Potato (Solanum tuberosum) is a wor

Potato (Solanum tuberosum) is a worldwide cultivated tuber-bearing plant which is the fourth main food crop in the world after rice (Oryza sativa), maize (Zea mays) and wheat (Triticum aestivum), in terms of both areas cultivated and total production (Douches et al. 1996). The potato does not require special growth conditions and is a major field crop in temperate regions and increasingly in warmer regions (Haverkort 1990). Potatoes are grown as a major crop in countries with very large populations, in different climatological zones including temperate regions, the sub-tropics and tropics, under very different agro-ecological conditions, lowlands as well as highlands, and in very different socio-economic environments (Struik and Wiersema 1999). The potato can be considered as one of the most important food crops in many African countries. The potential of this crop is reflected in the large increase in area of production where Africa showed the highest rate of growth within the developing world over the past twenty years (Hesen 1986). Potato production in the developing world has increased faster in recent years than that of any other major food crop (Hesen 1986). The increase in area planted with potato in the developing world has been facilitated by the development of new cultivars and the funding of seed production schemes utilizing modern multiplication techniques. Besides being the largest vegetatively propaged crop in the world, the potato has become an important staple food in parts of the world where there is a limited (but increasing) purchasing power, an increasing demand for food and an increasing pressure on scarce land (Struik and Wiersema 1999). In most African countries with low income farmers and erratic rainfall, there is a need to produce the highest tonnage of food in the shortest time. Potato is known to produce the highest protein per hectare per day. Nutritional studies also show how healthy potatoes can be in terms of vitamins, minerals, proteins, essential amino acids and carbohydrates (Buckenhüskes 2005, Struik et al. 2006).
Seed potato production is mostly vegetative and based on the use of in vitro plantlets or microtubers (Ranalli 1997). The multiplication rate of potatoes is very low compared to other crops, from between four to six times under optimal conditions. For this reason, a large portion of crop area is devoted to the production of seed tubers and it takes a considerable time to build up a sufficient amount of commercial tubers. With every field multiplication the build-up and transfer of pathogens can increase, leading to seed degeneration. Therefore it is essential to investigate methods of increasing the number of minitubers (G0) produced from disease free in-vitro plantlets. Stellenbosch University http://scholar.sun.ac.za

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันฝรั่ง (Solanum tuberosum) เป็นทั่วโลกปลูกแบริ่งหัวพืชที่เป็นพืชอาหารหลักสี่ในโลกหลังจากข้าว (Oryza sativa), ข้าวโพด (ซีเมส์แลน) และข้าวสาลี (Triticum aestivum), ในแง่ของทั้งพื้นที่ปลูก และจำนวนการผลิต (Douches et al. 1996) ฝรั่งไม่ต้องมีเงื่อนไขพิเศษในการเจริญเติบโต และมีความสำคัญพืช ในเขตอบอุ่น และมากขึ้นเรื่อย ๆ ในภูมิภาคอุ่น (Haverkort 1990) มันฝรั่งที่ปลูกเป็นพืชหลักในประเทศที่มีประชากรขนาดใหญ่มาก ในเขต climatological ที่แตกต่างกันรวมถึงเขตอบอุ่น ย่อยเขตร้อน และเขต ร้อน ภาย ใต้เงื่อนไขระบบนิเวศเกษตรที่แตกต่างกันมาก ราบลุ่ม ตลอดจนไฮแลนด์ และ ในสภาพแวดล้อมเศรษฐกิจ-สังคมแตกต่างกันมาก (Struik และ Wiersema 1999) ฝรั่งถือได้ว่าเป็นพืชอาหารสำคัญที่สุดในแอฟริกาหลายประเทศอย่างใดอย่างหนึ่ง ศักยภาพของพืชนี้ที่ยอดเพิ่มขนาดใหญ่ในพื้นที่การผลิตที่แอฟริกาพบอัตราสูงสุดของการเติบโตภายในประเทศกำลังพัฒนาผ่านมายี่สิบปี (Hesen 1986) การผลิตมันฝรั่งในประเทศกำลังพัฒนาได้เพิ่มขึ้นเร็วในปีกว่าใด ๆ อื่น ๆ สำคัญพืชอาหาร (Hesen 1986) การเพิ่มขึ้นของพื้นที่ปลูกมันฝรั่งในประเทศกำลังพัฒนาได้รับการอำนวยความสะดวก โดยของแบบแผนการผลิตเมล็ดพันธุ์ใช้เทคนิคทันสมัยคูณเงินทุนและการพัฒนาสายพันธุ์ใหม่ นอกจากการใหญ่ที่สุด vegetatively propaged พืชในโลก มันฝรั่งเป็น อาหารหลักสำคัญในส่วนของโลกมีกำลังซื้อมีจำกัด (แต่เพิ่ม) ความต้องการอาหารเพิ่มขึ้นและการเพิ่มความดันบนบกที่หายาก (Struik และ Wiersema 1999) ในประเทศแอฟริกันส่วนใหญ่เกษตรกรรายได้ต่ำและปริมาณน้ำฝนไม่แน่นอน มีความจำเป็นการผลิตน้ำหนักสูงสุดของอาหารในเวลาอันสั้น มันฝรั่งเป็นที่รู้จักกันในการผลิตโปรตีนสูงสุดต่อตารางเมตรต่อวัน โภชนาการการศึกษาแสดงว่ามันเป็นในแง่ของวิตามิน เกลือแร่ โปรตีน กรดอะมิโน และคาร์โบไฮเดรต (Buckenhüskes 2005, Struik et al. 2006)การผลิตเมล็ดพันธุ์มันฝรั่งเป็นส่วนใหญ่ของพืช และอิง plantlets ในหลอดทดลองหรือ microtubers (Ranalli 1997) อัตราการคูณของมันฝรั่งจะต่ำมากเมื่อเทียบกับพืชอื่น ๆ จากระหว่างสี่ถึงหกครั้งภายใต้สภาวะที่เหมาะสม ด้วยเหตุนี้ ส่วนใหญ่ของพืชพื้นที่ทุ่มเทเพื่อการผลิตเมล็ดพันธุ์มุด และใช้เวลามากในการสร้างจำนวนที่เพียงพอในเชิงพาณิชย์มุด คูณทุกฟิลด์โอนย้ายของเชื้อโรคและการสะสมสามารถเพิ่ม นำไปสู่การเสื่อมสภาพของเมล็ดพันธุ์ ดังนั้น จึงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบวิธีการเพิ่มจำนวนของ minitubers (G0) ผลิตจากโรค plantlets ฟรีในหลอดทดลอง Http://scholar.sun.ac.za สเตลเลนบอสช์มหาวิทยาลัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันฝรั่ง (Solanum tuberosum) เป็นพืชหัวแบริ่งที่ปลูกทั่วโลกซึ่งเป็นพืชอาหารที่สี่หลักในโลกหลังจากที่ข้าว (Oryza sativa) ข้าวโพด (Zea Mays) และข้าวสาลี (Triticum aestivum) ในแง่ของพื้นที่ทั้งสองได้รับการปลูกฝังและยอดรวม การผลิต (Douches et al. 1996) มันฝรั่งไม่จำเป็นต้องมีสภาวะการเจริญเติบโตพิเศษและเป็นพืชเขตข้อมูลที่สำคัญในเขตอบอุ่นและเพิ่มมากขึ้นในภูมิภาคที่อบอุ่น (Haverkort 1990) มันฝรั่งที่ปลูกเป็นพืชที่สำคัญในประเทศที่มีประชากรที่มีขนาดใหญ่มากในเขตภูมิอากาศที่แตกต่างกันรวมทั้งเขตอบอุ่นย่อยเขตร้อนและเขตร้อนภายใต้เงื่อนไขนิเวศเกษตรแตกต่างกันมากที่ราบลุ่มเช่นเดียวกับไฮแลนด์และในที่แตกต่างกันมากทางเศรษฐกิจและสังคม สภาพแวดล้อม (Struik และ Wiersema 1999) มันฝรั่งถือได้ว่าเป็นหนึ่งในพืชอาหารที่สำคัญที่สุดในหลายประเทศในแอฟริกา ศักยภาพของพืชนี้สะท้อนให้เห็นในการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่ในพื้นที่ของการผลิตที่แอฟริกามีอัตราการเจริญเติบโตที่สูงที่สุดของที่อยู่ในประเทศกำลังพัฒนาที่ผ่านมายี่สิบปี (Hesen 1986) การผลิตมันฝรั่งในประเทศกำลังพัฒนาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในปีที่ผ่านมากว่าที่อื่น ๆ พืชอาหารใด ๆ ที่สำคัญ (Hesen 1986) การเพิ่มขึ้นของพื้นที่เพาะปลูกมันฝรั่งในประเทศกำลังพัฒนาได้รับการอำนวยความสะดวกโดยการพัฒนาสายพันธุ์ใหม่และการระดมทุนของรูปแบบการผลิตเมล็ดพันธุ์ใช้เทคนิคการคูณที่ทันสมัย นอกจากเป็นพืช propaged vegetatively ใหญ่ที่สุดในโลก, มันฝรั่งได้กลายเป็นอาหารหลักที่สำคัญในส่วนของโลกที่มีการ จำกัด ( แต่เพิ่มขึ้น) กำลังซื้อต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับอาหารและความดันที่เพิ่มขึ้นบนที่ดินที่หายาก (Struik และ Wiersema 1999) ในประเทศในแอฟริกามากที่สุดกับเกษตรกรมีรายได้ต่ำและปริมาณน้ำฝนที่ผิดปกติมีความจำเป็นในการผลิตน้ำหนักสูงสุดของอาหารในเวลาอันสั้น มันฝรั่งเป็นที่รู้จักกันในการผลิตโปรตีนสูงสุดต่อเฮกตาร์ต่อวัน การศึกษาทางโภชนาการยังแสดงให้เห็นว่ามันฝรั่งที่มีสุขภาพดีสามารถเป็นในแง่ของวิตามินแร่ธาตุโปรตีนกรดอะมิโนจำเป็นและคาร์โบไฮเดรต (Buckenhüskes 2005 Struik et al. 2006).
การผลิตมันฝรั่งเมล็ดส่วนใหญ่จะเป็นพืชและขึ้นอยู่กับการใช้ในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อต้นกล้าหรือ microtubers (Ranalli 1997) อัตราการคูณของมันฝรั่งอยู่ในระดับต่ำมากเมื่อเทียบกับพืชอื่น ๆ จากสถานที่ระหว่าง 4-6 ครั้งภายใต้เงื่อนไขที่ดีที่สุด ด้วยเหตุนี้ส่วนใหญ่มาจากพื้นที่เพาะปลูกจะทุ่มเทให้กับการผลิตของหัวเมล็ดและใช้เวลามากที่จะสร้างขึ้นในปริมาณที่เพียงพอของหัวในเชิงพาณิชย์ ทุกครั้งที่มีการคูณสนามสร้างขึ้นและการถ่ายโอนของเชื้อโรคสามารถเพิ่มนำไปสู่การเสื่อมสภาพของเมล็ดพันธุ์ จึงเป็นสิ่งจำเป็นในการตรวจสอบวิธีการของการเพิ่มจำนวนของ minitubers นี้ (G0) ที่เกิดจากโรคฟรีในหลอดทดลองต้น มหาวิทยาลัย Stellenbosch http://scholar.sun.ac.za

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันฝรั่ง ( ไม่สามารถจะยอมรับได้ tuberosum ) คือ การปลูกพืชหัวแบริ่งทั่วโลกซึ่งเป็นหนึ่งในสี่หลักพืชอาหารในโลกหลังจากข้าว ( Oryza sativa ) ข้าวโพด ( ข้าวโพด ) และข้าวสาลี ( ข้าวสาลี ) , ทั้งในแง่ของพื้นที่ปลูกและผลผลิตรวม ( douches et al . 1996 ) มันไม่ต้องใช้เงื่อนไขการเจริญเติบโตพิเศษและเป็นสาขาพืชไร่ ในภูมิภาคอบอุ่นและมากขึ้นในภูมิภาคที่อบอุ่น ( haverkort 1990 ) มันฝรั่งที่ปลูกเป็นพืชหลักในประเทศที่มีประชากรมีขนาดใหญ่มาก ในโซน climatological แตกต่างกันรวมทั้งภูมิภาคอบอุ่น ที่ย่อยเขตร้อนและเขตร้อน ภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันมากในระบบนิเวศเกษตรที่ต่ำเป็นที่ราบสูง และในสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจและสังคมที่แตกต่างกันมาก ( สตรูอิก และ wiersema 1999 ) มันฝรั่งจะถูกพิจารณาว่าเป็นหนึ่งในที่สำคัญที่สุดของอาหารพืชในหลายประเทศในแอฟริกา ศักยภาพของพืชนี้จะสะท้อนให้เห็นในการเพิ่มขนาดใหญ่ในพื้นที่ของการผลิตที่แอฟริกามีอัตราการเจริญเติบโตสูงสุดในการพัฒนาของโลกที่ผ่านมา 20 ปี ( hesen 1986 ) การผลิตมันฝรั่งในประเทศกำลังพัฒนาทั่วโลกได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในปีที่ผ่านมาว่า พืชอาหารอื่น ๆที่สำคัญ ( hesen 1986 ) เพิ่มพื้นที่ปลูกมันฝรั่งในประเทศกำลังพัฒนาได้รับความสะดวกจากการพัฒนาพันธุ์ใหม่ และการระดมทุนของการผลิตเมล็ดพันธุ์แบบใช้เทคนิคการคูณที่ทันสมัย นอกจากเป็น vegetatively propaged พืชที่ใหญ่ที่สุดในโลก มันได้กลายเป็นอาหารหลักที่สำคัญในส่วนของ โลก ที่ มี จำกัด แต่อำนาจการซื้อเพิ่ม ) , ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับอาหารและการเพิ่มความดันในบางพื้นที่ ( สตรูอิก และ wiersema 1999 ) ในประเทศแอฟริกาส่วนใหญ่เกษตรกรที่มีรายได้น้อย และปริมาณน้ำฝน รื่น มีความต้องการที่จะผลิตระวางบรรทุกสูงสุดของอาหารในเวลาที่สั้นที่สุด มันเป็นที่รู้จักกันในการผลิตสูงสุดโปรตีนต่อไร่ต่อวัน การศึกษาคุณค่าทางโภชนาการยังแสดงให้เห็นว่ามันมีสุขภาพดีสามารถในแง่ของวิตามิน แร่ธาตุ โปรตีน กรดอะมิโน ที่จำเป็นและคาร์โบไฮเดรต ( buckenh ü skes 2005 สตรูอิก et al . 2006 )การผลิตพันธุ์มันฝรั่งเป็นส่วนใหญ่ประสบความสำเร็จขึ้นอยู่กับการใช้ในหลอดทดลอง หรือต้น microtubers ( ranalli 1997 ) อัตราการคูณของฝรั่งมันต่ำมากเมื่อเทียบกับพืชอื่นๆ จากระหว่างสี่ถึงหกครั้ง ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม ด้วยเหตุนี้ , ส่วนใหญ่ของพื้นที่เพาะปลูก ทุ่มเทเพื่อการผลิตเมล็ดพันธุ์มันฝรั่งและมันใช้เวลามากที่จะสร้างปริมาณที่เพียงพอของหัวการค้า กับทุกสาขา คูณ สร้างและโอนของเชื้อโรคได้เพิ่มขึ้น นำไปสู่ความเสื่อมของเมล็ด ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะตรวจสอบวิธีการเพิ่มจำนวน minitubers ( G0 ) ผลิตจากโรค ร่างกายได้ดีที่สุด มหาวิทยาลัยสเตลเลนบอช http://scholar.sun.ac.za