You will find that you often want t

You will find that you often want to allocate memory for class data members dynamically. You
can use the operator new in a constructor to allocate memory for an object member. In such a case, you must assume responsibility for releasing the memory when the object is no longer required by providing a suitable destructor. Let’s first define a simple class where we can do this. Suppose you want to define a class where each object is a message of some description — for example, a text string. The class should be as memory-efficient as possible, so, rather than defining a data member as a char array big enough to hold the maximum length string that you might require, you’ll allocate memory in the free store for the message when an object is created. Here’s the class definition:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณจะพบว่า คุณมักต้องการปันส่วนหน่วยความจำสำหรับสมาชิกข้อมูลของคลาสแบบไดนามิก คุณ สามารถใช้ตัวดำเนินการใหม่ในตัวสร้างการปันส่วนหน่วยความจำสำหรับสมาชิกมีวัตถุ ในกรณีเช่นนี้ คุณต้องรับผิดชอบปล่อยหน่วยความจำเมื่อวัตถุไม่ต้องการให้ destructor เหมาะ ลองกำหนดชั้นเรียนอย่างที่เราสามารถทำ สมมติว่าคุณต้องกำหนดคลาสที่ซึ่งแต่ละวัตถุเป็นข้อความคำอธิบายบางอย่างเช่นสายอักขระข้อความตัวอย่าง การ ชั้นควรจะเป็นหน่วยความจำอย่างมีประสิทธิภาพเป็นไปได้ ดังนั้น แทนที่การกำหนดสมาชิกข้อมูลเป็นแถวอักขระขนาดใหญ่พอที่จะเก็บสายอักขระความยาวสูงสุดที่คุณอาจต้องการ คุณจะปันส่วนหน่วยความจำในร้านฟรีสำหรับข้อความเมื่อมีสร้างวัตถุ นี่คือคำนิยามของคลาส:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณจะพบว่าคุณมักจะต้องการที่จะจัดสรรหน่วยความจำสำหรับสมาชิกระดับข้อมูลแบบไดนามิก คุณ
สามารถใช้ประกอบการใหม่ในตัวสร้างการจัดสรรหน่วยความจำสำหรับสมาชิกวัตถุ ในกรณีเช่นนี้คุณจะต้องรับผิดชอบสำหรับการปล่อยหน่วยความจำเมื่อวัตถุถูกต้องอีกต่อไปโดยให้ destructor เหมาะสม Let 's แรกกำหนดระดับง่ายๆที่เราสามารถทำเช่นนี้ สมมติว่าคุณต้องการที่จะกำหนดระดับที่แต่ละวัตถุคือข้อความบางส่วนของรายละเอียด - ตัวอย่างเช่นสตริงข้อความ ระดับที่ควรจะเป็นหน่วยความจำที่มีประสิทธิภาพที่สุดดังนั้นแทนที่จะกำหนดสมาชิกข้อมูลเป็นแถวถ่านขนาดใหญ่พอที่จะถือสายยาวสูงสุดที่คุณอาจจำเป็นต้องคุณจะจัดสรรหน่วยความจำในการจัดเก็บฟรีสำหรับข้อความเมื่อ วัตถุที่ถูกสร้างขึ้น นี่คือการกำหนดระดับที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณจะพบว่า คุณมักจะต้องการที่จะจัดสรรหน่วยความจำสำหรับข้อมูลระดับสมาชิกแบบไดนามิก คุณ
สามารถใช้พนักงานใหม่ในการจัดสรรหน่วยความจำสำหรับการสร้างวัตถุที่สมาชิก ในกรณีเช่นนี้คุณจะต้องรับผิดชอบในการปล่อยหน่วยความจำเมื่อวัตถุจะต้องไม่มีการให้เดสทรัคเตอร์ที่เหมาะสม ก่อนอื่น นิยามคลาสง่ายๆที่เราสามารถทำได้สมมติว่าคุณต้องการกำหนดคลาสที่แต่ละวัตถุมีข้อความบางลักษณะ เช่น ข้อความ ชั้นควรเป็นหน่วยความจำที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด ดังนั้น แทนที่จะกำหนดข้อมูลสมาชิกเป็น char array ขนาดใหญ่พอที่จะถือสตริงความยาวสูงสุดที่คุณอาจต้องการ คุณจะจัดสรรหน่วยความจำในการจัดเก็บฟรีสำหรับข้อความ เมื่อวัตถุถูกสร้างขึ้นนี่คือนิยามคลาส :