The Killer FactorCertain yeast spec

The Killer Factor

Certain yeast species, known as killer (zymocidal) strains, secrete exocellular toxins into their environment, which are lethal to other, sensitive strains of yeast and therefore provide a competitive advantage in fer-mentations (Ribereau-Gayon et al., 2000e). The killer phenomenon in S. cerevisiae is associated with the presence of a proteinaceous toxin (zymocin), which is secreted by the zymocidal strains and is lethal to sensitive strains of the same species. Some yeast strains are immune to these zymocins, but do not produce active toxin. These are the so-called ‘neutral’ strains (Pretorius, 2000). The killer factor exists in most strains of S. cerevisiae, as well as other genera including Hansenula, Kluyveromyces and Candida. Killer yeasts offer both control (when inoculated to achieve a desired result) and a risk (when working as contaminating agents). When used as inoculants they offer certain benefits, including domination over wild yeasts which may cause delayed fermentation or production of off flavors, and protection in the wine from subsequent infection by spoilage yeasts. Shimizu and coworkers (1985) studied the distribution of killer yeast strains by geographical location. Australian wild yeast analysis showed killer strains only in S. cerevisiae. In Japan similar analysis showed killer properties in S. cerevisiae and Hansenula strains whilst Beaujolais (France) showed very high incidences (83%) of killer strains amongst a greater range of wild yeasts, including Saccha-romyces, Kloeckera, Candida, Hansenula and Torulaspora. Most Mediterranean vineyards showed higher incidences of killer properties (65–90%), probably due to a combination of viticultural practices, climate and the extent of continual cultivation. In red wines, the killer function appears to be inactivated after about three days, possibly due to complexing of the toxin proteins with tannins. As the killer factors are proteins, their stability will be affected by ethanol levels, SO2 concentration and by interactions with tannins and fining agents. The killer function is also inactivated by high temperature and high pH (Shimizu, 1993), but is favored by the acidic conditions of grape must (pH 2.8–3.8). Apart from sporadic reports, which imply that the presence of killer yeast could contribute towards stuck (incomplete) or sluggish fermentations, zymocidal S. cerevisiae strains have no negative effect on the wholesomeness and sensorial quality of wines that are produced (Pretorius, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวปืน

บางสปีชีส์ยีสต์ เป็นสายพันธุ์นักฆ่า (zymocidal) ขับสารพิษ exocellular ในสภาพแวดล้อมของพวกเขา ยุทธภัณฑ์เพื่ออื่น ๆ สายพันธุ์ที่สำคัญของยีสต์ และดังนั้น ให้เปรียบใน fer-mentations (Ribereau Gayon et al., 2000e) ปรากฏการณ์นักฆ่าใน S. cerevisiae จะสัมพันธ์กับสถานะของสารพิษ proteinaceous (zymocin), ซึ่ง secreted โดยสายพันธุ์ zymocidal และเป็นยุทธภัณฑ์ไปสายพันธุ์สำคัญชนิดเดียวกัน ยีสต์บางมี zymocins เหล่านี้ แต่ไม่ผลิตสารพิษที่ใช้งานอยู่ ได้แก่สายพันธุ์ 'เป็นกลาง' เรียกว่า (Pretorius, 2000) ตัวนักฆ่าอยู่ในสายพันธุ์ส่วนใหญ่ของ S. cerevisiae ตลอดจนอื่น ๆ สกุล Hansenula, Kluyveromyces และโรค Yeasts นักฆ่าให้ควบคุม (เมื่อ inoculated เพื่อให้บรรลุผลที่ต้องการ) และความเสี่ยง (เมื่อทำงานเป็นตัวแทนของขยะ) เมื่อใช้เป็น inoculants มีบาง benefits รวมถึงการครอบงำทางผ่านป่า yeasts ซึ่งอาจทำให้ล่าช้าหมักหรือผลิต flavors และป้องกันในไวน์จากการติดเชื้อตามมา โดย yeasts เน่าเสีย ชิมิซุและคณะ (1985) ศึกษาการกระจายของนักฆ่ายีสต์ตามที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ยีสต์ป่าออสเตรเลียวิเคราะห์พบว่าสายพันธุ์นักฆ่าใน S. cerevisiae ในญี่ปุ่น วิเคราะห์คล้ายพบคุณสมบัตินักฆ่าใน S. cerevisiae สายพันธุ์ Hansenula ขณะโฌ (ฝรั่งเศส) พบสูงมาก incidences (83%) ของสายพันธุ์นักฆ่าหมู่มากมาย yeasts ป่า รวม Saccha romyces, Kloeckera แคน Hansenula และ Torulaspora ไร่องุ่นเมดิเตอร์เรเนียนส่วนใหญ่พบ incidences สูงคุณสมบัตินักฆ่า (65–90%), อาจเนื่องจากหลายแนวทางปฏิบัติ viticultural สภาพภูมิอากาศและขอบเขตการเพาะปลูกอย่างต่อเนื่อง ในไวน์แดง ฟังก์ชันนักฆ่าที่ดูเหมือนจะถูกยกเลิกหลังจากประมาณสามวัน อาจเป็น เพราะ complexing ของโปรตีนสารพิษกับ tannins ปัจจัยนักฆ่า มี โปรตีน ความมั่นคงของพวกเขาจะได้รับผลกระทบ โดยเอทานอล ระดับ ความเข้มข้นของ SO2 และโต้ตอบกับ tannins และตัวแทน fining ฟังก์ชันนักฆ่านอกจากนี้การยกเลิก ด้วยอุณหภูมิและ pH สูง (ชิมิซุ 1993), แต่ปลอดเงื่อนไขเปรี้ยวขององุ่นต้อง (pH 2.8–3.8) จากรายงานมี ซึ่งเป็นสิทธิ์แบบว่า ของนักฆ่ายีสต์สามารถนำไปติด (ไม่สมบูรณ์) หรือหมักแหนมซบเซา zymocidal S. cerevisiae สายพันธุ์มีราคาไม่มีผลกระทบในการ wholesomeness และ sensorial คุณภาพของไวน์ที่ผลิต (Pretorius, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักฆ่าปัจจัยบางสายพันธุ์ยีสต์ที่รู้จักในฐานะนักฆ่า (zymocidal) สายพันธุ์หลั่งสารพิษ exocellular ในสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษอื่น ๆ สายพันธุ์ที่มีความสำคัญของยีสต์ของพวกเขาจึงให้ความได้เปรียบในการแข่งขันใน Fer-mentations (Ribereau Gayon-et al,. 2000e) ปรากฏการณ์ที่นักฆ่าใน S. cerevisiae มีความเกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของสารพิษโปรตีน (zymocin) ซึ่งเป็นที่หลั่งมาจากสายพันธุ์ zymocidal และตายเพื่อสายพันธุ์ที่มีความสำคัญของสายพันธุ์เดียวกัน บางสายพันธุ์ยีสต์มีภูมิคุ้มกันเพื่อ zymocins เหล่านี้ แต่ไม่ได้ผลิตสารพิษที่ใช้งาน เหล่านี้เป็นที่เรียกว่า 'เป็นกลาง' สายพันธุ์ (Pretorius, 2000) ปัจจัยที่นักฆ่าที่มีอยู่ในสายพันธุ์มากที่สุดของเอส cerevisiae เช่นเดียวกับที่อื่น ๆ รวมทั้งจำพวก Hansenula, Kluyveromyces และ Candida ยีสต์นักฆ่ามีการควบคุมทั้งสอง (เมื่อเชื้อเพื่อให้บรรลุผลที่ต้องการ) และความเสี่ยง (ตอนที่ทำงานเป็นตัวแทนของการปนเปื้อน) เมื่อใช้เป็นการฉีดวัคซีนแบคทีเรียพวกเขามีผลประโยชน์บางอย่างรวมทั้งการปกครองกว่ายีสต์ป่าซึ่งอาจก่อให้เกิดการหมักล่าช้าหรือการผลิตของรสชาติออกและการป้องกันในไวน์ที่ตามมาจากการติดเชื้อยีสต์โดยการเน่าเสีย ชิมิซุและเพื่อนร่วมงาน (1985) การศึกษาการกระจายของสายพันธุ์นักฆ่ายีสต์โดยที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ออสเตรเลียวิเคราะห์ยีสต์ป่าแสดงให้เห็นว่านักฆ่าสายพันธุ์เฉพาะใน S. cerevisiae ในประเทศญี่ปุ่นที่คล้ายกันการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าคุณสมบัติของนักฆ่าใน S. cerevisiae และ Hansenula สายพันธุ์ในขณะที่ Beaujolais (ฝรั่งเศส) พบอุบัติการณ์สูงมาก (83%) ของสายพันธุ์นักฆ่าหมู่หลากหลายมากขึ้นของยีสต์ป่ารวมทั้ง Saccha-romyces, Kloeckera, Candida, Hansenula และ Torulaspora . ไร่องุ่นเมดิเตอร์เรเนียนส่วนใหญ่แสดงให้เห็นว่าอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของคุณสมบัตินักฆ่า (65-90%) อาจจะเป็นเพราะการรวมกันของการปฏิบัติ viticultural สภาพภูมิอากาศและขอบเขตของการเพาะปลูกอย่างต่อเนื่อง ในไวน์แดง, ฟังก์ชั่นนักฆ่าที่ดูเหมือนจะได้รับการใช้งานหลังจากที่เกี่ยวกับสามวันอาจจะเป็นเพราะเชิงซ้อนของโปรตีนสารพิษที่มีแทนนิน เป็นปัจจัยที่นักฆ่าที่มีโปรตีนความมั่นคงของพวกเขาจะได้รับผลกระทบจากระดับเอทานอลความเข้มข้นของ SO2 และการสื่อสารกับแทนนินและตัวแทนใสสะอาด ฟังก์ชั่นนักฆ่าที่มีการใช้งานจากอุณหภูมิสูงและค่าความเป็นกรดสูง (Shimizu, 1993) แต่เป็นที่ชื่นชอบโดยมีเงื่อนไขที่เป็นกรดของต้ององุ่น (pH 2.8-3.8) นอกเหนือจากการรายงานเป็นระยะ ๆ ซึ่งหมายความว่าการปรากฏตัวของนักฆ่ายีสต์อาจนำไปสู่การติด (ไม่สมบูรณ์) หรือหมักซบเซา zymocidal S. cerevisiae สายพันธุ์ไม่มีผลกระทบทางลบต่อการบริสุทธ์และความรู้สึกที่มีคุณภาพของไวน์ที่ผลิต (Pretorius, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัย

ยีสต์บางสายพันธุ์นักฆ่า , ที่รู้จักกันเป็นนักฆ่า ( zymocidal ) สายพันธุ์ exocellular หลั่งสารพิษในสภาพแวดล้อมของพวกเขาซึ่งจะทำให้ อื่น ๆ , สายพันธุ์ของยีสต์ที่ละเอียดอ่อนและดังนั้นจึงให้ประโยชน์จากการแข่งขันในเพื่อ mentations ( ribereau กาย่น et al . , 2000e ) นักฆ่าปรากฏการณ์ใน S . cerevisiae จะเกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของสารพิษ proteinaceous ( zymocin )ซึ่งหลั่งจากสายพันธุ์ zymocidal และทำให้สายพันธุ์ที่ไวของสายพันธุ์เดียวกัน บางสายพันธุ์ของยีสต์มีภูมิคุ้มกัน zymocins เหล่านี้ แต่ไม่ผลิตงานนี้ให้ เหล่านี้จะเรียกว่า ' ' สายพันธุ์ ( เป็นกลาง พรีโตเรียส , 2000 ) ปัจจัยนักฆ่าที่มีอยู่ในสายพันธุ์มากที่สุดของ S . cerevisiae เป็นสกุลอื่น ๆรวมถึงแฮนเซนูลา kluyveromyces Candida , และ .ยีสต์นักฆ่า มีทั้งควบคุม ( เมื่อปลูกเชื้อเพื่อให้ได้ผลที่ต้องการ ) และความเสี่ยง ( เมื่อทำงานเป็น contaminating ตัวแทน ) เมื่อใช้เป็นหัวเชื้อพวกเขามีบางอย่างดีจึง TS รวมถึงการปกครองมากกว่ายีสต์ป่าซึ่งอาจก่อให้เกิดความล่าช้าหรือผลิตจากการหมักfl avors และการป้องกันในไวน์จากการติดเชื้อตามมา โดยการเน่าเสีย ยีสต์ชิมิซึ และเพื่อนร่วมงาน ( 1985 ) ได้ศึกษาการกระจายของนักฆ่าสายพันธุ์ยีสต์จากที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ . การวิเคราะห์ยีสต์ป่าออสเตรเลียพบสายพันธุ์นักฆ่าใน S . cerevisiae . ในประเทศญี่ปุ่นที่คล้ายกันการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าคุณสมบัติของนักฆ่าใน S . cerevisiae สายพันธุ์ขณะที่โบแฮนเซนูลา ( ฝรั่งเศส ) พบอุบัติการณ์สูงมาก ( 83% ) สายพันธุ์นักฆ่าท่ามกลางช่วงป่าของยีสต์ ,รวม saccha romyces kloeckera , เชื้อรา , และ , แฮนเซนูลา torulaspora . ส่วนใหญ่พบอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนไร่องุ่นคุณสมบัตินักฆ่า ( 65 - 90 % ) อาจจะเนื่องจากการรวมกันของการปลูกองุ่นสภาพ ภูมิอากาศ และขอบเขตของการปลูกอย่างต่อเนื่อง ในไวน์แดง , ฟังก์ชั่นนักฆ่าที่ดูเหมือนจะเป็นเจ้าบ้าน หลังจากนั้นประมาณ 3 วันอาจจะเพราะซับซ้อนของโปรตีนสารพิษแทนนิน เป็นปัจจัยที่เป็น นักฆ่า โปรตีน ความมั่นคงของพวกเขาจะได้รับผลกระทบ โดยระดับความเข้มข้นของเอทานอล , SO2 และปฏิสัมพันธ์กับแทนนินจึงหนิงและตัวแทน ฟังก์ชั่นนักฆ่ายัง inactivated โดยอุณหภูมิและ pH สูง ( ชิมิซึ , 1993 ) แต่จะโปรด โดยมีสภาพเป็นกรด ( pH ขององุ่นต้อง 2.8 – 3.8 )นอกจากรายงานเป็นระยะ ๆ ซึ่งหมายความว่าการปรากฏตัวของนักฆ่ายีสต์สามารถมีส่วนร่วมต่อติด ( สมบูรณ์ ) หรือซบเซา fermentations zymocidal , S . cerevisiae สายพันธุ์ไม่มีผลกระทบเชิงลบเกี่ยวกับการส่งเสริมสุขภาพและคุณภาพของไวน์ที่ผลิตได้ ( ต่อ พรีโตเรียส , 2000 )