The irrigated rice–wheat (RW) syste

The irrigated rice–wheat (RW) systems of north-west India are critical for food security. However, these
systems are not sustainable due to over-exploitation of the groundwater resource on which they largely
rely. Current farmer practice (FP) involves manual transplanting of rice into heavily tilled/puddled soil
from 10 June to early July, prolonged periods of flooding, rice residue burning, and heavy tillage prior to
sowing wheat. Inclusion of a short duration mungbean crop between wheat harvest and rice transplanting
has also been promoted at times. Options for reducing irrigation input to the RW system include delaying
transplanting until after the monsoon rains start (late June), switching to shorter duration rice varieties,
and alternate wetting drying (AWD) water management for rice. However, the effect of such practices
on groundwater depletion is not well-understood. Examining the effects of these options on cropping
system yield and components of the water balance and water productivity is highly complex because of
the need to consider the interactions between each crop in the system. Therefore, we used a cropping
system model (APSIM) to compare the performance of RW systems with a range of rice transplanting
dates (4 dates from 10 June to 10 August) and rice variety durations (long – 158 d, medium – 144 d,
short – 125 d), with and without mungbean in the system. The results suggest that changing from long to
short duration varieties would reduce ET by around 250 mm, more than enough to halt the groundwater
decline, but with a reduction in rice-equivalent system yield of about 2.5 t ha−1 compared with current FP.
On the other hand, inclusion of mungbean into the RW system results in much higher system yield than
recommended farmer practice (by over 3 t ha−1), but the tradeoffs are much higher ET (by 250–300 mm)
and irrigation requirement (by 300–450 mm). The results of this study suggest that more effort should be
directed towards the development of higher-yielding, short duration rice varieties to reduce groundwater
depletion of the RW system while maintaining yield, and that inclusion of short duration summer crops
such as mungbean should not be recommended.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบยามข้าว – ข้าวสาลี (RW) ของอินเดีย north-west ที่มีความสำคัญสำหรับการรักษาความปลอดภัยของอาหาร อย่างไรก็ตาม เหล่านี้ระบบจะไม่ยั่งยืนเนื่องจากการกดขี่ขูดรีดเกินของทรัพยากรน้ำบาดาลในที่พวกเขาเป็นส่วนใหญ่วางใจ ปัจจุบันชาวนาฝึกหัด (FP) เกี่ยวข้องกับคู่มือ transplanting ของข้าวในดินหนัก tilled/puddledจากต้นเดือน 10 กรกฎาคมมิ.ย. ขยายระยะเวลาของน้ำท่วม ข้าวสารตกค้างเขียน และ tillage หนักก่อนsowing ข้าวสาลี รวมถั่วสั้นตัดระหว่างเก็บเกี่ยวข้าวสาลีและข้าว transplantingได้นอกจากนี้ยังได้ส่งเสริมครั้ง ตัวเลือกการลดเข้าชลประทานระบบ RW รวมล่าช้าtransplanting จนกว่าหลังจากมรสุมฝนตกเริ่มต้น (ปลายเดือนมิถุนายน), สลับไปยังสั้นกว่าระยะเวลาข้าวพันธุ์และภาวะการสำรองเปียกแห้ง (AWD) จัดการน้ำข้าว อย่างไรก็ตาม ผลของการปฏิบัติดังกล่าวในน้ำ จนหมดได้เข้าใจดี ตรวจสอบผลกระทบของการปลูกพืชผลผลิตของระบบและส่วนประกอบของผลผลิตยอดและน้ำน้ำมีความซับซ้อนสูงเนื่องจากจำเป็นต้องพิจารณาการโต้ตอบระหว่างแต่ละพืชในระบบ ดังนั้น เราใช้การครอบตัดแบบจำลองระบบ (APSIM) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของระบบ RW กับข้าว transplantingวัน (4 วันที่ 10 เดือนมิถุนายน 10 สิงหาคม) และช่วงเวลาหลากหลายข้าว (ยาว – 158 d กลาง – 144 dระยะสั้น – 125 d), มี และไม่ มีถั่วเขียวในระบบ ผลแนะนำให้เปลี่ยนจากเดินพันธุ์สั้นจะลด ET ประมาณ 250 มม. มากกว่าพอที่จะหยุดการทรุดตัวปฏิเสธ แต่ลดข้าวเทียบเท่ากับระบบผลตอบแทนของประมาณ 2.5 t ha−1 เปรียบเทียบกับปัจจุบัน FPบนมืออื่น ๆ รวมถั่วเขียวลงในระบบ RW ผลมากผลตอบแทนระบบสูงกว่าแนะนำเกษตรกรฝึกหัด (กว่า 3 t ha−1), แต่ยืนยันอยู่ร้อยเอ็ดสูงมาก (โดย 250 – 300 มิลลิเมตร)และชลประทานความต้องการ (300-450 มิลลิเมตร) ผลการศึกษานี้แนะนำว่า ควรจะพยายามเพิ่มเติมโดยตรงต่อการพัฒนาพันธุ์ข้าวสูงผลผลิต โดยย่อระยะเวลาลดน้ำการลดลงของระบบ RW ในขณะที่รักษาอัตราผลตอบแทน และฤดูร้อนสั้นรวมขยายเช่นถั่วเขียวควรจะทำได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้าวสาลีชลประทาน (RW) ระบบของทางตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดียมีความสำคัญสำหรับความปลอดภัยของอาหาร แต่เหล่านี้ระบบไม่ยั่งยืนเนื่องจากเกินการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรน้ำบาดาลที่พวกเขาส่วนใหญ่พึ่งพา การปฏิบัติของเกษตรกรปัจจุบัน (FP) ที่เกี่ยวข้องกับการปลูกข้าวคู่มือเข้าไปในไร่หนัก / ดิน puddled ตั้งแต่วันที่ 10 มิถุนายนถึงต้นเดือนกรกฎาคมระยะเวลานานจากน้ำท่วมข้าวการเผาไหม้สารตกค้างและเตรียมหนักก่อนที่จะหว่านเมล็ดข้าวสาลี รวมของการเพาะปลูกถั่วเขียวระยะเวลาสั้น ๆ ระหว่างการเก็บเกี่ยวข้าวสาลีและปลูกข้าวได้รับการส่งเสริมในช่วงเวลาที่ยัง ตัวเลือกในการลดการป้อนข้อมูลไปยังระบบชลประทาน RW รวมถึงการชะลอการปลูกจนกระทั่งหลังจากฝนมรสุมเริ่มต้น(ช่วงปลายเดือนมิถุนายน) เปลี่ยนไปใช้พันธุ์ข้าวในช่วงระยะเวลาสั้นและการอบแห้งเปียกสลับ(AWD) การบริหารจัดการน้ำสำหรับข้าว อย่างไรก็ตามผลของการปฏิบัติดังกล่าวในการสูญเสียดินไม่ดีเข้าใจ ตรวจสอบผลกระทบของตัวเลือกเหล่านี้ในการปลูกพืชผลผลิตระบบและองค์ประกอบของความสมดุลของน้ำและการผลิตน้ำที่มีความซับซ้อนอย่างมากเพราะความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเพาะปลูกในแต่ละระบบ ดังนั้นเราจึงใช้การปลูกพืชแบบจำลองระบบ (APSIM) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของระบบ RW ที่มีช่วงของการปลูกข้าววันที่(4 จากวันที่ 10 มิถุนายน - 10 สิงหาคม) และระยะข้าวพันธุ์ (ยาว - 158 d กลาง - 144 D, สั้น - 125 ง) ที่มีและไม่มีถั่วเขียวในระบบ ผลการวิจัยแนะนำว่าการเปลี่ยนจากนานในการพันธุ์ระยะเวลาสั้น ๆ จะช่วยลด ET โดยประมาณ 250 มมมากเกินพอที่จะหยุดน้ำบาดาลลดลงแต่มีการลดลงของข้าวเทียบเท่าผลผลิตของระบบประมาณ 2.5 ตันต่อเฮกตาร์ 1 เมื่อเทียบกับปัจจุบัน FP ในทางตรงกันข้ามรวมของถั่วเขียวเข้าสู่ระบบ RW ส่งผลให้อัตราผลตอบแทนของระบบที่สูงกว่าการปฏิบัติของเกษตรกรที่แนะนำ(โดยมากกว่า 3 ตันต่อเฮกตาร์ 1) แต่มีความสมดุลมากขึ้น ET (โดย 250-300 มิลลิเมตร) และความต้องการชลประทาน ( โดย 300-450 มิลลิเมตร) ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าความพยายามมากขึ้นควรจะนำไปพัฒนาให้ผลผลิตสูงกว่าพันธุ์ข้าวระยะเวลาสั้น ๆ เพื่อลดน้ำใต้ดินลดลงของระบบRW ในขณะที่รักษาผลผลิตและการรวมของระยะเวลาสั้น ๆ พืชฤดูร้อนเช่นถั่วเขียวไม่ควรจะเป็นแนะนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชลประทานข้าวและข้าวสาลี ( RW ) ระบบของทางอินเดียวิกฤติความมั่นคงทางอาหาร อย่างไรก็ตาม ระบบเหล่านี้ไม่ยั่งยืน
ขึ้นไปเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงทรัพยากรที่พวกเขาส่วนใหญ่
พึ่งพา เกษตรกร ปัจจุบัน ( FP ) เกี่ยวข้องกับการปลูกข้าวที่เพาะปลูกในคู่มือมาก / puddled ดิน
จาก 10 มิถุนายนถึงต้นเดือนกรกฎาคม ระยะเวลานานในการเผาไหม้กากข้าว , น้ำท่วมและหนักไถพรวนก่อน
ข้าวสาลีการหว่าน รวมเป็นระยะเวลาสั้น ๆระหว่างการเก็บเกี่ยวถั่วเขียวที่ปลูกข้าวสาลีและข้าวที่ปักดำ
ยังได้รับการเลื่อนตำแหน่งในเวลา ตัวเลือกสำหรับการป้อนน้ำให้ระบบ RW รวมล่าช้าจนกว่าหลังจากฤดูมรสุม
ปักดำเริ่ม ( ช่วงปลายเดือนมิถุนายน ) สลับกับระยะเวลาที่สั้นลงข้าว
การอบแห้งและเปียกสลับกัน ( AWD ) การจัดการน้ำสำหรับข้าว อย่างไรก็ตาม ผลของการปฏิบัติเช่นการพร่องน้ำบาดาล
ไม่เข้าใจ . การตรวจสอบผลของตัวเลือกเหล่านี้ในระบบการปลูกพืช
ผลผลิตและองค์ประกอบของผลผลิต คือ สมดุลของน้ำ และน้ำที่ซับซ้อนสูงเพราะ
ต้องพิจารณาปฏิสัมพันธ์ระหว่างพืชแต่ละชนิดในระบบ ดังนั้นเราใช้ระบบการปลูกพืชแบบ (
apsim ) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของระบบ RW กับช่วงของข้าวปักดำ
วันที่ ( 4 จากวันที่ 10 มิถุนายน ถึง 10 สิงหาคม ) และระยะเวลาข้าวพันธุ์ ( ยาว–กลาง– 158 , 144 D
สั้น– 125 D ) ที่มีและไม่มีผลผลิตในระบบ . ผลลัพธ์ ขอแนะนำให้เปลี่ยนจากยาว
พันธุ์ระยะเวลาสั้น ๆ จะช่วยลด และ ประมาณ 250 เมตรมากพอที่จะหยุดน้ำบาดาล
ลดลง แต่ด้วยการลดผลผลิตข้าวในระบบ เท่ากับ 2.5 T ฮา− 1 เมื่อเทียบกับค่าปัจจุบัน
บนมืออื่น ๆ , รวมของถั่วเขียวลงในระบบ RW ผลลัพธ์ในระบบสูงมาก ผลผลิตกว่า
แนะนำเกษตรกร ( กว่า 3 T ฮา− 1 ) แต่ tradeoffs สูงขึ้นมากและ ( 250 – 300 มม. ) และความต้องการ (
ชลประทาน 300 และ 450 มม. )ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่า ความพยายามมากขึ้นควรจะ
โดยตรงต่อการพัฒนาสูงกว่าผลผลิตข้าวพันธุ์ระยะเวลาสั้น ๆ เพื่อลดการสูญเสียของระบบน้ำใต้ดิน
RW ในขณะที่รักษาผลผลิตและการปลูกพืชช่วงระยะเวลาสั้น ๆเช่น ถั่วเขียว
ไม่ควรแนะนำ