Svante Arrhenius Arrhenius did very

Svante Arrhenius

Arrhenius did very little research in the fields of climatology and geophysics, and considered any work in these fields a hobby. His basic approach was to apply knowledge of basic scientific principles to make sense of existing observations, while hypothesizing a theory on the cause of the “Ice Age.” Later on, his geophysical work would serve as a catalyst for the work of others.
In 1895, Arrhenius presented a paper to the Stockholm Physical Society titled, “On the Influence of Carbonic Acid in the Air upon the Temperature of the Ground.” This article described an energy budget model that considered the radiative effects of carbon dioxide (carbonic acid) and water vapor on the surface temperature of the Earth, and variations in atmospheric carbon dioxide concentrations. In order to proceed with his experiments, Arrhenius relied heavily on the experiments and observations of other scientists, including Josef Stefan, Arvid Gustaf Högbom, Samuel Langley, Leon Teisserenc de Bort, Knut Angstrom, Alexander Buchan, Luigi De Marchi, Joseph Fourier, C.S.M. Pouillet, and John Tyndall.
Arrhenius argued that variations in trace constituents—namely carbon dioxide—of the atmosphere could greatly influence the heat budget of the Earth. Using the best data available to him (and making many assumptions and estimates that were necessary), he performed a series of calculations on the temperature effects of increasing and decreasing amounts of carbon dioxide in the Earth's atmosphere. His calculations showed that the “temperature of the Arctic regions would rise about 8 degrees or 9 degrees Celsius, if the carbonic acid increased 2.5 to 3 times its present value. In order to get the temperature of the ice age between the 40th and 50th parallels, the carbonic acid in the air should sink to 0.62 to 0.55 of present value (lowering the temperature 4 degrees to 5 degrees Celsius).”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของ Svante Arrhenius Arrhenius ทำวิจัยน้อยมากในสาขาธรณีฟิสิกส์และ climatology และถือว่า การทำงานในฟิลด์เหล่านี้เป็นงานอดิเรก วิธีพื้นฐานคือการ ใช้ความรู้พื้นฐานทางวิทยาศาสตร์หลักการสังเกตการณ์ที่มีอยู่ ขณะ hypothesizing ทฤษฎีเกี่ยวกับสาเหตุของ "ยุคน้ำแข็ง" ในภายหลัง งานธรณีเขาจะทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการทำงานของผู้อื่นในปีค.ศ. 1895, Arrhenius เสนอกระดาษสังคมกายภาพสตอกโฮล์มชื่อว่า "ในอิทธิพลของกรดคาร์บอในอากาศตามอุณหภูมิของพื้นดิน" บทความนี้อธิบายแบบจำลองงบประมาณพลังงานที่พิจารณาผลกระทบกและมนทิลของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (กรดคาร์บอ) และไอน้ำในอุณหภูมิพื้นผิวของโลก และรูปแบบในบรรยากาศคาร์บอนไดออกไซด์ความเข้มข้น เพื่อดำเนินการทดลองของเขา Arrhenius อาศัยอย่างมากในการทดลองและการสังเกตของนักวิทยาศาสตร์อื่น ๆ รวมเซฟ Stefan, Arvid ยิ่ง Högbom, de Teisserenc Samuel Langley ลีออน Bort, Knut อังสตรอม Alexander Buchan, Luigi เด Marchi โจเซฟฟูริเยร์ C.S.M. Pouillet และ John TyndallArrhenius โต้เถียงว่า ในติดตามองค์ประกอบซึ่งได้แก่คาร์บอนไดออกไซด์ — ของบรรยากาศสามารถมากมีผลต่องบประมาณความร้อนของโลกได้ ใช้ข้อมูลดีมีให้เขา (และสมมติฐานและประเมินที่มีความจำเป็นมาก), เขาดำเนินการชุดของการคำนวณเกี่ยวกับผลกระทบของอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น และลดปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศของโลก การคำนวณของเขาแสดงให้เห็นว่าการ "อุณหภูมิของขั้วโลกเหนือจะเพิ่มขึ้นประมาณ 8 องศาหรือ 9 องศาเซลเซียส ถ้ากรดคาร์บอเพิ่มขึ้น 2.5 เป็น 3 เท่าของมูลค่าปัจจุบัน เพื่อให้อุณหภูมิของยุคน้ำแข็งระหว่างแนว 40 และ 50 กรดคาร์บอในอากาศควรจมถึง 0.62 ไป 0.55 ของมูลค่าปัจจุบัน (ลดอุณหภูมิ 4 องศา 5 องศาเซลเซียส) "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Svante Arrhenius Arrhenius ทำวิจัยน้อยมากในด้านของการอุตุนิยมวิทยาและธรณีฟิสิกส์และถือว่าเป็นงานใด ๆ ในสาขาเหล่านี้เป็นงานอดิเรก วิธีการขั้นพื้นฐานของเขาคือการประยุกต์ใช้ความรู้ของหลักการทางวิทยาศาสตร์ขั้นพื้นฐานเพื่อให้ความรู้สึกของการสังเกตที่มีอยู่ในขณะที่สมมติฐานทฤษฎีกับสาเหตุของ "ยุคน้ำแข็ง." ต่อมาเมื่อการทำงานทางธรณีฟิสิกส์ของเขาจะทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการทำงานของคนอื่น ๆ . ใน 1895 Arrhenius นำเสนอกระดาษสตอกโฮล์มกายภาพสังคมเรื่อง "เกี่ยวกับอิทธิพลของคาร์บอกรดในอากาศเมื่ออุณหภูมิของพื้นดินที่." บทความนี้อธิบายรูปแบบงบประมาณพลังงานที่ถือว่าเป็นผลกระทบการแผ่รังสีของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (กรดคาร์บอ) และไอน้ำกับอุณหภูมิพื้นผิวของโลกและการเปลี่ยนแปลงในความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศ เพื่อที่จะดำเนินการกับการทดลองของเขา Arrhenius อาศัยการทดลองและข้อสังเกตของนักวิทยาศาสตร์อื่น ๆ รวมทั้งโจเซฟสเตฟาน, Arvid Gustaf Högbomซามูเอลแลงลีย์, ลีออน Teisserenc เด Bort, Knut อังสตรอม, อเล็กซานเดชัน Luigi De Marchi โจเซฟฟูริเยร์ CSM Pouillet และจอห์นดอลล์. Arrhenius ถกเถียงกันอยู่ว่าการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบ-คือร่องรอยคาร์บอนไดออกไซด์ของบรรยากาศอาจมีผลต่องบประมาณมากความร้อนของโลก โดยใช้ข้อมูลที่ดีที่สุดที่มีอยู่กับเขา (และการตั้งข้อสมมติฐานหลายและประมาณการว่ามีความจำเป็น) เขาดำเนินการชุดของการคำนวณเกี่ยวกับผลกระทบของอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นและลดปริมาณของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศของโลก การคำนวณของเขาแสดงให้เห็นว่า "อุณหภูมิของภูมิภาคอาร์กติกจะเพิ่มขึ้นประมาณ 8 องศาหรือ 9 องศาเซลเซียสถ้ากรดคาร์บอเพิ่มขึ้น 2.5-3 เท่าของมูลค่าปัจจุบัน เพื่อให้ได้อุณหภูมิของยุคน้ำแข็งระหว่างแนว 40 และ 50 ของกรดคาร์บอในอากาศควรจะจมลงสู่ 0.62-0.55 มูลค่าปัจจุบัน (ลดอุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียส 5 องศา). "