More recently, the use of ‘de-escal

More recently, the use of ‘de-escalation has been encouraged (Johnson 2001). This, however, is poorly defined and seeks only to prevent further ‘escalation’ (Cowin et al. 2003).
If prevention fails and violence results, the use of breakaway techniques, restraint, rapid tranquillization or isolation is advocated, despite limited research on their outcomes or
value (Cowin et al. 2003). This may be for a number of reasons. First, there are difficulties in gaining access to study vulnerable patients (Valimaki & Leino-Kilpi 1998). Second,
there are methodological problems associated with the investigation of complex areas of communication that involve a number of variables (Nijman et al. 1999). Finally,
research that examines interventions such as seclusion has been self-limiting in that it is difficult to study one approach to the exclusion of others such as restraint or de-escalation,
which are often used conjointly (Meehan et al. 2000).Consequently, perspectives on and approaches used to manage aggression have been poorly researched.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเร็ว ๆ นี้การใช้งานของ 'ยกเลิกเพิ่มได้รับการสนับสนุน (จอห์นสัน 2001) นี้ แต่ถูกกำหนดไว้ไม่ดีและพยายามที่จะป้องกันไม่ให้ 'เพิ่ม' (โคลินและคณะ. 2003).
ถ้าการป้องกันล้มเหลวและผลความรุนแรงก​​ารใช้เทคนิค breakaway, ยับยั้งชั่งใจ, tranquillization อย่างรวดเร็วหรือการแยกการสนับสนุนแม้จะมีงานวิจัยที่ จำกัด ต่อผลลัพธ์ของพวกเขาหรือค่า
(โคลินเอตอัล. 2003)นี้อาจเป็นด้วยเหตุผลหลายประการ ครั้งแรกที่มีความยากลำบากในการเข้าถึงการศึกษาผู้ป่วยที่มีความเสี่ยง (Valimaki & leino kilpi-1998) สอง
มีวิธีการแก้ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการตรวจสอบข้อเท็จจริงในพื้นที่ที่ซับซ้อนของการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับจำนวนของตัวแปร (nijman และคณะ. 1999) ที่สุด
การวิจัยที่ตรวจสอบการแทรกแซงเช่นความเงียบสงบได้รับการ จำกัด ตัวเองในการที่จะเป็นเรื่องยากที่จะศึกษาวิธีการหนึ่งเพื่อการยกเว้นของผู้อื่นเช่นความยับยั้งชั่งใจหรือ de-เพิ่ม
ซึ่งมักจะถูกนำมาใช้ร่วมกัน (ฮันเอตอัล. 2000). ดังนั้น มุมมองและวิธีการที่ใช้ในการจัดการการรุกรานได้รับการวิจัยไม่ดี
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเร็ว ๆ นี้ การใช้ ' เลื่อนชื่นได้รับกำลังใจ (จอห์นสัน 2001) นี้ อย่างไรก็ตาม defined งาน และพยายามเท่านั้นเพื่อป้องกันการ "เลื่อน" (Cowin et al. 2003) .
ถ้าป้องกันล้มเหลว และความรุนแรงผลลัพธ์ การใช้เทคนิคมักแตก อั้น tranquillization อย่างรวดเร็ว หรือแยกเป็น advocated แม้ผลวิจัยจำกัด หรือ
มูลค่า (Cowin et al. 2003) นี้อาจจะสำหรับจำนวนของเหตุผล ครั้งแรก มี difficulties ในการเข้าถึงศึกษาผู้ป่วยที่มีความเสี่ยง (Valimaki & Leino Kilpi 1998) สอง,
มีปัญหา methodological ที่เกี่ยวข้องกับการตรวจสอบพื้นที่ที่ซับซ้อนของการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับจำนวนของตัวแปร (Nijman et al. 1999) สุดท้าย,
วิจัยที่ตรวจสอบการแทรกแซงเช่นสันโดษได้จำกัดตัวเองที่เป็น difficult เพื่อศึกษาวิธีหนึ่งในการข้อยกเว้นของผู้อื่นเช่นความยับยั้งชั่งใจหรือเดอเลื่อน,
ซึ่งมักจะใช้ conjointly (Meehan และ al. 2000)ดังนั้น มุมบนและแนวทางที่ใช้ในการจัดการการรุกรานมีการทำงานวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อไม่นานมานี้การใช้' De - การเลื่อนสถานะได้รับการส่งเสริมให้( Johnson 2001 ) โรงแรมแห่งนี้แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังมี defined ได้ไม่ดีนักและพยายามเท่านั้นเพื่อป้องกันไม่ให้ต่อไป"การเลื่อนสถานะ’( cowin et al . 2003 )..
หากการป้องกันการล้มเหลวและการใช้ความรุนแรงใช้เทคนิคในการควบคุมตัวที่แตกต่างพบการแยกหรือ tranquillization เห็นพ้องกันอย่างรวดเร็วแม้ว่าจะมีการจำกัด(มหาชน)ในผลลัพธ์หรือ
ซึ่งจะช่วยมอบความคุ้มค่า( cowin et al .ของพวกเขา 2003 )โรงแรมแห่งนี้อาจจะเป็นหมายเลขหนึ่งในเหตุผล ประการแรกมีบริการ difficulties ในการสร้างการเข้าถึงการศึกษาผู้ป่วยมีความเสี่ยงต่อ( valimaki & leino-kilpi 1998 ) ที่สอง
มีปัญหามีระเบียบวิธีที่เกี่ยวข้องกับการสืบสวนสอบสวนของพื้นที่คอมเพล็กซ์ของการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับหมายเลขของตัวแปร( nijman et al . 1999 ) สุดท้าย
การวิจัยที่จะตรวจสอบการแทรกแซงเช่นแยกตัวได้รับการด้วยตนเอง - การจำกัดในที่นี้คือ difficult เพื่อการศึกษาวิธีหนึ่งในการแยกของผู้อื่นเช่นควบคุมตัวหรือ de - การเลื่อนสถานะ
ซึ่งจะใช้ conjointly มักจะ(บิ๊กทิม" et al . 2000 )ดังนั้นจึงมีผลทำให้ผลมุมมองและวิธีการใช้ในการจัดการการรุกรานมีการวิจัยได้อย่างมี ประสิทธิภาพ .