For most global seaports, port-mana

For most global seaports, port-managing institutions mirror the historical development of national and regional political structures and economic systems. Yet since the early 1980s, with the rise of globalization and the development of rationale for port reforms, two distinct general trends have occurred: (1) increasingly decentralized corporate structures and administration have gained momentum, especially in East Asia, South Asia, Oceania and Europe, and (2) increased contracting, leasing, and concessions for container terminal levels and other cargo and vessel services in most of regions in the world. As a result, many public service ports were transformed to landlord ports. While boundaries for the adaptation of port institutions have expanded in the past decade, there are still different levels of vigilance and flexibility on institutional reform and innovation in differing parts of the world. Regions and countries like South Asia (Singapore, Malaysia), Oceania (New Zealand, Australia), East Asia (China) and some Central and South American countries are more enthusiastic about innovation in port institutions. Several northern and southern European countries (Antwerp, Rotterdam) and Korea have followed their predecessors after periods of testing the new institutional models. Finally, some Pacific Rim countries, like the US and Japan and other countries in the African continent, so far show only low levels of interest in reforming their port management and operation models. In the early twentieth century, the US and Japan achieved some institutional innovation by adopting decentralized landlord models or municipal

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับท่าเรือมากที่สุดทั่วโลก สถาบันการจัดการพอร์ตสะท้อนการพัฒนาประวัติศาสตร์ของประเทศ และภูมิภาคโครงสร้างทางการเมืองและระบบเศรษฐกิจ ยังไม่ ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1980 กับการเพิ่มขึ้นของโลกาภิวัตน์และการพัฒนาของเหตุผลสำหรับการปฏิรูปพอร์ต แนวโน้มทั่วไปแตกต่างกันสอง: โครงสร้างองค์กรแบบกระจายศูนย์ (1) มากขึ้นและการจัดการได้รับโมเมนตัม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชียตะวันออก เอเชียใต้ โอเชียเนีย และ ยุโรป และ (2) การทำสัญญา ลิสซิ่ง และการสัมปทานสำหรับคอนเทนเนอร์เทอร์มินัลระดับและอื่น ๆ บริการขนส่งสินค้าและเรือในภูมิภาคในโลกเพิ่มขึ้น เป็นผล พอร์ตที่บริการสาธารณะจำนวนมากได้กลายเจ้าพอร์ ในขณะที่ขยายขอบเขตสำหรับการปรับตัวของสถาบันพอร์ตในทศวรรษที่ผ่านมา มียังคงระดับความระมัดระวังและมีความยืดหยุ่นในการปฏิรูปสถาบันและนวัตกรรมในส่วนต่างของโลก ภูมิภาคและประเทศเอเชียใต้ (สิงคโปร์ มาเลเซีย), โอเชียเนีย (นิวซีแลนด์ ออสเตรเลีย), เอเชียตะวันออก (จีน) และบางประเทศอเมริกากลางและอเมริกาใต้มีหน้าที่เกี่ยวกับนวัตกรรมในสถาบันพอร์ต เหนือ และใต้ประเทศในยุโรป (Antwerp, Rotterdam) และเกาหลีหลายได้ปฏิบัติตามประโยชน์ของพวกเขาหลังจากทดสอบสถาบันรุ่นใหม่ ในที่สุด บางประเทศ สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น และประเทศอื่น ๆ ในทวีปแอฟริกา ไกลแสดงระดับต่ำเท่านั้นน่าสนใจในการฟื้นฟูรุ่นการจัดการและการดำเนินงานของพอร์ต ในศตวรรษที่ยี่สิบต้น สหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นประสบความสำเร็จบางสถาบันนวัตกรรม โดยการนำรูปแบบกระจายอำนาจเจ้าของที่ดินหรือเทศบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับท่าเรือทั่วโลกส่วนใหญ่สถาบันการจัดการพอร์ตสะท้อนพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ของโครงสร้างทางการเมืองชาติและระดับภูมิภาคและระบบเศรษฐกิจ แต่ตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1980 โดยมีการเพิ่มขึ้นของโลกาภิวัตน์และการพัฒนาของเหตุผลสำหรับการปฏิรูปพอร์ตสองแนวโน้มทั่วไปที่แตกต่างเกิดขึ้น (1) โครงสร้างขององค์กรกระจายอำนาจมากขึ้นและการบริหารงานที่ได้รับแรงผลักดันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เอเชียโอเชียเนียและ ยุโรปและ (2) การทำสัญญาเพิ่มขึ้นเช่าซื้อและสัมปทานระดับขั้วภาชนะบรรจุและการขนส่งสินค้าและบริการอื่น ๆ เรือในส่วนของภูมิภาคในโลก เป็นผลให้การบริการสาธารณะหลายพอร์ตถูกเปลี่ยนไปยังท่าเรือเจ้าของบ้าน ในขณะที่ขอบเขตในการปรับตัวของสถ​​าบันพอร์ตมีการขยายตัวในช่วงสิบปีที่ผ่านมายังคงมีระดับที่แตกต่างของความระมัดระวังและมีความยืดหยุ่นในการปฏิรูปสถาบันและนวัตกรรมที่แตกต่างกันในส่วนของโลก ภูมิภาคและประเทศเช่นเอเชียใต้ (สิงคโปร์มาเลเซีย), โอเชียเนีย (นิวซีแลนด์, ออสเตรเลีย), เอเชียตะวันออก (จีน) และภาคกลางและบางประเทศในอเมริกาใต้มีความกระตือรือร้นเกี่ยวกับนวัตกรรมมากขึ้นในสถาบันพอร์ต หลายประเทศในยุโรปเหนือและภาคใต้ (อันท์เวิร์ตเตอร์ดัม) และเกาหลีได้ปฏิบัติตามรุ่นก่อนของพวกเขาหลังจากระยะเวลาของการทดสอบรูปแบบใหม่ของสถ​​าบัน สุดท้ายบางประเทศแถบมหาสมุทรแปซิฟิกเช่นสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นและประเทศอื่น ๆ ในทวีปแอฟริกาเพื่อให้ห่างไกลแสดงระดับต่ำเพียงที่น่าสนใจในการปฏิรูปการบริหารจัดการพอร์ตและรูปแบบการดำเนินงานของพวกเขา ในต้นศตวรรษที่ยี่สิบ, สหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นประสบความสำเร็จบางสถาบันนวัตกรรมโดยการนำรูปแบบการกระจายอำนาจหรือเจ้าของบ้านในเขตเทศบาลเมือง