He drew his sword. The sounds of ba

He drew his sword. The sounds of battle were closer now. He could see Assassins and Templars
fighting on the upland at the foot of the castle, while further down the hill villagers were scattering under
the force of the assault, bodies already littering the slopes.
Then he was under attack. A Templar knight rushed him, snarling, and Altaïr twisted, letting his
instincts take over, raising his sword to meet the Christian, who bore down upon him fast and hard, his
broadsword slamming into Altaïr’s blade with a clash of steel. But Altaïr was braced, feet planted wide
apart, the line of his body perfect, and the Templar’s attack barely moved him. He swept aside the other’s
sword, using the weight of the huge broadsword against the knight, whose arm flailed uselessly for a blink
that Altaïr used to step forward and plunge his blade into the man’s stomach.
The Templar had come at him confident of an easy kill. Easy, like the villagers he had already
slaughtered. He’d been wrong. With the steel in his gut he coughed blood and his eyes were wide with
pain and surprise as Altaïr yanked the blade upward, bisecting his torso. He fell away, his intestines
spilling to the dust.
Now Altaïr was fighting with pure venom, venting all of his frustration in his sword blows, as
though he might pay for his crimes with the blood of his enemies. The next Templar traded blows, trying
to resist as Altaïr pushed him back, his posture instantly changing from attack to defence, and then into
desperate defence, so that even as he parried, he was whimpering in expectation of his own death.
Altaïr feinted, wheeled, and his blade flashed across the Christian’s throat, which opened, sheeting
blood down the front of his uniform, staining it as red as the cross on his chest. He sank to his knees then
fell forward, just as another soldier rushed Altaïr, sunlight glinting from his raised sword. Altaïr stepped
aside and buried his steel deep in the man’s back so that, for a second, his entire body tautened, the blade
protruding from his chestplate, his mouth open in a silent scream as Altaïr lowered him to the ground and
retrieved his sword.
Two soldiers attacked together, thinking perhaps that their numbers would overwhelm Altaïr. They
reckoned without his anger. He fought not with his usual cold indifference, but with fire in his belly. The
fire of a warrior who cared nothing for his own safety. The most dangerous warrior of all.
Around him he saw more corpses of villagers, put to the sword by the attacking Templars, and his
anger blossomed, his sword blows becoming even more vicious. Two more soldiers fell beneath his
blade and he left them twitching in the dirt. But now more and more knights were appearing, villagers and
Assassins alike were rushing up the slope, and Altaïr saw Abbas commanding them to return to the castle.
‘Press the attack on the heathen fortress,’ cried a knight in response. He was running up the hill
towards Altaïr, his sword swinging as he swiped at a fleeing woman. ‘Let us bring the fight to the
Assassin –’
Altaïr slammed his sword into the throat of the Christian, whose last word was a gurgle.
But behind the escaping villagers and Assassins came more Templars, and Altaïr hesitated on the
slope, wondering if now was the moment to take his final stand – die defending his people and escape his
prison of shame.
But no. There was no honour in a wasteful death, he knew, and he joined those retreating to the
fortress, arriving as the gates were closing. Then he turned to look out on the scene of carnage outside, the
beauty of Masyaf sullied by the bloodied bodies of the villagers, the soldiers and the Assassins.
He looked down at himself. His robes were splashed with Templar blood but he himself was
unharmed.
‘Altaïr!’ The cry pierced his thoughts. Rauf again. ‘Come.’
He felt weary all of a sudden. ‘Where are we going?’
‘We have a surprise for our guests. Just do as I do. It should become clear soon enough …’ Rauf was
pointing high above them to the ramparts of the fortress. Altaïr sheathed his sword and followed him up a
series of ladders to the tower summit where the Assassin leaders were gathered, Al Mualim among them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาดึงดาบ เสียงของการต่อสู้มีใกล้ชิดขณะนี้ เขาเห็นกาฬและรบต่อสู้ทางเข้าที่เท้าของปราสาท ในขณะที่การ ลงเขา ชาวบ้านถูกโปรยใต้แรงของการโจมตี ร่างกายแล้วทิ้งขยะลาดจากนั้น เขาก็ถูกโจมตี อัศวินเทมพลาร์ได้รีบ คำราม อย่างใกล้ และ บิด Altaïr ให้เขาสัญชาตญาณที่ใช้เวลามากกว่า ดาบกับคริสเตียน ที่กระบอกสูบลงเขาอย่างหนัก และรวดเร็ว การเลี้ยงของเขาbroadsword มัดเป็นมีดของ Altaïr ปะทะเหล็ก แต่ Altaïr ถูกชุ่มชื้น ฟุตปลูกกว้างแยก บรรทัดของร่างกายของเขาสมบูรณ์แบบ และการโจมตีของเทมพลาร์เพิ่งจะย้ายเขา เขากวาดกำไรอื่น ๆดาบ ใช้น้ำหนักของ broadsword ใหญ่เทียบกับอัศวิน แขนที่มี flailed เปล่า ๆ ปลี้ ๆ สำหรับการกระพริบตาAltaïr ที่ใช้ในการก้าวไปข้างหน้า และกระโดดใบมีดของเขาลงไปในกระเพาะอาหารของมนุษย์เทมพลาร์ที่ได้มาที่เขามั่นใจในการฆ่าง่าย ง่าย เช่นชาวบ้าน เขาแล้วฆ่า เขาได้ถูกต้อง ด้วยเหล็กในลำไส้ของเขา เขาไอเลือด และตาของเขาก็กว้างด้วยความเจ็บปวดและความประหลาดใจเป็น Altaïr ดึงใบมีดขึ้น bisecting ลำตัวของเขา เขาล้มลงห่างกัน ลำไส้ของเขาหกการฝุ่นตอนนี้ Altaïr คือต่อสู้กับพิษบริสุทธิ์ ระบายแห้วในพัดดาบของเขา ของเขาทั้งหมดเป็นแม้ว่า เขาอาจจ่ายสำหรับอาชญากรรมของเขาด้วยเลือดของศัตรูของเขา หมัดเทมพลาร์ซื้อขายถัดไป พยายามต้านทานเป็น Altaïr ผลักเขากลับ ท่าทางของเขาเปลี่ยน จากการโจมตีการป้องกัน และจากนั้นเข้าได้ทันทีหวังป้องกัน ดังนั้นแม้ในขณะที่เขา parried เขาถูก whimpering in expectation of ตายเองFeinted Altaïr ล้อ และใบมีดของเขาประกายทั่วที่คริสเตียนคอ ที่เปิด แผ่นเลือดลงด้านหน้าของเขาเหมือนกัน การย้อมสีเป็นสีแดงเป็นกากบาทบนหน้าอกของเขา เขาจมลงไปคุกเข่าลงแล้วตกไปข้างหน้า เช่นเดียวกับทหารอีกวิ่ง Altaïr แสงแดด glinting จากดาบยกขึ้น ก้าว Altaïrกัน และฝังเหล็กของเขาลึกเข้าไปในคนในกลับเพื่อให้ เป็นครั้งที่สอง ร่างกายของเขาทั้ง tautened ใบมีดยื่นออกมาจาก chestplate ของเขา ปากเปิดในกรี๊ดเงียบ ตาม Altaïr เขาลงไปพื้นดิน และเรียกดาบสองทหารโจมตีกัน คิดเลขของพวกเขาบางทีที่จะครอบงำ Altaïr พวกเขาคาดคิด โดยไม่มีความโกรธของเขา เขาต่อสู้ กับไม่แยแสเขาเย็นปกติไม่ แต่ไฟในหน้าท้องของเขา การไฟของนักรบผู้ดูแลอะไรเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง นักรบที่อันตรายที่สุดของทั้งหมดรอบตัวเขา ที่เขาเห็นศพเพิ่มเติมของชาวบ้าน ใส่ดาบ โดยเทมพลาร์โจมตี และของเขาเบ่งบานความโกรธ พัดดาบของเขากลายเป็นชั่วร้ายมากยิ่งขึ้น ทหารเพิ่มเติมสองตกใต้เขาใบมีดและเขาทิ้งพวกเขากระตุกในสิ่งสกปรก แต่ตอน นี้อัศวินมาก ขึ้น ปรากฏ ชาวบ้าน และกาฬเหมือนถูกวิ่งขึ้นทางลาด และ Altaïr เห็นอับบาสสั่งให้กลับไปปราสาท'กดโจมตีป้อมปราการพวก ร้องไห้อัศวินในการตอบสนอง เขาทำงานขึ้นเขาต่อ Altaïr เขาดาบควงกับเขารูดที่ผู้หญิงป้อม ' ให้เรานำการต่อสู้เพื่อการฆาตกร –'Altaïr ถาโถมดาบเข้าในคอของคริสเตียน คำสุดท้ายที่มีแก้ไขใน gurgleแต่เบื้องหลังชาวบ้านอพยพในกรณีและกาฬมารบเพิ่มเติม และ Altaïr ลังเลในการลาดชัน สงสัยถ้าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่จะยืนสุดท้ายของเขา– ตาย ปกป้องคนของเขา และหลบหนีของเขาคุกของความอัปยศแต่ไม่ มีเกียรติไม่มีตายสิ้นเปลือง เขารู้ และเขาเข้าร่วมผู้ถอยทัพไปป้อมปราการ มาประตูถูกปิด จาก นั้นเขาหันไปมองในฉากการฆาตกรรมนอก การความงามของ sullied ศพของชาวบ้าน ทหาร และมือสังหาร bloodied Masyafเขามองลงไปที่ตัวเอง เสื้อคลุมของเขาถูกสาด ด้วยเลือดเทมพลาร์ แต่เขาเองก็มีไม่เป็นอันตราย'Altaïr ' ร้องถูกแทงความคิดของเขา Rauf อีกครั้ง 'มา'เขารู้สึกเบื่อทันที 'เราจะไปไหน'' เราแปลกใจที่แขกของเรา เพียงแค่ทำเป็นอย่างไร มันจะกลายเป็นชัดเจนเร็วเพียงพอ...' แก้ไข Raufชี้สูงด้านการเมืองเก่าของป้อมปราการ Altaïr หุ้มดาบของเขา และตามเขามาด้วยการชุดของบันไดไปยังหอคอยยอดที่ฆาตกรผู้นำชุมนุม Al Mualim ในหมู่พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาดึงดาบของเขา เสียงของการต่อสู้ใกล้ชิดในขณะนี้ เขาจะได้เห็นและสังหารนักรบ
ต่อสู้บนที่ดอนที่เท้าของปราสาทในขณะที่ชาวบ้านต่อไปลงเนินเขาถูกกระจายอยู่ภายใต้
บังคับของการโจมตีร่างกายแล้วเกลื่อนเนินเขา.
แล้วเขาก็อยู่ภายใต้การโจมตี นักรบอัศวินรีบเขาคำรามและAltaïrบิดให้เขา
สัญชาตญาณใช้เวลามากกว่ายกดาบของเขาเพื่อตอบสนองความคริสเตียนใครเบื่อลงมาเขาได้อย่างรวดเร็วและยากที่เขา
ดาบพุ่งเข้าใส่ใบAltaïrกับการปะทะกันของเหล็ก แต่Altaïrถูกค้ำยันเท้าปลูกกว้าง
นอกเหนือเส้นของร่างกายของเขาสมบูรณ์แบบและการโจมตีของนักรบแทบจะไม่ย้ายเขา เขากวาดทิ้งอื่น ๆ ของ
ดาบโดยใช้น้ำหนักของดาบใหญ่กับอัศวินที่มีแขน flailed เก้อสำหรับพริบที่
ว่าAltaïrใช้ในการก้าวไปข้างหน้าและกระโดดใบมีดของเขาเข้าไปในกระเพาะอาหารของมนุษย์.
นักรบได้มาที่เขามั่นใจในการที่ง่าย ฆ่า. ง่ายเหมือนชาวบ้านเขาได้แล้ว
ฆ่า เขาต้องการได้รับไม่ถูกต้อง ด้วยเหล็กในลำไส้ของเขาไอเลือดและดวงตาของเขากว้างกับ
ความเจ็บปวดและความประหลาดใจเป็นAltaïrกระชากใบขึ้นไปตัดลำตัวของเขา เขาลดลงไปลำไส้ของเขา
spilling ฝุ่น.
ตอนนี้Altaïrกำลังต่อสู้กับพิษบริสุทธิ์ระบายทั้งหมดของความผิดหวังของเขาในการตัดสินยกดาบของเขาเป็น
แม้ว่าเขาอาจจ่ายสำหรับการก่ออาชญากรรมของเขาด้วยเลือดของศัตรู นักรบถัดซื้อขายพัดพยายาม
ที่จะต่อต้านเป็นAltaïrผลักดันให้เขากลับมาท่าทางของเขาทันทีที่เปลี่ยนแปลงจากการโจมตีการป้องกันและจากนั้นเข้าสู่
การป้องกันหมดหวังเพื่อให้ได้ในขณะที่เขาโดนเขาก็ครางหงิง ๆ ในความคาดหวังของการเสียชีวิตของเขาเอง.
Altaïr feinted, ล้อและใบมีดของเขาประกายทั่วลำคอของคริสเตียนซึ่งเปิดแผ่น
เลือดลงด้านหน้าของเครื่องแบบของเขาที่ย้อมสีเป็นสีแดงข้ามบนหน้าอกของเขา เขาจมลงไปที่หัวเข่าของเขาแล้ว
ลดลงไปข้างหน้าเช่นเดียวกับทหารอีกคนหนึ่งรีบวิ่งAltaïr, แววแสงแดดจากดาบของเขายกขึ้น Altaïrก้าว
กันและฝังเหล็กลึกของเขาในด้านหลังของชายคนนั้นเพื่อให้เป็นครั้งที่สองทั้งร่างกายของเขา tautened ใบ
โผล่ออกมาจาก chestplate ของเขาปากของเขาเปิดในเสียงกรีดร้องเงียบเป็นAltaïrลดลงเขาไปที่พื้นและ
ดึงดาบของเขา
สองทหารโจมตีร่วมกันคิดว่าตัวเลขอาจจะเป็นของพวกเขาจะเอาชนะAltaïr พวกเขา
โดยไม่คาดคิดความโกรธของเขา เขาต่อสู้ไม่ได้กับความไม่แยแสเย็นของเขาตามปกติ แต่มีไฟไหม้ในท้องของเขา
ไฟของนักรบที่ดูแลอะไรเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง นักรบที่อันตรายที่สุดของทั้งหมด.
รอบ ๆ ตัวเขาเขาเห็นศพมากขึ้นของชาวบ้านนำไปดาบโดยนักรบโจมตีของเขาและ
ความโกรธเบ่งบานพัดดาบของเขากลายเป็นที่หินมากขึ้น ทหารสองคนมากขึ้นลดลงอยู่ใต้เขา
ใบมีดและที่เขาทิ้งไว้กระตุกในสิ่งสกปรก แต่ตอนนี้อัศวินมากขึ้นและปรากฏชาวบ้านและ
Assassins เหมือนกันถูกวิ่งขึ้นไปบนเนินและAltaïrเห็นอับบาสผู้บังคับบัญชาให้พวกเขากลับไปยังปราสาท.
'กดโจมตีป้อมปราการประชาชาติ' ร้องไห้อัศวินในการตอบสนอง เขากำลังวิ่งขึ้นเขา
ที่มีต่อAltaïrแกว่งดาบของเขาในขณะที่เขา swiped ที่ผู้หญิงหนี 'ขอให้เรานำการต่อสู้เพื่อที่
ฆาตกร -'
Altaïrกระแทกดาบของเขาเข้าไปในลำคอของคริสเตียนที่มีคำว่าเป็นไหลโครกสุดท้ายได้.
แต่เบื้องหลังของชาวบ้านที่หลบหนีและ Assassins มานักรบมากขึ้นและAltaïrลังเลใน
ลาดสงสัยว่าถ้าตอนนี้ เป็นช่วงเวลาที่จะใช้ขาสุดท้ายของเขา - ตายปกป้องคนของเขาและหลบหนีของเขา
. คุกของความอัปยศ
แต่ไม่มี มีเกียรติในการตายสิ้นเปลืองไม่ได้เขารู้และเขาได้เข้าร่วมเหล่านั้นถอยไปยัง
ป้อมปราการที่เดินทางมาถึงเป็นประตูที่ถูกปิด จากนั้นเขาก็หันไปมองออกไปในที่เกิดเหตุของการสังหารนอก
ความงามของ Masyaf แปดเปื้อนโดยหน่วยเลือดของชาวบ้านทหารและลอบปลงพระชนม์.
เขามองลงไปที่ตัวเอง เสื้อคลุมของเขาถูกสาดด้วยเลือดนักรบ แต่เขาเองก็
ไม่เป็นอันตราย.
'Altaïr! ร้องไห้เจาะความคิดของเขา Rauf อีกครั้ง 'มา.'
เขารู้สึกเบื่อหน่ายทั้งหมดในทันที 'เราจะไปไหน?'
'เรามีความประหลาดใจสำหรับผู้เข้าพักของเรา เพียงแค่ทำตามที่ฉันทำ มันจะกลายเป็นที่ชัดเจนเร็ว ๆ นี้พอ ... 'Rauf ถูก
ชี้สูงเหนือพวกเขาไปยังกำแพงของป้อมปราการ Altaïrหุ้มดาบของเขาและตามเขาขึ้น
ชุดของบันไดสู่ยอดหอคอยที่ผู้นำฆาตกรที่ถูกรวบรวม Al Mualim ในหมู่พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาดึงดาบของเขาออกมา เสียงของการต่อสู้ใกล้แล้ว เขาเห็นนักฆ่า และอัศวินการต่อสู้บนที่ดอน ที่เท้าของปราสาท ในขณะที่ต่อไปลงเนินเขาหมู่บ้านกระจายภายใต้พลังโจมตี , ร่างกายแล้วทิ้งขยะลาดแล้วเขาก็ถูกโจมตี อัศวินเทมปร้า วิ่งเขา ขู่คำราม และอัลตาไต R บิด ให้เขาสัญชาตญาณไปยกดาบของเขาเพื่อตอบสนองคริสเตียน ที่เจาะลงบนตัวเร็วและหนักของเขาดาบใหญ่กระแทกเข้าไปใน Alta ไต R เบลดกับการปะทะกันของเหล็ก แต่อัลไต R ก็ยันเท้าปลูก กว้างแยกบรรทัดของร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเขาและของเทมพลาร์โจมตีแทบจะย้ายเขา เขาซัดกันอื่น ๆโดยใช้น้ำหนักของดาบใหญ่ดาบใหญ่กับอัศวินที่มีแขน flailed ไร้ประโยชน์สำหรับกระพริบตาที่อัลตาไต R ใช้ก้าวกระโดดและดาบของเขาเข้าไปในท้องของผู้ชายTemplar มาที่เขามั่นใจในการฆ่าได้ง่าย ง่ายเหมือนชาวบ้านเขาอยู่แล้วฆ่า เขาคิดผิด กับเหล็กในความกล้าหาญของเขา เขาไอเป็นเลือด และดวงตาของเขากว้างกับความเจ็บปวดและประหลาดใจเป็น Alta ไต r กระชากดาบขึ้น bisecting ลำตัวของเขา เขาล้มไป ลำไส้ของเขาหกกับฝุ่นตอนนี้อัลไต R สู้กับเพียว พิษ ระบายความคับข้องใจของเขาในทั้งหมดของพัด ดาบของเขาเป็นแม้ว่าเขาจะชดใช้ต่ออาชญากรรมของเขาด้วยเลือดของศัตรูของเขา Templar หน้าซื้อขายพัด , พยายามเพื่อต่อต้านการเป็นอัลไต R ผลักเขา ท่าทางของเขาทันที เปลี่ยนจากโจมตีกับป้องกัน แล้วเข้าไปในป้องกันจนตรอก ดังนั้นแม้ในขณะที่เขา parried เขาสะอื้นในความคาดหมายของความตายของเขาเองลไต R feinted wheeled และดาบของเขาก็พุ่งผ่านลำคอของคริสเตียน ซึ่งเปิดแผ่นเลือดลงด้านหน้าของชุด ย้อมสีเป็นสีแดงเป็นกางเขนที่หน้าอกของเขา เขาก้มตัวลงแล้วล้มไปข้างหน้า เช่นเดียวกับทหารอื่นวิ่ง Alta ไต R , แสงแดดแววจากเขายกดาบ ลไต R ก้าวไว้และฝังลึกในเหล็กของเขาเขากลับไป ทุกวินาทีของเขา ทั้งกาย tautened , ใบมีดยื่นออกมาจาก chestplate ของเขา เขาเปิดปากใน Silent Scream เป็น Alta ไต R ลดลงเขา พื้นดิน และดึงดาบของเขาออกมาสองทหารโจมตีร่วมกันคิดบางทีที่ตัวเลขของพวกเขาจะทำให้พวกเขาไตล .แต่ไม่มีความโกรธของเขา เขาต่อสู้กับความเย็นชาของเขาปกติ แต่ไฟในท้องของเขา ที่ไฟของนักรบผู้สนใจอะไร เพื่อความปลอดภัยของเขาเอง นักรบที่อันตรายที่สุดของทั้งหมดรอบ ๆตัวเขา เขาเห็นศพของชาวบ้าน วางดาบ โดยโจมตีนักรบของเขา และความโกรธ เบ่งบาน ดาบของเขาก็ยิ่งดุร้ายมากขึ้น สองทหารลงใต้ของเขาใบมีดและเขาซ้ายกระตุกในดิน แต่ตอนนี้มากขึ้นและอัศวินปรากฏขึ้น ชาวบ้าน และนักฆ่าเหมือนกันกำลังวิ่งขึ้นทางลาดชัน และอัลอับบาส ให้ไต R เห็นพวกเขากลับสู่ปราสาท' กดโจมตีป้อมประชาชาติ ' อัศวินในการตอบสนอง เขากำลังวิ่งขึ้นเนินต่อไตล r , ดาบควงเขาขโมยที่หนีผู้หญิง ให้เรานำการต่อสู้เพื่อมือสังหาร - 'ลไต R กระแทกดาบของเขาเข้าไปในคอของคริสเตียน ซึ่งคำสุดท้ายก็เลื่อยลอย .แต่หลังหลบหนีชาวบ้านและนักฆ่ามาเทมมากขึ้นและ Alta ไต R ลังเลในความลาดชันของพื้นที่ ว่าขณะนี้เป็นเวลาที่จะใช้เวลาของเขายืนสุดท้าย–ตายปกป้องคนของเขาและหนีเขาคุกแห่งความอับอายแต่ ไม่มีเกียรติในมรณะ ทำให้เขารู้และเขาเข้าร่วมนั้นล่าถอยไปป้อมมาถึงที่ประตูกำลังปิด แล้วเขาก็หันไปมองออกมาในฉากของการสังหารนอกความงามของ masyaf แปดเปื้อนด้วยเลือดเนื้อของชาวบ้าน ทหาร และ นักฆ่าเขาก้มลงมองตัวเอง เสื้อคลุมของเขาถูกสาดด้วยเลือดนักรบ แต่เขาคือเป็นอันตราย' Alta ไต R ' ร้องไห้ทิ่มแทงความคิดของเขา Rauf อีกครั้ง ' ' มาเขารู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมา ' เรากำลังจะไปที่ไหน ? 'เรามีเซอร์ไพรส์ให้กับแขก แค่ทำอย่างที่ฉันทำ มันควรจะชัดเจนในไม่ช้า . . . . . . . ' Rauf คือชี้สูงเหนือพวกเขาเชิงเทินของป้อม ลไต R Sheathed ดาบของเขาและตามมันขึ้นมาชุดของบันไดสู่ยอดหอคอยที่ผู้นำนักฆ่าถูกรวบรวม ไอ้มั่วนิ่ม ในหมู่พวกเขา