trade, and a remarkable performer u

trade, and a remarkable performer upon the Jew’s harp. I cared nothing for him. But I cared a great deal for the much more formidable person who was behind him, the bosom friend of Moriarty, the man who dropped the rocks over the cliff, the most cunning and dangerous criminal in London. That is the man who is after me to-night, Watson, and that is the man who is quite unaware that we are after him.” My friend’s plans were gradually revealing themselves. From this convenient retreat the watchers were being watched and the trackers tracked. That angular shadow up yonder was the bait and we were the hunters. In silence we stood together in the darkness and watched the hurrying figures who passed and repassed in front of us. Holmes was silent and motionless; but I could tell that he was keenly alert, and that his eyes were fixed intently upon the stream of passers-by. It was a bleak and boisterous night, and the wind whistled shrilly down the long street. Many people were moving to and fro, most of them muffled in their coats and cravats. Once or twice it seemed to me that I had seen the same figure before, and I especially noticed two men who appeared to be sheltering themselves from the wind in the doorway of a house some distance up the street. I tried to draw my companion’s attention to them, but he gave a little ejaculation of impatience and continued to stare into the street. More than once he fidgeted with his feet and tapped rapidly with his fingers upon the wall. It was evident to me that he was becoming uneasy and that his plans were not working out altogether as he had hoped. At last, as midnight approached and the street gradually cleared, he paced up and down the room in uncontrollable agitation. I was about to make some remark to him when I raised my eyes to the lighted window and again experienced almost as great a surprise as before. I clutched Holmes’s arm and pointed upwards. “The shadow has moved!” I cried. It was, indeed, no longer the profile, but the back, which was turned towards us. Three years had certainly not smoothed the asperities of his temper or his impatience with a less active intelligence than his own. “Of course it has moved,” said he. “Am I such a farcical bungler, Watson, that I should erect an obvious dummy and expect that some of the sharpest men in Europe would be deceived by it? We have been in this room two hours, and Mrs. Hudson has made some change in that figure eight times, or once in every quarter of an hour. She works it from the front so that her shadow may never be seen. Ah!” He drew in his breath with a shrill, excited intake. In the dim light I saw his head thrown forward, his whole attitude rigid with attention. Outside, the street was absolutely deserted. Those two men might still be crouching in the doorway, but I could no longer see them. All was still and dark, save only that brilliant yellow screen in front of us with the black figure outlined upon its centre. Again in the utter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้า และนักแสดงที่โดดเด่นตามรอดของฮาร์ป ฉันดูแลอะไรเขา แต่ฉันดูแลดีที่สุดสำหรับคนน่ากลัวมากที่ได้อยู่เบื้องหลังเขา เพื่อนสนิทของ Moriarty คนที่ทิ้งหินบนหน้าผา อาญาไหวพริบ และอันตรายที่สุดในลอนดอน ที่เป็นคนที่หลังจากผมไปคืน Watson และเป็นคนที่ค่อนข้างต่ำว่า เราอยู่หลังเขา" แผนของเพื่อนค่อย ๆ ถูกเปิดเผยตัวเอง จากนี้ รีทรีทสะดวกเนื้อก็กำลังเฝ้าดูและติดตามของที่ติดตาม Shadow แองกูลาร์ค่า yonder ถูกเหยื่อ และแนะนำนายพราน ในความเงียบ เรายืนร่วมกันในความมืด และดูตัวเลข hurrying ที่ผ่าน และ repassed หน้าเรา โฮลมส์มีเงียบ และ นิ่ง แต่ผมสามารถบอกว่า เป็น keenly แจ้งเตือน และที่ ตาได้ถาวร intently ตามกระแสของ passers-by มันเป็นคืนที่เยือกเย็น และอึกทึก และลม whistled ลงบนถนนยาว shrilly หลายคนกำลังเคลื่อนไหวดิก ๆ ส่วนใหญ่ของพวกเขาในเสื้อและ cravats muffled ครั้งหรือสองครั้งเหมือนกับฉันที่ฉันได้เห็นรูปเดียวก่อน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสังเกตคนที่สองที่ปรากฏให้เป็น sheltering เองจากลมในประตูของบ้านระยะห่างบางค่าถนน พยายามที่จะดึงความสนใจของเพื่อนของฉันไป แต่เขาให้พุ่งออกมาเล็กน้อยของความอดทน และยังคงมองลงไปในถนน หลายครั้งเขา fidgeted กับเท้า และเคาะ ด้วยมือของเขาเมื่อกำแพงอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดกับฉันที่กำลังกลายเป็นไม่สบายใจและว่า แผนของเขาก็ไม่ทำงานออกไปพร้อมกัน ตามเขามีหวัง ได้ ในที่สุด เป็นเวลาเที่ยงคืนและถนนค่อย ๆ ล้าง เขาศึกษาได้ขึ้นห้องพักในอาการกังวลต่อ uncontrollable ผมทำหมายเหตุบางเขาเมื่อฉันยกตาไปหน้าต่างกระจก และอีก ประสบการณ์เกือบดีเป็นความประหลาดใจเป็นก่อน คลัตช์แขนของโฮลมส์ และชี้ขึ้น "เงาได้ย้าย" ข้า ได้ แน่นอน ไม่โพ แต่กลับ ที่มีต่อเรา สามปีได้อย่างแน่นอนไม่โค้ง asperities ควบคุมอารมณ์หรือความอดทนของเขา มีปัญญาใช้งานน้อยกว่าของตัวเอง "แน่นอนมันได้ย้าย กล่าวว่า เขา "ผมกล่าวเป็น farcical bungler, Watson ว่า ผมควรประกอบหุ่นการชัดเจน และคาดว่า บางคนคมชัดในยุโรปจะถูกหลอกลวงโดย เราได้รับในห้อง 2 ชั่วโมง และนางฮัดสันได้ทำการเปลี่ยนแปลงบางครั้งที่แปดรูป หรือหนึ่งครั้ง ในทุกไตรมาสของชั่วโมง เธอทำงานได้จากด้านหน้าเพื่อให้เงาของเธออาจไม่เคยเห็น Ah " เขาวาดในลมหายใจของเขากับบริโภคใด ๆ ตื่นเต้น ในแสงเห็นหัวแข็ง มีความสนใจทัศนคติของเขาทั้งหมดไปข้างหน้า โยน ภายนอก ถนนถูกอย่างร้าง ผู้ชายสองคนอาจยังคง crouching ในประตู แต่ฉันไม่สามารถเห็นพวกเขา ทั้งหมด มืด บันทึกเฉพาะที่สดใสสีเหลืองจอเกตุตัวเลขสีดำล้อมกรอบตามศูนย์ และยังคง อีกครั้งในสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้าและการแสดงที่น่าทึ่งเมื่อเพี้ย ฉันได้รับการดูแลอะไรสำหรับเขา แต่ผมได้รับการดูแลจัดการที่ดีสำหรับคนที่น่ากลัวมากขึ้นใครอยู่เบื้องหลังเขาเป็นเพื่อนที่อกของอริอาร์ตี้, คนที่ปรับตัวลดลงโขดหินหน้าผา, ทางอาญามากที่สุดไหวพริบและอันตรายในลอนดอน นั่นคือคนที่คือหลังจากที่ผมจะคืนวัตสันและที่เป็นคนที่ค่อนข้างจะไม่รู้ว่าเราจะตามหลังเขา. "แผนการเพื่อนของฉันค่อย ๆ เผยให้เห็นตัวเอง จากการพักผ่อนที่สะดวกสบายนี้ดูได้ถูกจับตามองและติดตามการติดตาม นั่นเงาเชิงมุมขึ้นที่โน่นเป็นเหยื่อและเราก็เป็นนักล่า ในความเงียบเรายืนอยู่ด้วยกันในความมืดและดูตัวเลขรีบที่ผ่านไปและย้อนกลับมาในหน้าของเรา โฮล์มส์ก็เงียบและนิ่ง; แต่ผมบอกได้เลยว่าเ​​ขาเป็นอย่างดีที่สุดการแจ้งเตือนและบอกว่าดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขอย่างตั้งใจเมื่อกระแสของผู้คนโดย มันเป็นคืนที่หนาวเย็นและอาสาสมัครและลมผิวปากกรี๊ดกร๊าดลงถนนยาว หลายคนถูกย้ายไปมาส่วนใหญ่ของพวกเขาอยู่ในลำคอในเสื้อและเนคไทของพวกเขา ครั้งหรือสองครั้งมันดูเหมือนว่าฉันที่ฉันได้เห็นร่างเดียวกันก่อนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งผมสังเกตเห็นชายสองคนที่ดูเหมือนจะปกป้องตัวเองจากลมในประตูของบ้านบางระยะทางขึ้นถนน ผมพยายามที่จะดึงความสนใจของสหายของฉันให้พวกเขา แต่เขาให้พุ่งออกมาเล็ก ๆ น้อย ๆ ของความอดทนและยังคงจ้องมองไปที่ถนน มากกว่าหนึ่งครั้งเขากระวนกระวายกับเท้าของเขาและการทาบทามอย่างรวดเร็วด้วยนิ้วมือข​​องเขาบนกำแพง มันเห็นได้ชัดกับผมว่าเขาได้กลายเป็นที่ไม่สบายใจและว่าแผนการของเขาไม่ได้ทำงานออกมาพร้อมกันในขณะที่เขาหวัง ที่ผ่านมาในขณะที่เดินเข้ามาใกล้เที่ยงคืนและล้างถนนค่อย ๆ เขาเดินขึ้นและลงในห้องที่ไม่สามารถควบคุมความปั่นป่วน ผมกำลังจะทำให้คำพูดบางอย่างกับเขาเมื่อฉันยกตาของฉันไปที่หน้าต่างสว่างและมีประสบการณ์อีกครั้งเกือบจะเป็นความประหลาดใจที่ดีเหมือน แต่ก่อน ฉันกำแขนโฮล์มส์และชี้ขึ้น "เงาได้ย้าย!" ฉันร้องไห้ มันเป็นจริงไม่ละเอียด แต่กลับมาซึ่งได้รับการหันไปทางเรา สามปีได้อย่างแน่นอนไม่เรียบ asperities อารมณ์หรือความอดทนของเขากับหน่วยสืบราชการลับที่ใช้งานน้อยกว่าของเขาเอง "แน่นอนมันได้ย้ายไป" เขากล่าว "ฉันเช่นห้าแต้มหัวเราะ, วัตสันว่าผมควรจะสร้างหุ่นที่เห็นได้ชัดและคาดว่าบางส่วนของคนที่คมชัดในยุโรปจะถูกหลอกโดยมันได้หรือไม่ เราได้รับในห้องนี้สองชั่วโมงและนางฮัดสันได้ทำบางการเปลี่ยนแปลงในรูปที่แปดครั้งหรือครั้งเดียวในทุกไตรมาสของชั่วโมง เธอทำงานมันจากด้านหน้าเพื่อให้เงาของเธออาจไม่เคยเห็น Ah! "เขาเข้ามาอยู่ในลมหายใจของเขากับโหยหวนบริโภคตื่นเต้น ในแสงสลัวผมเห็นศีรษะของเขาถูกโยนไปข้างหน้าทัศนคติของเขาทั้งแข็งที่มีความสนใจ นอกถนนถูกทิ้งร้างอย่างแน่นอน ทั้งสองคนอาจจะยังคงหมอบในทางเข้าประตู แต่ผมไม่สามารถที่จะเห็นพวกเขา ทั้งหมดยังคงอยู่และความมืดบันทึกหน้าจอสีเหลืองสดใสเดียวที่ในหน้าของเราที่มีรูปสีดำที่ระบุไว้เมื่อกลาง อีกครั้งในที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การค้า และนักแสดงที่น่าจับตาบนพิณของยิว ฉันแคร์อะไรกับเขา แต่ผมสนใจมากสำหรับมากน่าเกรงขามมากขึ้น คนที่อยู่ข้างหลังเขา สนิท เพื่อนของมอริอาตี้ คนที่ทิ้งหินเหนือหน้าผา เจ้าเล่ห์ที่สุด และอันตรายทางอาญาในลอนดอน นั่นคือผู้ชายที่ตามผมเมื่อคืน วัตสันและเป็นคนที่ค่อนข้างไม่รู้ตัวว่าเราตามเขา แผนเพื่อนค่อยๆ เปิดเผยตัวเอง จากถอยนี้สะดวกยามถูกเฝ้าดู และติดตามติดตาม เชิงมุมที่เงาขึ้นที่โน่นเป็นเหยื่อล่อ และเราเป็นนักล่า ในความเงียบที่เรายืนอยู่ด้วยกันในที่มืด และเห็นตัวเลขที่ผ่านและรีบ repassed ต่อหน้าเราโฮล์มส์ก็เงียบและนิ่ง แต่ฉันสามารถบอกได้ว่าเขาเตรียมพร้อมอย่างดีที่สุด และตาของเขาจ้องอย่างตั้งใจเมื่อกระแสของผู้คน . มันเป็นคืนที่มืดมัวและอึกทึก ลมเป่าปากกรี๊ดกร๊าดลงถนนยาว หลายคนถูกย้ายไปมา , ที่สุดของพวกเขาถูกปิดในเสื้อและ cravats . ครั้งหรือสองครั้งมันดูเหมือนว่าฉันว่า ฉันได้เห็นรูปกันก่อนและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สังเกตเห็นชายสองคนปรากฏตัวขึ้นที่จะปกป้องตัวเองจากลมในช่องประตูของบ้านบางระยะทางถึงถนน ผมก็พยายามที่จะดึงเพื่อนฉันสนใจเขา แต่เขาให้พุ่งออกมาเล็กน้อยของความอดทนและยังคงจ้องมองไปยังถนน มากกว่าหนึ่งครั้ง เขากระสับกระส่ายด้วยเท้าของเขาและอย่างรวดเร็วด้วยนิ้วของเขาบนผนังมันเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นกังวลและแผนการของเขาไม่ได้ทำงานออกทั้งหมด ตามที่เขาหวังไว้ ในที่สุด เมื่อเที่ยงคืนเข้าหาและถนนค่อยๆจางลง เขาก้าวขึ้นและลงในห้องที่ควบคุมไม่ได้เขย่า ผมกำลังจะทำให้เขาเมื่อฉันยกสายตาลงหน้าต่าง และอีกประสบการณ์เกือบเป็นเซอร์ไพรส์ก่อนฉันกุมแขนของ Holmes และชี้ขึ้น " เงาได้ย้าย ! " ฉันร้องไห้ มันเป็น แน่นอน ไม่มีรายละเอียด แต่ด้านหลัง ซึ่งก็หันมาทางเรา สามปีมีแน่นอนไม่เรียบที่ asperities อารมณ์ของเขาหรือความใจร้อนของเขา ด้วยความฉลาดปราดเปรียวน้อยกว่าของเขาเอง " แน่นอน มันได้ย้าย " เขากล่าว " ฉันเป็นตลกพลาด วัตสันฉันควรจะสร้างเป็นหุ่นชัดเจน และคาดหวังว่า ผู้ชายบางคนที่คมชัดในยุโรปจะหลอกลวง ? เราได้ห้อง 2 ชั่วโมง และคุณนายฮัดสันได้เปลี่ยนแปลงบางอย่างในรูปที่ 8 ครั้ง หรือทุกๆ ไตรมาสของชั่วโมง เธอทำงานจากข้างหน้า เพื่อให้เงาของเธออาจจะไม่เคยเห็น อ่า ! " เขาสูดลมหายใจด้วยความโหยหวน ตื่นเต้น บริโภคในแสงสลัว ผมเห็นหัวเขาโยนไปข้างหน้า ทัศนคติของเขาทั้งหมดแข็ง ที่มีความสนใจ นอก ถนนถูกทิ้งร้างแน่นอน ผู้ชายสองคนยังอาจจะซุ่มอยู่ที่หน้าประตู แต่ผมไม่สามารถมองเห็นพวกเขา ทั้งหมดยังและมืด แต่ที่สดใสสีเหลืองสกรีนหน้าเรากับสีดำรูปที่ระบุไว้ตามศูนย์บริการของ อีกครั้งในชั้นนอก