The resultsshowed that residual hou

The resultsshowed that residual household waste mainly contained food waste (42 ± 5%, mass per wet basis) and miscellaneous combustible (18 ± 3%, mass per wet basis).

The residual household waste generation rate in the study areas was 3–4 kg per person per week. Statistical analyses revealed that the waste composition was independent of variations in the waste generation rate.

Both, waste composition and waste generation rates were statistically similar for each of the three municipalities. While the waste generation rates were similar for each of the two housing types (single-family and multi-family house areas), the individual percentage composition of food waste, paper, and glass was significantly different between the housing types.

This indicates that housing type is a critical stratification parameter.
Separating food leftovers from food packaging during manual sorting of the sampled waste did not have significant influence on the proportions of food waste and packaging materials, indicating that this step may not be required.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Resultsshowed ที่ว่า ขยะเหลือใช้ในครัวเรือนส่วนใหญ่ประกอบด้วยอาหารขยะ (42 ± 5% พื้นฐานโดยรวมต่อเปียก) และติดไฟเบ็ดเตล็ด (18 ± 3% พื้นฐานโดยรวมต่อเปียก) อัตราการสร้างขยะเหลือใช้ในครัวเรือนในพื้นที่ศึกษาได้ 3-4 กิโลกรัมต่อคนต่อสัปดาห์ สถิติวิเคราะห์เปิดเผยว่า ส่วนประกอบเสียขึ้นอยู่กับความแตกต่างในอัตราการสร้างขยะ ทั้ง เสียองค์ประกอบ และเสียราคาถูกคล้ายทางสถิติสำหรับแต่ละอำเภอสามรุ่น ขณะที่ราคาสร้างขยะเหมือนกันสำหรับแต่ละชนิดอยู่อาศัยสอง (single-family และครอบครัวหลายบ้านพื้นที่), เปอร์เซ็นต์แต่ละองค์ประกอบของอาหาร ขยะ กระดาษ และแก้วแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างชนิดของอยู่อาศัย นี้บ่งชี้ว่า ชนิดอยู่อาศัย พารามิเตอร์สาระสำคัญ แยกอาหารเหลือจากบรรจุภัณฑ์อาหารในระหว่างการเรียงลำดับของเสียตัวอย่างด้วยตนเองไม่ได้มีอิทธิพลสำคัญในสัดส่วนของเสียอาหารและบรรจุภัณฑ์ บ่งชี้ว่า ขั้นตอนนี้อาจไม่จำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

resultsshowed ว่าขยะในครัวเรือนที่เหลือส่วนใหญ่ที่มีเศษอาหาร (42 ± 5% ต่อมวลพื้นฐานเปียก) และอื่น ๆ ที่ติดไฟ (18 ± 3% ต่อมวลพื้นฐานเปียก). อัตราการเกิดขยะในครัวเรือนที่เหลือในพื้นที่ศึกษาคือ 3-4 กิโลกรัมต่อคนต่อสัปดาห์ การวิเคราะห์ทางสถิติแสดงให้เห็นว่าองค์ประกอบของเสียที่เป็นอิสระจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราการเกิดของเสีย. ทั้งสององค์ประกอบของเสียและอัตราการเกิดของเสียทางสถิติที่คล้ายกันสำหรับแต่ละแห่งที่สามในเขตเทศบาล ในขณะที่อัตราการเกิดของเสียมีความคล้ายคลึงกันสำหรับแต่ละสองประเภทที่อยู่อาศัย (ครอบครัวเดี่ยวและพื้นที่บ้านหลายครอบครัว) องค์ประกอบร้อยละบุคคลของเศษอาหารกระดาษและกระจกที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างประเภทที่อยู่อาศัย. นี้แสดงให้เห็นว่าที่อยู่อาศัย ประเภทเป็นพารามิเตอร์ที่สำคัญการแบ่งชั้น. แยกเหลืออาหารจากบรรจุภัณฑ์อาหารในระหว่างการคัดแยกของเสียคู่มือชิมไม่ได้มีอิทธิพลสำคัญในสัดส่วนของเศษอาหารและวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ระบุว่าขั้นตอนนี้อาจไม่จำเป็นต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่าขยะในครัวเรือนส่วนใหญ่มีเศษอาหารตกค้าง ( มวล 42 ± 5 % ต่อน้ำหนักเปียก ) และอื่น ๆที่ติดไฟ ( มวล 18 ± 3 % ต่อน้ำหนักเปียก )

อัตราการเกิดของเสียตกค้างในครัวเรือนในพื้นที่ศึกษา 3 – 4 กิโลกรัมต่อคนต่อสัปดาห์ การวิเคราะห์ทางสถิติ พบว่า องค์ประกอบที่เป็นอิสระของการเปลี่ยนแปลงขยะในขยะรุ่นอัตรา

ทั้งสององค์ประกอบของของเสียและของเสียราคารุ่นที่คล้ายกันแตกต่างกันสำหรับแต่ละสามเทศบาล ในขณะที่รุ่นอัตราของเสียเหมือนกันสำหรับแต่ละของทั้งสองที่อยู่อาศัยประเภทครอบครัว ( เดียวและหลายครอบครัวบ้านพื้นที่ ) , บุคคลร้อยละองค์ประกอบของของเสีย อาหาร กระดาษ และกระจก มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างประเภทของที่อยู่อาศัย

นี้บ่งชี้ว่า ประเภทที่อยู่อาศัยเป็นพารามิเตอร์ของการวิจารณ์
แยกเศษอาหารจากบรรจุภัณฑ์อาหารคู่มือการคัดแยกขยะในตัวอย่างไม่มีผลต่อสัดส่วนของขยะอาหารและวัสดุบรรจุภัณฑ์ ระบุว่า ขั้นตอนนี้อาจจะไม่ถูกต้อง