Nangong Liuyun glanced at her faint

Nangong Liuyun glanced at her faintly, leisurely saying: “Still saying you are sincere, before feeding me, you don’t even know to test to see if the temperature is too high, whether it can burn this king or not.”

Su Luo was finally convincingly defeated by this picky male.

They had been reduced to these kind of circumstances, and he still insisted on living like a lord of the manor.

Seeing his pair of monochrome eyes innocently staring at her, Su Luo simply lacked the tears to cry. Just a moment ago, she had clearly already eaten a fish, could she still not have known whether it burned her hand or not?

He was simply nitpicking.

In order to placate this difficult, big boy child, Su Luo could only hold the Amethyst Thorned fish and take a bite out of it. Afterwards, she said to Nangong Liuyun: “It’s fine, the temperature is neither too hot nor too cold. It’s perfect, quickly eat it.”

Nangong Liuyun comfortably leaned against the soft cushions, his gaze was picky, his finger pointed at the place Su Luo took a bite, very seriously saying: “This king wants to eat from that place.”

That straight-faced expression he gave, made Su Luo stumped for words.

Could it be that the meat on the back of the fish was especially tasty? She wasn’t too picky and just randomly took a bite.

She lifted her eyes and saw Nangong Liuyun’s slightly narrowed phoenix eyes, with the corner of his lips tilted a touch, and Su Luo suddenly comprehended.

“You, this——” She simply was speechless, as it turned out, the mystery actually lay in there.

Nangong Liuyun calmly said a sentence: “Didn’t you say you feel guilty? Where is the guilt? Still haven’t fed me any fish.”

Fine, Su Luo suffered a defeat.

Last night, she really shouldn’t have.

Su Luo sucked in a deep breath. Smoothing out her breathing, she picked up the chopsticks, scraping the fish meat from the bones, and little by little, fed it to him.

Nangong Liuyun now appeared to be an obedient child, clumsy, foolish. Where did he even have a little of that cruel, bloodthirsty manner? Cute and lovable, just like a little kid that was being fed food in kindergarten.

With great difficulty, she finished feeding him the fish. Su Luo felt it was more challenging than running several hundred kilometers.

Who would have imagined that Nangong Liuyun, this bastard, would actually still not stop.

He bossily said to Su Luo: “This king wants to bathe!”

Su Luo suddenly had an urge to swat him to death.

“Now, what kind of situation are you in? Still want to take a bath?” It was such a serious wound that she had just finished operating on, and it still hadn’t formed a scab yet. In spite of everything, he still wanted to bathe!

Really like a child, being deliberately provocative.

Nangong Liuyun however, was very obstinate. Shaking his head, he only blindly insisted: “This king’s body stinks to death, want to bathe!”

“Can you wait until the wound gets a little better before bathing, okay?” Right now, Su Luo seemed to be in the middle of coaxing a child throwing a tantrum. She was gentle and soft but also seemed helpless.

“Not good, want it right now.” This exceedingly obstinate, bratty kid who wouldn’t do what he was told.

Su Luo nearly clenched her teeth, with both hands placed at her hips: “Nangong Liuyun, don’t be so childish okay! You are not a three-year-old child! You should know what to do that’s best for you.”

Nangong Liuyun, with an expression of having been wronged, turned his face away, refusing to acknowledge Su Luo.

That fuming appearance, clearly, he was being petulant.

Su Luo held her forehead.

God ah, who will come to tell her, the respected, powerful, insufferably arrogant His Highness Prince Jin, how could he have become so childish to this unreasonable extent?

Nangong Liuyun’s back was to her, his eyes looked at the vegetation at the corner, not saying a word.

Su Luo stood unmoving at his back, as she somewhat helplessly watched him.

The surroundings were very quiet, so still that you could hear the wind blowing through the leaves.

All of a sudden, Nangong Liuyun tossed aside the embroidered quilt, his lanky body standing up. He got off the bed, turned his head around and just walked out.

Su Luo was immediately anxious, grabbing onto his hand that brushed by to stop him, she was flustered and exasperatedly said: “You still haven’t recovered completely from your injuries, how could you get off the bed? Where do you want to go right now?”

Nangong Liuyun glanced back to look at her, with half of his eyes hooded, unhurriedly said: “To bathe.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Nangong Liuyun glanced ที่เธอรำไร พักผ่อนพูด: "ยังบอกว่า คุณมีความจริงใจ ก่อนให้อาหารฉัน คุณไม่รู้การทดสอบเพื่อดูว่า อุณหภูมิสูงเกินไป ว่ามันสามารถเขียนกษัตริย์องค์นี้ได้ หรือไม่"ตะล่อมจนถูกแพ้ลู Su โดยเพศชายนี้จู้จี้จุกจิกพวกเขามีการลดชนิดของสถานการณ์เหล่านี้ และเขายังคงยืนยันในชีวิตเช่นเจ้าของเดอะเมเนอร์เห็นเขาคู่ innocently จ้องเธอตาขาวดำ ลู Su ก็ขาดน้ำตาร้องไห้ เพียงครู่แล้ว เธอได้อย่างชัดเจนแล้วกินปลา เธอยังไม่ทราบว่า มันเขียนมือของเธอ หรือไม่เขาเป็นเพียง nitpickingเพื่อหยุดยิงเด็กคนยาก บิ๊กบอย Su ลูเท่านั้นสามารถเก็บปลาพลอย Thorned และใช้กัดจากนั้น หลังจากนั้น เธอกล่าวว่า Nangong Liuyun: "ก็ดี มีอุณหภูมิไม่ร้อน หรือเย็นเกินไป มันมีที่สมบูรณ์แบบ ได้อย่างรวดเร็วกินมัน"Nangong Liuyun พิงกับหมอนนุ่มสบาย สายตาของเขาไม่จู้จี้จุกจิก นิ้วเขาชี้ที่สถานที่ Su ลูเอากัด ระบุจัง: "คิงนี้ต้องกินจากสถานที่"แสดงรูปที่เขาให้ ทำ Su ลูที่แนะนำสำหรับคำอาจจะเป็นว่า เนื้อด้านหลังของปลาเป็นอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอไม่ได้จู้จี้จุกจิกเกินไป และสุ่มเพียงเอากัดเธอยกขึ้นดวงตาของเธอ และเห็นดวงตาเล็กน้อยประชากรฟีนิกซ์ Nangong Liuyun มุมของริมฝีปากของเขาเอียง สัมผัส และลู Su ก็ comprehended“You, this——” She simply was speechless, as it turned out, the mystery actually lay in there.Nangong Liuyun calmly said a sentence: “Didn’t you say you feel guilty? Where is the guilt? Still haven’t fed me any fish.”Fine, Su Luo suffered a defeat.Last night, she really shouldn’t have.Su Luo sucked in a deep breath. Smoothing out her breathing, she picked up the chopsticks, scraping the fish meat from the bones, and little by little, fed it to him.Nangong Liuyun now appeared to be an obedient child, clumsy, foolish. Where did he even have a little of that cruel, bloodthirsty manner? Cute and lovable, just like a little kid that was being fed food in kindergarten.With great difficulty, she finished feeding him the fish. Su Luo felt it was more challenging than running several hundred kilometers.Who would have imagined that Nangong Liuyun, this bastard, would actually still not stop.He bossily said to Su Luo: “This king wants to bathe!”Su Luo suddenly had an urge to swat him to death.“Now, what kind of situation are you in? Still want to take a bath?” It was such a serious wound that she had just finished operating on, and it still hadn’t formed a scab yet. In spite of everything, he still wanted to bathe!Really like a child, being deliberately provocative.Nangong Liuyun however, was very obstinate. Shaking his head, he only blindly insisted: “This king’s body stinks to death, want to bathe!”“Can you wait until the wound gets a little better before bathing, okay?” Right now, Su Luo seemed to be in the middle of coaxing a child throwing a tantrum. She was gentle and soft but also seemed helpless.“Not good, want it right now.” This exceedingly obstinate, bratty kid who wouldn’t do what he was told.Su Luo nearly clenched her teeth, with both hands placed at her hips: “Nangong Liuyun, don’t be so childish okay! You are not a three-year-old child! You should know what to do that’s best for you.”Nangong Liuyun, with an expression of having been wronged, turned his face away, refusing to acknowledge Su Luo.That fuming appearance, clearly, he was being petulant.Su Luo held her forehead.God ah, who will come to tell her, the respected, powerful, insufferably arrogant His Highness Prince Jin, how could he have become so childish to this unreasonable extent?Nangong Liuyun’s back was to her, his eyes looked at the vegetation at the corner, not saying a word.Su Luo stood unmoving at his back, as she somewhat helplessly watched him.The surroundings were very quiet, so still that you could hear the wind blowing through the leaves.All of a sudden, Nangong Liuyun tossed aside the embroidered quilt, his lanky body standing up. He got off the bed, turned his head around and just walked out.Su Luo was immediately anxious, grabbing onto his hand that brushed by to stop him, she was flustered and exasperatedly said: “You still haven’t recovered completely from your injuries, how could you get off the bed? Where do you want to go right now?”Nangong Liuyun glanced back to look at her, with half of his eyes hooded, unhurriedly said: “To bathe.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Nangong Liuyun เหลือบมองไปที่คำพูดแผ่วเบาสบายของเธอ: "ยังบอกว่าคุณมีความจริงใจก่อนที่จะให้อาหารผมคุณไม่ได้รู้ว่าในการทดสอบเพื่อดูว่าอุณหภูมิที่สูงเกินไปไม่ว่าจะสามารถเผาผลาญกษัตริย์นี้หรือไม่." ซู Luo ในที่สุดก็พ่ายแพ้ตะล่อมชายจู้จี้จุกจิกนี้. พวกเขาได้รับลดลงถึงชนิดของสถานการณ์เหล่านี้และเขายังคงยืนยันที่จะอาศัยอยู่เช่นลอร์ดแห่งคฤหาสน์ได้. เห็นคู่ของเขาดวงตาขาวดำบริสุทธิ์ใจจ้องมองที่เธอซู Luo เพียงแค่ขาดน้ำตาไป ร้องไห้. รอสักครู่ที่ผ่านมาเธอได้กินอย่างชัดเจนแล้วปลาจะเธอยังไม่ได้รู้จักกันไม่ว่าจะเผามือของเธอหรือไม่เขาเป็นเพียง nitpicking. เพื่อที่จะปิดปากนี้ยากที่เด็กหนุ่มใหญ่ซู Luo สามารถเฉพาะถือ Amethyst Thorned ปลาและจะกัดออกมาจากมัน หลังจากนั้นเธอบอกว่าให้ Nangong Liuyun: "มันปรับอุณหภูมิไม่ร้อนเกินไปหรือเย็นเกินไป . มันสมบูรณ์แบบได้อย่างรวดเร็วกินมัน " Nangong Liuyun สะดวกสบายพิงเบาะนุ่มสายตาของเขาก็จู้จี้จุกจิกนิ้วของเขาชี้ไปที่สถานที่ซู Luo เอากัดอย่างจริงจังพูดว่า:". กษัตริย์นี้อยากจะกินจากสถานที่ " ที่ ตรงที่ต้องเผชิญกับการแสดงออกของเขาให้ทำให้เป็นซู Luo นิ่งงันคำ. มันอาจจะเป็นว่าเนื้อด้านหลังของปลาอร่อยโดยเฉพาะอย่างยิ่ง? เธอเป็นคนไม่จู้จี้จุกจิกเกินไปและเพียงการสุ่มเอากัด. เธอเงยหน้าขึ้นเห็นเธอและ Nangong Liuyun ของลดลงเล็กน้อยตาฟีนิกซ์มุมของริมฝีปากของเขาเอียงสัมผัสและซู Luo เข้าใจกึก. "คุณ this--" เธอ เพียงแค่เป็นพูดเป็นมันเปิดออกลึกลับจริงวางในมี. Nangong Liuyun ใจเย็นกล่าวประโยค "ไม่ได้คุณบอกว่าคุณรู้สึกผิด? เป็นความผิดอยู่ที่ไหน? ยังไม่ได้รับการเลี้ยงดูฉันปลาใด ๆ . " วิจิตรสุ Luo ประสบความพ่ายแพ้ได้. เมื่อคืนเธอจริงๆไม่ควรมี. ซู Luo ดูดหายใจเข้าลึก ๆ เรียบออกหายใจของเธอเธอหยิบขึ้นมาตะเกียบขูดเนื้อปลาจากกระดูกและจุบจิบเลี้ยงให้เขา. Nangong Liuyun ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นเด็กที่เชื่อฟังเงอะงะโง่ เขาไม่ได้มีที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ของที่โหดร้ายอย่างกระหายเลือดที่? น่ารักและน่ารักเหมือนเด็กน้อยที่ถูกเลี้ยงด้วยอาหารในโรงเรียนอนุบาล. ด้วยความยากลำบากเธอเสร็จสิ้นการให้อาหารปลาเขา . ซู Luo รู้สึกว่ามันเป็นความท้าทายมากขึ้นกว่าทำงานหลายร้อยกิโลเมตร. ใครจะมีความคิดที่ Nangong Liuyun ไอ้นี้จะจริงยังคงไม่หยุดเขา bossily พูดกับซู Luo: "ราชานี้ต้องการที่จะอาบน้ำ!" ซู Luo จู่ ๆ ก็มี กระตุ้นให้ตบเขาตาย. "ตอนนี้สิ่งที่ชนิดของสถานการณ์ที่คุณมีอะไรบ้าง? ยังคงต้องการที่จะอาบน้ำ? "มันเป็นเช่นแผลร้ายแรงที่เธอเพิ่งเสร็จสิ้นการดำเนินงานในและมันยังไม่ได้เกิดขึ้นตกสะเก็ดเลย ทั้งๆที่ทุกอย่างเขาก็ยังอยากที่จะอาบน้ำ! จริงๆเหมือนเด็กถูกยั่วยุโดยเจตนา. Nangong Liuyun แต่เป็นดื้อรั้นมาก สั่นศีรษะของเขาเขาเพียงสุ่มสี่สุ่มห้ายืนยัน: "ร่างกายของกษัตริย์นี้เหม็นไปสู่ความตายต้องการที่จะอาบน้ำ" ? "คุณสามารถรอจนกว่าแผลจะดีขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะอาบน้ำโอเค" ตอนนี้ซู Luo ดูเหมือนจะอยู่ตรงกลาง ซึ่งหลอกลวงเด็กโยนความโกรธเคือง เธอเป็นคนที่อ่อนโยนและอ่อนนุ่ม แต่ยังดูเหมือนกำพร้า. "ไม่ดีต้องการได้ในขณะนี้." นี้ดื้อเหลือเกินเด็กเหลือขอที่จะไม่ทำในสิ่งที่เขาบอก. ซู Luo เกือบ clenched ฟันของเธอด้วยมือทั้งสองข้างวางอยู่ที่สะโพกของเธอ "Nangong Liuyun ไม่ต้องเพื่อให้เด็ก ๆ เอาล่ะ! คุณไม่ได้เป็นเด็กสามปี! ที่คุณควรรู้ว่าจะทำอย่างไรที่ดีที่สุดสำหรับคุณ. " Nangong Liuyun กับการแสดงออกของที่ได้รับการอธรรมให้หันใบหน้าของเขาออกไปปฏิเสธที่จะรับทราบซู Luo. ที่ไอลักษณะอย่างชัดเจนเขาถูกขี้งอน. ซู Luo จัดหน้าผากของเธอ . พระเจ้าอาที่จะมาบอกเธอเคารพที่มีประสิทธิภาพอย่างเหลืออดหยิ่งเสด็จเจ้าชายจินได้อย่างไรที่เขาได้กลายเป็นเด็กที่มีขอบเขตไม่มีเหตุผลนี้หรือไม่? กลับ Nangong Liuyun เป็นที่เธอสายตาของเขามองไปที่พืชที่ มุมไม่พูดอะไรสักคำ. ซู Luo ยืน unmoving ที่หลังของเขาขณะที่เธอบ้างอย่างช่วยไม่ได้ดูเขา. สภาพแวดล้อมที่เงียบสงบมากดังนั้นยังคงที่คุณสามารถได้ยินเสียงลมพัดผ่านใบ. ทั้งหมดในทันที, Nangong Liuyun โยนกัน ผ้าห่มปักร่างกายผอมของเขาลุกขึ้นยืน เขาลุกจากเตียงหันหัวของเขาไปรอบ ๆ และเพียงแค่เดินออกมา. ซู Luo เป็นกังวลทันทีโลภลงบนมือของเขาที่แปรงโดยจะหยุดเขาเธอก็ลนและ exasperatedly กล่าวว่า "คุณยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บของคุณ วิธีการที่คุณจะได้รับจากเตียง? ที่ไหนที่คุณต้องการที่จะไปตอนนี้ " Nangong Liuyun ชำเลืองมองกลับไปดูเธอกับครึ่งหนึ่งของดวงตาของเขาหน้ากากไม่รีบร้อนกล่าวว่า" ไปอาบน้ำ ".