According to the legend, the Emeral

According to the legend, the Emerald Buddha was created in India in 43 BC by Nagasena in the city of Pataliputra (today's Patna). The legends state that after remaining in Pataliputra for three hundred years, it was taken to Sri Lanka to save it from a civil war. In 457, King Anuruth of Burma sent a mission to Ceylon to ask for Buddhist scriptures and the Emerald Buddha, in order to support Buddhism in his country. These requests were granted, but the ship lost its way in a storm during the return voyage and landed in Cambodia. When the Thais captured Angkor Wat in 1432 (following the ravage of the bubonic plague), the Emerald Buddha was taken to Ayutthaya, Kamphaeng Phet, Laos and finally Chiang Rai, where the ruler of the city hid it. Cambodian historians recorded the capture of the Buddha statue in their famous Preah Ko/ Preah Keo legend. However, some art historians describe the Emerald Buddha as belonging to the Chiang Saen Style of the 15th century AD, which would mean it is actually of Lannathai origin.

Historical sources indicate that the statue surfaced in northern Thailand in the Lannathai kingdom in 1434. One account of its discovery tells that lightning struck a pagoda in a temple in Chiang Rai, after which, something became visible beneath the stucco. The Buddha was dug out, and the people believed the figurine to be made of emerald, hence its name. According to a less fanciful explanation, "emerald" here simply means "green coloured" in Thai. King Sam Fang Kaen of Lannathai wanted it in his capital, Chiang Mai, but the elephant carrying it insisted, on three separate occasions, on going instead to Lampang. This was taken as a divine sign, and the Emerald Buddha stayed in Lampang until 1468, when it was finally moved to Chiang Mai, where it was kept at Wat Chedi Luang.

The Emerald Buddha remained in Chiang Mai until 1552, when it was taken to Luang Prabang, then the capital of the Lao kingdom of Lan Xang. Some years earlier, the crown prince of Lan Xang, Setthathirath, had been invited to occupy the vacant throne of Lannathai. However, Prince Setthathirath also became king of Lan Xang when his father, Photisarath, died. He returned home, taking the revered Buddha figure with him. In 1564, King Setthathirath moved it to his new capital at Vientiane.

In 1779, the Thai General Chao Phraya Chakri put down an insurrection, captured Vientiane and looted the Emerald Buddha to Siam, taking it with him to Thonburi. After he became King Rama I of Thailand, he moved the Emerald Buddha with great ceremony to its current home in Wat Phra Kaew on 22 March 1784. It is now kept in the main building of the temple, the Ubosoth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตำนาน พระขึ้นในอินเดียในพ.ศ. 43 โดย Nagasena ในการเมืองของ Pataliputra (แพทน่าวันนี้) ตำนานระบุว่า หลังจากที่เหลือใน Pataliputra สามร้อยปี มันถูกนำไปยังศรีลังกาบันทึกจากสงครามกลางเมือง ใน 457, Anuruth กษัตริย์พม่าส่งภารกิจซีลอนขอคัมภีร์พระพุทธศาสนาและพระ เพื่อสนับสนุนพระพุทธศาสนาในประเทศของเขา ได้รับคำขอ แต่เรือหลงทางในพายุในระหว่างเดินทางกลับ และที่ดินในกัมพูชา เมื่อคนไทยจับวัดอังกอร์ 1432 (ต่อไปนี้ทำลายกาฬโรค), พระถูกนำไปยังอยุธยา กำแพงเพชร ลาว และสุดท้าย เชียงราย ที่เจ้าเมืองซ่อนมัน นักประวัติศาสตร์กัมพูชาบันทึกจับรูปปั้นพระพุทธรูปในเกาะเปรห์ชานผู้มีชื่อเสียง / ตำนานแก้วเปรห์ชาน อย่างไรก็ตาม นักประวัติศาสตร์ศิลปะบางอย่างอธิบายเป็นแบบเชียงแสนของ AD ศตวรรษที่ 15 ซึ่งจะหมายถึง เป็นผู้ผลิต Lannathai ของพระแหล่งประวัติศาสตร์บ่งชี้ว่า รูปปั้นที่แสดงในภาคเหนือในราชอาณาจักร Lannathai ใน 1434 บัญชีหนึ่งค้นพบบอกว่า ฟ้าผ่าหลงเจดีย์วัดในเชียงราย ที่ สิ่งที่กลายเป็นปรากฏใต้มีการ พระถูกขุดออกมา และคนเชื่อ figurine จะทำของมรกต ดังนั้นชื่อ ตามคำอธิบายน้อย fanciful "มรกต" นี่ก็หมายถึง "สีเขียว" ในภาษาไทย พระสามฝางขอนแก่น Lannathai ต้องในเขาใหญ่ เชียงใหม่ แต่ช้างแบกมัน ยืนยัน 3 ครั้งแยก บนแทนไปลำปาง นี้ถูกใช้เป็นเครื่องหมายพระเจ้า และพระที่อยู่ในลำปางจนถึงค.ศ. 1468 เมื่อมันถูกจนย้ายไปเชียงใหม่ ที่จะถูกเก็บไว้ที่วัดเจดีย์หลวงพระอยู่ในเมืองเชียงใหม่จน 1552 เมื่อมันถูกนำไปยังหลวงพระบาง แล้วเมืองหลวงของลาวอาณาจักรของ Lan ซาง ปีก่อนหน้านี้ ได้รับการเชิญมกุฎของ Lan ซาง Setthathirath ครองบัลลังก์ว่างของ Lannathai อย่างไรก็ตาม เจ้าชาย Setthathirath ยังเป็น กษัตริย์ของ Lan ซางเมื่อพ่อ Photisarath เสีย เขากลับบ้าน ถ่ายรูปพระพุทธสิ่งกับเขา ใน 1564 คิง Setthathirath ย้ายมันไปเมืองหลวงใหม่ของเขาที่เวียงจันทน์เลขที่ 1779 ทั่วไทยเจ้ากรุงธนบุรีปราบกบฏ จับเวียงจันทน์ และ looted พระไปสยาม ถ่ายกับเขาไปธนบุรี หลังจากที่เขากลายเป็นพระรามผมของไทย เขาย้ายพระ มีพิธีดีไปบ้านของปัจจุบันในวัดพระแก้วบน 22 1784 มีนาคม ตอนนี้เก็บในอาคารหลักของวัด Ubosoth

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามตำนาน พระแก้วมรกตถูกสร้างขึ้นในอินเดียใน พ.ศ. 43 โดย nagasena ในเมืองปาฏะลีบุตร ( วันนี้ปัฏนา ) ตำนานระบุว่า หลังจากที่เหลืออยู่ในปาฏะลีบุตรสามร้อยปี มันถูกถ่ายไปศรีลังกาเพื่อบันทึกจากสงครามกลางเมือง ใน anuruth 457 , กษัตริย์พม่าส่งภารกิจให้ซีลอนขอคัมภีร์พุทธและพระแก้วมรกต ,เพื่อสนับสนุนพระพุทธศาสนาในประเทศของเขา การร้องขอเหล่านี้ได้รับ แต่เรือสูญหายไปในพายุ ระหว่างการเดินทางกลับ และที่ดินในกัมพูชา เมื่อคนไทยถูกจับนครวัดใน 1432 ตามล้างผลาญของโรคสุดสยอง ) พระแก้วมรกตอยู่ อยุธยา กำแพงเพชร ประเทศลาว และสุดท้าย เชียงราย ซึ่งผู้ปกครองเมืองซ่อนมันประวัติศาสตร์กัมพูชาบันทึกจับภาพพระพุทธรูปในของพวกเขาที่มีชื่อเสียงพระโค / พระแก้วในตำนาน อย่างไรก็ตาม นักประวัติศาสตร์ศิลปะอธิบายพระแก้วมรกตเป็นของศิลปะเชียงแสน สไตล์ศตวรรษที่โฆษณา ซึ่งจะหมายถึงเป็นจริง lannathai ที่มา ประวัติศาสตร์

แหล่งบ่งชี้ว่า รูปปั้นโผล่ในภาคเหนือของประเทศไทยใน lannathai สหราชอาณาจักรในการ .บัญชีหนึ่งของการค้นพบว่า ฟ้าผ่าเจดีย์ในวัดในเชียงราย หลังจากที่ บางอย่างก็ปรากฏใต้รูปต่าง พระพุทธรูปที่ถูกขุดออก และประชาชน เชื่อว่า จะทำให้หุ่นของมรกต ด้วยเหตุนี้ชื่อของมัน ตามคำอธิบายที่เพ้อฝันน้อยลง " มรกต " นี่หมายถึง " สีเขียว " ในไทยกษัตริย์สามฝางขอนแก่นของ lannathai ต้องการทุนของเขา เชียงใหม่ แต่ช้างที่แบกมันยืนยันสามครั้งแยกไปแทนลำปาง นี้ถ่ายเป็นสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ และวัดพระแก้ว อยู่ลำปาง จนกระทั่ง 788 , เมื่อมันก็ย้ายไปอยู่เชียงใหม่ ซึ่งมันถูกเก็บไว้ที่วัดเจดีย์หลวง

พระแก้วมรกตอยู่ในเชียงใหม่ ก็จน ,