Association between students’ schoo

Association between students’ school performance and
choice for a seat position was already described a few
decades ago (Becker et al., 1973; Levine et al., 1980;
Stires et al., 1980; Holliman and Anderson, 1986). More
recently, authors have stressed an effect of seat position
on students’ school performance. Accordingly, students
at the front position have more probability to reach the
highest grade (Benedict and Hoang, 2004) and seat
position significantly affects absence to classes and
grades (Perkins and Wieman, 2005). Although Kalinowski
and Taper (2007) asserts a non causal relationship
between seat position and student performance, they still
assume that this might depend on the classroom size
(thus accepting effect of position on learning). Whenever
a detrimental effect on learning is detected, educators are
impelled to abolish, or minimize, the cause to improve
learning. If such cause and effect relation is not valid,
changing the supposed cause (seat position) results in no
effect on learning, thus proving a failed technique.
Here, we showed that seating distance to the
blackboard is inversely correlated with school grade
performance and directly associated with percentage of
absence of the student. These associations, however,
are shown here as an effect of a third component, the
motivation for learning. Such a motivation is an important
factor determining both seat position and school
performance, thus explaining why these two effects are
associated with each other. If so, changing students’ seat
to a front position should be ineffective or little effective,
to improve learning.
While students at the front rows obtained the highest
grades and were mostly present in classes, our study
included an analysis on students’ reasons for choosing a
seat at the class. Such an analysis revealed that students
at the front position are significantly more motivated for
learning and the other main reasons are friendship and
social isolation. A parsimonious conclusion is that a
students’ motivation is the driving force behind seat
choice: learning-motivated students prefer be closer to
the teacher, while those most concerned with social
relationships stay faraway physically and mentally.
Mercincavage and Brooks (1990) discussed motivation
and reported its influence on seat choice, and Adams and
Biddle (1970) proposed that proximity of the teacher
creates more interaction, which motivates the students
and therefore improves their school performance.
Kallinowski and Taper (2007) also reinforce motivation to
explain why seat location and school performance were
not associated with each other in major students in a
small biology class, a condition where all students are
expected to be involved in the class. They contrast this
with Perkins and Wieman´s (2005) study, who found such
association in physics nonmajor students at a larger
class, where motivation in some students and seat at a
front position should have great influence on school
performance, thus forcing the association.
Our study could more certainly investigate this debate
by the questionnaire survey. This query demonstrated
that motivation and interest in learning are the common
factors that condition the students’ seat choice as well as
their school performance (Figure 2). Although these data
do not eliminate that seat position affect learning
performance, we emphasize that motivation is an
important factor. We should also consider that our study
was developed in students before the high school level in
a country where motivation for learning in public school is
minimal. Thus, some motivated students have no choice
for learning except sitting closer to the teacher, revealing
that motivation for learning is a predominant factor for
school performance than seat position (this is only a
passive consequence, a way to the motivated student
reach the goal of learning).
This conclusion implies caution for pedagogic practices
of changing students’ position to reach a better school
performance. It seems more important for the teacher to
look for ways to increase motivation of students for
learning, and thus they are expected to be more involved
in the class so that seat position association can be
minimized.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนของโรงเรียนมีประสิทธิภาพ และเลือกตำแหน่งที่นั่งแล้วอธิบายไว้กี่ทศวรรษที่ผ่านมา (เบกเกอร์ et al. 1973 Levine et al. 1980Stires et al. 1980 Holliman และแอนเดอร์สัน 1986) เพิ่มเติมเมื่อเร็ว ๆ นี้ ผู้เขียนได้เน้นลักษณะพิเศษของตำแหน่งที่นั่งประสิทธิภาพของนักเรียนโรงเรียน ดังนั้น นักเรียนในตำแหน่งหน้าที่มีความน่าเป็นเพิ่มเติมถึงการเกรด (เบเนดิกต์และฮวง 2004) และที่นั่งสูงที่สุดตำแหน่งมีผลต่อการขาดการเรียนอย่างมีนัยสำคัญ และเกรด (เพอร์กินและ Wieman, 2005) แม้ว่า Kalinowskiและเรียว (2007) อ้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุไม่ใช่ระหว่างที่นั่งตำแหน่งและนักศึกษาประสิทธิภาพ พวกเขายังคงสมมติว่า นี้อาจขึ้นอยู่กับขนาดห้องเรียน(ดังนั้นการยอมรับผลของตำแหน่งในการเรียนรู้) เมื่อไรก็ได้ผลการเรียนรู้เป็นอันตรายตรวจพบ นักการศึกษาimpelled จะยกเลิก หรือ ลด สาเหตุเพื่อปรับปรุงการเรียนรู้ ถ้าความสัมพันธ์ของสาเหตุและผลกระทบดังกล่าวไม่ถูกต้องการเปลี่ยนแปลงสาเหตุควร (ตำแหน่งที่นั่ง) ส่งผลให้ไม่ผลการเรียนรู้ จึง พิสูจน์เทคนิคการล้มเหลวที่นี่ เราพบว่าระยะทางที่นั่งไปกระดานดำมีความสัมพันธ์ตรงกันข้ามกับโรงเรียนเกรดประสิทธิภาพ และเกี่ยวข้องโดยตรงกับเปอร์เซ็นต์ของการขาดงานของนักเรียน ความสัมพันธ์ของเหล่านี้ อย่างไรก็ตามมีแสดงที่นี่เป็นผลของส่วนประกอบที่สาม การแรงจูงใจสำหรับการเรียนรู้ แรงจูงใจดังกล่าวเป็นสำคัญปัจจัยที่กำหนดตำแหน่งที่นั่งและโรงเรียนประสิทธิภาพ จึง อธิบายเหตุใดผลกระทบเหล่านี้สองเกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆ ถ้าดังนั้น การเปลี่ยนที่นั่งของนักเรียนไปที่ตำแหน่งด้านหน้าควรจะได้ผล หรือมี ประสิทธิภาพน้อยการปรับปรุงการเรียนรู้ในขณะที่นักเรียนแถวหน้าได้สูงสุดเกรด และก็ส่วนใหญ่อยู่ในชั้นเรียน การศึกษาของเราการวิเคราะห์เหตุผลของนักเรียนที่เลือกรวมอยู่ในที่นั่งในชั้นเรียน เปิดเผยการวิเคราะห์ที่นักเรียนที่ตำแหน่งด้านหน้าจะมีแรงจูงใจสำหรับการเรียนรู้และเหตุผลหลักมีมิตรภาพ และแยกทางสังคม Parsimonious สรุปว่าการแรงจูงใจของนักเรียนเป็นแรงผลักดันอยู่เบื้องหลังที่นั่งทางเลือก: นักเรียนมีแรงจูงใจการเรียนรู้ที่ต้องการจะใกล้ชิดกับครู ในขณะที่กังวลกับสังคมความสัมพันธ์อยู่ห่างไกลกาย และใจMercincavage และบรูคส์ (1990) กล่าวถึงแรงจูงใจและรายงานอิทธิพลเลือกที่นั่ง และอดัมส์ และเดิล (1970) ที่ใกล้ชิดของครูที่นำเสนอสร้างปฏิสัมพันธ์มากขึ้น ซึ่งจูงนักเรียนและดังนั้นจึง ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของโรงเรียนKallinowski และเรียว (2007) ยังเสริมสร้างแรงจูงใจอธิบายทำไมตำแหน่งที่นั่งและทางโรงเรียนได้ไม่เกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆ ในนักเรียนที่สำคัญในการเรียนชีววิทยาเล็ก เงื่อนไขที่มีนักเรียนทั้งหมดคาดว่าจะมีส่วนร่วมในชั้นเรียน พวกเขาความคมชัดนี้เพอร์กินและ Wieman´s (2005) ศึกษา ที่พบดังกล่าวสมาคมในฟิสิกส์นักเรียน nonmajor ที่มีขนาดใหญ่ชั้น ที่จูงใจนักเรียนและที่นั่งที่มีตำแหน่งด้านหน้าควรมีอิทธิพลมากในโรงเรียนประสิทธิภาพ จึง บังคับให้สมาคมศึกษาของเราสามารถตรวจสอบถกเถียงมากขึ้นแน่นอนโดยการสำรวจแบบสอบถาม แบบสอบถามนี้แสดงให้เห็นว่า แรงจูงใจและสนใจในการเรียนรู้เป็นการทั่วไปปัจจัยที่ปรับสภาพของนักเรียนที่นั่งเลือกเป็นประสิทธิภาพของโรงเรียน (รูป 2) แม้ว่าข้อมูลเหล่านี้กำจัดที่นั่งที่ตำแหน่งมีผลต่อการเรียนรู้ประสิทธิภาพ เราเน้นว่า เป็นแรงจูงใจการปัจจัยที่สำคัญ เราควรที่ศึกษาของเราได้รับการพัฒนานักเรียนในระดับมัธยมก่อนประเทศที่เป็นแรงจูงใจสำหรับการเรียนรู้ในโรงเรียนของรัฐน้อยที่สุด ดังนั้น นักเรียนมีแรงจูงใจบางคนจะไม่เลือกการเรียนรู้ยกเว้นนั่งใกล้ชิดกับครู เปิดเผยว่า แรงจูงใจสำหรับการเรียนรู้เป็นปัจจัยที่โดดเด่นสำหรับโรงเรียนประสิทธิภาพกว่าตำแหน่งที่นั่ง (เฉพาะผลแฝง วิธีการที่นักเรียนมีแรงจูงใจเข้าถึงเป้าหมายของการเรียนรู้)ข้อสรุปนี้หมายถึงข้อควรระวังการปฏิบัติ pedagogicการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งของนักเรียนถึงโรงเรียนดีกว่าการทำงาน ดูเหมือนว่าสำคัญสำหรับการหาวิธีเพิ่มแรงจูงใจของนักเรียนการเรียนรู้ และดังนั้นพวกเขาจะต้องมีส่วนร่วมมากขึ้นในชั้นเรียน เพื่อที่นั่ง ตำแหน่งสมาคมสามารถย่อให้เล็กสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ระหว่างผลการเรียนของนักเรียนและ
ทางเลือกสำหรับตำแหน่งที่นั่งถูกอธิบายไว้แล้วไม่กี่
ทศวรรษที่ผ่านมา (Becker et al, 1973;. Levine et al, 1980;.
Stires et al, 1980;. Holliman และ Anderson, 1986) มากขึ้น
เมื่อเร็ว ๆ นี้ผู้เขียนได้เน้นผลของตำแหน่งที่นั่ง
ในประสิทธิภาพของโรงเรียนของนักเรียน ดังนั้นนักเรียน
ที่ตำแหน่งด้านหน้ามีความน่าจะเป็นมากขึ้นไปถึง
ระดับสูงสุด (เบเนดิกต์และ Hoang, 2004) และที่นั่ง
ตำแหน่งอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อการขาดเรียนและ
เกรด (เพอร์กินและ Wieman 2005) แม้ว่า Kalinowski
และเรียว (2007) อ้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ไม่ใช่
ระหว่างตำแหน่งที่นั่งและประสิทธิภาพการทำงานของนักเรียนพวกเขายังคง
คิดว่านี้อาจจะขึ้นอยู่กับขนาดในชั้นเรียน
(จึงยอมรับผลของตำแหน่งในการเรียนรู้) เมื่อใดก็ตามที่
มีผลกระทบต่อการเรียนรู้ที่มีการตรวจพบการศึกษาได้รับการ
ผลักดันให้มีการยกเลิกหรือลดสาเหตุในการปรับปรุง
การเรียนรู้ ถ้าสาเหตุดังกล่าวและความสัมพันธ์ผลไม่ถูกต้อง
เปลี่ยนแปลงสาเหตุที่ควร (ตำแหน่งที่นั่ง) ส่งผลให้ไม่มี
ผลกระทบต่อการเรียนรู้จึงพิสูจน์เทคนิคล้มเหลว.
ที่นี่เราแสดงให้เห็นว่าระยะทางที่นั่งเล่นกับ
กระดานดำมีความสัมพันธ์ผกผันกับโรงเรียนประถมศึกษา
ประสิทธิภาพการทำงานและโดยตรง ที่เกี่ยวข้องกับร้อยละของ
การขาดงานของนักเรียน สมาคมเหล่านี้ แต่
จะมีการแสดงที่นี่เป็นผลขององค์ประกอบที่สามการ
สร้างแรงจูงใจในการเรียนรู้ ดังกล่าวเป็นแรงจูงใจที่สำคัญ
ปัจจัยกำหนดตำแหน่งที่นั่งทั้งในโรงเรียนและ
ผลการดำเนินงานจึงอธิบายว่าทำไมทั้งสองมีผล
เกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆ ถ้าเป็นเช่นนั้นการเปลี่ยนแปลงของนักเรียนที่นั่ง
ไปยังตำแหน่งด้านหน้าควรจะได้ผลหรือเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีประสิทธิภาพ
ในการปรับปรุงการเรียนรู้.
ขณะที่นักเรียนที่แถวหน้าได้สูงสุด
เกรดและส่วนใหญ่อยู่ในการเรียนการศึกษาของเรา
รวมถึงการวิเคราะห์ของนักเรียนเหตุผลสำหรับการเลือก
ที่นั่งในชั้นเรียน การวิเคราะห์ดังกล่าวเผยให้เห็นว่านักเรียน
ที่ตำแหน่งด้านหน้าอย่างมีนัยสำคัญแรงจูงใจมากขึ้นสำหรับ
การเรียนรู้และเหตุผลหลักอื่น ๆ ที่มีมิตรภาพและ
การแยกทางสังคม สรุปเค็มนั่นคือ
แรงจูงใจของนักเรียนเป็นแรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังที่นั่ง
ทางเลือก: นักเรียนเรียนรู้แรงบันดาลใจต้องการได้ใกล้ชิดกับ
ครูในขณะที่ผู้ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดกับสังคม
. ความสัมพันธ์ที่อยู่ห่างไกลทางร่างกายและจิตใจ
Mercincavage และบรูคส์ (1990) กล่าวถึงแรงจูงใจ
และ รายงานอิทธิพลในการเลือกที่นั่งและอดัมส์และ
เฮย์เวิร์ด (1970) เสนอว่าใกล้ชิดของครู
สร้างปฏิสัมพันธ์มากขึ้นซึ่งกระตุ้นให้นักเรียน
และดังนั้นจึงช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของโรงเรียนของพวกเขา.
Kallinowski และเรียว (2007) นอกจากนี้ยังเสริมสร้างแรงจูงใจในการ
อธิบายว่าทำไมสถานที่ตั้งที่นั่ง ประสิทธิภาพของโรงเรียนได้รับ
ไม่เกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆ ในนักเรียนที่สำคัญใน
วิชาชีววิทยาขนาดเล็กสภาพที่นักเรียนทุกคนเป็นผู้
ที่คาดว่าจะมีส่วนร่วมในชั้นเรียน พวกเขาตรงกันข้าม
กับเพอร์กินและ Wieman's (2005) การศึกษาที่พบเช่น
สมาคมนักเรียนในวิชาฟิสิกส์ nonmajor ที่มีขนาดใหญ่
ระดับที่แรงจูงใจในนักเรียนบางคนที่นั่งใน
ตำแหน่งด้านหน้าควรจะมีอิทธิพลอย่างมากต่อโรงเรียน
ประสิทธิภาพจึงบังคับให้สมาคมฯ .
การศึกษาของเรามากขึ้นอย่างแน่นอนสามารถตรวจสอบการอภิปรายครั้งนี้
โดยการสำรวจแบบสอบถาม แบบสอบถามนี้แสดงให้เห็น
ว่าแรงจูงใจและความสนใจในการเรียนรู้ร่วมกันเป็น
ปัจจัยที่มีทางเลือกที่นั่งสภาพของนักเรียนเช่นเดียวกับ
ผลการดำเนินงานโรงเรียนของพวกเขา (รูปที่ 2) แม้ว่าข้อมูลเหล่านี้
ไม่กำจัดว่าตำแหน่งที่นั่งส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้
ผลการดำเนินงานเราเน้นว่าแรงจูงใจเป็น
ปัจจัยที่สำคัญ นอกจากนี้เรายังควรพิจารณาว่าการศึกษาของเรา
ได้รับการพัฒนาในนักเรียนระดับก่อนที่โรงเรียนมัธยมใน
ประเทศที่แรงจูงใจในการเรียนรู้ในโรงเรียนของรัฐคือ
น้อยที่สุด ดังนั้นนักเรียนมีแรงจูงใจที่ไม่มีทางเลือก
สำหรับการเรียนรู้ยกเว้นนั่งอยู่ใกล้ชิดกับครูเผยให้เห็น
ว่าแรงจูงใจในการเรียนรู้เป็นปัจจัยเด่นสำหรับ
ประสิทธิภาพของโรงเรียนกว่าตำแหน่งที่นั่ง (นี้เป็นเพียง
ผลที่ตามมาเรื่อย ๆ , วิธีการเรียนแรงจูงใจ
บรรลุเป้าหมายของ การเรียนรู้).
ข้อสรุปนี้แสดงถึงความระมัดระวังสำหรับการปฏิบัติการสอน
ของการเปลี่ยนตำแหน่งของนักเรียนที่จะไปถึงโรงเรียนที่ดีกว่า
ผลการดำเนินงาน ดูเหมือนว่าสิ่งที่สำคัญมากสำหรับครูที่จะ
มองหาวิธีการเพิ่มแรงจูงใจของนักเรียนใน
การเรียนรู้และทำให้พวกเขาคาดว่าจะมีส่วนร่วมมากขึ้น
ในชั้นเรียนเพื่อให้สมาคมตำแหน่งที่นั่งสามารถ
ลด