สุดสำหรับการค้นพบของถ้ำแมมมอ ธ เป็นฟรานซิส "แฟรงก์" Houchin แผ่นดินซึ่งเป็นมากใกล้กับปากถ้ำกว่าพี่ชายของจอห์นของเขา นอกจากนี้ยังมีการโต้แย้งว่าพี่ชายชาร์ลส์ของพวกเขา Houchin ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะนักล่าที่ดีและดักสัตว์เป็นคนที่ยิงหมีที่และไล่มันเข้าไปในถ้ำ เงามากกว่าการเรียกร้องของชาร์ลส์คือความจริงที่ว่าเขาเป็นคนที่อาศัยอยู่ในรัฐอิลลินอยส์จนกระทั่ง 1801 ตรงกันข้ามกับเรื่องนี้เป็น Brucker และวัตสันถ้ำที่ยาวที่สุดซึ่งอ้างว่าถ้ำคือ "เป็นที่รู้จักกันอย่างแน่นอนก่อนที่เวลานั้น." ถ้ำในพื้นที่เป็นที่รู้จักกันก่อนที่จะค้นพบทางเข้าแมมมอ ธ ถ้ำ แม้ฟรานซิส Houchin มีปากถ้ำบนที่ดินของเขาใกล้โค้งในกรีนริเวอร์ที่รู้จักกันเป็น Turnhole ซึ่งน้อยกว่าหนึ่งไมล์จากทางเข้าหลักของถ้ำแมมมอ ธ . ที่ดินที่มีทางเข้าประวัติศาสตร์นี้ได้รับการสำรวจครั้งแรกและจดทะเบียนใน 1798 ภายใต้ชื่อของวาเลนไทน์ไซมอนส์ ไซมอนส์เริ่มใช้ประโยชน์จากถ้ำแมมมอ ธ สำรองดินประสิวของ. ตามบันทึกของครอบครัวผ่านลงมาผ่าน Houchin และต่อมาครอบครัวเดอร์สัน, จอห์น Houchin คือการล่าสัตว์และหมีหมีหันและเริ่มที่จะไล่ล่าเขา เขาพบปากถ้ำเมื่อเขาวิ่งเข้าไปในถ้ำสำหรับการป้องกันจากการชาร์จหมี. ศตวรรษที่ 19 [แก้ไข] แผนที่ของถ้ำแมมมอ ธ จากปี 1897 เขียนโดยอาร์ E: โทรในความร่วมมือกับไซมอนวาเลนไทน์บุคคลอื่น ๆ ที่จะเป็นเจ้าของที่ดิน ผ่านสงคราม 1812 เมื่อถ้ำแมมมอ ธ สำรองดินประสิวกลายเป็นอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการปิดล้อมของอังกฤษพอร์ตสหรัฐอเมริกา การปิดล้อมหิวโหยทหารอเมริกันของดินประสิวและดังนั้นจึงดินปืน เป็นผลให้ราคาในประเทศปรับตัวสูงขึ้นของดินประสิวและการผลิตบนพื้นฐานของไนเตรตที่สกัดจากถ้ำเช่นถ้ำแมมมอ ธ กลายเป็นมีกำไรมากขึ้น. ในเดือนกรกฎาคม 1812 ถ้ำเป็นซื้อ