- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
In the seventh’s mind, killing Adle
In the seventh’s mind, killing Adlet with their own hands wasn’t the best course of action. In fact, they wanted to leave the task to one of the Heroes of The Six Flowers.
If things went smoothly then the seventh could place all the fault and blame onto the person that killed Adlet. And even if they couldn’t do that, a large fissure would form in the mutual trust shared among the Flowers. Using that fissure, they could tactfully go around, causing further internal discord among the companions.
The seventh didn’t know what was going to occur in the future. But they did understand that flexibility was very important. They needed to be able to view the circumstances well, without just sticking to one way of thinking so that they could accurately use the tools available to them. And more than anything, they could not let themselves be suspected.
If they could do that then victory would tumble into their lap.
Well then, who in the world will kill Adlet for me?
#
When Fremy returned to the temple, Chamo, Nashetania and Hans were already sleeping. Mora and Goldof, on the other hand, were outside keeping watch.
“You’ve been alive after all? What happened to Adlet?” Mora asked.
“He fled. He was wounded and I had wanted to capture him if possible, but I didn’t have my gun.”
“I see. It’s alright for you to rest as well too. We’ll hear about the details tomorrow morning.”
When Fremy entered the temple, Goldof called out to her and said, “Sorry I suspected you.”
“It doesn’t matter. Any ordinary person would have done the same.”
When dawn broke Fremy told the five about what happened after Adlet kidnapped her. She then followed that up with her own personal story. Specifically, why she wanted to fight The Majin.
“Those Kyoma were heartless.” Mora knitted her brow.
“That was a terrible story, if it’s true,” Chamo said.
“Chamo! You still suspect Fremy? It’s already clear that Fremy is our important ally,” Mora chided, to which Chamo giggled.
“Meohehe, I now feel a bit uneasy. Is it alright to think of her as our companion?”
“Hans, even you are saying something?” Mora asked.
“Did you really fight Adlet?” Hans continued, asking Fremy. “The sword I threw successfully went deep into his back right?”
“It missed his vitals. Even you are not as strong as you claim.”
“Adlet showed a great deal of affection towards you. When you were suspected he stood up for you. When Chamo said she would torture you he got angry and stopped it. Even the idea that Adlet excites you too is not impossible.”
“You’re incredibly irritating.”
“Meowy, a woman’s heart is an eternal mystery. Their words and their inner feelings don’t match up.”
“Hans, shut-up for a bit,” Mora said and Hans stopped talking, a look of mock surprise on his face.
“I too have some questions. Fremy, what did you think about Adlet? How did you feel when you realized that he was the seventh?”
“Ah, I thought that it was true after all.”
“After all?
“He had tried to get on my good side, feigned concern, and tried to gain my trust. But I now understand why.”
“Meowy, you’re a dreadful woman. And Adlet’s a guy whose troubles didn’t pay off.”
Fremy glared at Hans.
“More importantly, how are we going to catch Adlet?” Goldof asked and Hans walked over to the corner of the temple.
He looked at the iron box placed in the corner and said, “Most of that guy’s weapons are here. Without them, he can’t fight. I think if we wait here he’ll come back to get them meow.”
“He’s not limited to those. He still has weapons to some extent hidden on him,” Fremy objected.
“Not enough to fight all of us.”
“While that may be true, I don’t think it’s good to say he lacks the means,” Goldof said. “We should move from here. And since our time is limited, we should probably split up to pursue him.”
“Goldof is right,” Mora said. “We’ll proceed in groups of two. First Fremy. You and I will search for Adlet.”
Fremy nodded.
“Princess, make a group with Goldof. Be sure that you don’t take it easy on him. Goldof, I’m entrusting the princess to you.”
Goldof nodded and Nashetania looked at him with a seemingly uneasy expression.
“Chamo and Hans will remain here to confront Adlet. Stay focused and keep your wits about you.”
“Meow? My motivation is cut in half if I’m not with a pretty girl. Can I switch with Goldof?”
Everyone ignored Hans’ complaint.
“If there are no objections, let’s hurry up and go.”
“No way,” Chamo interjected. “Chamo hates waiting.”
“I see. Well then, Fremy you stay here and Chamo, you come with me.”
“Chamo doesn’t want to walk around all over the place either. Chamo will play around the area until the barrier comes down.”
“…Do you want me to scold you, Chamo?” It looked like Mora was about to pop a vein in her forehead.
Hans laughed. “It’s alright. I will be enough for a guy like him.”
“…You’re all somewhat reliable companions. Well then good, be careful not to get lost. And don’t go out too far.”
Nashetania and Goldof departed for the west. But when Mora and Fremy were about to leave in the opposite direction, Hans called out to Fremy.
“Hey, Fremy.”
“What?”
“Are you really able to fight the Kyoma?”
“What do you mean?”
“If in front of your dear, important mother, she says things like ‘I’m sorry, forgive me, I’ve been regretting everything all this time, let’s live together again’ would you be able to kill her?”
“I would be able to kill her because I would know she is lying.”
“You’re wrong,” Hans responded and Fremy glared at him with a face full of anger. “I’m an assassin. I’ve received many requests. Husbands betrayed by their wives. Children abandoned by their parents. Those people came to me and told me to kill for them. But you see, not once was I ever happy about that kind of work. Well, in the end about half told me to call off the kill at the last hour, meow.”
“…What’s your point?”
“…Well, I guess it doesn’t matter.”
“Let’s go Fremy!” Mora said and the two turned their backs from Hans and walked into the forest.
#
After leaving the temple and walking for a while, Nashetania suddenly stopped. She then turned around and looked behind her, surveying the area over and over again.
“What’s the matter?” Goldof, who had been following her, was perplexed by her demeanor.
“Goldof. This question may seem sudden and strange, but do you trust me?” Nashetania looked straight into Goldof’s eyes as she spoke.
“Of course. Who other than you princess would I trust?”
But his reply only made Nashetania’s expression darken. “You’re not understanding what I mean. What I want to ask is will you agree with me without saying a word?”
“Princess, what are you thinking?”
Nashetania continued to look into Goldof’s eyes and said, “Adlet-san is not the seventh. From here on out I will act to prove that fact.”
“Princess!” Goldof shouted.
“Just this one time it’s okay,” she said, referring to his outburst. “Now agree without saying another word. I know that Adlet-san fell into a trap and is waiting for my help!”
“I can’t consent to that. Even if it’s the words of the princess, I cannot do what you’re asking of me.”
“I’m not saying I don’t have the foggiest idea on the matter,” Nashetania said, standing her ground. “There is someone I’m nervous about. I still don’t have proof, and I may just be mistaken. But, perhaps there are clues that will lead us to the truth.”
“Who do you suspect?”
In a quiet voice Nashetania answered, “Hans-san.”
#
Meanwhile, Adlet had been moving, running silently atop tree branches so that he wouldn’t leave any footprints. Occasionally he would stop, confirm that no one was getting near him and then carry on.
He was heading towards the temple with the hopes that if he could find proof of the eighth then the suspicions towards him would dissolve for the moment. It was a much more effective course of action than blindly running through the forest in search of the eighth.
He wondered how the six were moving about as he jumped from treetop to treetop. Perhaps the six are searching for me in groups of two or three. That was a rational decision, if they are being cautious about surprise attacks.
If they were moving in groups of two it would be fairly bad. Any single person could be together with the seventh and after killing their unsuspecting companion they would lay the blame on Adlet. That may have been the seventh’s next plan.
I have to hurry before they can carry out their plan.
He wondered if an investigation of the temple was possible. At a minimum there should be two people guarding the temple. But if they were Nashetania or Fremy then he could use them. With Fremy or Nashetania’s cooperation he could get them to leave the temple unoccupied for him. Or he could try directly negotiating with one of them to enter the temple.
They were awful plans, and since he was at the end of the road, he was leaving everything to chance. But at the moment they were the only options he had.
“…Lets do this.”
Eventually he reached the temple without running into any of his pursuers. It seems like luck hasn’t abandoned me. He then climbed another tree, took out his telescope and searched the area. There were no people around the temple.
Perhaps they’re waiting to ambush me in the temple. Adlet thought as he circled behind the temple and approached cautiously. He then jumped onto the roof. Afterwards, he placed his ear to the stone roof and listened for sounds inside.
But he couldn’t hear anything coming from within the temple. Could it be that there was no one inside or was it all a trap to lure me in? If it were a trap, did one of his companions set it or was it the seventh?
Suddenly he sensed a murderous intent and his body reacted before he could even think about it.
“Memeow!”
When Adlet rolled to the side to dodge the attack, a
If things went smoothly then the seventh could place all the fault and blame onto the person that killed Adlet. And even if they couldn’t do that, a large fissure would form in the mutual trust shared among the Flowers. Using that fissure, they could tactfully go around, causing further internal discord among the companions.
The seventh didn’t know what was going to occur in the future. But they did understand that flexibility was very important. They needed to be able to view the circumstances well, without just sticking to one way of thinking so that they could accurately use the tools available to them. And more than anything, they could not let themselves be suspected.
If they could do that then victory would tumble into their lap.
Well then, who in the world will kill Adlet for me?
#
When Fremy returned to the temple, Chamo, Nashetania and Hans were already sleeping. Mora and Goldof, on the other hand, were outside keeping watch.
“You’ve been alive after all? What happened to Adlet?” Mora asked.
“He fled. He was wounded and I had wanted to capture him if possible, but I didn’t have my gun.”
“I see. It’s alright for you to rest as well too. We’ll hear about the details tomorrow morning.”
When Fremy entered the temple, Goldof called out to her and said, “Sorry I suspected you.”
“It doesn’t matter. Any ordinary person would have done the same.”
When dawn broke Fremy told the five about what happened after Adlet kidnapped her. She then followed that up with her own personal story. Specifically, why she wanted to fight The Majin.
“Those Kyoma were heartless.” Mora knitted her brow.
“That was a terrible story, if it’s true,” Chamo said.
“Chamo! You still suspect Fremy? It’s already clear that Fremy is our important ally,” Mora chided, to which Chamo giggled.
“Meohehe, I now feel a bit uneasy. Is it alright to think of her as our companion?”
“Hans, even you are saying something?” Mora asked.
“Did you really fight Adlet?” Hans continued, asking Fremy. “The sword I threw successfully went deep into his back right?”
“It missed his vitals. Even you are not as strong as you claim.”
“Adlet showed a great deal of affection towards you. When you were suspected he stood up for you. When Chamo said she would torture you he got angry and stopped it. Even the idea that Adlet excites you too is not impossible.”
“You’re incredibly irritating.”
“Meowy, a woman’s heart is an eternal mystery. Their words and their inner feelings don’t match up.”
“Hans, shut-up for a bit,” Mora said and Hans stopped talking, a look of mock surprise on his face.
“I too have some questions. Fremy, what did you think about Adlet? How did you feel when you realized that he was the seventh?”
“Ah, I thought that it was true after all.”
“After all?
“He had tried to get on my good side, feigned concern, and tried to gain my trust. But I now understand why.”
“Meowy, you’re a dreadful woman. And Adlet’s a guy whose troubles didn’t pay off.”
Fremy glared at Hans.
“More importantly, how are we going to catch Adlet?” Goldof asked and Hans walked over to the corner of the temple.
He looked at the iron box placed in the corner and said, “Most of that guy’s weapons are here. Without them, he can’t fight. I think if we wait here he’ll come back to get them meow.”
“He’s not limited to those. He still has weapons to some extent hidden on him,” Fremy objected.
“Not enough to fight all of us.”
“While that may be true, I don’t think it’s good to say he lacks the means,” Goldof said. “We should move from here. And since our time is limited, we should probably split up to pursue him.”
“Goldof is right,” Mora said. “We’ll proceed in groups of two. First Fremy. You and I will search for Adlet.”
Fremy nodded.
“Princess, make a group with Goldof. Be sure that you don’t take it easy on him. Goldof, I’m entrusting the princess to you.”
Goldof nodded and Nashetania looked at him with a seemingly uneasy expression.
“Chamo and Hans will remain here to confront Adlet. Stay focused and keep your wits about you.”
“Meow? My motivation is cut in half if I’m not with a pretty girl. Can I switch with Goldof?”
Everyone ignored Hans’ complaint.
“If there are no objections, let’s hurry up and go.”
“No way,” Chamo interjected. “Chamo hates waiting.”
“I see. Well then, Fremy you stay here and Chamo, you come with me.”
“Chamo doesn’t want to walk around all over the place either. Chamo will play around the area until the barrier comes down.”
“…Do you want me to scold you, Chamo?” It looked like Mora was about to pop a vein in her forehead.
Hans laughed. “It’s alright. I will be enough for a guy like him.”
“…You’re all somewhat reliable companions. Well then good, be careful not to get lost. And don’t go out too far.”
Nashetania and Goldof departed for the west. But when Mora and Fremy were about to leave in the opposite direction, Hans called out to Fremy.
“Hey, Fremy.”
“What?”
“Are you really able to fight the Kyoma?”
“What do you mean?”
“If in front of your dear, important mother, she says things like ‘I’m sorry, forgive me, I’ve been regretting everything all this time, let’s live together again’ would you be able to kill her?”
“I would be able to kill her because I would know she is lying.”
“You’re wrong,” Hans responded and Fremy glared at him with a face full of anger. “I’m an assassin. I’ve received many requests. Husbands betrayed by their wives. Children abandoned by their parents. Those people came to me and told me to kill for them. But you see, not once was I ever happy about that kind of work. Well, in the end about half told me to call off the kill at the last hour, meow.”
“…What’s your point?”
“…Well, I guess it doesn’t matter.”
“Let’s go Fremy!” Mora said and the two turned their backs from Hans and walked into the forest.
#
After leaving the temple and walking for a while, Nashetania suddenly stopped. She then turned around and looked behind her, surveying the area over and over again.
“What’s the matter?” Goldof, who had been following her, was perplexed by her demeanor.
“Goldof. This question may seem sudden and strange, but do you trust me?” Nashetania looked straight into Goldof’s eyes as she spoke.
“Of course. Who other than you princess would I trust?”
But his reply only made Nashetania’s expression darken. “You’re not understanding what I mean. What I want to ask is will you agree with me without saying a word?”
“Princess, what are you thinking?”
Nashetania continued to look into Goldof’s eyes and said, “Adlet-san is not the seventh. From here on out I will act to prove that fact.”
“Princess!” Goldof shouted.
“Just this one time it’s okay,” she said, referring to his outburst. “Now agree without saying another word. I know that Adlet-san fell into a trap and is waiting for my help!”
“I can’t consent to that. Even if it’s the words of the princess, I cannot do what you’re asking of me.”
“I’m not saying I don’t have the foggiest idea on the matter,” Nashetania said, standing her ground. “There is someone I’m nervous about. I still don’t have proof, and I may just be mistaken. But, perhaps there are clues that will lead us to the truth.”
“Who do you suspect?”
In a quiet voice Nashetania answered, “Hans-san.”
#
Meanwhile, Adlet had been moving, running silently atop tree branches so that he wouldn’t leave any footprints. Occasionally he would stop, confirm that no one was getting near him and then carry on.
He was heading towards the temple with the hopes that if he could find proof of the eighth then the suspicions towards him would dissolve for the moment. It was a much more effective course of action than blindly running through the forest in search of the eighth.
He wondered how the six were moving about as he jumped from treetop to treetop. Perhaps the six are searching for me in groups of two or three. That was a rational decision, if they are being cautious about surprise attacks.
If they were moving in groups of two it would be fairly bad. Any single person could be together with the seventh and after killing their unsuspecting companion they would lay the blame on Adlet. That may have been the seventh’s next plan.
I have to hurry before they can carry out their plan.
He wondered if an investigation of the temple was possible. At a minimum there should be two people guarding the temple. But if they were Nashetania or Fremy then he could use them. With Fremy or Nashetania’s cooperation he could get them to leave the temple unoccupied for him. Or he could try directly negotiating with one of them to enter the temple.
They were awful plans, and since he was at the end of the road, he was leaving everything to chance. But at the moment they were the only options he had.
“…Lets do this.”
Eventually he reached the temple without running into any of his pursuers. It seems like luck hasn’t abandoned me. He then climbed another tree, took out his telescope and searched the area. There were no people around the temple.
Perhaps they’re waiting to ambush me in the temple. Adlet thought as he circled behind the temple and approached cautiously. He then jumped onto the roof. Afterwards, he placed his ear to the stone roof and listened for sounds inside.
But he couldn’t hear anything coming from within the temple. Could it be that there was no one inside or was it all a trap to lure me in? If it were a trap, did one of his companions set it or was it the seventh?
Suddenly he sensed a murderous intent and his body reacted before he could even think about it.
“Memeow!”
When Adlet rolled to the side to dodge the attack, a
0/5000
ในจิตใจของเจ็ด ฆ่า Adlet ด้วยมือของตนเองไม่ประสาสุด ในความเป็นจริง พวกเขาต้องการที่จะออกจากงานของวีรบุรุษของดอกไม้หกถ้าสิ่งต่าง ๆ ไปได้อย่างราบรื่น แล้วเจ็ดสามารถทำข้อบกพร่องทั้งหมด และตำหนิบนบุคคลที่ฆ่า Adlet และแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถทำเช่นนั้น fissure ใหญ่จะฟอร์มในความไว้วางใจซึ่งกันและกันระหว่างดอกไม้ที่ใช้ร่วมกัน ใช้ fissure นั้น พวกเขาสามารถงานศิลปะฝีมือของไปรอบ ๆ ก่อให้เกิดความบาดหมางภายในหมู่สหายต่อไปเจ็ดไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่า ความยืดหยุ่นมีความสำคัญมาก พวกเขาจำเป็นต้องดูสถานการณ์ดี ไม่เพียงผสานกับคิดแบบหนึ่งเพื่อให้ถูกต้องสามารถใช้เครื่องมือให้พวกเขาได้ และมากกว่าสิ่งใด พวกเขาสามารถปล่อยให้ตัวเองจะสงสัยว่าสามารถทำที่ ชัยชนะจะเกลือกกลิ้งในตักของพวกเขาดีแล้ว ในโลกที่จะฆ่า Adlet สำหรับฉัน#เมื่อ Fremy กลับวัด ชาโม Nashetania และฮันส์ได้แล้วนอน มาและ Goldof ก็คง นอกเก็บชม"คุณเคยมีชีวิตอยู่หลังจากทั้งหมด การ Adlet เกิดอะไรขึ้น" มาถาม"เขาหนีไป เขาได้รับบาดเจ็บ และก็อยากจะจับเขาถ้าเป็นไปได้ แต่ไม่มีปืนของฉัน""อืมม ได้ครับสำหรับคุณเหลือเกินเช่น เราจะได้ยินเกี่ยวกับรายละเอียดพรุ่งนี้เช้า"เมื่อ Fremy ป้อนวัด Goldof เรียกเธอ และกล่าว ว่า "ขออภัยผมสงสัยว่าคุณ""มันไม่ได้เรื่อง บุคคลธรรมดาใด ๆ จะมีแล้วเหมือนกัน"เมื่อเช้ายากจน Fremy บอกห้าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจาก Adlet ลักพาตัวเธอ เธอแล้วตามที่ มีเรื่องราวส่วนตัวของเธอเอง โดยเฉพาะ ทำไมเธอต้องต่อสู้ Majin"Kyoma ที่มี heartless" มาถักคิ้วของเธอชาโมกล่าวว่า "ที่เป็นเรื่องน่ากลัว ถ้ามันเป็นความจริง"ชาโม นอกจากนี้คุณยังสงสัยว่า Fremy อยู่ชัดเจนว่า Fremy พันธมิตรสำคัญของเรา มาได้ติเตียน การชาโมที่กระดี๊กระด๊าไป"Meohehe ตอนนี้รู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น แจ่มมันจะคิดว่า เธอเป็นเพื่อนของเราหรือไม่""ฮันส์ แม้คุณจะพูดอะไร" มาถาม"ไม่ได้คุณจริง ๆ สู้ Adlet" ฮานส์ยังคง ถาม Fremy "ดาบที่ฉันโยนสำเร็จไปลึกเข้าไปในเขาขวา""พลาด vitals ของเขา แม้คุณจะไม่แข็งแรง ตามที่คุณอ้าง""Adlet พบจิตต่อคุณมาก เมื่อคุณถูกสงสัยว่า เขายืนขึ้นสำหรับคุณ เมื่อชาโมกล่าวว่า เธอจะทรมานคุณ เขามีโกรธ และหยุดมัน แม้แนวคิดว่า Adlet ตื่นเต้นเกินไปไม่ได้เป็นไปไม่ได้""คุณกำลังเคืองอย่างเหลือเชื่อ""Meowy หัวใจของผู้หญิงนั้นเป็นปริศนาชั่วนิรันดร์ คำของพวกเขาและความรู้สึกของพวกเขาภายในไม่ตรงกับการ""ฮันส์ ปิดสูงเล็กน้อย มากล่าว และฮันส์หยุดพูด ตาประหลาดจำลองบนใบหน้าของเขา"เกินไปแล้วคำถาม Fremy สิ่งที่ได้คุณคิดว่าเกี่ยวกับ Adlet รู้สึกอย่างไรเมื่อคุณรู้ว่า เป็นเจ็ดหรือไม่""อา คิดว่า มันเป็นจริงหลังจาก""หลังจากทั้งหมด"เขาได้พยายามที่จะได้รับในด้านดีของฉัน feigned กังวล และพยายามที่จะได้รับความไว้วางใจของฉัน แต่ตอนนี้เข้าใจว่าทำไม""Meowy คุณผู้หญิง dreadful และ Adlet ของผู้ชายที่มีปัญหาไม่ชำระเงิน"Fremy glared ที่ฮันส์"ที่สำคัญ ว่าเราจะจับ Adlet" Goldof ถาม และฮานส์เดินผ่านมุมของวัดเขาดูที่กล่องเหล็กวางในมุม และกล่าว ว่า "อาวุธของคนนั้นส่วนใหญ่ได้ที่นี่ โดยพวกเขา เขาไม่ต่อสู้ ผมคิดว่า ถ้าเรารอที่นี่ เขาจะกลับมาเข้า meow ""เขามีไม่จำกัดเหล่านั้น เขายังมีอาวุธบ้างที่ซ่อนอยู่บนเขา Fremy objected"ไม่เพียงพอที่จะต่อสู้เรา""ในขณะที่อาจเป็นจริง ฉันไม่คิดว่า มันดีว่าเขาไม่มีวิธีการ Goldof กล่าวว่า "เราควรย้ายจากที่นี่ และเนื่องจากเวลาเราจำกัด เราควรคงแบ่งไล่เขา""Goldof ถูก มากล่าว "เราจะดำเนินการในกลุ่มที่สอง Fremy แรก คุณและฉันจะค้นหา Adlet "Fremy พยักหน้า"เจ้าหญิง ทำให้เป็นกลุ่มที่ มี Goldof ตรวจสอบให้แน่ใจว่า คุณไม่เย็น ๆ บนเขา Goldof ฉันเป็น entrusting เจ้าหญิงคุณ "Goldof พยักหน้า แล้ว Nashetania มองเขากับนิพจน์ที่ดูเหมือนว่าจะไม่สบายใจ"ชาโมฮันส์จะครั้งนี่ประเชิญ Adlet อยู่เน้น และให้ปัญญาคุณ""Meow แรงจูงใจของฉันถูกตัดครึ่งถ้าผมไม่ มีสาวสวย สามารถเปลี่ยนมาใช้กับ Goldof "ทุกคนถูกละเลยข้อร้องเรียนของฮันส์"ถ้ามีการคัดค้านไม่ ลองรีบขึ้น และไป""เปล่าหรอก ชาโม interjected "ชาโมเกลียดรอ""อืมม ดี แล้ว Fremy คุณอยู่ที่นี่ และชาโม คุณมากับฉัน""ชาโมไม่ต้องเดินทั่วสถานที่อย่างใดอย่างหนึ่ง ชาโมเล่นรอบ ๆ บริเวณจนกว่าอุปสรรคลงมา"“… คุณต้องการฉันด่าคุณ ชาโม" มันดูเหมือนมาถูกกับ ป๊อปหลอดเลือดดำในหน้าผากของเธอฮันส์หัวเราะ "ได้ครับ ฉันจะเพียงพอสำหรับผู้ชายเหมือนเขา"“… คุณสหายทั้งหมดค่อนข้างเชื่อถือได้ ดีแล้ว ระวังไม่ให้หายไป และไม่ออกไปไกล"Nashetania และ Goldof ออกเดินทางในทิศตะวันตก แต่เมื่อมาและ Fremy ที่จะ ออกในทิศทางตรงกันข้าม ฮันส์ร้องเรียก Fremy"เฮ้ Fremy. ""อะไร""คุณจริง ๆ สามารถที่จะต่อสู้ใน Kyoma""ไม่คุณหมายถึงอะไร""ถ้าหน้าแม่รัก สำคัญ เธอว่า สิ่ง ' ขอ ยกโทษให้ฉัน ฉันได้รับ regretting ทุกอย่างเวลานี้ทั้งหมด เราอยู่กันอีก ' คุณจะสามารถที่จะฆ่าเธอ? ""ฉันจะสามารถฆ่าเธอ เพราะฉันจะรู้ว่า เธอจะอยู่""คุณไม่ถูกต้อง ฮันส์ตอบ และ Fremy glared ที่เขา มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ "ฉันเป็นฆาตกร ฉันได้รับการเรียกร้อง สามีทรยศ โดยภรรยาของพวกเขา เด็กที่ถูกทอดทิ้งพ่อแม่ คนเหล่านั้นมาให้ฉัน และบอกฉันจะฆ่าพวกเขา แต่คุณดู ไม่เคยฉันเคยมีความสุขเกี่ยวกับแบบของการทำงาน ดี ในสุดประมาณครึ่งหนึ่งบอกว่า ฉันโทรออกฆ่าในชั่วโมงสุดท้าย meow "“… อะไรคือจุดของคุณ“… ดี ผมคิดว่า มันไม่สำคัญว่า""ไปกันเหอะ Fremy" กล่าวมา และทั้งสองเปิดของพวกเขาหลังจากฮันส์ และเดินเข้าไปในป่า#หลังจากออกจากวัด และเดินในขณะ Nashetania ก็หยุดทำงาน เธอแล้วหันไปรอบ ๆ และมองเธอ สำรวจพื้นที่บ่อย ๆ"เป็นอะไร" Goldof ที่ได้รับต่อไปนี้เธอ ถูกแกะ โดยกิริยาท่าทางของเธอ"Goldof คำถามนี้อาจดูเหมือนอย่างฉับพลัน และแปลก แต่คุณเชื่อฉันหรือไม่" Nashetania มองตรงเข้าไปในตาของ Goldof เธอพูด"แน่นอน ที่ไม่ใช่เจ้าหญิงคุณจะฉันเชื่อถือหรือไม่"แต่ตอบเขาทำ darken นิพจน์ของ Nashetania เท่านั้น "คุณจะไม่เข้าใจว่าผมหมายถึง สิ่งที่ฉันต้องการถามคือ คุณเห็นด้วยกับฉัน โดยไม่มีคำพูดว่า"เจ้าหญิง คิดอะไรอยู่"Nashetania ยังคงมองเข้าไปในตาของ Goldof และกล่าว ว่า "Adlet ซังได้เจ็ด จากที่นี่บนออกผมจะดำเนินการเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงที่ ""เจ้าหญิง" Goldof ตะโกน"เพียงแค่นี้ครั้งเดียวก็ไม่เป็นไร เธอกล่าว อ้างอิงถึงเขา outburst "ตอนนี้กันโดยไม่พูดคำอื่น ฉันรู้ว่า ซาน Adlet ตกลงไปในกับดัก และกำลังรอความช่วยเหลือของฉัน""ฉันไม่ยินยอมที่ แม้ว่าคำพูดของเจ้าหญิง ฉันไม่สามารถทำสิ่งที่คุณกำลังขอให้ข้า""ผมไม่ว่า ไม่มีความคิดในเรื่อง foggiest," Nashetania กล่าวว่า ยืนพื้นของเธอ "มีคนฉันประสาทเกี่ยวกับการ ยังไม่มีหลักฐาน และฉันอาจแค่หลงผิด ได้ อาจจะมีปมที่จะนำเราไปสู่ความจริง""ผู้ทำคุณสงสัยหรือไม่"ในเสียงเงียบ Nashetania ตอบ "ฮันส์ซัง"#ในขณะเดียวกัน Adlet ได้ย้าย ทำงานเงียบ ๆ บนยอดต้นไม้สาขาเพื่อว่าเขาจะไม่ทิ้งรอยเท้าใด ๆ บางครั้งเขาจะหยุด ยืนยันว่า ไม่มีใครได้รับใกล้เขาแล้ว ดำเนินการเขาได้มุ่งหน้าไปทางวัดด้วยความหวังว่า ถ้าเขาสามารถหาหลักฐานวันที่แปด แล้วสงสัยความต่อเขาจะละลายตอนนี้ หลักสูตรมีประสิทธิภาพมากขึ้นของการกระทำมากกว่าอย่างคนตาบอดทำงานผ่านป่าค้นหาวันที่แปดได้เขาสงสัยว่า วิธี 6 ถูกย้ายเกี่ยวกับเขาไปจากแอ็ดแอ็ด บางที 6 กำลังค้นหาในกลุ่มของสองหรือสาม ที่ถูกตัดสินเชือด ถ้าพวกเขากำลังระมัดระวังการโจมตีแปลกใจถ้าพวกเขากำลังเคลื่อนไหวใน กลุ่มทีสองจะค่อนข้างดี บุคคลใดบุคคลหนึ่งอาจร่วมกับเจ็ด และหลังจากฆ่าเพื่อน unsuspecting ของพวกเขา พวกเขาจะโยน Adlet ที่อาจถูกของเจ็ดแผนถัดไปฉันต้องรีบก่อนที่พวกเขาสามารถทำตามแผนก็เขาสงสัยว่า ถ้า การสอบสวนของวัดไม่ได้ อย่างน้อย ควรมีคนสองคนที่รักษาวัด แต่ถ้าพวก Nashetania หรือ Fremy แล้วเขาสามารถใช้ Fremy หรือ Nashetania ของ ความร่วมมือกับ เขาไม่ได้ให้ออกจากวัดเดินเขา หรือเขาอาจพยายามเจรจาโดยตรงกับของคุณใส่วัดพวกแผนร้าย และเนื่องจากเป็นที่สิ้นสุดของถนน เขาถูกปล่อยทุกอย่างให้โอกาส แต่ในขณะที่ พวกเขาตัวเดียวที่เขามี“… ให้ทำเช่นนี้"ในที่สุดเขาถึงวัดโดยไม่ต้องทำงานในใด ๆ ของ pursuers ของเขา ดูเหมือนโชคไม่ถูกทอดทิ้งฉัน เขาแล้วปีนขึ้นต้นไม้อื่น เอาออกกล้องโทรทรรศน์ของเขา และค้นหาพื้นที่ มีคนไม่ทั่ววัดบางทีพวกเขากำลังรอซุ่มฉันในวัด Adlet คิดว่า เขาจัดอยู่ด้านหลังวัด และเวลาเดิน เขาแล้วไปไว้บนหลังคา หลังจากนั้น เขาวางหูภูเขาหิน และฟังเสียงภายในแต่เขาไม่สามารถได้ยินเสียงอะไรมาจากภายในวัด ที่มีมันอาจเป็นหนึ่งภายใน หรือถูกกับดักลวงในทั้งหมด ถ้ามันเป็นกับดัก หนึ่งสหายของเขาไม่ได้ตั้งมัน หรือเป็นเจ็ดทันใดนั้นพระองค์ทรงประสงค์ murderous และร่างกายของเขาปฏิกิริยาก่อนเขาไม่ได้คิดเรื่องที่เกิดขึ้น"Memeow"เมื่อ Adlet สะสมไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตี การ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ในใจของเจ็ดฆ่า Adlet ด้วยมือของตัวเองไม่ได้เป็นหลักสูตรที่ดีที่สุดของการดำเนินการ ในความเป็นจริงพวกเขาต้องการที่จะออกจากงานให้เป็นหนึ่งในวีรบุรุษของหกดอกไม้. หากสิ่งที่ไปอย่างราบรื่นแล้วเจ็ดสามารถวางความผิดและตำหนิบนคนที่ฆ่า Adlet และแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นรอยแยกขนาดใหญ่จะเป็นในการไว้วางใจซึ่งกันและกันร่วมกันระหว่างดอกไม้ ใช้รอยแยกที่พวกเขาแนบเนียนสามารถไปรอบ ๆ ที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งภายในต่อไปในหมู่สหาย. เจ็ดไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่ามีความยืดหยุ่นเป็นสิ่งที่สำคัญมาก พวกเขาจะต้องสามารถที่จะดูสถานการณ์ได้ดีโดยไม่ต้องติดกับเพียงหนึ่งวิธีคิดเพื่อให้พวกเขาได้อย่างถูกต้องสามารถใช้เครื่องมือที่มีอยู่กับพวกเขา และอื่น ๆ กว่าสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองจะสงสัยว่า. ถ้าพวกเขาสามารถดำเนินการได้แล้วชัยชนะจะพังพินาศลงที่ตักของพวกเขา. ถ้าอย่างนั้นใครในโลกที่จะฆ่า Adlet สำหรับฉันหรือไม่# Fremy เมื่อกลับไปยังพระวิหาร Chamo, Nashetania และฮันส์ได้แล้วนอนหลับ โมราและ Goldof ในมืออื่น ๆ ที่ถูกนอกเฝ้า. "คุณเคยมีชีวิตอยู่หลังจากทั้งหมดหรือไม่ เกิดอะไรขึ้นกับ Adlet? "โมราถาม. "เขาหนีไป เขาได้รับบาดเจ็บและฉันอยากจะจับตัวเขาถ้าเป็นไปได้ แต่ผมไม่ได้มีปืนของฉัน. " "ผมเห็น มันไม่เป็นไรให้คุณพักผ่อนได้เป็นอย่างดีอีกด้วย เราจะได้ยินเกี่ยวกับรายละเอียดในตอนเช้าวันพรุ่งนี้. " เมื่อ Fremy เข้าพระวิหาร Goldof เรียกว่าออกไปหาเธอและพูดว่า "ขอโทษฉันสงสัยว่าคุณ." "มันไม่สำคัญว่า ใด ๆ ที่คนธรรมดาจะได้ทำแบบเดียวกัน. " เมื่อเช้าตรู่ Fremy บอกห้าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่เธอถูกลักพาตัวไป Adlet จากนั้นเธอก็ตามขึ้นมาด้วยเรื่องส่วนตัวของเธอเอง โดยเฉพาะเหตุผลที่เธอต้องการที่จะต่อสู้กับจิน. "ผู้ Kyoma ก็ใจร้าย." โมราถักคิ้วของเธอ. "นั่นเป็นเรื่องที่น่ากลัวถ้ามันเป็นความจริง" Chamo กล่าวว่า. "Chamo! คุณยังคงสงสัยว่า Fremy? เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า Fremy เป็นพันธมิตรที่สำคัญของเรา "โมราดุซึ่ง Chamo หัวเราะคิกคัก. "Meohehe ตอนนี้ผมรู้สึกไม่สบายใจ มันไม่เป็นไรที่จะคิดว่าเธอเป็นสหายของเราหรือไม่ " "ฮันส์แม้คุณจะพูดอะไร?" โมราถาม. "คุณต่อสู้จริงๆ Adlet?" ฮันส์ยังคงขอให้ Fremy "ฉันโยนดาบประสบความสำเร็จไปลึกเข้าไปด้านหลังขวาของเขา?" "มันพลาดตับของเขา แม้คุณจะไม่เป็นอย่างที่คุณเรียกร้อง. " "Adlet แสดงให้เห็นว่าการจัดการที่ดีของความรักที่มีต่อคุณ เมื่อคุณถูกสงสัยว่าเขายืนขึ้นสำหรับคุณ เมื่อ Chamo บอกว่าเธอจะทรมานคุณว่าเขาโกรธและหยุดมัน แม้ความคิดที่ว่า Adlet ตื่นเต้นคุณก็เป็นไปได้. " "คุณระคายเคืองอย่างไม่น่าเชื่อ." "Meowy หัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นความลึกลับนิรันดร์ คำพูดและความรู้สึกภายในของพวกเขาไม่ตรงกับขึ้น. " "ฮันส์ปิดขึ้นสำหรับบิต" โมราและฮันส์กล่าวว่าหยุดพูดถึงรูปลักษณ์ของความประหลาดใจจำลองบนใบหน้าของเขา. "ผมก็มีคำถามบางอย่าง Fremy สิ่งที่คุณไม่ได้คิดเกี่ยวกับ Adlet? คุณรู้สึกยังไงเมื่อคุณตระหนักว่าเขาเป็นคนที่เจ็ดหรือไม่ " "โอ้ฉันคิดว่ามันเป็นความจริงหลังจากทั้งหมด." "หลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่"เขาได้พยายามที่จะได้รับในด้านที่ดีของฉันแกล้งกังวลและพยายามที่จะได้รับของฉัน วางใจ แต่ตอนนี้ผมเข้าใจว่าทำไม. " "Meowy, คุณเป็นผู้หญิงที่น่ากลัว และ Adlet เป็นผู้ชายที่มีปัญหาไม่ได้จ่ายออก. " Fremy จ้องฮันส์. "ที่สำคัญกว่าวิธีการที่เราจะไปจับ Adlet?" ถาม Goldof และฮันส์เดินไปมุมของวัด. เขามองไปที่กล่องเหล็ก วางไว้ในมุมและกล่าวว่า "ส่วนใหญ่ของอาวุธของผู้ชายคนที่อยู่ที่นี่ โดยพวกเขาที่เขาไม่สามารถต่อสู้ ผมคิดว่าถ้าเรารอที่นี่เขาจะกลับมาที่พวกเขาได้รับแมว. " "เขาไม่ได้ จำกัด ให้กับผู้ที่ เขายังคงมีอาวุธที่มีขอบเขตที่ซ่อนอยู่ในเขา "Fremy คัดค้าน. "ไม่พอที่จะต่อสู้ทั้งหมดของเรา." "ในขณะที่อาจจะเป็นจริงผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่จะบอกว่าเขาขาดหมายถึง" Goldof กล่าวว่า "เราควรจะย้ายจากที่นี่ และตั้งแต่เวลาของเรามี จำกัด เราอาจจะแยกที่จะไล่ตามเขา. " "Goldof ที่ถูกต้อง" โมรากล่าวว่า "เราจะดำเนินการในกลุ่มของสองคน Fremy แรก คุณและฉันจะค้นหา Adlet. " Fremy พยักหน้า. "เจ้าหญิงให้กลุ่มที่มี Goldof ให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ใช้มันง่ายกับเขา Goldof ผมมอบหมายให้เจ้าหญิงกับคุณ. " Goldof พยักหน้าและ Nashetania มองไปที่เขาด้วยสีหน้าไม่สบายใจที่ดูเหมือน. "Chamo และฮันส์จะยังคงอยู่ที่นี่เพื่อเผชิญหน้ากับ Adlet พักที่เน้นและให้หนทางของคุณเกี่ยวกับคุณ. " "หมิว? แรงจูงใจของฉันที่ถูกตัดในช่วงครึ่งปีถ้าผมไม่ได้อยู่กับสาวสวย ฉันสามารถสลับกับ Goldof? " ทุกคนไม่สนใจเรื่องร้องเรียนฮันส์ '. "ในกรณีที่มีการคัดค้านไม่ให้รีบขึ้นและไป." "ไม่มีทาง" Chamo แทรก "Chamo เกลียดรอ." "ผมเห็น ถ้าอย่างนั้น Fremy คุณอยู่ที่นี่และ Chamo คุณมาพร้อมกับฉัน. " "Chamo ไม่ต้องการที่จะเดินไปรอบ ๆ ทั่วทุกสถานที่อย่างใดอย่างหนึ่ง Chamo จะเล่นรอบ ๆ พื้นที่จนอุปสรรคมาลง. " "... คุณต้องการให้ฉันไปด่าว่าคุณ Chamo?" มันดูเหมือนโมราเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะปรากฏในหลอดเลือดดำหน้าผากของเธอ. ฮันส์หัวเราะ "ไม่เป็นไร ฉันจะเพียงพอสำหรับคนชอบเขา. " "... คุณสหายที่เชื่อถือได้ค่อนข้างทั้งหมด ดีดีนั้นต้องระวังที่จะไม่ได้หายไป และไม่ออกไปไกลเกินไป. " Nashetania และ Goldof ออกไปทางทิศตะวันตก แต่เมื่อโมรา Fremy และกำลังจะออกไปในทิศทางตรงข้ามที่เรียกว่าฮันส์ออกไป Fremy. "เฮ้ Fremy." "คืออะไร" "คุณจริงๆสามารถที่จะต่อสู้ Kyoma ได้หรือไม่" "คุณหมายถึงอะไร?" "ถ้า ในด้านหน้าของรักของคุณแม่ที่สำคัญเธอบอกว่าสิ่งที่ต้องการ 'ฉันขอโทษยกโทษให้ฉันฉันได้รับการเสียใจทุกอย่างตลอดเวลานี้เราจะมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง' คุณจะสามารถที่จะฆ่าเธอ? " "ฉันจะเป็น สามารถที่จะฆ่าเธอเพราะฉันจะรู้ว่าเธอกำลังนอนอยู่. " "คุณผิด" ฮันส์ตอบสนองและ Fremy จ้องมาที่เขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ "ฉันฆ่า ผมได้รับการร้องขอหลาย สามีทรยศโดยภรรยาของเขา เด็กที่ถูกทอดทิ้งจากพ่อแม่ของพวกเขา คนเหล่านั้นมาหาผมและบอกว่าฉันไปฆ่าสำหรับพวกเขา แต่คุณเห็นไม่เคยที่ฉันเคยมีความสุขเกี่ยวกับชนิดของงานที่ ดีในท้ายที่สุดประมาณครึ่งหนึ่งบอกให้ผมโทรออกฆ่าในชั่วโมงที่ผ่านมาแมว. " "... จุดของคุณคืออะไร?" "... ดีผมคิดว่ามันไม่สำคัญ." "Let 's go Fremy!" โมรากล่าวว่า และทั้งสองหันหลังของพวกเขาจากฮันส์และเดินเข้าไปในป่า. # หลังจากออกจากวัดและเดินในขณะที่ Nashetania ก็หยุด จากนั้นเธอก็หันไปรอบ ๆ และมองไปข้างหลังเธอสำรวจพื้นที่ซ้ำแล้วซ้ำอีก. "สิ่งที่เป็นเรื่อง" Goldof ที่ได้รับต่อไปนี้เธอก็งงโดยการกระทำของเธอ. "Goldof คำถามนี้อาจจะดูเหมือนฉับพลันและแปลก แต่คุณเชื่อฉัน "Nashetania มองตรงเข้าไปในดวงตา Goldof ขณะที่เธอพูด. "แน่นอน ใครอื่นที่ไม่ใช่คุณเจ้าหญิงผมจะไว้วางใจ? " แต่คำตอบของเขาทำเพียงการแสดงออก Nashetania มืดของ "คุณไม่เข้าใจสิ่งที่ผมหมายถึง สิ่งที่ฉันต้องการที่จะถามคือคุณจะเห็นด้วยกับผมโดยไม่พูดอะไรสักคำ? " "เจ้าหญิงสิ่งที่คุณคิด?" Nashetania ยังคงมองเข้าไปในดวงตา Goldof และกล่าวว่า "Adlet ซังไม่ได้ที่เจ็ด จากที่นี่ที่ออกผมจะทำหน้าที่ที่จะพิสูจน์ความจริงที่ว่า. " "เจ้าหญิง!" ตะโกน Goldof. "เพียงแค่นี้ครั้งเดียวก็ไม่เป็นไร" เธอกล่าวว่าหมายถึงการระเบิดของเขา "ตอนนี้เห็นด้วยโดยไม่บอกคำอื่น ฉันรู้ว่า Adlet ซังตกอยู่ในกับดักและรอความช่วยเหลือของฉัน! " "ฉันไม่สามารถยินยอมให้ว่า แม้ว่าจะเป็นคำพูดของเจ้าหญิงที่ฉันไม่สามารถทำสิ่งที่คุณขอของฉัน. " "ผมไม่ได้บอกว่าผมไม่ได้มีความคิด foggiest เกี่ยวกับเรื่องนี้" Nashetania กล่าวว่าเธอยืนอยู่บนพื้นดิน "มีคนที่ฉันกังวลเกี่ยวกับการเป็น ผมก็ยังไม่ได้มีการพิสูจน์และฉันก็อาจจะเข้าใจผิด แต่บางทีอาจจะมีเบาะแสที่จะนำเราไปสู่ความจริง. " "ใครที่คุณสงสัยว่า" ในเสียงที่เงียบสงบ Nashetania ตอบว่า "ฮันส์ซัง." # ขณะเดียวกัน Adlet ได้รับการเคลื่อนย้ายที่ทำงานเงียบ ๆ อยู่บนกิ่งไม้เพื่อให้ เขาจะไม่ทิ้งรอยใด ๆ บางครั้งเขาจะหยุดการยืนยันว่าไม่มีใครได้รับที่อยู่ใกล้เขาแล้วดำเนินการเกี่ยวกับ. เขาได้มุ่งหน้าไปทางวัดด้วยความหวังว่าถ้าเขาสามารถหาหลักฐานการที่แปดแล้วสงสัยต่อเขาจะละลายในขณะนั้น มันเป็นหลักสูตรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการดำเนินการกว่าสุ่มสี่สุ่มห้าวิ่งผ่านป่าในการค้นหาของที่แปด. เขาสงสัยว่าหกคนเคลื่อนไหวเกี่ยวกับในขณะที่เขากระโดดลงมาจากยอดไม้ยอดไม้ไป บางทีหกกำลังมองหาฉันในกลุ่มที่สองหรือสาม นั่นคือการตัดสินใจที่มีเหตุผลถ้าพวกเขากำลังถูกระมัดระวังเกี่ยวกับการโจมตีแปลกใจ. ถ้าพวกเขากำลังจะย้ายในกลุ่มของสองคนมันจะไม่ดีอย่างเป็นธรรม ใด ๆ คนเดียวอาจจะร่วมกับเจ็ดและหลังจากที่ฆ่าสหายที่ไว้วางใจของพวกเขาพวกเขาจะวางโทษ Adlet นั่นอาจจะเป็นแผนต่อไปเจ็ด. ฉันต้องรีบก่อนที่พวกเขาสามารถดำเนินการแผนของพวกเขา. เขาสงสัยว่าการตรวจสอบของวัดเป็นไปได้ อย่างน้อยควรจะมีคนสองคนที่เฝ้าวัด แต่ถ้าพวกเขา Nashetania หรือ Fremy แล้วเขาสามารถใช้พวกเขา ด้วยความร่วมมือของ Fremy หรือ Nashetania เขาจะได้รับพวกเขาที่จะออกจากวัดว่างสำหรับเขา หรือเขาอาจจะลองโดยตรงเจรจากับหนึ่งของพวกเขาที่จะเข้าพระวิหาร. พวกเขามีแผนการอันยิ่งใหญ่และตั้งแต่ที่เขาเป็นที่สิ้นสุดของถนนที่เขากำลังจะออกจากทุกอย่างที่จะมีโอกาส แต่ในขณะที่พวกเขาเป็นตัวเลือกเดียวที่เขามี. "... ให้ทำเช่นนี้." ในที่สุดเขาก็มาถึงวัดโดยไม่ต้องวิ่งเข้าไปในใด ๆ ของที่ไล่ล่าเขา ดูเหมือนว่าโชคยังไม่ได้ถูกทอดทิ้งฉัน จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นต้นไม้อื่นเอาออกกล้องโทรทรรศน์ของเขาและค้นหาพื้นที่ ไม่มีคนรอบวัดได้. บางทีพวกเขากำลังรอซุ่มโจมตีฉันในพระวิหาร Adlet คิดว่าในขณะที่เขาวงกลมหลังวัดและเดินเข้ามาใกล้ด้วยความระมัดระวัง จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคา หลังจากนั้นเขาวางหูของเขาขึ้นไปบนหลังคาหินและฟังเสียงภายใน. แต่เขาไม่สามารถได้ยินเสียงอะไรมาจากภายในวัด มันสามารถเป็นที่ไม่มีใครอยู่ภายในหรือถูกมันทั้งหมดกับดักที่จะล่อให้ฉันมีอะไรบ้าง? ถ้ามันเป็นกับดักได้เป็นหนึ่งในสหายของเขาตั้งค่าหรือถูกมันเจ็ด? ทันใดนั้นเขารู้สึกเจตนาฆาตกรรมและร่างกายของเขาก่อนที่เขาจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอาจจะคิดเกี่ยวกับมัน. "Memeow!" เมื่อ Adlet กลิ้งไปด้านข้างเพื่อหลบ การโจมตี
การแปล กรุณารอสักครู่..
ในเจ็ดของจิตใจ การฆ่า adlet ด้วยมือของตัวเองไม่ได้เป็นหลักสูตรที่ดีที่สุดของการกระทำ ในความเป็นจริง , พวกเขาต้องการที่จะทิ้งงาน หนึ่งในวีรบุรุษของหกดอก
ถ้าทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นแล้ว 7 จะวางทั้งหมดความผิดและโทษไปยังคนที่ฆ่า adlet . และถ้าพวกเขาทำไม่ได้ มีรอยแยกใหญ่จะฟอร์มในความไว้วางใจซึ่งกันและกันร่วมกันท่ามกลางดอกไม้ใช้ฟัน พวกเขาจะแนบเนียนไป ก่อให้เกิดความแตกร้าวภายในเพิ่มเติมในหมู่สหาย
ไม่มีเจ็ดรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่ก็เข้าใจว่า ความยืดหยุ่นเป็นสิ่งสำคัญมาก พวกเขาต้องการที่จะสามารถดูสถานการณ์ดี ไม่เพียงผสานวิธีหนึ่งของการคิด เพื่อที่พวกเขาจะต้องใช้เครื่องมือที่สามารถใช้ได้กับพวกเขาและยิ่งกว่าสิ่งใด เขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกสงสัย
ถ้าพวกเขาสามารถทำอย่างนั้นได้ แล้วชัยชนะจะล้มลงบนตักของตน
แล้วใครในโลกจะฆ่า adlet สำหรับฉัน ?
#
เมื่อ fremy กลับไปวัด คาโม nashetania , และฮานส์ก็หลับ โมรา และ goldof บนมืออื่น ๆที่อยู่ข้างนอกดู
" คุณเคยมีชีวิตอยู่หลังจากทั้งหมด เกิดอะไรขึ้นกับ adlet ?" โมราถาม
" เขาหนีไป เขาได้รับบาดเจ็บและฉันต้องการที่จะจับเขา ถ้าเป็นไปได้ แต่ผมไม่มีปืนของฉัน "
" ผมเห็น ไม่เป็นไรครับ คุณพักผ่อนได้เป็นอย่างดีด้วย เราจะได้ยินเกี่ยวกับรายละเอียดพรุ่งนี้เช้า "
เมื่อ fremy เข้าพระวิหาร goldof ตะโกนเรียกเธอและพูดว่า " ขอโทษนะที่ฉันสงสัยว่าคุณ "
" มันไม่สำคัญหรอก ใด ๆที่คนธรรมดาจะทำเหมือนกัน
"เมื่อรุ่งอรุณยากจน fremy บอก 5 เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจาก adlet ลักพาตัวเธอ แล้วก็ตามด้วยเรื่องราวส่วนตัวของเธอเอง โดยเฉพาะเหตุผลที่เธอต้องการที่จะต่อสู้กับมาจิน
" kyoma เป็นหัวใจ " โมราถักคิ้วของเธอ
" เรื่องน่ากลัว ถ้ามันเป็นเรื่องจริง " คาโมะพูด
" คาโมะ ! คุณยังคงสงสัย fremy ? มันชัดเจนแล้วว่า fremy คือพันธมิตรที่สำคัญของเรา" โมราดุ ซึ่งคาโมะหัวเราะคิกคัก .
" meohehe ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย มันเป็นเป็นไรที่จะคิดว่านางเป็นสหายของเรา "
" ฮานส์ แม้คุณจะพูดว่าอะไร ? " โมราถาม
" คุณต่อสู้จริงๆ adlet ? " ฮานส์ กล่าวถาม fremy . " ดาบที่ฉันโยนลงไปในความมานะของเขา ? "
" มันพลาดอวัยวะสำคัญของเขา แม้ว่าคุณจะไม่ได้เป็นอย่างที่คุณอ้างว่า "
" adlet พบการจัดการที่ดีของความรักที่มีต่อคุณ เมื่อคุณสงสัยว่าเขายืนอยู่ข้างคุณ เมื่อคาโมบอกว่าเธอจะทรมานนายเขาโกรธและหยุดมัน แม้แต่ความคิดว่า adlet ตื่นเต้นนะ มันเป็นไปไม่ได้ "
" เธอพูดอย่างรำคาญ "
" meowy หัวใจของผู้หญิงลึกลับนิรันดร์ ของพวกเขา คำพูด และความรู้สึกภายในของพวกเขาไม่ตรงกับ "
" ฮานส์ เงียบหน่อย" โมรา กล่าว และฮั่นก็หยุดคุย ดูของความประหลาดใจเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา . . . . . .
" ฉันมีคำถามบางอย่าง fremy คิดอะไรได้ adlet ? คุณรู้สึกยังไงเมื่อคุณตระหนักว่าเขาเป็นเจ็ด "
" เอ่อ ฉันคิดว่ามันเป็นความจริงเลย "
" ทั้งหมด
" เขาพยายามที่จะได้รับในด้านที่ดีของฉันแสร้งกังวล และพยายามที่จะได้รับความน่าเชื่อถือของฉัน แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไม meowy "
" ,คุณเป็นผู้หญิงที่น่ากลัว adlet และผู้ชายที่มีปัญหาไม่จ่ายออก . "
fremy ถลึงตามองฮั่น
" และที่สำคัญ เราจะจับ adlet ? " goldof ถามและฮันส์เดินไปมุมของวัด .
เค้ามองกล่องเหล็กที่วางอยู่ในมุมและกล่าวว่า " มากที่สุดของอาวุธของผู้ชายที่นี่ ถ้าไม่มีพวกเขา เขาสู้ไม่ได้ฉันคิดว่าถ้าเรารอที่นี่ เขาจะมาเอาเหมียว "
" เขาไม่ จำกัด เหล่านั้น เขายังมีอาวุธขอบเขตบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในเขา " fremy คัดค้าน
" ไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับพวกเรา . . . . . "
" ในขณะที่มันอาจจะจริง ผมไม่คิดว่ามันจะดีที่จะบอกว่า เขาขาดหมายถึง " goldof กล่าว " เราต้องไปจากที่นี่ และเนื่องจากเวลาของเรามีจำกัด เราควรจะแยกกันไปไล่เขานะ
"" goldof ถูกต้อง " โมรา กล่าว " เราจะดำเนินการในกลุ่ม 2 แรก fremy . คุณและฉันจะค้นหา adlet "
fremy พยักหน้า
" เจ้าหญิง ให้กลุ่ม goldof . ให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ทำให้มันง่ายสำหรับเขา goldof ผมยกเจ้าหญิงให้คุณ "
goldof พยักหน้าและ nashetania มองเขาด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนจะอึดอัด
" คาโมะและฮันส์จะยังคงอยู่ที่นี่เพื่อเผชิญหน้ากับ adlet .พักที่เน้นและให้หนทางของคุณเกี่ยวกับคุณ "
" เหมียว ? แรงจูงใจของฉันคือตัดครึ่ง ถ้าผมไม่อยู่กับสาวสวย ฉันสลับกับ goldof ? "
ทุกคนละเว้นพวกบ่น
" ถ้าไม่มีการคัดค้าน รีบไปกันเถอะ "
" ไม่มีทาง " คาโมะ interjected . " คาโมะ เกลียดการรอคอย "
" ผมเห็น งั้น fremy คุณอยู่ที่นี่และคาโม เธอมากับฉัน "
" คาโมไม่อยากเดินรอบทั่วทุกสถานที่ด้วย คาโมะจะเล่นรอบบริเวณจนกำแพงลงมา "
" . . . . . . . อยากให้ผมด่าคุณ คาโม ? " ดูเหมือนโมราก็ปรากฏเส้นเลือดที่หน้าผากของเธอ
ฮั่นหัวเราะ " ไม่เป็นไร ฉันก็เพียงพอสำหรับคนอย่างเขา . . . "
" . . . . . . . คุณเพื่อนที่เชื่อถือได้บ้าง งั้นดี ระวังจะหลงทางและอย่าออกไปไกลนักสิ "
nashetania และ goldof จากฝั่งตะวันตก แต่เมื่อ โมรา และ fremy กำลังไปในทิศทางตรงกันข้าม ฮั่นตะโกนเรียก fremy
" เฮ้ fremy "
" อะไร ? "
" จริงๆคุณสามารถที่จะต่อสู้กับ kyoma ? "
" คุณหมายถึงอะไร ? "
" ถ้าในหน้าของคุณ ที่รัก แม่สำคัญ เธอชอบพูดว่า ' ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉันด้วย
ถ้าทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นแล้ว 7 จะวางทั้งหมดความผิดและโทษไปยังคนที่ฆ่า adlet . และถ้าพวกเขาทำไม่ได้ มีรอยแยกใหญ่จะฟอร์มในความไว้วางใจซึ่งกันและกันร่วมกันท่ามกลางดอกไม้ใช้ฟัน พวกเขาจะแนบเนียนไป ก่อให้เกิดความแตกร้าวภายในเพิ่มเติมในหมู่สหาย
ไม่มีเจ็ดรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่ก็เข้าใจว่า ความยืดหยุ่นเป็นสิ่งสำคัญมาก พวกเขาต้องการที่จะสามารถดูสถานการณ์ดี ไม่เพียงผสานวิธีหนึ่งของการคิด เพื่อที่พวกเขาจะต้องใช้เครื่องมือที่สามารถใช้ได้กับพวกเขาและยิ่งกว่าสิ่งใด เขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกสงสัย
ถ้าพวกเขาสามารถทำอย่างนั้นได้ แล้วชัยชนะจะล้มลงบนตักของตน
แล้วใครในโลกจะฆ่า adlet สำหรับฉัน ?
#
เมื่อ fremy กลับไปวัด คาโม nashetania , และฮานส์ก็หลับ โมรา และ goldof บนมืออื่น ๆที่อยู่ข้างนอกดู
" คุณเคยมีชีวิตอยู่หลังจากทั้งหมด เกิดอะไรขึ้นกับ adlet ?" โมราถาม
" เขาหนีไป เขาได้รับบาดเจ็บและฉันต้องการที่จะจับเขา ถ้าเป็นไปได้ แต่ผมไม่มีปืนของฉัน "
" ผมเห็น ไม่เป็นไรครับ คุณพักผ่อนได้เป็นอย่างดีด้วย เราจะได้ยินเกี่ยวกับรายละเอียดพรุ่งนี้เช้า "
เมื่อ fremy เข้าพระวิหาร goldof ตะโกนเรียกเธอและพูดว่า " ขอโทษนะที่ฉันสงสัยว่าคุณ "
" มันไม่สำคัญหรอก ใด ๆที่คนธรรมดาจะทำเหมือนกัน
"เมื่อรุ่งอรุณยากจน fremy บอก 5 เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจาก adlet ลักพาตัวเธอ แล้วก็ตามด้วยเรื่องราวส่วนตัวของเธอเอง โดยเฉพาะเหตุผลที่เธอต้องการที่จะต่อสู้กับมาจิน
" kyoma เป็นหัวใจ " โมราถักคิ้วของเธอ
" เรื่องน่ากลัว ถ้ามันเป็นเรื่องจริง " คาโมะพูด
" คาโมะ ! คุณยังคงสงสัย fremy ? มันชัดเจนแล้วว่า fremy คือพันธมิตรที่สำคัญของเรา" โมราดุ ซึ่งคาโมะหัวเราะคิกคัก .
" meohehe ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย มันเป็นเป็นไรที่จะคิดว่านางเป็นสหายของเรา "
" ฮานส์ แม้คุณจะพูดว่าอะไร ? " โมราถาม
" คุณต่อสู้จริงๆ adlet ? " ฮานส์ กล่าวถาม fremy . " ดาบที่ฉันโยนลงไปในความมานะของเขา ? "
" มันพลาดอวัยวะสำคัญของเขา แม้ว่าคุณจะไม่ได้เป็นอย่างที่คุณอ้างว่า "
" adlet พบการจัดการที่ดีของความรักที่มีต่อคุณ เมื่อคุณสงสัยว่าเขายืนอยู่ข้างคุณ เมื่อคาโมบอกว่าเธอจะทรมานนายเขาโกรธและหยุดมัน แม้แต่ความคิดว่า adlet ตื่นเต้นนะ มันเป็นไปไม่ได้ "
" เธอพูดอย่างรำคาญ "
" meowy หัวใจของผู้หญิงลึกลับนิรันดร์ ของพวกเขา คำพูด และความรู้สึกภายในของพวกเขาไม่ตรงกับ "
" ฮานส์ เงียบหน่อย" โมรา กล่าว และฮั่นก็หยุดคุย ดูของความประหลาดใจเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา . . . . . .
" ฉันมีคำถามบางอย่าง fremy คิดอะไรได้ adlet ? คุณรู้สึกยังไงเมื่อคุณตระหนักว่าเขาเป็นเจ็ด "
" เอ่อ ฉันคิดว่ามันเป็นความจริงเลย "
" ทั้งหมด
" เขาพยายามที่จะได้รับในด้านที่ดีของฉันแสร้งกังวล และพยายามที่จะได้รับความน่าเชื่อถือของฉัน แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไม meowy "
" ,คุณเป็นผู้หญิงที่น่ากลัว adlet และผู้ชายที่มีปัญหาไม่จ่ายออก . "
fremy ถลึงตามองฮั่น
" และที่สำคัญ เราจะจับ adlet ? " goldof ถามและฮันส์เดินไปมุมของวัด .
เค้ามองกล่องเหล็กที่วางอยู่ในมุมและกล่าวว่า " มากที่สุดของอาวุธของผู้ชายที่นี่ ถ้าไม่มีพวกเขา เขาสู้ไม่ได้ฉันคิดว่าถ้าเรารอที่นี่ เขาจะมาเอาเหมียว "
" เขาไม่ จำกัด เหล่านั้น เขายังมีอาวุธขอบเขตบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในเขา " fremy คัดค้าน
" ไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับพวกเรา . . . . . "
" ในขณะที่มันอาจจะจริง ผมไม่คิดว่ามันจะดีที่จะบอกว่า เขาขาดหมายถึง " goldof กล่าว " เราต้องไปจากที่นี่ และเนื่องจากเวลาของเรามีจำกัด เราควรจะแยกกันไปไล่เขานะ
"" goldof ถูกต้อง " โมรา กล่าว " เราจะดำเนินการในกลุ่ม 2 แรก fremy . คุณและฉันจะค้นหา adlet "
fremy พยักหน้า
" เจ้าหญิง ให้กลุ่ม goldof . ให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ทำให้มันง่ายสำหรับเขา goldof ผมยกเจ้าหญิงให้คุณ "
goldof พยักหน้าและ nashetania มองเขาด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนจะอึดอัด
" คาโมะและฮันส์จะยังคงอยู่ที่นี่เพื่อเผชิญหน้ากับ adlet .พักที่เน้นและให้หนทางของคุณเกี่ยวกับคุณ "
" เหมียว ? แรงจูงใจของฉันคือตัดครึ่ง ถ้าผมไม่อยู่กับสาวสวย ฉันสลับกับ goldof ? "
ทุกคนละเว้นพวกบ่น
" ถ้าไม่มีการคัดค้าน รีบไปกันเถอะ "
" ไม่มีทาง " คาโมะ interjected . " คาโมะ เกลียดการรอคอย "
" ผมเห็น งั้น fremy คุณอยู่ที่นี่และคาโม เธอมากับฉัน "
" คาโมไม่อยากเดินรอบทั่วทุกสถานที่ด้วย คาโมะจะเล่นรอบบริเวณจนกำแพงลงมา "
" . . . . . . . อยากให้ผมด่าคุณ คาโม ? " ดูเหมือนโมราก็ปรากฏเส้นเลือดที่หน้าผากของเธอ
ฮั่นหัวเราะ " ไม่เป็นไร ฉันก็เพียงพอสำหรับคนอย่างเขา . . . "
" . . . . . . . คุณเพื่อนที่เชื่อถือได้บ้าง งั้นดี ระวังจะหลงทางและอย่าออกไปไกลนักสิ "
nashetania และ goldof จากฝั่งตะวันตก แต่เมื่อ โมรา และ fremy กำลังไปในทิศทางตรงกันข้าม ฮั่นตะโกนเรียก fremy
" เฮ้ fremy "
" อะไร ? "
" จริงๆคุณสามารถที่จะต่อสู้กับ kyoma ? "
" คุณหมายถึงอะไร ? "
" ถ้าในหน้าของคุณ ที่รัก แม่สำคัญ เธอชอบพูดว่า ' ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉันด้วย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- มันคือโรค
- แขกปฏิเสธความรับผิดชอบ
- ลายสัก
- เคยดูหนังไทยไหม
- ฉันชอบวิชาคณิตศาสตร์
- คุณภาพของอุปกรณ์เครื่องมือเครื่องใช้ไม่ค
- ฉันกลับบ้าน
- ฉันขอเปลี่ยนสถานที่มารับ
- Even though it is very difficalt, but I
- ฉันต้องอยู่บ้านคนเดียว
- The coconut is also the crop of the prov
- considerate
- New conversation with user
- No one can not know about them the futur
- I have to pee
- No one can not know about them the futur
- When Monday through I feel very happy fa
- When are you there?
- พิเศษ
- ยิยินดีต้อนรยิยินดีต้อนยิยินดีต้อนรัยิยิ
- longest
- here you go.
- รวบรวมคำคมติดบอร์ดที่โรงอาหาร
- Unstoppable
