1. IntroductionPeeling is a particu

1. Introduction
Peeling is a particularly important unit operation in the production of canned fruits and vegetables. The process can affect the palatability and nutritive values of final canned products (Li, 2012). From a processing standpoint, the currently used lye and steam peeling methods are water and energy intensive, and pose serious salinity issues and wastewater disposal problems (Barringer, 2003, Masanet et al., 2007, Pan et al., 2009,Rock et al., 2011 and Li et al., 2013). To address these challenges, a sustainable alternative of peeling tomatoes using infrared radiation heat without relying on water, steam, and chemicals has been developed. This peeling method is named as infrared dry-peeling (Pan et al., 2009). The infrared dry-peeling technology has been successfully tested both at the bench scale and pilot scale using tomatoes from multiple harvesting seasons. Currently, onsite demonstrations to compare the performance of the new method with conventional lye and steam peeling methods are being conducted at various tomato processing plants in California. To further develop the technology and make it commercially applicable, clear elucidation of the mechanism underlying infrared dry-peeling of tomatoes is crucial. Although several experimental and modeling aspects have been addressed in our previous investigations (Pan et al., 2009, Li et al., 2011, Li, 2012 and Wang et al., 2013), the thermally induced physical and biochemical changes of tomato peel, in particular the peel loosening and subsequent cracking phenomena, appear different from traditional wet-peeling methods and have not be fully understood. Study of the behavior of peel loosening and cracking should provide insight into the mechanism of dry-peeling of tomatoes using infrared.
Limited studies have been conducted to determine the peeling mechanisms (Floros and Chinnan, 1988). Most previous research concentrated on prediction of peeling performance or optimization of various peeling processes mainly for the widely used lye and steam peeling (Barreiro et al., 1995, Das and Barringer, 2005, Milczarek and McCarthy, 2011, Garcia and Barrett, 2006a, Garcia and Barrett, 2006b, Matthews and Bryan, 1969, Schlimme et al., 1984, Toker and Bayndrl, 2003 and Wongsa-Ngasri, 2004). Possible mechanisms of steam and lye peeling of pimento pepper and tomato were proposed based on examination of the skin microstructural changes under different peeling conditions (Floros and Chinnan, 1988, Floros and Chinnan, 1990 and Floros et al., 1987). In the steam peeling process, the main cause of skin separation is a combination of biochemical and physical changes due to the effects of high temperature steam. In lye peeling, chemical diffusion of hot lye solution into the tissue with subsequent dissolving of the cell wall materials is the primary cause of skin release. Light Microscopy (LM) and Scanning Electron Microscopy (SEM) have proved to be useful tools for observing the microstructural changes in skin morphology and anatomy occurring during lye and steam peeling of several vegetables, including tomatoes (Floros and Chinnan, 1990 and Mohr, 1990). These microscopic techniques can be used to determine whether the loosened microstructure of infrared heated tomatoes is different from that resulting from lye and steam treatments. Both of the above mentioned peeling mechanisms may not directly apply to infrared dry-peeling because neither steam, water, nor chemicals are used. Instead, radiative thermal effects resulting in substantial changes in strength and biomechanical properties of tomato skin are presumably the main cause for infrared induced peel loosening and cracking.
Several techniques have been attempted to experimentally determine skin strength and membrane biomechanical failure, including tensile, puncture, and bursting diaphragm methods (Calvin and Oyen, 2007, Haman and Burgess, 1986 and Miles et al., 1969). The puncture-based method is a widely accepted approach for obtaining skin strength and failure stress. In this test, a force is applied uniformly on the skin membrane by using a smooth round-ended probe or a uniform pressure loading so that the skin deforms in response to membrane biaxial tension. This technique enables detection of the increase in pressure on the skin membranes surrounding the fruit (Haman and Burgess, 1986 and Henry and Allen, 1974). In light of former mechanical studies, the present study estimated the rupture stress of tomato skin during infrared peeling by determining the force–displacement relationship of the skin membrane. Because the tomato skin is much thinner than the overall fruit diameter, tomato skin is considered as a thin-walled shell (Considine and Brown, 1981 and Henry and Allen, 1974). The stress on a thin spherical shell by an internal pressure loading under constant temperature can be estimated by using the membrane theory for spherical shells (Timoshenko et al., 1959, Upadhyaya et al., 1986 and Upadhy

1. Introduction
Peeling is a particularly important unit operation in the production of canned fruits and vegetables. The process can affect the palatability and nutritive values of final canned products (Li, 2012). From a processing standpoint, the currently used lye and steam peeling methods are water and energy intensive, and pose serious salinity issues and wastewater disposal problems (Barringer, 2003, Masanet et al., 2007, Pan et al., 2009,Rock et al., 2011 and Li et al., 2013). To address these challenges, a sustainable alternative of peeling tomatoes using infrared radiation heat without relying on water, steam, and chemicals has been developed. This peeling method is named as infrared dry-peeling (Pan et al., 2009). The infrared dry-peeling technology has been successfully tested both at the bench scale and pilot scale using tomatoes from multiple harvesting seasons. Currently, onsite demonstrations to compare the performance of the new method with conventional lye and steam peeling methods are being conducted at various tomato processing plants in California. To further develop the technology and make it commercially applicable, clear elucidation of the mechanism underlying infrared dry-peeling of tomatoes is crucial. Although several experimental and modeling aspects have been addressed in our previous investigations (Pan et al., 2009, Li et al., 2011, Li, 2012 and Wang et al., 2013), the thermally induced physical and biochemical changes of tomato peel, in particular the peel loosening and subsequent cracking phenomena, appear different from traditional wet-peeling methods and have not be fully understood. Study of the behavior of peel loosening and cracking should provide insight into the mechanism of dry-peeling of tomatoes using infrared.
Limited studies have been conducted to determine the peeling mechanisms (Floros and Chinnan, 1988). Most previous research concentrated on prediction of peeling performance or optimization of various peeling processes mainly for the widely used lye and steam peeling (Barreiro et al., 1995, Das and Barringer, 2005, Milczarek and McCarthy, 2011, Garcia and Barrett, 2006a, Garcia and Barrett, 2006b, Matthews and Bryan, 1969, Schlimme et al., 1984, Toker and Bayndrl, 2003 and Wongsa-Ngasri, 2004). Possible mechanisms of steam and lye peeling of pimento pepper and tomato were proposed based on examination of the skin microstructural changes under different peeling conditions (Floros and Chinnan, 1988, Floros and Chinnan, 1990 and Floros et al., 1987). In the steam peeling process, the main cause of skin separation is a combination of biochemical and physical changes due to the effects of high temperature steam. In lye peeling, chemical diffusion of hot lye solution into the tissue with subsequent dissolving of the cell wall materials is the primary cause of skin release. Light Microscopy (LM) and Scanning Electron Microscopy (SEM) have proved to be useful tools for observing the microstructural changes in skin morphology and anatomy occurring during lye and steam peeling of several vegetables, including tomatoes (Floros and Chinnan, 1990 and Mohr, 1990). These microscopic techniques can be used to determine whether the loosened microstructure of infrared heated tomatoes is different from that resulting from lye and steam treatments. Both of the above mentioned peeling mechanisms may not directly apply to infrared dry-peeling because neither steam, water, nor chemicals are used. Instead, radiative thermal effects resulting in substantial changes in strength and biomechanical properties of tomato skin are presumably the main cause for infrared induced peel loosening and cracking.
Several techniques have been attempted to experimentally determine skin strength and membrane biomechanical failure, including tensile, puncture, and bursting diaphragm methods (Calvin and Oyen, 2007, Haman and Burgess, 1986 and Miles et al., 1969). The puncture-based method is a widely accepted approach for obtaining skin strength and failure stress. In this test, a force is applied uniformly on the skin membrane by using a smooth round-ended probe or a uniform pressure loading so that the skin deforms in response to membrane biaxial tension. This technique enables detection of the increase in pressure on the skin membranes surrounding the fruit (Haman and Burgess, 1986 and Henry and Allen, 1974). In light of former mechanical studies, the present study estimated the rupture stress of tomato skin during infrared peeling by determining the force–displacement relationship of the skin membrane. Because the tomato skin is much thinner than the overall fruit diameter, tomato skin is considered as a thin-walled shell (Considine and Brown, 1981 and Henry and Allen, 1974). The stress on a thin spherical shell by an internal pressure loading under constant temperature can be estimated by using the membrane theory for spherical shells (Timoshenko et al., 1959, Upadhyaya et al., 1986 and Upadhy

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

1. บทนำปอกเปลือกเป็นงานสำคัญอย่างยิ่งในการผลิตผักและผลไม้กระป๋อง กระบวนการอาจส่งผลต่อโภชนะและค่าบำรุงของกระป๋องผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย (Li, 2012) จากมุมมองทางการประมวลผล ไอ้ด่างที่ใช้อยู่ในปัจจุบันและวิธีปอกเปลือกไอน้ำและพลังงานเข้มข้นมาก และก่อให้เกิดปัญหาร้ายแรงเค็มและน้ำเสียการกำจัดปัญหา (Barringer, 2003, Masanet et al. 2007 แพน et al. 2009 ร็อค et al. 2011 และ Li et al. 2013) เบอร์ ทางเลือกยั่งยืนของปอกเปลือกมะเขือเทศโดยใช้ความร้อนการแผ่รังสีอินฟราเรดโดยไม่ต้องพึ่งน้ำ ไอน้ำ และสารเคมีได้รับการพัฒนา วิธีปอกเปลือกนี้มีชื่อเป็นอินฟราเรดแห้งปอก (Pan et al. 2009) ปอกเปลือกแห้งเทคโนโลยีอินฟราเรดได้รับการทดสอบแล้วทั้ง ที่ขนาดม้านั่งและนำร่องขนาดใช้มะเขือเทศจากฤดูกาลเก็บเกี่ยวหลาย ในปัจจุบัน การสาธิตภายเพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของวิธีการใหม่ด้วยไอ้ด่างธรรมดาและไอน้ำวิธีปอกเปลือกมีการดำเนินการที่มะเขือเทศต่าง ๆ ที่โรงงานในรัฐแคลิฟอร์เนีย เพื่อพัฒนาเทคโนโลยี และทำให้ชัดเจน ใช้ในเชิงพาณิชย์ elucidation ของกลไกพื้นฐานอินฟราเรด แห้งปอกเปลือกมะเขือเทศเป็นสิ่งสำคัญ แม้ว่ามีการระบุหลายแง่มุมเชิงทดลอง และการสร้างโมเดลในการตรวจสอบก่อนหน้านี้ของเรา (แพน et al. 2009, Li et al. 2011, Li, 2012 และวัง et al. 2013), การเปลี่ยนแปลงเหนี่ยวนำความร้อนของกายภาพ และชีวเคมีของมะเขือเทศปอกเปลือก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเปลือกหลวมและต่อมาดิ้นแตกปรากฏการณ์ ปรากฏแตกต่างจากวิธีการปอกเปียกแบบดั้งเดิม และมีไม่สามารถเข้าใจ การศึกษาพฤติกรรมของเปลือกหลวม และแตกร้าวควรให้ความเข้าใจในกลไกของแห้งปอกเปลือกมะเขือเทศที่ใช้อินฟราเรดศึกษาจำกัดได้ดำเนินการตรวจสอบกลไกการปอกเปลือก (Floros และ Chinnan, 1988) งานวิจัยก่อนหน้านี้ที่เข้มข้นในการทำนายของปอกเปลือกประสิทธิภาพหรือเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการปอกเปลือกต่าง ๆ สำหรับไอ้ด่างที่ใช้กันแพร่หลายและปอกไอน้ำ (Barreiro et al. 1995, Das และ Barringer, 2005, Milczarek และ McCarthy, 2011 การ์เซียและบาร์เร็ตต์ 2006a การ์เซียและบาร์เร็ตต์ 2006b แมตทิวส์และไบรอัน 1969, Schlimme et al. 1984, Toker และ Bayndrl, 2003 และษา-Ngasri, 2004) กลไกที่เป็นไปได้ของไอน้ำและไอ้ด่างปอกเปลือกพริกเม็ดพริกและมะเขือเทศถูกนำเสนอขึ้นในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงผิวจุลภาคภายใต้เงื่อนไขอื่นปอก (Floros และ Chinnan, 1988, Floros และ Chinnan, 1990 และ Floros et al. 1987) ไอน้ำกระบวนการปอกเปลือก สาเหตุหลักของการแยกผิวคือ การรวมกันของการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ และทางชีวเคมีเนื่องจากผลของไอน้ำอุณหภูมิสูง ในปอกไอ้ด่าง แพร่สารเคมีของไอ้ด่างที่ร้อนเข้าไปในเนื้อเยื่อกับการละลายของวัสดุผนังเซลล์เป็นสาเหตุหลักของผิวออก กล้องจุลทรรศน์ (LM) และการสแกนกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน (SEM) ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์เพื่อสังเกตการณ์เปลี่ยนแปลงจุลภาคผิวสัณฐานวิทยาและกายวิภาคศาสตร์ที่เกิดขึ้นในระหว่างไอ้ด่าง และไอน้ำปอกผักหลาย รวมทั้งมะเขือเทศ (Floros และ Chinnan, 1990 และ Mohr, 1990) สามารถใช้เทคนิคเหล่านี้ด้วยกล้องจุลทรรศน์เพื่อตรวจสอบว่า จุลภาคหลวมของอินฟราเรดอุ่นมะเขือเทศแตกต่างจากที่เกิดจากไอ้ด่างและไอน้ำ ทั้งสองข้างต้นกล่าวถึงกลไกการปอกเปลือกอาจไม่ตรงกับอินฟราเรดแห้งปอกเนื่องจากไม่อบไอน้ำ น้ำ หรือสารเคมีที่จะใช้ แทน radiative ผลกระทบความร้อนเกิดการเปลี่ยนแปลงที่พบในความแข็งแรงและคุณสมบัติทางชีวกลศาสตร์ของผิวของมะเขือเทศจะสันนิษฐานว่าสาเหตุหลักของอินฟราเรดเกิดเปลือกหลวม และแตกร้าวหลายเทคนิคได้รับการพยายามที่จะทดลองกำหนดผิวเมมเบรนและความแข็งแรงทางชีวกลศาสตร์ล้ม เหลว รวมทั้งแรงดึง เจาะ และระเบิดวิธีไดอะแฟรม (Calvin และ Oyen, 2007 ฮามาน และ Burgess, 1986 และไมล์ et al. 1969) วิธีการใช้เจาะเป็นวิธีการยอมรับอย่างกว้างขวางสำหรับการได้รับความเครียดผิวแข็งแรงและความล้มเหลว ในการทดสอบนี้ การบังคับใช้อย่างสม่ำเสมอบนผิวเมมเบรน โดยใช้โพรบรอบสิ้นสุดราบรื่นหรือความดันเหมือนกันโหลดเพื่อให้ผิว deforms ในการตอบสนองความตึงเครียด biaxial เมมเบรน เทคนิคนี้สามารถตรวจจับการเพิ่มความดันบนเยื่อผิวรอบผลไม้ (มาน และ Burgess, 1986 และเฮนรี่ และ อัลเลน 1974) ในแง่อดีตศึกษาเครื่องจักรกล การศึกษาประเมินความเครียดแตกของผิวของมะเขือเทศในช่วงอินฟราเรดปอกเปลือก โดยการกำหนดความสัมพันธ์แรง – กระจัดของเยื่อผิว เนื่องจากผิวมะเขือเทศมากบางกว่าเส้นผ่าศูนย์กลางผลไม้รวม ผิวมะเขือเทศถือเป็นกระสุนผนังบาง (Considine และ น้ำตาล 1981 และเฮนรี่ และ อัลเลน 1974) ความเครียดในเปลือกทรงกลมบางโดยมีแรงดันภายในการโหลดภายใต้อุณหภูมิคงสามารถจะประเมิน โดยใช้ทฤษฎีเยื่อเปลือกทรงกลม (Timoshenko et al. 1959, Upadhyaya et al. 1986 และ Upadhy

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

1. บทนำ
Peeling คือการดำเนินการของหน่วยความสำคัญอย่างยิ่งในการผลิตของผลไม้กระป๋องและผัก กระบวนการที่สามารถส่งผลกระทบต่อความอร่อยและคุณค่าทางโภชนาการค่าของผลิตภัณฑ์บรรจุกระป๋องสุดท้าย (Li, 2012) จากมุมมองของการประมวลผลที่ใช้ในปัจจุบันน้ำด่างและไอน้ำปอกเปลือกวิธีการกันน้ำและพลังงานอย่างเข้มข้นและก่อให้เกิดปัญหาความเค็มที่รุนแรงและปัญหาการกำจัดน้ำเสีย (ริงเกอร์, 2003 Masanet et al., 2007 แพน et al., 2009, ร็อค, et al . ปี 2011 และ Li et al., 2013) เพื่อรับมือกับความท้าทายเหล่านี้เป็นทางเลือกที่ยั่งยืนของการปอกเปลือกมะเขือเทศใช้ความร้อนรังสีอินฟราเรดโดยไม่ต้องอาศัยน้ำ, ไอน้ำ, และสารเคมีที่ได้รับการพัฒนา วิธีการปอกเปลือกนี้มีชื่อเป็นอินฟราเรดแห้งปอกเปลือก (แพน et al., 2009) อินฟราเรดเทคโนโลยีแห้งลอกได้รับการทดสอบประสบความสำเร็จทั้งในระดับม้านั่งและนักบินขนาดโดยใช้มะเขือเทศจากฤดูกาลเก็บเกี่ยวหลาย ปัจจุบันการสาธิตในสถานที่เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของวิธีการใหม่ที่มีการชุมนุมด่างและลอกวิธีการอบไอน้ำที่มีการดำเนินการที่โรงงานแปรรูปมะเขือเทศต่าง ๆ ในรัฐแคลิฟอร์เนีย เพื่อพัฒนาเทคโนโลยีและทำให้มันบังคับในเชิงพาณิชย์, การชี้แจงที่ชัดเจนของกลไกอินฟราเรดแห้งปอกเปลือกมะเขือเทศเป็นสิ่งสำคัญ แม้หลายการทดลองและการสร้างแบบจำลองด้านได้รับการแก้ไขในการสืบสวนก่อนหน้าของเรา (แพน et al., 2009 Li et al., 2011 Li, 2012 และวัง et al., 2013), เหนี่ยวนำความร้อนการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพและทางชีวเคมีของเปลือกมะเขือเทศ โดยเฉพาะในการคลายเปลือกและปรากฏการณ์แตกต่อมาปรากฏแตกต่างจากวิธีการเปียกลอกแบบดั้งเดิมและยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างเต็มที่ การศึกษาพฤติกรรมของเปลือกคลายและแตกควรให้ความเข้าใจในกลไกของแห้งปอกเปลือกมะเขือเทศโดยใช้อินฟราเรด. the
ศึกษา จำกัด ได้รับการดำเนินการกำหนดกลไกการปอกเปลือก (Floros และ Chinnan, 1988) วิจัยก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่จดจ่ออยู่กับการคาดการณ์ของการปอกเปลือกผลการดำเนินงานหรือการเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการลอกต่าง ๆ ส่วนใหญ่ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในน้ำด่างและไอน้ำปอกเปลือก (Barreiro et al., 1995 ดาสและริงเกอร์, 2005 Milczarek และแมคคาร์ปี 2011 การ์เซียและบาร์เร็ตต์, 2006a, การ์เซียและบาร์เร็ตต์ 2006b แมตทิวส์และไบรอัน, 1969 Schlimme et al., 1984 Toker และ Bayndrl, 2003 และวงศา-Ngasri, 2004) กลไกที่เป็นไปได้ของการอบไอน้ำและน้ำด่างปอกเปลือกของพริกไทยพริกเม็ดใหญ่และมะเขือเทศถูกเสนอขึ้นอยู่กับการตรวจสอบของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างจุลภาคผิวภายใต้เงื่อนไขการปอกเปลือกแตกต่างกัน (Floros และ Chinnan 1988 Floros และ Chinnan, 1990 และ Floros et al., 1987) ในขั้นตอนการปอกเปลือกอบไอน้ำเป็นสาเหตุหลักของการแยกผิวคือการรวมกันของการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีและทางกายภาพเนื่องจากผลกระทบของไอน้ำที่มีอุณหภูมิสูง ในน้ำด่างลอกการแพร่กระจายของสารเคมีของสารละลายด่างร้อนลงในเนื้อเยื่อที่มีการละลายที่ตามมาของวัสดุผนังเซลล์เป็นสาเหตุหลักของการปล่อยผิว แสงกล้องจุลทรรศน์ (LM) และกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน (SEM) ได้พิสูจน์ให้เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการสังเกตการเปลี่ยนแปลงจุลภาคในลักษณะทางสัณฐานวิทยาผิวและกายวิภาคเกิดขึ้นในระหว่างน้ำด่างและไอน้ำปอกเปลือกของผักหลายแห่งรวมถึงมะเขือเทศ (Floros และ Chinnan, 1990 และมอร์ 1990 ) เทคนิคกล้องจุลทรรศน์เหล่านี้สามารถนำมาใช้เพื่อตรวจสอบว่าจุลภาคหลวมของมะเขือเทศอุ่นอินฟราเรดจะแตกต่างจากที่เป็นผลมาจากน้ำด่างและไอน้ำการรักษา ทั้งสองกลไกดังกล่าวข้างต้นอาจไม่ปอกเปลือกโดยตรงนำไปใช้กับอินฟราเรดแห้งลอกเพราะไม่อบไอน้ำหรือสารเคมีที่ถูกนำมาใช้ แต่ผลกระทบความร้อนแผ่รังสีทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในความแข็งแรงและคุณสมบัติทางชีวกลศาสตร์ของผิวมะเขือเทศคงจะเป็นสาเหตุหลักสำหรับอินฟราเรดคลายเปลือกเหนี่ยวนำและแตก.
เทคนิคหลายคนได้รับการพยายามที่จะทดลองตรวจสอบความแข็งแรงของผิวและเมมเบรนความล้มเหลวทางชีวกลศาสตร์รวมทั้งแรงดึงเจาะ และวิธีการระเบิดไดอะแฟรม (คาลวินและ Oyen 2007 ฮามานและประชากรปี 1986 และไมล์ et al., 1969) วิธีการเจาะที่ใช้เป็นวิธีการที่ได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลายสำหรับการได้รับความแข็งแรงของผิวและความเครียดความล้มเหลว ในการทดสอบนี้เป็นกำลังถูกนำไปใช้อย่างสม่ำเสมอบนเยื่อหุ้มเซลล์ผิวโดยใช้รอบสิ้นสุดการสอบสวนเรียบหรือโหลดความดันสม่ำเสมอเพื่อให้ผิวรูปทรงในการตอบสนองความตึงเครียดแกนเมมเบรน เทคนิคนี้ช่วยให้การตรวจสอบของการเพิ่มขึ้นของความดันในเยื่อผิวรอบผลไม้ (ฮาและประชากรปี 1986 และเฮนรี่และอัลเลน, 1974) ในแง่ของการศึกษากลอดีตศึกษาปัจจุบันประมาณความเครียดแตกของผิวมะเขือเทศปอกเปลือกในช่วงอินฟราเรดโดยการกำหนดความสัมพันธ์ของเยื่อหุ้มเซลล์ผิวแรงกระจัด เพราะผิวมะเขือเทศมีมากบางกว่าเส้นผ่าศูนย์กลางผลไม้โดยรวม, ผิวมะเขือเทศถือเป็นเปลือกบางผนัง (Considine และสีน้ำตาลปี 1981 และเฮนรี่และอัลเลน, 1974) ความเครียดบนเปลือกทรงกลมบางโดยการโหลดความดันภายในภายใต้อุณหภูมิคงที่สามารถประมาณโดยใช้ทฤษฎีเมมเบรนสำหรับเปลือกหอยทรงกลม (ทิโม et al., 1959 Upadhyaya et al., 1986 และ Upadhy

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.