I could never understand the fascin

I could never understand the fascination which many people express when they talk about traveling in time. The desire of going into future seemed strange: what for, if I will get there in any case? The idea of going back was rather boring, as I have never been keen on history and the perspective of getting into the medieval period with horrible diseases, wars, uncomfortable clothes and obscure etiquette rules was the last thing I would dream of. However, when I was fifteen, I first felt that going back in time could be a possibility to long for. If I could do it, I would choose a day which is neither historic, nor generally important. It would be July 16, a sunny hot day which changed my life forever.


That morning I was lying on the beach. My grandparents had called me earlier and asked if I would like to come for breakfast. I had refused politely and promised to see them in a couple of days, making an excuse of doing some housework. Suddenly my phone rang and I heard my mother’s voice, strangely tense and hoarse. I knew immediately that something had happened, but the next phrase was something which could not be real. “Your grandpa died”. That moment was the first time I experienced the feeling of a loss which could not be made up for. I could not believe that I would never be able to see him again, to ask for advice, to play a game of chess.

Even now after many years I…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมอาจไม่เคยเข้าใจเสน่ห์ที่หลายคนแสดงเมื่อจะพูดคุยเกี่ยวกับการเดินทางในเวลา ความต้องการของเครื่องในอนาคตดูเหมือนแปลก: สำหรับ what ถ้าจะได้มีในกรณีใด ๆ หรือไม่ ความคิดจะกลับนั้นค่อนข้างน่าเบื่อ เคยกระตือรือร้นในประวัติศาสตร์และมุมมองของการเดินทางในช่วงยุคกลางกับโรคที่น่ากลัว สงคราม อึดอัดเสื้อผ้า และสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะฝันของถูกกฎมารยาทในการปิดบัง อย่างไรก็ตาม เมื่อ fifteen ฉันครั้งแรกรู้สึกว่า เวลากลับไปอาจจะไปได้ไปนานสำหรับการ ถ้าฉันสามารถทำมัน ฉันจะเลือกวันที่มีทั้งประวัติศาสตร์ ไม่สำคัญโดยทั่วไป มันจะ 16 กรกฎาคม วันร้อนแดดที่เปลี่ยนชีวิตของฉันตลอดไปเช้าวันที่ผมกำลังนอนบนชายหาด ปู่ย่าตายายของฉันได้เรียกฉันก่อน และถามว่าอยากจะมาเช้า ฉันได้ปฏิเสธสุภาพ และสัญญาว่า จะเห็นในไม่กี่วัน การแก้การทำงานบ้านบางอย่าง ทันใดนั้นโทรศัพท์ของฉันรัง และข้าพเจ้าได้ยินเสียงของแม่ ตึงแพงกว่า และเครือ ผมรู้ทันทีว่า สิ่งที่เกิด แต่วลีต่อไปเป็นสิ่งที่ไม่จริง "คุณปู่เสียชีวิต" ก็เป็นครั้งแรกที่ได้พบความรู้สึกของการสูญเสียซึ่งไม่สามารถทำขึ้นสำหรับ ฉันไม่สามารถเชื่อว่า ฉันจะไม่สามารถดูเขาอีก ขอคำแนะนำ การเล่นเกมหมากรุกหลังจากหลายปีป่านนี้ฉัน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่เคยเข้าใจความหลงใหลซึ่งหลาย ๆ คนแสดงเมื่อพวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับการเดินทางในเวลาที่ ความปรารถนาที่จะไปสู่อนาคตดูเหมือนแปลก: สิ่งที่สำหรับถ้าผมจะไปที่นั่นในกรณีใด ๆ ? ความคิดที่จะกลับค่อนข้างน่าเบื่ออย่างที่ผมไม่เคยกระตือรือร้นในประวัติศาสตร์และมุมมองของการเข้าสู่ยุคสมัยที่มีโรคที่น่ากลัว, สงคราม, เสื้อผ้าอึดอัดและกฎกติกามารยาทปิดบังเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะฝันของ แต่เมื่อฉันอายุสิบห้าครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าจะกลับมาในเวลาที่อาจจะเป็นไปได้ในระยะยาวสำหรับ ถ้าผมสามารถทำมันผมจะเลือกวันที่ไม่เป็นประวัติศาสตร์หรือความสำคัญโดยทั่วไป มันจะเป็นวันที่ 16 กรกฎาคมเป็นวันที่แดดร้อนที่เปลี่ยนชีวิตของฉันตลอดไป. ตอนเช้าผมนอนอยู่บนชายหาดที่ ปู่ย่าตายายของฉันได้เรียกฉันว่าก่อนหน้านี้และถามว่าผมอยากจะมาสำหรับอาหารเช้า ฉันได้ปฏิเสธอย่างสุภาพและสัญญาว่าจะเห็นพวกเขาในสองสามวันทำให้ข้ออ้างของการทำบ้านบาง ทันใดนั้นโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นและข้าพเจ้าได้ยินเสียงแม่ของฉันเครียดแปลกและแหบแห้ง ผมรู้ทันทีว่าสิ่งที่เกิดขึ้น แต่วลีต่อไปคือสิ่งที่ไม่อาจเป็นจริง "คุณปู่ของคุณตาย" ขณะนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมมีประสบการณ์ความรู้สึกของการสูญเสียที่ไม่อาจจะทำขึ้นสำหรับ ฉันไม่สามารถเชื่อว่าผมจะไม่สามารถที่จะเห็นเขาอีกครั้งเพื่อขอคำแนะนำในการเล่นเกมหมากรุก. แม้ตอนนี้หลังจากหลายปีที่ฉัน ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่เคยเข้าใจเสน่ห์ที่หลายคนแสดงเมื่อพวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับการเดินทางในเวลา ปรารถนาจะลงในอนาคตดูเหมือนแปลกอะไร ถ้าผมจะได้รับมีในกรณีใด ๆ ? คิดจะกลับก็ค่อนข้างน่าเบื่อ ผมเคยกระตือรือร้นในประวัติศาสตร์ และมุมมองของการเป็นยุคที่มีโรคร้าย , สงครามเสื้อผ้า อึดอัด และกติกามารยาทที่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝัน อย่างไรก็ตาม เมื่อผมอายุ แรกที่ผมรู้สึกว่าได้ย้อนเวลากลับไปอาจจะมีความเป็นไปได้ที่จะรอ ถ้าฉันทำได้ ฉันจะเลือกวันซึ่งมีทั้งประวัติศาสตร์ และโดยทั่วไปที่สำคัญ มันจะ 16 กรกฎาคม แดดร้อน วันที่เปลี่ยนชีวิตของฉันตลอดไป


เช้าวันนั้นผมนอนบนชายหาดคุณยายของฉันเคยเรียกฉันและถามว่าฉันต้องการจะมาเป็นอาหารเช้า ฉันก็ปฏิเสธอย่างสุภาพ และสัญญาที่จะเห็นพวกเขาในสองสามวัน อ้าง ทํางานบ้านบางอย่าง จู่ๆโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ผมได้ยินเสียงแม่แปลกๆ ตึงเครียด และแหบแห้ง ผมรู้ได้ทันทีเลยว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น แต่ประโยคต่อไปคือสิ่งที่ไม่อาจเป็นจริง" คุณปู่ตาย " ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมมีประสบการณ์ความรู้สึกของการสูญเสียที่ไม่อาจถูกสร้างขึ้นสำหรับ ผมแทบไม่เชื่อว่าผมจะไม่มีวันได้เห็นเขาอีก เพื่อให้คำแนะนำในการเล่นเกมหมากรุก

หลังจากหลายปี . . . . . . . . แม้แต่ตอนนี้