In the last decade, there has been

In the last decade, there has been increasing use of the term “global public policy.” Books have emerged under this title (Reinicke, 1998) or related titles like Global Social Policy (Deacon, 2007). University courses in development studies or political science have been launched with this label. Yet, the term remains underspecified. It is used without definition by many scholars (inter alia, Grugel & Peruzzotti, 2007; Held & Koenig Archibugi, 2004; True, 2003). Generally, “global public policy” has little resonance among policy elites and the general public.

Instead, other terms and concepts are better established in the lexicon. One of the most current terms is “global governance.” An alternative term is “governing without government.” At other times, “global policy” is equated with the financing and delivery of global public goods (Kaul et al., 2003). Another synonym is the idea of “global public–private partnerships” or the “global programs” sponsored by the World Bank (2004). “Transnational constitutionalism” is a phrase rarely encountered; indeed, these constitutional processes have emerged only in the European Union (Arthurs, 2001, p. 107).

In classical political science, public policy occurs inside nation-states. In the field of international relations, a “realist” perspective would also hold that states are the dominant actor in the international system and that international policies are made between states. With its strong tendency to “methodological nationalism” (Wimmer & Schiller, 2002), traditional comparative public policy has compounded this standpoint. Scholars in the field usually compare policy development within and between states where states remain the key policymaking unit. That is, “. . . public administration has been a prisoner of the word ‘state’ . . . (it) has assumed that the nation-state is the natural context within which the practice of public administration has to be studied” (Baltodano, 1997, p. 618).

Moving beyond minimalist interpretations (of a realist-rationalist variety) that limits analysis to the capacity of public sector hierarchies to globalize national policies does not necessarily entail jumping to maximal positions (of an idealist-cosmopolitan character) that speak of deliberative world government. A complex range of state capacities, public action and democratic deliberation fall in between these two extremes. Scholars and practitioners alike are arguing that new forms of authority are emerging through global and regional policy processes that coexist alongside nation-state processes. Governance can be informal and emerge from strategic interactions and partnerships of national and international bureaucracies with nonstate actors in the marketplace and civil society (Reinicke & Deng, 2000).

However, economic globalization and regional integration are proceeding at a much faster pace than processes of global government. One outcome of this disjuncture is that the power of the nation-states has been reduced or reconfigured without a corresponding development of international institutional cooperation. This is one of the major causes of a deficiency of public goods at global levels. For example, the regulation of financial flows, environmental protection or intellectual property safeguards are inadequately provided. UN agencies such as UNDP (Kaul, 2003) and UNIDO have become institutions central in researching and articulating dimensions of “publicness” in the global sphere and how international organizations and nonstate actors create global public goods or seek to regulate the adverse effects of global public bads.

Policy practice is moving faster than its paradigmatic parallels. The Westphalian conceptual cage of a nation-state system has incapacitated critical thinking (Albert & Kopp-Malek, 2002). Multilevel polycentric forms of public policy in which a plethora of institutions and networks negotiate within and between international agreements and private regimes have emerged as pragmatic responses in the absence of formal global governance. If “public policy” is “whatever governments choose to do or not to do” (Dye, 1984, p. 2), then some governments are choosing to devolve aspects of public policy. This is a double devolution; first, beyond the nation-state to global and regional domains; and second, a delegation of authority to private networks and nonstate actors.

An indicator of “global public policy” is the extent to which is becoming a field of teaching. Graduate programs in “global public policy” are rare, but they provide insight into attempts to conceptualize, and operationalize for educational purposes, this field. The first of its kind in Germany, the mission of the graduate degree program in Global Public Policy at Potsdam University is a good example. It is

meeting the challenges posed by the internationalization of policies and economies, and the changing demands of citizens, requires political and economic leaders to rethink their roles

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทศวรรษที่ผ่านมา มีการใช้เพิ่มขึ้นของคำว่า "สากลนโยบายสาธารณะ" หนังสือจะโผล่ออกมาภายใต้ชื่อนี้ (Reinicke, 1998) ที่เกี่ยวข้องกับชื่อเรื่องเช่นนโยบายสังคมโลก (มัคนายก 2007) ได้เปิดหลักสูตรของมหาวิทยาลัยในสาขาพัฒนาศึกษาหรือครุศาสตร์ได้ป้ายนี้ ยัง ระยะเวลายังคงบรรทัดฐาน ใช้ โดยไม่มีกำหนด โดยนักวิชาการหลายคน (อินเตอร์อาลี Grugel & Peruzzotti, 2007 ถือและ Koenig Archibugi, 2004 จริง 2003) ทั่วไป "นโยบายสาธารณะสากล" มีเสียงน้อยร่ำรวยนโยบายและประชาชนทั่วไปแทน เงื่อนไขและแนวคิดอื่น ๆ จะดีกว่าสร้างในพจนานุกรมการ เงื่อนไขล่าสุดเป็น "สากลโลก" คำอื่นเป็น "ควบคุม โดยรัฐบาล" ในเวลาอื่น ๆ "นโยบายสากล" คือเพื่อจัดหาเงินและส่งมอบสินค้าสาธารณะสากล (Kaul et al. 2003) เหมือนที่อื่นเป็นความคิดของ "พันธมิตรประชาชนเอกชนสากล" หรือ "โปรแกรมสากล" สนับสนุน โดยธนาคารโลก (2004) "รัฐธรรมนูญนิยมข้ามชาติ" เป็นวลีที่ไม่ค่อยพบ จริง กระบวนการรัฐธรรมนูญเหล่านี้จะโผล่ออกมาเฉพาะในสหภาพยุโรป (Arthurs, 2001, p. 107)ในคลาสสิกรัฐศาสตร์ นโยบายสาธารณะเกิดขึ้นภายใน nation-states ในด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ การมอง "realist" จะยังถือว่า อเมริกาเป็นนักแสดงหลักในระบบนานาชาติ และว่า จะทำนโยบายระหว่างประเทศระหว่างรัฐ มีแนวโน้มแข็งแกร่ง "วิธีชาตินิยม" (Wimmer & ชิลเลอร์ 2002), นโยบายสาธารณะเปรียบเทียบแบบดั้งเดิมได้เพิ่มมุมมองนี้ นักวิชาการในฟิลด์มักจะเปรียบเทียบนโยบายการพัฒนาภายใน และ ระหว่างอเมริกาซึ่งอเมริกายังคงอยู่ หน่วย policymaking คีย์ นั่นคือ, ". ... รัฐประศาสนศาสตร์ได้ถูกนักโทษของคำว่า 'สถานะ'... (มัน) ได้สันนิษฐานว่า nation-state ที่เป็นบริบทธรรมชาติซึ่งการปฏิบัติของรัฐที่มีการศึกษา" (Baltodano, 1997, p. 618)ย้ายเกินตีความเรียบง่าย (ของ realist rationalist) ที่จำกัดการวิเคราะห์กำลังการผลิตของภาครัฐลำดับชั้นการ globalize นโยบายแห่งชาติ ไม่จำเป็นต้องนำมาซึ่งการกระโดดไปยังตำแหน่งสูงสุด (ของอักขระคอส idealist) ที่พูดถึงรัฐบาลโลกสำนัก สถานะความจุ การดำเนินการสาธารณะ และ deliberation ประชาธิปไตยหลากหลายซับซ้อนตกอยู่ระหว่างทั้งสองนี้สุดขั้ว นักวิชาการและผู้ปฏิบัติงานที่เหมือนกำลังโต้เถียงกันว่า จะเกิดรูปแบบใหม่ของหน่วยงานผ่านกระบวนการนโยบายส่วนกลาง และภูมิภาคที่อยู่ร่วมเคียงข้าง nation-state กระบวนการ กำกับดูแลสามารถเป็น และเกิดจากการโต้ตอบเชิงกลยุทธ์และความร่วมมือของ bureaucracies และนานาชาติพร้อมนักแสดง nonstate ในตลาดและภาคประชาสังคม (Reinicke & เต็ง 2000)อย่างไรก็ตาม โลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจและภูมิภาครวมจะดำเนินการได้เร็วมากเร็วกว่ากระบวนการของรัฐบาลโลก ผลหนึ่งของ disjuncture นี้เป็นที่ของ nation-states ที่ถูกลดลง หรือกำหนดค่าใหม่ โดยไม่มีการพัฒนาที่สอดคล้องกันของความร่วมมือสถาบันนานาชาติ นี้เป็นสาเหตุหลักของการขาดสินค้าสาธารณะระดับโลกอย่างใดอย่างหนึ่ง ตัวอย่างเช่น การควบคุมกระแสเงิน รักษาสิ่งแวดล้อมหรือทรัพย์สินทางปัญญาการป้องกันคสไว้ หน่วยงาน UN เช่น UNDP (Kaul, 2003) และ UNIDO ได้กลายเป็น สถาบันกลางในการวิจัย และการเชื่อมต่อมิติของ "publicness" ในทรงกลมโลก และนานาชาติว่าองค์กรและนักแสดง nonstate สร้างสินค้าสาธารณะส่วนกลาง หรือเพื่อควบคุมผลกระทบของโลกสาธารณะ badsปฏิบัตินโยบายกำลังเคลื่อนที่เร็วกว่าของแนว paradigmatic กรงแนวคิดเวสต์ฟาเลียใต้ระบบ nation-state มีบุคคลเหล่านั้นออกวิพากษ์ (อัลเบิร์ตและ Kopp Malek, 2002) รูปแบบ polycentric หลายระดับของนโยบายสาธารณะในการเจรจาของสถาบันและเครือข่ายภายใน และ ระหว่างข้อตกลงระหว่างประเทศและระบอบการปกครองส่วนได้กลายเป็นในการตอบสนองในการกำกับดูแลส่วนกลาง ถ้าเป็น "นโยบายสาธารณะ" "ว่ารัฐบาลเลือกทำ หรือไม่ทำ" (ย้อม 1984, p. 2), แล้วเลือกรัฐบาลบางเพื่อตกด้านนโยบายสาธารณะ เป็น devolution คู่ ครั้งแรก เกิน nation-state โดเมนของโลก และภูมิภาค และ สอง การมอบหมายของหน่วยงานเครือข่ายส่วนตัวและนักแสดง nonstateตัวบ่งชี้ของ "นโยบายสาธารณะสากล" คือ ขอบเขตซึ่งเป็นเขตข้อมูลของการเรียนการสอน มีการศึกษาใน "นโยบายสาธารณะสากล" แต่พวกเขาให้เข้าใจในความพยายามที่จะทำ และ operationalize เพื่อการศึกษา ฟิลด์นี้ ครั้งแรกในประเทศเยอรมนี ภารกิจของบัณฑิตศึกษาในโลกนโยบายสาธารณะที่ Potsdam มหาวิทยาลัยเป็นตัวอย่างที่ดี มันเป็นเผชิญความท้าทายที่ถูกวาง โดยนโยบาย และเศรษฐกิจ และการเปลี่ยนแปลงความต้องการของประชาชน ต้องการผู้นำทางการเมือง และเศรษฐกิจคิดบทบาทของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทศวรรษที่ผ่านมาได้มีการเพิ่มการใช้คำว่า "นโยบายสาธารณะทั่วโลก." หนังสือจะโผล่ออกมาภายใต้ชื่อนี้ (REINICKE, 1998) หรือที่เกี่ยวข้องกับชื่อเช่นนโยบายสังคมทั่วโลก (ปลอม 2007) หลักสูตรมหาวิทยาลัยในการศึกษาการพัฒนาหรือวิทยาศาสตร์ทางการเมืองได้รับการเปิดตัวกับป้ายกำกับนี้ แต่ระยะที่ยังคง underspecified มันถูกใช้โดยไม่ต้องนิยามโดยนักวิชาการหลายคน (อนึ่ง, Grugel & Peruzzotti 2007; & นิกจัดขึ้น Archibugi 2004; ทรู, 2003) โดยทั่วไป "นโยบายสาธารณะระดับโลก" ได้เสียงสะท้อนเล็ก ๆ น้อย ๆ ในหมู่ชนชั้นนโยบายและประชาชนทั่วไป. แต่เงื่อนไขอื่น ๆ และแนวคิดที่จะจัดตั้งขึ้นดีขึ้นในพจนานุกรม หนึ่งในแง่ที่เป็นปัจจุบันที่สุดคือ "การกำกับดูแลระดับโลก." เป็นระยะทางเลือกคือ "การปกครองโดยไม่ต้องรัฐบาล." ในเวลาอื่น ๆ นโยบาย "ทั่วโลก" ถูกบรรจุด้วยการจัดหาเงินทุนและการส่งมอบสินค้าสาธารณะทั่วโลก (Kaul et al., 2003) คำพ้องความหมายก็คือความคิดของ "ความร่วมมือระดับโลกภาครัฐและเอกชน" หรือ "โปรแกรมระดับโลก" ได้รับการสนับสนุนโดยธนาคารโลก (2004) "รัฐธรรมนูญข้ามชาติ" เป็นวลีที่ไม่ค่อยพบ; แน่นอนกระบวนการตามรัฐธรรมนูญเหล่านี้ได้เกิดเฉพาะในสหภาพยุโรป (อาร์เธอร์ 2001, น. 107). รัฐศาสตร์คลาสสิก, นโยบายสาธารณะเกิดขึ้นภายในรัฐชาติ ในด้านของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเป็น "ความจริง" มุมมองก็จะถือได้ว่ารัฐเป็นนักแสดงที่โดดเด่นในระบบระหว่างประเทศและนโยบายต่างประเทศที่ทำระหว่างรัฐ มีแนวโน้มที่แข็งแกร่งในการ "ชาตินิยมระเบียบวิธี" (Wimmer & ชิลเลอร์, 2002) นโยบายสาธารณะแบบดั้งเดิมเปรียบเทียบได้ประกอบกับมุมมองนี้ นักวิชาการในสาขาที่มักจะเปรียบเทียบนโยบายการพัฒนาภายในและระหว่างรัฐที่รัฐยังคงเป็นหน่วยนโยบายที่สำคัญ นั่นคือ, ". . . การบริหารภาครัฐได้รับเป็นนักโทษของคำว่า 'รัฐ' . . (มัน) ได้สันนิษฐานว่ารัฐชาติเป็นบริบทธรรมชาติภายในซึ่งการปฏิบัติของการบริหารจัดการภาครัฐจะต้องมีการศึกษา "(Baltodano 1997, น. 618). ย้ายที่อยู่นอกเหนือการตีความที่เรียบง่าย (ของความหลากหลายจริง-เหตุ) ว่าข้อ จำกัด การวิเคราะห์เพื่อความจุของลำดับชั้นของภาคประชาชนที่จะโลกาภิวัฒน์นโยบายระดับชาติไม่จำเป็นต้องนำมาซึ่งการกระโดดไปยังตำแหน่งสูงสุด (ของตัวละครที่มีอุดมการณ์-สากล) ที่พูดถึงการอภิปรายรัฐบาลโลก ช่วงที่ซับซ้อนของความจุของรัฐดำเนินการภาครัฐและประชาธิปไตยตรึกตรองตกอยู่ในระหว่างทั้งสองขั้ว นักวิชาการและผู้ปฏิบัติงานที่เหมือนจะเถียงว่ารูปแบบใหม่ของผู้มีอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่ผ่านกระบวนการนโยบายระดับโลกและภูมิภาคที่อยู่ร่วมกันควบคู่ไปกับกระบวนการรัฐชาติ ธรรมาภิสามารถทางการและโผล่ออกมาจากการมีปฏิสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์และการเป็นหุ้นส่วนของการปกครองประเทศและต่างประเทศกับนักแสดง nonstate ในตลาดและภาคประชาสังคม (REINICKE และเติ้ง, 2000). อย่างไรก็ตามโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจและบูรณาการในระดับภูมิภาคจะดำเนินการที่ก้าวเร็วกว่ากระบวนการของการ รัฐบาลทั่วโลก หนึ่งผลของการ disjuncture นี้ก็คือว่าอำนาจของรัฐชาติที่ได้รับการลดลงหรือรองรับโดยไม่ต้องมีการพัฒนาที่สอดคล้องกันของความร่วมมือระหว่างประเทศสถาบัน นี้เป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญของการขาดของสินค้าสาธารณะในระดับโลก ยกตัวอย่างเช่นกฎระเบียบของกระแสการเงิน, การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมหรือการป้องกันทรัพย์สินทางปัญญาที่มีให้ไม่เพียงพอ หน่วยงานของสหประชาชาติเช่นโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (Kaul, 2003) และ UNIDO ได้กลายเป็นสถาบันกลางในการวิจัยและการสื่อสารมิติของ "publicness" ในวงทั่วโลกและวิธีที่องค์กรและนักแสดง nonstate นานาชาติสร้างสินค้าสาธารณะทั่วโลกหรือพยายามที่จะควบคุมผลกระทบของประชาชนทั่วโลก อาบน้ำ. การปฏิบัตินโยบายที่มีการเคลื่อนไหวเร็วกว่าแนวตัวอย่างของ กรงแนวคิด Westphalian ของระบบรัฐชาติได้ไร้ความสามารถคิดอย่างมีวิจารณญาณ (อัลเบิร์ & Kopp-Malek, 2002) รูปแบบ polycentric หลายนโยบายสาธารณะที่มากมายเหลือเฟือของสถาบันการศึกษาและเครือข่ายการเจรจาต่อรองภายในและระหว่างข้อตกลงระหว่างประเทศและระบอบส่วนตัวได้กลายเป็นคำตอบในทางปฏิบัติในกรณีที่ไม่มีการกำกับดูแลระดับโลกอย่างเป็นทางการ หาก "นโยบายสาธารณะ" เป็น "รัฐบาลสิ่งที่เลือกที่จะทำหรือไม่ทำ" (ย้อม 1984, น. 2) แล้วบางรัฐบาลเลือกที่จะตกมาอยู่ด้านนโยบายสาธารณะ นี่คือความรับผิดชอบคู่ ครั้งแรกเกินกว่ารัฐชาติกับโดเมนระดับโลกและระดับภูมิภาค และครั้งที่สองเป็นตัวแทนของผู้มีอำนาจกับเครือข่ายส่วนตัวและนักแสดง nonstate. ตัวบ่งชี้ของ "นโยบายสาธารณะระดับโลก" เป็นขอบเขตที่จะกลายเป็นด้านการเรียนการสอน หลักสูตรบัณฑิตศึกษาใน "นโยบายสาธารณะระดับโลก" เป็นของหายาก แต่พวกเขาให้ข้อมูลเชิงลึกในความพยายามที่จะสร้างกรอบความคิดและการดำเนินการเพื่อการศึกษาข้อมูลนี้ ครั้งแรกของชนิดในเยอรมนีภารกิจของหลักสูตรปริญญาบัณฑิตศึกษาในนโยบายสาธารณะทั่วโลกที่มหาวิทยาลัยพอทสดัเป็นตัวอย่างที่ดี มันเป็นที่การประชุมความท้าทายที่เกิดจากสากลของนโยบายและเศรษฐกิจและความต้องการที่เปลี่ยนแปลงของประชาชนที่ต้องใช้ผู้นำทางการเมืองและเศรษฐกิจที่จะคิดใหม่บทบาทของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา มีการใช้ที่เพิ่มขึ้นของระยะเวลาที่โลก " นโยบายสาธารณะ " หนังสือที่ได้เกิดภายใต้ชื่อนี้ ( ไรเนิก , 1998 ) หรือชื่อที่เกี่ยวข้อง เช่น นโยบายสังคมโลก ( ดีคอน 2007 ) หลักสูตรการศึกษาในมหาวิทยาลัยที่พัฒนา หรือ รัฐศาสตร์ ได้เปิดตัวกับป้ายนี้ แต่ระยะเวลาที่ยังคง underspecified . มันถูกใช้โดยนิยามโดยนักวิชาการหลาย ( inter alia grugel & peruzzotti , 2007 ; & Koenig จัดขึ้น archibugi , 2004 ; จริง , 2003 ) โดยทั่วไปนโยบายสาธารณะทั่วโลกมีการสะท้อนน้อยในหมู่ชนชั้นสูงนโยบายและประชาชนทั่วไปแทน เงื่อนไขอื่น ๆและแนวคิดที่ดีขึ้นในพจนานุกรม . หนึ่งในเงื่อนไขมากที่สุดในปัจจุบันคือ " สาธารณสุข " ศัพท์ทางเลือก " ปกครองโดยไม่รัฐบาล " บางครั้ง " นโยบาย " ซึ่งเป็น equated กับเงินและจัดส่งสินค้าสาธารณะทั่วโลก ( คอล et al . , 2003 ) คำที่เกี่ยวข้องอีกคือ " ความคิดของประชาชนทั่วโลก–เอกชนสัมพันธ์ " หรือ " โลกโปรแกรม " ได้รับการสนับสนุนจากธนาคารโลก ( 2004 ) " รัฐธรรมนูญ " ข้ามชาติเป็นวลีที่พบไม่บ่อย แน่นอน กระบวนการตามรัฐธรรมนูญนี้ได้เกิดขึ้นเฉพาะในสหภาพยุโรป ( อาร์เธอร์ , 2544 , หน้า 107 )การเมืองคลาสสิก นโยบายสาธารณะที่เกิดขึ้นภายในประเทศสหรัฐอเมริกา ในด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เป็น " ความจริง " มุมมองที่ได้ก็จะถือว่าเป็นนักแสดงเด่นในระบบระหว่างประเทศและนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกา กับของที่แข็งแกร่งแนวโน้มที่จะ " ชาตินิยมใน " ( วิมเมอร์ & ชิลเลอร์ , 2002 ) , แบบดั้งเดิมเปรียบเทียบนโยบายสาธารณะมีจุดยืนนี้ประกอบ . นักวิชาการในสาขามักจะเปรียบเทียบนโยบายการพัฒนาภายในและระหว่างรัฐ ที่หน่วยรัฐยังคงนโยบายหลัก นั่นคือ " . . . . . . . รัฐประศาสนศาสตร์ได้รับนักโทษของคำว่า ' รัฐ ' . . . . . . . ( มัน ) ได้สันนิษฐานว่ารัฐชาติเป็นบริบทธรรมชาติภายใน ซึ่งการปฏิบัติของรัฐต้องศึกษา " ( baltodano , 2540 , หน้า 1 )ย้ายที่อยู่นอกเหนือการตีความที่เรียบง่าย ( ความจริงเคารพความหลากหลาย ) ที่ จำกัด วิเคราะห์ความจุของชนชั้นต่างๆ ภาคประชาชนพรรคกระยาจกนโยบายระดับชาติ ไม่จําเป็นต้องครอบคลุมกระโดดไปตำแหน่งสูงสุด ( ของนักอุดมคติสากลอักษร ) ของโลกที่พูดเกี่ยวกับการอภิปรายรัฐบาล ช่วงที่ซับซ้อนของความจุรัฐสาธารณะ การกระทำและการล้มประชาธิปไตยระหว่าง extremes สองเหล่านี้ . นักวิชาการและผู้ปฏิบัติงานเหมือนกันจะเถียงว่ารูปแบบใหม่ของอำนาจใหม่ผ่านโลกและนโยบายระดับภูมิภาคกระบวนการที่อยู่ร่วมกันควบคู่ไปกับกระบวนการรัฐชาติ ธรรมาภิบาลจะไม่เป็นทางการและโผล่ออกมาจากปฏิสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์พันธมิตรแห่งชาติและการปกครองระหว่างประเทศกับนักแสดง nonstate ในตลาดและประชาสังคม ( ไรเนิก & เติ้ง , 2000 )อย่างไรก็ตาม กระแสโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจและการรวมกลุ่มในภูมิภาคจะดำเนินการที่ก้าวเร็วกว่ากระบวนการของโลกของรัฐบาล หนึ่งผลของการตัดขาดนี่คือที่อำนาจของรัฐชาติได้ถูกลดลง หรือมีการพัฒนาที่สอดคล้องรองรับความร่วมมือสถาบันระหว่างประเทศ นี้เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของการขาดสินค้าสาธารณะในระดับสากล ตัวอย่างเช่น การควบคุมการไหลทางการเงิน , การคุ้มครองสิ่งแวดล้อม หรือทรัพย์สินทางปัญญา การป้องกันจะไม่เพียงพอที่จะให้ และหน่วยงานราชการ เช่น สำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ( คอล , 2003 ) และ unido ได้กลายมาเป็นสถาบันกลางในการค้นคว้าและ articulating มิติของ " publicness " ในขอบเขตทั่วโลกและวิธีการที่องค์การระหว่างประเทศและนักแสดง nonstate สร้างสินค้าสาธารณะทั่วโลก หรือแสวงหาเพื่อควบคุมผลกระทบของแบด สาธารณะทั่วโลกปฏิบัตินโยบาย วิ่งได้เร็วกว่า paradigmatic Parallels การ westphalian แนวคิดของกรงระบบรัฐชาติได้ทำให้การคิดอย่างมีวิจารณญาณ ( Albert & ค็อปมาเลก , 2002 ) หลายรูปแบบโพลีเซนตริกของนโยบายสาธารณะที่มากมายเหลือเฟือของสถาบันและเครือข่ายเจรจาภายในและระหว่างข้อตกลงนานาชาติและระบบส่วนบุคคลได้กลายเป็นปฏิบัติการตอบสนองในการขาดของระบบโลกาภิบาล ถ้า " นโยบาย " สาธารณะ " ที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำหรือไม่กระทำ " ( สี , 2527 , หน้า 2 ) แล้วบางรัฐบาลเลือกที่จะถ่ายโอนด้านนโยบายสาธารณะ นี่คือการเป็นสองเท่า ก่อนเกินกว่ารัฐชาติในระดับโลกและโดเมน ระดับภูมิภาค และประการที่สอง การมอบอำนาจให้เครือข่ายส่วนบุคคลและนักแสดง nonstate .ตัวบ่งชี้ของนโยบายสาธารณะทั่วโลกเป็นขอบเขตที่เป็นเขตของการสอน หลักสูตรนโยบายสาธารณะทั่วโลกจะหายาก แต่พวกเขาให้ข้อมูลเชิงลึกในความพยายามที่จะสร้างแนวคิด และ operationalize เพื่อวัตถุประสงค์ทางการศึกษาด้านนี้ ครั้งแรกของชนิดในเยอรมัน , เป้าหมายของการศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต สาขาวิชานโยบายสาธารณะระดับโลกที่มหาวิทยาลัยพอทสดัม เป็นตัวอย่างที่ดี มันคือความท้าทายถูกวางโดยสากลของนโยบายและเศรษฐกิจของการประชุม และตอบสนองความต้องการที่เปลี่ยนแปลงของซีไอที