HistoryThe temple was constructed d

History

The temple was constructed during the reign of King Ramathibodi II (r. 1491-1529), the
10th king of the Ayutthaya Suphannaphum/Suphanburi dynasty in 1503 and received the
name Wat Phra Meru Rachikaram. [1] Wat Phra Meru occupied a prominent place in
front of the Royal Palace. As its name indicates, it must have been established at a Royal
cremation area.

King Chakkraphat (r. 1548-1569) captured a lot of white elephants during his reign and
this news crossed the borders quickly. The King of Burma requested again to obtain two
animals, a request which was turned down by Siam. In 1563 (1), the King of Burma,
Bayinnaung (r.1551-1581), came down with a large army in order to enforce his
request. He captured all the cities in the north and descended on Ayutthaya. King
Chakkraphat saw that the Burmese army largely outnumbered his and decided to resolve
the issue through parleys. He ordered to erect a royal building with two thrones, equal in
height in the area between the Phra Meru Rachikaram Monastery and the Hatsadawat
Monastery. Then he had a jeweled-adorned throne prepared higher than the royal
thrones, and had a Buddha image to preside over the meeting. The terms imposed by the
King of Burma were onerous. Prince Ramesuen, Phya Chakri and Phya Sunthorn
Songkhram, the leaders of the war party, were to be delivered up as hostages, an annual
tribute of thirty elephants and three hundred catties of silver was to be sent to Burma,
and the Burmese were to be granted the right to collect and retain the customs duties of
the port of Mergui - then the chief emporium of foreign trade. In addition to this, four
white elephants were to be handed over, instead of the two originally demanded. King
Chakkraphat had no choice than deliver up to keep a truce. All Siamese prisoners were
released and the Burmese army returned.

When King Maha Cakkraphat was informed of the contents of the royal letter, he
made his decision, “This time their army is [BCEF: exceptionally] enormous and
it appears to be beyond the capacity of our soldiers to save the Capital. If we do
not go out, the monks, Brahmans, inhabitants, citizens and populace will all be
faced with perdition and destruction, and even the Holy Religion will be disgraced.
We shall have to go out. Even if the King of Hongsawadi does not constantly abide
by his promises, as in the royal letter which has arrived, we will see to it that our
promises are firmly upheld.” Having so decided, he had a royal letter prepared to
specify where he would proceed to and had an embassy carry it out to present to
the King of Hongsawadi. Then he ordered officials to go out to erect a royal
building with two royal thrones, equal in height and spaced [BCDF: four] [E:
one] sòk apart, in the area between Phra Meru Rachikaram Monastery and
Hatsadawat Monastery. Then he had a jeweled throne prepared higher than the
royal thrones, and had the Holy and Glorious Triple Gems escorted out to preside
over the meeting. [2]

In 1670, the year following the first fall of Ayutthaya, Cambodia invaded Siam and
camped at the northern side of Ayutthaya. The King of Cambodia thought after the war
with the Burmese to find a defenseless, easy to capture city and took the opportunity to
settle old scores. His thinking proved wrong as the Siamese capital offered a stern
resistance and the Cambodian forces had to retreat with heavy losses.

The King of Lawaek advanced with his army and [B: the King of Lawæk came
and] halted his elephant in Sam Phihan [CDEF: Monastery]. And the enemy
troops were posted at intervals to Rong Khòng [BDF: Monastery] and Kuti Thòng
Monastery. Then they brought about thirty elephants and halted them in [B: Na]
Phra Meru Rachikaram Monastery with about [B: five] [CDEF: four] thousand
men. [3]

In 1760, the Burmese King Aloungphaya (r.1752-1760) invaded Ayutthaya. On the first
day of the waxing moon of the sixth month in the morning of the year 1760, the Burmese
positioned their guns again at Wat Phra Men (translated by Cushman as the Holy
Funeral Monuments) and at the Monastery of the Elephant Landing. They started firing
on the Grand Palace during the day and the night and were even able to hit and destroy
the spire of the palace. The next day, the Burmese withdrew north to Ava, along the
Chao Phraya River. The king of Burma died before reaching the border at Mokalok in
Tak province. Following some versions of the Royal Chronicles of Ayutthaya (RCA),
the Burmese King Alaungphraya became ill, although following the Royal Autograph
version, he was wounded by an explosion of a large gun. He returned to his stockade
and decided to abandon the campaign. I found although nowhere mentioned in any of the
RCA versions that the gun burst occurred at Wat Na Phra Men.

When it was evening, the Burmese gave up [B: on the campaign] and crossed over
[the river] to the banks on the side of the Monastery of the Gold Mountain. [BCD:
During the morning of] [F: When it was ____ day,] the first day of the waxing
moon in the sixth month, [F: in the morning,] the Burmese brought their great
guns [BCD: forward], positioned them at the Monastery [BCD: in Front of] [F:
of the Temple of the Series of] the Holy Funeral Monuments [F: and at the
Monastery of the Elephant Landing], and aimed and fired them in volleys at the
Holy Royal Palace Enclosure and at the [BF: Holy] Throne Hall of the Eternal
Ruler of the Sun both during the day and during the night. [F: They hit the spire of
the palace and destroyed it.] [4]

There is a record that Wat Na Phra Men was renovated during the reign of King
Borommakot (r. 1733-1758). After Ayutthaya was sacked by the Burmese troops, Wat
Na Phra Men was left unattended for more than half a century until Phraya Chai Wichit
who was the city mayor in the reign of King Rama III restored it between 1835 and
1838. The traditional Ayutthayan style was maintained. Phraya Chaivichit gathered the
left-over antiquities, which were scattered around the city, so that they could be kept at
this monastery. [5] More renovations took place in 1914 and 1957.

The ordination hall

The ordination hall faces south and measures approximately 50 m by 16 m. The ubosot
has front and back porches with elevated balconies of 4m length in the center that are
used to house a standing Buddha image. Kasetsiri and Wright point out this was a door
before probably for the exclusive use by royalty. [1]

The ubosot’s gable is carved wood primed with black lacquer and covered with gold
leaf featuring Vishnu (in Thailand called Phra Narai or Narayan) mounted on Garuda, on
top of the demon head Rahu (2) placed between two Nagas and flanked by 26 celestial
beings (deva – thewada). Each of Vishnu’s four hands is holding his classic items being a
trident, a discus, a conch and a baton. On top of Vishnu stands a royal tiered-umbrella
and behind his head an arch-framed halo. The gable of Wat Na Phra Men is considered
one of the most beautiful pieces of artistic work from Ayutthaya.

At the southern front entrance there were before three doors. The large middle door was
later blocked, leaving only a high window. At the northern side there are two small
doors. The doors are made of teak wood (Mai Sak) and decorated with lacquered
motifs. Over the doors there are marble slabs with ancient Khmer characters and Thai
numbers. Inside the ubosot, there are two rows of eight huge octagonal pillars with lotus-
bud capital supporting the wooden roof structure. The wooden beams are beautifully
carved and the ceiling is adorned with wood carving showing stars and the moon.

The interior walls of the ordination hall were covered with a painting of 80 Buddhist
monks with Bhikku (nuns) behind them. The painting was white-washed when the
ubosot was restored. The walls of the hall are windowless but have an opening consisting
of a vertical slit to allow some light to enter and to ventilate, called false windows; a
decorative style showing a window-like pattern. The incoming sunlight reflecting on the
golden Buddha image gives a stunning effect. [5] The use of false windows in Siam
existed already in the Middle Ayutthaya period, but has its roots much earlier, as we can
see its use already at Angkor.

The crowned Buddha

The most important Buddha image in the ordination hall was named Phra Buddha
Nimitr Vichit Maramoli Sisanpeth Boromtrailokanat. The crowned image sits in the
Subduing Mara posture and measures 6 m high and 4.50 m in width across the lap. [5]
The image was cast of metal and covered with gold leaf. The peculiars of Phra Buddha
Nimitr Vichit Maramoli are that the image is attired in royal dress complete with crown,
earrings, necklace, chest and arm ornament. It presumably dates to the reign of King
Prasat Thong, when such Buddha images became popular in the Late Ayutthaya period.
[7]

Kasetsiri and Wright state that the Buddha image could refer to Maitreya (3), the
Buddha of the future. Another explanation is given referring to the legend when Lord
Buddha dealt with Jambupati. The legend of Jambupati was very popular before in
Burma. The records recall the humbling of a boastful king, Jambupati, by the Buddha.
The story tells how the Buddha has Jambupati brought before him having first
transformed himself into a mighty king, set in an incomparable palace. Witnessing the
Buddha in all his majesty, Jambupati accept the dharma and becomes a monk. [7]

The statue is the most beautiful and largest crowned Buddha image that was left
following the war with Burma in 1767.

The small vihara

Wihan Noi or Wihan Khian (the Hall of Paintings) was constructed in 1838 by order of
Phraya Chai Wichit during the reign of King Rama III to house Phra Kantharat. The
hall measures 25 m by 11.50 m and has front and back porches. In front of the vihara,
there are two staircases ascending an erased platform from both sides. The roof of the
viha

History

The temple was constructed during the reign of King Ramathibodi II (r. 1491-1529), the 
10th king of the Ayutthaya Suphannaphum/Suphanburi dynasty in 1503 and received the 
name Wat Phra Meru Rachikaram. [1] Wat Phra Meru occupied a prominent place in 
front of the Royal Palace. As its name indicates, it must have been established at a Royal 
cremation area.

King Chakkraphat (r. 1548-1569) captured a lot of white elephants during his reign and 
this news crossed the borders quickly. The King of Burma requested again to obtain two 
animals, a request which was turned down by Siam. In 1563 (1), the King of Burma, 
Bayinnaung (r.1551-1581), came down with a large army in order to enforce his 
request. He captured all the cities in the north and descended on Ayutthaya. King 
Chakkraphat saw that the Burmese army largely outnumbered his and decided to resolve 
the issue through parleys. He ordered to erect a royal building with two thrones, equal in 
height in the area between the Phra Meru Rachikaram Monastery and the Hatsadawat 
Monastery. Then he had a jeweled-adorned throne prepared higher than the royal 
thrones, and had a Buddha image to preside over the meeting. The terms imposed by the 
King of Burma were onerous. Prince Ramesuen, Phya Chakri and Phya Sunthorn 
Songkhram, the leaders of the war party, were to be delivered up as hostages, an annual 
tribute of thirty elephants and three hundred catties of silver was to be sent to Burma, 
and the Burmese were to be granted the right to collect and retain the customs duties of 
the port of Mergui - then the chief emporium of foreign trade. In addition to this, four 
white elephants were to be handed over, instead of the two originally demanded. King 
Chakkraphat had no choice than deliver up to keep a truce. All Siamese prisoners were 
released and the Burmese army returned.

When King Maha Cakkraphat was informed of the contents of the royal letter, he 
made his decision, “This time their army is [BCEF: exceptionally] enormous and 
it appears to be beyond the capacity of our soldiers to save the Capital. If we do 
not go out, the monks, Brahmans, inhabitants, citizens and populace will all be 
faced with perdition and destruction, and even the Holy Religion will be disgraced. 
We shall have to go out. Even if the King of Hongsawadi does not constantly abide 
by his promises, as in the royal letter which has arrived, we will see to it that our 
promises are firmly upheld.” Having so decided, he had a royal letter prepared to 
specify where he would proceed to and had an embassy carry it out to present to 
the King of Hongsawadi. Then he ordered officials to go out to erect a royal 
building with two royal thrones, equal in height and spaced [BCDF: four] [E: 
one] sòk apart, in the area between Phra Meru Rachikaram Monastery and 
Hatsadawat Monastery. Then he had a jeweled throne prepared higher than the 
royal thrones, and had the Holy and Glorious Triple Gems escorted out to preside 
over the meeting. [2]

In 1670, the year following the first fall of Ayutthaya, Cambodia invaded Siam and 
camped at the northern side of Ayutthaya. The King of Cambodia thought after the war 
with the Burmese to find a defenseless, easy to capture city and took the opportunity to 
settle old scores. His thinking proved wrong as the Siamese capital offered a stern 
resistance and the Cambodian forces had to retreat with heavy losses.

The King of Lawaek advanced with his army and [B: the King of Lawæk came 
and] halted his elephant in Sam Phihan [CDEF: Monastery]. And the enemy 
troops were posted at intervals to Rong Khòng [BDF: Monastery] and Kuti Thòng 
Monastery. Then they brought about thirty elephants and halted them in [B: Na] 
Phra Meru Rachikaram Monastery with about [B: five] [CDEF: four] thousand 
men. [3]

In 1760, the Burmese King Aloungphaya (r.1752-1760) invaded Ayutthaya. On the first 
day of the waxing moon of the sixth month in the morning of the year 1760, the Burmese 
positioned their guns again at Wat Phra Men (translated by Cushman as the Holy 
Funeral Monuments) and at the Monastery of the Elephant Landing. They started firing 
on the Grand Palace during the day and the night and were even able to hit and destroy 
the spire of the palace. The next day, the Burmese withdrew north to Ava, along the
Chao Phraya River. The king of Burma died before reaching the border at Mokalok in 
Tak province. Following some versions of the Royal Chronicles of Ayutthaya (RCA), 
the Burmese King Alaungphraya became ill, although following the Royal Autograph 
version, he was wounded by an explosion of a large gun. He returned to his stockade 
and decided to abandon the campaign. I found although nowhere mentioned in any of the 
RCA versions that the gun burst occurred at Wat Na Phra Men.

When it was evening, the Burmese gave up [B: on the campaign] and crossed over 
[the river] to the banks on the side of the Monastery of the Gold Mountain. [BCD: 
During the morning of] [F: When it was ____ day,] the first day of the waxing 
moon in the sixth month, [F: in the morning,] the Burmese brought their great 
guns [BCD: forward], positioned them at the Monastery [BCD: in Front of] [F: 
of the Temple of the Series of] the Holy Funeral Monuments [F: and at the 
Monastery of the Elephant Landing], and aimed and fired them in volleys at the 
Holy Royal Palace Enclosure and at the [BF: Holy] Throne Hall of the Eternal 
Ruler of the Sun both during the day and during the night. [F: They hit the spire of 
the palace and destroyed it.] [4]

There is a record that Wat Na Phra Men was renovated during the reign of King 
Borommakot (r. 1733-1758). After Ayutthaya was sacked by the Burmese troops, Wat 
Na Phra Men was left unattended for more than half a century until Phraya Chai Wichit 
who was the city mayor in the reign of King Rama III restored it between 1835 and
1838. The traditional Ayutthayan style was maintained. Phraya Chaivichit gathered the 
left-over antiquities, which were scattered around the city, so that they could be kept at 
this monastery. [5] More renovations took place in 1914 and 1957.

The ordination hall

The ordination hall faces south and measures approximately 50 m by 16 m. The ubosot 
has front and back porches with elevated balconies of 4m length in the center that are 
used to house a standing Buddha image. Kasetsiri and Wright point out this was a door 
before probably for the exclusive use by royalty. [1]

The ubosot’s gable is carved wood primed with black lacquer and covered with gold 
leaf featuring Vishnu (in Thailand called Phra Narai or Narayan) mounted on Garuda, on 
top of the demon head Rahu (2) placed between two Nagas and flanked by 26 celestial 
beings (deva – thewada). Each of Vishnu’s four hands is holding his classic items being a 
trident, a discus, a conch and a baton. On top of Vishnu stands a royal tiered-umbrella 
and behind his head an arch-framed halo. The gable of Wat Na Phra Men is considered 
one of the most beautiful pieces of artistic work from Ayutthaya.

At the southern front entrance there were before three doors. The large middle door was 
later blocked, leaving only a high window. At the northern side there are two small 
doors. The doors are made of teak wood (Mai Sak) and decorated with lacquered 
motifs. Over the doors there are marble slabs with ancient Khmer characters and Thai 
numbers. Inside the ubosot, there are two rows of eight huge octagonal pillars with lotus-
bud capital supporting the wooden roof structure. The wooden beams are beautifully 
carved and the ceiling is adorned with wood carving showing stars and the moon.

The interior walls of the ordination hall were covered with a painting of 80 Buddhist 
monks with Bhikku (nuns) behind them. The painting was white-washed when the 
ubosot was restored. The walls of the hall are windowless but have an opening consisting 
of a vertical slit to allow some light to enter and to ventilate, called false windows; a 
decorative style showing a window-like pattern. The incoming sunlight reflecting on the 
golden Buddha image gives a stunning effect. [5] The use of false windows in Siam
existed already in the Middle Ayutthaya period, but has its roots much earlier, as we can 
see its use already at Angkor.

The crowned Buddha

The most important Buddha image in the ordination hall was named Phra Buddha 
Nimitr Vichit Maramoli Sisanpeth Boromtrailokanat. The crowned image sits in the
Subduing Mara posture and measures 6 m high and 4.50 m in width across the lap. [5] 
The image was cast of metal and covered with gold leaf. The peculiars of Phra Buddha 
Nimitr Vichit Maramoli are that the image is attired in royal dress complete with crown, 
earrings, necklace, chest and arm ornament. It presumably dates to the reign of King 
Prasat Thong, when such Buddha images became popular in the Late Ayutthaya period. 
[7]

Kasetsiri and Wright state that the Buddha image could refer to Maitreya (3), the 
Buddha of the future. Another explanation is given referring to the legend when Lord 
Buddha dealt with Jambupati. The legend of Jambupati was very popular before in 
Burma. The records recall the humbling of a boastful king, Jambupati, by the Buddha. 
The story tells how the Buddha has Jambupati brought before him having first 
transformed himself into a mighty king, set in an incomparable palace. Witnessing the 
Buddha in all his majesty, Jambupati accept the dharma and becomes a monk. [7]

The statue is the most beautiful and largest crowned Buddha image that was left 
following the war with Burma in 1767.

The small vihara

Wihan Noi or Wihan Khian (the Hall of Paintings) was constructed in 1838 by order of 
Phraya Chai Wichit during the reign of King Rama III to house Phra Kantharat. The 
hall measures 25 m by 11.50 m and has front and back porches. In front of the vihara, 
there are two staircases ascending an erased platform from both sides. The roof of the 
viha

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ประวัติวัดถูกสร้างขึ้นในรัชสมัยพระรามาธิบดีที่สอง (ค.ศ. 1491-1529), การ 10 กษัตริย์ราชวงศ์อยุธยา Suphannaphum/สุพรรณบุรี ใน 1503 และได้รับการ ชื่อวัดพระเมรุ Rachikaram [1] โดดเด่นในครอบครองวัดพระเมรุ ด้านหน้าของพระบรมมหาราชวัง เป็นชื่อบ่งชี้ มันต้องมีการสร้างที่รอยัลเป็น พื้นที่เผาศพพระจักราพัฒน์ (ค.ศ. 1548-1569) จับช้างขาวมากพระองค์ และ ข่าวนี้ข้ามเส้นขอบได้อย่างรวดเร็ว กษัตริย์พม่าร้องขออีกครั้งให้ได้รับสอง สัตว์ คำที่ถูกลงตามสยาม ใน 1563 (1), กษัตริย์ของพม่า Bayinnaung (r.1551-1581), มาลงกับกองทัพใหญ่เพื่อบังคับเขา ร้องขอ เขาจับเมืองทั้งหมดในภาคเหนือ และสืบเชื้อสายในพระนครศรีอยุธยา พระมหากษัตริย์ จักราพัฒน์เห็นว่า กองทัพพม่าใหญ่ปล้นสะดมเขาตัดสิน ใจที่จะแก้ไข ปัญหาผ่าน parleys เขาสั่งประกอบราชสร้างกับชิงบัลลังก์สอง เท่ากัน ความสูงในพื้นที่ระหว่างพระเมรุ Rachikaram อารามและ Hatsadawat อาราม แล้ว เขามีบัลลังก์ jeweled-ประดับที่เตรียมไว้มากกว่าเดอะรอยัล ชิงบัลลังก์ และมีพระพุทธรูปให้นายกผ่านการประชุม เงื่อนไขที่กำหนดโดยการ กษัตริย์พม่าได้ onerous เจ้าชาย Ramesuen เจ้าพระยาจักรี และเจ้าพระยา Sunthorn สมุทรสงคราม ผู้นำพรรคสงคราม ได้ส่งค่าเป็นควบคุม รายงานการ ส่วยช้างสามสิบและทศ catties เงินถูกส่งไปยังพม่า และพม่าจะได้รับสิทธิ์ในการเก็บรวบรวม และรักษาหน้าที่ของศุลกากร พอร์ต Mergui - แล้วเรียมหัวหน้าการค้าต่างประเทศ นอกจากนี้ 4 ช้างขาวได้ถูกมอบ แทนสองเดิม แค่ พระมหากษัตริย์ จักราพัฒน์ไม่มีทางเลือกมากกว่าส่งถึงให้พักรบได้ มีนักโทษสยามทั้งหมด ออก และส่งคืนกองทัพพม่าเมื่อพระมหา Cakkraphat ได้ทราบเนื้อหาของจดหมายรอยัล เขา เขาตัดสินใจ, "ครั้งนี้ถูกกองทัพของพวกเขา [BCEF: ล้ำ] มหาศาล และ เหมือนจะเกินกำลังของทหารเพื่อประหยัดเงินทุน ถ้าเราทำ ไม่ออกไป พระสงฆ์ Brahmans คน ประชาชน และประชาชนจะถูก ต้องเผชิญกับนรกและทำลาย และจะ disgraced แม้ศาสนาศักดิ์สิทธิ์ เราจะต้องออกไป แม้ว่าพระ Hongsawadi ไม่ตลอดเวลาปฏิบัติ โดยสัญญาของเขา ในรอยัลจดหมายที่มาถึง เราจะเห็นได้ว่าของเรา สัญญาได้อย่างมั่นคงยึดถือ" เขามีใจ ได้เตรียมจดหมายรอยัล ระบุการที่เขาจะดำเนินต่อไป และมีการดำเนินเรื่องจะนำเสนอให้สถานเอกอัครราชทูต พระ Hongsawadi แล้ว เขาสั่งเจ้าหน้าที่จะออกไปประกอบกับรอยัล อาคารกับสองรอยัลชิงบัลลังก์ เท่าสูง และลที่ [BCDF: 4] [e: sòk หนึ่ง] อพาร์ท บริเวณระหว่างวัดพระเมรุ Rachikaram และ Hatsadawat อาราม แล้วเขามีบัลลังก์ jeweled เตรียมไว้สูงกว่า ชิงบัลลังก์ราช มีบริสุทธิ์ และประเสริฐทริปเปิ้ลเจมส์คุ้มกันเรือสัญชาติออกให้นายก ผ่านการประชุม [2]ใน 1670 ปีต่อตกแรกของอยุธยา กัมพูชาบุกสยาม และ camped ทางด้านเหนือของอยุธยา กษัตริย์แห่งกัมพูชาคิดว่า หลังจากสงคราม กับพม่าหาพึ่ง ง่ายต่อการจับภาพเมือง และเอาโอกาส ชำระคะแนนเก่า ความคิดพิสูจน์ผิดเป็นหลวงสยามเสนอสเติร์นเป็น ต่อต้านและกองกำลังกัมพูชามีสึกขาดทุนหนักคิง Lawaek ขั้นสูง ด้วย [b:คิง Lawæk มาและกองทัพของเขา และ] หยุดเขาช้างสามพิหาร [CDEF: อาราม] และศัตรู ทหารถูกลงรายการบัญชีที่ช่วงการรอง Khòng [BDF: อาราม] และ Kuti Thòng อาราม แล้วจะนำมาเกี่ยวกับช้างสามสิบ และหยุดพวกเขาใน [b:นา] พระเมรุ Rachikaram อารามด้วยเกี่ยวกับ [b: 5] [CDEF: 4] พัน ผู้ชาย [3]ในมหา Aloungphaya กษัตริย์พม่า (r.1752-1760) รุกรานอยุธยา ในครั้งแรก วันจันทร์ของเดือนหกในปี 1760 พม่าแว็กซ์ วางปืนของพวกเขาอีกครั้งที่วัดพระเมรุ (แปล โดย Cushman เป็นบริสุทธิ์ อนุสาวรีย์ศพ) และอารามของจอดช้าง พวกเขาเริ่มยิง ในพระบรมมหาราชวังระหว่างวันและยามค่ำคืน และยังสามารถตี และทำลาย สไปร์ของพระราชวัง ในวันถัดไป พม่าต้องถอนเหนือกับเอวา พร้อมแม่น้ำเจ้าพระยา กษัตริย์ของพม่าตายก่อนถึงชายแดนที่ Mokalok ใน จ.ตาก ต่อไปนี้บางรุ่นของในพระราชพงศาวดารของอยุธยา (RCA), Alaungphraya กษัตริย์พม่ากลายเป็นป่วย แม้ต่อออโตกราฟรอยัล รุ่น เขาได้รับบาดเจ็บจากการระเบิดของปืนใหญ่ เขากลับไปเขา stockade และเลือกจากการส่งเสริมการขายไป พบแต่ไม่มีที่ไหนที่กล่าวถึงในการ รุ่นอาร์ซีเอที่ปืนระเบิดเกิดขึ้นที่วัดหน้าพระเมรุเมื่อถูกเย็น พม่าแพ้ [b:ในแคมเปญ] และข้าม [น้ำ] ธนาคารด้านของวัดภูเขาทอง [BCD: ในช่วงเช้าของ] [F: เมื่อวันที่___,] วันแรกของการแว็กซ์ ดวงจันทร์ในเดือนหก, [F: เช้า,] พม่านำความดี ปืน [BCD: ไปข้างหน้า], วางพวกเขาในอาราม [BCD: หน้า] [F: วัดชุดของ] อนุสาวรีย์ศพบริสุทธิ์ [F: และในการ อารามของการขนย้ายสินค้าช้าง], มุ่ง และยิงพวกเขาใน volleys ที่ ตู้พระพระราชวังและ [เอฟ: ศักดิ์สิทธิ์] ท้องพระโรงของอีเทอร์นอล ไม้บรรทัดของดวงอาทิตย์ใน ระหว่างวัน และ ในตอนกลางคืน [F: จะตีสไปร์ของ วัง และทำลายมัน] [4]มีข้อมูลที่วัดหน้าพระเมรุถูกบูรณะในสมัยรัชกาลของพระมหากษัตริย์ Borommakot (ค.ศ. 1733-1758) หลังจากที่อยุธยาถูกไล่ออก โดยกองทหารพม่า วัด นาพระเมรุที่เหลืออัตโนมัติสำหรับมากกว่าครึ่งศตวรรษจนกระทั่งพระยาไชยวิชิต ใครเป็นนายกเทศมนตรีของเมืองในสมัยรัชกาลแห่งคืนนั้นระหว่างปีค.ศ. 1835 และ1838.สไตล์ Ayutthayan ถูกรักษาไว้ พระยา Chaivichit รวบรวม ซ้ายมากกว่าย่าน ซึ่งมีกระจายอยู่ทั่วเมือง เพื่อให้สามารถเก็บไว้ได้ที่ วัดนี้ [5] ปรับปรุงเพิ่มเติมได้ 1914 และ 1957อุโบสถอุโบสถใบหน้าใต้ และวัดประมาณ 50 m โดย 16 m อุโบสถ มีศูนย์ที่ porches ด้านหน้า และหลังพร้อมระเบียงสูงความยาว 4 เมตร ใช้บ้านยืนพระพุทธรูป วิทย์เกษตรศิริและไรท์จุดออกนี้มีประตู ก่อนวันใช้ โดยราชวงศ์ [1]ช่อฟ้าอุโบสถจะแกะสลักไม้งเยีย ด้วยแลคเกอร์สีดำ และมีทอง ใบไม้แห่งพระนารายณ์ (ในไทยเรียกว่าพระนารายณ์หรือนารายัณ) ติดตั้งบน Garuda บน ด้านบนของศีรษะอสูรราหู (2) อยู่ระหว่างสองนาค และขนาบข้าง ด้วย 26 คน สิ่งมีชีวิต (ดีว่า – thewada) แต่ละของนารายณ์สี่มือถือคลาสสิคของเขาเป็นสินค้า โรง เป็นปลาปอมปาดัวร์ สังข์เป็น และบา บนพระนารายณ์ยืนรอยัลชั้น-ร่ม และเบื้องหลังของเขาใหญ่ halo เป็นกรอบประตู ช่อฟ้าของวัดหน้าพระเมรุถือว่าเป็น หนึ่งชิ้นสวยของงานศิลปะจากอยุธยาทางเข้าด้านหน้าใต้ มีขึ้นก่อนสามประตู มีประตูใหญ่ตรงกลาง ภายหลังถูกบล็อค ออกจากหน้าต่างสูงเท่านั้น ทางด้านเหนือ มีสองขนาดเล็ก ประตู ประตูไม้สัก (ไม้สัก) และตกแต่งด้วยเครื่องเคลือบ โดดเด่น เหนือประตู มีแผ่นหินอ่อน ด้วยอักขระโบราณเขมรและไทย หมายเลข ภายในอุโบสถ มีสองแถวแปดเสาแปดเหลี่ยมขนาดใหญ่มีบัว-หลวงตาที่สนับสนุนโครงสร้างหลังคาไม้ คานไม้สวยงาม แกะสลัก และเพดานประดับประดา ด้วยไม้แกะสลักที่แสดงดาวและดวงจันทร์ผนังภายในอุโบสถถูกปกคลุม ด้วยภาพวาดของพระพุทธศาสนา 80 พระสงฆ์กับ Bhikku (แม่ชี) อยู่เบื้องหลังพวกเขา ภาพเป็นขาวล้างเมื่อการ มีบูรณะอุโบสถ ผนังของห้องโถงไม่มีหน้าต่าง แต่มีเปิดประกอบด้วย ของร่องแนวตั้งให้เบาบาง เพื่อป้อน และถ่ายเทอากาศ เรียก windows ปลอม การ ตกแต่งสไตล์ที่แสดงหน้าต่างเหมือนรูปแบบ แสงแดดเข้าบรรยากาศ พระพุทธรูปทองคำให้ผลสวยงาม [5] การใช้ windows ปลอมในสยามอยู่แล้วในกลางอยุธยา แต่มีความเชี่ยวมากก่อนหน้านี้ เราสามารถ ดูใช้แล้วที่อังกอร์พระมกุฎพระพุทธรูปสำคัญในอุโบสถชื่อว่าพระ นิมิตวิชิต Maramoli Sisanpeth Boromtrailokanat รูปมกุฎตั้งอยู่ในโรงแรมมารา subduing ท่าและวัดสูง 6 เมตรและ 4.50 เมตรความกว้างระหว่างตัก [5] รูปหล่อโลหะ และปกคลุมไป ด้วยทองคำเปลว Peculiars ของพระ Maramoli วิชิตนิมิตจะว่า รูป attired ในชุดด้วยมงกุฎ พระราช ต่างหู เครื่องประดับสร้อยคอ หน้าอก และแขน จึงสันนิษฐานว่าวันถึงรัชกาลของพระมหากษัตริย์ พระเจ้าปราสาททอง เมื่อพระพุทธรูปดังกล่าวเป็นที่นิยมในสมัยปลายกรุงศรีอยุธยา [7]รัฐวิทย์เกษตรศิริและไรท์ที่ประดิษฐานพระพุทธรูปอาจหมายถึงพระศรีอริยเมตไตรย (3), การ พระพุทธเจ้าในอนาคต คำอธิบายอื่นได้อ้างถึงตำนานเมื่อพระองค์เจ้าข้า พระแจกกับ Jambupati ตำนานของ Jambupati นิยมมากก่อนใน พม่า ข้อมูลเรียกคืน humbling พระ boastful, Jambupati โดยพระพุทธเจ้า เรื่องบอกว่า พระพุทธเจ้ามี Jambupati มาก่อนที่เขามีก่อน เปลี่ยนตัวเองเป็นพระมหากษัตริย์อันยิ่งใหญ่ ในการพาเข้า พยาน พระพุทธรูปในทุกพระ Jambupati ธรรมยอมรับ และกลายเป็น พระ [7]รูปปั้นเป็นสวยงามมากที่สุด และใหญ่ที่สุดมกุฎพระพุทธรูปที่เหลือ หลังสงครามกับพม่าในปีพ.ศ. 2310วิหารเล็กวิหารน้อยหรือวิหารเคี่ยน (ฮอลล์ของภาพ) ถูกสร้างใน 1838 โดยตามคำสั่งของ วิชิตชัยพระยาในสมัยรัชกาลแห่งบ้าน Kantharat พระ ที่ หอวัด 25 m โดย 11.50 m และ porches ด้านหน้า และหลังได้ หน้าวิหาร มีบันไดสองจากแพลตฟอร์มการลบออกจากทั้งสองด้าน หลังคาของ viha

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ประวัติความเป็นมาของวัดที่สร้างขึ้นในสมัยของพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีที่สอง (ร. 1491-1529) กษัตริย์ที่ 10 ของอยุธยา Suphannaphum / ราชวงศ์สุพรรณบุรี 1503 และได้รับชื่อวัดพระเมรุ Rachikaram [1] วัดพระเมรุครอบครองสถานที่ที่โดดเด่นในด้านหน้าของพระราชวัง ตามชื่อของมันบ่งชี้ว่ามันจะต้องได้รับการจัดตั้งขึ้นที่รอยัลพื้นที่เผาศพ. สมเด็จพระจักรพรรดิ์ (ร. 1548-1569) จับจำนวนมากของช้างสีขาวในช่วงรัชสมัยของเขาและข่าวนี้ข้ามพรมแดนได้อย่างรวดเร็ว พระมหากษัตริย์ของพม่าร้องขออีกครั้งเพื่อให้ได้สองสัตว์, คำขอซึ่งได้รับการเปิดลงโดยสยาม ใน 1563 (1), พระมหากษัตริย์ของพม่าBayinnaung (r.1551-1581) ลงมาด้วยกองทัพขนาดใหญ่เพื่อบังคับเขาร้องขอ เขาถูกจับทุกเมืองในภาคเหนือและสืบเชื้อสายมาในอยุธยา สมเด็จพระจักรพรรดิเห็นว่ากองทัพพม่าส่วนใหญ่มากกว่าและตัดสินใจของเขาที่จะแก้ไขปัญหาผ่าน parleys เขาได้รับคำสั่งให้สร้างอาคารที่มีสองพระราชบัลลังก์ที่เท่าเทียมกันในความสูงในพื้นที่ระหว่างพระเมรุพระอาราม Rachikaram และ Hatsadawat อาราม แล้วเขาก็บัลลังก์อัญมณีประดับเตรียมสูงกว่าพระราชบัลลังก์และมีพระพุทธรูปประธานในที่ประชุม เงื่อนไขที่กำหนดโดยพระมหากษัตริย์ของประเทศพม่าเป็นภาระ เจ้าชาย Ramesuen พระยาจักรีและพระยาสุนทรสงครามผู้นำของพรรคสงครามจะถูกส่งขึ้นเป็นตัวประกันประจำปีส่วยสามสิบช้างและสามร้อย catties เงินก็จะถูกส่งไปยังประเทศพม่าและชาวพม่าจะเป็น ได้รับสิทธิในการรวบรวมและเก็บภาษีศุลกากรของท่าเรือมะริด - แล้วเอ็มโพเรียมหัวหน้าของการค้าต่างประเทศ นอกจากนี้สี่ช้างสีขาวจะถูกส่งไปแทนของทั้งสองเรียกร้องเดิม สมเด็จพระจักรพรรดิก็ไม่มีทางเลือกกว่ามอบเพื่อให้การสู้รบ นักโทษชาวสยามทุกคน. ปล่อยออกมาและกองทัพพม่ากลับมาเมื่อพระราชามหา Cakkraphat ได้รับแจ้งของเนื้อหาของพระราชสาส์นเขาตัดสินใจของเขา "ในครั้งนี้กองทัพของพวกเขาคือ [BCEF: ล้ำ] อย่างมากและมันดูเหมือนจะเกินความจุ ทหารของเราที่จะประหยัดเงินทุน ถ้าเราไม่ได้ออกไปจากพระสงฆ์, พราหมณ์, คนท้องถิ่นประชาชนและประชาชนทั้งหมดจะต้องเผชิญกับหายนะและการทำลายและแม้แต่ศาสนาบริสุทธิ์จะได้รับศักดิ์ศรี. เราจะต้องออกไป แม้ว่าพระมหากษัตริย์ของ Hongsawadi ไม่ปฏิบัติอย่างต่อเนื่องโดยสัญญาของเขาในขณะที่พระราชสาส์นที่ได้มาถึงเราจะดูว่าเราสัญญาว่าจะยึดถือมั่น. "มีการตัดสินใจเพื่อให้เขามีพระราชสาส์นเตรียมที่จะระบุว่าเขาอยู่ที่ไหน จะดำเนินการต่อไปได้และสถานทูตดำเนินการออกไปนำเสนอให้พระมหากษัตริย์ของ Hongsawadi จากนั้นเขาก็สั่งให้เจ้าหน้าที่ที่จะออกไปสร้างพระราชอาคารสองบัลลังก์พระราชเท่าเทียมกันในความสูงและระยะห่าง [BCDF: สี่] [E: หนึ่ง] ค้นหากันในพื้นที่ระหว่างพระเมรุ Rachikaram วัดและอาราม Hatsadawat แล้วเขาก็บัลลังก์อัญมณีเตรียมสูงกว่าพระราชบัลลังก์และมีพระรัตนตรัยและรุ่งโรจน์พาออกไปเป็นประธานในที่ประชุม [2] ใน 1670 ปีต่อไปนี้ตกครั้งแรกอยุธยา, กัมพูชาบุกสยามและตั้งค่ายที่ทางด้านทิศเหนือของกรุงศรีอยุธยา พระมหากษัตริย์ของกัมพูชาคิดว่าหลังจากสงครามกับพม่าที่จะหาที่พึ่งและง่ายต่อการยึดเมืองและเข้ามามีโอกาสที่จะชำระคะแนนเก่า ความคิดของเขาได้รับการพิสูจน์ผิดเป็นเมืองหลวงของสยามเสนอท้าย. ต้านทานและกองกำลังกัมพูชาต้องล่าถอยกับความสูญเสียพระมหากษัตริย์ของ Lawaek สูงกับกองทัพของเขาและ [B: พระมหากษัตริย์ของLawækมาและ] หยุดช้างของเขาในแซม Phihan [Cdef : อาราม] และศัตรูของทหารถูกโพสต์ในช่วงเวลาร่องโขง [BDF: อาราม] และกุฏิทองวัด จากนั้นพวกเขานำประมาณสามสิบช้างและหยุดพวกเขาใน [B: นา] พระเมรุ Rachikaram อารามที่มีเกี่ยวกับ [B: ห้า] [Cdef: สี่] พันคน [3] ใน 1760, พม่ากษัตริย์ Aloungphaya (r.1752-1760) บุกอยุธยา ในวันแรกวันค่ำของเดือนที่หกในตอนเช้าของปี 1760, พม่าวางปืนของพวกเขาอีกครั้งที่วัดพระเมรุ (แปลโดยคุชแมนเป็นพระอนุสาวรีย์ศพ) และในอาราม Landing ช้าง พวกเขาเริ่มต้นการยิงในพระบรมมหาราชวังในช่วงกลางวันและกลางคืนและก็ยังสามารถที่จะตีและทำลายหน่อของพระราชวัง วันรุ่งขึ้นชาวพม่าถอนตัวขึ้นเหนือไปทั้งหมดพร้อมแม่น้ำเจ้าพระยา พระมหากษัตริย์ของพม่าเสียชีวิตก่อนที่จะถึงชายแดนที่ Mokalok ในจังหวัดตาก ต่อไปนี้บางรุ่นของรอยัลพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา (RCA) กษัตริย์พม่า Alaungphraya เริ่มป่วยแม้ว่าต่อไปนี้รอยัล Autograph รุ่นเขาได้รับบาดเจ็บจากการระเบิดของปืนใหญ่ เขากลับไปที่ค่ายของเขาและตัดสินใจที่จะละทิ้งแคมเปญ ผมพบว่าแม้จะไม่มีที่ไหนเลยที่กล่าวถึงในใด ๆ ของ. รุ่นอาร์ซีเอที่ระเบิดปืนที่เกิดขึ้นที่วัดหน้าพระเมรุเมื่อมันเป็นเย็นพม่าให้ขึ้น [B: ในการรณรงค์] และข้าม[แม่น้ำ] เพื่อธนาคารใน ด้านข้างของวัดภูเขาทอง [BCD: ในช่วงเช้าของวันที่] [F: เมื่อมันเป็นวัน ____] วันแรกของการแว็กซ์ดวงจันทร์ในเดือนที่หก [F: ในตอนเช้า] พม่านำที่ดีของพวกเขาปืน [BCD: ข้างหน้า] ในตำแหน่งที่พวกเขาที่วัด [BCD: ในหน้า] [F: การวัดชุด] อนุสาวรีย์ศพศักดิ์สิทธิ์ [F: และในอาราม Landing ช้าง] และมุ่งเป้าไปและยิงพวกเขาในก้องที่บริสุทธิ์ พระบรมมหาราชวังและสิ่งที่แนบมาที่ [BF: ศักดิ์สิทธิ์] พระที่นั่งของนิรันดร์ผู้ปกครองของดวงอาทิตย์ทั้งสองในระหว่างวันและในช่วงเวลากลางคืน [F: พวกเขาตียอดของพระราชวังและทำลายมัน.] [4] ไม่มีบันทึกที่วัดหน้าพระเมรุได้รับการบูรณะในช่วงรัชสมัยของกษัตริย์เป็นBorommakot (R 1733-1758.) หลังจากที่อยุธยาถูกไล่ออกจากกองกำลังทหารพม่าวัดหน้าพระเมรุถูกทิ้งไว้นานกว่าครึ่งศตวรรษจนกระทั่งพระยาชัยวิชิตซึ่งเป็นนายกเทศมนตรีของเมืองในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระบูรณะไว้ระหว่าง 1835 และ1838 สไตล์อยุธยาแบบดั้งเดิมถูกเก็บรักษาไว้ พระยา Chaivichit รวบรวมโบราณวัตถุซ้ายมากกว่าซึ่งกระจัดกระจายอยู่ทั่วเมืองเพื่อให้พวกเขาจะได้รับการเก็บรักษาไว้ที่วัดนี้ [5] การบูรณะเพิ่มเติมที่เกิดขึ้นในปี 1914 และ 1957. อุโบสถอุโบสถใบหน้าใต้และมาตรการประมาณ 50 เมตร 16 เมตร พระอุโบสถมีด้านหน้าและด้านหลังซุ้มพร้อมระเบียงสูงของความยาว 4 เมตรในศูนย์ที่มีการใช้ในบ้านประดิษฐานพระพุทธรูปยืน เกษตรศิริและไรท์ชี้ให้เห็นนี้เป็นประตูก่อนอาจจะใช้เอกสิทธิ์เฉพาะบุคคลโดยพระบรมวงศานุวงศ์ [1] หน้าบันพระอุโบสถเป็นไม้แกะสลักครอบงำด้วยเคลือบสีดำและปกคลุมด้วยทองใบมีพระนารายณ์ (ในประเทศไทยที่เรียกว่าพระนารายณ์หรือ Narayan) ติดตั้งอยู่บนครุฑบนด้านบนของหัวปีศาจพระราหู (2) อยู่ระหว่างสองพญานาคและขนาบข้างด้วย 26 สวรรค์เทพ (เทพ - เทวดา) แต่ละพระนารายณ์สี่มือถือรายการคลาสสิกของเขาเป็นตรีศูลจักร, หอยสังข์และกระบอง ด้านบนของพระนารายณ์ยืนร่มฉัตรพระราชและด้านหลังศีรษะของเขารัศมีโค้งกรอบ หน้าบันของวัดหน้าพระเมรุถือว่าเป็นหนึ่งในชิ้นที่สวยที่สุดของงานศิลปะจากอยุธยา. ที่หน้าประตูทางเข้าทางภาคใต้ก่อนที่จะมีประตูสามบาน ประตูกลางขนาดใหญ่ที่ถูกปิดกั้นต่อมาเหลือเพียงหน้าต่างสูง ที่ด้านทิศเหนือมีสองขนาดเล็กประตู ประตูที่ทำจากไม้สัก (เชียงใหม่สัก) และตกแต่งด้วยเคลือบลวดลาย ผ่านประตูมีแผ่นหินอ่อนที่มีตัวอักษรขอมโบราณและไทยหมายเลข ภายในพระอุโบสถมีสองแถวของเสาแปดเหลี่ยมขนาดใหญ่ที่มี Lotus- ทุนตาสนับสนุนโครงสร้างหลังคาที่ทำจากไม้ คานไม้อย่างสวยงามมีการแกะสลักและเพดานประดับด้วยไม้แกะสลักแสดงดวงดาวและดวงจันทร์. ผนังภายในอุโบสถถูกปกคลุมไปด้วยภาพวาดของ 80 ชาวพุทธพระสงฆ์กับ Bhikku (แม่ชี) ที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา การวาดภาพเป็นสีขาวล้างเมื่อได้รับการบูรณะพระอุโบสถ ผนังของห้องโถงมีหน้าต่าง แต่มีการเปิดประกอบด้วยของช่องในแนวตั้งเพื่อให้แสงบางอย่างที่จะเข้าและการระบายอากาศที่เรียกว่าหน้าต่าง false; สไตล์การตกแต่งที่แสดงรูปแบบหน้าต่างเหมือน แสงแดดที่เข้ามาสะท้อนให้เห็นถึงพระพุทธรูปสีทองให้ผลที่สวยงาม [5] การใช้หน้าต่างเท็จในสยามมีอยู่แล้วในช่วงกลางอยุธยา แต่มีรากมากก่อนหน้านี้ที่เราสามารถมองเห็นการใช้งานแล้วที่อังกอร์. ปราบดาภิเษกพระพุทธรูปพระพุทธรูปที่สำคัญที่สุดในอุโบสถเป็นชื่อพระ พระพุทธนิมิตวิชิต Maramoli Sisanpeth พระบรมไตรโลกนาถ ภาพปราบดาภิเษกนั่งอยู่ในท่าปางมารวิชัยและมาตรการ 6 เมตรสูง 4.50 เมตรและความกว้างทั่วตัก [5] ภาพถูกโยนจากโลหะและปกคลุมด้วยใบไม้สีทอง peculiars ของพระพุทธนิมิตวิชิต Maramoli ที่ภาพจะแต่งกายในชุดพระราชพร้อมมงกุฎ, ต่างหู, สร้อยคอหน้าอกและแขนเครื่องประดับ มันน่าจะวันที่จะขึ้นครองราชย์ของกษัตริย์ปราสาททองเมื่อพระพุทธรูปดังกล่าวเป็นที่นิยมในสมัยอยุธยาตอนปลาย. [7] เกษตรศิริและรัฐไรท์ที่ประดิษฐานพระพุทธรูปอาจจะหมายถึง Maitreya (3), พระพุทธเจ้าในอนาคต อีกสาเหตุหนึ่งที่จะได้รับหมายถึงตำนานเมื่อพระเจ้าพระพุทธเจ้าจัดการกับ Jambupati ตำนานของ Jambupati เป็นที่นิยมมากมาก่อนในประเทศพม่า บันทึกจำอ่อนน้อมถ่อมตนของกษัตริย์โอ้อวด, Jambupati โดยพระพุทธรูป. เรื่องที่บอกว่าพระพุทธเจ้าได้ Jambupati นำมาก่อนเขาได้แรกเปลี่ยนตัวเองเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่ตั้งอยู่ในพระราชวังที่เปรียบมิได้ พยานพระพุทธเจ้าในทุกพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, Jambupati ยอมรับธรรมะและจะกลายเป็นพระภิกษุสงฆ์ [7] รูปปั้นเป็นปราบดาภิเษกพระพุทธรูปที่สวยที่สุดและใหญ่ที่สุดที่เหลือต่อไปทำสงครามกับพม่าในปี 1767. วิหารเล็กวิหารน้อยหรือวิหารเคียนซา (ฮอลล์ของภาพวาด) ที่ถูกสร้างขึ้นในปี 1838 ตามคำสั่งของพระยาชัยวิชิตระหว่าง ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระบ้านพระ Kantharat ห้องโถงขนาด 25 เมตรโดย 11.50 เมตรและมีซุ้มประตูด้านหน้าและด้านหลัง ด้านหน้าของวิหารที่มีสองบันไดจากน้อยไปมากแพลตฟอร์มลบจากทั้งสองฝ่าย หลังคาของวิภา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ประวัติ

วัดถูกสร้างขึ้นรัชสมัยของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 ( R . 1491-1529 ) ,
10 กษัตริย์แห่งราชวงศ์อยุธยา / สุพรรณบุรี suphannaphum ใน 1314 และได้รับ
ชื่อวัดพระเมรุ rachikaram . [ 1 ] วัดพระเมรุครอบครองสถานที่ที่โดดเด่นใน
ด้านหน้าของพระราชวัง เป็นชื่อของมันบ่งบอกว่ามันต้องได้รับการก่อตั้งขึ้นในบริเวณเผาศพหลวง

พระ chakkraphat ( R .1548-1569 ) จับมากของช้างขาวในระหว่างรัชสมัยของพระองค์และ
ข่าวนี้ข้ามชายแดนได้อย่างรวดเร็ว กษัตริย์พม่าร้องขออีกครั้งเพื่อให้ได้สอง
สัตว์ ขอที่เปลี่ยนลงมา โดยสยาม ใน 1024 ( 1 ) , กษัตริย์ของพม่า พระเจ้าบุเรงนอง (
r.1551-1581 ) ลงมากับกองทัพขนาดใหญ่เพื่อที่จะบังคับให้เขาขอ

เขาจับทุกเมืองในภาคเหนือและสืบเชื้อสายในพระนครศรีอยุธยากษัตริย์
chakkraphat เห็นว่ากองทัพพม่าส่วนใหญ่อาวุธของเขาและตัดสินใจที่จะแก้ไขปัญหาผ่าน parleys
. เขาสั่งให้สร้างอาคารราชกับสองบัลลังก์ เท่าเทียมกันใน
ความสูงในพื้นที่ระหว่างพระเมรุ rachikaram วัดและ hatsadawat
พระอาราม แล้วเขามีเพชรพลอยประดับบัลลังก์เตรียมสูงกว่าบัลลังก์รอยัล
,และมีพระพุทธรูปเป็นประธานการประชุม เงื่อนไขที่กำหนดโดย
กษัตริย์พม่าหนัก เจ้าชาย ramesuen จักรีและพระยา , พระยาสุนทร
สมุทรสงคราม ผู้นำของสงครามพรรค จะถูกส่งขึ้นเป็นตัวประกัน บรรณาการประจำปี
สามสิบช้างสามร้อยอันเชียว เงินถูกส่งไปพม่า
และพม่าก็จะได้รับสิทธิที่จะเก็บและรักษาอากรศุลกากรของ
ท่าเรือเมอร์กุย - ดิ เอ็มโพเรียม หัวหน้าของการค้าต่างประเทศ นอกจากนี้ , 4
ขาวช้างถูกส่งตัวแทนสองเดิม เรียกร้อง กษัตริย์
chakkraphat ไม่มีทางเลือกนอกจากมอบให้สงบศึก นักโทษทั้งหมดถูกปล่อยตัวและสยาม

กองทัพพม่ากลับเมื่อกษัตริย์เสด็จ cakkraphat ได้รับแจ้งจากเนื้อหาในจดหมายหลวง เขา
ตัดสินใจ " เวลานี้กองทัพ bcef : [ โคตร ] ใหญ่หลวงและ
ดูเหมือนจะเกินความจุของทหารของเราเพื่อรักษาเมืองหลวง ถ้าเราทำ
ไม่ไป , พระสงฆ์ , พราหมณ์ , ชาว , ประชาชน และประชาชนจะต้องเผชิญกับหายนะและความพินาศ
,และแม้แต่ศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์จะเสื่อมเสีย
เราก็จะต้องไป ถึงแม้ว่ากษัตริย์ hongsawadi ไม่ได้ตลอดเวลาอยู่
โดยสัญญาของเขา ในพระราชสาส์น ซึ่งมาถึงแล้ว เราจะเห็นได้ว่า สัญญา
จะยึดถือมั่น " ได้ตัดสินใจ เขามีพระราชสาสน์เตรียม
ระบุว่าเขาจะดำเนินการและมีสถานทูต แบกมันมาปัจจุบัน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.