The first war immediately followed

The first war immediately followed Israel’s proclamation of statehood on May 14, 1948. Arab forces from Egypt, Transjordan (Jordan), Iraq, Syria, and Lebanon occupied the areas in southern and eastern Palestine not apportioned to the Jews by the United Nations (UN) partition of Palestine and then captured east Jerusalem, including the small Jewish quarter of the Old City, in an effort to forestall the creation of a Jewish state in Palestine. The Israelis, meanwhile, won control of the main road to Jerusalem through the Yehuda Mountains (“Hills of Judaea”) and successfully repulsed repeated Arab attacks. By early 1949 the Israelis managed to occupy all of the Negev up to the former Egypt-Palestine frontier, except for the Gaza Strip. Between February and July 1949, as a result of separate armistice agreements between Israel and each of the Arab states, a temporary frontier was fixed between Israel and its neighbours.

Tensions mounted again with the rise to power of Egyptian President Gamal Abdel Nasser, a staunch Pan-Arab nationalist. Nasser took a hostile stance toward Israel. In 1956 Nasser nationalized the Suez Canal, a vital waterway connecting Europe and Asia that was largely owned by French and British concerns. France and Britain responded by striking a deal with Israel—whose ships were barred from using the canal and whose southern port of Elat had been blockaded by Egypt—wherein Israel would invade Egypt; France and Britain would then intervene, ostensibly as peacemakers, and take control of the canal. In October 1956 Israel invaded Egypt’s Sinai Peninsula. In five days the Israeli army captured Gaza, Rafaḥ, and Al-ʿArīsh—taking thousands of prisoners—and occupied most of the peninsula east of the Suez Canal. The Israelis were then in a position to open sea communications through the Gulf of Aqaba. In December, after the joint Anglo-French intervention, a UN Emergency Force was stationed in the area, and Israeli forces withdrew in March 1957. Though Egyptian forces had been defeated on all fronts, the Suez Crisis, as it is sometimes known, was seen by Arabs as an Egyptian victory. Egypt dropped the blockade of Elat. A UN buffer force was placed in the Sinai Peninsula.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The first war immediately followed Israel’s proclamation of statehood on May 14, 1948. Arab forces from Egypt, Transjordan (Jordan), Iraq, Syria, and Lebanon occupied the areas in southern and eastern Palestine not apportioned to the Jews by the United Nations (UN) partition of Palestine and then captured east Jerusalem, including the small Jewish quarter of the Old City, in an effort to forestall the creation of a Jewish state in Palestine. The Israelis, meanwhile, won control of the main road to Jerusalem through the Yehuda Mountains (“Hills of Judaea”) and successfully repulsed repeated Arab attacks. By early 1949 the Israelis managed to occupy all of the Negev up to the former Egypt-Palestine frontier, except for the Gaza Strip. Between February and July 1949, as a result of separate armistice agreements between Israel and each of the Arab states, a temporary frontier was fixed between Israel and its neighbours.ความตึงเครียดติดตั้งอีกครั้งกับการขึ้นสู่อำนาจของประธานาธิบดีของอียิปต์ Gamal Abdel Nasser ชาตินิยมของการแพนอาหรับ staunch Nasser เอาท่าทางเป็นมิตรต่ออิสราเอล ในปี 1956 Nasser nationalized คลองสุเอซ น้ำสำคัญที่เชื่อมต่อยุโรปและเอเชียที่ส่วนใหญ่เป็นของอังกฤษ และฝรั่งเศสกังวล ฝรั่งเศสและสหราชอาณาจักรที่ตอบสนอง โดยการโดดเด่นในการจัดการกับอิสราเอลซึ่งมีเรือถูกกีดขวางจากการใช้คลอง และภาคใต้พอร์ตของ Elat ได้ถูกปิด โดยอียิปต์ — นั้นอิสราเอลจะบุกอียิปต์ ฝรั่งเศสและสหราชอาณาจักรจะ แล้วแทรก แซง รัฐบาลเป็น peacemakers และคลองสาน ในเดือนตุลาคมปี 1956 อิสราเอลรุกรานคาบสมุทรไซนายของอียิปต์ วันที่ห้า กองทัพอิสราเอลยึดฉนวนกาซา Rafaḥ และอัล ʿArīsh — การพันเชลย — และครอบครองส่วนใหญ่ของคาบสมุทรตะวันออกคลองสุเอซ Israelis ที่อยู่ในตำแหน่งเปิดซีสื่อสารผ่านอควาบาของอ่าวแล้ว ในเดือนธันวาคม หลังจากแทรกแซงร่วม Anglo-French แรงฉุกเฉินสหประชาชาติที่ประจำในพื้นที่ และกองกำลังอิสราเอลต้องถอนในเดือน 1957 มีนาคม แม้ว่ากองทัพอียิปต์มีการพ่ายแพ้ในด้านหน้าทั้งหมด วิกฤติการณ์ เป็นมันเป็นบางครั้งรู้จักกัน ถูกเห็น โดยอาหรับเป็นชัยชนะอียิปต์ อียิปต์ทิ้งขวางของ Elat แรงบัฟเฟอร์สหประชาชาติที่อยู่ในคาบสมุทรไซนาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สงครามครั้งแรกทันทีตามประกาศของอิสราเอลมลรัฐวันที่ 14 พฤษภาคม 1948 กองกำลังอาหรับจากอียิปต์ Transjordan (จอร์แดน), อิรักซีเรียและเลบานอนครอบครองพื้นที่ในภาคใต้และภาคตะวันออกของปาเลสไตน์ไม่ได้จัดสรรให้กับชาวยิวโดยสหประชาชาติ (UN ) พาร์ทิชันของปาเลสไตน์และถูกจับแล้วเยรูซาเล็มตะวันออกรวมทั้งไตรมาสที่ชาวยิวเล็ก ๆ ของเมืองเก่าในความพยายามที่จะขัดขวางการสร้างรัฐยิวในปาเลสไตน์ที่ อิสราเอลขณะที่ได้รับรางวัลการควบคุมของถนนสายหลักไปยังกรุงเยรูซาเล็มผ่านเทือกเขาฮุดะ ("ฮิลส์แคว้นยูเดีย") และล้วนประสบความสำเร็จโจมตีซ้ำอาหรับ โดยในช่วงต้นปี 1949 อิสราเอลมีการจัดการที่จะครอบครองทั้งหมดของ Negev ถึงอดีตชายแดนอียิปต์ปาเลสไตน์ยกเว้นฉนวนกาซา ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนกรกฎาคมปี 1949 เป็นผลมาจากข้อตกลงสงบศึกที่แยกจากกันระหว่างอิสราเอลและแต่ละรัฐอาหรับที่ชายแดนชั่วคราวถูกแก้ไขระหว่างอิสราเอลและประเทศเพื่อนบ้าน. ความตึงเครียดติดตั้งอีกครั้งกับการขึ้นสู่อำนาจของประธานาธิบดีอียิปต์กามาลอับเดลนัสเซอร์อย่างแข็งขัน ชาตินิยมแพนอาหรับ นัสเอาท่าทางที่เป็นมิตรต่ออิสราเอล ในปี 1956 นัสของกลางคลองสุเอซทางน้ำที่สำคัญการเชื่อมต่อยุโรปและเอเชียที่เป็นเจ้าของส่วนใหญ่มาจากความกังวลเกี่ยวกับอังกฤษและฝรั่งเศส อังกฤษและฝรั่งเศสตอบโต้ด้วยการโดดเด่นข้อตกลงกับอิสราเอลที่มีเรือถูกกันออกไปจากการใช้คลองและมีท่าเรือทางตอนใต้ของเอแลทได้รับการปิดกั้นโดยอียิปต์อิสราเอลนั้นจะบุกอียิปต์ อังกฤษและฝรั่งเศสก็จะแทรกแซงประหนึ่งว่าเป็นผู้สร้างสันติและใช้การควบคุมของคลอง ในตุลาคม 1956 อิสราเอลบุกอียิปต์คาบสมุทรไซนาย ในห้าวันที่ถูกจับกองทัพอิสราเอลในฉนวนกาซา, ราฟาและอัล'Arīshสละพันของนักโทษและครอบครองส่วนใหญ่ของคาบสมุทรทางตะวันออกของคลองสุเอซ อิสราเอลอยู่แล้วในฐานะที่จะเปิดการสื่อสารผ่านทะเลอ่าวตู ในเดือนธันวาคมหลังจากการแทรกแซงแองโกลของฝรั่งเศสร่วมสหประชาชาติฉุกเฉินกองทัพประจำการอยู่ในพื้นที่และกองกำลังอิสราเอลถอนตัวออกเดือนมีนาคม 1957 ในแม้ว่ากองกำลังอียิปต์เคยพ่ายแพ้ในทุกด้านที่วิกฤติการณ์สุเอซเป็นที่รู้จักกันบางครั้งเป็น เห็นได้จากชาวอาหรับเป็นชัยชนะอียิปต์ อียิปต์ลดลงการปิดล้อมของเอแลท แรงบัฟเฟอร์สหประชาชาติอยู่ในคาบสมุทรไซนาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สงครามครั้งแรกของอิสราเอลตามประกาศของมลรัฐวันที่ 14 พฤษภาคม 1948 ทันที กองทัพอาหรับจากอียิปต์ ทราน จอร์แดน ( Jordan ) , อิรัก , ซีเรีย และเลบานอน ครอบครองพื้นที่ในภาคใต้และภาคตะวันออกปาเลสไตน์ไม่ apportioned กับชาวยิว โดยสหประชาชาติ ( ยูเอ็น ) พาร์ทิชันของปาเลสไตน์ และยึดเยรูซาเลมตะวันออก รวมทั้งไตรมาสชาวยิวเล็ก ๆของเมืองเก่า ในความพยายามที่จะขัดขวางการสร้างรัฐ ชาวยิวในปาเลสไตน์ อิสราเอล ขณะเดียวกัน ก็จะควบคุมถนนไปยังกรุงเยรูซาเล็มผ่าน Yehuda ภูเขา ( " ภูเขาของแคว้นยูเดีย " ) และความขยะแขยงซ้ำอาหรับโจมตี โดยช่วงต้นปี 1949 อิสราเอลได้ครอบครองทั้งหมดของ Negev ถึงอดีตอียิปต์ปาเลสไตน์พรมแดน ยกเว้นฉนวนกาซา . ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์และกรกฎาคม พ.ศ. 2492 ที่เป็นผลจากการแยกสัญญาสงบศึกระหว่างอิสราเอลและแต่ละรัฐอาหรับชายแดนชั่วคราวเป็นถาวรระหว่างอิสราเอลและประเทศเพื่อนบ้าน .ความตึงเครียดติดอีกครั้งกับการขึ้นสู่อำนาจของประธานาธิบดีอียิปต์สถานประกอบการในคริสต์ทศวรรษ 1980 , ห้ามเลือดชาวอาหรับผู้รักชาติ นัสเซอร์เอาศัตรูระวังต่ออิสราเอล ในปี 1956 Nasser nationalized คลองสุเอซ ที่สําคัญทางน้ำเชื่อมยุโรปและเอเชียที่ส่วนใหญ่เป็นเจ้าของโดยความกังวลในฝรั่งเศสและอังกฤษ อังกฤษและฝรั่งเศสตอบโต้ด้วยเรื่องข้อตกลงกับอิสราเอล ซึ่งเรือถูกห้ามจากการใช้เป็นคลองที่มีท่าเรือทางตอนใต้ของ elat ได้ปิดล้อม โดยอียิปต์ ซึ่งอิสราเอลจะบุกอียิปต์ ฝรั่งเศสและอังกฤษก็จะเข้าไปแทรกแซงอย่างชัดเจนในฐานะผู้สร้างสันติภาพ และใช้การควบคุมของคลอง ในตุลาคม 1956 อิสราเอลบุกอียิปต์คาบสมุทรซีนาย . ใน 5 วันกองทัพอิสราเอลจับกุมกาซา มุฮัมมัด อัล - ราฟา และʿ AR ī SH การพันของนักโทษและครอบครองมากที่สุดของคาบสมุทรตะวันออกของคลองสุเอซ อิสราเอลจึงอยู่ในตำแหน่งเพื่อเปิดการสื่อสารทางทะเลผ่านอ่าวไทยของอัคคาบา ในเดือนธันวาคม หลังจากร่วมแองโกลฝรั่งเศสแทรกแซงและฉุกเฉินบังคับประจำอยู่ในพื้นที่ และ กองกำลังอิสราเอลถอนตัวมีนาคม 1957 . แม้ว่ากองกำลังอียิปต์เคยพ่ายแพ้ในทุกส่วนงาน วิกฤตการณ์คลองสุเอซ เป็นบางครั้ง รู้ถูกเห็นโดยชาวอาหรับเป็นชัยชนะของอียิปต์ อียิปต์ยกเลิกการปิดล้อมของ elat . บัฟเฟอร์ของสหประชาชาติบังคับอยู่ในซินายคาบสมุทร